Hoeveel pech en blessures kun je doorstaan? Als je Jaimie van Sikkelerus hoort heel veel. Blessures achtervolgen de 23-jarige coureur uit Akersloot al zijn hele carrière, maar hij weet niet van ophouden. Ondanks veel zwaar lichamelijk letsel en tal van zware operaties aan zijn onderbenen gaat hij dit jaar een nieuwe uitdaging aan in het prestigieuze British Supersport.
In de wintermaanden werd je geopereerd aan je beide knieën en beide onderbenen. Dat was een probleem dat al heel lang speelde…
‘Ik ben inmiddels vier keer aan mijn knieën geopereerd. Mijn probleem was dat bij het buigen van de knie de pijn opspeelde. Dat was in de NK Junior Cup al zo. Dat kregen we niet verholpen, ondanks pijnstillende injecties. Na de operaties bleek de pijn niet verdwenen. Toen kwam de orthopeed bij mij thuis om te kijken waardoor de problemen werden veroorzaakt. Zijn conclusie was dat de positie van mijn voeten een rol speelde. Als je bij het ingaan van een bocht je knieën naar binnen draait, komt er nog meer druk op die knieën en daarom hebben we de voetpositie operatief laten aanpassen.’
Na de eerste race in 2020 werd alles stilgelegd vanwege de coronapandemie. Hoe heb je dat ervaren?
‘Dat viel zeker niet mee, omdat we met een eigen raceteam waren gestart. Door de pandemie hadden we een lange stop. Samen met mijn vader ging ik op vaderdag op het circuit van Lelystad voor het plezier trainen. Doordat ik moest uitwijken voor een andere rijder kwam ik ongelukkig ten val. Daarbij liep ik een gebroken kuit- en scheenbeen op.’
Weer in de lappenmand. Dat was zeker een zware domper voor je…
‘Ja, wat moet ik daarop zeggen? Ik ben de blessures inmiddels wel een beetje gewend. Na een blessure ben ik enorm gedreven om zo snel mogelijk weer op de motor te zitten. Ik heb een keer mijn sleutelbeen gebroken en na zeven dagen reed ik alweer een wedstrijd in Engeland. Het is voor mij de uitdaging om zo snel mogelijk weer actief aan de sport te kunnen deelnemen.’
In november werd je voor de derde keer in 2020 geopereerd en werd je linkeronderbeen gecorrigeerd om je meer bewegingsvrijheid rond de knie te geven…
‘Deze periode was het voor mij best wel zwaar om de motivatie te houden. Eerst heb ik mijn scheen- en kuitbeen gebroken en daarna hebben we mijn knieën laten doorzagen en met schroeven en een plaat twintig graden gedraaid. In november hebben we mijn linkerbeen laten doorzagen en meteen het plaatwerk laten verwijderen uit mijn enkel. Tijdens de operatie hebben ze tien schroeven en een nieuwe plaat geplaatst. Daarna kreeg ik een infectie in mijn rechterbeen en werd ik geopereerd om dat te verhelpen. In maart ben ik opnieuw geopereerd om de plaat te verwijderen en in mei volgt de laatste operatie, hoop ik.’
De vele operaties hebben Jaimie van Sikkelerus al de nodige littekens opgeleverd.
Dit jaar ga je deelnemen met je eigen MPM Routz Racing op een Yamaha R6 aan het prestigieuze British Supersport-kampioenschap…
‘We hebben bewust de keuze gemaakt om te gaan deelnemen aan het British Supersport-kampioenschap. Vanwege mijn operaties wist ik niet zeker of ik volledig hersteld zou zijn als het WK-seizoen begon. Afgelopen jaar heb ik niet kunnen racen en moesten we steeds een vervangende coureur inzetten. Dat wilden we niet meer. Daarom besloten we te stoppen op WK-niveau. Dit jaar doen we alles in eigen beheer, omdat we op de lange termijn willen denken.’
Waarom kies je nu voor het British Supersport-kampioenschap?
‘Het niveau is enorm hoog en het is voor mij een nieuwe uitdaging om daar goed te kunnen presteren.’
Je krijgt behoorlijk gevaarlijke circuits voor de kiezen. Ben je daar niet bang voor?
‘Daar ben ik mij terdege van bewust, maar ik ben zeker niet bang om weer te gaan racen. Als je bang bent, moet je meteen stoppen met de motorsport. Dat moet ook niet in je hoofd zitten als je op de motor stapt. De artsen hebben me geadviseerd om in het begin wel uit te kijken, want ze weten niet in hoeverre alles is genezen. Als mijn orthopeed mij zegt dat het kan, is het daarnaast ook mijn eigen risico dat ik ga racen.’
De voorbereidingen voor het nieuwe British Supersport-seizoen zijn in volle gang.
Je hebt oud-coureur Kevin van Leuven gekozen als nieuwe crew-chief. Hij heeft ook in het BSB gereden. Denk je profijt te hebben van zijn kennis?
Jaimie van Sikkelerus: ‘Ik ben volledig nieuw in de BSB-wereld en Kevin heeft daar in het verleden al geracet. Hij kent de circuits en hij kan mij daarbij goed adviseren. Daarnaast hebben we een Britse monteur, Mark, die voor verschillende teams daar heeft gewerkt. Het zijn totaal andere circuits dan ik gewend was in het WK Supersport. Mijn sterke punt is dat ik de meer technische circuits heel snel leer en daar altijd goed heb gereden.’
