Eindelijk succes voor Bo Bendsneyder in zijn thuisrace. Na een ijzersterk en agressief optreden tijdens de TT Assen streed de Rotterdammer volop voor het podium en finishte hij – op anderhalve seconde van de winnaar – knap als vijfde. Hiermee evenaarde Bo zijn beste resultaat in de Moto2.
Wat hebben Jorge Martin, Joan Mir, Fabio Di Giannantonio, Toprak Razgatlioglu, Raul Fernandez en Darryn Binder met elkaar gemeen? Zij werden allemaal verslagen door Bo Bendsneyder in de Red Bull Rookies Cup tijdens de TT Assen. Deze rijders hebben ondertussen heel wat overwinningen en wereldtitels – zelfs in de MotoGP – bij elkaar verzameld. Tijdens de eerste TT Assen van de Rotterdammer in 2014 won hij één race en een jaar later pakte Bo de dubbel in de Red Bull Rookies Cup. Toch wilde het voor Bo tijdens zijn GP-optredens in Assen maar niet lukken. Iedere keer was er wel wat: een vroege crash, een tijdstraf, een valse start of niet correct glijdend over de finish komen. Bo’s hoogtepunt was in 2017 toen hij zich in de Moto3 als tweede kwalificeerde en aan de leiding reed in de race. Tevens de laatste Nederlander die dat lukte.
Goed gevoel
Een thuisrace rijden is mentaal ook niet eenvoudig. Bo heeft gedurende de jaren zijn mindset ook veranderd, vertelde hij voorafgaand aan de TT Assen 2022: ‘Toen ik net in de Grands Prix reed, wilde ik van Assen een soort hoogtepunt maken, maar die focus is nu wel anders. Natuurlijk wil ik graag scoren voor eigen publiek, maar dat moet op ieder circuit en niet speciaal in Assen. Ook buiten de baan is in het begin alles leuk. Je probeert alles voor iedereen te doen en er te zijn. Tegenwoordig is dat ook wel anders en kan ik mij beter afzonderen voor waar het om gaat. En dat is scoren op de baan.’
Tijdens de trainingen van de TT Assen was Bo sterk. Met de vijftiende positie op vrijdag zag dat er nog niet naar uit, maar de 23-jarige coureur had er wel een verklaring voor. ‘We zijn al best tevreden. Op de eerste dag focussen we ons nooit op één snelle ronde, maar het gevoel is goed.’ Dat werd duidelijk toen Bo zaterdagmorgen in FP3 een keurige derde tijd op de klokken bracht. In de kwalificatie stond de Pertamina Mandalika SAG Team-coureur zelfs lange tijd op plaats twee. In de slotfase zakte Bo naar de achtste startplek, maar het verschil met de pole position was slechts 0,183 seconde. ‘Het was een goede kwalificatie. Ik was in mijn tweede ronde zelfs nog sneller onderweg, maar in de derde sector was de band net iets minder, anders had ik op de eerste startrij kunnen staan. Het tempo voor de race lijkt beter dan in de voorgaande GP’s. Ik ben niet het type dat zegt dat ik voor de top-vijf of het podium kan gaan en dat is in de Moto2 ook niet mogelijk. Maar het gevoel is heel goed. Het probleem de laatste tijd zijn de eerste ronden. Iedere keer was er iets anders, waardoor het niet goed ging. Als we deze keer alles kloppend kunnen krijgen, zit er een heel mooi resultaat in.’
Pittige wedstrijd
Bo bleek gelijk te hebben. Deze keer lukte het hem om in de openingsronden geen tijd te verliezen. Hij kwam als negende na de eerste ronde door, maar het werd al snel duidelijk dat er meer mogelijk was. Met een aantal sterke – en soms brutale – inhaalacties werkte Bo zich naar voren tot hij halverwege de race op een derde plaats aankwam. Er was op dat moment nog een kopgroep van zo’n acht rijders bij elkaar. Net toen Bo op een podiumplek reed, kwam hij niet heel goed uit de Geert Timmer-bocht en viel terug naar een vijfde plaats. De groep dunde langzaam wat uit, maar de Nederlander bleef erbij.
In de slotfase vocht Bo voor wat hij waard was en kreeg hij het onder anderen aan de stok met kampioenschapsleider Celestino Vietti. De Rotterdammer finishte net achter Vietti als vijfde, veruit zijn beste uitslag tijdens de TT Assen en een evenaring van zijn beste Moto2-resultaat van 2021 in Le Mans. ‘Het was een pittige wedstrijd, ik heb maximaal gegeven en genoten. Het waren mooie gevechten, maar het was lastig om in te halen. Het publiek was geweldig, want iedere keer bij het uitkomen van de GT-bocht zag ik alle handen de lucht ingaan.’
De TT Assen brengt altijd verrassingen en dat was dit jaar niet anders met podiumplaatsen voor Marco Bezzecchi en Maverick Viñales achter winnaar Francesco Bagnaia, een eerste DNF van Fabio Quartararo in 2022 en een spectaculaire inhaalrace van Aleix Espargaró. De zomerstop is aangebroken en daarom is het een goed moment om de balans na de eerste seizoenshelft op te maken.
1 Quartararo constant, maar niet foutloos
Fabio Quartararo was tot aan Assen bezig aan een foutloos seizoen. In de races waarin hij niet kon winnen, wist hij er wel het maximale uit te halen, terwijl zijn Yamaha-merkgenoten faalden. De tweede plaats van Quartararo in Mugello was hiervan het perfecte voorbeeld. Ook kan de regerend wereldkampioen goed reflecteren, want zo gaf hij toe dat hij in de beginfase van het seizoen te veel had afgegeven op de mindere punten van de Yamaha YZF-M1. Quartararo gaat met een voorsprong van 21 punten de zomerstop in, maar dat hadden er veel meer kunnen zijn. In 2021 was Quartararo nog de winnaar in Assen, maar deze editie verliep totaal anders.
