Vrijdag trainen, zaterdag ook nog even en kwalificeren, en dan op zondag lekker racen. Tot afgelopen seizoen was een MotoGP-weekeinde vrij overzichtelijk en dat is komend jaar ook zo. Maar wel compleet anders, met als grootste nieuwkomer de sprintrace op zaterdagmiddag.
Fotografie: 2Snap
Hopelijk meer show en hopelijk vooral meer toeschouwers, dat is in het kort waarom er dit jaar sprintraces debuteren in het MotoGP-kampioenschap. En dat is hard nodig, want de interesse in de MotoGP neemt onder het brede publiek steeds meer af. Zowel bij de televisiekijker als de bezoekers op het circuit (uitzonderingen als Le Mans zijn er gelukkig ook). In Italië had dat overigens ook te maken met het stoppen van Valentino Rossi en de hoge entreeprijzen, waardoor Misano voor dit jaar heeft besloten de kaarten in de voorverkoop flink goedkoper te maken. Maar dat er steeds minder ingehaald wordt, is ook een belangrijke reden en dat is juist wat MotoGP zo interessant maakt, zeker tegenover bijvoorbeeld Formule 1.
Opvallend is dat de onderlinge verschillen tussen fabrikanten juist kleiner zijn dan misschien wel ooit, ook dankzij strikte reglementen, waardoor het inhaalprobleem vooral gezocht moet worden in de steeds groter wordende rol van aerodynamica. Iets dat rijders als Marc Márquez en Fabio Quartararo geregeld bevestigd hebben. Pecco Bagnaia dan weer niet, maar dat is logisch, aangezien Ducati koploper is qua ontwikkeling op dit gebied.
Win je op zaterdag, ben je de trotse winnaar van de sprintrace maar meer ook niet. Best gek, het telt dus niet als GP-overwinning terwijl je wel wint…
Meer spanning en aandacht
Het feit dat er steeds meer races in Europa geld verliezen met het organiseren van een MotoGP-raceweekeinde, laat nogmaals zien dat er iets moet gebeuren. Een snelle oplossing voor dit probleem is er echter niet, daarvoor is de rol van met name aerodynamica veel te groot, maar de MotoGP-organisatie hoopt met de komst van sprintraces voor meer spanning en dus meer aandacht te zorgen op zaterdag (en daarmee doorlopend naar zondag).
Nieuw is dit idee uiteraard niet, want we kennen het alweer een paar jaar in het WorldSBK – de Superpole Race over tien ronden – en in de Formule 1, terwijl het MXGP bijvoorbeeld kwalificatiewedstrijden kent. Het verschil met de MotoGP is echter dat de sprintraces geen invloed zullen hebben op de startopstelling van de race van zondag. Wie de snelste tijd in de kwalificatie rijdt, vertrekt op zowel zaterdagmiddag als zondagmiddag vanaf pole position. De MotoGP-sprintrace start altijd op zaterdagmiddag 15.00 uur en zal gaan over de helft van het aantal ronden van de hoofdrace op zondagmiddag. Wie die laatste race wint, zal zich overigens ook de winnaar van de Grand Prix mogen noemen. Win je op zaterdag, ben je de trotse winnaar van de sprintrace maar meer ook niet.
Totaal andere dynamiek
De komst van de sprintraces gaat voor een totaal andere dynamiek zorgen in een raceweekeinde, omdat nu op vrijdagmiddag al beslist wordt wie naar de eerste en wie naar de tweede kwalificatie op zaterdag gaat. Normaal gesproken had je daar ook zaterdagmorgen nog voor, waarbij je dus een avond en nacht de data in kon duiken. Ook de puntentelling wordt compleet anders. Op zondag blijft het dat de top-15 punten krijgt in een systeem van 25, 20, 16, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1. Op zaterdag zijn er echter 12 punten te verdienen voor de winnaar, waarna het vanaf de tweede plek afloopt van 9, 7, 6, 5, 4, 3, 2 naar uiteindelijk 1 punt. Kijk je een beetje romantisch, komt de zaterdagrace die ooit de Dutch TT uniek maakte weer terug… Een perfect weekeinde gaat je in 2023 uiteindelijk dus 37 punten opleveren waardoor vooral een dubbele nulscore erg pijnlijk kan worden. Zeker als je weet dat er dit seizoen 21 sprintraces én 21 hoofdraces gepland staan. Dat zijn dus 42 races met in totaal 777 punten!
‘Ik denk dat het een wijs besluit is, vooral omdat het in het voordeel van de show is.’ Marc Márquez ziet de komst van de sprintrace zitten.‘Ik vind het enorm dom. Ik ben natuurlijk niet degene die beslissingen neemt over raceformats, maar ik denk dat we een dom format invoeren. Als we het af en toe doen, zoals in de Formule 1, denk ik dat het interessant kan zijn, maar elke zaterdag…’
Terwijl Fabio Quartararo nog even moet wennen aan het idee…
Tijdschema MotoGP 2023
De warming-up voor de Moto3 en de Moto2 vervalt en die van de MotoGP is korter, zodat er tijd is voor een MotoGP-rijders Fan Show. Hierbij worden de MotoGP-coureurs op een ‘platte kar’ een rondje gereden over het circuit, waarbij ze geïnterviewd worden. Aan jullie of het een toevoeging is… Hoe en wat met de Red Bull Rookies en MotoE in dit tijdschema is nog onduidelijk, maar vaststaat dat de MotoGP-race op zondag de afsluiting van het weekeinde wordt. De kans is groot dat de bijklassen naar vrijdag en zaterdag gaan, al zagen we in Valencia vorig jaar al actie op donderdag, dankzij onder andere de Rookies.
