Harley-Davidson bereidt zich voor op een belangrijke toevoeging aan zijn mondiale portfolio. De Amerikaanse motorfietsfabrikant heeft bevestigd dat het in 2026 een nieuwe, betaalbare instapmotor zal introduceren onder de naam ‘Sprint’. Deze ontwikkeling, die volgens CEO Jochen Zeitz al sinds 2021 in gang is gezet, markeert een strategische verschuiving voor een merk dat traditioneel geassocieerd wordt met grote, premium cruisers.
De introductie van de Sprint weerspiegelt Harley-Davidson’s erkenning van een cruciale uitdaging: de vergrijzing van zijn kernklantenbasis. Door een toegankelijker model aan te bieden, hoopt het merk nieuwe en jongere rijders aan te trekken en zijn marktbereik wereldwijd te vergroten. Dit is niet de eerste poging van Harley om het instapsegment te betreden – eerdere pogingen zoals de Street 500/750-modellen slaagden er niet in om significant door te breken, vooral niet in de Amerikaanse markt.
De keuze voor de naam ‘Sprint’ is geen toevallige. In de jaren ’60 en ’70 was Harley-Davidson eigenaar van Aermacchi, een Italiaanse motorfietsfabrikant. Aermacchi produceerde een reeks eencilinder motorfietsen die in de VS als Harley-Davidson werden verkocht. Ze werden bekend als de Sprint. Deze originele Sprint-modellen, met cilinderinhouden van 250cc tot 350cc, stonden bekend om hun sportieve rijeigenschappen en prestaties.
Hoewel de originele Sprint geen verkooptopper was, bood deze wel een toegangspoort tot het merk Harley-Davidson voor een ander type rijder. Met de nieuwe Sprint lijkt het merk die geest te willen terugbrengen: een toegankelijke en plezierige rijervaring bieden voor een breder publiek.
Verwachte specificaties en kenmerken
Aangezien de motorfiets nog in ontwikkeling is, zijn officiële specificaties nog niet beschikbaar. Toch kunnen we op basis van vergelijkbare motoren in dit segment enkele verwachtingen schetsen. De Sprint zal waarschijnlijk worden aangedreven door een motor met een cilinderinhoud tussen de 250cc en 400cc. Het is belangrijk op te merken dat deze motor een volledig nieuwe architectuur zal hebben, niet gebaseerd op de bestaande X350 of X440 modellen die Harley-Davidson in samenwerking met partners in Azië heeft ontwikkeld.
Voor een instapmotorfiets zou een eencilinder of paralleltwin motor het meest logisch zijn. Een eencilinder is eenvoudiger en goedkoper te produceren, terwijl een paralleltwin een soepelere vermogensafgifte kan bieden. Qua chassis valt een stalen buizenframe te verwachten, met basisvering bestaande uit niet-instelbare telescoopvorken aan de voorkant en een in veervoorspanning verstelbare monoschokdemper achter.
De remmen zullen waarschijnlijk bestaan uit een enkele schijfrem voor en achter, voorzien van ABS om aan de internationale veiligheidsnormen te voldoen. Het totaalgewicht zal vermoedelijk relatief laag zijn om de hanteerbaarheid voor nieuwe rijders te verbeteren.
Marktpositionering en concurrentie
De Sprint zal zich positioneren in een zeer competitief segment van de motormarkt. Directe concurrenten zullen waarschijnlijk modellen zijn zoals de Royal Enfield Classic 350 en Meteor 350, de Triumph Speed 400, de Kawasaki Ninja 400 en Z400, en de Honda Rebel 300/500. Elk van deze motorfietsen biedt zijn eigen mix van stijl, prestaties en prijs, wat betekent dat de Sprint een duidelijk onderscheidend kenmerk nodig heeft om op te vallen.
Harley-Davidson’s strategie met de Sprint is veelzijdig. Het gaat niet alleen om het aanbieden van een goedkopere motorfiets; het gaat om het revitaliseren van het merk en het aantrekken van een nieuwe generatie rijders. Dit omvat het verlagen van de toegangsdrempel tot het merk, het uitbreiden van het mondiale bereik naar markten waar kleinere motorfietsen populairder zijn, en het verschuiven van de merkperceptie weg van het imago van een merk uitsluitend voor oudere, welgestelde rijders.
Conclusie
Ondanks het potentieel staan er verschillende uitdagingen voor de Sprint. Het premium merkimago van Harley-Davidson kan botsen met budgetbewuste markten, en eerdere instapmodellen hebben in de VS weinig weerklank gevonden. Een cruciale uitdaging zal zijn om kopers ervan te overtuigen dat een Harley van €5.500-€6.500 nog steeds een ‘echte’ Harley is.
De concurrentie van gevestigde instapmerken zoals Royal Enfield en Honda is ook hevig. Deze merken hebben een sterke positie in de markt en een reputatie voor betrouwbaarheid en betaalbaarheid. Er bestaat ook een risico op verwatering van het premium imago als de Sprint als te goedkoop of van slechte kwaliteit wordt gezien.
Toch biedt de Sprint ook aanzienlijke kansen. Als Harley-Davidson erin slaagt een motorfiets te produceren die betaalbaar is maar toch de essentie van het merk behoudt, zou dit een hele nieuwe generatie rijders kunnen aantrekken. In een tijd waarin de motorindustrie worstelt om jongere rijders aan te trekken, zou een toegankelijke maar onderscheidende Harley een belangrijk instrument kunnen zijn om nieuwe enthousiastelingen naar het merk en de motorcultuur in het algemeen te lokken.
De Europese motormarkt lijkt in 2025 in een neerwaartse spiraal te verkeren. Recente cijfers tonen een daling van meer dan 11% in nieuwe motorregistraties in Europa’s vijf grootste markten (Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk) tijdens de eerste helft van 2025 vergeleken met dezelfde periode vorig jaar. Voor bromfietsen is de situatie nog somberder, met een daling van bijna 20% in dezelfde kernmarkten. In Nederland is de daling met 0,8% minimaal.
Toch zijn er opvallende uitzonderingen. Spanje trotseerde de neerwaartse trend met een stijging van 5% in motorregistraties. Tegelijkertijd schoten de registraties van elektrische motorfietsen in Europa met 30% omhoog, wat wijst op een mogelijke verschuiving in consumentenvoorkeuren.
De schijnbare terugval in verkoopcijfers is nauw verbonden met de invoering van de Euro 5+ emissienormen op 1 januari 2025. Deze regelgeving vertegenwoordigt een fundamentele verandering in de eisen voor motorfietsen, met strengere normen voor uitstoot, duurzaamheid, boorddiagnostiek en nalevingscontroles na certificering.
De Euro 5+ regelgeving omvat diverse strenge maatregelen. De uitstootlimieten voor koolmonoxide (CO), totale koolwaterstoffen (THC) en stikstofoxiden (NOx) zijn aanzienlijk verlaagd. Emissiebeheersingssystemen moeten nu hun prestaties gedurende langere tijd handhaven, doorgaans 20.000 km of vijf jaar. Geavanceerde boorddiagnostiek (OBD II) is verplicht geworden, waarbij systemen voortdurend de emissiebeheercomponenten monitoren en rijders waarschuwen voor mogelijke storingen. De ECU controleert nu ook de efficiëntie van katalysatoren, wat eigenaren dwingt om dealervervanging te zoeken wanneer de prestaties onder aanvaardbare niveaus dalen.
De werkelijke oorzaak van de verkoopdaling
De werkelijke oorzaak van de dalende verkoopcijfers ligt niet zozeer in verminderde vraag naar motorfietsen, maar in de voorregistratietactieken die dealers hebben toegepast om de Euro 5+ regelgeving te omzeilen. Anticiperend op de strengere normen hebben dealers eind 2024 massaal Euro 5-motorfietsen voorgeregistreerd om te voorkomen dat ze in 2025 met onverkoopbare voorraad zouden blijven zitten.