De 23-jarige coureur reed in derde positie toen hij een inhaalpoging bij Aleix Espargaró in de Strubben deed. Hij ging hierbij echter in de fout en schoof onderuit. Ook Aleix Espargaró moest door de grindbak en verloor daarmee veel tijd. Deze actie leverde Quartararo na afloop nog een long lap penalty voor de race in Silverstone op. Quartararo stapte weer op, maar kwam later in de race nogmaals ten val in de Strubben. Eén keer crashen was al bijzonder, maar twee keer crashen in één race is uniek voor de regerend wereldkampioen. Na afloop liet de Fransman nogmaals zien een volwassen coureur te zijn geworden door meteen zijn excuses bij titelconcurrent Aleix Espargaró aan te bieden.
2 Te veel troeven bij Ducati
Ducati won zes van de elf races en gaat ruim aan de leiding bij de constructeurs, maar zal niet volledig tevreden de zomerstop ingaan. Het Italiaanse merk begon als grote favoriet voor de rijderstitel, maar lijkt toch weer mis te gaan grijpen. Met acht rijders die allen vaak goed presteren heeft de Italiaanse fabrikant schijnbaar te veel troeven in huis. Francesco Bagnaia en Enea Bastianini wonnen beiden drie keer, maar crashten ook te vaak. Dat Johann Zarco – nog altijd zonder MotoGP-zege – momenteel de beste Ducati-coureur op plaats drie in het klassement is, zegt veel. Niet dat Zarco een matige coureur is, maar het werd in Assen opnieuw duidelijk dat Bagnaia wel over de meeste snelheid van de Ducati-rijders beschikt. De Italiaan pakte voor de vierde keer dit jaar de pole position en reed in de race van start tot finish aan de leiding. Ondanks dat het tijdens de race, hoe kan het ook anders in Assen, begon te druppelen, maakte de Italiaan geen fouten. Met zijn MotoGP-zege heeft Bagnaia nu in iedere categorie de TT Assen gewonnen. Het begon met zijn eerste Grand Prix in 2016, dat is waarom hij een tatoeage van het TT Circuit op zijn arm liet zetten.
3 Aleix Espargaró blijft verbazen
Aleix Espargaró kwam in Assen als vijftiende weer de baan op, nadat hij door Quarataro in de grindbak werd gedrukt. De Aprilia-coureur liet nogmaals zien waarom hij een echte titelkandidaat en de verrassing van 2022 is. De enige Espargaró die in deze TT van start ging – broer Pol was geblesseerd – had daarna het beste tempo van het veld en ging zijn collega’s één voor één voorbij. Toen de Spanjaard voor de laatste keer aanremde voor de Geert Timmer-bocht ging hij zowel Brad Binder (P5) als Jack Miller (P6) in één actie voorbij om zo nog vierde te worden. Met deze fantastische manoeuvre liep Espargaró dertien punten in op Quartararo.
Ook kon de Aprilia-coureur na afloop richting parc fermé. Niet voor zichzelf, maar om daar teamgenoot Maverick Viñales te feliciteren met zijn eerste podiumplaats voor Aprilia. De Spanjaard maakte daarmee de cirkel rond. Vorig jaar in Assen stond Viñales voor het laatst op het podium met Yamaha in het weekend dat de breuk ontstond.
Maar de allergrootste verrassing van Assen was Marco Bezzecchi. De Italiaan bezorgde het Mooney VR46 Racing Team hun eerste podium tijdens hun debuutseizoen in de MotoGP. Bezzecchi reed achter Bagnaia ijzersterk naar een tweede plaats. Het team van Valentino Rossi komt dit jaar sowieso goed voor de dag, aangezien Bezzecchi’s teamgenoot Luca Marini op de Sachsenring al voor een podiumplaats streed en vijfde werd.
4 Dramatisch seizoen voor Honda
Deze conclusie kunnen we slechts op de helft van het seizoen al maken. In het voorseizoen leek Honda met zijn compleet nieuwe RC213V een stap voorwaarts te hebben gemaakt. Dat bewees Pol Espargaró met een podiumplaats in Qatar. Maar het bleef bij één podium voor ’s werelds grootste motorfietsenfabrikant. Daarbij kwam nog dat Marc Márquez opnieuw geopereerd moest worden aan zijn bovenarm en voorlopig is uitgeschakeld. De Honda is niet competitief genoeg. Het dieptepunt was op de Sachsenring toen geen enkele Honda-coureur sinds Silverstone 1981 in de punten wist te finishen. Ditzelfde gebeurde Yamaha in Assen, wat aangeeft hoe de Japanse fabrikanten momenteel onder druk staan van Ducati en Aprilia. In Assen speelden de Honda’s ook een bijrol, waarbij Takaaki Nakagami met een twaalfde plaats het beste resultaat scoorde. Suzuki kende een seizoenshelft met twee gezichten. Na vijf races stond Alex Rins gedeeltelijk bovenaan in het kampioenschap. Sinds bekend werd dat Suzuki zich eind 2022 terugtrekt uit de MotoGP gaat het met de resultaten van Rins en Joan Mir ook belabberd, waardoor beide rijders een bijrol in het kampioenschap spelen.
En als laatste dan nog KTM. Miguel Oliveira scoorde een hoogtepunt door de regenrace in Indonesië te winnen. Brad Binder verzamelt constant punten met een zesde plaats in de tussenstand tot gevolg, maar de Oostenrijkers komen nog niet in de buurt van hun indrukwekkende resultaten van 2020.
