Marc Márquez maakte de elbowdrag populair in motorracen. Sindsdien hebben velen zijn rijstijl overgenomen, of op zijn minst zijn elbowdrag.
Maar MotoAmerica-kampioen Josh Herrin is degene die nu het wereldrecord voor de elbowdrag – elleboogsleep – bij de hoogste snelheid heeft opgeëist. Zijn elleboog sleepte over een afstand van 30 meter over het asfalt, met een snelheid van 162,4 km/u. Daarmee vestigde hij een nieuw Guinness Wereldrecord.
Tot nu toe was er nog geen vermelding van Elbow Dragging in het Guinness Book, maar de verantwoordelijken maakten het Herrin niet gemakkelijk om dit record te breken. Ze deden wat onderzoek en gaven hem als doel 161 km/u te halen. De eerste twee pogingen om het record te breken waren niet succesvol.
Op 7 december had Josh Herrin meer succes en lukte het hem met een Yamaha R6. Het record werd gevestigd op de Buttonwillow Raceway, die een bocht biedt om überhaupt overeenkomstige snelheden te kunnen rijden.
Het Benelli-museum presenteert zijn nieuwe website en een gloednieuwe virtuele rondleiding voor liefhebbers en fans.
Tussen het verleden en heden van Benelli ligt 110 jaar. Een prachtig verhaal dat met een virtuele rondleiding door het Officine Benelli Museum in Pesaro extra luister wordt bijgezet. Het nieuwe Officine Benelli 360 Experience-platform is al online met een reeks nieuwe inhoud, anekdotes en curiosa.
Om de 110e verjaardag van de oprichting van het bedrijf te vieren, heeft Benelli besloten een nieuwe website te lanceren waarop de fans en liefhebbers van het merk kunnen genieten van een virtuele rondleiding door het Officine Benelli Museum in Pesaro. Dankzij het on-line platform Officine Benelli 360 Experience is het steeds weer mogelijk toegang te krijgen tot nieuwe verhalen die zijn gewijd aan de Benelli- en MotoBì-collecties. Bezoek het Benelli-museum virtueel hier.
Met een tablet of PC kun je een virtuele rondleiding maken door het hart van de vijf tentoonstellingszalen van het Benelli-museum. Je ‘wandelt’ dan langs ongeveer 200 tentoongestelde motorfietsen. Bovendien is op de nieuwe website van het museum een reeks video-interviews met de beheerders geplaatst. Zij duiken in de geschiedenis van elk tentoongesteld model en vertellen over nooit eerder gehoorde details, anekdotes en curiosa.
Gisteren reed de politie van Zwolle achter een motorrijder die het helemaal niet naar z’n zin had. Glibber-de-glibber door de sneeuw met beide benen naast de motor om een uitglijder te voorkomen. Het deed ons denken aan die ene keer dat we met driewielscooters door winters Noorwegen ’toerden’. Dat was niet altijd een pretje.
Wat deze motorrijder heeft bezield – ben of ken jij deze motorrijder, neem contact met ons op! -, weten we niet. De Zwolse dienders hebben ‘m veilig naar z’n bestemming gebracht.
Een week geleden verscheen ‘Valentino Rossi, van Tavullia naar de wereld’, het eerste van vier hoofdstukken in de documentaireserie over de carrières van Valentino Rossi en Marc Márquez; gemaakt door DAZN onder leiding van Santiago Sánchez Segura en genaamd ‘Route 46 – Route 93, el camino de dos mitos’, over twee wegen die afzonderlijk van elkaar lopen totdat ze in 2013 samenkomen, wanneer beide coureurs voor het eerst samen racen in de MotoGP.
Elke woensdag verschijnt er een aflevering, deze keer over de beginjaren van Marc Márquez. De serie is beschikbaar is op het streaming en on-demand sportplatform van MotoGP. Afgelopen week kon je naar Route 46 kijken, deze keer is dat Route 93 te reizen.