Jeffrey Herlings van Red Bull KTM Factory Racing is in de internationale wedstrijd in het Britse Hawkstone Park vierde geworden. Sinds november 2021 was dit voor Herlings weer zijn eerste grote wedstrijd. In de zonnige omstandigheden reed Herlings zijn Red Bull KTM machine naar een 7-2 in de manches en dit leverde hem een vierde plaats op in het dagklassement.
Herlings nam het in Hawkstone Park op tegen een aantal MXGP-rijders die hij binnenkort ook zal treffen in het wereldkampioenschap. Herlings miste vorig jaar het volledige wereldkampioenschap vanwege een gebroken linker hiel en noodzakelijke operaties aan eerder opgelopen blessures. Een weekend eerder nam hij al deel aan een lokale wedstrijd in Arnhem om alvast iets wedstrijdritme op te doen en in Hawkstone Park bouwde hij verder. De wedstrijd in Hawkstone Park wist Herlings in 2020 te winnen maar dit jaar kwam hij met een hele andere doelstelling aan de start.
In de eerste manche had Herlings veel wielspin op de startplaat en moest daardoor helemaal vanuit de achterhoede terug naar voren komen. Hij werkte zich terug op naar een zevende plaats maar reed vervolgens een sterke tweede manche waarin hij de hele wedstrijd in het wiel van de kopman zat en tweede werd. Aankomend weekend zal Herlings zijn laatste voorbereidingswedstrijd voor de eerste MXGP wedstrijd rijden in het Franse Lacapelle Marival.
Commentaar Jeffrey Herlings: ‘’Het had beter gekund om eerlijk te zijn maar ik weet dat ik nog wat tijd nodig heb om te komen waar ik wil zijn. Vierde is niet slecht maar een slechte start en een valpartij hielpen hier niet bij. Volgend weekend zal al beter zijn. Ze hadden hier andere startplaten dan die we gewend zijn en deze waren erg glad. Ik verprutste mijn start in de eerste manche. In de tweede manche kwam ik even ten val maar toen was het rijden best goed. We zullen hard blijven werken vanaf dit punt!’’
Hawkstone Park International MX1 Daguitslag
1. Glenn Coldenhoff, NED, Yamaha 2. Romain Febvre, FRA, Kawasaki 3. Brent Van Donick, BEL, Honda 4. Jeffrey Herlings, NED, Red Bull KTM Factory Racing 5. Adam Sterry, GBR, KTM
In Marokko drink je heel veel thee. En dan vooral ‘takkenthee’, zoals we dat hier wel eens gekscherend noemen. Muntthee dus. Maar ook als je geen theeleut bent, is Marokko een prachtig land. Zeker als je wél een motorrijder bent. Word nu lid van Riders, doe mee aan de winactie en maak kans op een avontuur door het betoverende Marokko.
Als je aan Marokko denkt, zal er bij iedereen iets anders in gedachten springen. De één denkt aan woestijn, de ander aan Berbers en dromedarissen en weer een ander aan thee. Want dat laatste is flink in de Marokkaanse cultuur verweven. De sterk getrokken muntthee met een flinke schep suiker kom je overal tegen. Maar dat is niet het enige wat je veel tegen komt.
Ontdek de vele gezichten van Marokko op de motor
Als motorrijder kun je je hart ophalen wat betreft veelzijdige routes. Verhard of onverhard, de weg loopt altijd door. Je kruist bergen met witte toppen en kloven waar ooit water liep, maar ook woestijn en stedelijk gebied. Van rode steden en kashba’s tot blauwe dorpen zoals Chefchaouen, Marokko is kleurrijk en divers.
Wist je dat de hoogste plek in Marokko op ruim 4.000 meter hoogte ligt? En het laagste op zo’n 50 meter onder zeeniveau? Het land heeft een waanzinnig verloop in het landschap, wat garant staat voor prachtige uitzichten tijdens je rit.
Voor wie denkt dat je in Marokko alleen maar offroad rijdt; dat valt mee. Ook hier heb je degelijke wegen. Echter hoef je geen glanzend zwart asfalt te verwachten. Maar wel prachtig, verharde haarspeldbochten, bijvoorbeeld op weg naar de Dadès Gorges.
Wil jij ook een onvergetelijke rit maken door dit Oosterse landschap? Op 31 maart geven we een droomreis naar Marokko weg t.w.v €5.830,-, in samenwerking met Edelweiss Bike Travel. Kans maken? Lees hier alles over de winactie en meld je aan!
Dit jaar trekt de Kawasaki Promo Tour weer door het land om jou kennis te laten maken met onze motoren. Voor deze editie van de Tour is het modellen aanbod groter dan ooit met maar liefst 16 verschillende modellen. Tijdens 27 evenementen verspreidt door heel Nederland kun je geheel vrijblijvend én gratis proefrijden op één van de modellen uit ons uitgebreide aanbod.
Pak deze kans en ervaar hoe het is om te rijden op de immens populaire Z900, avontuurlijke Versys 1000 SE of, stijlvolle Z650RS of de waanzinnige Supercharged Z H2 SE en Ninja H2 SX SE. Om zoveel mogelijk rijders de kans te geven kennis te maken met de Z modellen zijn er ook een aantal 35kW (A2) modellen en verlaagde/verhoogde zadels beschikbaar tijdens de events.
Bekijk hier de kalender en ontdek wanneer de Promo Tour bij een officiële Kawasaki dealer bij jou in de buurt is. Vele weekenden is de Tour op 2 plaatsen tegelijk aanwezig.