5 Grid voor 2023 al bijna rond
Bij de vijf fabrieksteams voor 2023 is de rijderssamenstelling bijna compleet. Bij Ducati is het nog niet bekend of Bastianini of Jorge Martin de teamgenoot van Bagnaia gaat worden. Op basis van de huidige situatie heeft Martin de meeste kans. Bij Repsol Honda lijkt Mir de nieuwe teamgenoot van Marc Márquez te worden, al is dit nog niet officieel bevestigd. Pol Espargaró wordt gelinkt aan Tech3 KTM. Daarnaast lijkt de complete Suzuki line-up naar Honda te vertrekken, aangezien Rins met LCR in verband wordt gebracht, die wellicht Ai Ogura als teamgenoot krijgt ten koste van Takaaki Nakagami. Ook Alex Márquez is zijn plek kwijt, maar werd – mede door zijn Estrella Galicia 0.0-sponsoring – bevestigd als Gresini Racing Ducati-coureur in 2023 naast Fabio Di Giannantonio. De huidige plek van Bastianini leek in eerste instantie naar Miguel Oliveira te gaan, maar die gaat waarschijnlijk nu bij RNF Aprilia racen. Door het wegvallen van Suzuki staan er volgend jaar twee rijders minder op de grid, daar lijken Andrea Dovizioso en Darryn Binder het slachtoffer van te worden. In deze zomerstop van vijf weken zullen hoogstwaarschijnlijk de laatste puzzelstukjes worden gelegd voor de grid van 2023.
Fotografie Henk Keulemans, Joop van der Weide
Voorspelling Marien
Oké, Aleix Espargaró won niet maar hij was op Assen voor mij wel de man van de MotoGP-race, waarin hij meer meemaakte dan normaal in een half seizoen. Zonder ook maar één seconde zich gek te laten maken of op te geven, hoewel daar redenen te over voor waren. En dan die inhaalactie aan het einde! Ik heb ‘m inmiddels ontelbaar vaak teruggekeken en ik blijf juichen. Ook toen Fabio Quartararo z’n excuses kwam aanbieden aan hem, reageerde Aleix als een groot kampioen. Dat laatste is hij uiteraard nog niet, maar dat gaat wel gebeuren!
De resultaten
TT ASSEN
26 RONDEN = 118,092 KM
1. Francesco Bagnaia (I), Ducati, 40.25,205; 2. Marco Bezzecchi, Ducati, +0,444; 3. Maverick Viñales(E), Aprilia, +1,3; 4. Aleix Espargaró (E), Aprilia, +2,585; 5. Brad Binder (ZAF), KTM, +2,721; 6. Jack Miller (AUS), Ducati, +3,045; 7. Jorge Martin (E), Ducati, +4,340; 8. Joan Mir (E), Suzuki, +15,851; 9. Miguel Oliveira (PT), KTM, 8,325; 10. Alex Rins (I), Suzuki, +8,596; 11. Enea Bastianini (I), Ducati, 9,783; 12. Takakaaki Nakagami (J), Honda, +10,617; 13. Johann Zarco (F), Ducati, +14.405; 14. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +17,681; 15. Alex Marquez (E), Honda, +25,866.
Racegemiddelde winnaar: 175,2 km/u.
Snelste ronde (15e): A. Espargaró, 1.32,500 = 176,7 km/u.
De Oostenrijkse mafketel Günter Schachermayr, aka de Vespa Record-man, is iemand met een ongelooflijke verbeelding. De afgelopen jaren gebruikte Schachermayr zijn Vespa om een rondje over de Red Bull Ring te rijden, een vliegtuig op te trekken om op te stijgen, af te dalen langs een schoorsteen en reed hij zelfs op één wiel over een landingsbaan terwijl hij een ei balanceerde op een lepel die hij in zijn mond hield.
Om de iconische Vespa om te vormen tot een trein kwamen deze keer nog eens bureaucratische moeilijkheden bovenop de technische. Het is namelijk verboden om over spoorrails te rijden. En als je er een vergunning voor zou krijgen, brengt elke vertraging ongelooflijke kosten met zich. Het had de roekeloze Oostenrijkse stuntman zo maar een boete tot 70.000 euro kunnen opleveren… per minuut!
Schachermeyr gaf niet op en vond uiteindelijk de oplossing zich recht onder zijn neus. In het Prater, het pretpark van Wenen dat beroemd is om zijn reuzenrad, bevindt zich ook de Liliputbahn: een 3,9 km lange smalspoorbaan, die in 1928 werd gebouwd.
Nu hij de spoorrails had gevonden, moest de Vespa nog in een ’trein’ worden veranderd. Eerst werd een aluminium velg van de juiste afmetingen gemaakt, waarop een laagje rubber werd gelegd om tractie op de rails te krijgen. De stabiliteit van de Vespa werd bereikt met een derde wiel dat aan de carrosserie was bevestigd zoals bij een zijspan.
Nadat hij in het zadel was geklommen, vestigde Schachermayr een record van 10 minuten en 25 seconden. Tot overmaat van ramp kwam aan het eind ook nog de Weense politie even langs… Gelukkig had Schachermayr toestemming van de directie van de Liliputbahn, zodat het risico van een huizenhoge boete werd voorkomen.
Tijdens deze mooie tocht toer je langs dromerige watermolens, komt op allerlei nostalgische plekjes en zie je prachtige houtwallen. Natuurlijk worden de ‘bergen’ niet vergeten en bezoek je kastelen. Verder doorkruis je een kunststadje, bekijk je een arboretum en steek je onderweg misschien wel een kaarsje op. Langs de kant en bij de boerderijen liggen grote zwerfkeien.
Tekst en fotografie: Tom Boudewijns
Archemer- en Lemelerberg, uniek natuurgebied
Voor je liggen Archemerberg en de Lemelerberg, samen goed voor 715 hectare uniek natuurgebied. De beide heuvels zijn vanwege de verscheidenheid aan planten- en diersoorten van grote waarde en zijn grotendeels begroeid met heide en jeneverbes. Je rijdt vanuit Lemele via de Kerkweg over de Lemelerberg en komt in Dalmsholte, waar je zelfs een partijtje klompjesgolf kunt spelen.
Een prachtige verzameling grote statige boerenhoeven bij Junne
In de omgeving van Giethmen en Ommen is het stil. Het is de streek van de vakantieganger. Anders is het bij Junne en Beerze. Een mooie verzameling hoeven markeert de Nieuwe Hammerweg in de Junnerbelten. Campings liggen er in de schitterende bossen van het Beerzer Zand. Het gebied maakt deel uit van de Boswachterij Ommen, met gemarkeerde wandelpaden, zoals het Overijssels Vechtdal Wandelpad.