Deze tactiek heeft de verkoopcijfers voor 2024 kunstmatig opgeblazen, waardoor een vertekende basis voor vergelijking is ontstaan. Showrooms in 2025 waren overspoeld met voorgeregistreerde motorfietsen die technisch als ‘gebruikt’ werden geclassificeerd, ondanks dat ze vrijwel nieuw waren. Deze motorfietsen werden vaak met aanzienlijke kortingen aangeboden om ze snel te verkopen.
De daling van 11,3% in de eerste helft van 2025 moet daarom met scepsis worden bekeken. Het is niet noodzakelijk een teken van instortende vraag, maar eerder een statistische anomalie veroorzaakt door vergelijking met kunstmatig opgeblazen basiscijfers.
Technische aanpassingen en prijsimpact
De invoering van Euro 5+ heeft fabrikanten gedwongen om aanzienlijke aanpassingen aan hun motorfietsen door te voeren. De kosten voor productie zijn gestegen door de noodzaak van geavanceerde motormanagementsystemen, katalysatoren en OBD-systemen. Branchedeskundigen schatten dat Euro 5+-naleving tussen €200 en €500 heeft toegevoegd aan de productiekosten van elke motorfiets.
Veel fabrikanten moesten motorcomponenten volledig herontwerpen, brandstofinjectiesystemen fijnafstellen en uitlaatsystemen herzien om aan de strengere emissielimieten te voldoen. De toevoeging van omvangrijke katalysatoren en andere emissiebeheersingssystemen resulteerde vaak in een merkbare toename van het motorgewicht, wat handling en prestaties beïnvloedde.
Geconfronteerd met de verhoogde kosten en complexiteit van Euro 5+-conforme motorfietsen zijn consumenten alternatieve opties gaan verkennen. Elektrische scooters zijn naar voren gekomen als een aantrekkelijk alternatief voor stadsbewoners, die een kosteneffectieve en milieuvriendelijke transportoplossing bieden. Ze omzeilen ook veel van de voorschriften en beperkingen die aan benzineaangedreven voertuigen worden opgelegd.
In steden met robuuste openbaarvervoernetwerken bieden treinen, bussen en trams een gemakkelijk en betaalbaar alternatief voor motorfietsbezit. Voor prijsbewuste rijders bieden oudere gebruikte motorfietsen (pre-Euro 5) een toegankelijker instappunt in de motorwereld, hoewel dit gepaard gaat met mogelijke onderhoudskosten en het risico op toekomstige milieubeperkingen.
Langetermijnimplicaties voor emissiebeheer
Euro 5+ legt ongekende nadruk op de duurzame prestaties van katalysatoren. Deze voorschriften vereisen dat fabrikanten niet alleen deze apparaten installeren, maar ook hun effectiviteit gedurende de levensduur van de motorfiets waarborgen.
Het vervangen van een katalysator kan een kostbare aangelegenheid zijn, variërend van €500 tot €1500, afhankelijk van het motorfietsmodel en de specifieke benodigde katalysator. Goed motoronderhoud, waaronder zorgvuldige olieverversingen en tijdige vervangingen van bougies, is cruciaal voor het behoud van de levensduur van de katalysator en het voorkomen van voortijdig falen.
De twee Nederlandse deelnemers hebben zich goed laten zien tijdens de 8 uur van Suzuka, een race die deel uitmaakt van het World Endurance-kampioenschap. Michael van der Mark verving bij het BMW Motorrad World Endurance Team Sylvain Guintoli, die om tragische redenen niet kon deelnemen. Guintoli’s zoontje Luca overleed op 6-jarige leeftijd na een langdurige strijd tegen kanker. Voor Van der Mark was het zijn eerste deelname in Suzuka als BMW-coureur. In het verleden won hij de prestigieuze Japanse race al vier keer: twee keer voor Honda en twee keer voor Yamaha. BMW had zichzelf tot doel gesteld om als eerste Europese fabrikant ooit het podium te behalen tijdens de 8 uur van Suzuka. Van der Mark, Markus Reiterberger en Steven Odendaal kwamen dichtbij, maar het lukte net niet. In de openingsfase wist Van der Mark zich knap naar de derde plaats te rijden, maar kreeg vervolgens te maken met een technisch mankement. De rechtervoetsteun raakte los, waardoor hij ten val kwam vlak voordat hij de pits wilde binnenrijden voor reparatie. Het BMW-team viel daardoor terug naar een plek buiten de top-twintig. In de resterende uren vochten Van der Mark, Reiterberger en Odendaal zich in de verzengende hitte indrukwekkend terug naar een vijfde plaats. Ook de 21-jarige Twan Smits maakte indruk tijdens zijn debuut in Japan. De jonge coureur was sneller dan zijn ervaren teamgenoten Sheridan Morais en Daniel Rubin. Na problemen in de kwalificatie moest Motobox Kremer Racing #65 als 41ste van start. Dankzij een sterke race eindigden ze uiteindelijk als drieëntwintigste. De overwinning ging naar het Honda HRC-team met coureurs Johann Zarco en Takumi Takahashi. Zij vochten de hele race een duel uit met het als tweede geëindigde Yamaha Racing Team – dat uitkwam met Jack Miller, Andrea Locatelli en Katsuyuki Nakasuga.
EK Grasbaan Werlte (D): Meijerink beloont zichzelf
Met een ongeslagen overwinning tijdens de halve finale voor het Europees kampioenschap in het Duitse Werlte kreeg Dave Meijerink eindelijk loon naar werken. Meijerink is de laatste weken uitstekend op dreef, maar kende in finales telkens problemen. Zo leek hij tijdens de tweede GP van het jaar in het Franse Marmande op zijn eerste GP-podium uit zijn loopbaan af te stevenen. Bij het ingaan van de laatste ronde raakte hij echter kort de boarding, waardoor de achterketting ontspoorde. Weg tweede plek. Een week later, in Aduard, liet de koppeling hem in leidende positie in de steek. Meijerink kon nog net de derde plaats veiligstellen. Tijdens de wedstrijd in Werlte bleef Meijerink van pech verschoond en stond prompt op het middelste treetje. Tweede werd de Deen Kenneth Hansen. Romano Hummel, winnaar in Aduard, werd derde. De Europese finale wordt dit jaar op 17 augustus op de Droombaan van Eenrum verreden. Naast Meijerink en Hummel plaatsen eerder dit seizoen Mika Meijer en Henry van der Steen zich namens Nederland al voor de finale.
Het podium in Werlte.
IDC Assen (NL): te veel gastrijders in Dutch Supersport
Het is jammer dat in de IDC veel gastrijders meerijden in diverse raceklassen. Tijdens de zevende race, op het TT Circuit Assen, was het met name in de Supersport goed raak. In de eerste wedstrijd waren de eerste vijf plaatsen voor gastrijders en dat geeft toch wel een apart beeld. Julian van Kalkeren, die als zesde finishte, werd als winnaar gehuldigd voor Kay van Steenbergen en Sven Roozendaal. Gelukkig leverde de tweede heat een iets anders beeld op, want toen eindigde Van Kalkeren als derde gevolgd door Doornenbal en Lucas Arends. Bij de Dutch Superbikes was titelverdediger Milan Merckelbagh een klasse apart. De BMW-coureur was in beide races gewoon een maatje te groot voor zijn naaste belagers. De strijd om de tweede plaats ging tussen Eddie de Boer en Wayne Tessels. De Ducati-coureur De Boer wist in beide heats Kawasaki-rijder Tessels af te troeven. De tweede race begon droog, maar na de eerste ronde begon het licht te regenen achterop het TT Circuit. Doordat iedereen op slicks was vertrokken, besloten meerdere rijders de pits op te zoeken of gaven uit voorzorg vroegtijdig op. Van deze weersomstandigheden profiteerde gastrijder Timo Pajic, die even de leiding pakte. Halverwege de race nam Merckelbagh de koppositie weer over. Eddie de Boer finishte als derde.
