Suzuki heeft vandaag de deken van een nieuw V-Strom 1050DE-model getrokken om een herziene line-up aan te voeren gepland om in Maart volgend jaar aan te komen.
De laatste 20 jaar is de Suzuki V-Strom een enorm populaire allroad-touring geweest. Suzuki vond het nodig om een ietwat wilder pad naar avontuur te bewandelen. De nieuwe DE (Dual Explorer)-machine heeft een 21-inch voorvork voor meer zekerheid in ruwer terrein. De swing-arm is ook langer bij de DE en geeft het model een langere wielbasis, terwijl er aan de voorkant ook meer speling is om de DE te helpen een lichtvoetig rijgedrag te behouden, ondanks de 21-inch voorkant.
De V-Strom 1050DE heeft 10 mm meer bodemvrijheid dan de gewone V-Strom 1050, 190 mm in vergelijking met de 165 mm van de V-Strom met 19-inch voorwiel.
De veerweg is met 170 mm ook ongeveer 10 mm langer
Er is ook een nieuwe gravelmodus en een aantal extra elektronische functies toegevoegd, samen met een nieuwe 32-bits ECU. Het achter-ABS kan worden uitgeschakeld en is een nieuwe set-up van Bosch.
Weet dat de nieuwe V-Strom 1050DE niet de motorfiets is om een hardcore adventure bike uit te dagen in mul zand, maar door het bredere stuur, een korter scherm en een paar andere accenten, zal deze Suzuki V-Strom over iets meer offroadcapaciteiten beschikken dan we tot nu toe hebben gezien van het V-Strom-platform.
Suzuki Nederland verkocht het 1050 XT-model, maar laat die nam vallen. Het nieuwe basismodel V-Strom 1050 is in wezen de XT, maar heeft geen spaakvelgen maar een tien-spaaks-velg en krijgt dezelfde kneepjes en plooitjes over de verfijnde aandrijflijn als de DE. Zo is een quickshifter in twee richtingen standaard voor beide modellen, net als een nieuw TFT-kleurendisplay van vijf inch. Prijzen zijn nog niet bekend.
Ducati heeft afgelopen vrijdag – 2 september – haar eerste ronde van zeven Episodes georganiseerd, evenementen met als doel het aankondigen en promoten van speciale edities voor 2023. Deze eerste aflevering werd gehouden op het circuit van Misano in samenwerking met de Grand Prix van San Marino.
Lamborghini
Giulio Fabbri, Ducati’s hoofd van de product communicatie, onthulde op het circuit van Misano samen met Andrea Ferraresi, Ducati’s styling department manager en Mitja Borkert, Lamborghini’s hoofd van het design, de Ducati Streetfighter V4 Lamborghini. Dit in gelimiteerde oplage geproduceerde model is de laatste samenwerking tussen de gevierde motorfietsfabrikant en het supercarmerk. De twee zijn in feite niet meer dan 30 km van elkaar verwijderd, in het hart van wat bekend staat als Italië’s Motor Valley, en beide behoren tot de Audi groep.
Ducati en Lamborghini hebben ongeveer drie jaar geleden voor het eerst hun krachten gebundeld om de Ducati-Lamborghini Diavel 1260 te creëren, een exclusieve limited-edition power cruiser die in slechts enkele weken was uitverkocht. Het doel met de Streetfighter V4 Lamborghini is om dat succes te herhalen. De motorfiets heeft een productierun van 630 genummerde eenheden, plus 63 extra; het getal eert de geboortedatum van Lamborghini, die in 1963 werd opgericht. Dit zullen Speciale Clienti-motorfietsen zijn, wat betekent dat kopers in staat zullen zijn om de motorfietsen aan te passen, van de kleur van de remklauw tot de stijl van het zadel.
Exclusief kleurenschema
Het concept is om de Streetfighter V4 te koppelen aan de nieuwste versie van de Lamborghini Huracán STO, voornamelijk door middel van een exclusief kleurenschema op basis van Verde Citrea-metallic groen met accenten van Arancio Dac-oranje. Het belangrijkste cosmetische kenmerk is een groot nummer ‘63’ op de zijkant van de tank.