Een prachtige verzameling grote statige boerenhoeven bij Junne.
Het natuurreservaat Engbertsdijksvenen
Je doorsnijdt rijdend over de Paterswal, het veengebied Natuurreservaat Engbertsdijksvenen. Nog altijd zijn in dit buitengebied de sporen zichtbaar van het roemruchte verleden. De Paterswal, die iets hoger ligt dan de omringende moerassen, werd vroeger door de paters gebruikt als verbindingsroute tussen het klooster van Sibculo en de stad Almelo. Het veenmuseum Vriezenveenseveld ligt er klaar om je een duik in het verleden te laten nemen. Je krijgt er een rondleiding door het museum en kunt met een treintje over het smalspoor op een unieke manier kennismaken met de veencultuur.
De strakke Vinckenweg brengt je via de Pollen naar Geesteren, waar eventueel een kleine kaart klaar ligt voor een hapje. Een stukje rondtoeren in het open gebied met de naam Dal van de Mosbeek en dan wandelen en een bezoekje brengen aan het in Saksische stijl verbouwde restaurant, voorheen de waterradmolen Van Bels in Vasse. Bekijk dan ook gelijk de tegenoverstaande bovenslagwaterradmolen Van Frans. Beide molens zijn te bezichtigen.
De vrouwen bekijken de Witte Wiefkes in het Sageland.
De talrijke vakwerkhuizen en een los hoes in Oud Ootmarsum
Vanuit het bosgebied Witte Berg draai je de Wittebergweg op. In de verte hoor je de lokroep van Oud Ootmarsum, een eeuwenoud vestingstadje. Ga er maar op af, want het bezit talloze vakwerkhuizen en heeft een raadhuis met rococoversiering. In de Smithuisstraat krijg je een beeld van de primitieve leefwijze van weleer. Daar staat namelijk een los hoes, een boerderijtype dat vroeger in Oost-Nederland veel te vinden was.
De havezate Singraven, met watermolen uit 1448
De havezate Singraven werd al in 1381 vernoemd en ligt bij een dubbele watermolen uit 1448. De molen is nog in gebruik als houtzaag- en korenmolen. In de omgeving liggen de natuurgebieden Singraven, Springendal, Borgbos, Sterrebos en Bergvennen. Je volgt de rivier de Dinkel en rijdt weldra langs kleurige heidevelden. Bij Denekamp heeft het stroomgebied van de Dinkel mooie oeverlandschappen en je vindt er vochtig broekbos, houtwallen, gras- en hooiland. Het gebied is ook zeer vogelrijk.
De havezate Singraven, met watermolen uit 1448.
Arboretum Poortbulten bij De Lutte
Pas in de omgeving van De Lutte op voor het spookdier kardoes of hellehond. Zo’n 85 jaar geleden maakte de hellehond hier de omgeving onveilig en men weet niet zeker of hij uitgestorven is. Als je niet weet hoe hij eruit ziet: in Lutte staat een beeldje dat op hem lijkt. In Lutte is ook een arboretum, dat Poortbulten heet. Je vindt daar een grote collectie heesters en ook binnen- en buitenlandse bomen.
Diepenheim is het kleinste stadje van Overijssel, waar het kasteel Weldam en de havezate Wegdam staan. De Franse kasteeltuin van Weldam is een bezoek zeker waard. In de omgeving van Diepenheim liggen maar liefst zes kastelen. Naast de eerder genoemde twee zijn dat Huis Diepenheim, het Nijenhuis, Westerflier en Warmelo. Ze staan zo dicht bij elkaar, omdat de omgeving erg moerassig was en men veilig voor de eventuele vijand wilde zitten.
Diepenheim heeft buiten de kastelen ook leuke andere pandjes.
Dingspelerberg met zicht op dingplaats en zwerfkeien
In deze streek ligt net voor Markelo in een fraai essenlandschap het plaatsje Stokkum te pronken. Markelo is één van de oudste gemeenten van Twente, waar ook de zwerfkeien opvallen. Deze keien zijn in de ijstijd mee naar ons land gevoerd en liggen nu als versiering langs boerderijen. Rijdend over de Larensweg en Dingspelerberg verlaat je Markelo.
Markelo is één van de oudste gemeenten van Twente.
Dorp Holten, met Holterberg, Beuseberg en Zuurberg
Het dorp Holten ligt tussen verschillende heuvels. Veel historische bezienswaardigheden zul je er niet aantreffen, want in 1829 is het dorp bijna geheel afgebrand. Wat je er wel vindt, is de prachtige Sallandse Heuvelrug met steile heuvels, diepe dalen en prachtige vergezichten. Het zijn erfenissen uit de IJstijd. Holten ligt op de grens van Salland en Twente en heeft de toerist veel te bieden. Dicht tegen het eindpunt liggen de schitterende Holterberg, de Beuseberg en de Zuurberg op je komst te wachten.
Heel moeilijk, vraag het maar aan de man die hier staat te fotograferen. Of beter gezegd: staat proberen te fotograferen tijdens de trainingen van de Grand Prix van Spanje op het circuit van Barcelona… Want geloof ons, dat duimpje van de man in de achtergrond is echt niet voor onze fotograaf. Oplettende kijkers zullen het wellicht al direct hebben gezien. Precies, dit is Jeffry de Vries, met in dit geval een fototoestel van Guus van Goethem. Guus kwam De Vries toevallig langs het circuit tegen, terwijl Jeffry zijn collega’s stond te analyseren. De liefde tussen fotografie en De Vries bleek echter maar kortstondig te zijn – ongeveer even lang als het nemen van deze foto –, want daarna was hij weer bezig met het op dat moment voor hem allerbelangrijkste: zo hard als kan racen over een circuit.
Foto-info
Fotograaf
Guus van Goethem
Jaar
1995
Onderwerp
GP van Spanje
Wetenswaardigheid
Ondanks de grondige voorbereiding, gaat het De Vries in de wedstrijd niet goed af. Hij valt en kan daarna niet verder. Tijdens de TT gaat het hem gelukkig veel beter af met een zege in de Thunderbike-race.