Neem contact op met de dealer en maak een afspraak om proef te rijden op één van de beschikbare modellen. Zie hieronder voor de lijst met beschikbare modellen. Zorg dat je op de afgesproken tijd en datum bij de dealer bent en maak geheel vrijblijvend en kosteloos een uitgebreide proefrit op de door jou gekozen Kawasaki.
MOTORbeurs Utrecht was een ongekend succes met welgeteld 99.026 bezoekers. Dit betekent een groei van 10 procent ten opzichte van de vorige editie in 2020 vóór corona en een groei van 23 procent ten opzichte van 2019. Rachel Jankowsky, beursmanager MOTORbeurs Utrecht: ‘In aanloop naar de beurs was al een record gebroken in de voorverkoop van tickets. We merkten dat er ongekend veel animo was voor een bezoek aan de beurs. De groeicijfers markeren de animo voor motorrijden. Dit bleek ook uit recent onderzoek van BOVAG dat afgelopen week uitkwam. We hebben van veel exposanten vernomen dat hun stands goed werden bezocht.’
De organisatie van de 37e editie van MOTORbeurs Utrecht kijkt terug op een succesvolle editie met tevreden reacties van exposanten. De beurs bood alles op de vraag ‘Wat ga jij dit seizoen met je motor doen?’. Motorliefhebbers reisden af naar de beurs om de bijna 300 exposanten verspreid over vijf beurshallen te bezoeken. ‘BMW Motorrad kijkt terug op een fantastische editie. Voor ons is het dé plek om duizenden motorrijders live te ontmoeten en kennis te laten maken met onze producten. Bezoekers gaven aan dat ze het waardeerden dat BMW de nieuwste modellen mee had genomen naar Utrecht en hebben van de mogelijkheid gebruik gemaakt om er één te proberen op het testparcours.’
Voor ieder wat wils
Rachel Jankowsky: ‘Voor het eerst maakten we gebruik van vijf thema’s. De grote interesse voor motorrijden is namelijk enorm gestegen sinds de coronaperiode en aan de hand van de thema’s bereikten we diverse type motorliefhebbers. Zo is er aan de ene kant bijvoorbeeld de avonturier die de wereld wil ontdekken op de motor en aan de andere kant een motorliefhebber die het liefst aan zijn of haar motorfiets sleutelt.’
De nieuwe datum van MOTORbeurs Utrecht 2024 is bekend en vindt plaats van donderdag 22 tot en met zondag 25 februari 2024.
De Russen hebben in Siberië hun Road of Bones. Gezelliger en dichterbij huis is de Road of Stones in de Franse Ardèche. Michiel van Dam en Wim Schoute rijden die route en luisteren onderweg naar wat de stenen te vertellen hebben.
Fotografie: Wim Schoute
Komend vanuit het noorden reden we honderden kilometers over slingerwegen tussen groene heuvels, bossen en akkers. Maar dan, op de N102 ten zuiden van Le Puy, rijden we over de Col de la Chavade. Gedaan met alleen groen, plotseling doemen er grijze bergpieken voor ons op. Alpen, Atlas of Andes? Nee: le Tanargue in de Ardèche.
Rechtsaf naar Le Bez. Op de kruising van oude muilezelpaden staan nu alleen nog een kapelletje en een oerige herberg. De markten van weleer zijn vervangen door supermarkten in de valleien verderop. Dit is het land van steen. Bruggen, balustrades, vangrails, huizen, schuren, in de velden, op de velden, op de hellingen, in het water, langs de weg. Overal steen, wat de grens vervaagt tussen wat de natuur en de mens heeft geschapen. Daardoor oogt de Ardèche als een organisch geheel.
Keltische dondergod
Tanargue. Dat klinkt naar Asterix en Obelix, prehistorische goden, versteende sagen en legendes. Inderdaad heet het gebergte naar de Keltische dondergod Tarann. Deze Zeus van de Ardèche liet het gebergte daveren met donder en bliksem. Moderne wijsneuzen zeggen dat dit onweer werd aangetrokken door het ijzerhoudende gesteente van de Tanargue. Maar dat is natuurlijk niet waar. Een verstandige Ardêchois heeft nog steeds een dondersteen, ontkiemd na een blikseminslag op de berg, als amulet op zak of aan de autospiegel hangen.
Onder de Donderberg slingert het weggetje onverdroten voort langs de Lignon. Waar water is is leven, maar dat was hier vroeger niet makkelijk. Stenen werden eeuwenlang met de hand uit de aarde gewrikt en gestapeld tot gebouwen en muurtjes om de terrassen te stutten, die op horizontaal gemaakte stukjes land kleinschalige landbouw en veeteelt mogelijk maakten. De mens wrikt, maar de steen beschikt.
In Jaujac laten we de motor even staan op het dorpsplein en lopen we ’n stukje naar de oever van de Lignon, waar gestolde lavastromen als orgelpijpen van steen oprijzen. Deze coulée basaltique treffen we ook aan de andere kant van het Ardèchedal, in het plaatsje Thuyets, ook al van Keltische oorsprong.
Jaujac en Thuyets vormen voor ons een denkbeeldige grens. Ten zuiden daarvan ligt de Ardèche van het massatoerisme. Met de stenen wonderen van de Gorges de l’Ardèche – Pont d’Arc -, hunebedden en grotten zoals die van Chauvet, beroemde stenen stadjes zoals Balazuc en Cruas, het Cirque des Gens waar rijen stenen aan de figuren op het Paaseiland doen denken en nog meer van de bezienswaardigheden waar jaarlijks miljoenen bezoekers op afkomen. En daar zit ‘m de kneep. Tussen die stenen staan in het zomereizoen kilometerslange rijen auto’s. En overal mensen, die al die bezienswaardigheden met eigen ogen of smartfoonscherms willen bekijken. Toeristen die de verhalen overschreeuwen die de stenen vertellen. Daarom draait onze Road of Stones weer naar het noorden, weg van de drukte. Daar ligt ook nog een lap Ardèche, met alleen maar kronkellijntjes op de wegenkaart. Met stapels stenen en hun verhalen.