Het technische hart van deze speciale editie is gebaseerd op de standaard Streetfighter V4, aangedreven door Ducati’s 208 pk, 1103cc V-4 uitgerust met een speciaal titanium Akrapovič-uitlaatsysteem en een Superbike-stijl droge koppeling met een open koolstofvezel deksel. Het chassis maakt gebruik van de sterke constructie van de motor met als gezichtsbepalend element het blok, in combinatie met de piramidevormige aluminium structuur die het balhoofd aan de bovenkant plaatst.
Öhlins Smart EC 2.0-actieve units
De ophanging bestaat uit elektronisch gestuurde Öhlins Smart EC 2.0-actieve units, voor en achter. Het remsysteem is van Brembo in de vorm van een schijfrem voor met dubbele 330mm-schijven en Stylema Brembo-vierzuigerremklauwen, die ook de oranje Arancio Dac-behandeling krijgen. Het totaalgewicht is naar verluidt 198 kilo.
De Lamborghini inspiratie gaat veel verder dan de lak en bevat een aantal styling elementen, zoals koellucht inlaten aan de voorkant, extra hete lucht uitstroom louvres, allemaal in koolstofvezel in plaats van het gebruikelijke plastic.
De Ducati Streetfighter V4 Lamborghini zal in april 2023 in de verkoop gaan en elke eenheid wordt geïdentificeerd door een genummerd label. Van de 630 eenheden, zullen er 63 nog exclusiever zijn, gereserveerd voor Lamborghini klanten, en zullen worden geleverd in een van de Lamborghini Huracán kleuren en met meer exclusieve componenten.
De leveringen in de VS beginnen in mei 2023. De prijzen voor de Streetfighter V4 Lamborghini beginnen met een prijskaartje vanaf zo’n 70.000 euro (ex. BPM), terwijl de Streetfighter V4 Lamborghini Speciale Clienti vanaf zo’n 85.000 euro moet gaan kosten.
Van 4 t/m 10 september rijden 21 teams uit alle windstreken om de winst in de Internationale BMW GS Trophy. Aan de hand van proeven en opdrachten wordt uiteindelijk bepaalt welk team er met de trofee vandoor gaat. Maar in essentie gaat het daar niet om in de BMW GS Trophy. Kameraadschap, GS-avontuur en lol maken zijn veel belangrijker.
De wekker gaat vroeg vandaag, namelijk om 04:30. Omdat ik altijd minimaal een uur nodig heb om mezelf weer mens te voelen, ben ik blij met de busrit die we hebben van ons hotel naar het basekamp. Ook de laatste keer in luxe voor mij, want de GS Trophy is begonnen en dat betekent ook voor alle mediamensen elke dag de tent opzetten en met je handdoek in de rij staan voor het douchehokje. Mike heeft zo te zien hetzelfde probleem, zijn gezicht moet nog even rechttrekken voordat hij zijn helm op zet. Remy en Willem lijken vol energie te zitten. Dat is mooi, want dat hebben we nodig vandaag. Eerst wakker worden tijdens een stevig ontbijt en een bak koffie waarvan je ogen na één slok direct uit je oogkassen ploppen en je de hele dag kan nagenieten van de nasmaak. Albanian Style, denk ik. Rijdag 1 gaat beginnen en we verlaten ons kamp aan het strand in Kaveje. Gelukkig kan ik het typen, want geen idee hoe je dit uitspreekt.
TeamNL herken je meteen aan de oranje kleur van de helmen.
BMW GS Trophy filosofie
De rit van vandaag is ruim 200 km waarvan ongeveer 130 km offroad. Nu zal je denken dat die 70 km op strak geasfalteerde wegen zal zijn, maar dat is in Albanië nogal een ruim begrip. Met asfalt bedoelen ze offroad met hier en daar een lapje teer ertussen. Dat er meer gaten en oneffenheden in een maankrater zitten, maakt het wel puur GS Trophy.
Er staan tijdens de route maar liefst twee opdrachten op TeamNL te wachten. De eerste opdracht begint op de berg direct achter het basekamp. Ze moeten een offroadtrack afleggen vol van mul zand, enkele hellingen en uiteraard stenen. Een voor een leggen ze de proef foutloos af. Mike moet na de opdracht even stoom afblazen en tot bezinning komen dat we hier ook zijn om lol te maken. Presteren moeten ze zeker, maar tussen de proeven door is er ook tijd voor ontspanning en genieten van de omgeving.