Een aflevering die de beginjaren van Marc Márquez laat zien aan de hand van de mensen die zijn carrière het meest hebben beïnvloed. Aan de hand van anekdotes wordt uitgelegd hoe de kleinste van de klas uitgroeide tot een van de grootste coureurs uit de geschiedenis.
Zijn ouders verschijnen als de hoofdfiguren in zijn verhaal, samen met andere goede vrienden die hem steunden, waardoor hij zijn talent van jongs af aan kon ontwikkelen. Waardoor we van dichtbij ook kunnen zien dat de essentie van dat kind nog steeds intact is, ondanks het feit dat hij zijn droom om achtvoudig wereldkampioen te worden, heeft weten te verwezenlijken.
Hier zijn de vier hoofdstukken en hun respectievelijke verschijningsdata:
Verschrikkelijk nieuws uit de Argentijnse provincie Santiago del Estero: het Autódromo Termas de Río Hondo, de vaste locatie voor de Argentijnse MotoGP Grand Prix, werd vrijdagochtend vroeg getroffen door een verwoestende brand. Gelukkig waren er geen slachtoffers.
De brand lijkt te zijn begonnen rond 23.00 uur in de pitstraat, een sector die ook de persruimten, de racedirectie en de VIP-lounges omvat, zoals wordt bevestigd in een verklaring van Héctor Farina, algemeen directeur van het Termas de Rio Hondo Autodrom.
AHORA | Fuerte incendio en el Autódromo de Termas de Río Hondo. Trabajan varias dotaciones de bomberos. Zona de VIP, sala de prensa, cabinas de transmisión y todo el sector boxes. Intentan que no llegue el fuego al Museo Juan Manuel Fangio. Tristes imágenes llegan desde el lugar pic.twitter.com/0gz9XX2LtX
De harde wind werkte de verschillende brandweercorpsen, die snel ter plaatse waren om de vlammen te doven, flink tegen. Enkele brandweerlieden vertelde La Nación – Argentijns dagblad – dat ongeveer 80% van het gebouw is verwoest door de vlammen. Laswerkzaamheden aan een dragende structuur van een dakterras zou de oorzaak van de brand kunnen zijn.
MotoGP niet zeker
Farina zegt dat enkele kantoren, het mini-ziekenhuis, de verkeerstoren en het automobielmuseum Juan Manuel Fangio, waarvan de heropening in de komende dagen wordt verwacht, geen ernstige schade hebben geleden. De circuitdirecteur wijst erop dat er een volledige verzekering tegen brand is en dat de economische schade dus gedekt is. De heropbouw, dat van vitaal belang is om wedstrijden zoals de MotoGP te organiseren, zal heel wat tijd in beslag zal nemen. Of het circuit – op de racekalender van 2021 nog zonder datum – de MotoGP zal ontvangen, is nog maar de vraag.
Márquez won drie keer op Autódromo Termas de Río Hondo
Het Autódromo Termas de Río Hondo is tot dusver zes keer gastheer geweest van de Grand Prix van Argentinië. De race kwam in 2014 op de kalender met een overwinning voor Marc Márquez, die ook won in 2016 en 2019. De andere coureur die er meer dan één keer won is Johann Zarco. Hij won twee keer in de Moto2. De andere winnaars in de MotoGP waren Valentino Rossi in 2015, Maverick Viñales in 2017 en Cal Crutchlow in 2018.
Op 14 januari overleed Jan de Vries, onze eerste wereldkampioen in de wegrace. Die titel pakte hij in 1971, ook het jaar waarin deze bijzondere reportage gemaakt werd. Alleen al vanwege het 50cc-geluid ‘moet’ je deze film zien. Of horen zo u wilt…
Wij plaatsen elke dag, exact op het moment dat avondklok in gaat een interessante video. Deze keer: Jan de Vries op training in Zandvoort
Voor de een is een Honda Blackbird een snelle maar veel te logge motor, voor de ander is het een droommotor waarmee je zorgeloos en snel kunt toeren. Tot die laatste groep behoort Bram Schilder. Zeventien jaar geleden kocht bij een tweedehands Honda CBR1100XX Super Blackbird en daar rijdt hij nu nog tot volle tevredenheid mee rond. Al is door omstandigheden het aantal jaarlijkse kilometers minder dan hij zou willen.