Hoe denken je ouders over de blessures?
‘Dat is voor hen soms best heftig. In 2008 scheurde ik mijn lever met inwendige bloedingen, in 2010 brak ik mijn ruggenwervels en dan nog die andere blessures. Wat mijn ouders zien, zijn mijn gedrevenheid en mijn passie voor de sport. Daarom steunen ze mij voor de volle honderd procent. Daar ben ik hen enorm dankbaar voor. Nu je ouder bent, besef je dat meer. Ze hebben ook wel eens vervelende opmerkingen van klanten gekregen. Een sponsor is gestopt omdat hij zich niet kon vinden in hoe we daarmee omgaan. Daar ben ik persoonlijk naar toe gegaan, omdat ik niet wil dat mijn ouders de schuld krijgen dat ik met de sport doorga. Dat is mijn verantwoording en niet die van mijn ouders.’
Dat motorrijders eind april staan te trappelen om aan het motorseizoen te beginnen hebben we geweten. De Primavera, de toertocht die de traditionele aftrap vormt van het toerseizoen, was in een paar dagen compleet uitverkocht.
Op de dag zelf arriveerden de eersten van de ongeveer driehonderd enthousiaste deelnemers al om half acht, terwijl het ‘startschot’ toch pas echt om acht uur viel. Met passen, meten en de nodige discipline van de deelnemers lukte het om iedereen veilig in coronatijd van startplaats Breda naar eindpunt Harderwijk te laten rijden.
De prachtige route volgde de onzichtbare grens in Nederland die Normaal Amsterdams Peil (NAP) heet. De 260 kilometers vormen een smakelijk voorproefje voor een hopelijk net zo’n geslaagd toerjaar.
Route downloaden Primavera 2021
Zoals beloofd kun je na afloop de route van de Primavera 2021 downloaden. We doen dat voor alle leden die er niet bij konden zijn en zo toch de gelegenheid hebben de tocht toch te rijden.
Wil je hem online bestellen als losse editie? klik hier. GRATIS thuisbezorgd!
XXL-Test: Aprilia RS660
Hoe houdt een model zich in de Nederlandse alledaagse praktijk? Dat is het uitgangspunt van een XXL-test. Onderwerp is dit keer de Aprilia RS660, een sportieve straatmachine. Hij krijgt het voor zijn kiezen in files, over kinderkopjes en op dijken onder Nederlandse weersomstandigheden. Kortom: een pittige praktijktest.
Techniek: remmen tunen
Ons sleutelende serviceteam pakt de ietwat vermoeide standaardrem van de Yamaha Tracer 700 aan. Met bescheiden kosten en inspanning een goed zichtbaar en goed voelbaar resultaat behalen is het einddoel.
Test: Triumph Speed Triple 1200 RS
De Triumph Speed Triple is niet alleen een van de langst lopende naked-modellen op de markt, het is ook een van de betere. Met elk nieuw model is de lat wat hoger gelegd. Geldt dit ook voor de 2021-Speed Triple 1200 RS?
Producttest: zomerhandschoenen
Waterdichte zomerhandschoenen behoren bij de meeste motorrijders onderhand wel tot de standaarduitrusting. Onze test van negen zeer verschillende modellen levert positieve onthullingen op.
Neo-klassieker: Yamaha XVZ1300 Venture Royale
Op het oog heeft de Yamaha XVZ1300 Venture Royale alles om de Honda Goldwing het vuur aan de schenen te leggen. Toch verdween de Yamaha met stille trom van het toneel. Zo slecht was hij toch niet?
TankTasTocht #1: Rondje Leeuwarden
Wolkom. Deze eerste Tanktastocht van het jaar brengt ons naar Friesland. Een eind rijden, maar dan heb je ook wat. Een voorproefje van wat je te wachten staat als je toer op zaterdag 22 mei gaat rijden. Geniet van de weidsheid van het Friese platteland.
In Motor.NL TV aflevering 1 van 2021 testen we de nieuwe Ducati Monster, krijgen we kledingtips van Rogier van MotorKledingstore.nl en rijden we de 2021 Harley-Davidson Pan America in het Duitse Westerwald.
Collin Veijer (#9) en Zonta van den Goorbergh begonnen met grote verwachtingen aan de eerste ronde van het Moto3 Junior Word Championship in Estoril. Beide rijders maakten hun officiële debuut in deze klasse, nadat ze vorig jaar uitkwamen in de European Talent Cup. De teleurstelling was des te groter bij de jonge Nederlanders toen zij zich slechts als zevenentwintigste en achtentwintigste kwalificeerden. Veijer wist zich knap te herpakken in de enige race van het weekend en was daarin ruim sneller dan zijn kwalificatietijd. De 16-jarige coureur pakte zijn eerste punten in deze klasse door als dertiende te finishen. De 15-jarige Van den Goorbergh had meer moeite om naar voren te komen en kon dan ook niet tevreden zijn met zijn drieëntwintigste plaats.