1 van 4
Pestkruizen
In Montpezat is het ook en al steen wat de klok slaat. Aan de rand van het stadje staat Maria op een stenen toren. Maagd en bouwwerk staan daar als dank van de bevolking, omdat die werd gespaard voor de pest en andere plagen die vroeger over de wereld spoelden, plagen die niet met een vaccin konden worden bedwongen. Diezelfde dankbaarheid spreekt ook uit de stenen pestkruizen die in de Ardèche overal langs de Road of Stones staan.
De D536 is al geen drukke verkeersader, maar het zijweggetje langs de Fontaulière is nog leger. Er ligt wel asfalt op, maar eigenlijk zijn dit soort binnenweggetjes van de Ardèche nog gewoon de oude ezelpaadjes van vroeger. Waar kippen en ganzen op liepen, zo nu en dan een varken, hert of wild zwijn, waar boeren, herders, handelaars en pelgrims te voet over onderweg waren. Wie kwam er verder dan z’n eigen vallei, waar de stenen bergen bekende koppen hadden?
Het ruwe asfalt draagt sporen van de afgelopen winters. De bodem kan hier maandenlang bevroren zijn en de spaarzame streekbewoners zijn beducht op winterstormen, waarbij nietsontziende blikseminslagen korte metten maken met alles dat zich te hoog boven het maaiveld waagt. In zo’n rauwe omgeving is het natuurlijk zaak om de Here God aan je kant te hebben. Daarom is midden in het Forêt de Mazan een schitterende abdij gebouwd. Niet alleen de boeren deden zwaar werk. Ook monniken staken de handen uit hun pijen, sjouwden en stapelden stenen. Al 900 jaar lang spreken de stenen van Mazan-l’Abbaye een verhaal van toewijding en gastvrijheid. Sommige staan nog devoot op elkaar, of zijn opnieuw opgestapeld. Andere hebben een ander verhaal, los op de bodem liggend.
Zoals dat gaat bij een mystieke plek, doet een gerucht de rondte over een schat. Die zouden de Mazan-monniken ten tijde van de Franse Revolutie in de buurt hebben begraven. De ware schat van Mazan ligt natuurlijk gewoon in het woud, waar de stem van de stenen niet wordt overstemd en alleen wordt aangevuld door een tingelend kerkklokje, een kabbelenf beekje en de fluisterende wind. Nog een laatste blik op de klokkentoren, rechtstreeks uit een Mexicaanse spaghettiwestern geïmporteerd. Dan draaien de banden weer op de Road of Stones.
Waterscheiding
In Burzet rollen de stenen bij wijze van spreken in een kakofonie over elkaar heen. De ronde keien van de oude Romeinse weg zijn voor motorbanden minder geschikt dan modern asfalt. De 13de eeuwse kruisweg, die via 32 stations naar de top van de Calvarieberg slingert, is bedoeld voor voetgangers. Maar de torens die boven het smalle dal uitsteken, de kerk en het kasteel, lijken uit de rotsen te groeien. Dat maakt de omweg over Burzet dubbel en dwars waard. Net als het volgende stuk stuurwerk over de D215. Elke slinger die de rivier Bourges door de vallei maakt, wordt in het wegverloop gespiegeld. Hier komen we dus wel meer motorrijders tegen.
Stenen langs de weg spreken van het harde, ontoegeeflijke karakter van het leven hier vroeger. Dat verhaal wordt geïllustreerd door een aantal verspreid staande robuuste boerenhoeves. Een ervan, bij Bourlatier, is nu een museum. Zelfs het dak is van steen. In de winter kropen mensen en dieren binnen de dikke muren op elkaar, terwijl buiten de sneeuw metershoog stond. Omdat ze anders dood zouden vriezen of door bliksems werden getroffen. Nu nog vleien de spaarzame huizen zich onopvallend in het landschap, in plaats van er trots boven uit te steken. Alleen een enkel watertorentje van gestapelde platte stenen verheft zich, om de waterscheiding tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee te markeren.
Spitse vulkaankegels
Mont Gerbier de Jonc is een van de sucs, spitse vulkaankegels, die hun stenen koppen uit de hoogvlakte steken. Bliksem of geen bliksem; het maakt ze niet uit. Als ik zo’n steenklomp zie moet ik denken aan Het Ding uit de stripboekjes van de Vier Verdedigers. Het Ding was ook zo uit allemaal steenblokjes opgebouwd. Deze sucs waren ooit, misschien 300 miljoen jaar geleden, een gebergte dat hoger was dan de huidige Himalaya. Wat zou dat voor een nóg spectaculairdere motortocht hebben opgeleverd! Maar in het noorden van de Ardèche zeggen ze: Il n’y a rien içi. Er is hier niks.
Maar dat is natuurlijk niet waar. Volgens ons zeggen die lui dat om te voorkomen dat hun streek net zo door toeristen wordt overspoeld als het zuiden van de Ardèche. Boven in het noorden is juist heel véél. Geen pretparken of discotheken, maar wel kronkelwegen, minimaal verkeer, rust en ruimte. En daar zijn ze zuinig op, hier in dit land van steen. Slim bedacht eigenlijk. Zouden die Russen daarom die weg in Siberië Road of Bones hebben genoemd? Om mensen af te schrikken? Daar komen alleen heel avontuurlijke motorrijders op af, maar zeker geen doorsneetoerist. Laat staan massatoerisme.