Op de route moeten we de BMW GS’en parkeren in een lange rij. Eerst dachten we dat er een challenge aan zat te komen, maar er bleek een flinke klim in het verschiet te liggen met veel losse stenen. De één na de ander strandt en we hebben onze energie al aardig verspild aan het opraken van GS’en en het naar boven trekken van deze toch wel zware machines. Daarna zijn we zelf aan de beurt. Gelukkig rijdt TemNL zonder problemen naar boven. En dat voor een plat landje…
Tijdens de International BMW GS Trophy voeren de landenteams verschillende opdrachten en proeven uit.
Tiende op dag 1 van de BMW GS Trophy
Opdracht 2 bestaat uit een parcours met flinke keien en twee rivierdoorwadingen. Willem bijt het spits af en legt de ronde vrijwel foutloos af, evenals Remy. Mike gaat super van start en heeft flink de snelheid erin, maar legt zijn GS helaas neer in één van de laatste bochten. Ondanks dat zet hij de BMW snel weer overeind en vervolgt de proef in vliegende vaart.
De eerste dag zit er rond 19:00 op, tijd om je avondroutine eigen te maken. Tijdens de GS Trophy in Nieuw-Zeeland heb ik wel geleerd hoe je de avond zo efficiënt mogelijk kan indelen. Na aankomst op het kamp eerst je tas zoeken, die bij de bagagevrachtwagen uitgestald staat. Makkie zou je denken, maar aangezien alle 200 deelnemers, marshalls en helpers allemaal exact dezelfde tas bij zich hebben kan je hier best even zoet mee zijn. Net als vorige GS Trophy ben ik uiteraard vergeten er een herkenbaar roze lint aan te hangen. Dus heb ik die tip helaas ook niet aan het team kunnen geven. Misschien dan toch maar die blauwe handdoek eraan vastknopen om tijd te winnen voor de volgende dag.
Nadat we de ruim 20 kg zware tas over het terrein hebben gesleept in ons warme motorpak, is het opzetten van de tent prioriteit 1. Douchen staat op plaats 2, zodat je na alles wat er die avond nog op het programma staat direct je slaapzak in kan duiken!
‘s Avonds worden de scores bekend gemaakt. Vol spanning kijken de jongens naar de eerste score van de dag. Nadat ze heel de dag zelf al hebben zitten rekenen eindigen ze deze dag op een tiende plaats.
Minstens zo belangrijk tijdens de International BMW GS Trophy: cultuur snuiven en ervaringen delen.
Aprilia maakt een traditie van circuit-only specials voor een veeleisende groep. Kijk maar naar de Tuono X en RSV4 X. De nieuwste versie van die gedachte is een knaller. Zeg maar hallo tegen de Aprilia RSV4 XTrenta.
Er worden slechts 100 exemplaren van deze RSV4 XTrenta gemaakt. En om er een in je garage te zetten moet je 50.000 euro (exclusief BTW) betalen. Voor die exclusiviteit en dat bedrag krijg je echter wel een machtige superbike.
Aprilia claimt 230 pk uit de 1100 cc V4, met een aerodynamischpakket dat eruit ziet alsof het rechtstreeks van de MotoGP racemotor van de Italiaanse firma komt. En waarschijnlijk is dat ook zo.
Chin-Spoiler
Zo is de Aprilia RSV4 XTrenta de eerste superbike met een chin-spoiler (Aprilia heeft al een aantal aerodynamische primeurs op zijn naam staan). Samen met een prominente voorvleugel, strakes aan de zijkant en een achterzijde met vervormende vleugels. Het hele pakket weegt 166 kilo (droog), met de hulp van het carbon bodywork van Pan Compositi.
Het verhoogde motorvermogen is te danken aan een verbeterde compressieverhouding en een titanium/koolstof uitlaat van SC-Project. Andere snelle onderdelen zijn een Sprint-luchtfilter en grotere koelvloeistof- en olieradiatoren van Taleo Tecnoracing. Voor wat extra bling is er een titanium achtertandwiel van PBR, een JetPrime dashboard, en een aantal aluminium onderdelen van Spider. Voetsteunen, hendels, tankdop, enz.
