Wedstrijd: Harley-Davidson LiveWire vs Porsche Taycan Turbo. Steeds vaker spreken we over de toekomst van de mobiliteit, de mogelijkheid om de uitstoot te verminderen en de voor- (en nadelen) in het dagelijks leven van mensen die gebruik maken van auto’s die je thuis ‘aan de kraan’ vol kunt tappen.
Waar nog weinig over wordt gesproken, is het potentieel dat deze elektrische voertuigen hebben in termen van prestaties, dankzij de motoren die koppel en vermogen direct kunnen oproepen.
Het YouTube-kanaal van Vox wil dat weleens zien gebeuren. Ze vergelijken twee merken die tot voor kort gulzig CO2 in de atmosfeer bliezen te vergelijken, maar die nu ook zijn toegewijd aan zero uitstoot: Harley-Davidson en Porsche.
Natuurlijk koos Vox voor de klassieke wedstrijd: de kwart mijl. Duitsland en de Amerika zetten een Porsche Taycan Turbo en een Harley-Davidson LiveWire op de start.
De Duitse coupé-berline heeft de volgende specs: 616 pk (met turbo tot 671) en 849 Nm, gewicht 2.305 kg. Acceleratie: 0 tot 100 km/u in 3,2 seconden.
De LiveWire is de eerste roadster van Harley-Davidson en natuurlijk ook de eerste elektrische motor die in Milwaukee wordt geproduceerd. De Revelation-aandrijving levert 105 pk en 116 Nm en weegt 251 kg. Acceleratie: 0-100 km/u haalt in 2,9 seconden.
Als het startschot valt, schiet de Harley-Davidson LiveWire er door zijn lage gewicht vandoor, maar de vierwielaandrijving en de indrukwekkende cijfers van de Porsche Taycan Turbo werden al snel duidelijk. Hoe de battle Harley-Davidson vs Porsche het afloopt? Bekijk de video maar!
Start van de slotmanche van de MXGP met voorin wereldkampioen Tim Gajser (243) en de afscheid nemende Gautier Paulin (21) en Clément Desalle (25).
Zoals verwacht pakten Tim Gajser (MXGP) en Tom Vialle (MX2) in de voorlaatste GP de wereldtitels in de motorcross in een seizoen dat volledig werd bepaald door het Covid19-virus. Een terugblik op het memorabele seizoen 2020 en een vooruitblik op de MXGP in 2021.
Met een ruime voorsprong op de nummers twee kon het eigenlijk niet meer fout gaan voor Tim Gajser en Tom Vialle. Alles verliep inderdaad volgens planning en beiden waren na de eerste manche van de woensdagse GP in Pietramurata (ook wel bekend als de GP van Arco di Trento) niet meer te achterhalen. Voor Gajser is het na de MX2-titel in 2015 al de derde titel in de MXGP-klasse, voor Vialle is het zijn eerste wereldtitel. Gajser won zowel de tweede als de derde GP van Pietramurata.
Afscheid
Op het moment dat klassementsleider Jeffrey Herlings geblesseerd wegviel bezette Gajser de derde plaats in de WK-stand. Herlings had toen 263 punten, Gajser 196. Net boven hem stond Tony Cairoli met 203 punten. Geruime tijd ontliepen Gajser en Cairoli elkaar weinig. Na Spanje en de eerste GP van Lommel – twee GP’s waarin Gajser 37 punten meer scoorde dan Cairoli – slonken de kansen van negenvoudig wereldkampioen Cairoli aanzienlijk. De Italiaan werd geplaagd door een in Letland opgelopen knieblessure, waardoor hij om die knie te sparen niet veel meer trainde. Cairoli: ‘Daardoor nam mijn conditie iets af. Bovendien verloor ik enigszins het zelfvertrouwen.’ Zijn droom een tiende wereldtitel te behalen viel in duigen. Zeg nooit “nooit”, maar op 35-jarige leeftijd beginnen voor hem de jaren toch wel te tellen. De Italiaan kreeg op de valreep nog een domper te verwerken door twee sterk gereden GP’s in Pietramurata van Jeremy Seewer. De Zwitser kon zich zodoende nog opwerken naar de tweede plaats en behaalde dus het WK-zilver. In zijn negentiende GP-seizoen is Cairoli voor de veertiende keer bij de beste drie geëindigd.
De vierde plaats in de WK-eindstand is voor Romain Febvre, de wereldkampioen van 2015. De Fransman had de pech dat hij bij de GP’s van Engeland en Valkenswaard niet kon rijden, omdat hij nog herstellende was van een gebroken dijbeen. Hij kwam slechts 27 punten tekort op de derde plaats. Achter hem zijn landgenoot Gautier Paulin, die na vijftien jaar GP’s zijn afscheid aankondigde. Paulin won in zijn carrière veertien GP’s en behaalde eenmaal WK-zilver en drie keer WK-brons. Hij maakte vijf keer deel uit van het winnende Franse team in de Motorcross der Naties.
Jorge Prado had de pech dat hij met nog vier GP’s te gaan positief werd getest op het Covid19-virus en vervolgens een longontsteking kreeg. De Spanjaard zakte van de derde naar de zesde plaats in de WK-eindstand. Hij eindigde nog net boven Clément Desalle, die onlangs zijn stoppen bekend maakte.
Dankzij een sterke eindsprint greep Jeremy Seewer WK-zilver.
Blauwe motor
Glenn Coldenhoff miste de laatste zes GP’s, maar werd met zijn achtste plaats wel de beste Nederlander. Hij won dit jaar als fabrieksrijder van GasGas één keer een GP. Op het moment dat hij zijn nekblessure opliep stond hij vijfde in de WK-stand. Coldenhoff is nu aan het revalideren en rekent erop over ongeveer een maand weer op de motor te kunnen zitten. Dat zal dan geen GasGas zijn. Coldenhoff gaat deel uitmaken van het fabrieksteam van Yamaha, dat verder bestaat uit Seewer en de uit de MX2 overkomende Ben Watson. Coldenhoff: ‘Ik geloof er sterk in dat ik mij nog kan verbeteren, races kan winnen en kan meestrijden om de titel. Mijn genezing gaat voorspoedig. Ik kan niet wachten tot ik op de blauwe motor kan stappen.’
Brian Bogers wist zich ten opzichte van 2019 drie plekken te verbeteren, van de dertiende naar de tiende plaats. De voor het Italiaanse Marchetti Racing Team KTM uitkomende Brabander begon stroef aan het seizoen en stond met 93 punten op zestiende plaats na tien GP’s. In de resterende acht GP’s behaalde hij 205 punten. Zijn beste resultaat was een vierde plaats in Lommel. Daarnaast werd hij twee keer vijfde en twee keer zesde. Volgend seizoen is hij fabrieksrijder van GasGas. Tussen de beide Nederlanders in eindigde Jeremy van Horebeek als negende en is hij de beste niet-fabrieksrijder.
Met Jeffrey Herlings ging het mis in de zevende GP. Hij landde in de training van de tweede GP in Faenza op zijn hoofd. Hij was enige tijd het gevoel in armen en benen kwijt en vreesde de rest van zijn leven in een rolstoel te moeten doorbrengen, maar dat blijkt gelukkig niet het geval te zijn. Herlings: ‘Ik dacht echt dat het einde carrière was. Omdat ik toch een tijd uitgeschakeld was, heb ik besloten om me aan mijn voet te laten opereren. Bij mijn enkel was extra bot gegroeid, waardoor ik steeds pijn aan mijn voet had.’ Herlings over de toekomst: ‘Vroeger reed ik als een kip zonder kop, won ik en was het leven een groot feest. Het afgelopen jaar was ik voorzichtiger en uiteindelijk maak je dan meer fouten. Ik denk dat ik beter kan racen zoals vroeger, of de balans daartussen moet vinden.’ Herlings blijft ook in 2021 fabrieksrijder voor KTM, naast Cairoli en Prado.
Calvin Vlaanderen had gehoopt op klasseringen bij de eerste tien. Dat lukte hem zes keer met als beste uitslag eenmaal een vijfde plaats. Vanwege een heupblessure kon hij in de laatste drie GP’s niet aan de start komen. Hij verspeelde slechts één plaats in het WK, waarin hij zestiende werd in zijn debuutjaar in de MXGP.