Welke van die spitse bergtoppen zich de Mézenc mag noemen weten we niet. Er staan ook zoveel sucs om ons heen. Mont Mézenc is in ieder geval het hoogste punt van de Ardèche en er ontspringen maar liefst vijf rivieren uit in z’n nabijheid – waaronder de Loire en de Ardèche. Bij Croix de Boutières worden we getrakteerd op een 360-gradenpanorama, het uitzicht naar de ene kant is nog mooier dan naar de andere kant. Op dit hoogtepunt van de Ardèche speelt de natuur duidelijk de eerste viool.
Stonehenge
De accenten die mensen hier in dit stenen spektakel hebben gezet, springen niet meteen in het oog. Maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Van de zeshonderd dolmen in de Ardèche staat een aantal ook in het noorden. Ze liggen verscholen in het landschap, weg van de wegen. Onhandig dus om die steenklompen te bezoeken in een motorkloffie, onder een zomerzon waarvan de hitte op de stenen kaatst. Maar bij L’Erre du Tchier de Borée hebben we prijs. Direct langs de weg, boven het dorpje Borée, staan maar liefst zeventig menhirs overzichtelijk op een veld van tachtig meter doorsnede. Elke steen vertelt, met plaatjes erbij, een ander verhaal uit de verhalentrommel van moeder Aarde. Goed, het zijn geen eeuwenoude relicten van duistere riten, geen offer- of altaarstenen, maar recente kunstwerken van Serge en Fabiene Boÿer. Maar dat ziet geen mens op de foto’s die we op sociale media zetten. Met een pakkende kop erbij: het Stonehenge van de Ardèche. Zo makkelijk en lekker overzichtelijk bij elkaar hebben de stenen langs de Road of Stones ons nog niet hun verhalen verteld. Zou je denken, want hoe goed we ook luisteren, we horen alleen de wind. Maar misschien is dat wel de stem van de stenen. Die wind, nog ouder dan de stenen zelf, de wind die geduldig aan de hardste stenen slijpt.
De rijwind fluit in onze helmen een passend lied. Il n’y a rien op de D398. Nou ja: niets dat de hartslag van reizigers die niet per motorfiets onderweg zijn versneld. De Col de l’Ardèchoise heeft tussen al die verschillende stenen vormen een toepasselijke naam. Met 1.184 meter geen Himalayatop, maar de stuurpret is er niet minder om. De sucs worden maar langzaam kleiner in de spiegels. Ooit van de Steen der Wijzen gehoord? In het uiterste noorden van de Ardèche denken we hem gevonden te hebben. Nou alleen niet verder vertellen.
Versteende kracht
De laatste halte op onze Road of Stones is L’église de Veyrines bij Saint-Symphorien de Mahun. Dit 11de eeuwse kerkje lag ook ooit aan een belangrijke route van muilezelkaravanen. Toen die verschoof verwerd het kerkje tot een ruïne. Maar inwoners van Saint-Symphorien hebben hun oren goed te luisteren gelegd op de stenen en hebben het kerkje met veel liefde voor de oude stenen gerestaureerd. Het portaal heeft kransen als versteende zonnestralen. Ontroerend mooi. En dan hebben we de beelden binnenin nog niet gezien. Adam, Eva, een appel en een slang. Een groepje mensen samengedrongen rond een man met een kruis. Verdrijving uit het Paradijs. Afdaling in de Hel. Op de versteende Bijbelverhalen fungeert de figuur van Christus als gids. Wat een toewijding, wat een liefde hebben die steenhouwers in de stenen geklopt. Als deze stenen eeuwen later tot in 2023 nog zo onze verbeelding prikkelen, hoe sterk moet het effect ervan dan eeuwen geleden zijn geweest? Dat is de kracht van de stenen, de kracht van de Road of Stones.
Download de route Ardèche, Frankrijk: Road of Stones
De Ardèche is zeker geen onbekend gebied. Maar dan hebben we het wel over het zuidelijke deel van dit Franse departement. Het noorden is het terrein voor avonturiers, die er dagenlang kunnen rijden over de Road of Stones, de route die als een lange spaghettisliert over de hoogvlaktes en door de rivierdalen slingert www.ardeche-guide.com
‘De stenen zijn meer dan stenen, het zijn stenen die leven, die hebben gezien, veel hebben gezien, die hebben begrepen dat ze zijn opgericht door de mens, voor de mensen en soms voor God; dat zij getuigen van moed, van koppigheid, van edelmoedigheid, en van de giften van hen die ons voorgingen.’ Dat schreef Jean Charay (1916-1997), priester, humanist, historicus, archeoloog en schrijver in de Ardèche.
Inderdaad: langs de Road of Stones in de Ardèche spreken de stenen boeiende verhalen. Van de Donderberg Tanargue rolden de donderstenen, die in de aarde door blikseminslag zouden zijn ontstaan. Of misschien wel door de bliksem uit de hemel op aarde werden geworpen. In ieder geval: die donderstenen maakten goede stenen messen, bijl-, pijl- en speerpunten en ze boden beschermeling tegen het ongeluk, ziektes en kwade krachten. Zoals het boze oog of de streken van de duivel. Ooit van een Duivelssteen gehoord? Over de Toren van Brison, bij het plaatsje Sanilhac gaat het volgende verhaal.