Sander Kroeze wist naar het podium te rijden in de eerste race van de CEV Superstock 600-klasse, een competitie die gezamenlijk in de baan komt met de Moto2-rijders. Na een tweede plaats in de eerste race, kende Kroeze problemen met de remdruk in de tweede race waardoor hij niet verder kwam dan een achtste plaats.
De 12-jarige Owen van Trigt eindigde als zesentwintigste en tweeëntwintigste in de European Talent Cup. Justin Fokkert en Matthew Ruisbroek wisten zich niet te kwalificeren voor de hoofdraces.
Jasper Iwema maakte na zes jaar zijn officiële herintreden in de wegrace tijdens de eerste ronde van de MotoE World Cup in Jerez. Na afloop van de eerste dag zullen er in de box van Pons Racing vast wel een aantal grappen aan het adres van de Drent zijn gemaakt. Niet omdat Iwema twee keer was gecrasht, maar wel vanwege de locatie: Jasper kwam beide keren uitgerekend in de Pons-bocht ten val. Tijdens de kwalificatiedag bleef de 31-jarige coureur wel zitten op zijn elektrische motorfiets en plaatste zich als vijftiende voor de wedstrijd. In de wedstrijd kwam de Nederlander als elfde net voor Andre Pires over de finish. Over het resultaat tijdens zijn MotoE-debuut kon Jasper meer dan tevreden zijn, maar dit kwam grotendeels tot stand doordat er een aantal crashes voor hem plaatsvonden. De achterstand van 27 seconden na acht ronden op de winnaar was aanzienlijk, maar aan de andere kant ook niet vreemd, aangezien Iwema zo lang geen race heeft gereden. ‘We zijn gefinisht, dat was het belangrijkste doel voor nu en de elfde plaats is mooi meegenomen. Er zijn nog genoeg verbeterpunten en daar gaan we de komende periode hard aan werken’, aldus Iwema.
De wedstrijd werd gewonnen door de Italiaan Alessandro Zaccone voor Dominique Aegerter en Iwema’s teamgenoot Jordi Torres.
Jasper Iwema | Foto PONS RACING.
Red Bull Rookies Cup – Jerez (Spanje)
30 april t/m 2 mei
Geen geluk voor Veijer in Jerez
Collin Veijer (#95) begon met een zevende en tiende plaats uit de eerste ronde in Portimão aan het tweede raceweekend van de Red Bull Rookies Cup in Jerez. Net als in Portugal behoorde Veijer qua snelheid weer thuis in de kopgroep en plaatste zich als tiende voor de races. Dat liet de 16-jarige coureur in de eerste race ook zien, al moest hij wel genoegen nemen met een klassering in de staart van de voorste groep. Veijer eindigde als tiende, werd door een penalty van een rijder even als negende geklasseerd, maar deze straf werd een dag later weer teruggedraaid, waardoor hij alsnog tiende werd. Veijer finishte binnen anderhalve seconde van de winnaar, wat de kleine verschillen in deze talentencompetitie met KTM Moto3-motoren goed weergeeft. In de tweede race had de coureur uit Staphorst een goede start en meldde zich in de eerste ronden in de top-5. Het ging echter al vroeg in de race mis, toen Veijer van achteren werd geraakt door een andere rijder en ten val kwam. Dit betekende de eerste nulscore van de jonge Nederlander in 2021.
Na vier wedstrijden staat Veijer nu elfde in het klassement, een kampioenschap dat wordt aangevoerd door de Spanjaard Daniel Holgado. Eind mei racet de Red Bull Rookies Cup opnieuw tijdens de Grand Prix op Mugello.
Dick Mann, tweevoudig winnaar van de Daytona 200 en tweevoudig AMA Grand National kampioen, is op 86-jarige leeftijd overleden.
Mann was een praktisch mens, die een gematigd leven leidde dat was ingegeven door zijn innovatieve maar grillige Albert Gunter. Mann zei over het reizen en racen met Gunter: ‘Door hem kreeg ik de juiste houding ten opzichte van racen – m’n brood verdienen met een motorfiets. Het in je eentje redden.’
Manns veelzijdigheid was legendarisch, maar misschien is het simpele antwoord dat je om goed te kunnen motorrijden, vaardigheden uit heel veel disciplines nodig waren.
Technologie kon deuren openen. Gunter en Mann lieten de dirt-track paddock de waarde van achtervering zien. Maar zoals Mann opmerkte: ‘Albert was altijd bezig met iets dat een belemmering was voor zijn carrière.’
Mann schreef zijn carrière en succes in de hoogste motorsportcompetities toe aan Albert’s zeven-hoekige klepzittingen. Met deze zittingen en door niet harder te rijden dan voorheen, ‘kon ik ineens nationale wedstrijden rijden en vooraan meedoen.’ Maar Mann de matige zag beide kanten van de technologie: ‘Bandentechnologie stuurt de motorsport, maar als banden breder en plakkeriger worden, wordt de show slechter.’
‘Mijn doel was nooit om de beste racer te zijn, maar om voor de beste te eindigen.’