Man en motor
Naam
Bram Schilder
Woonplaats
Tuitjenhorn
Leeftijd
67
Beroep
gepensioneerd politieagent
Rijdt sinds
1970
Aangeschaft
2004
Nieuwprijs
circa € 13.500,-
Dagwaarde
circa € 2.500,-
Gebruik
woon-werk en toer
Brandstofverbruik
1:19
Olieverbruik
nihil
Onderhoud
motorzaak en zelf
Bouwjaar
1998
Kilometerstand
104.108 km
Als 18-jarige stond bij de nu 67-jarige Bram Schilder uit Tuitjenhorn één ding vast en dat was dat hij zijn motorrijbewijs wilde halen. Dat was een logisch vervolg na een aantal jaren met opgevoerde brommers Noord-Holland onveilig te hebben gemaakt. ‘Met veel op het land werken buiten schooltijd en tijdens vakanties had ik genoeg geld verdiend om een brommer te kunnen kopen. En in tegenstelling tot wat veel andere ouders niet zouden hebben gedaan, kreeg ik van mijn vader, die ook motorminded was, een opvoersetje. Hij wist dat we anders die brommers toch zouden gaan opvoeren en met dit setje was de kans kleiner dat we zelf zouden gaan experimenteren.
Op zijn zestiende ging Schilder al bij de marine. ‘Omdat ik vaak langere tijd van huis was, kon ik bij het CBR een voorkeursbehandeling krijgen voor het aanvragen van een examendatum. De eerste keer ben ik gezakt, waarschijnlijk iets te enthousiast gereden. De tweede keer lukte wel.
Een NSU Max, die was omgebouwd tot een soort chopper, was mijn eerste motor. Eén groot drama. Dat ding was vaker stuk dan dat hij liep. Met de opvolger, een Yamaha YDS3, verliep het niet veel beter. Ik had die motor gekocht van een broer van Wil Hartog. Er was aan dat motortje gewerkt om het sneller te maken, maar daardoor kwam de betrouwbaarheid aardig in het geding. Ook geen succes dus. Mijn derde motor was eveneens een tweetakt, een Kawasaki Mach III. Dat ding was echt bloedsnel, tenminste als hij op drie cilinders liep. De middelste cilinder hield er meestal mee op als er flink gas werd gegeven.’
Van merkentrouw was bij Schilder weinig sprake, want zijn vierde motor werd een Suzuki GT750, ook weer een tweetakt. Bram: ‘Die Suzuki was mijn eerste betrouwbare motor. Alleen jammer dat op het type dat ik had nog trommelremmen zaten. Die remden niet altijd even best. Met mijn vriendin achterop ben ik in de polder in een brede sloot beland. Ik kon er op tijd van af springen, mijn vriendin landde met een klap in het water en hield er een flinke hersenschudding aan over. Een behulpzame boer uit de buurt wilde de motor wel uit de sloot halen, maar kwam tot overmaat van ramp zelf ook in de sloot terecht. Daarbij mijn Suzuki, die nog een stuk boven het water uitstak, helemaal onderdompelend. Met de Suzuki is het nooit meer goed gekomen, met mijn vriendin gelukkig wel. We zijn al 43 jaar getrouwd.’