‘De Heer van Brison was als kruisvaarder ver van huis in het Heilige Land. Daar hoorde hij dat zijn vrouw met een andere edelman ging trouwen. Hij sloot een pact met de duivel, die hem in één nacht van Palestina naar de Ardèche vervoerde. De twee ridders stierven allebei in het hun duel, maar Monsieur Brison gaf zijn ziel niet zoals beloofd aan Satan. Die was daar zeer ontstemd over en zwoer wraak. Sindsdien neemt de Heer der Duisternis, elk jaar op 31 december, een steen van de Toren van Brison weg. Volgens de legende vergaat de wereld als de laatste torensteen is verdwenen.’ Zo belangrijk is het dus, om naar de stenen in de Ardèche te luisteren.
Per 1 maart 2022 is SilverLine de importeur / distributeur voor MUTT Motorcycles in de Benelux. Het in IJsselstein gevestigde bedrijf van Mark Stroop neemt daarmee het stokje over van Black Flamingo Moto van Arjan van den Boom en Paul van Mondfrans Lindén, die zich volledig gaan richten op het customizen van motoren.
Het Britse MUTT Motorcycles is in Nederland nog niet zo bekend, maar is actief in een groot deel van Europa, Azië en Australië. MUTT Motorcycles is in 2013 in Birmingham opgericht door Benny Thomas en Will Rigg. Zij besloten na 15 jaar customizen van Harley-Davidsons, Indians en Triumphs een betaalbare custom te maken. Eentje die je makkelijk even pakt om de stad in te gaan of de bosweggetjes op te zoeken.
Met een oerbetrouwbaar en superzuinig 125cc Suzuki blok als basis, werd er een next-level custom motor gebouwd, met dezelfde high-end kwaliteit en vintage looks als de extreem dure creaties als voorheen. Maar dan voor nog geen € 4000,-!
Met namen als Mastiff, Fat Sabbath en Razorback zien de modellen er net zo gelikt uit als ze klinken. Sinds kort zijn er ook 250cc modellen leverbaar, en achter de schermen wordt gewerkt aan modellen met een grotere cilinderinhoud, én een elektrische variant. Ook levert MUTT Motorcycles een uitgebreide kleding- en accessoirelijn onder de naam House of the Unholy.
De styling is in alle gevallen ongeëvenaard. Een mix van klassieke zwart stalen frames, moderne LED verlichting, café racer zadels, aluminium spatborden, Monza-style tankdoppen, noppenbanden en minimalistische dashboards. Niet voor niets richt MUTT Motorcycles zich op de Cool Customer.
SilverLine is naast importeur / distributeur ook de enige officiële MUTT Motorcycles dealer in de Benelux. Geïnteresseerden voor een dealerschap kunnen zich melden bij Mark Stroop op telefoonnummer 030-2943515 of via info@silverline.nl. Voor meer informatie over de motoren kijk je op www.muttmotorcycles.com of op Instagram: @muttbenelux
De European Bike Week in Faak am See begon in 1998 met een bescheiden 1.500 bezoekers en groeide in de loop der jaren niet alleen uit tot het grootste Harley-Davidson evenement, maar zelfs tot het grootste motorevenement van het continent. Meer dan 120.000 fans op 70.000 motoren laten een week lang de muren trillen en de straatklinkers schudden in het anders zo rustige Karinthië. Meer dan 5.000 motoren nemen deel aan de grote parade, een gigantische, kilometerslange rij van chroom en staal. De European Bike Week is het hoogtepunt van onze tocht, maar natuurlijk zijn er nog een aantal andere bezienswaardigheden te bewonderen en veel mooie landschappen te zien.
Vanuit Tirol rijden we een stuk door Beieren, overnachten in Salzburg en cruisen dan ontspannen door het Oostenrijkse Salzkammergut, langs kristalheldere meren en door diepgroene bossen. Beroemde plaatsen als Hallstatt en Admont liggen op de route, we zien de Erzberg, de Red Bull Ring en de geboorteplaats van de sneeuwwitte Lipizzaner-paarden. Hoe dichter we bij de Faker See komen, hoe meer Harleys er op de weg rijden of geparkeerd staan voor cafés en biertuinen. Er hangt gerommel in de lucht en je snuift de geur op van leer en benzine. Er is geen twijfel mogelijk: je bent er!
Na twee dagen feesten op de European Bike Week rijden we terug naar Seefeld in Tirol, maar we volgen niet de kortste weg, wel de mooiste: door de Dolomieten, met een overnachting in het beroemde skioord Cortina d’Ampezzo. Dit is de beste manier om de grootste bijeenkomst van motorrijders in Europa mee te maken!
1 van 5
Claudia Wodarz, Edelweiss-tourguide.
Over Edelweiss Bike Travel
Sinds 1980 organiseert Edelweiss Bike Travel motorreizen in stijl. De reizen staan synoniem voor kwaliteit, betrouwbaarheid, deskundigheid en know-how. Niet voor niets hanteren ze het motto ‘The best ride there is’. Ruim 46.000 motorrijders zullen dat beamen.
Lees hier alles over de droomreis European Bike Week.
Airbagbescherming is in 2023 niks vreemd meer. Verschillende fabrikanten bieden een verscheidenheid aan systemen aan om het motorrijders zo veilig mogelijk te maken. Maar een airbag-jeans bestond nog niet. En omdat veel motorrijders er graag goed uitzien op hun machine, was de optelsom eenvoudig gemaakt. Het Zweedse Mo’cycle maakt nu de eerste airbag-jeans ter wereld.
Doorbraak qua veiligheid
De huidige niet-airbag motorjeans bieden bescherming tegen impact op de knieën en heupen, terwijl de rest van het onderlichaam onbeschermd blijft. Dat is alarmerend, gezien de meeste verwondingen bij een ernstig motorongeluk gebeuren aan het onderlichaam, aldus Mo’cycle. Airbags voor het onderlichaam zijn een doorbraak op het gebied van veiligheid omdat een airbag de klappen anders opvangt en de botsenergie beter absorbeert dan traditionele kussentjes.