Mann won zijn eerste AMA National in 1959 en werd twee keer Grand National kampioen in 1963 en 1971. Zijn carrière overbrugde de overgang van het Amerikaanse motorracen van het zigeunerleven van rondtrekkende crossers, die leefden van hun verstand, naar de professionalisering die ontstond door de explosie van motorfietsverkopen na 1965. Daardoor sijpelde er meer geld richting de sport en contracten met echte geldschieters, fabrieksmotoren en hotelkamers volgden.
Dick Mann was niet de favoriet op de Honda CB750 fabrieksmotor in de Daytona 200 van 1970. In zijn vroege jaren als monteur had hij een oor en een gevoel ontwikkeld voor het ongemak van machines. Dat hadden veel Amerikaanse coureurs in die tijd nodig. De achilleshiel van Honda’s baanbrekende viercilinder was de nokkenasaandrijving. Prima bij de standaard piektoerentallen van 8.500, maar oncomfortabel bij 10.000. Als er zwarte rubberdeeltjes in de afgetapte motorolie zitten, vraag je je af waar die vandaan komen. Dan moet er iets vreten aan de met rubber beklede nokkenkettingspanners. Dat betekende in twee scenario’s: 1) nieuwe spanners monteren net voor de race; 2) op kop rijden bij de finish, in plaats van naar voren te stormen en proberen weg te komen op pure snelheid. En zo geschiedde.
Mann in zijn busje voor de truck van het Triumph Championship Motorcycle Team, met de rijders Gene Romero, Don Castro en Tom Rockwood.
Mann won zijn eerste Daytona 200 op een Honda 750 in 1970. Het jaar daarop won hij de 200 opnieuw op een BSA Triple.
Het volgende jaar reed Mann op een fabrieks-BSA Triple. ‘Dit is een motor met 8.200 toeren’, vertelden de monteurs hem. Tegen mensen die hij vertrouwde zei hij dat het blok klonk en voelde als 7.800 toeren.
Pagehiln aluminium remschijven met koperen coating waren het nieuwste op remgebied. Iedereen koos ervoor, maar Mann ging voor de gietijzeren rotors. Grote namen – Hailwood en Paul Smart- hadden motoren die beter presteerden. Maar alles wat de BSA nodig had om te winnen een vriend – een begripvolle rijder. Toen Mann de Daytona 200 voor de tweede keer won, zeiden de mensen: ‘Die Dick Mann heeft echt geluk. Al die grote namen vooraan, ronde na ronde, maar op het einde was het alsof hij uit het niets kwam.’
Het was geen geluk en hij was niet nergens. Mann reed om te finishen. Het is niet vreemd dat Mann geprezen wordt om zijn nederigheid. Hij kwam van ver en het begin was niet makkelijk.
Over wat er van racen is geworden in het MotoGP-tijdperk, zei hij: ‘Er zijn nu fantastisch getalenteerde kinderen die gaan racen. Ik denk niet dat zij het hadden kunnen maken in onze tijd. En wij hadden het in deze tijd ook niet gered. De dingen waren gewoon anders.’
Mann op Brands Hatch, 1972, op een BSA Rocket III tijdens de Transatlantic Match Races.
Een Ducati Mike Hailwood 900 Evoluzione, ontworpen door Pierre Terblanche en geproduceerd in 2.000 exemplaren begin 2000, werd in Canada verkocht voor een prijs die alles overtreft.
De Ducati MH900e, geïntroduceerd als concept en vervolgens in productie genomen van 2001 tot 2002, was een eerbetoon aan de eerste 1984 Ducati 900 MHR (Mike Hailwood Replica). Deze Ducati vierde de overwinning van de Britse rijder tijdens de 1978 Tourist Trophy.
Pierre Terblanche, de Zuid-Afrikaanse ontwerper die destijds de leiding had over Ducati’s stylingscentrum, zag de motorfiets als een neo-klassieker. De motor ontving veel lof toen-ie als concept werd getoond op de Intermot Motorshow in München in 1998. Terblanche gebruikte de luchtgekoelde V2 met 904 cc en 74 pk, de eenzijdige achterbrug was gemaakt van stalen buizen (waarmee het concept van het trellisframe werd overgenomen) en de dubbele uitlaatpijpen kwamen uit in de korte kont met een solozadel. Kuip en tank waren één geheel en de hele motorfiets had een sterke stilistische persoonlijkheid.
Van de MH900e werden 2.000 stuks gebouwd, die werden genummerd als een speciale serie. Toen Ducati de reserveringen op 1 januari 2000 opende, werden de eerste 1.000 in minder dan een uur online toegewezen. De prijs was destijds 15.000 euro. In de weken die volgden, werden ook de resterende 1.000 motoren geboekt. Zo’n 40 procent van de reserveringen ging naar Japan, 30 procent naar de Verenigde Staten en de resterende 30 procent naar Europa.
Veiling
In de laatste dagen van april heeft het veilinghuis RM Sotheby’s, in zijn hoofdkwartier in Montreal, het 1.900ste model te koop aangeboden (chassisnummer ZDM1LA4N42B001641). De motor staat in Canada is geregistreerd. De prijs werd geschat op 18.000 à 24.000 US dollar en de koop werd gesloten op 20.000: het equivalent van 16.600 euro. Een beetje meer dus dan de oorspronkelijke verkooprijs.