Geluk bij een ongeluk
In 1978 werd Bram Schilder bij de marine op een onderzeeër gestationeerd. Het onderwaterleven beviel hem (en zijn vrouw) niet, wat erin resulteerde dat de Noord-Hollander op zoek ging naar een andere baan. Dat werd de politie. Van motorrijden kwam een tijdje niet zo heel veel. ‘Maar ik miste het wel. Ik heb vier broers en die reden allemaal motor. Drie van hen hadden hun oude GT750’s bij het grofvuil gezet. Zonde natuurlijk. Ik heb van al die “rommel” één rijdende Suzuki kunnen maken. Met een Suzuki GS1000, mijn eerste viertakt, werd het motorrijden wat serieuzer. Een prima motor waarmee ik ieder jaar een stuk of vijf langere toertochten maakte. Na afloop wel steeds blaren op mijn handen, zo zwaar ging het gas van die GS. Met enige regelmaat reed ik dan op de terugweg met harde wind of regen terug. Dat vond ik op een naked bike, na een lang weekend toeren en daarna nog eens aansluitend 275 kilometer met slecht weer terugrijden, wel vervelend. Dat heeft me doen besluiten om naar iets anders uit te kijken. Dat werd dus de Blackbird waar ik tijdens een proefrit binnen 100 meter helemaal weg van was. Ik kon er lekker rustig mee rijden, maar als je boven de 7.000 toeren kwam dan veranderde de motor in een raket. Wat een geweldige machine. De motor die ik kocht was zes jaar oud en had slechts 10.500 kilometer op de teller. De Blackbird is altijd gebruikt voor toer- en vakantieritten, nooit voor woon-werkverkeer. Pekel heeft de motor amper gezien. Met de Blackbird heb ik wel diverse valpartijen gehad, waardoor het nodige plastic al eens is vervangen. Mijn laatste valpartij was bij het knooppunt bij Heerenveen, van de A36 af de A7 op. Vlak voor het einde van de doordraaier brak de motor onder me weg en schoof de A7 op naar de middenberm toe. Ik schoof er achteraan en kwam midden op de A7 tot stilstand! Op dat moment even geen verkeer, hoeveel geluk kan een mens hebben? De brokstukken bij elkaar gezocht en die zo goed en zo kwaad als het ging meegenomen naar huis.’
Na aanschaf is de motor in onderhoud geweest op het adres waar de motor is gekocht (Zaanstad Motoren). Bram: ‘Sinds dat bedrijf is beëindigd, kom ik het meest bij Nubo Motors in Hippolytushoef. Maar veel dingen doe ik ook zelf. De kuipschades, na een paar schuivers, heb ik zoveel mogelijk zelf gerepareerd. Qua onderhoud is de Blackbird geen dure motor. Alleen simpele beurten, bij 66.000 kilometer voor de tweede keer een nieuwe ketting en op tijd nieuwe olie en filters. Dat is het wel zo’n beetje. Slechts één keer heb ik de Wegenwacht moeten inschakelen. Dat was toen de spanningsregelaar de geest had gegeven. Een bekend euvel. Ik heb toen een exemplaar met koelribben geplaatst. Nooit meer problemen gehad. Qua banden zweer ik bij Bridgestone. Eén keer ben ik afgeweken naar aanleiding van een bericht over banden voor de Blackbird, wat ik las op een Blackbird-forum. Dat is me achteraf slecht bevallen. In het begin reden die banden prima, maar na een paar duizend kilometer begon de motor zich onrustig te gedragen. Met koffers erop leek het af en toe net een bokkende stier. Ik heb bij enkele organisaties navraag gedaan over oplossingen, zoals een stuurdemper of aanpassing van de vering. Ik had niet in de gaten dat het aan de banden kon liggen. Maar nadat ik de oude banden had vervangen door de gebruikelijke Bridgestones, was het probleem direct over en is niet meer teruggekomen. Het merk van de “stuiterband” weet ik niet meer. Het was in ieder geval geen bekend merk.’
Pas in 2016 was de accu voor het eerst aan vervanging toe.
Herinnering aan een schuiver.
Geen spatje roest of vuil onder de tankdop.
Met een leeftijd van 23 jaar stelt een stand van 104.000 kilometer eigenlijk niet eens zo heel veel voor. Bram: ‘Ik heb de Blackbird afgelopen tijd minder vaak gebruikt. Dat komt omdat we een tweede motor erbij hebben gekocht voor de toertochten, waarbij ook mijn vrouw mee gaat. Ze reed aanvankelijk zelf, maar door rugproblemen durft ze dat niet meer aan. Ze zit niet prettig achter op de Blackbird. Daarom heb ik er eerst een Pan European bijgekocht, later een Triumph Tiger 1200. De Triumph had voor mijn vrouw het nadeel dat hij hoog is en het opstappen steeds meer een probleem voor haar werd. De Triumph is in 2019 ingeruild op een BMW K1300GT. Maar als ik alleen op pad ga, rij ik nog steeds het liefst op de Blackbird.’