Glenn Coldenhoff wordt Yamaha-fabrieksrijder in het team van Louis Vosters (links). Rechts Alexandre Kowalski van Yamaha Motor Europe.
Constant presteren
Het bijzondere crossjaar 2020 – met een onderbreking van vijf maanden tussen de tweede en de derde GP en daarna vijf triple-GP’s – stond in de MX2 volledig in het teken van Tom Vialle. De kopman van het fabrieksteam van KTM was oppermachtig. Hij won veertien van de 36 manches en stond in veertien van de achttien GP’s op het erepodium, waarvan zeven keer als winnaar. Hij moest het alleen opknappen voor KTM, want zijn teamgenoot René Hofer moest al na vier GP’s geblesseerd afhaken.
Jago Geerts toonde zich zes keer de beste. De Belg gold vooraf als een grote favoriet voor de titel en hij kon die hoge verwachtingen behoorlijk waar maken. Maar tegen het constante presteren van Vialle was hij niet opgewassen, hij maakte te vaak foutjes, waardoor hij met enige regelmaat onderuit ging. Het seizoen liep bijzonder sneu voor hem af, want bij een val in de slotmanche liep hij een schouderblessure op. Niet zoals eerst gedacht een breuk in de linker schouderkop, maar ‘slechts’ enkele barstjes daarin. Na een maand rust zou de schouder weer genezen moeten zijn. De voorbereiding op het nieuwe seizoen komt, zoals het nu lijkt, niet in gevaar.
De derde plaats in de WK-eindstand is voor de Fransman Maxime Renaux. De Junior 125cc-wereldkampioen van 2015 won dit jaar twee GP’s en zag zijn goede optreden beloond worden met een plek in het Yamaha-fabrieksteam in 2021. Daaruit verdwijnt Ben Watson, die twee GP’s won en vijfde in de WK-eindstand is geworden. De Brit dient vanwege zijn leeftijd de MX2 te verlaten en stapt over naar het fabrieksteam van Yamaha in de MXGP.
De nummers een, twee en drie noteerden elk slechts eenmaal een ‘nul’. Dat geeft wel aan dat ze constant hebben gepresteerd en dat hun materiaal tiptop in orde was. Nummer vier, de Australiër Jed Beaton, bracht zijn Husqvarna zelfs in alle 36 manches aan de finish en eindigde slechts drie keer niet bij de eerste tien.
In de kijker
Met zijn zevende plaats is Roan van de Moosdijk de beste Nederlander geworden. In de tijdtrainingen zat hij er altijd goed bij: in elk van de achttien GP’s was hij minimaal derde; zes keer was hij zelfs de snelste. Voor aanvang van de laatste twee GP’s wist hij zich al verzekerd van minimaal de zevende positie in het eindklassement. Hij behaalde twee negende plaatsen. Een val in de GP van woensdag leverde hem een duimblessure op, die hem in de slotrace zodanig hinderde dat hij besloot in de tweede manche niet van start te gaan. Van de Moosdijk was blij met de pauze na Valkenswaard, want daar brak hij zijn linkerenkel. Geheel hersteld begon hij in Letland erg sterk aan het vervolg van de competitie. Negen keer finishte hij bij de eerste drie met als hoogtepunt de manchewinst in de slotrace van Lommel. Van de Moosdijk: ‘Ik kijk wel tevreden terug op mijn debuutjaar in de MX2. Vijf keer op het podium en die winst in Lommel waren de hoogtepunten. Ik kijk positief naar 2021. Dan wat minder foutjes maken en ik kan voorin meerijden.’
Bas Vaessen scoorde matig in de eerste vijf GP’s en moest toen geblesseerd drie GP’s missen. Op de 25e plaats staand met 35 punten begon hij aan de tien GP’s die toen nog op de kalender stonden. Hij wist zijn puntentotaal met 127 uit te breiden en klom op naar de vijftiende plaats. Zijn beste uitslagen waren twee achtste plaatsen.
Twee rijders reden zich in het tweede deel van het seizoen in de kijker, de Zweed Isak Gifting (wordt eerste kerstdag 18) en de Franse EMX250-kampioen Thibault Benistant (18). GasGas haalde Gifting naar de GP’s, nadat hun rijder Jeremy Sydow na de eerste GP van Faenza met een gebroken enkel moest afhaken. Teamgenoot Simon Langenfelder liep een wedstrijd later een beenbreuk op, zodat GasGas zonder rijders zat. Gifting bezette op dat moment de derde plaats in de EMX250. Gifting en Langenfelder vormen het fabrieksteam van GasGas in 2021. Benistant werd in Lommel II EMX250-kampioen en reed daarna drie GP’s, waarin hij eenmaal tweede en eenmaal derde werd en 90 punten scoorde. Benistant is komend jaar de derde rijder in het Yamaha-fabrieksteam naast Geerts en Renaux.
MXGP in 2021
Vorige week werd de voorlopige versie van de MXGP-kalender van 2021 gepresenteerd. De ervaring van voorgaande jaren leert dat dit veelal inderdaad een voorlopige kalender is, want meestal doen zich nog tal van wijzigingen voor (nog afgezien van eventuele veranderingen indien de corona-pandemie in delen van de wereld nog altijd niet onder controle is). Het seizoen wordt afgetrapt in Oman, waar nog nooit eerder een MXGP is verreden. Veel van de circuits zijn vertrouwde banen waar de afgelopen jaren ook om WK-punten is gestreden. Opvallende afwezige locaties zijn het Britse Matterley Basin en Valkenswaard.
Vanaf 1989 heeft Valkenswaard op twee keer na elk jaar een Grand Prix georganiseerd. Het ziet ernaar uit dat aan die lange traditie een (voorlopig?) eind zal komen. Problemen met vergunningen staan een vervolg van de WK-wedstrijden op het Eurocircuit in de weg. Omdat er geen goed bestemmingsplan ligt, kan er geen vergunning worden gegeven. Een tijdelijke vergunning zou kunnen, maar organisator Maarten Roos wil duidelijkheid voor de toekomst en dat betekent dat hij pas weer wil organiseren als er een permanente vergunning is afgegeven. Roos overweegt mogelijk om in samenwerking met Motorsportpark Gelderland Midden een GP te organiseren. Op de voorlopige kalender voor volgend jaar is daarvoor geen ruimte, maar als vanwege corona wedstrijden komen te vervallen zou het bij Arnhem gelegen circuit een goed alternatief kunnen zijn.
Mag er voorzichtig gehoopt worden dat Valkenswaard nog weer terugkeert op de wedstrijdkalender, Assen zal dat niet doen. De overeenkomst was voor vijf jaar en die periode is vorig jaar afgerond met de totaal verregende Motorcross der Naties. Hoewel al die jaren de bezoekersaantallen best goed waren, bleken de kosten toch hoger te zijn dan de inkomsten uit kaartverkoop en sponsoring. De vijf jaren werden afgesloten met een verlies van twee ton, waarvoor de Motorclub Assen en Omstreken opdraaide. Medelijden met de club is niet nodig, want de vereniging staat er financieel nog steeds goed voor.
Nieuw op de MXGP-kalender volgend jaar is circuit De Witte Ruysheuvel in Oss. Organisator is daar het bedrijf Top Events van Ebert Dollevoet (meervoudig Dakar-deelnemer), iemand die al lang bij de cross betrokken is. Momenteel bijvoorbeeld als manager van Roan van de Moosdijk. Dollevoet heeft een contract van vijf jaar getekend met Infront Moto Racing (voorheen Youthstream). Daarin heeft hij vastgelegd dat hij de eerste GP in Nederland mag organiseren en dat dit in de maand mei zal zijn. GP’s zijn niet nieuw voor Oss, want er werd drie keer een 125cc-GP verreden en ook de zijspannen acteerden er enkele keren. Het rennerskwartier zal moeten worden vergroot, want een MXGP (zeker met een bijklasse als de EMX250, die veelal een kleine honderd deelnemers telt) vraagt aanzienlijk meer ruimte dan de zijspannen en de 125cc van lang geleden. Dollevoet verzekert dat er voldoende ruimte zal worden gerealiseerd. De baan zal worden aangepast om aan de eisen van de MXGP te voldoen. Voor een goede bereikbaarheid worden ruim buiten het circuit de verkeersstromen gescheiden, publiek de ene kant op, mensen van de teams, genodigden en pers een andere kant op. De eerste MXGP van Oss staat voor 23 mei op de kalender. Dat is pinksterzondag. Komen de pinksterraces van Oss toch weer terug, al is het wel in een heel andere vorm dan vroeger…
Teleurstellend voor Nancy van de Ven, Lynn Valk en de andere Nederlandse meiden is dat er komend seizoen net als dit jaar slechts vijf wedstrijden voor hen op de kalender staan. Daarbij geen race in Oss, maar wel in Lommel.