Vering
De vering is nog steeds van Öhlins, maar is gemasseerd door de handen van Andreani. Remmen wordt ook nog steeds gedaan door Brembo, maar met GP4-MS remklauwen gekoppeld aan 330mm-T-drive stalen schijven.
De wielen zijn gesmede magnesium Marchesini M7R GENESI-velgen met Pirelli Superbike slick-banden. Die besparen 4 kg aan roterende en ongeveerde massa, vergeleken met de standaard.
Downforce
De Italianen gaan er prat op dat de nieuw ontworpen voorvleugels de downforce vergroten, terwijl ze minder luchtweerstand geven, vergeleken met het productiemodel.
De nieuwe vleugels op de achterkant en de chin-spoiler (ook bekend als The Spoon) voor de achterband zijn primeurs op de markt voor een productie-superbike. Deze innovaties zorgen voor een aerodynamische ladingstoename van 25%, terwijl de luchtweerstand met 4% afneemt – wat de prestaties van deze vuurspuwer nog verder opvoert.
Handgebouwd
Dit is echter geen mainstream machine. De Aprilia RSV4 XTrenta is met de hand gebouwd door de Aprilia Racing Group in Noale, en herdenkt de 30e verjaardag van Aprilia’s eerste wereldtitel.
Met een onderling verschil van slechts twee punten begonnen Tom Vialle en Jago Geerts aan de laatste grand prix. Vialle won in Turkije beide manches en behaalde daarmee zijn tweede wereldtitel.
Tot nog niet eens zo gek lang geleden was België het toonaangevende land in de motorcross. De ene wereldkampioen volgde de andere op, met rijders als André Malherbe, Georges Jobé, Eric Geboers, Joël Smets en Stefan Everts. Zij allen behaalden meerdere keren een wereldtitel. Hoe anders is de situatie nu. In 2008 was Sven Breugelmans de laatste Belgische wereldkampioen (MX3). Alle hoop was nu gevestigd op Jago Geerts, die in 2019 in de MX2 derde werd in het WK en de beide seizoenen daarna als tweede eindigde. Dit jaar leek zijn jaar worden, want hij was in nagenoeg alle wedstrijden voorin te vinden. Met nog drie GP’s te gaan had hij 23 punten voorsprong op Tom Vialle, de wereldkampioen van 2020. In Finland gingen daar acht punten van af. En in Frankrijk nog eens dertien. En dat bracht het verschil ,,op twee punten, nog altijd in het voordeel van Geerts.
Podiumplek
In de kwalificatierace op zaterdag deelde Vialle een tikje uit aan Geerts door de hele race aan de leiding te gaan. Vialle nam kopstart in de eerste manche voor Kay de Wolf, Simon Längenfelder en Geerts, die in de derde ronde de tweede plaats in handen wist te krijgen. Vialle ging tot het uiterste om zijn voorsprong vast te houden en maakte daarbij meerdere foutjes, maar bleef op de been. Geerts reed eveneens voluit en ging onderuit. Als derde achter Vialle en De Wolf kon hij de race vervolgen. Binnen twee ronden was de Belg weer terug op de tweede plaats, maar Vialle achterhalen zat er niet in; de Fransman kwam tien seconden voor de Belg over de finish. En dat had als gevolgd dat Vialle met één punt voorsprong de laatste manche van het seizoen in ging.
Het uitgangspunt was nu duidelijk: wie voor de ander zou finishen, zou de nieuwe wereldkampioen worden. Nu was de kopstart voor Geerts voor Thibault Benistant, De Wolf en Vialle. Nog voor ze de tweede ronde reed Vialle al tweede. Hij wist Geerts te passeren. Wie had de sterkste zenuwen? Dicht bij elkaar legden ze hun ronden af. Halverwege de race ging Vialle onderuit en Geerts kon zijn motor niet ontwijken en kwam eveneens ten val. Vialle was het eerst weer op de been. Geerts ging vol in de aanval, maar kwam ten val en daarmee was de strijd beslist in het voordeel van Vialle.