In 2012, tijdens een andere Sothebys veiling in Las Vegas, werd een MH900e verkocht voor 12.320 euro. In een andere veiling in Monaco-Montecarlo – in hetzelfde jaar – werd een ander exemplaar verkocht voor 12.870 euro. Dus deze laatste MH900e kreeg een beduidend hogere waardering.
Van de motorfiets is bekend dat-ie de laatste 20 jaar in het bezit is geweest van één eigenaar en dat er slechts 621 kilometer mee is gereden. De Michelin Pilot Sport-banden zijn nog de originele. Maar de replica is niet helemaal origineel, in die zin dat de wielen en bijna alle andere onderdelen van aluminiumlegering tot spiegelglans zijn gepolijst. Het koppelingshuisdeksel (droog) en de bediening ervan zijn vervangen door latere, speciale onderdelen, net als de hendels op het stuur.
Binnen de bebouwde kom en op provinciale wegen houdt 40 tot 60 procent van de automobilisten zich niet altijd aan de maximumsnelheid. Daarom gaat maandag de jaarlijkse landelijke verkeerscampagne van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat, gemeenten en provincies van start. De campagne richt zich vooral op automobilisten die 10 tot 15 kilometer te hard rijden.
SWOV, het Instituut voor Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid, schat dat een derde van alle dodelijke verkeersongevallen deels wordt veroorzaakt door te snel rijden. Minister Cora Van Nieuwenhuizen: “Te hard rijden is een belangrijke oorzaak van verkeersongelukken, waarbij ook dodelijke slachtoffers vallen. Ieder ongeluk is er een te veel. Voorkom daarom dat je te hard rijdt, check regelmatig je snelheid.”
Zelfs relatief kleine snelheidsoverschrijdingen kunnen grote gevolgen hebben, zeker binnen de bebouwde kom. Op de 30, 50 en 60 kilometer-wegen komt gemotoriseerd verkeer namelijk het vaakst in contact met kwetsbare verkeersdeelnemers. Bij een hogere snelheid is de remweg langer, de reactietijd korter en wordt harder gebotst. De remweg van een auto is zes meter langer wanneer een automobilist 40 rijdt in plaats van 30 kilometer per uur.
Te hard rijden gebeurt vaak onbewust en daar wil het ministerie op wijzen met deze campagne. Automobilisten worden hierin opgeroepen hun snelheid ook aan te passen als de situatie daarom vraagt, zoals in de omgeving van een school, bij drukte of bij slecht weer. Ook Veilig Verkeer Nederland (VVN) en Team Alert dragen bij.
Ducati bevestigt de samenwerking met Trackdays4all voor het negende achtereenvolgende jaar. Trackdays4all biedt circuittrainingen op de mooiste circuits van Europe om op een veilige manier alles uit uw motorfiets te halen. Naast het reguliere vrije rijden is het ook mogelijk om voor specifieke personal coaching met video begeleiding te kiezen. Behalve de reguliere circuitdagen biedt Trackdays4all ook “Trackday 4 starters” aan. De ideale circuittraining voor diegenen die hun eerste meters op het circuit willen maken.
In 2012 hebben Ducati en Trackdays4all de Panigale Experience opgezet voor motorrijders die de Panigale 1199 wilden testen op het circuit. Dit houdt in dat deelnemers die een circuittraining hebben geboekt bij Trackdays4all een testrit kunnen maken van ongeveer 20 minuten. Vanaf dit jaar is het ook mogelijk om naast de Panigale V2 en de Panigale V4S de sportieve Streetfighter V4S te testen. De Panigale Experience wordt mede mogelijk gemaakt door onze bandenpartner Pirelli.
In oktober vorig jaar heeft Kevin Valk Trackdays4all overgenomen van Jeroen Versteeg. In ruim 21 jaar heeft Jeroen van Trackday4all een internationale organisatie gemaakt met meer dan 15.000 klanten uit heel Europa en circuittrainingen in Nederland, Frankrijk, Spanje en Portugal. Ducati wenst Kevin alle succes in de toekomst en is verheugd de professionele samenwerking te kunnen continueren.
Op 17 mei organiseert Ducati samen met Trackdays4all een Ducati Day op Assen. Deze dag is al helemaal volgeboekt.
Voor de volledige kalender van de Trackdays4all circuitdagen en de Trackday 4 starters dag check de website: www.trackdays4all.nl.
Het contrast tussen Jack Miller en Fabio Quartararo na de GP van Spanje kon niet groter zijn. De eerste liet zijn tranen de vrije loop, nadat hij na een heel moeilijke seizoenstart zijn eerste zege op Ducati had behaald. De tweede huilde van pijn en teleurstelling, omdat hij door opgepompte armen een zeker lijkende overwinning uit handen moest geven. Pecco Bagnaia zorgde niet alleen voor een onverwachte Ducati-één-twee, de Italiaan is ook de nieuwe koploper in de titelstrijd.