De Britse Motorrijdersfederatie (BMF0 heeft zich uitgesproken over de mogelijkheid dat alle nieuwe motorfietsen worden uitgerust met snelheidsbeperkende software. De federatie loopt vooruit op de invoering van nieuwe regels die vanaf deze maand wettelijk verplicht stellen dat nieuwe auto’s met deze technologie worden uitgerust.
De software, Intelligent Speed Assistance (ISA) genaamd, wordt nu al door sommige autofabrikanten (waaronder Ford, Mercedes en Renault) toegepast, maar zal vanaf juli standaard worden toegepast.
Het ISA-systeem beperkt de snelheid van de auto tot de limiet die geldt op de weg waarop de auto zich bevindt. Dus, als je rijdt in de bebouwde kom rijdt (max. 50 km/u), dan wordt de snelheid automatisch beperkt tot 50 km/u. De BMF merkt wel op dat de bestuurder de software kan opheffen. ISA maakt deel uit van de General Safety Regulation (GSR) die in oktober 2021 door de EU is aangenomen en omvat naast ISA nog een aantal andere zaken, zoals Automatic Emergency Braking.
Nog niet verplicht
Voorlopig zal ISA niet verplicht zijn voor motorfietsen. Natuurlijk staat het de fabrikanten vrij ISA te implementeren op hun nieuwste modellen, maar er is – nog – geen Europese wetgeving die voorschrijft dat motorfietsen met ISA moeten worden uitgerust. Maar het ziet er wel naar uit dat we het in de nabije toekomst op motoren zullen zien. Immers loopt de motorindustrie altijd een paar jaar achter op de auto-industrie. We beginnen net te wennen aan radars en cruisecontrole met radarondersteuning. Dus kunnen we de komende jaren nog genieten van de vrijheid van het gashendel.
Gave technische en commerciële rol voor de merken Super Soco en ons nieuwe merk Yadea.
Ben jij geïnteresseerd in elektrische tweewielers en op zoek naar een kans om als spil te fungeren tussen importeur, fabrikant en dealerorganisatie? Wil jij verantwoordelijk zijn voor onze elektrische merken Super Soco en Yadea? Heb je een achtergrond in service of sales en affiniteit met techniek? Dan ben jij misschien wel de nieuwe product specialist elektrische voertuigen bij Moteo Nederland bv, de grootste importeur van Nederland van onder andere SYM en Peugeot scooters, Benelli en de elektrische merken Super Soco en Yadea!
In deze brede rol op het snijvlak van service, techniek en commercie ben jij verantwoordelijk voor alles wat geregeld moet worden om de elektrische scooter op de Nederlandse markt te krijgen en houden. Van contacten met de fabrikant tot aan (technische) ondersteuning bieden aan de dealers die onze merken in hun winkels verkopen. Zo kan het zijn dat je een batterij staat te testen, een trainingsvideo opneemt of een dealer helpt met het afhandelen van een garantieclaim. Je werkt nauw samen met de After Sales collega’s op het hoofdkantoor in België en de Moteo collega’s in andere landen.
Als product specialist ben jij het eerste aanspreekpunt voor alle technische vragen en het geven van technisch advies en ondersteuning aan (personeel van) dealerorganisaties;
Jij verzamelt, analyseert en rapporteert technische (markt)informatie en informeert, keurt goed én update diverse gegevens naar het dealernetwerk en je collega’s;
Jij bent verantwoordelijk voor het verzorgen van dealertrainingen van nieuwe modelintroducties en het vertalen en distribueren van technische productinformatie;
De kans om te werken met de nieuwste technieken en productontwikkelingen
Continu meedenken en -bouwen aan de verbetering van de processen binnen de organisatie.
Jouw succesfactoren:
Het is een pre als je een (elektro)technische opleiding hebt HBO/ MBO4+ ervaring;
Je hebt van nature een klant- en servicegericht karakter en sterke coördinerende/ administratieve vaardigheden;
Je beschikt over technische kennis gecombineerd met een ‘handen uit de mouwen’ mentaliteit;
Je hebt een samenwerkingsgerichte persoonlijkheid, die verantwoordelijkheid durft te nemen;
Een goede kennis van Nederlandse en Engelse taal en een degelijke kennis van Microsoft Office.
Woorden als ondernemend, gedreven, nieuwsgierig, innovatief en initiatiefrijk passen goed bij jou.
Het bedrijf
Moteo Two Wheels Europe is een onafhankelijke importeur en distribiteur van motorfietsen en scooters in zes verschillende Europese landen. In Nederland startte Moteo 45 jaar geleden met Peugeot scooters, daar op volgde het merk SYM in 2001, Benelli in 2018, het elektrische merk Super Soco kwam in 2020 op de markt en afgelopen mei kwam daar nog een elektrische scootermerk bij; Yadea. Op dit moment is Moteo de grootste scooter importeur van Nederland.
Met een team van enthousiaste professionals werken we elke dag aan dit succes. Als bedrijf kenmerkt Moteo zich als innovatief, ambitieus, gezellig en open.
Je komt terecht in een boeiende functie binnen een gedreven team.
Uitstekende primaire- en secundaire arbeidsvoorwaarden, met een salaris tussen € 3.000,- en €3.500,- afhankelijk van opleidingsniveau en ervaring;
Minimaal 30 vakantiedagen, een goede pensioenregeling en diverse andere vergoedingen en voordelen, waaronder een aanvullende ziektekostenverzekering;
De mogelijkheid om je verder te specialiseren door het volgen van interne/externe opleidingen. Of gewoon je motorrijbewijs halen, als je die nog niet hebt;
Een mooie rol in een groeiende organisatie die opereert in een sterk veranderende markt.
Heb je interesse in deze leuke functie? Solliciteer via deze link of mail direct jouw CV naar sollicitatie@coosterprof.nl.