De Mo’cycle airbag-jeans is gemaakt van ’s werelds sterkste jeanssoort, Armalith-denim, een stof bestaande uit één laag die de schuurkrachten opvangt, terwijl de airbag de impactkrachten opvangt. De platte en zachte airbag maakt de jeans comfortabel om te dragen en is niet voelbaar. Wanneer de rijder lichamelijk van zijn motor wordt gescheiden, treedt de airbag in werking. Het ontstekingsmechanisme is een koord dat de jeans met de motorfiets verbindt en werkt als een dodemansknop.
Minder kans op verlamming
Interessant is dat de airbag nieuwe zones van het onderlichaam bedekt die voorheen niet beschermd waren tegen een impact, zoals de dijen, het achterwerk en vooral het staartbeen. Het zijn de verwondingen aan de wervelkolom die motorrijders kunnen verlammen. Mo’cycle werkt samen met Helite voor de productie, ontwikkeling en distributie. Helite produceert al meer dan 20 jaar airbags voor het bovenlichaam.
Eerste test 2023 Kawasaki Ninja 650. Nee, de naam ‘Ninja’ is al even niet meer voorbehouden aan de zuivere racetak van de Kawasaki-familie. Naast de hyper- en supersportmotoren, krijgt ook elke sporttoerder het legendarische voorvoegsel aangemeten; van de H2 SX tot kleine broer 650. Die laatste kreeg samen met z’n bloedbroeder Z650 een interessante update voor 2023, die we maar al te graag even uittesten op een feesteiland halverwege de Middellandse Zee.
Fotografie: Ulla Serra & Felix Romero
Type weg
kurkdroog asfalt
Omstandigheden
stevige mediterrane bries en zonnig
Temperatuur
Schommelend tussen 15 en 20°C
Tja, zoals iedereen met kinderen – ondergetekende sinds kort incluis – het je zal vertellen: als je de ene koter een stroopwafel in de knuisten steekt, kun je je tweede moeilijk dezelfde lekkernij ontzeggen. Dat weten ze ook bij Kawasaki; tweelingbroer Z650 kreeg een update voor 2023, dus gaat ook de Ninja 650 onder het mes. De twee ontlopen elkaar immers slechts in de kleine lettertjes van hun respectievelijke technische gegevens. Zo is er uiteraard het sportieve kuipwerk, dat voor zo’n vijf extra kilo’s zorgt, en krijgt de Ninja een ander stuurtje gemonteerd. Excuses, ‘high rise clip-ons’, dus geen tussen stuurklemmen op de kroonplaat vastgebout stuur op deze jongen.
Wel wordt op dezelfde bevestigingspunten een centraal stuurstuk voorzien, waarin twee clip-ons worden gemonteerd. Niet rechtstreeks op de vorkpoten dus – wat ervoor zorgt dat de rijder niet al te ver voorover hoeft te buigen –, maar wel gevoelig smaller en verder naar achter gericht voor de sportievere look. Het blijft een Ninja, nietwaar? Achter het strakke kuipwerk treffen we op de Ninja een 4,3-inch TFT-kleurenschermpje met de nodige connectiviteit (via de Rideology-app) aan, krijgt ook deze atleet zowel voor- als achteraan LED-richtingaanwijzers opgeschroefd en – uiteraard – vindt ook het KTRC z’n weg naar de Ninja.
1 van 11
Extra voorruit
Qua uiterlijk kies je, ofwel voor de knappe matzwarte kleurstelling – helaas zonder het groene frame –, ofwel voor een gifgroene KRT-livrei. Die laatste wil je uiteraard, ook al tel je er honderd euro meer voor neer. Als je portefeuille toch open staat, doe er dan meteen ook het Sport Pack maar bij. Zoals steeds heeft Kawasaki ook nu enkele accessoirepacks in petto; voor een bescheiden meerprijs rust je je 2023 Kawasaki Ninja 650 uit met een Touring, Urban of Sport Pack. Op onze testmachine troffen we dat laatste aan, dat net zoals op z’n ongekuipte broertje is samengesteld uit een donker gerookt windscherm, een TFT-schermprotector, een tankpad en een cover voor de duozit. Daar betaal je 399 euro extra voor. Opvallend genoeg 50 euro meer dan hetzelfde pakket op de Z, al zorgt de grotere hoeveelheid voorruit daar vermoedelijk voor.
Twee zielen in één zak
Winnen we een spelletje strippoker van de Ninja 650, dan treffen we onder haar begeerlijke pels een herkenbaar blokje. De 649cc-paralleltwin met 180°-ontstekingsvolgorde stuwt zowel de Z als de Ninja 650 vooruit met 68 pk en 64 Nm, bij respectievelijk 8.000 en 6.500 omwentelingen. Net zoals z’n gescalpeerde broertje zit er onderin best wat fut verscholen, waarmee je ’m moeiteloos door de ochtend- of avondspits loodst. Maar het echte plezier begint pas als de bebouwde kom uit je spiegels verdwijnt en de open wegen op je wachten. Pook de kolenkamer op tot goed 5.000 à 5.500 toeren, hoor hoe de airbox zich luidruchtig volzuigt en geniet van het goedgevulde middengebied, terwijl je de bochten aaneen rijgt. Bij het uitaccelereren spurt het blokje gewillig en potent brullend door tot 8.500 à 9.000 toeren. Hoewel je quasi elke snelheid tussen 40 en 100 km/u zou kunnen dekken met de derde versnelling, betrap je jezelf erop dat je liever wat door de bak roert, op zoek naar meer toeren. De combinatie van een perfect afgestelde zesbak en de slipperassistkoppeling laten het zich zonder morren welgevallen. Heerlijk.