Quotes
‘Ik ga het volgend jaar weer proberen.’ Tony Cairoli heeft de hoop op een tiende wereldtitel nog niet opgegeven.
‘Dat was mijn slechtste GP.’ Jeremy Seewer denkt niet graag terug aan Valkenswaard, waar hij slechts zeven punten scoorde.
‘Ik ben super gelukkig met mijn vierde wereldtitel.’ De vreugde van Tim Gajser kunnen we ons wel indenken.
‘Wereldkampioen worden in mijn tweede seizoen is verbazingwekkend.’ Tom Vialle heeft dit jaar niet alleen zichzelf, maar ook de crosswereld verbaasd.
‘Helaas eindigde mijn seizoen na de eerste manche.’ Vanwege een duimblessure moest Roan van de Moosdijk de laatste race van het seizoen laten schieten.
WK-eindstanden
MXGP (NA 36 MANCHES):
1. Tim Gajser (SLO), Honda, 720; 2. Jeremy Seewer (CH), Yamaha, 618; 3. Tony Cairoli (I), KTM, 599; 4. Romain Febvre (F), Kawasaki, 572; 5. Gautier Paulin (F), Yamaha, 505; 6. Jorge Prado (E), KTM, 476; 7. Clément Desalle (B), Kawasaki, 466; 8. Glenn Coldenhoff, GasGas, 375; 9. Jeremy van Horebeek (B), Honda, 316; 10. Brian Bogers, KTM, 298; 12. Jeffrey Herlings, KTM, 263; 16. Calvin Vlaanderen, Yamaha, 206; 41. Freek van der Vlist, KTM, 9; 42. Lars van Berkel, Husqvarna, 9; 45. Kay Ebben, KTM, 2.
MX2 (NA 36 MANCHES):
1. Tom Vialle (F), KTM, 759; 2. Jago Geerts (B), Yamaha, 679; 3. Maxime Renaux (F), Yamaha, 581; 4. Jed Beaton (AUS), Husqvarna, 564; 5. Ben Watson (GB), Yamaha, 551; 6. Thomas Kjer Olsen (DK), Husqvarna, 540; 7. Roan van de Moosdijk, Kawasaki, 466; 8. Conrad Mewse (GB), KTM, 365; 9. Ruben Fernandez (E), Yamaha, 343; 10. Stephen Rubini (F), Honda, 279; 15. Bas Vaessen, KTM, 163.
Profiel Tim Gajser
Tim Gajser is op z’n 24e al vier keer wereldkampioen.
De Sloveen Tim Gajser (8 september 1996) groeide op in een gezin waar de motorcross een belangrijke rol speelt. Zijn vader crosste zelf. Tijdens een wedstrijd van vader Gajser speelde zich in 1995 een enorm drama af. Zoontje Zan liep de baan op en werd achter een springschans geraakt door z’n vaders motor. De driejarige overleed. Om zijn broertje, die voor zijn geboorte dus al was overleden, te eren rijdt Tim Gajser met het startnummer 243, refererend aan de geboortedatum van Zan, 24 maart.
Tim begon al jong met de cross en behaalde in 2007 de Europese titel in de 65cc-klasse. Overgestapt naar de 85cc werd die EK-titel in 2009 veroverd. Na een tweede plaats in de EMX125 in 2011 volgde de titel in die categorie in 2012. Tevens werd hij dat jaar Junior wereldkampioen. In 2013 ging Gajser naar het WK in de MX2-klasse. In 2014 begon hij podiumplaatsen te behalen en werd hij vijfde in de eindstand, een jaar later gevolgd door de wereldtitel. Hij stapte in 2015 over naar de MXGP en werd meteen in zijn debuutjaar wereldkampioen. Na een zevende plaats in 2017 en een vierde plaats in 2018 volgde in 2019 opnieuw de wereldtitel. En nu in 2020 op z’n 24e al de derde titel in de zwaarste crossklasse.
Profiel Tom Vialle
Dat de Fransman Tom Vialle (28 oktober 2000) zou gaan crossen, stond wellicht bij zijn geboorte al vast, want vader Frédéric heeft tien jaar GP’s gereden, van 1991 tot en met 2000. Zijn beste jaar was 1997 met drie GP-overwinningen en een vierde plaats in de eindstand van het WK-125cc. Toen de jonge Tom vier was beëindigde Frédéric zijn carrière. Anders dan veel andere huidige toppers kan Tom Vialle niet bogen op uitzonderlijke prestaties in internationale competities voor hij toetrad tot de rijen der GP-rijders. Op z’n elfde werd hij Frans kampioen 65cc. In internationaal verband was zijn eerste wapenfeit de achtste plaats in de EMX85 in 2014. In 2017 reed hij anoniem in het EMX250 om een jaar later in die klasse achtste te worden. Tot veler verbazing werd hij in 2019 opgenomen in het fabrieksteam van KTM voor de MX2. Met nog een aantal andere rijders werd hij eind 2018 getest door KTM en vijfvoudig wereldkampioen Joël Smets koos voor Vialle om de plek naast wereldkampioen Jorge Prado in te nemen. Vialle stelde Smets en KTM niet teleur door vorig jaar in Zweden zijn eerste GP te winnen en vierde te worden in het WK. Dit jaar veroverde hij bij de tweede GP in Valkenswaard de rode plaat en behield die tot aan het eind van de competitie.
Na het behalen van de MX2-wereldtitel zette Tom Vialle ‘1’ voor op zijn KTM.
Tijdens de twee GP’s op Valencia werd bekend, dat de wegen van Bo Bendsneyder en het NTS RW Racing GP-team zich aan het einde van dit seizoen gaan scheiden. Helemaal als een verrassing kwam dit nieuws niet. Wel de mededeling dat de reeds eerder aangetrokken jonge en onervaren Belg Barry Baltus (16) de ervaren en tien jaar oudere Hafizh Syahrin als teamgenoot krijgt. De Maleisische coureur reed zijn eerste Moto2-GP in 2012 en kwam in 2018 en 2019 zonder veel succes in de MotoGP uit. Datzelfde doet hij dit jaar in het Moto2-team van Jorge ‘Aspar’ Martinez. Bendsneyder stapt zoals verwacht voor 2021 over naar het WK-Supersport. Hierin gaat de Rotterdammer op een Yamaha uitkomen voor het EAB Racing Team van Ferry Schoenmakers.
Maar voordat het zover is, liet Bo Bendsneyder in Valencia zien, dat hij eigenlijk toch wel thuishoort in de GP’s. Althans wanneer alles vlekkeloos verloopt. Na in de eerste race vanaf de veertiende plaats te zijn vertrokken, passeerde de NTS-coureur in dezelfde positie de finish. Na Qatar waren daarmee de lang verwachte punten (in dit geval twee) een feit. Een week later ging het beter met de enige Nederlander op WK-niveau. In eerste instantie verraste Bendsneyder met een negende plaats tijdens de kwalificatie. En dat ook nog een op slechts 0,351 seconde van Stefano Manzi, die verrassend de snelste was. Bijkomend detail was, dat de Italiaan dat deed op een motorfiets die ‘MV Agusta’ heette. Nu gaat het hier slechts om een naam, maar de laatste keer dat een (echte) MV Agusta op pole stond, was tijdens de 350cc-race van de Grote Prijs van Frankrijk in Le Mans van 1976. De coureur? Ene Giacomo Agostini.