WK Zijspancross Strassbessenbach (D): Prunier loopt in op Hermans
De Franse broers Prunier hebben in Strassbessenbach de Grand Prix van Duitsland weten te winnen en hebben hiermee hun achterstand op WK-leiders Hermans/Van den Bogaart verkleind. De broers Leferink trokken de goede lijn na de GP te Lommel door en stonden wederom op het podium. In de eerste heat pakte de Letten Lielbardis de kopstart en leek halverwege de race Prunier aanspraak te maken op de leiding. De Letten hielden echter stand en Prunier zag de achteropkomende Leferink en Hermans zelfs voorbijkomen. Leferink kwam in de eindfase nog heel dichtbij Lielbardis. Een finale poging voor de heatwinst in de laatste ronde was een brug te ver en zo werd Lielbardis winnaar van de eerste heat met Leferink op twee, Hermans op drie en Prunier op vier. In de tweede heat pakte Prunier de kopstart en de Fransen wonnen dominant én de Grand Prix. De Duitser Prümmer schitterde voor eigen publiek door tweede te worden met de Engelsman Wilkinson op drie. Vanaf de tweede rij reed Keuben een wereldrace en draaide de snelste ronde ooit in Bessenbach en werd vierde. Leferink werd vijfde en werd in totaal derde. Hermans moest in de beginfase van de tweede heat naar de pits met een half afgebroken schakelpook. Na bijna een ronde stilstaan konden ze pas weer vertrekken. Een indrukwekkend tempo maakte dat Hermans nog de tiende plek wist te pakken. Hiermee blijft Hermans nipt WK-leider, gevolgd door Prunier op slechts acht punten achterstand met nog drie Grand Prix te verrijden.
EMX Kimiring (F), Loket (CZ) en Lommel (B): Heitink vijfde in EMX125
Voor de EMX125 vormde Lommel de afsluiting van de competitie. In de Finse ronde zat het de Nederlanders niet mee, want Dani Heitink (vijfde eerste manche) en Dean Gregoire (achtste eerste manche) scoorden in de tweede race niet. In het diepe zand van Lommel ging het op zaterdag goed met een derde plaats voor Heitink en een vijfde voor Gregoire. Op zondag werd Gregoire zesde en Heitink zevende. In het EK-eindklassement is de vijfde plaats voor Heitink en de dertiende voor Gregoire. Voor Heitink was dit de laatste wedstrijd in de 125cc, volgend jaar gaat hij uitkomen in het EMX250. De Europese titel is behaald door de Italiaan Nicolò Alvisi, die de Fransman Mano Faure elf punten voor bleef. Op ruime afstand ging het EK-brons naar de Italiaan Filippo Mantovani. De EMX250 reed alleen in Finland. Met een vijfde en zesde plaats was Ivano van Erp daar de beste Nederlander. Bradley Mesters werd zesde en twaalfde. Gyan Doensen viel in de eerste race direct uit en werd achtste in de tweede manche. Met nog drie wedstrijden te gaan (Zweden, Arnhem en Turkije) staat Doensen nog altijd op de vierde plaats, Mesters is negende en Van Erp tiende. De titel in de EMXOpen wordt in slechts één wedstrijd beslist. Die race was in Lommel. Kampioen werd de Belg Cedric Grobben (eerste en derde) voor de Let Mairis Pumpurs (tiende en eerste) en de Fransman Adrie Petit (derde en achtste). Dave Kooiker leek zaterdag op weg te gaan naar een wellicht mooie uitslag, nadat hij als zesde over de finish kwam. Op zondag lag hij tweede gedurende de eerste helft van de race, maar daarna zakte hij terug naar de tiende plaats, wat hem totaal de achtste plek opleverde. Robert Fobbe werd twaalfde, Joël van Mechelen dertiende en Sven van der Mierden vijftiende.
Dave Kooiker was in Lommel met de achtste plaats de beste Nederlander in de EMXOpen.
Kort door de bocht
Maar liefst 53 teams gingen op het TT circuit Assen van start voor de The 7hrs of Assen, een 7 uur durende Endurance race. De winst ging naar het Druijff Racing Kawasaki. Met een minimaal verschil van slechts veertien seconden wisten Wayne Tessels, Thijs Westenbrink, Sven Doornenbal en Alexander Klaassen na 223 ronden als winnaars afgevlagd.
De tweede plaats ging naar het Yamaha R1-Apreco TKRP tem met de rijders Twan Smits, Lennox Lehmann en Marc Moser
Tijdens de vijfde ronde van het British Superbike-kampioenschap op Brands Hatch eindigde Jaimie van Sikkelerus als twintigste, achttiende en zeventiende. In de British Sportbike klasse behaalde Kas Beekmans zijn vijfde overwinning van het seizoen, waarmee hij zijn leidende positie in het kampioenschap verder verstevigde. Jorel Boerboom bleef puntloos in de British Supersport.
De vierde ronde van het FIM JuniorGP kampioenschap werd verreden op Motorland Aragón. Owen van Trigt eindigde als zevenentwintigste in de JuniorGP race. Jurrien van Crugten en Kiyano Veijer wisten zich niet te plaatsen voor de hoofdrace van de European Talent Cup.
Het Nederlandse team Performance Racing Achterhoek beleefde een uitstekende derde ronde van het International Road Race Championship (IRRC) met drie overwinningen op het Belgische stratencircuit van Chimay. Coureur Adam McLean schreef twee zeges op zijn naam in de IRRC Supersport en pakte daarnaast ook de winst in de tweede IRRC Superbike race. In de andere Superbike-race eindigde de Noord-Ierse rijder als tweede achter de Fransman Gabriel Pons. Ilja Caljouw en Kevin Mos waren de best geklasseerde Nederlanders in de IRRC Supersport, met respectievelijk een vijfde en zevende plaats. In de BeNeLux Supersport races finishte Caljouw tweemaal als tweede.
Sep van der Zwart won met twee zeges het dagklassement tijdens de vijfde ronde van de Molenaar NSF100 Cup, die in het voorlaatste weekend van juli werd verreden op de TT Junior Track in Assen. Een knappe prestatie van Van der Zwart, aangezien hij dit jaar nieuw is in de talentencompetitie. Mick Koomen eindigde als derde en behield daarmee de leiding in het kampioenschap. In de Yamaha R125 Cup – die eveneens werd verreden tijdens het evenement van de NK Junior Moto Racing – ging de dagzege naar Dyon van der Bie.
Vanwege een blessure van Manny van Tilburg was Ruben Nijland de enige Nederlandse deelnemer aan de Northern Talent Cup-ronde die werd verreden tijdens de Grand Prix van Tsjechië. In de eerste race op het circuit van Brno eindigde Nijland als achttiende. In de tweede race ging het een stuk beter. Ondanks een dubbele long lap penalty wist de jonge Nederlander als twaalfde te finishen, waarmee hij vier punten aan zijn totaal in het Northern Talent Cup-kampioenschap kon bijschrijven.
Jurrien van Crugten is tweemaal in de punten gefinisht tijdens de Red Bull Rookies Cup-races op de Sachsenring. In de eerste race eindigde de 16-jarige coureur op een opdrogende baan als veertiende. In de tweede race was de baan droog en had hij voor het eerst zelfs enige tijd aansluiting bij de grote kopgroep. Uiteindelijk finishte Van Crugten op vier seconden van de winnaar, opnieuw als veertiende. Na tien races staat de jonge Nederlander met twaalf punten op de eenentwintigste positie in het klassement van de opstapklasse naar de Grand Prix.
De Britten Paul Cooper en Charley Powell deelden de lakens uit tijdens de internationale grasbaanwedstrijd in Noordwolde. Beste Nederlander werd Mark Beishuizen op een derde plek. De zijspanwedstrijd werd een prooi voor Wilfred Detz en Bridget Portijk.