Hoewel de stoere sportjas ’m potiger voor de dag laat komen, zijn zowel zadelhoogte als de positionering van de voetsteunen identiek op beide machines. Bijgevolg bestijg je de Ninja net zo gemakkelijk, ook als korter afgezaagde rijder. Ben je een tikkeltje langer dan ondergetekende – vanaf ruwweg 1.75 meter –, dan kies je het beste voor de optioneel beschikbare, hogere zit. Die duwt je 20 mm hoger, tot een zadelhoogte van 810 mm. Dat zorgt niet alleen voor een meer ontspannen kniehoek, maar laat je ook als vanzelf iets meer naar voren leunen. Ook het extra kuipwerk, dat voornamelijk op en voorbij de voorvork zit gebouwd, zorgt voor wat meer druk op de voorzijde, wat opgeteld voor een opmerkelijk strakker sturend en meer samenhangend geheel zorgt. Nee, op de Z hadden we al niet te klagen over het stuurgedrag, maar de Ninja gaat in een onderlinge strijd toch met de bloemen naar huis.
Pluim voor de rijhulpjes
In onze eerdere test met de 2023 Kawasaki Z650 hadden we het nieuwe KTRC – instelbare traction control – al ruim besproken, waarbij zowel de voor- als de nadelen zich onveranderd doorzetten op de Ninja 650. Qua stelmogelijkheden en gebruiksgemak heeft de combinatie van de knoppenwinkel en het uitstekende 4,3-inch TFT-dashboardje weinig lessen te krijgen; dat functioneert gewoon uitstekend, en laat zich erg gemakkelijk (ook rijdend!) bijstellen. Ook op de Ninja 650 is standje ‘2’ er eentje voor de voorzichtige of minder ervaren rijders en klikken we graag door naar ‘1’ voor het snellere werk. Daarbij blijven de interventies uit tot het echt nodig is, wat het spelplezier aan boord ten goede komt. Zo zie je eerder de oranje waarschuwing op het dashboard, dan dat je daadwerkelijk voelt dat het gas even onderbroken wordt.
Ook zichtbaar in de verklikkerlampjes die het schermpje omgeven: het niet-uitschakelbare ABS. Enkel bij stevig neerschakelen en tegelijktijd vol op de achterrem gaan krijgen we de achterrem getriggerd, vooraan kwam het ABS zelfs bij loeihard remmen niet in actie.
De grootste pluim is evenwel voor de geweldig soepel schakelende zesbak. Die laat zich, ondanks het feit dat de motoren stuk voor stuk nog in hun inrijfase zaten, met kilometerstanden tussen de 300 en 600 – op geen enkele fout betrappen en is steevast met je kleine teentje te bedienen, ongeacht het toerental. Een gewaarwording die niet verandert, hoe vaak we ook van motor wisselen. De slipperassistkoppeling is daarbij een niet te versmaden troef als het tempo de hoogte ingaat. Dan doemt de rode mist op bij de meeste testrijders, waarbij er vaker wel dan niet erg agressief en over diverse versnellingen wordt teruggeschakeld voor de bocht. Een stuiterende achterband krijg ik evenwel nergens te zien of te voelen, waardoor je steevast vol vertrouwen richting apex kan duiken. Helemaal geweldig. Ook de Bridgestone S22 R’s verdienen in alle eerlijkheid een open doekje voor hun korte opwarmtijd en uitstekende grip, al steken deze rubbers niet standaard onder de 2023 Kawasaki Ninja 650. Standaard krijgt hij Dunlop SportMax RoadSport 2’s eromheen gelegd. Die banden hebben ongetwijfeld ook hun kwaliteiten, alleen kan ik er helaas nu niks over zeggen.
Slim gepositioneerd
De benaming ‘Ninja’ doet misschien anders vermoeden, maar volgens Kawasaki behoort de Ninja 650 wel degelijk tot de sporttoer-categorie, en niet tot de supersports. Dat merk je aan boord door de comfortabele ergonomische driehoek, met het verhoogde stuurtje en het dik gepolsterde zadel, maar ook door de standaardinstelling van de remmen en de voorvork. Die zijn duidelijk eerder op comfort dan op echt hard doorjassen ingesteld.
Een slimme zet van Kawasaki, want anders drong een vergelijk met de heroplevende supersports zich op: van de Yamaha R7, via Aprilia’s RS660 tot zelfs Honda’s CBR650R-viercilinder. Nu hoeft de Kawasaki in wezen geen directe concurrentie te vrezen, of het zou de flink zwaardere (+33 kg) en tegelijk minder sterke (63 pk/58,5 Nm) CFMoto 650GT moeten wezen. Knap staaltje positionering.
Conclusie eerste test 2023 Kawasaki Ninja 650
Als onze tweedaagse op voornoemd feesteiland iets heeft aangetoond, dan wel dat je een motor nooit op zijn technische gegevens mag beoordelen. Laat staan afschrijven. Kawasaki’s middenklasse-sporttoerder doet precies wat hij moet doen, is dankzij de nieuwigheden voor 2023 enkel beter geworden en gaat als de brandweer op een door zee omsloten en met stof, stenen en snelheidsdrempels bezaaide omloop als deze. Wil je echt scherpe rondetijden zetten op je biljartvlakke lokale circuit, dan zap je beter door naar de ‘Hypersport’- of ‘Supersport’-catalogus van de Groenen.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