Roan van de Moosdijk en Kay de Wolf waren goed op dreef. Roan werd vierde en derde en dat leverde hem de derde plek totaal op. Zijn eerste podiumplek na zijn blessure. Kay deed weinig voor hem onder en werd vierde (derde en zesde in de manches). Kay Karssemakers werd twaalfde en elfde. Europees kampioen 125cc Cas Valk maakte zijn GP-debuut en scoorde in beide manches met de klasseringen zeventien en zestien. Rick Elzinga, de Europese titelhouder MX2, bleef puntloos. Elzinga is door Yamaha beloond met een plek in het fabrieksteam voor de MX2 van komend jaar. Hij is dan de teamgenoot van Geerts en Benistant.
Roan van de Moosdijk
Kay de Wolf, die halverwege het seizoen drie wedstrijden moest missen, is met de zesde plaats de beste Nederlander in de WK-eindstand. Roan van de Moosdijk, die in slechts zeven van de achttien GP’s aantrad, is als dertiende geëindigd, net voor Kay Karssemakers.
Geen drie maar vijf
In de MXGP waren het goud (Tim Gajser) en het zilver (Jeremy Seewer) al verdeeld. Slechts het brons stond nog op het spel. Glenn Coldenhoff was een nadrukkelijke kandidaat daarvoor, want hij bezette voor Turkije de vierde plaats op slechts drie punten van Jorge Prado. Glenn leek op weg om het gat te dichten, want hij reed aanvankelijk enkele plaatsen voor Prado, maar werd door een val teruggeworpen naar de veertiende plaats. Op die positie finishte hij ook, terwijl Prado zevende werd. Maxime Renaux, in de stand dertien punten achter Coldenhoff, won de eerste manche en nam daardoor de vierde plek. In de tweede manche wist Glenn weliswaar voor Renaux te eindigen, maar dat was niet voldoende om de vierde plek terug te pakken. Met zijn vijfde plaats is hij de beste Nederlander in de WK-eindstand. De zesde plaats is voor Brian Bogers, die in Turkije in beide manches tiende werd. Weer een plekje lager staat Calvin Vlaanderen.
Wereldkampioen Tim Gajser sloot het seizoen in stijl af door zijn tiende GP-zege van dit jaar te boeken. De Sloveen werd derde en tweede. Met dezelfde resultaten ging de tweede plaats naar Seewer. Romain Febvre won de laatste manche van het seizoen en werd derde in het dagklassement.
Resteert voor de crossers nog één belangrijke wedstrijd, de Motorcross der Naties (MXoN) in het weekend van 24 en 25 september in de VS. En daarna kan iedereen zijn blik al richten op 2023. Er is nog geen GP-kalender bekend, maar hopelijk wordt er dan in Nederland weer een grand prix verreden. Een land dat in de MXGP drie rijders bij de eerste tien heeft, in de MX2 één en in de WMX de toon aangeeft, mag niet ontbreken op de GP-kalender!
Tom Vialle
WK-Eindstanden
MXGP: 1. Tim Gajser (SLO), Honda, 763; 2. Jeremy Seewer (CH), Yamaha, 657; 3. Jorge Prado (E), GasGas, 589; 4. Maxime Renaux (F), Yamaha, 578; 5. Glenn Coldenhoff, Yamaha, 575; 6. Calvin Vlaanderen, Yamaha, 395; 58. Sven van der Mierden, GasGas, 1.
MX2: 1. Tom Vialle (F), KTM, 758; 2. Jago Geerts (B), Yamaha, 754; 3. Simon Längenfelder (D), GasGas, 596; 4. Kevin Horgmo (N), Kawasaki, 527; 5. Thibault Benistant (F), Yamaha, 510; 6. Kay de Wolf, Husqvarna, 445; 13. Roan van de Moosdijk, Husqvarna, 214; 14. Kay Karssemakers, KTM, 195; 23. Rick Elzinga, Yamaha, 49; 40. Kjell Verbruggen, Kawasaki, 19; 55. Cas Valk, Fantic, 9.