Tekst: Jan Boer, Asse Klein, Gert Bos, Emil Bilars Foto’s: Dave Kooiker, Gert Bos, Emil Bilars, Teams
Romain Febvre (3) en Lucas Coenen gaan uitmaken wie MXGP-wereldkampioen gaat worden.
Op driekwart van de competitie begint de titelstrijd zich af te tekenen. In de MXGP gaat het tussen Romain Febvre en Lucas Coenen. In de MX2 wordt het een driestrijd tussen Simon Längenfelder, Kay de Wolf en Andrea Adamo.
Na het wegvallen van Tim Gajser kwam Romain Febvre op kop in de titelstrijd. Lucas Coenen volgde hem op zo’n vijftig punten. Lijkt veel, maar in een GP zijn per weekend zestig punten te verdienen. Zowel Febvre als Coenen bleven het beiden goed doen, maar de Belg pakte geregeld een paar punten meer dan de Fransman, waardoor hun onderlinge verschil steeds iets kleiner werd. In Finland behaalde Coenen de maximale score door zowel de kwalificatierace als de beide manches te winnen. Febvre leverde daar maar liefst zeventien punten in op Coenen. In Tsjechië verspeelde Febvre slechts vijf punten ten opzichte van Coenen, die gesterkt door deze resultaten vol vertrouwen zijn thuis-GP in het zand van Lommel tegemoet kon zien. De kwalificatierace werd een tegenvaller voor Coenen, want daarin werd hij tweede achter Febvre. Dat was ook het resultaat van de eerste manche. Coenen kwam nog wel naast Febvre, maar hem voorbijsteken lukte niet. In de tweede race lukte het hem wel Febvre van de leiding te verdringen, waarna hij ruim afstand van zijn rivaal nam. Dat alles levert nu een puntenverschil van slechts negen op, nog altijd in het voordeel van Febvre. Luid toegejuicht door zijn landgenoten reed Coenen naar de finish: ‘Die laatste ronde kon ik het kalm aan doen en kon ik volop genieten. Dit was mijn mooiste overwinning ooit.’ Calvin Vlaanderen behaalde in deze drie GP’s tweemaal de derde plaats, in Tsjechië werd hij elfde en vijfde en scoorde op zaterdag niet. De derde plek op het erepodium was in Loket voor Glenn Coldenhoff, die in de WK-stand met nog vijf wedstrijden voor de boeg de derde plaats nog steeds vast in handen heeft. Voor Vlaanderen waren het zijn eerste twee podiumplaatsen van dit jaar, Coldenhoff stond al vijf keer op het podium. Jeffrey Herlings liet zien dat hij niets aan snelheid heeft ingeboet tijdens zijn afwezigheid vanwege een sleutelbeenbreuk. Wel heeft zijn conditie geleden onder vier weken niets doen, waardoor hij kracht ontbeerde. Brian Bogers scoorde goed in Finland en Tsjechië, maar in Lommel (waar hij drie jaar eerder de GP won) kwam hij niet verder dan eenmaal de twaalfde plaats. Roan van de Moosdijk was niet in Finland en kwam in de beide andere GP’s in alle manches tot scoren. Boris Blanken heeft vanwege blessures dit jaar nog niet veel kunnen rijden. Hij wist in Lommel voor het eerst WK-punten te scoren.
1 van 3
Glenn Coldenhoff ligt op koers voor WK-brons.
Tweemaal een derde plaats voor Calvin Vlaanderen.
Veel Nederlandse punten
De GP van Lommel heeft altijd een grote aantrekkingskracht op Nederlandse rijders. Zo reden er nu in Lommel niet minder dan tien Nederlanders in de MX2. Bijna één op drie in het veld van 34 rijders. Hoe schril steekt België hierbij af, want naast de vaste GP-rijders Sacha Coenen en Nicolas Vennekes reed er geen enkele andere Belg mee. Liam Everts raakte in Finland geblesseerd en moest Lommel laten schieten. Coenen reed in de eerste manche te wild en ging twee keer onderuit, maar werd nog wel vierde. In de tweede race reed hij bedachtzamer en werd tweede. Van de Nederlanders werd de absolute hoofdrol vertolkt door Kay de Wolf, die al zijn drie races onbedreigd won. Datzelfde deed hij ook al in Finland. In Loket liet hij wat punten liggen. In de stand is hij ten koste van Andrea Adamo opgeschoven naar de tweede plaats. De achterstand op koploper Simon Längenfelder van 38 punten moet overbrugbaar zijn. Cas Valk werd zesde in de eerste manche, maar kwam door valpartijen niet tot scoren in de tweede reeks. Rick Elzinga kreeg af te rekenen met een motorisch probleem, maar revancheerde zich met de zevende plaats. Jens Walvoort eindigde twee keer in de top-tien. Van de overige Nederlanders bleven Roan Tolsma en Lotte van Drunen puntloos, de rest behaalde WK-punten. Opvallend was het geringe aantal deelnemers in Finland. Daar stonden in de MX2 slechts achttien rijders achter het starthek. De MXGP was met eenentwintig starters nauwelijks beter bezet. Kennelijk vonden veel teams de reis naar Finland te duur. Dat voorspelt niet veel goeds voor de laatste drie GP’s van dit jaar: Turkije, China en Australië.
Deze week is het belangrijk om extra op je snelheid te letten op de Europese wegen. Van 4 tot en met 10 augustus vindt er een Europese flitsmarathon plaats. Gedurende deze week worden er op verschillende locaties in Europa intensieve snelheidscontroles uitgevoerd. Dit initiatief wordt ondersteund door Roadpol, een samenwerkingsverband van 29 Europese politiekorpsen, waaronder Nederland, België, Frankrijk en Duitsland.
De flitsmarathon is geen nieuw fenomeen; eerder dit jaar, van 6 tot en met 13 april, vond er ook al een vergelijkbare actie plaats. Tijdens deze eerdere actieweek werden er maar liefst 150.000 snelheidsovertredingen geregistreerd, wat resulteerde in duizenden ingetrokken rijbewijzen. Maar deze keer is er een bijzondere dag waarop 24 uur lang intensief op snelheid wordt gecontroleerd.
Het is belangrijk op te merken dat Nederland niet actief deelneemt aan deze flitsmarathon. Een woordvoerder van de ANWB gaf aan dat Nederland een eigen flitsbeleid heeft en niet echt als doorreisland wordt beschouwd. Ondanks deze uitzondering blijft de impact van snelheidsovertredingen in Europa aanzienlijk. Verkeersongelukken leiden jaarlijks tot ongeveer 25.000 doden, vaak veroorzaakt door bestuurders die te hard rijden.
Met zo’n 15.000 agenten die deelnemen aan deze actie, is het raadzaam om je snelheid in de gaten te houden en verantwoordelijk te rijden. De Europese flitsmarathon heeft als doel de verkeersveiligheid te verbeteren en bestuurders bewust te maken van de risico’s die snelheid met zich meebrengt.
Lang geleden kocht Koen Van Ongeval een speciaal frame om er ooit eens een vette custom mee te bouwen. Wegens omstandigheden is het helaas bij nobele plannen gebleven en daar zal in de toekomst wellicht geen verandering in komen. Vandaag zweeft hij, met een smile van oor tot oor, over het Vlaamse asfalt op een ‘kant en klaar’ verbouwde Breakout.
Koen: “ruwweg 30 jaar geleden was ik verzot op zwaar gecustomizede machines. In gespecialiseerde lectuur zag ik de customs van mijn dromen. Op een gegeven moment vond ik dat het tijd was om de koe bij de hoorns te vatten. Bij Barry van Motortechnica kocht ik een cool frame waarin een brede achterslof verankerd kon worden, even later gevolgd door een stevige achteras en fraaie spiegeltjes. Het zag er allemaal rooskleurig uit, maar essentiële onderdelen als een motorblok en wielen, ontbraken helaas. Ik begon te beseffen dat je alles zelf moet kunnen maken, want anders wordt het behoorlijk prijzig. Het enthousiasme was vlug getemperd en de plannen werden enige tijd later op de lange baan geschoven.”