Evergreens, eendagsvliegen, winkeldochters, cultmachines,
collector’s items, geboren klassiekers of verloren illusies; aan elke machine
die uit de roulatie is gegaan, valt wel een predicaat te plakken. Maar welke
motoren van betrekkelijk recente datum zullen aanspraak kunnen maken op de
eretitel ‘klassieker’ en welke sneuvelen vroegtijdig met aan diggelen gegooide
illusies?
Onthoud wel: aan onze voorspellende gaven of miskleunen
kunnen op termijn geen rechten worden ontleend…
Honda NS400R (1985 – 1986)
Not so Fast
Freddie
Het is een nogal pedant cliché te stellen dat vroeger
alles al ooit gemaakt is. Maar toen Honda in 1985 met een sensationele Freddie
Spencer-replica op de proppen kwam onder de naam NS400R, wisten echte kenners
al waar Abraham zijn mosterd had opgedoken: niet alleen bij de NS500 V3, waar
Freddie in 1983 wereldkampioen op werd na het floppen van het overprestigieuze
NR500- viertaktproject, maar onder andere ook bij de fascinerende, mythische
Suzuki RP68-racer.
Deze Suzuki uit 1968 vormde met dezelfde elementen de bakermat voor de (vanwege de Japanse 400cc-limiet verkleinde) 387cc-Honda, maar dan in krankzinnig verkleinde versie. De vloeistofgekoelde driecilinder van de RP68 mat namelijk in totaal… 50 cc uit driemaal een boring x slag van 28 x 26,5 millimeter. De krachtbron uit de ‘borrelglasklasse’ kende roterende inlaten en veertien versnellingen om de powerband van vijfhonderd toeren te handhaven. Topvermogen volgens Suzuki: 19 pk bij 20.000 toeren. Topsnelheid: 200 km/u. Zoals het goede sages, mythes en legendes betaamt, heeft de RP68 slechts eenmaal opgetreden: tijdens de trainingen van de 50cc-GP van Japan in 1967. Om nooit meer ten tonele te verschijnen en het prototypestadium te doorlopen, mede door het FIM-reglement eind 1968 dat de 50cc-klasse voorbehield aan eencilinders met maximaal zes versnellingen.
De NS400R kende een treurig lot: hij werd slechts een jaar geproduceerd
De Honda NS400R (en zeker Freddie’s NS500) doorstond de curieuze bloksamenstelling een stuk beter. De 90graden-V3 van 387 cc presteerde volgens opgave 72 pk bij 9.500 tpm, had een kennelijke top van 230 km/u op de klok en werd gevoed door drie 26mm-Keihins. Wegen deed hij 163 kilo, dus de sokken had hij er aardig in tussen zeven- en tienduizend toeren. Toch kende ook de NS400R een treurig lot: hij werd slechts een jaar geproduceerd doordat-ie tussen wal en schip zat van enerzijds de dikke, stukken snellere 500cc-tweetakten en anderzijds de immens populaire, stukken goedkopere Yamaha RD350LC. Ook Freddie’s NS500 V3 zou al binnen twee jaar vervangen worden door de NSR500 V4. Ook extravagante concepten mogen dan al eerder bedacht zijn, een garantie voor succes zijn ze allerminst. Alleen Freddie zal daar anders over denken.
Collector’s Item?
Nou en of. Je vindt ze een heel enkele keer in Nederland, iets vaker in Duitsland of het Verenigde Koninkrijk, maar het meeste aanbod zit in Californië en Japan. Met gemak schiet de prijs van een gebruikte machine de tien mille voorbij, uiteraard afhankelijk van de staat. Voordat je te snel toehapt, raadpleeg de prijzen van de (nog redelijk verkrijgbare) onderdelen…
Iedere bocht op het TT Circuit Assen heeft zijn unieke kenmerken en gebeurtenissen. Het zijn er eigenlijk teveel om op te noemen, want het circuit heeft niet voor niets de bijnaam The Cathedral of Speed gekregen. Toch doen wij een poging en nemen het huidige TT Circuit per bocht door.
Een klassiek beeld van het oude TT Circuit Assen (foto boven). Angelo Nieto stuurt tijdens de training in 1971 zijn 125cc-Derbi de Bedeldijk in, een bocht die van 1955 tot en met 1983 onderdeel uitmaakte van het Drentse circuit, dat in die tijd buiten de dagen van de TT nog gewoon openbare weg was. De Bedeldijk volgde na start-finish, de S-bocht en een razendsnelle knik. Let op de grazende koeien, de TT-campings binnen het circuit, de sloten en het publiek kort langs de baan, want dat kon toen allemaal nog! De Bedeldijk is vooral bekend om de inhaalactie van Jack Middelburg in 1980 op Kenny Roberts en Randy Mamola, waarmee hij de leiding pakte in de 500cc-race en deze niet meer zou afstaan. Ook is deze haakse hoek bekend van het ongeluk van Franco Uncini in 1983.
Het TT Circuit Assen is in haar rijke geschiedenis flink veranderd. Denk aan de lengte van de baan; waar ooit begonnen werd met 28,4 kilometer zitten we nu op een circuitlengte van 4,5 kilometer. Maar één ding is praktisch altijd hetzelfde gebleven: de plek van start-finish. Alleen tijdens de allereerste TT van 1925 werd er in Rolde gestart. Vanaf 1926 wordt er op dezelfde plek – De Haar – gestart, waar ook in 2022 de Grand Prix van Nederland zal beginnen.
Fotografie: Henk Keulemans, 2Snap
START-FINISHLIJN
Een historische plek, omdat vanaf 1926 hier de races zijn begonnen en geëindigd. Het is dus de plek waar Wil Hartog in 1977 niet alleen zijn raketstart had, maar na afloop van de race ook op de schouders kon worden genomen. De finishlijn kan je op verschillende manier bereiken, zoals Bo Bendsneyder hier in 2017 laat zien. Omdat de Nederlander zijn KTM niet vast had op de finish, werd hij gediskwalificeerd. Twee jaar eerder demonstreerde Niklas Ajo hoe een rijder hangend aan de motor wel op correcte wijze de finishlijn kan passeren. Het is ook mogelijk om duwend over de finish te komen. In 1982 hadden Rolf Biland en Kurt Waltisperg zo’n grote voorsprong, dat zij besloten om hun zijspan voor de streep te stoppen en duwend als eerste over de eindstreep te brengen.