Dit jaar was Valentino Rossi in Jerez aanwezig om er voor de 23ekeer aan een race in de koningsklasse deel te nemen. De Italiaan heeft heel wat successen op het Zuid-Spaanse circuit behaald. Zo scoorde hij er bij de vorige 22 afleveringen zeven overwinningen en vijf andere podiumplaatsen. Bovendien won hij er ook een race in de 125cc- en 250cc-klasse. Al met al was (en is) Rossi de succesvolste coureur op deze baan. Het is tevens een baan waar hij graag rijdt. De laatste jaren laten zien dat de successen van de inmiddels 42-jarige grootheid minder worden. Zo stamt zijn laatste wereldtitel al weer uit 2009 en zijn laatste GP-overwinning uit 2017 (Assen). De laatste keer dat Rossi op het podium stond was op 26 juli 2020 oftewel zestien GP’s geleden. En dat was in… juist, Jerez! Dat het ronduit slecht gaat met de resultaten van ‘The Doctor’ blijkt helemaal uit het feit, dat hij in de laatste negen GP’s waaraan hij deelnam, slechts drie twaalfde plaatsen scoorde!
Het seizoen 2021 begon met een twaalfde en een zestiende positie, en een val nu ook niet bepaald hoopgevend. Vaak wordt gesteld (ook door veel coureurs): ‘Het GP-seizoen begint pas echt als we in Europa komen.’ Met uitzondering van dit jaar (Portugal) was dat altijd in Jerez. ‘Want in Europa daar liggen de “klassieke” circuits.’ Zoals die van Jerez, Le Mans, Mugello, Barcelona en Assen. Eén van de coureurs die dat vindt, is Valentino Rossi. Er was dan ook de hoop dat de publiekslieveling juist op zijn geliefde circuit na al zijn slechte resultaten aan een soort revival zou gaan beginnen. Maar dat bleek helaas niet het geval. Terwijl de andere drie Yamaha-coureurs in Jerez in de voorste gelederen vertoefden, kwam Rossi na van de zeventiende plaats te zijn vertrokken in de race niet verder dan dezelfde (kans- en puntloze) positie. En ook nog eens op bijna 23 seconden van de winnaar… Opnieuw bleek dat de Italiaan er niet in was geslaagd om samen met zijn cheftechnicus David Munoz de afstelling van de Yamaha M1 in combinatie met de Michelin-banden goed voor elkaar te krijgen. Met als gevolg dat de vraag ‘Moeten de #46-fans zich zorgen gaan maken?’ zich steeds meer opdringt. Helaas lijkt het antwoord steeds meer ‘ja’ te worden. Ook al omdat het MotoGP-veld competitiever is dan ooit tevoren. Na de zoveelste teleurstelling verklaarde Rossi optimistisch te willen blijven. We weten allemaal dat hij ook op 42-jarige leeftijd nog steeds racet, omdat hij het leuk vindt. Nu maar hopen dat dit zo blijft. Maar dan zullen er toch echt resultaten moeten komen!
Miller (l) en Bagnaia bezorgden Ducati een één-twee-zege.
Zonnige toekomst
Gelukkig was er in Jerez ook nog iets positiefs omtrent het Rossi-kamp te melden. Uit Saoedi Arabië kwam namelijk de mededeling dat de staatsoliemaatschappij van het land, Saudi Aramco, de komende vijf jaar als hoofdsponsor van VR46 gaat optreden. Met andere woorden: de wens van Valentino Rossi om met een eigen team in de MotoGP-klasse te gaan deelnemen zal daardoor in vervulling gaan. Nu is alleen nog de vraag met welk merk en welke rijders dat gaat gebeuren. Naast Yamaha onderhandelt het VR46-managment ook met Ducati en Aprilia. Interessant wordt welke keuze Yamaha gaat maken, want het Japanse merk is ook in gesprek met Petronas SRT over verlenging van het huidige contract. Gaat dit ten koste van Yamaha-icoon Rossi als coureur en/of teameigenaar? Of staan er volgend jaar misschien zes Yamaha-coureurs aan de start? In ieder geval is er bij de oliegiganten Saudi Aramco en Petronas (meer dan) voldoende geld voorhanden. En dat kan als een luxe voor Yamaha worden betiteld. Franco Morbidelli liet weten dat hij volgend jaar in ieder geval de beschikking krijgt over de nieuwste uitvoering van de M1. In welke kleuren die gespoten gaat worden, zei hij er niet bij.
De MotoGP gaat sowieso een zonnige toekomst tegemoet. Want niet alleen alle zes deelnemende merken hebben nu hun contract met Dorna verlengd tot en met 2026, ook de familie Gresini gaat door met hun MotoGP-team. Verwacht wordt dat tijdens de GP van Italië in grote lijnen bekend wordt hoe het plaatje van de MotoGP er na 2021 uit gaat zien.
Spektakel
Maar eerst moet dit seizoen nog worden afgewerkt. In Jerez zorgden de trainingen en kwalificaties al voor het nodige spektakel. Dat kwam in de eerste plaats door een groot aantal valpartijen. Die kwamen mede door een harde, koude wind. Eén van de gevolgen was dat diverse coureurs zich afvroegen of het circuit op bepaalde plaatsen nog wel veilig genoeg is. Vooral de klappers die Marc Márquez (wie anders?) en vervolgens zijn Repsol Honda-teamgenoot Pol Espargaró in bocht zeven maakten, maakten veel los. Want beide coureurs en hun machines vlogen op hoge snelheid in de door airfence afgedekte muur. Dit keer bleef de schade wat Marquez betreft beperkt tot een zere nek en rug. Bovendien leed hij even aan geheugenverlies. Voor de zekerheid volgde nog wel een controle in het ziekenhuis van Jerez. Ondanks dit en ook nog een harde val in de warm-up, kon de Spanjaard toch in de race van start gaan. Daarin reed hij niet helemaal fit maar wel onverschrokken naar de negende plaats. In eerste instantie maakte Fabio Quartararo zijn favorietenrol tijdens deze Grand Prix helemaal waar. Eerst verzekerde de nu 22-jarige Fransman zich van de pole position. Vervolgens klom hij in de race van de vierde plaats al snel op naar de koppositie. Na veertien ronden had de Yamaha-coureur een voorsprong van anderhalve seconde opgebouwd op tweede man Jack Miller (Ducati).