Terug naar Bendsneyder. Want dit keer maakte hij in de race optimaal gebruik van zijn goede startpositie. Lange tijd streed de Nederlander onder andere met Enea Bastianini. Of te wel de leider in de Moto2-titelstrijd. Uiteindelijk moest hij de Italiaan laten gaan. Maar met een prachtige achtste plaats scoorde Bendsneyder zijn tot nu toe beste resultaat in deze sterk bezette klasse. Zijn achterstand op racewinnaar Jorge Martin bedroeg slechts 9,720 seconde! Bo Bendsneyder reed zijn beste Moto2-race. Des te jammer is het dat hij er volgend jaar niet meer bij zal zijn. ‘Ik ben heel blij met het weekend en het resultaat. Dit is niet alleen mijn beste resultaat, maar ook van de temleden, die altijd achter me zijn blijven staan en altijd hard zijn blijven werken om de motor beter te maken’. De coureur krijgt in Portimão nog één keer de kans krijgt om zijn kunnen op het hoogste niveau te tonen. Daarna zal de Nederlandse motorsport het waarschijnlijk geruime tijd zonder een GP-coureur moeten doen.
Belgische wereldtopper
Voor Clément Desalle (31) kwam er in Pietramurata een eind aan een mooie carrière, waarin hij het WK drie keer als tweede afsloot en 23 GP’s won. Zijn slotrace stond in het teken van het getal 7: zevende in de kwalificatie, zevende in de eerste manche en de tweede manche en zevende in de MXGP-eindstand van dit jaar. Desalle: ‘Dit was mijn laatste GP en ben blij dat ik het seizoen gezond heb afgesloten. Ik ben geëindigd met drie goede GP’s. Het voelt goed om mijn carrière zo af te sluiten, ik sta nog steeds achter mijn beslissing te stoppen. Ik wil iedereen van het team bedanken en iedereen die voor mij heeft gewerkt. Allen deden het fantastisch en dat zal ik altijd blijven waarderen.’ Tekst: Jan Boer
Clément Desalle
RBRC Valencia (E)
Sterke afsluiting Veijer en Van Den Goorbergh
De Nederlandse Red Bull Rookies Collin Veijer en Zonta van den Goorbergh hebben het seizoen sterk afgesloten. Tijdens de twee races op het circuit van Valencia boekten beide coureurs nagenoeg identieke resultaten. Veijer maakte twee keer deel uit van een uit meerdere coureurs bestaande kopgroep. De jonge coureur uit Staphorst scoorde uiteindelijk twee zwaar bevochten zesde plaatsen. Hij deed dat op slechts 0,715 en 0,614 seconde van David Muñoz, de Spanjaard die beide keren als winnaar over de finish kwam. Van den Goorbergh werd twee keer negende op respectievelijk 1,443 en 1,537 seconde van Muñoz. Deze resultaten zorgden er voor dat Van den Goorbergh het seizoen (waarin 12 wedstrijden werden verreden) afsloot met 82 punten en zo een achtste plaats in het eindklassement. Veijer scoorde in totaal 67 punten en een tiende plaats in het eindklassement. Gezien de opgedane ervaring en beter wordende resultaten is er goede hoop dat Veijer volgend jaar in zijn tweede RBRC-seizoen nog beter gaat presteren. De cup werd dit jaar gewonnen door Pedro Acosta. Opvallend hierbij is dat de jonge Spanjaard nadat hij de eerste zes van twaalf races had weten te winnen, daarna geen enkele zege meer wist te boeken. Tekst: Henk Keulemans
Zonta van den Goorbergh | Foto: Gold & Goose/Red Bull Content Pool
Appen met… Thom Molenaar
Waarom? Omdat hij in een geweldig mooi debuut heeft gemaakt in het IDM Supersport 300.
Hoe kijk je terug naar het afgelopen seizoen?
‘Met gemengde gevoelens moet ik zeggen. Het was vrij kort met vier wedstrijden vanwege Covid-19. Maar daarentegen was ik blij dat we überhaupt konden rijden. Assen was de openingswedstrijd en dat geeft je toch een kleine voorsprong.’
Waarom heb je gekozen voor het IDM?
‘Het niveau ligt veel hoger dan in Nederland. Je moet echt hard rijden voor je klassering en dat maakt het zo mooi om daar te rijden.’
Waarom heb je gekozen voor KTM?
‘We hebben met de motorzaak een goede relatie met KTM en dat gaf een gunstige combinatie. De KTM staat bekend als een moeilijk rijdbare motorfiets met aparte eigenschappen. Het is echt een motor die je moet leren kennen. Mijn monteurs hebben in alle races de motorfiets perfect afgesteld gekregen en nu moet ik nog iets meer ervaring krijgen om het uiterste eruit te halen.’
Je vader heeft ook geracet in het verleden, geeft hij je ook voordeel?
‘Hij is mijn steun en toeverlaat. Zonder hem was ik misschien wel nooit gaan racen!’ Tekst: Ad van de Graaf
Thom Molenaar
Kort door de bocht
Met ingang van volgend jaar wordt de naam OW Cup gewijzigd in International Dutch Championship, het IDC dus. Bij de klassennamen vervalt de toevoeging Cup en het ONK SuperCup 600 en ONK SuperCup 1000 worden omgedoopt tot Dutch Supersport en Dutch Superbike. De IDC-kalender 2021 is nog niet bekend. Er is overleg met het TT Circuit over data. Er worden zeker ook weer races op type 3-dagen verreden met een dynamische geluidgrens van 101 dB. Er is ook overleg met Duitse organisaties over races in Oschersleben en Hockenheim. Vast staat al wel dat de eerste wedstrijd op 10 april in Assen wordt verreden. Tekst: Kees Siroo
Van der Sluis voor Nieman en op de achtergrond Vlaar
De data voor de wedstrijden van de Dutch Masters of Motocross van 2021 zijn bekend. Er wordt op 21 maart begonnen in Harfsen, een week later gaat het naar Oss, waar ongetwijfeld veel buitenlanders willen komen, omdat twee maanden later de Nederlandse GP wordt verreden. Oldebroek is de derde wedstrijd op zaterdag 17 april. Motorsportpark Gelderland Midden bij Arnhem is het decor op 2 mei. Op Hemelvaartsdag 13 mei wordt de cyclus besloten in Rhenen.
Hutten Metaal Yamaha is ook komend jaar het officiële team van Yamaha in de EMX250. Dit jaar behaalde dit team met Thibault Benistant de titel. Het team bestaat uit Dave Kooiker (15), EMX125-kampioen Andrea Bonacorsi (17) en Jeremy Sydow (20), die dit jaar voor GasGas in het WK aan de start kwam, maar al snel geblesseerd moest afhaken.
De Est Karel Kutsar heeft de titel in de EMX Open behaald. In deze klasse werden zes wedstrijden verreden. Mike Bolink scoorde in alle twaalf manches punten en is met de 19e plaats de beste Nederlander in de EK-eindstand. Rob Windt is 30e geworden en Damian Wedage 35e. Brad Anderson is kampioen geworden in de EMX 2t. Voor de 39-jarige Brit is het zijn derde Europese titel. In deze klasse gingen geen Nederlanders van start. Tekst: Jan Boer
Supermoto The Race in Mettet is definitief geannuleerd. Noemden we eerder nog een nieuwe datum voor dit evenement, kort daarna nam Freddy Tacheny, voorzitter van RUMESM, in overleg met het directiecomité de moeilijke beslissing om het evenement te annuleren. ‘The Race zou de enige supermotorace van het jaar zijn geweest, wat op verschillende niveaus ademruimte had kunnen brengen in deze moeilijke tijden. We hopen van harte liefhebbers in 2021 weer te zien in een context die onze motorsportactiviteiten gunstiger gezind zijn,’ aldus de organisatie. Tekst: Kees Siroo
Op de Moto Guzzi Racing Bagger groeit de V-twin naar een cilinderinhoud van 1.700 cc en 160 pk. Vervolgens vinden we aanpassingen aan het chassis en zijn raceonderdelen gemonteerd. Nee, het is geen officiële Moto Guzzi, maar het is de visie van de ontwerper Oberdan Bezzi.
Onlangs werd sinds tijden weer eens een racecategorie gelanceerd: King of the Bagger! Een categorie die, zoals de naam al aangeeft, gereserveerd is voor de grote, volumineuze en zware Amerikaanse fietsen, die met maximaal comfortabele zadels, enorme windschermen en geïntegreerde zijkoffers. Motoren die niets met het circuit te maken hebben. Of toch wel een beetje? 13 coureurs deden mee aan de eerste race, meestal op Harley-Davidson (11), de andere twee waren Indians.