START-FINISHLIJN.
HAARBOCHT
De Haarbocht is de laatste bochtnaam die in 1984 werd toegevoegd aan het circuit. De oude Haarbocht, die tot 2006 werd gebruikt, werd nog voorafgegaan door de S-bocht. In die oude Haarbocht gingen Kevin Schwantz en Eddie Lawson in 1992 samen onderuit, terwijl ze streden om de zege. Na afloop werd Schwantz de ambulance in gedragen, terwijl Lawson toekeek. Deze crash zorgde ervoor dat Alex Crivillé kon winnen en de eerste Spaanse 500cc-winnaar werd, want ook toenmalig kampioenschapsleider Mick Doohan raakte eerder dat weekend zwaar geblesseerd bij een crash in de Haarbocht.
Na het inkorten van het circuit in 2006 verdween de S-bocht en werd de Haarbocht de eerste bocht van het huidige circuit.
HAARBOCHT.
MADIJK – OSSEBROEKEN
Madijk is een van de weinige bochten zonder bijzondere historie. Tegenwoordig is het meer een knik, waarin de rijders zich voorbereiden op de volgende bocht: Ossebroeken. In deze lange doordraaier kan een rijder tijd goedmaken of verliezen, aangezien er verschillende rijlijnen genomen kunnen worden. Dat die rijlijnen ook wel eens samenkomen was te zien in 2017 toen Johann Zarco bijna achterop Valentino Rossi reed. Het incident bleef zonder gevolgen, waardoor Rossi een klein half uur later zijn laatste Grand Prix-zege kon pakken.
MADIJK – OSSEBROEKEN.
STRUBBEN
De oude, ronde Strubben was voor toeschouwers een populair punt. Sinds de aanpassing van 2006 is het een krappe haakse bocht geworden. Zowel in de bocht als bij uitkomen is het een punt waar veel gecrasht wordt, zeker wanneer het nat is. Tijdens de TT van 2011 zou Marco Simoncelli voor de laatste keer van pole position vertrekken, voordat hij later dat jaar zijn tragische ongeluk kreeg in Maleisië. Na de start in Assen ging Simoncelli achter Ben Spies en Jorge Lorenzo de Haarbocht in. Bij het aanremmen van de Strubben ging Simoncelli voorbij aan Lorenzo. Toen de Italiaan op het gas ging, trok hij zijn Honda onderuit. Lorenzo kon hem niet ontwijken en crashte ook. Beide rijders zouden weer opstappen, waarbij Lorenzo nog zesde en Simoncelli negende werd. Spies zou de leiding niet meer afstaan en pakte die dag de enige MotoGP-zege uit zijn carrière.
STRUBBEN.
VEENSLANG
De Veenslang is het rechte stuk achter het rennerskwartier. Het is maar een klein recht stuk vergeleken met andere circuits, die soms wel meer dan een kilometer lang zijn. De Veenslang is nu recht, maar tot 2006 zat er ook een dubbele knik in waar Egbert Streuer en Bernard Schnieders in 1981 de controle over hij zijspan verloren en van de baan raakten. Dat er hoge snelheden worden gehaald op de Veenslang liet Jurgen van den Goorbergh in 1999 al zien toen hij met 286 km/u ten val kwam na een probleem met zijn MuZ. De motor was totaal vernield. Van den Goorbergh kwam er goed vanaf en reed niet veel later weer rond op zijn tweede motor. De schrik zat er wel goed in, want de Nederlander zou niet in de buurt komen van zijn pole position, die hij twee weken daarvoor in Catalunya had behaald.
De Ruskenhoek is tegenwoordig een rechts-linkscombinatie tussen de Veenslang en de Stekkenwal. Op het oude TT Circuit Assen was het niet veel meer dan een snelle knik. Ingaan Ruskenhoek is een populair inhaalpunt geworden, al moet de rijder daar wel over de nodige lef beschikken. Ook tussen de twee bochten is het mogelijk om in te halen. De linkerbocht is een lastig punt, want daar gingen grootheden als Jorge Lorenzo (2019) en Valentino Rossi (2021) hard onderuit. De Ruskenhoek is ook de plek waar de #46-fans zich verzamelden bij de Rossi tribune. In 2009 was het groot feest, aangezien Rossi daar toen zijn honderdste Grand Prix kon vieren.
STEKKENWAL
De foto is gemaakt tijdens de openingsronde van de 500cc race in 1985 toen de Stekkenwal nog een haakse hoek was. Christian Sarron (#6) remde zichzelf onderuit en nam de latere wereldkampioen Freddie Spencer (#4) met zich mee. In deze race finishte een 37-jarige Boet van Dulmen (#8) als vierde, nadat ook Eddie Lawson was gecrasht. Dat gebeurde in de Ramshoek. Een jaar later ging Lawson in de Stekkenwal onderuit. Wanneer de Amerikaan naar zijn zin niet goed genoeg wordt gelopen door de marshalls doet hij de legendarische uitspraak: ‘I hate Assen!’ Ook was de Stekkenwal de bocht waar Hans Spaan in 1989 zijn beslissende aanval plaatste op Alex Crivillé, waarmee hij de laatste Nederlandse TT-winnaar van een solorace in Assen werd. Twee jaar later pakte Egbert Streuer met Peter Brown ook de leiding in de Stekkenwal, wat hem zijn tweede thuiszege zou opleveren. Eerder op de dag verloor Wilco Zeelenberg juist in deze bocht een mogelijke TT-zege in de 250cc aan Luca Cadalora en Pierfrancesco Chili. Tegenwoordig is de Stekkenwal veel vloeiender.
STEKKENWAL.