Honda CBR1100XX Super Blackbird op de brug
Afgezien van wat omvalkrasjes, ziet de Blackbird van Bram Schilder er nog keurig uit. De grijns op het gezicht van Motor.NL-expert Van Sleeuwen zegt genoeg als hij terug komt na zijn proefritje. Van Sleeuwen: ‘Drieëntwintig jaar oud, maar luister eens hoe mooi dat motorblok nog loopt. Als je dat hoort, begrijp je misschien beter waarom Honda zo lang marktleider is geweest in Nederland.’
Op de brug wordt eerst naar de remmen gekeken. De schijven zijn nog niet eerder vervangen en met een slijtage van slechts 0,3 mm is dat voorlopig ook nog niet nodig. De schijf achter vertoont wat meer slijtage. Bram: ‘Dat kan kloppen. Ik rem meestal zoveel mogelijk af op de motor en rem dan achter wat bij in bochten, wat het insturen gemakkelijker maakt.’
Met het balhoofdlager, vaak een verborgen gebrek, is niks mis. Bram: ‘In 2011 is dat lager bij een grote beurt vervangen. Ik wist niet dat het versleten was, maar wat een verschil toen ik daarna weer met de motor ging rijden.’
Nog altijd de originele remschijven, slijtage slechts 0,3 mm.
De uitlaat ziet er, op wat krassen op de dempers na, keurig uit. Bram: ‘Dat was tot voor kort wel anders. De motor begon een steeds “sportiever” geluid te produceren, wat ik vanwege mijn oordoppen zelf niet in de gaten had. De collector bleek doorgeroest. Omdat de uitlaatbochten daaraan vast zaten, moesten die ook worden vervangen. Een originele set ging me ruim 800 euro kosten. Ik heb gekozen voor een aftermarketset met losse bochten die 350 euro kostte. Montage heeft me, om alles passend te krijgen, wel een dag werk gekost.’
Met een brandstofverbruik van 1 op 19 is de Blackbird zuinig te noemen. Olie heeft de Honda nog nooit verbruikt. Eén nieuwe accu in 23 jaar is welhaast uitzonderlijk te noemen. Vlak voor zijn bezoek heeft Bram zijn Honda een extra poetsbeurt gegeven en dat is te zien. We moeten heel lang zoeken voordat we ergens een plekje met roest vinden (bij de linker stuurhelft), maar dat is peanuts. Van enige olielekkage is nergens sprake. Van Sleeuwen: ‘Het klinkt afgezaagd maar deze motor is nog zo goed als nieuw. Maar toch krijg je er bij inruil weinig voor terug, simpelweg omdat er amper vraag is naar dit model.’ Bram: ‘Gelukkig heb ik een grote schuur waar plaats is voor diverse motoren. Daarom doe ik hem voorlopig niet weg.’
Het uiterlijk van de Blackbird heeft slechtere tijden gekend.
Het merendeel van de gereden kilometers was voor vakanties.
Reparaties en problemen Honda CBR1100XX Super Blackbird
25.750 km spanningsregelaar
66.000 km balhoofdlagers vervangen
90.000 km voorvorkkeerringen
97.100 km accu vervangen
103.000 km uitlaatbochten vervangen
Richtprijzen bij motorzaak
1997 circa € 2.800,-
1998 circa € 2.900,-
1999 circa € 3.000,-
2000 circa € 3.200,-
2001 circa € 3.400,-
2002 circa € 3.600,-
2003 circa € 3.800,-
2004 circa € 4.400,-
Honda CBR1100XX Super Blackbird: goed om te weten
De introductie van de Honda CBR1100XX Super Blackbird vond in 1996 plaats. Voor toen het highspeed supersport-vlaggenschip van Honda. Het design was ontwikkeld in de windtunnel. Een niet helemaal overbodige luxe voor een motor waarmee je bijna 300 km/u zou kunnen halen. De Blackbird is vernoemd naar een supersnelle straaljager, de Lockheed SR-71 Blackbird. De snelste en hoogst vliegende straaljager ooit gebouwd (tot dan toe). Maar ‘blackbird’ is ook het Engelse woord voor ‘merel’. En dat klinkt een stuk minder indrukwekkend.