Naam
Koen Van Ongeval
Bouwjaar
1966
Beroep
bouw
Ik ben van type
te lief voor deze wereld
Drank
cola, water, bij gelegenheid aperitiefje, wijn
Eten
stukje vlees met frietjes
Beste film
The Green Mile
Muziek
zowat van alles
Boek
De kracht van het nu
Sport
fietsen, zwemmen, wandelen
Hobby
muziek, sauna
Motoren betekenen voor mij
schoonheid
Meest pijnlijke (motor) moment
krasjes maken in het spuitwerk
Mooiste motorervaring
moet nog komen
Zonder motor zou ik
fietsen
Gebruikt de motor meest voor
ordinaire tripjes naar waar ik ergens uitkom
Wat maakt uw motor speciaal
de kleuren en vette achterband
Gevoel bij eerste keer starten
pfff, zot spel
Zonden in het verkeer
niet dat ik weet, ben een rustige rijder
Heb een hekel aan
middenstrook klevers
Heeft uw motor een naam
niet nodig als je er maar ééntje hebt
Wat met 5 miljoen
mooi huis en dikke auto kopen
1 van 9
ONBETWISTBAAR VETO
“Op mijn zestiende is van een brommer ook al niet veel terecht gekomen,” lacht Koen. “Mijn moeder stelde haar veto. Te gevaarlijk en veel te duur. Als allerlaatste poging stelde ik toen een discobar als alternatief voor. Dat kostte drie keer de prijs van een reguliere bromfiets, maar tot mijn grote verwondering ging ze ermee akkoord en ik heb de professionele discobar nog steeds in mijn bezit. Er was destijds in onze straat een garage waar auto’s en moto’s versleuteld en herspoten werden. Het kwijl stond me dikwijls op de lippen, maar de brommer is er pas gekomen nadat ik getrouwd ben. De Suzuki ER21 had een 80cc blokje en was vooral interessant om mee te gaan werken, verder heb ik er niet veel mee gereden. Een kameraad aan de kust had diverse zware BMW’s in zijn bezit. Die stonden meestentijds werkloos in zijn garage weg te kwijnen. Als dank omdat ik zijn motoren soigneerde mocht ik er regelmatig op rijden. Dat waren onvergetelijke tijden voor mij, maar persoonlijk had ik al lang mijn hart aan een Harley-Davidson verpand. Na wat internet gesnuffel vond ik in Limburg een knappe tweedehands Harley. Tijdens de verplichte keuring bij verkoop, kreeg de motor helaas een rode kaart omwille van een te zware sound. De eigenaar was zo ontsteld over de Belgische regelneverij, dat hij afzag van verkoop en het reeds gestorte geld netjes heeft terugbetaald.”
Niet veel later ontdekt Koen in een Brusselse randgemeente een fraai gecustomizede Breakout. De eigenaar had inmiddels een andere Harley verbouwd. Het was de bedoeling dat zijn vrouw met de Breakout zou verder rijden, maar die vond hem uiteindelijk te zwaar. “De foto had mij reeds voor 90% overtuigd, maar bij de ‘life’ ontmoeting was het meteen liefde op het eerste zicht,” glundert Koen. “Ik heb geen al te groot postuur en wou natuurlijk eerst eens proefzitten. Als je zo’n chic apparaat ziet staan moet je niet beginnen twijfelen, ik heb onmiddellijk een overeenkomst gemaakt. Het leek wel een droom. Als onderdeel van de deal werd de machine eerst nog wettelijk gekeurd en als bonus kreeg hij gelijk een flinke onderhoudsbeurt. Ik kreeg er zelfs nog twee in de kleuren van de motor gepainte jethelmen bovenop. Omdat ik niet over een aanhanger beschik, ben ik de motor gaan ophalen met een gewezen buurman die dagelijks met de motor rijdt. Ik zag hem meteen geïnteresseerd lonken. Ik voelde me nog wat onwennig en aangezien de buur meer motorervaring had, ben ik in het zog van mijn prille aanwinst, met zijn auto naar huis teruggekeerd. Sindsdien hebben we gezamenlijk al eens een uitstapje gemaakt doorheen het Ieperse achterland. De motor is bestemd voor vrijetijdsbesteding en niet om dagelijks mee rond te karren. Het is wellicht een verstandige investering, want geld brengt op de bank geen kloten meer op. Wie zijn Harley na een aantal jaar terug verkoopt heeft zijn geld terug.”
VOOROPGESTELDE CRITERIA
Voor de aankoop van een eerste eigen motor werden twee onvoorwaardelijke criteria vooropgesteld. Het moest een Harley-Davidson zijn en over een flink uit de kluiten gewassen achterband beschikken. “Met zo’n 260 joekel stuur je eigenlijk meer met het lichaam en daar moest ik toch eventjes aan wennen. Zo reed ik in het begin eens iets te enthousiast de weg op en had zowat de volledige straatbreedte nodig. Daarbij kwam ik gelijk bijna in de huizenrij aan de overkant terecht. Daarna heb ik besloten om op mijn eentje rustig wat te oefenen. Van origine ben ik een rustige rijder, maar als je een streepje gas geeft dan gaat het deksels goed vooruit. De motor bezorgt me een gevoel van vrijheid. Op de Gps tik ik meestal routes in zonder snelwegen. Gewoon zorgeloos verder ploffen, het voelt bijna aan als wandelen. Wanneer ik een tussenstop maak duurt het doorgaans niet lang vooraleer er een drom bewonderende toeschouwers rond de moto staat. Clubs spreken me niet erg aan, dat brengt verplichtingen met zich mee. Eens rondneuzen op een meeting lukt nog wel, maar geplande routes afhaspelen is niet mijn ding. Misschien komt het er later nog wel eens van.”
AFGESLOTEN DROMEN
Koen is best wel een handige Harry. “Ik ben afgestudeerd als timmerman en werk in een bouwbedrijf. Een technische of mechanische opleiding heb ik dus nooit genoten, maar toch kan ik best wel een stukje sleutelen. Mijn Suzuki heb ik destijds helemaal uit elkaar gehaald om hem nadien te laten spuiten in mijn favoriete Kawa groen. Na de montage moest ik maar twee keer meppen alvorens de motor terug aansloeg. Het was de bedoeling dat ik met ideeën uit een custom gerelateerd boek zelf een motor zou samenstellen, maar met de aankoop van een Breakout zijn deze dromen abrupt beëindigd. Sinds de aankoop is er niks aan de Amerikaan veranderd, ik zou niet weten wat ik kan verbeteren. Het speciale frame waarmee het allemaal begon ligt er ondertussen al wat roestig bij, maar ik heb het nog steeds in mijn bezit. Het heeft een dikke centrale bovenbuis en is geschikt voor de zo door mij vereerde brede achterband. Door de nieuwe Belgische wetgeving zal ik het waarschijnlijk slecht kwijtraken, maar misschien is er in Nederland wel een gegadigde.”
STRESS
Koens Breakout wordt na afloop van de reportage terug in zijn ruime garage gestationeerd. Hij heeft er zijn vast stekje, net voor de imponerende boxen en professionele discobar uit zijn jeugdjaren. “Hier kan ik me eindeloos amuseren,” zegt hij glunderend. “Telkens ik de vinylschijfjes met voormalige kaskrakers aan elkaar rijg word ik overdonderd door de schoonheid van mijn glimmende custom. Voor het opblinken heb ik zelfs speciale poetsdoekjes gekocht. Helaas heb ik tijdens het poetsen een krasje gemaakt in het achterspatbord. Dat liep ook al lichte averij op door contact met de achterband. Ik heb de motor nog niet zo lang in mijn bezit en pas bij thuiskomst bemerkte ik dat ik door vergetelheid de air ride niet omhoog gezet had voor het wegrijden. Dat is effe ketteren natuurlijk. Gelukkig heb ik al een afspraak om de schade te herstellen, want op dat gebied ben ik perfectionistisch. Er loopt wel vaker iets fout. Door de stress had ik tijdens het eerste ritje op mijn Harley de verplichte handschoenen vergeten aantrekken. Ik was toen al een behoorlijk eindje op weg en uit ervaring weet ik dat ik best de confrontatie met politiediensten kan vermijden. Telkens ik ‘Van Ongeval’ als mijn familienaam opgeef denken de agenten dat ik een verstokte grapjas ben en mag ik me voorbereiden op een abnormaal intensieve controle.” Er is weinig bekend over het ontstaan van deze benaming, maar er zouden in de lage landen goed 200 mensen gezegend zijn met deze vrij opmerkelijke naam.