De motoren waren aangepast voor de race. Sommige waren bijna 100 kg lichter, maar de koffers blijven. Dat was verplicht. En er moest kettingaandrijving op in plaats van de traditionele riem. Voor de goede orde, Tyler O’Hara, op de Indian van Team S&S son; tweede plaats was voor de Harley van Haiden Gillim, die reed voor Vance & Hines; derde plaats voor nog een Indian, die van Frankie Garcia van team RSD.
Nu zijn er mensen die in deze maffe categorie ook wel een Moto Guzzi zien racen. Oberdan Bezzi bijvoorbeeld die denkt dat het bedrijf uit Mandello een van zijn motorfietsen zou kunnen uitvoeren met een big-block van 1700 cc. Met de noodzakelijke aanpassingen moet dat toch minstens 160 pk kunnen bereiken. Schroef 60/70 kg overbodige spullen eraf en je bent goed op weg. Aanpassingen aan het chassis en de raceonderdelen, positie van het zadel en hij staat er: de racer. Het is zeker geen gestroomlijnde en aërodynamische racer, maar wel een gespierd en dreigend monster met een ongecoördineerde maar… agressieve uitstraling!
Zoals gezegd is deze Racing Bagger geen officiële Moto Guzzi, maar de visie van ontwerper Oberdan Bezzi. Wat vind je ervan?
Anti-appcamera’s. Je had er wellicht nog nooit van gehoord, maar vanaf vandaag werken ze en dat is goed nieuws voor ons, motorrijders. Iedereen die regelmatig met de motor op pad is, zal ongetwijfeld al een keer – hopelijk bijna – over het hoofd gezien zijn door een automobilist, vrachtwagenchauffeur of desnoods een fietser. Zelfs een kort ‘ja’ als antwoord kan al grote gevolgen hebben voor het overige verkeer…
Overdreven? Afleiding is de grootste risicofactor in het verkeer, zei Miranda Maasman, verantwoordelijk voor het Platform Verkeersveiligheid van RAI Vereniging, twee jaar geleden al. ‘Onderzoek heeft aangetoond dat appen achter het stuur tweemaal zoveel ongevallen veroorzaakt als rijden met teveel alcohol op.’
Ondanks diverse campagnes van de overheid, blijft het percentage appende weggebruikers onverminderd groot. Daar moeten de anti-appcamera’s verandering in gaan aanbrengen. Met een boete van 240 per overtreding gaat er waarschijnlijk flink wat geld verdiend worden met deze camera’s, want mogelijke overtredingen worden automatisch doorgestuurd naar het CJIB.
Bij het CJIB voert een BOA de definitieve beoordeling uit. Hierna wordt een verkeersboete op kenteken verstuurd. De foto’s zijn zo duidelijk, dat dit voor het OM voldoende bewijs is om een boete op te leggen. Uiteraard kunnen de foto’s kunnen door de kentekenhouder worden opgevraagd en mag in je beroep gaan.
De camera’s worden sinds kort, met succes, in Australië gebruikt. In Europa is Nederland het eerste land dat deze camera’s echt in gaat zetten. In de testperiodes werd een groot aantal overtredingen geconstateerd: op een bepaalde testdag werden met twee camera’s 400 overtredingen gesignaleerd. Dat is dus bijna 100.000 euro aan boetes! De camera’s functioneren dag en nacht en bij alle weersomstandigheden, en zijn daarnaast ook nog makkelijk te verplaatsen. Zo kan het systeem elke dag op een andere locatie geplaatst worden.
Om misverstanden te voorkomen; ook op de motor is het verboden je telefoon vast te houden als je onderweg bent. Daar moet je als motorrijder inderdaad wel een beetje talent voor hebben, maar we zeggen het toch maar even. Mocht je betrapt worden, kost je dat gewoon 240 euro. Ai!
Het automatisch handhaven op handheld telefoongebruik is overigens slechts één van de innovaties in verkeershandhaving van het Openbaar Ministerie. Daarnaast worden er dit jaar bijvoorbeeld twintig nieuwe trajectcontrolesystemen op provinciale wegen in gebruik genomen, en loopt er een proef met verplaatsbare flitspalen in Rotterdam en Noord Brabant.
Wie voor aanvang van het MotoGP-seizoen 2020 zei dat Joan Mir op Suzuki de wereldtitel zou gaan pakken, werd voor gek verklaard. Degene die er een weddenschap op afsloot, kan nu incasseren. Want genoemde combinatie is wereldkampioen. En dat mag gerust een mirakel worden genoemd!
Iedereen was het er al over eens dat dit Grand Prix-seizoen het meest memorabele seizoen uit het 72-jarige bestaan van het wereldkampioenschap wegracen kan worden betiteld. Dat kwam in de eerste plaats natuurlijk door de impact van de coronapandemie. Maar dat niet alleen. Nadat er uiteindelijk toch een (beperkte) kalender van veertien MotoGP-races was opgesteld, die wonder boven wonder ook nog eens helemaal kon worden afgewerkt, werd het racewereldje geconfronteerd met de ene na de andere verrassing. Het begon met de vroege uitschakeling van Marc Marquez. En naar nu blijkt voor het hele seizoen. Om de erfenis van de heerser van de afgelopen jaren werd hevig gevochten. Eén van de uitkomsten voor de twee races op het circuit van Valencia was dat maar liefst acht verschillende coureurs een overwinning hadden weten te behalen.
Maar… na elf van de veertien confrontaties werd het klassement aangevoerd door iemand, die nog nooit een wedstrijd in de koningsklasse had weten te winnen! Dat was de tot dan weinig opvallende 23-jarige Spanjaard Joan Mir. En die reed ook nog eens op een Suzuki, het Japanse merk dat sinds het jaar 2000 geen wereldtitel meer had weten te veroveren. Bovendien had Mir na drie races door twee valpartijen slechts elf punten achter zijn naam staan. Terwijl Fabio Quartararo (Yamaha) er toen al 59 bij elkaar had gereden. Vanaf dat moment begonnen Mir en zijn Suzuki aan een inhaalslag. De belangrijkste troef van de combinatie was regelmaat. En die regelmaat zou in Valencia worden uitbetaald.
Dus hier verspeelt Quartararo definitief zijn kansen op de wereldtitel (en komt niet aan de finish).
Kleppengate
Maar voordat het zo ver was, deden er zich ook in Valencia weer de nodige verrassingen voor. Gelukkig was Valentino Rossi er na twee ‘quarantaine races’ weer bij. Daarentegen moest nu KTM-coureur Iker Lecuona door alle coronaperikelen verstek laten gaan. Vanwege het virus moesten ook verschillende leden van het team van Maverick Viñales het rennerskwartier verlaten. Maar dat was niet het enige waardoor Yamaha extra in de belangstelling kwam te staan. Dat gold nog veel meer voor het nieuws dat het gerenommeerde Japanse merk had gesjoemeld met de kleppen van haar YZR-M1. Meer over Yamaha’s ‘kleppengate’ op de pagina’s 82 en 83. Eén van de gevolgen was dat Viñales een zesde blok nodig had en daardoor bij de eerste race in Valencia vanuit de pitstraat moest vertrekken. Hij werd slechts dertiende. Hierdoor werden de kansen van de Spanjaard op de wereldtitel aanzienlijk kleiner. Dat gold ook voor de andere drie Yamaha-coureurs. Want Franco Morbidelli (slechts elfde door problemen met de luchtdruk van zijn voorband), Quartararo (veertiende na een val) en Rossi (uitgevallen door een elektronisch probleem) zorgden ervoor dat er voor het eerst sinds de GP van Valencia in 2007 geen enkele Yamaha-coureur bij de eerste tien eindigde.
De klap werd nog groter, omdat de race een soevereine één-twee-zege voor Suzuki opleverde. De eerste sinds de GP van West-Duitsland in 1982. Precies op het juiste moment etaleerde die dekselse Joan Mir helemaal zijn kunnen en boekte op indrukwekkende wijze niet alleen zijn eerste, maar ook heel belangrijke MotoGP-zege. Teamgenoot Alex Rins maakte het Suzuki-feest compleet door tweede te worden. Zo stond Mir in één klap niet alleen 37 punten voor op Quartararo, maar had Rins ook ineens evenveel punten als de Fransman.