KNIKJE ZONDER NAAM
Kort na de Stekkenwal zit nog een klein knikje richting De Bult, al heeft dit punt geen naam. Het was de plek waar in 1975 het laatste dodelijke ongeval plaatsvond tijdens de TT. Aan het begin van de 250cc-race kwam de Duitser Rolf Thiele ten val en zou later in het ziekenhuis aan zijn verwondingen overlijden. Fotograaf Henk Keulemans maakt veertig jaar na dat moment deze foto tijdens de Moto3-race, met voorop Miguel Oliveira (#44) en Enea Bastianini (#33) bij ‘het knikje zonder naam’.
KNIKJE ZONDER NAAM.
DE BULT
In deze bocht was lange tijd de verkanting goed zichtbaar waar het TT Circuit Assen zo bekend om stond. Tot ergernis van veel coureurs is deze verkanting er nauwelijks meer. Toch blijft De Bult een spectaculair aanrem- en inhaalpunt. Het is ook een bocht waar rijders gemakkelijk kunnen crashen, zoals Alex Rins in leidende positie van de MotoGP-race in 2019 liet zien. De Bult – met verkanting – was ook het punt waar Freddie Spencer in 1984 uitviel met zijn experimentele Honda-viercilinder, waardoor hij zijn titelkansen definitief in de ijskast kon zetten.
MANDEVEEN – DUIKERSLOOT
Een dubbele combinatie naar rechts waar tegenwoordig de rijders zeer spectaculair doorheen gaan. Tussen deze twee bochten ging Jack Middelburg in 1982 onderuit op het moment dat hij goede kansen had op zijn tweede TT-zege. De foto is gemaakt bij de Strubben tijdens het eerste deel van de race, voordat het begon te regenen en de race werd stilgelegd. Middelburg had op dat moment de beschikking over een fabrieks-Suzuki en reed achter Barry Sheene (#7). Bij de herstart was het weer droog en reed Middelburg aan de leiding, net voor Sheene, toen hij bij uitkomen van Mandeveen ten val kwam. Duikersloot is een bocht met weinig unieke momenten, al gaan ze daar geregeld – zeker in de Moto3 – met drie rijders naast elkaar doorheen.
MANDEVEEN – DUIKERSLOOT.
MEEUWENMEER
Een knik waar het loeihard gaat! Zo snel dat er deze eeuw taluds zijn weggehaald om meer valruimte te creëren. Alexander Barros heeft nare herinneringen aan deze bocht. In 1992 kwam hij tijdens de trainingen ten val, waarbij zijn Cagiva een vrouwelijke marshall raakte en zij haar been verloor. Een jaar later reed de Braziliaan aan kop (#9) voor Suzuki-teamgenoot Kevin Schwantz (34) en Mick Doohan (2). In de slotfase van de race ging het voor Barros opnieuw fout in Meeuwenmeer en crashte hij op hoge snelheid, terwijl hij op weg was naar zijn mogelijke eerste 500cc-overwinning. Meeuwenmeer is ook een bocht waar veel tijd gewonnen kan worden als je de weg goed kent. Vraag dat maar aan WorldSBK-coureur Michael van der Mark.
MEEUWENMEER.
HOGE HEIDE – RAMSHOEK
De Moto2-rijders gaan hier in 2016 via Hoge Heide naar Ramshoek. Net voor Hoge Heide is het punt waar Jorge Lorenzo in 2013 tijdens de natte trainingen op donderdag hard ten val kwam en zijn sleutelbeen brak. Twee dagen later zat de Yamaha-coureur weer op de motor en zorgde voor een legendarische prestatie door vijfde te worden in de MotoGP-race. Na Hoge Heide duiken de rijders Ramshoek in, wat volgens veel rijders de mooiste bocht van TT Circuit Assen is. Crashen in de Ramshoek is crashen op hoge snelheid. Tegenwoordig komen de rijders tot stilstand in de grote grindbak, maar in het verleden lag er bij uitkomen van de Ramshoek nog een sloot, waarin Steve Webster en Tony Hewitt tijdens de zijspanrace van 1985 tot stilstand kwamen.
HOGE HEIDE – RAMSHOEK.
GEERT TIMMER-BOCHT
Het meest bekende punt van het TT Circuit Assen. De entourage en het overzicht op de bijhorende tribune zijn geweldig. Deze chicane ligt er sinds 1976, daarvoor lag daar de Kniebocht, waarin Paul Lodewijkx in 1968 Hans George Anscheidt passeerde in de 50cc-race en zijn TT-zege scoorde. De Geert Timmer-bocht kent ontelbaar veel historische momenten. In het MotoGP-tijdperk waren de duels tussen Valentino Rossi en Marc Marquez (2015), en Nicky Hayden en Colin Edwards (2006) zeer bekend. Ook het moment in 1988 toen Sito Pons en Dominique Sarron streden voor de winst, totdat ze gezamenlijk in de laatste ronde onderuit gingen bij de Geert Timmer-bocht is bij velen bekend. Derde coureur Juan Garriga – die ver achter het tweetal reed – profiteerde en won de race.
Om een voorbeeld te stellen tegen illegale motorfietsen in New York werden 900 ‘illegale’ motorfietsen, scooters en ATV’s op een media-effectieve manier gesloopt.
De stad New York nodigde de pers uit voor dit evenement en burgemeester Eric L. Adams zwaaide speciaal met een geblokte vlag bij het begin van de sloopcampagne. Daarna werden ongeveer 900 motorfietsen, scooters en ATV’s overreden en platgewalst door een bulldozer.
De voertuigen waren amper de helft van de 2022 in beslag genomen motorvoertuigen. Naar verluidt zijn dit jaar al meer dan 2.000 motorfietsen, scooters en quads in beslag genomen, een stijging van 88% ten opzichte van vorig jaar.
Waarvoor de motoren in beslag zijn genomen, wordt niet in detail uitgelegd. Er wordt alleen gesproken over illegale overtredingen of illegale crossmotoren.
Burgemeester Adams: “We hebben het de hele winter al gehoord: wat gaan we doen aan deze illegale crossmotoren die onze stad en gemeenschappen terroriseren
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