Wááát? Dit moet een sign on the wall zijn: ‘Rocketstraat dicht.’ Huh, hoezo staat er op de dag dat ik een Triumph Rocket 3 ga uitproberen opeens een bord langs de weg met daarop ‘Rocketstraat dicht’?
Vriendin K. heeft het bord, voor de uitvalsweg naar de Ringweg A10 in Amsterdam, helaas ook gezien. Grinnikend: ‘Een vingerwijzing Gods. Misschien moet je toch maar een Duc kopen.’
K. komt uit een Groningse motorfamilie. Wijlen haar vader was prominent lid van de businessclub van de TT Assen. Hij racete zelf ook, speedways. K.’s familie is nog steeds verzot op motoren, maar dan uitsluitend op Italiaanse. Groot was dus de teleurstelling toen ik vier jaar geleden met een Kawasaki Z1000SX kwam aanzetten.
Elk jaar had K. me op de MOTORbeurs in Utrecht op Ducati’s en Aprilia’s geduwd, waar ze vervolgens foto’s van maakte. ‘Mooi hè?’ zei ze stralend als ze me de kiekjes liet zien. ‘Staat je goed hoor, zo’n Italiaan!’ Ik bromde steevast terug dat ik Italianen A. erg prijzig vind en B. ik héél zeker weet dat ze al na het eerste rondje de geest geven. ‘Ducati, stuk-gaat-ie!’ riep ik dan. ‘En je weet hoe atechnisch ik ben.’
Dus kocht ik een Kawasaki, een merk waar K. weinig mee had. Kawa’s waren ‘motoren voor testosteron-jongetjes van 21 die graag wheelies willen maken,’ zei ze. ‘En jij bent al 51, Geels.’ Kon me niet bommen. Voor slechts 6.500 euro reed ik een gitzwarte allemansvriend die er behoorlijk cool uitzag en die met zijn 138 pk ruimschoots snel genoeg was. En, heel belangrijk, die me ondanks dat het een occasion was nooit in de steek zou laten. Het was namelijk een Japanner.
K. berustte in haar lot en ging ervan uit dat ze voortaan door het leven zou moeten als de vriendin van – ze zei het bijna minachtend – ‘een Kawa-mannetje’.
Maar het kan verkeren. Want nu gaan we kijken naar een motor die in alles haaks staat op zo’n aanstellerig goed afgewerkte Aprilia én op een Kawasaki Z1000SX. Een gorilla van een motor, met belachelijk veel cc’s: 2500. Een kijk-mij-nou-bike to the max. Oftewel: een Triumph Rocket 3.
Het is een GT, in bezit van een particulier die er vanaf wil. Ik reed al eens op een Roadster. Het gevoel: king of the road, heerlijk rechtop, knieën in een hoek van 90 graden: top. Nu wil ik weten of een GT niet nóg lekkerder rijdt. En jawel, drie kwartier later voel ik me ook helemaal Captain Cool op een GT. Poten ver vooruit, echt de chopperhouding. Daar ga ik thuis dus nog eens lekker op kauwen. De grote winst: op de terugweg naar Amsterdam is mijn vriendin een stuk enthousiaster dan op de heenweg.
Ze heeft even achterop gezeten, en geconstateerd dat het goed was. ‘Ik wil in elk geval wel zo’n sissybar,’ heeft ze gezegd. Hm, die zit volgens mij standaard op een GT, maar niet op een R. ‘Oké, dat neem ik mee in mijn beslissing,’ antwoordde ik – met veel stoere nadruk op het woordje ‘mijn’.
Ik vind zo’n sissybar nogal lullig staan; het woord ‘sissy’ heeft niet voor niets een negatieve connotatie. En ja, ook op mijn 55e kan mijn imago me nog iets schelen. Maar ach, Rocket-sissybars hebben een Smurf-achtige hoogte. Ik ga ook nadenken over mijn eigen fysiek: op een GT belast ik mijn onderrug wel heel erg.
’s Avonds kijk ik op Marktplaats. Mijn oog blijft op één advertentie hangen. Ik stoot K. aan. ‘Fuck de onheilspellende borden langs de weg. Ik heb geen flauw idee waar het ligt, maar mijn nieuwe motor staat bij Jos Engbers in Tubbergen!’
Wat begon als een droom voor Ian van Self Made Custom Painting, werd werkelijkheid. Hij wilde graag een motor spuiten in een Cholo-stijl vergelijkbaar met die van Kandy N Chrome uit Los Angeles. Die kans kreeg hij toen Erol hem benaderde met een goed plan…
In zijn tattooshop in Hoofddorp ontmoet ik Erol, die nog bezig is met zijn laatste klant. Ian is er ook en samen met tattoo- en sleutelcompagnon Sander lopen we door naar achter. Daar betreden we de werkplaats van Incredible Customs, waar de Road King van Erol klaar staat om naar buiten te gaan voor de fotoshoot.
Twee jaar geleden kocht Erol zijn Harley-Davidson Road King. “De verkoper was een aardige man uit Valkenburg, een echte motorliefhebber”, vertelt hij. “Hij had meerdere klassieke motoren en verzorgde ze tot in de puntjes. De Road King was nog nagenoeg origineel, met een beach-bar stuur en leren tassen met franjes, alsof hij zo uit de fabriek was komen rollen. Dat gaf me vertrouwen, maar ik wist ook meteen dat deze motor volledig zou worden verbouwd in de Cholo-stijl, geïnspireerd op de Mexicaanse lowrider-cultuur.” De Cholo-stijl, ook wel bekend als de Chicano-stijl, wordt gekenmerkt door uitbundige chroomaccenten en overdreven grote onderdelen, zoals een hoge apehanger en lange fishtail-uitlaten. Een over-the-top paintjob met felle kleuren en complexe patronen maakt het plaatje compleet. Ian vertelt: “Vijf jaar geleden zag ik op Instagram de custom lowrider-auto’s van Kandy N Chrome voorbijkomen. Ik wist meteen: ‘dit is het!’ Dit wil ik ooit doen op een motor. Het inspireerde me enorm. En nu, ruim vijf jaar later, kwam Erol precies met dat idee bij mij. Zonder dat hij het wist, maakte hij mijn droom waar. Maar ik besefte ook dat ik voor dit project flink uit mijn comfortzone moest. Erol wilde die specifieke look met twee tinten groen: Forest Green en Lime Green. Verder kreeg ik de vrije hand. Het is echt een lowrider-patroon. Je kunt het Cholo- of Lowrider-style noemen. Sommigen noemen het ook Vicla. Maar waar het om draait, zijn strakke lijnen, patronen en metallic effecten.”