Met zijn vermogen van 164 pk (na 2000 was dat officieel 152 pk) was de Blackbird, die sinds 2008 uit productie is, een topper als het op pk’s aankomt. Alleen door zijn relatief hoge gewicht (223 kg) moet hij het afleggen tegen de nieuwere generatie sportmotoren.
De CBR1100XX is een totaal nieuw ontwikkelde motor. Het 1000cc-blok is dan ook geen CBR-blok dat opgeboord is tot 1137 cc. Qua compacte constructie lijkt het blok nog het meest op dat van een CBR900 Fireblade.
In 1999 kreeg de Blackbird z’n eerste update. De carburateurs werden vervangen door een injectiesysteem. De uitlaat werd lichter en van roestvrijstaal en de tankinhoud ging van 22 naar 24 liter. Daarnaast kwam er een startonderbreker op het contactslot om het dievengilde op afstand te houden. Uiterlijke veranderingen waren de magnesiumkleurige carterdeksels en het ‘gestapelde’ achterlicht en het ram-air-inlaatsysteem.
Vanaf 2000 bestond de mogelijkheid om de motor naast een zwart frame ook met een mat-zilvergrijs frame geleverd te krijgen. Ook de velgen en de motordeksels hadden dan die kleur. De laatste aanpassing dateert van 2001. De Blackbird kreeg toen een grotere kuipruit, digitaal cockpitje en een katalysator in het uitlaatsysteem.
Hoe zet je eigenlijk een motor in elkaar? Het is een vraag die iedereen vast wel een keer gesteld heeft. Of dat dan specifiek om een Harley-Davidson XG750R Production Twins ging, betwijfelen wij eerlijk gezegd wel. Maakt niet, deze film geeft een fantastisch antwoord op de eerste vraag. Wat een klus!
Nee, dit gaat niet over die prachtige vrachtwagens uit de MotoGP. Welke trucs gebruiken MotoGP-rijders om nog sneller te gaan? Het is de vraag der vragen en in deze film krijg je heel veel antwoorden. Pak pen en papier en schrijf vooral mee!
Wij plaatsen elke dag, exact op het moment dat avondklok in gaat een interessante video. Deze keer: MotoGP-trucs
KTM heeft de 1290 Super Adventure S voor 2021 van voor naar achter aangepakt. De concurrentie bij de dikke allroads is extreem groot, daarom moeten de veranderingen simpelweg goed uitpakken. Bewijzen de eerste kilometers het gelijk van KTM? Ad van de Wiel weet het antwoord.
Wat is je als eerste opgevallen aan de 2021 KTM 1290 Super Adventure S?
‘Het viel me niet direct op, maar van het prijskaartje moeten een paar concurrenten het verdomd warm krijgen. KTM zet de 1290 Super Adventure S extreem scherp geprijsd in de markt voor € 21.800. Dat durf je amper nog te vergelijken met de Ducati Multistrada V4 S die met adaptive cruise control (en oké een Travel-pakket) de € 28.000 aantikt. Volledig standaard komt een BMW R1250GS qua prijs aardig mee, maar er is werkelijk geen hond die een GS standaard laat. Bovendien heeft BMW nog helemaal geen adaptive cruise control.’
De eerste slag is dus voor KTM, hebben ze nog meer troeven achter de hand?