Riant uitgangspunt
Het uitgangspunt van Mir voor de tweede race op het Ricardo Tormo Circuit was riant te noemen. Een podiumplaats was voldoende voor de Spanjaard om zich de opvolger van Marc Marquez te mogen noemen.
Maar met alle waanzinnige verrassingen van dit seizoen in het achterhoofd, was niets zeker te noemen, voordat het echt zeker was. Maar andermaal liet Mir zien waarom hij dit seizoen de terechte wereldkampioen is. Valencia II werd beheerst door Morbidelli. Daarvoor moest de Italiaan in de laatste ronde nog wel een prachtig duel met Jack Miller (Ducati) in zijn voordeel beslissen. Iets dat lukte. Op het moment dat Morbidelli aan de leiding reed, wist Mir dat hij aan een tiende plaats voldoende had om zeker van de titel te zijn. Terwijl Quartararo opnieuw ten val kwam en Viñales ver achter hem zat, had de Suzuki-coureur aan een zevende positie meer dan genoeg om dat te bewerkstelligen. Omdat Rins achter een sterke Pol Espargaró (KTM en twee keer derde) vierde werd, was het Suzuki Ecstar Team direct ook zeker van de titel bij de teams. Bij de finale in Portimão moet alleen nog de constructeurstitel worden beslist. Hierin staan Suzuki en Ducati met 201 punten precies gelijk. Het succes van het blauw-zilver wordt echt volledig wanneer Rins tweede in de eindstand wordt. Daarvoor moet hij vijf punten op Morbidelli weten goed te maken.
Moto2 – Nog vier titelkandidaten
Met Enea Bastianini (194 punten), Sam Lowes (180), Luca Marini (176) en Marco Bezzecchi (171) zijn er nog vier coureurs, die tijdens de komende finale in Portimão om de Moto2-wereldtitel gaan vechten. Grote verliezer van de twee races op het circuit van Valencia was Sam Lowes. De gedaantewisseling van de Engelsman van valler tot winnaar duurde namelijk maar kort. Na voor de twee confrontaties in Valencia drie zeges op rij te hebben geboekt, verspeelde Lowes door valpartijen niet alleen belangrijke punten, maar liep hij ook een handblessure op. Bastianini (foto) heeft in Portugal aan een vierde plaats genoeg voor de titel.
Enea Bastianini
Moto3- Nog drie titelkandidaten
Net als de Moto2 wordt de titel in de lichtste klasse ook in de laatste race van 2020 beslist. Door een vierde en een eerste plaats in Valencia vocht Tony Arbolino (foto) zich terug in de titelstrijd. De 20-jarige Italiaanse Honda-coureur, die de eerste race in Aragón miste omdat hij in quarantaine moest, heeft na veertien confrontaties 159 punten achter zijn naam staan. Dat zijn er elf minder dan leider Albert Arenas (KTM). Tussen hen in staat Ai Ogura (Honda). De Japanner heeft 162 punten verzameld. Bij een zege van Ogura heeft Arenas aan een tweede plaats genoeg voor de titel. In het geval dat Arbolino wint, moet hij minimaal derde worden.
Tony Arbolino
GP in cijfers
26
Verschillende 500cc/MotoGP-wereldkampioenen gingen Joan Mir voor.
23
jaar en 75 dagen. Daarmee is Joan Mir de op zes na jongste titelhouder in de koningsklasse.
1
MotoGP-zege boekte Joan Mir slechts voordat hij zich tot wereldkampioen kroonde. Dat deed niemand voor hem.
7
wereldtitels voor Suzuki-coureurs in de koningsklasse: Sheene (2x), Lucchinelli, Uncini, Schwantz, Roberts jr. en Mir
Quotes
‘Suzuki gaf me in 2018 de mogelijkheid. Nu, twee jaar later, ben ik wereldkampioen.’ Joan Mir, die het allemaal maar moeilijk kan bevatten.
‘Juist op dit moment: Suzuki honderd jaar. Zestig jaar racen en twintig jaar geleden de laatste titel!’ Een overgelukkige en trotse Suzuki-teammanager Davide Brivio.
‘Het is niet voor iedereen weggelegd om in zijn tweede seizoen de MotoGP-titel te winnen. Hij, Suzuki en het hele team verdienen het.’ Valentino Rossi, die in de tweede race slechts twaalfde werd.
‘Joan heeft het verdiend. Hij was het hele seizoen sterk.’ Een opnieuw zoekende Maverick Viñales.
‘Joan Mir verdient zijn eerste MotoGP-wereldtitel honderd procent.’ Andrea Dovizioso, die zich dit seizoen heel anders had voorgesteld.
Geen Marc Marquez, geen Valentino Rossi, geen Andrea Dovizioso maar Joan Mir is de wereldkampioen MotoGP 2020. Had er voor de start van dit seizoen een tientje op gezet en je had jezelf waarschijnlijk een meer dan leuke nieuwe motor cadeau kunnen doen.
Hoewel we Joan Mir inmiddels steeds beter kennen, is hij misschien wel de minst bekende MotoGP-kampioen ooit. Daarom vijf dingen over zijn carrière die je waarschijnlijk nog niets wist.
1. Tussen goed gezelschap
Mir is de op zeven na jongste rijder die een wereldtitel in de koningsklasse heeft behaald, met 23 jaar en 75 dagen oud. Daarmee staat hij tussen goed gezelschap. Valentino Rossi was namelijk 22 jaar en 240 dagen oud en Jorge Lorenzo 23 jaar en 159 dagen oud.
2. Vierde Spaanse rijder
Mir is pas de vierde Spaanse rijder die een wereldtitel in de koningsklasse pakt. Eerder deden Alex Criville (1x), Jorge Lorenzo (3x) en natuurlijk Marc Marquez (6x) dat.
3. Van Moto3-kampioen naar MotoGP-winnaar
Mir is de eerste voormalig Moto3-kampioen die de wereldtitel in de koningsklasse pakt. Kleine kanttekening hierbij is natuurlijk dat de Moto3 pas sinds 2012 bestaat, via de 125cc lukte het al wel eerder coureurs. Mir is overigens ook de eerste voormalig Red Bull Rookie-rijder die de wereldtitel pakt in koningsklasse.
4. Tiende Suzuki-wereldkampioen
Mir is de tiende rijder die een wereldtitel pakt met Suzuki. Eerder deden dat (hou je vast, daar komen wat namen aan!) Kenny Roberts Jr. (500cc, 2000), Kevin Schwantz (500cc, 1993), Franco Uncini (500cc, 1982), Marco Lucchinelli (500cc, 1981), Barry Sheene (500cc, 1976 – 1977), Dieter Braun (125cc, 1970), Hans-Georg Anscheidt (50cc, 1966 – 1967 – 1968), Hugh Anderson (125cc, 1963 – 1965 + 50cc, 1963 – 1964) en Ernst Degner (50cc, 1962). Mooi lijstje!
5. Geen podiumvrees
Mir heeft dit seizoen meer op het MotoGP-podium gestaan dan welke andere rijder dan ook. Het lukte hem 7 keer, inclusief natuurlijk die waanzinnige overwinning op Valencia. Dit is de eerste keer dat een Suzuki-rijder zeven of meer podiumplaatsen in de hoogste klasse scoorde sinds Kenny Roberts Jr. in 2000 (9).
Joan Mir is echt niet zomaar een coureur. Ja, natuurlijk, hij is een Absolute Topper. En hij heeft tot nu toe nog geen 100 GP’s gereden! Dat op zich is al heel bijzonder in de MotoGP. Maar Hij is ook iemand die weet wat er speelt buiten het MotoGP-paddock en daar vaak raak over praat. Het maakt de 2020 MotoGP-wereldkampioen alleen maar specialer, zoals deze tien uitspraken perfect illustreren.
1. ‘Ik kan niet huilen, ik kan niet lachen, ik weet het gewoon even niet.’
Ook direct na zijn MotoGP-titel was Joan Mir die bijzondere, haast filosofische coureur. Zelfs nadat hij even tegen een muurtje had gezeten om tevergeefs te begrijpen wat er allemaal niet gebeurd was.
2. ‘Natuurlijk hebben we te maken met druk en riskeren we ons leven, maar het is uiteindelijk wel ons vak. Echte druk voelen mensen die vanwege corona de huur niet kunnen betalen of hun gezin niet van eten kunnen voorzien. Als ik nu vragen krijgen over druk, denk ik altijd aan hen.’