1 van 6
INTENSE KLEUR
Voor Ian is zijn werk bijna als ademen. Hij hoeft er niet over na te denken; het is puur genieten. Maar het moeilijkste deel? Het lijnenspel. Elke lijn en elk patroon moet perfect aansluiten op de vormen van de motor en het moet allemaal naadloos in elkaar overlopen. Bij deze Road King viel alles precies op zijn plek. Ian: “Er was geen vooropgezet ontwerp. Ik ben gewoon freestyle begonnen. Eerst losse onderdelen gepakt en de lijnen afgeplakt, puur op gevoel. Als de lijnen niet kloppen, oogt het meteen rommelig. Het is precisiewerk: laag voor laag bouw je het op tot alles samenkomt. Het proces begint met een zilverkleurige basislaag met metallic flakes. Vervolgens worden de lijnen afgeplakt, zodat de afgetapete delen zilver blijven wanneer de tape eraf gaat. Daarna wordt er een candy-kleur overheen gespoten. Omdat candy-lak transparant is, blijven de metallic flakes zichtbaar, wat extra diepte creëert. Daarna volgt de opbouw: steeds een nieuw deel afplakken, een andere kleur toevoegen en schaduwen aanbrengen. Voor deze stijl mocht het waterdruppel-effect niet ontbreken. Als alles klaar is, worden meerdere lagen blanke lak aangebracht, tussendoor geschuurd en opnieuw gelakt. Dit zorgt voor een ultra-gladde afwerking en een intense kleur.”
FISHTAILS
Ondertussen kiest Erol voor het verchromen van zijn Road King. Het hele onderblok, van carter tot kleppendeksel, glimt nu als een spiegel. Van de stuurknoppen tot kentekenhouder, alles werd aangepakt. “Bij de Cholo-stijl horen lange fishtail-pijpen, maar de perfecte set vinden bleek lastig. Deze lengte is moeilijk verkrijgbaar”, zegt Erol over zijn 42-inch Bassani fishtails. “Meestal zijn fishtails niet langer dan 39 inch en dat vond ik gewoon niet mooi. Dan heb je nog die met een vreemd uiteinde of die schuin omhooglopen. De 12-inch CMC sissybar uit Amerika was niet goedkoop, niet praktisch, maar wel mooi. Het is gewoon klikken, zo erop en eraf”, zegt hij best tevreden. “Mijn vrouw zat eens achterop en ik gaf dot gas en bam! Die sissybar in haar rug. Ik moest echt rustig optrekken, anders werd ze gespietst.”
AFSCHEID
Toen Errol zijn Road King eindelijk af had, was het visueel een meesterwerk, maar eenmaal op de weg viel het tegen. “Kijk, het ziet er echt vet uit. Dit is zonder twijfel de mooiste motor die ik tot nu toe heb verbouwd”, zegt hij trots. “Maar het 88ci Twin Cam-blok had niet genoeg power voor mij. Mijn vrienden rijden op Road- en Street Glides en gaan er vol gas vandoor. Het was echt vechten om ze bij te houden. Deze Road King is gemaakt om te cruisen, maar dat past niet bij mijn rijstijl. Gelukkig heb ik iemand anders blij kunnen maken die er wél van kan genieten.” Zo eindigde het avontuur met de Road King sneller dan verwacht, maar met een belangrijke les: Een motor moet niet alleen mooi zijn, maar ook passen bij je rijstijl.
Tekst & fotografie: Edgar Vingerhoed
Candy-lak
Ian: “Candy-lak brengt ook risico’s met zich mee. Omdat de lak transparant is, wordt de kleur donkerder naarmate je meer lagen spuit. Een foutje corrigeren is bijna onmogelijk. Heb je een kras of schade? Dan kun je niet simpelweg een klein stukje bijwerken zonder kleurverschil te krijgen. Uiteindelijk is het voor de eigenaar een grotere uitdaging om de lak heel te houden, dan voor mij om hem te spuiten!”
Tijd voor iets helemaal anders, moeten ze bij Kawasaki gedacht hebben. En ze nodigden prompt acht journalisten van zowat overal ter wereld uit om een dag in het spoor van de Tour de France te vertoeven. Wat zeg ik? Vertoeven? Meerijden, verdorie. Gelukkig niet met een fiets, maar met een Kawasaki, want het merk is de officiële partner van Le Tour.
Een beetje wielerliefhebber heeft ze ongetwijfeld al opgemerkt. De volledig groene Kawasaki’s in de Ronde van Frankrijk. Het zijn niet de enige motoren in de grootste wielerwedstrijd ter wereld, maar wel de motorfietsen van de organisatie. Camerateams hebben vaak hun eigen vertrouwde motoren, maar alles wat vanuit de ASO, de eigenaar van de Tour de France, geregeld moet worden gebeurt op Kawasaki’s. Dat betekent dat Versys 1100’s ingezet worden voor de veiligheid, het begeleiden van de coureurs, et cetera.
Waarom
‘Het partnership met ASO is er eentje van de lange termijn,’ vertelt Martin Lambert ons. De olijke Brit is Kawasaki’s Europese PR-manager en in een korte briefing legt hij uit waarom Kawasaki dit partnership aanging en wat er op de slotdag van de race staat te gebeuren. ‘De samenwerking is niet zomaar lukraak gekozen,’ gaat hij verder. ‘Net zoals Kawasaki, is ASO begaan met het welzijn van deze aardkloot. Kawasaki heeft op dat vlak doelen gesteld om de uitstoot te beperken. We hebben de Z7 Hybrid en morgen rijden we ook een stuk van de route met onze unieke waterstof aangedreven motorfiets. ASO en Kawasaki hebben elkaar gevonden op dat vlak.’
Dat kan wel zijn, maar natuurlijk is het ook belangrijk om gewoon goede motoren in de Tour te hebben. Een evenement van die grootte heeft behoefte aan regels en richtlijnen. De Tour de France bewijst dit: de organisatie is zo strak als een twee maten te kleine yogalegging.
Strikte regels
Daarom moest ons bont gezelschap zich aan strikte regels houden. ‘Geen wheelies of burnouts, dat spreekt voor zich,’ gaf Lambert nog mee. Want ook al reden we niet in het peloton, we reden wel net voor de renners uit in de promotiecaravaan. En ook in die caravaan mag niks misgaan. Ook al deed onze bonte bende er alles aan om bij de les te zijn, we zouden toch een paar keer op de vingers getikt worden. Wie buiten de lijntjes kleurt, wordt berispt of gewoon uit de Tour gezet. De ASO Security én de Franse gendarmerie zijn zo tolerant als een tiener zonder WiFi en grijpen in bij het minste teken van ongehoorzaamheid. Het maakte de beleving van de slotrit alleen maar intenser. Hier is het relaas van een wel heel bijzondere dag:
9:30 uur: nog een briefing
Na een korte tweede briefing, vertrekken we naar het hoofdkwartier van Kawasaki Frankrijk richting de village du départ. De startplaats zeg maar, al is dit eentje met de afmetingen van een kleine stad. Het is een bonte bende die de parking van Kawasaki France afrijdt. Een Amerikaan die zich voor de gelegenheid in een bolletjestrui gehuld heeft, een Fransman die nog voor we goed en wel vertrokken zijn al tegen de grond gaat en ook een onafscheidelijk duo: een Spaanse journalist/influencer en zijn Italiaanse vrouwelijke collega. Een wulpse verschijning met lange, golvende haren en een blik die pure seksualiteit uitstraalt. Van de Italiaanse dame krijg ik minder hoogte… achteraf blijkt dat ze geen woord Engels spreekt. Dat moet het geweest zijn…
We komen aan op de verzamelplek van de publiciteitscaravaan, die voorafgaat aan het grootste sportevent ter wereld. Met cijfers gooien zou al te makkelijk zijn, maar toch een paar dingetjes om dat te illustreren: 1 miljard uitzenduren per dag. Dat wil zeggen dat letterlijk iedereen ter wereld elke dag even kijkt. Maar omdat lang niet iedereen een scherm heeft, elektriciteit, of gewoon belangrijker dingen te doen heeft – overleven, eten… – mag je ervan uitgaan dat ongeveer 500 miljoen mensen een paar uur per dag naar de Tour kijken. Die zijn verspreid over 190 landen. Je leest het goed. En er zijn in totaal 12.000 mensen bij de tour betrokken. Indrukwekkend.