‘Van een club Oostenrijkse woestelingen verwacht je geen verfijning, maar daar lijkt het bij deze motorfiets toch op. Het is allemaal het gevolg van het uitgebreide elektronicapakket. Daardoor is een v-twin die zijn leven ooit begon in een superbike toch prima handelbaar. Het is krankzinnig hoe hard het blok er aan sleurt tussen de vijf en zevenduizend toeren – en dat gaat het nog rustig een paar duizend toeren verder – , maar het blok doet het ook prima bij lage toerentallen. Voor een 1300cc zware twin is het blok opvallend soepel. Gooi je toch alle registers open dan ben je verzekerd van de trouwe diensten van allerlei onopvallend functionerende elektronische vangnetten. En van bakken vol adrenaline.’
Verzuip je niet in alle mogelijkheden die de elektronica biedt?
‘Kort antwoord: nee. Zelfs iemand die nog verdwaalt in alle mogelijkheden van zijn magnetron in de keuken weet op de 1290 alles blindelings te vinden. Daarvan ben ik een uitmuntend voorbeeld… Zonder moeite kies je een andere rijmodus, veerinstelling en wat er allemaal nog meer mogelijk is. Alles is perfect af te lezen op het 7” grote dashboard. Dat lijkt bijna een tablet zo groot is het ding. Het kost dus geen moeite om alles te selecteren en dat gebeurde tijdens de introductie ook volop door de wisselende weersomtandigheden. De zon maakte plaats voor eindeloze regenbuien en het asfalt maakte plaats voor gravel en spekglad modder. Dat laatste kostte een paar spiegels en zijkoffers de kop. Ach, voor het nog echtere offroadwerk heeft KTM de 1290 Super Adventure R nog achter de hand.’
Hoe verliep de eerste kennismaking met adaptive cruise control?
‘Het werkt, zo simpel is het. Dat bewijst Ducati al met de V4 Multistrada. Beide fabrikanten betrekken het systeem bij Bosch, dat zegt alles. Het is fascinerend om te merken hoe de motor zelfstandig remt en gas geeft als het een voorligger waarneemt. Dat remmen gebeurt eerst op de motor en pas als het echt nodig is ook met het gecombineerde remsysteem. Ik ben bang dat dit weer zo’n systeem is waarvan je in eerste instantie denkt “wat moet ik hier in hemelsnaam mee”, maar dat je al heel snel omarmt. Zo’n extra oog op de weg is toch handig bij lange saaie ritten.’
‘Absoluut. Het zadel zakte elf millimeter ten opzichte van zijn voorganger, maar de kniehoek is nog steeds heerlijk. In de catalogus van aacessoires staan overigens elf zadels, dus qua zitten moet het altijd lukken. Het comfort aan boord is simpelweg goed. Zet de vering op standje Comfort en je denkt aan boord van een hoovercraft te zweven. Met 23-liter benzine aan boord zit het ook goed met de actieradius. Net als bij de 890 zit de benzine nu ook in de hangwangen naast het blok vanwege massacentralisatie.’
Merk je daar iets van?
‘Voor een twin van 1300cc stuurt de KTM opmerkelijk licht in. Dat heet dynamisch, maar schichtig is niet ver weg. Iemand die zijn Honda Varadero zonder proefrit inruilt voor deze KTM staat een verrassing te wachten. Om het flitsende stuurkarakter iets te beteugelen, moest ik wel wat puzzelen met de elektronische vering. Uiteindelijk stuurde hij voor mij zekerder met een tikje minder veervoorspanning en dus met een iets luiere onderuigezakte geometrie. Kwestie van een paar drukken op de knop in plaats van worstelen met een vieze schroevendraaier.’
Conclusie van de 2021 KTM 1290 Super Adventure S?
‘De KTM 1290 Super Adventure S is ingrijpender veranderd dan je op basis van de technische specificaties verwacht. Het is een fiets die uitstekend geschikt is voor lange avontuurlijke ritten, maar die altijd klaar staat om te spelen. Het rijwielgedeelte is flitsend, maar door de prima elektronica naar je eigen smaak aan te passen. Het blok is indrukwekkend sterk, maar tegelijk goed te doseren en ook soepel onderin. En met die verkoopprijs moet de motorfiets en groter stukje van de dikke allroadtaart kunnen afsnoepen.’
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
