Green Hornet, Green Lantern, Kermit de Kikker, allemaal hebben ze één ding gemeen. Ze zijn… helden! En dat maakt de vergelijking met de Kawasaki ZX-10R wel héél gemakkelijk.
Wat zeg je? Kermit de Kikker geen held? Nou, dan nemen we toch gewoon een andere kikker… De natuur kent levensgevaarlijke soorten. Echte gifkikkers, net als Kawasaki’s superbike. Op deze dikke duizend moet je een groot hart hebben om het gas tegen de stuit te draaien, maar anno 2012 is de échte heldenrol weggelegd voor de Kawa, en dan met name voor de boordcomputer. Net als zijn grote concurrent BMW S1000RR houdt de ZX-10R elektronisch het hoofd koel, zodat jij als bestuurder je ding kunt doen. De fluwelen handschoenen, die kunnen de prullenbak in. Laten we deze Ninja-supersporter eens wat verder aan de tand voelen: tweehonderd geclaimde pk’s voor het nieuwe blok; dat belooft wat. Echter, wanneer we nog aan het warmrijden zijn en niet al te veel toeren willen draaien, blijken we de spierballen toch echt hogerop te moeten zoeken. Vooral wanneer je die pk’s al een keer hebt gevonden, valt het in het lage- en middengebied een beetje tegen.
De groene gifkikker is nog altijd een opgewonden standje dat het van z’n eindschot moet hebben, maar dan ook overtuigend het overgrote deel van de concurrentie achter zich laat. Wat heet; wanneer de ZX-10R het op z’n heupen krijgt en je op straat het topvermogen echt durft aan te spreken, is ‘ie bijna iedereen de baas. Knap is dat het beest echter wel aardig te temmen is. Een uitgebalanceerde gasreactie en een altijd meerekenende tractiecontrole zijn hiervoor de belangrijkste ingrediënten. Het is echter nét niet genoeg om de S1000RR voorbij te streven. Bij straatgebruik laat het blok absoluut een positieve indruk achter, maar is het overduidelijk dat Kawasaki concessies heeft moeten doen om de tweehonderd paardenkrachten te kunnen claimen. Ook speelt de wel erg lange eerste versnelling de ZX-10R parten, er zit nogal een futloos gat tussen de eerste en tweede versnelling wanneer je ‘al’ bij pak ‘m beet 9.000 toeren opschakelt.
Bij de vorige ZX-10R zat je dankzij de perfecte ergonomie volledig ‘in’ de machine. Nu zit je er meer los bovenop en is de ruimte voor de benen aanzienlijk kleiner. Je zit echt opgevouwen. Wel voelt het nieuwe model heel lekker licht aan als je hem op de wielen zet, maar in bochten moet je meer aan de machine hangen om contact met de motor te houden. Ook de windbescherming doet je met weemoed terugdenken aan het vorige model. Dat superbikes niet voor korte knikken zijn gebouwd, toont de ZX-10R overtuigend aan. Machtig en rotsvast in lange doordraaiers, maar – heel overdreven gesteld – zwaar en onhandig op bijvoorbeeld rotondes. Valt allemaal wel mee hoor, en hij hoort absoluut bij de beter sturende fietsen, maar een beetje meer tempo ligt ‘m toch wel.
Ben je eenmaal op snelheid, dan voelt het allemaal veel vertrouwder. Op deze Kawa durf je, mede door de subliem werkende, nauwelijks waarneembare tractiecontrole en veruit de beste gasreactie onder flinke hellingshoek, de gaskraan met volle overtuiging open te draaien. Alsof je op een Ninja 250R zit! De Kawasaki schenkt zijn berijder veel vertrouwen. En dat is bijzonder opvallend, met 200 paardenkrachten aan boord.
Natuurlijk hangt er een prijskaartje aan al dat moois. Alhoewel het in het geval van de Kawasaki wel losloopt. Met standaard tractiecontrole én ABS kost de ZX-10R ‘maar’ € 18.998. Veel geld? Ja. Maar het is het meer dan waard.
Wanneer de ZX-10R het op z’n heupen krijgt en je op straat het topvermogen echt durft aan te spreken, is ‘ie bijna iedereen de baas.
Gemaakt voor
Dompteurs. Zeker als je de Kawa hoogtoerig houdt, is het een beest van een machine. En als de tractiecontrole ingrijpt, laat-ie je in de waan dat jij de touwtjes in handen hebt. Minder subtiel is de wheeliecontrol, die redelijk bruusk ingrijpt en je weer met beide benen, euh, wielen op de grond zet.
Motor
Biedt een behoorlijke portie beleving met een fraai inlaatgeluid en een flinke schop onder je kont bij hogere toeren. Toch is deze ‘schop’ lang niet zo verrassend en spectaculair als bij het vorige model. Zie het positief; de ZX-10R is zelfs met dit overschot aan pk’s een goed te beheersen machine.
Spiegeltje, spiegeltje…
De spiegels van de ZX-10R verdienen een eervolle vermelding; die staan echt heel breed uit en bieden van alle supersports die we hebben gereden het beste zicht naar achteren.