Verleden jaar wist Dennis Foggia beide grands prix op het circuit van Misano te winnen. Dit jaar maakte de 21-jarige Italiaanse Leopard Honda-coureur een unieke trilogie compleet. Dat gebeurde nadat hij de hele race felle duels had uitgevochten met de KTM-rijders Jaume Masia (uiteindelijk tweede), Deniz Öncü en Daniel Holgado plus GasGas-coureur Izan Guevara. Laatstgenoemde reed in de eerste helft van deze spannende wedstrijd het meest aan de leiding. Maar toen Foggia aansluiting had gevonden, nam die het initiatief over. Guevara viel iets terug, maar slaagde er uiteindelijk toch nog in om als derde over de finish te komen. Dat lukte zijn teamgenoot Sergio Garcia niet, want deze GasGas-rijder kwam in zijn poging om aansluiting te krijgen bij de kopgroep ten val. Daarmee verloor Garcia tevens de eerste plaats in de titelstrijd, want die is nu in handen van Izan Guevara. Het verschil tussen de twee Spanjaarden bedraagt elf punten. Ondanks zijn zege staat Foggia als derde nog altijd 35 punten achter op Guevara.
De resultaten
Uitslag GP San Marino: 1. Dennis Foggia (I), Honda; 2. Jaume Masia (E), KTM; 3. Izan Guevara (E), GasGas; 4. Deniz Öncü (T), KTM; 5. Daniel Holgado (E), KTM.
Het zat er aan te komen en in Misano was het dan zo ver: de eerste GP-zege van Alonso Lopez. De pas 20-jarige Spanjaard werd voor de Franse grand prix door teambaas en framebouwer Luca Boscoscuro aangetrokken als de vervanger voor de ontslagen Romano Fenati. Lopez greep de geboden kans met beide handen aan en liet direct zijn talent zien. Met name op Silverstone, waar hij als tweede finishte. Tijdens de Grote Prijs van San Marino leidde de jonge Spanjaard van start tot finish. Zo scoorde hij ook de eerste GP-zege voor Boscoscuro sinds Fabio Quartararo dat in 2018 in Barcelona deed. Aron Canet en Augusto Fernandez zorgden voor een compleet Spaans podium na deze race. Zelfs de vierde plaats ging ook nog naar Spanje. Na een fel gevecht met Fernandez, wat hij dus verloor, moest Albert Arenas zich hiermee tevredenstellen. Omdat Ai Ogura als zesde zes punten minder scoorde dan Fernandez is het de Red Bull KTM Ajo-coureur die in de titelstrijd de koppositie op de Japanner heroverde. De lokale favorieten Celestino Vietti en veteraan Mattia Pasini (37) kwamen ten val.
Dat deed ook de Nederlander Zonta van de Goorbergh in de eerste ronde. Gelukkig ging het landgenoot Bo Bendsneyder heel wat beter. Omdat hij tijdens de training Jo Roberts (onbewust) had gehinderd, moest de Rotterdammer, die zich als veertiende had gekwalificeerd, voor straf een ‘long lap’ rijden. Toen hij dat had gedaan, vond Bendsneyder zich terug in de staart van het veld. Maar door het rijden van een sterke inhaalrace werd hij toch nog twaalfde en scoorde zo opnieuw WK-punten.
De resultaten
Uitslag GP San Marino: 1. Alonso Lopez (E), Boscoscuro; 2. Aron Canet (E), Kalex; 3. Augusto Fernandez (E); 4. Albert Arenas (E), Kalex; 5. Ai Ogura (J), Kalex; 2. Somkiat Chantra (THA), Kalex; 3. Jake Dixon (GBR), Kalex; 4. Pedro Acosta (E), Kalex; 5. Augusto Fernandez (E), Kalex; 12. Bo Bendsneyder (NL), Kalex; 13. Barry Baltus (B), Kalex.
Verleden jaar bezweek Pecco Bagnaia op Misano onder de druk door aan de leiding rijdend ten val te komen. Die fout zorgde ervoor, dat Fabio Quartararo zich gelijk wereldkampioen mocht noemen. Dit keer bleek de Italiaanse Ducati-coureur tijdens de GP van San Marino wel stressbestendig te zijn. Het resulteerde in een knappe zege, zij het met een voorsprong van slechts 0,034 seconde op land-, merk- en toekomstig teamgenoot Enea Bastianini. En omdat Quartararo niet verder dan de vijfde plaats kwam, staat Bagnaia met nog zes races te gaan slechts dertig punten achter op de titelhouder.