We dachten in de village du départ aan te komen, maar niks is minder waar. Onze kleurrijke bende bevindt zich op een soort verzamelplaats vanwaar we als groep naar de start rijden. Een prélude op de voorbereiding van het begin. Georganiseerd, zei je? Ongetwijfeld, maar om helemaal zeker te zijn, krijgen we toch nog een extra briefing…
14:00 uur: Start
Na een uurtje of drie wachten tussen de praalwagens, belanden we dan toch in de village du départ. Ik zoek al naar de Visma Lease a Bike oplegger in de hoop een glimp van Wout van Aert op te vangen. Iets zegt me dat dit zijn dag gaat worden. Maar Wout laat zich niet zien en zonder nog een extra briefing, gaan we even later gewoon van start als onderdeel van de Tour Caravaan. Gewillig, zoals de andere schaapjes, volgen we de route. Het moet gezegd, rijden tussen een zee van wild enthousiaste mensen is best indrukwekkend. Je wordt toegejuicht zonder echt iets gedaan te hebben, het lijkt wel een fan-dag voor influencers. Het is hoe dan ook een stuk makkelijker dan wat de renners doen. En vooral een stuk eenvoudiger dan wat Wout Van Aert te doen staat, als hij nog een rit in deze Tour wil winnen. Dan gaat hij de geschiedenis in als één van de weinigen die tien tourritten gewonnen heeft én duizenden fans een onvergetelijke dag heeft bezorgd.
Makkelijk zal dat niet zijn, bedenk ik me, terwijl ik de Kawasaki Z650 door de mensenzee laveer. De Kawasaki stuurt licht en heeft niet al te veel vermogen. Perfect om een paar uur lang te wuiven naar enthousiaste fans en blikjes te ontwijken die de Orangina-godin in de truck voor ons voortdurend richting publiek gooit. Met de regelmaat van de klok rolt er een blik van het oranje spul richting het voorwiel van mijn Kawa. Uitkijken blijft de boodschap. Drie uur lang zullen we tussen hordes supporters rijden. Die leggen een zelden gezien enthousiasme aan de dag. We worden aanbeden als helden, terwijl we eigenlijk gewoon in de commerciële voorhoede van het peloton rijden. Daar zitten de échte helden.
15:00 uur: Safety first
En ASO? Die houden met hulp van de voltallige Franse gendarmerie en een eigen security legertje een stevig oogje in het zeil. Een motorrijder zag zijn kans schoon om zich tussen onze groep te wringen. Geen kat die het opgemerkt heeft, maar toch ligt de man er binnen de kortste keren weer uit. De Franse flikken horen en zien alles. Ik zie nog net hoe de man zeer kordaat naar een aparte zone geleid wordt. Misschien staat-ie er nog, misschien zit-ie ondertussen in een staatsgevangenis. Maar hij zal in geen geval nog eens proberen om zich tussen de tourcaravaan te wringen. Indringers in Le Tour zijn nog minder populair dan een transgender woke activist op een bijeenkomst van Donald J. Trump.
17:00 uur: Paris
Mijn linkerarm doet ondertussen pijn van het zwaaien. De mannen van ASO zijn ook al eens naast me komen rijden, omdat ik meedans op de beats van de Orangina-truck die net voor ons uitrijdt. Not done, wordt me kordaat gemeld. Ik houd mijn kont dan maar in het zadel, maar het kan mijn enthousiasme niet drukken. Zeker als de mensenzee nog aangroeit wanneer we de buitenwijken van Parijs inrijden. Zones waar de heroïek van de vijftig touredities die hier al eens passeerden zo van af druipt. En dan is er nog de Olympische vlam die we passeren, de Pyramide van het Musée du Louvre, de brug waar Remco Evenepoel de Olympische wegrit won… De waanzin stijgt ten top als we langs de oevers van de Seine rijden en dan na een passage voorbij de Eiffeltoren de Champs Elysées opdraaien. Wat een massa, wat een enthousiasme… kippenvel.
Even later stokt het ritme, want de fotografen mogen hier even in alle rust hun werk doen. De medewerkers die al drie weken lang de praalwagens van de promotiecaravaan bevolken, worden georkestreerd vereeuwigd op de mythische aankomstplaats van de Tour. Maar ik wil dat we haast maken, want ik zie in gedachten al Wout Van Aert voorbij stormen nadat hij het hele peloton heeft afgeschud. Zoals die keer dat hij in 2022 een jagend peloton niet alleen voorbleef, maar de meute ook geen meter dichterbij liet komen. Ik hoop dat het hier ook zo’n dag wordt. Maar eerst moeten we samen met de ‘waterstof-Kawasaki’, die zich in Parijs bij ons voegde, nog een paar keer op de foto. Kiekjes om bij te houden.
18:00 uur: Champs Elysées
De foto’s zitten erop en wij ook. Op de VIP-bus dan, die in de bocht bij het opdraaien van de Champs Elysées staat. De Kawasaki’s hebben hun dienst bewezen en nu is het tijd om de officiële Kawa’s te zien voorbijrazen. Die maken vast deel uit van de tourcaravaan en worden gebruikt om alles in goede banen te leiden. Kan niet makkelijk zijn als je de omvang van dit evenement ziet. Je snapt pas écht hoe groot de Tour is als je er middenin zit. Sterk staaltje van organisatie-gigant ASO en mooi ook om te zien dat een motormerk hier het verschil helpt te maken. In het spoor van de officiële Kawasaki’s dendert het peloton voorbij. Getver, wat gaan die mannen hard. En dat na drie weken afzien. Het moet wel zo zijn dat het publiek langs de weg ze elke dag weer een extra kick geeft. Hoe hou je dit anders vol…
19:00 uur: Finale
De finish nadert. Onze inspanning van vandaag is ondertussen weggespoeld met liters sponsordrankjes, maar nu wordt plots ook de grip van de Elysese-kasseien weggespoeld. Het is stevig gaan regenen. ‘Dat moet wel een voordeel zijn voor veldritkampioen Van Aert,’ flitst me door het hoofd. Iedereen vlucht naar binnen, een Amerikaanse vrouw kakelt iets over een verloren handtas, een omhooggevallen Brit wil dat er vanaf nu in rijen aangeschoven wordt om de toiletten te gebruiken en mijn metgezellen blijken na een dag op de motor plots beter mee te vallen dan ik dacht. Het leven is mooi. Om kwart voor acht rondt het peloton deze waanzinnige drieweekse af. Tadej Pogacar is de verwachte en verdiende winnaar van dit monsterlijke evenement. Hij mag eindelijk rusten; wij hebben er nog een rit van een klein uurtje naar een Parijs restaurant opzitten. Ik doe dat met de Hybride Z7 en moet even wennen aan deze eigenzinnige Kawasaki. Maar het is wel een handig ding om tussen de monsterfiles in de Parijse binnenstad te laveren. Als we die achter ons hebben gelaten, loopt alles letterlijk en figuurlijk op wieltjes.
De Franse maaltijd is achter de kiezen en zoals de Franse traditie het wil, zullen we de eerste drie dagen geen trek meer hebben. Nu nog een half uurtje naar de hoofdzetel van Kawasaki Frankrijk om de motoren af te geven en dan nog een rit naar het hotel. Rond middernacht strompel ik mijn kamer in. Wat een dag. En wat een initiatief van Kawasaki om dit voor elkaar te krijgen. Want ook al ben je sponsor; om op de laatste dag van de Tour acht journalisten in die zwaarbeveiligde caravaan mee te laten rijden… helm af.
En de winnaar? Wout Van Aert! Op een nog heldhaftiger manier dan ik het me had voorgesteld. Grootmeesterlijk denderend over de natte kasseien, solo naar de meet – nadat hij er als enige deze tour in geslaagd was om Pogacar uit de wielen te rijden in een steile klim naar de Sacre Coeur. En met een stuurmanskunst die alle andere wieleratleten tot debutanten degradeerde. Alleen over de meet. Eén tegen allen. Alle miserie van de voorbije twee jaar schudde Wout van zich af. De vijftigste winnaar op Les Champs Elysées. Wat een Held.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