Maar daarna ging het plotseling mis met Quartararo. In een mum van tijd verspeelde hij niet alleen zijn voorsprong en eerste plaats, maar viel hij uiteindelijk terug naar de dertiende positie. Na afloop werd al snel duidelijk waarom dat was gebeurd. De Fransman verging van de pijn. Dat kwam, omdat hij totaal onverwacht was geconfronteerd met opgepompte armen. En dat terwijl hij in 2019 nog aan deze blessure was geopereerd. Iemand die dat na de GP van Qatar nog had laten doen, profiteerde het meest van het onheil dat Quartararo overkwam. Dat was Jack Miller, die tot nu toe bepaald nog niet van een succesvol debuut als Ducati-fabriekscoureur kon spreken. De Australiër hield het hoofd koel, reed een foutloze race en pakte na Assen 2016 zo zijn tweede MotoGP-zege. En er was niemand die ‘Thriller Miller’ dit succes misgunde!
Vlak achter zijn rug rukte teamgenoot Pecco Bagnaia op naar de tweede plaats. En daarmee was een zeer verrassende Ducati-één-twee een feit. Bovendien nam Bagnaia de eerste plaats in de WK-tussenstand over van de ongelukkige Quartararo. Een degelijk rijdende Franco Morbidelli scoorde als derde zijn eerste podiumplaats van dit seizoen. Achter de sterk presterende Takaaki Nakagami (Honda) en wereldkampioen Joan Mir (Suzuki) scoorde Aleix Espargaró andermaal een zesde plaats met de sterk verbeterde Aprilia. Nu op slechts vijf seconden van de winnaar. En dat ondanks het feit dat ook deze coureur werd geplaagd door opgepompte armen. Nu maar hopen, dat iedereen weer fit is voor de volgende GP, die van Frankrijk in Le Mans.
Direct na de start voert Miller het veld aan voor Morbidelli, Bagnai (63) en Quatararo (20).
Opnieuw een sterke race voor Aleix Espargaró op de Aprilia.
GP in cijfers
1987
was het eerste jaar dat er in Jerez een Grand Prix plaatsvond.
1.000
GP-starts voor 21 verschillende Repsol Honda-coureurs in de periode 1995 tot en met 2021.
2006
was tot nu toe het enige jaar dat een Ducati-coureur de GP van Spanje wist te winnen. Dat gebeurde door Loris Capirossi.
4
WK-punten. Nog nooit stond Valentino Rossi er zo slecht voor.
De resultaten
MotoGP Spanje
1. Jack Miller (AUS), Ducati, 41.05,602; 2. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +1,912; 3. Franco Morbidelli (I), Yamaha, +2,516; 4. Takaaki Nakagami (J), Honda, +3,206; 5. Joan Mir (E), Suzuki, +4,256; 6. Aleix Espargaró (E), Aprilia, +5,164; 7. Maverick Viñales (E), Yamaha, +5,651; 8. Johann Zarco (F), Ducati, +7,161; 9. Marc Marquez (E), Honda, +10,494; 10. Pol Espargaró (E), Honda, +11,776; 11. Miguel Oliveira (PT), KTM, +14,766; 12. Stefan Bradl (D), Honda, +17,243. 13. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +18,907; 14. Danilo Petrucci (I), KTM, +20,095; 15. Iker Lecuona (E), KTM, +20,277.
Dat de veel te vroeg gestorven Fausto Gresini veel vertrouwen in het kunnen van Fabio di Giannantonio had, blijkt uit het feit dat de Italiaanse teameigenaar zijn 22-jarige landgenoot (nadat die in 2019 en 2020 voor Speed Up in de Moto2-klasse was uitgekomen) voor dit seizoen terug haalde voor zijn Moto2-team. Maar dat niet alleen, Gresini bood hem gelijk ook een MotoGP-contract voor 2022 aan. In Jerez liet Di Giannantonio zien dat het in hem gestelde vertrouwen terecht is. Want nadat hij in zijn Moto3-periode al twee GP-zeges voor Gresini Racing had weten te boeken, veroverde de Italiaan nu zijn eerste zege in de Moto2 in de kleuren van genoemd team (foto). Di Giannantonio deed dat met een indrukkende start-tot-finishoverwinning. Achter zijn rug knokten nog vier Kalex-coureurs de gehele race om de overige twee podiumplaatsen. Uiteindelijk ging die naar zijn landgenoot Marco Bezzecchi. Na zijn val in Portugal was Sam Lowes dit keer heel tevreden met de derde positie. Nu waren het de Red Bull Ajo-coureurs die naast het podium belandden. Want Remy Gardner werd vierde. Hij werd gevolgd door teamgenoot Raul Fernandez, die problemen met zijn rechterarm kreeg. Wel behield Gardner de leiding in de WK-tussenstand.