Het was even wennen op het circuit aan de Adriatische zee. Geen #46-tribunes meer en dus ook veel minder toeschouwers. Precies een jaar nadat Valentino Rossi in Misano zijn laatste grand prix voor eigen publiek reed, deed Andrea Dovizioso dat dit jaar. Maar dat niet alleen. Door vroeger dan gepland afscheid van de sport te nemen was het voor de Italiaan zelfs de laatste race van een heel lange GP-carrière, waarin ‘Dovi’ maar liefst 346 keer in een GP van start ging. Zijn carrière begon in 2001 tijdens de GP van Italië te Mugello. Drie jaar later veroverde hij op een Honda de wereldtitel in de 125cc-klasse. De eindstand van dat kampioenschap in 2004 laat zien, wie op dat moment niet alleen de belangrijkste tegenstanders van de coureur uit Forli waren, maar ook degenen met wie hij de jaren erop nog vele duels zou uitvechten. Vierde in de 125cc-titelstrijd van 2004 werd namelijk Jorge Lorenzo (gestopt in 2019), vijfde Casey Stoner (gestopt in 2012) en elfde Marco Simoncelli (verongelukt in 2011). Drie coureurs uit genoemde eindstand racen achttien jaar later nog steeds. Dat zijn de toenmalige nummer zeven, Alvaro Bautista (actief in het WK-Superbike), de nummer dertien Simone Corsi (de huidige Moto2-coureur die in Misano zijn 315e GP-start maakte) en de nummer vijftien van de 125cc in 2004, Mattia Pasini, maakte dit jaar weer een éénmalige comeback in de Moto2 op zijn thuiscircuit. Naast Andrea Dovizioso werden in 2004 ook Dani Pedrosa (250cc) en Valentino Rossi (MotoGP) wereldkampioen, twee coureurs waarmee Dovizioso ook te maken kreeg. Voor dat hij in 2008 overstapte naar de MotoGP had hij de pech dat hij in de drie seizoenen die hij in de 250cc-klasse uitkwam, het met zijn langzamere Honda moest afleggen tegen de oppermachtige Aprilia’s. En dan met name de machine die werd bestuurd door Jorge Lorenzo, want de Spanjaard pakte de titel in 2006 en 2007, terwijl ‘Dovi’ zich na een derde plaats in 2005 twee keer tevreden moest stellen met de tweede plaats.
Van 2013 tot en met 2020 groeide Dovizioso uit tot het boegbeeld van Ducati onder de technische leiding van de nieuw aangetrokken Gigi Dall’Igna. Met de Desmocedici wist de voormalige Honda- en Yamaha-coureur weliswaar veertien races te winnen en drie keer vicewereldkampioen te worden (van 2017 t/m 2019), ‘Dovi’ had de pech dat hij in zijn streven om de belangrijkste wereldtitel te veroveren te maken kreeg met Marc Márquez op een Honda. Oftewel: een nagenoeg niet te kloppen combinatie. Ondanks het feit dat hij ‘slechts’ één wereldtitel achter zijn naam heeft staan, kan de immer bescheiden en vriendelijke Andrea Dovizioso terugkijken op een indrukwekkende carrière. Een carrière die hij in Misano met een respectabele twaalfde plaats afsloot.
Wie rijdt waar?
In aanloop naar de veertiende grand prix van dit seizoen werd er ook meer duidelijk over de rijdersbezetting voor volgend jaar. Zoals verwacht wordt Joan Mir (die in Misano afwezig was door een enkelblessure) voor 2023 en 2024 de nieuwe teamgenoot van Marc Márquez bij Repsol Honda en wordt Enea Bastianini bij het Ducati-fabrieksteam de opvolger van Jack Miller. Verder gaan Miguel Oliveira (die een verbeterde aanbieding van KTM/GasGas naast zich neerlegde) en Raul Fernandez de komende twee jaar voor RNF Aprilia rijden. Naar het lijkt, krijgt Takaaki Nakagami van HRC nog de kans om een vierde seizoen voor LCR Honda uit te mogen komen. Het andere zitje dat nu nog niet officieel is bevestigd, is de tweede plek bij Tech3 GasGas. Hier schijnt de huidige Red Bull KTM Moto2-coureur Augusto Fernandez de beste papieren voor te hebben. Na de korte samenwerkingsverbanden eerder met Danilo Petrucci en Iker Lecuona en nu dan Raul Fernandez en Remy Gardner lijkt het Tech3-team van Hervé Poncharal weinig stabiel en krijgen jonge talenten niet de kans (tijd) om er door te groeien. En dat is vreemd. Zeker omdat het hier om een belangrijke KTM-filosofie gaat.