Zo’n man gun je toch gewoon de wereldtitel. Wat een relativatievermogen en dat direct na zijn allereerste MotoGP-zege ooit!
3. ‘Dit is zonder twijfel een van de belangrijkste redenen waarom Suzuki op het huidige niveau staat.’
Testrijders bepalen door de beperkte testmogelijkheden steeds meer het succes in de MotoGP (vandaar dat iedereen binnen Yamaha zo blij is met de komst van Cal Crutchlow als testcoureur). Suzuki vertrouwd al jaren op Sylvain Guintoli en Mir zal de allerlaatste zijn om de Fransman niet te noemen. En niet omdat het moet of hoort, maar omdat hij dat vindt.
4. ‘Al mijn steun gaat naar de brandweerlieden en veiligheidstroepen die hebben deelgenomen aan het blussen van de brand in S’Albufera. Laten we hopen dat de ecologische zone zo snel mogelijk hersteld wordt.’
Joan Mir werd geboren in Palma de Mallorca. Zoals met alle eilandbewoners wereldwijd is hij nog altijd zeer begaan met ‘zijn’ eiland. Toen een groot gedeelte van een nationaal park op Mallorca in september dit jaar door een bosbrand volledig vernietigd werd, greep hem dat flink aan. Overigens viert hij ook de positieve zaken van Mallorca groot, zoals de twintigste Grand Slam van misschien wel de beroemdste inwoner van Mallorca, tennisser Rafael Nadal. Naast Mir en Nadal werden ook de betreurde Luis Salom en Jorge Lorenzo geboren op Mallorca.
Dit is Joan Mir
Nationaliteit
Spaans
Geboortedatum
1 september 1997
Geboorteplaats
Palma, Spanje
Lengte
181 cm
Gewicht
69 kg
Team
Team Suzuki Ecstar
Motor
Suzuki GSX-RR
Startnummer
36
5. ‘Ik kon amper ademen en had bloed in mijn mond.’
Tijdens een test op Brno in 2019 ging Joan Mir door een technisch probleem met net geen 200 kilometer per uur onderuit in de beruchte eerste bocht en smakte hard in de luchtkussens. Ondanks kneuzingen aan zijn longen, kwam hij goed weg. Uiteindelijk miste hij slechts twee GP’s, hoewel hij begin november 2019 nog altijd kampte met ademhalingsproblemen…
6. ‘Wat kan ik doen?’
MotoGP-race na MotoGP-race stelde Mir deze vraag aan zijn crewchief, Frankie Carchedi. In het begin was het antwoord zo uitgebreid dat Carchedi hele sheets moest bouwen om het helder te houden. Nu zal het waarschijnlijk niet meer zijn dan ‘hetzelfde als vorige week’.
Tijdens de Dutch TT van 2019 reed Mir voor het eerst aan de leiding van een MotoGP-race en dat was even wennen…
8. ‘Vorig jaar herkende echt helemaal niemand mij en nu ben ik wereldkampioen.’
Hoewel Mir in zijn eerste volledige Moto3-seizoen meteen een race wist te winnen en nog twee podiums pakte, bleef hij altijd een beetje onder de radar voor het grote publiek. Tot hij een jaar later, in 2017, direct de titel pakte. Het verhaal in de MotoGP is min of meer hetzelfde, al waren er toen hij in 2019 naar de MotoGP overstapte met Suzuki meer kapers op de kust. Onder andere Honda en Ducati. Dankzij een vernieuwd contract zien we Mir ook in 2021 en 2022 op de GSX-RR en dat is de motor waar je op wilt zitten, kijkend naar de laatste races.
9. ‘Elk jaar zei mijn vader: “Vanaf oktober ben je werkloos.”…’
En toch vond Mir, hoe jong en onbekend ook, elk seizoen weer onderdak. Het meest bijzondere daarbij is dat hij naar eigen zeggen nog nooit betaald heeft voor een plek binnen een team. Daarmee bevindt hij zich in een extreem klein gezelschap. Helemaal omdat zijn ouders niet vermogend zijn en zijn vader als eigenaar van een skateboardwinkel niets had met motorraces.
10. ‘Hij heeft mij de basis van het racen geleerd.’
In het begin van zijn carrière zat Mir op Chicho Competicion, de raceschool van Jorge Lorenzo’s vader. Maar daar stopte hij al na twee jaar vanwege het ‘harde bewind’ van Lorenzo senior. Iets dat we bepaald niet voor het eerst horen.
Jaar
Klasse
Merk
Races
Poles
Zeges
Podiums
Punten
Eind klassering
2015
Moto3
Honda
1
0
0
0
0
0
2016
Moto3
KTM
18
1
1
3
144
5
2017
Moto3
Honda
18
1
10
13
341
1
2018
Moto2
Kalex
18
0
0
4
155
6
2019
MotoGP
Suzuki
17
0
0
0
92
12
2020
MotoGP
Suzuki
13
0
1
7
171
1
In 2017 stond Joan Mir al eens op deze beroemde foto, als wereldkampioen Moto3. Samen met Marc Márquez (MotoGP-kampioen) en Franco Morbidelli (Moto2-kampioen). Prima gezelschap!
Constantheid in het bizarre
Stabiel presteren in de MotoGP is best een ding dit jaar, met als beste voorbeeld Fabio Quartararo. Van haast Márquez-achtig domineren tot aan finishen buiten de punten, Quartararo maakte het allemaal mee. Alleen Joan Mir lukt het wel, ook al kende zijn seizoenstart behoorlijk wat haperingen. Dat Mir tegenwoordig alles onder controle heeft, laat de WK-stand natuurlijk perfect zien. Maar geniet ook zeker van onderstaande rondetijden van hem in Valencia, op weg naar zijn eerste MotoGP-zege ooit. Zo constant, zo snel en zo foutloos. Waanzinnig!
Normaal gesproken is het motorhome van een coureur verboden gebied voor zo’n beetje iedereen, maar wereldkampioen Jonathan Rea doet niet zo moeilijk en neemt ons graag mee op rondleiding in zijn luxe huis op wielen, de uitvalbasis tijdens het WorldSBK-seizoen.
Motorfabrikanten laten tegenwoordig zien hoe het moet: af-fabriek gemonteerde handvatverwarming is netjes geïntegreerd en verstoort het uiterlijk van je motor niet. Het kan echter ook goedkoper. We zetten vier onopvallende aftermarket handvatten onder spanning.
Het wapen tegen kouwe klauwen: verwarmde handvatten. Ze zijn niet alleen onmisbaar in de winter, ook in de herfst en het voorjaar zijn het aangename en geliefde accessoires om het comfort te vergroten. Het is dus logisch dat er talloze verwarmbare handgrepen op de accessoiresmarkt te vinden zijn. Veel van die handvatten zien er echter uit alsof ze bij de plaatselijke bouwmarkt zijn gehaald. De bediening vindt plaats via een uit de kluiten gewassen schakelaar, die je ergens op het stuur moet monteren om vervolgens de bedrading zo onzichtbaar mogelijk weg te werken. Dat steekt schril af tegen de oplossingen die diverse motorfabrikanten in hun eigen accessoirescatalogus aanbieden. Daar zie je doorgaans handvatten, waarbij de bediening in het handvat zelf of zelfs in de menustructuur van de motorfiets is ondergebracht. Ook bieden ze daarbij vaak een specifieke aansluitkabel, die je moeiteloos in de standaardbedrading kunt inpluggen. Daar hangt echter wel een prijskaartje aan: Bij Triumph ben je bijvoorbeeld € 245,- kwijt voor een setje verwarmde handvatten. Bij Yamaha kun je € 170,- op de toonbank leggen. En wie bij een BMW een originele set handvatten wil monteren, moet vanwege de schakelaar het hele rechter armatuur vervangen.
Aftermarket
De alternatieven van Koso, Daytona en MTP Racing zijn duidelijk prettiger voor de portemonnee. Koso geeft de ingeschakelde warmtestand via gekleurde led-lapjes aan, MTP werkt met een wip-schakelaar. Daytona doet het allebei en heeft zowel producten met led- als met draaischakelaar in het gamma. Bij de montage doen de diverse kandidaten weinig voor elkaar onder. Theoretisch kun je de handvatten direct op de motorfietsaccu aansluiten. In de praktijk kun je beter kiezen voor een geschakelde plus, zodat de handvatten automatisch uitschakelen als je de motor uitzet. Als je zelf niet handig bent, moet je een uur aan uurloon voor een monteur rekenen.