Fernandez was niet de enige die last van opgepompte onderarmen kreeg. Dat gold ook (en opnieuw) voor Bo Bendsneyder.
Ondanks dat, slaagde de Nederlander erin om zich via Q1 voor Q2 te plaatsen. Alle inspanningen resulteerden uiteindelijk in een veertiende startplaats. Het was echter de vraag of Bendsneyder de loodzware 23 ronden durende race zou kunnen uitrijden. Dat lukte hem uiteindelijk. Bovendien lachte het geluk hem op het einde van een heel zwaar GP-weekend toe. Want in de laatste ronde schoof de voor hem rijdende Cameron Beaubier onderuit. Zo pakte Bendsneyder niet alleen de vijftiende plaats, maar ook een zeer verdiende WK-punt. ’s Maandags na de race volgde voor Bendsneyder in een ziekenhuis te Barcelona een onderzoek naar zijn blessure. Een eventuele operatie hoeft een start bij de volgende GP, die van Frankrijk in Le Mans, niet in de weg te staan.
Fabio Di Giannantonio.
Uitslag Moto2 Spanje
1. Fabio Di Giannantonio (I), Kalex; 2. Marco Bezzecchi (I), Kalex; 3. Sam Lowes (GB), Kalex; 4. Remy Gardner (AUS), Kalex; 5. Raul Fernandez (E), Kalex.
WK-stand (na 4 van 19 races)
1. Gardner, 69; 2. Lowes, 66; 3. R. Fernandez, 63; 4. Marco Bezzecchi, 56; 5. Di Giannantonio, 52; 15. Bo Bendsneyder (NL), Kalex, 12.
Quotes
‘Je verliest veel als je stopt met de dingen, die je het liefste doet.’ Valentino Rossi (Yamaha).
‘We wisten, dat de eerste crash van het seizoen zou komen. Maar ik koos er wel één van de slechtste bochten voor uit.’ Marc Márquez, die heel veel mazzel had dat hij (niet weer) door z’n Honda werd geraakt.
‘Ik had geen kracht meer in mijn arm.’ Fabio Quartararo (Yamaha), die zo een zeker lijkende zege aan zich voorbij zag gaan.
‘Nu komen er circuits waar onze machine echt van houdt.’ WK-leider Pecco Bagnaia (Ducati).
‘Ik ben blij, emotioneel en moe.’ Jack Miller na zijn eerste zege op Ducati.
Moto3 lijkt net de Red Bull Rookies Cup
De Moto3-wedstrijd van de Spaanse Grand Prix leek net een race om de Red Bull Rookies Cup (RBRC). Geruime tijd bevonden zich in de kopgroep namelijk alle vier coureurs die dit seizoen in het zadel van een Red Bull KTM zitten. Maar dat niet alleen. Na een serie bikkelharde en zo fascinerende duels was het uiteindelijk opnieuw de winnaar van de RBRC 2020, Pedro Acosta (#37), die als eerste werd afgevlagd. Met zijn derde GP-zege op rij liet de 16-jarige Moto3-rookie andermaal zien wat voor een talent hij is. Want om zijn thuisrace te winnen moest de Spanjaard wel van de dertiende plaats komen. Het succes van Red Bull en KTM was nog veel groter geweest als Deniz Öncü niet in de laatste bocht in de fout was gegaan. Het 17-jarige Turkse talent leek lange tijd goede kansen op zijn eerste GP-zege te hebben tot hij zijn machine onderuit remde. In zijn val nam Öncü (#53) bovendien de ongelukkige Jaume Masia (#5, eveneens Red Bull KTM) en Darren Binder (#40, Honda) mee. Zo werd de 25-jarige ‘veteraan’ Romano Fenati, die al in 2012 op dit circuit min of meer ‘uit het niets’ zijn eerste GP-zege wist te boeken, tweede. Ondanks het moeten rijden van twee ‘long laps’, was de derde plaats voor Jeremy Alcoba. Na vier races voert Pedro Acosta de titelstrijd aan met een voorsprong van maar liefst 51 punten.
Rechts (37) Pedro Acosta.
Uitslag Moto3 Spanje
1. Pedro Acosta (E), KTM; 2. Romano Fenati (I), Husqvarna; 3. Jeremy Alcoba (E), Honda; 4. Andrea Migno (I), Honda; 5. Ayumu Sasaki (J), KTM.
Zonder de armpomp-vraagtekens rondom Fabio Quartararo hadden we de winnaar al geweten voor Le Mans. Voor eigen publiek…….! Toch verwacht ik dat we alsnog het Franse volkslied gaan horen dankzij Johann Zarco. Of het droog is of regent maakt daarbij niet uit (en dat is wel handig op Le Mans), want hij wil laten zien dat hij net als eerder de beste Ducati-coureur is. Franco Morbidelli (2e) gaat laten zien dat Jerez geen toeval was en dat geldt ook voor Jack Miller (3e).
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.