Vrienden gemaakt
Bij Ducati hebben ze het op dit moment druk met een andere filosofie. En dat is om zoveel mogelijk machines aan de start brengen en zorgen dat de bestuurders ervan elkaar niet (te veel) in de wielen rijden. Zeker nu Pecco Bagnaia als hoogste geklasseerde Ducati-rijder in de WK-stand nog altijd een grote achterstand op titelverdediger Fabio Quartararo heeft. Ducati-racebaas Gigi Dall’Igna begrijpt als de beste dat iedere coureur wil winnen. Hij verklaarde voor de tweede thuisrace van Ducati in dit seizoen, dat elke van de in dit geval negen coureurs (inclusief testrijder Michele Pirro) mocht winnen. Ook als dit ten koste zou gaan van Bagnaia, maar dan wel op een verantwoorde manier. Dus zonder het nemen van onnodige risico’s.
Dat er in de racerij snel iets fout kan gaan, bleek al in de beginfase van deze grand prix. Binnen vier minuten lagen Johann Zarco, Michele Pirro, Pol Espargaró, Jack Miller (van pole gestart en aan de leiding liggend), Marco Bezzecchi, Franco Morbidelli en Fabio di Giannantonio al naast de baan. Mede daardoor schoof Fabio Quartararo achter Pecco Bagnaia, Enea Bastianini, Maverick Viñales en Luca Marini door naar de vijfde plaats. Maar ondanks al zijn inspanningen zou het voor de Yamaha-coureur daarbij blijven. Even leek Viñales met zijn Aprilia roet in het Ducati-eten te gaan gooien. Maar hij moest zich uiteindelijk tevredenstellen met een overigens zeer fraaie derde plaats. Het duel om de zege werd zo een wel heel pikante aangelegenheid tussen de foutloos rijdende Bagnaia en de steeds meer aandringende Bastianini. Oftewel landgenoten, volgend jaar teamgenoten maar nu bovenal Ducati-merkgenoten. Bastianini wilde heel graag winnen. Al helemaal in de retro-uitvoering ter ere van zijn veel te vroeg overleden teambaas Fausto Gresini. Maar Bastianini kende ook zijn verantwoordelijkheid. Tijdens een waanzinnig goede laatste ronde (nieuw record) voerde hij geen kamikaze inhaalactie uit, maar liet het aankomen op een acceleratieduel vanuit de laatste bocht tot en met de finish. En daar kwam hij 0,034 seconde te kort. Geen winst dus, maar het leverde hem zeker (nog meer) vrienden en credit op bij zijn toekomstige werkgever!
De verwachting is dat Fabio Quartararo en Yamaha het bij de GP van Aragòn nog moeilijker gaan krijgen tegen de Ducati-armada. Maar eerst nog de test in Misano, waar Marc Márquez zijn rentree maakt op de Honda RC213V. En dan ook nog op de machine voor volgend jaar.
De Internationale BMW GS Trophy 2022 is van start in Albanië. We verslaan iedere dag de voortgang van de Throphy en uiteraard het Nederlandse team bestaande uit Willem Vermeulen, Remy Zwemmer en Michael Kersten. Vandaag rijdag 1.
Het was dat Peter Jan Rens ontbrak, want verder had het BSB-weekeinde op Cadwell Park alles in zich van het bekende televisieprogramma Doet-ie ’t of doet-ie ’t niet. Met in de hoofdrol Toprak Razgatlıoğlu, die een aantal demonstratieronden reed op één van de beroemdste circuits ter wereld. De grote vraag vooraf was of hij zou springen, al wist iedereen vooraf eigenlijk het antwoord al. Natuurlijk zou Toprak op The Mountain springen, zoals deze waanzinnige plaat schitterend bevestigd. Het meest bizarre is dat Toprak slechts drie ronden nodig had en dat met de wetenschap dat sommige BSB-toppers na een heel weekeinde trainen het nog niet durven… Of kunnen…
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.