Voor de meting van de verwarmingsprestatie schoven we de handvatten op een aluminium stuur en sloten we de set aan op een voeding. De voeding stelden we in op 14,4 volt, wat overeenkomt met de dynamospanning van een lopende motorfietsmotor.
We hebben het stroomverbruik eenmaal op de laagste en eenmaal op de hoogste instelling gemeten. Uit dit stroomverbruik en de spanning volgt de belasting van de generator in Watt. Dat stelde gerust: geen van de handvatten verbruikten meer dan 50 W. Dat zouden alle dynamo’s aan moeten kunnen.
Vervolgens bekeken we de handvatten gedurende 10 minuten via een warmtebeeldcamera en drukten na 1, 2, 3, 4, 5 en 10 minuten eenmaal op de fotoknop om te kijken hoe de verwarmingselementen geplaatst waren en om de maximale temperatuur te behalen.
Naast de warmteontwikkeling keken we ook naar het uitrustingsniveau. Een led-verklikkerlichtje geeft een extra punt, want die kun je in het donker goed zien. Ook een zekering in de aansluitkabel is een pluspunt. En hoe preciezer je de warmte kunt instellen, hoe beter.
Handvatverwarming: Koso HG 13
Prijs: € 126,44
Verwarmingsniveaus: vijf
Leveringsomvang: geïllustreerde inbouw- en bedieningshandleiding in het Engels, lijm, doppen voor de stuureinden, kabelboom met bedieningsapparaat en zekering
Bijzonderheden: voorzien van een beveiliging, die de handvatten automatisch uitschakelt als de accuspanning te ver daalt, afneembare stuureinddoppen, verkrijgbaar in 120 of 130 mm lengte
Meetwaarde (laag – hoog bij 14,4 Volt): Opgenomen vermogen in Watt: 8,4 – 39,9 Stroomverbruik in ampère: 0,6 – 2,8 Hoogste temperatuur: 76° Celsius
1 minuut
2 minuten
3 minuten
4 minuten
5 minuten
10 minuten
Oordeel
Koso scoort vooral door zijn uitrusting. Vijf verschillend gekleurde led’s tonen de ingeschakelde warmtestand. Zeer zinvolle eigenschap: de besturing van het systeem schakelt de handvatten automatisch uit als de batterijspanning langer dan 5 seconden onder de 11,5 volt zakt en waarschuwt daarbij met een lilagekleurde led. In een direct vergelijk blijft de warmteprestatie achter bij die van de andere handvatten. Toch is de warmteontwikkeling oké, temeer omdat de spiralen gelijkmatig over het handvat zijn verdeeld.
Goed voorbereid: massakabel met kabelschoen voor aansluiting op de accu.
Fijn: de schakelaar is op een handige plek geplaatst en is verlicht.
MotorNL-waardering
Warmteontwikkeling
● ● ●
Uitrusting
● ● ● ● ●
Prijs-kwaliteitsverhouding
● ● ●
Totaalscore 11/15
Handvatverwarming: Daytona 87407
Prijs: € 89,95
Verwarmingsniveaus: drie
Leveringsomvang: geïllustreerde inbouwhandleiding in het Engels, doppen voor de stuuruiteinden, aansluitkabel met zekering, twee kabelverbinders, twee tie wraps
Bijzonderheden: verkrijgbaar met open of met gesloten uiteinde, 22mm-stuurdiameter, in inchmaat alleen verkrijgbaar met gesloten uiteinde
Meetwaarde (laag – hoog bij 14,4 Volt): Opgenomen vermogen in Watt: 17,0 – 44,5 Stroomverbruik in ampère: 1,2 – 3,1 Hoogste temperatuur: 104° Celsius
1 minuut
2 minuten
3 minuten
4 minuten
5 minuten
10 minuten
Oordeel
Tegen de start: de draaischakelaar van de Daytona kun je met je ogen dicht bedienen. Daar staat tegenover dat hij een beetje lomp is uitgevoerd. Het verwarmingselement zit aan de voorkant van het handvat. Dat is verdedigbaar, omdat de vingertoppen het meeste last van de kou hebben. Qua prijs-prestatieverhouding scoren de Daytona’s in de middenmoot. Ze vallen zogezegd in de ‘VW Golf-klasse’. Voor customrijders interessant: de set is ook verkrijgbaar voor een1-inch stuurdiameter.
Aftakken gemakkelijk gemaakt: Daytona levert de kabelverbinding erbij.
Een beetje lomp. De bediening doet een beetje steampunk aan.
MotorNL-waardering
Warmteontwikkeling
● ● ● ●
Uitrusting
● ● ●
Prijs-kwaliteitsverhouding
● ● ● ●
Totaalscore: 11/15
Handvatverwarming: Daytona 88640
Prijs: € 99,95
Verwarmingsniveaus: vier
Leveringsomvang: geïllustreerde inbouwhandleiding in het Engels, doppen voor de stuuruiteinden, aansluitkabel met zekering, twee kabelverbinders, twee tie wraps
Bijzonderheden: snelle opwarmfunctie
Meetwaarde (laag – hoog bij 14,4 Volt): Opgenomen vermogen in Watt: 28,8 – 51,264 Stroomverbruik in ampère: 2,0 – 3,56 Hoogste temperatuur: 114,3° Celsius
1 minuut
2 minuten
3 minuten
4 minuten
5 minuten
10 minuten
Oordeel
Zeer plaatselijk: het verwarmingselement verdeelt de hitte niet perfect gelijkmatig, maar wel over een groot oppervlak en scoort bovendien met pure power. Bij de laboratoriumtest waren handschoenen noodzakelijk, want we zagen temperaturen van meer dan 100° Celsius; heet genoeg om een ei te koken. Bovendien is de uitvoering van de handvatverwarming met vier warmtestanden, een snelle opwarmingstand, een gezekerde aansluitkabel en led-verklikkerlichtjes zeer compleet. De prijs is stevig, maar je krijgt wel waar voor je geld. Al met al een foutloze test.
Meer heb je niet nodig: Daytona levert al het benodigde montagemateriaal.
Een tien met een griffel: de bescheiden drukknop kun je eenvoudig bedienen.
MotorNL-waardering
Warmteontwikkeling
● ● ● ● ●
Uitrusting
● ● ● ● ●
Prijs-kwaliteitsverhouding
● ● ● ●
Totaalscore: 14/15
Handvatverwarming: MTP Racing
Prijs: € 34,90
Verwarmingsniveaus: twee
Leveringsomvang: geïllustreerde inbouwhandleiding in het Duits en Engels, doppen voor de stuuruiteinden, aansluitkabel, afstandsbussen, inbussleutels voor de stelschroeven
Bijzonderheden: geïntegreerde gasgreep, ook verkrijgbaar voor sturen in inchmaat
Meetwaarde (laag – hoog bij 14,4 Volt): Opgenomen vermogen in Watt: 29,1 – 36,1 Stroomverbruik in ampère: 2,0 – 2,5 Hoogste temperatuur: 100° Celsius
1 minuut
2 minuten
3 minuten
4 minuten
5 minuten
10 minuten
Oordeel
Goede spullen hoeven niet duur te zijn. De handvatverwarming van MTP Racing slepen waarschijnlijk geen designprijs in de wacht, maar ze bieden een degelijke functionaliteit. De eerste twee verwarmingsniveaus geven al behoorlijk wat hitte, hoewel de verwarmingselementen wat ongelijkmatig verdeeld zijn. Aftrekpunten zijn er helaas ook: Een zekering in de aansluitkabel zou geen overdreven luxe zijn. Die kun je weliswaar voor een paar dubbeltjes zelf aansluiten, maar niet iedereen knutselt zo graag. Desalniettemin zijn de handvatten van MTP Racing een echte aanrader voor pragmatici en koopjesjagers.
Voor alle situaties: een uitgebreid pakket van MTP Racing.
Voor pragmatici: de wipschakelaar is niet bijzonder elegant, maar hij doet wat hij doen moet.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
