Met een harde plof valt hij op de deurmat, de splinternieuwe en vooral dikke reisbrochure vol motorreizen van Edelweiss Bike Travel. Met ruim 40 jaar ervaring op het gebied van motorreizen weet Edelweiss ook dit jaar weer de mooiste routes en bestemmingen aan te bieden.
De 198 pagina´s tellende brochure geeft uitgebreid informatie over de motorreizen op alle continenten, details over de moeilijkheidsgraad, de gemiddelde rijtijd en de gemiddelde tijd voor sightseeing.
Als je boekt voor 31 oktober 2021, krijg je € 200,- korting op een van de motorreizen uit het standaardprogramma voor 2022. De kortingscode is EBB2022. De brochure kun je geheel gratis te bestellen of downloaden op www.edelweissbike.com.
Smalle wegen langs water en door bos maken deze TankTasTocht Bos & Zee extra aantrekkelijk. Door de toeristische drukte te vermijden tovert de route prachtige stukjes onbekende Veluwe voor de motorbanden. Uitpuilende gezinsauto’s en pedaalterroristen hebben niets op deze route te zoeken.
Hotel Vierhouten in Vierhouten heeft een gezellig terras, motorvriendelijke uitbaters, koffie met heerlijke vlaai en een houten sculptuur van een vliegend hert dat ons uitzwaait, als de Indian over de Elspeterbosweg in de route begint te happen.
Elspeterbosweg wordt Vierhouterweg en daarmee verandert het bos in heidelandschap, met bijbehorend geurpalet, opgevolgd door maïsvelden en koeiengraaspercelen.
Elspeetsche Heide
Vlak voor het bebouwde-kombord Elspeet zwaaien we bij de Hersteld Hervormde kerk met een zeer ruim parkeerterrein af naar rechts voor een aantal kilometers op de N310. We snijden door de 768 hectare metende Elspeetsche Heide, niet te verwarren met de Elspeter Struiken ten oosten en het Elspeterbosch ten noorden en oosten van het godsvruchtige Veluwedorp.
Het is maar goed dat fietsers hier hun eigen asfaltstrookje hebben, want het is nog best een smalle weg eigenlijk, die N310, en de bomen groeien er op on-Nederlandse wijze redelijk dicht in de berm, totdat we de provinciale weg linksaf verlaten op de Stakenbergweg, verboden voor vrachtverkeer en dat is ook in dit geval een goed voorteken voor motorrijders.
Fietsspoortje
In het bos rechts ligt een heel dun fietsspoortje, daarop kunnen twee opgevoerde pizzakoeriers elkaar niet zonder brokken te maken passeren. Gelukkig is er op de hoofdweg geen verkeer en anders zou de Indian wel even laten zien wie hier Roadmaster is, tenzij er natuurlijk militair materieel op rupsbanden komt aanzetten.
Maar daarvoor zijn dan weer passeerstroken voorzien langs de weg, of zijn het parkeerstroken?
Maar dan heb je natuurlijk altijd pedaalterroristen die menen dat ze te goed zijn voor zo’n fietsersstrookje en die zich dus breed maken op het voor gemotoriseerd verkeer bestemde weggedeelte. Een paar stoten op het gas doet dan wonderen om de baan weer vrij te blazen. Met ingetrokken koppeling natuurlijk, maar dat weet zo’n fietsbroek niet als hij door overlevingsinstinct gedreven de berm induikt.
Langs het spoor
Harderwijk, dat is dolfijnen, dat is deinende zee. Maar om niet in het stadsverkeer vast te slibben, pakken we de Parallelweg langs het spoor. Daar deinen we niet op lieflijke baren, maar ook niet over de verwachte verkeersdrempels die een machtige, krachtige Indian reduceren tot een bibberend schoothondje, stapvoets met de staart tussen de benen. Zo kan onze Roadmaster in galop oprijden met de postkoets van de NS, totdat onze weg afbuigt richting Veluwemeer, wat een zee aan recreatiemogelijkheden biedt.
Babbel Beach, Bad Hoophuizen en Beach Resort Hooghe Bijsschel verhogen het vrijetijdskarakter met een grappig mengelmoesje van hip Engels en gemaakt oud-Nederlandsch. Zulke namen laten de op elkaar gepakte inzittenden van gezinsauto’s dromen van de stranden van Hawaii, Tahiti of Haïti.
Maar de betonplaten van het Achterwegje delen we alleen met een meisje op een trekker, haar broertje naast haar, beiden nog te jong om een motorrijbewijs te hebben. Wedden dat die straks, na gedane arbeid, de brommer van de knecht uit de stal lenen?
Waterweg en Oude Zeeweg brengen ons in Elburg, met opgeleukte haven waarin krasse knarren aan oude schuiten poetsen. Daarna slingeren we verder over de dijkweg langs wat ooit de Zuiderzee was, maar nu tot Drontermeer is ingekookt. Wat is het hier mooi, in de Nederlandse polderprairie, waar in plaats van bizons stamboekkoeien op grazen. Te Noordeinde, met Geldersesluis en Buitendijk, gaat de Zomerdijk over in Groote Woldweg en Naaldeweg, ten teken dat we het zeegebeuren achter ons laten en ons weer in de boswereld van de Veluwe begeven.
Welke stratenmaker met gevoel voor humor heeft hier het straatnaambord De Heuvels geplaatst? Buiten wat pannendaken en boompjes verheft hier zich niks boven de horizon.
De Wittensteinse Allee mag dan zelfs voor Nederlandse begrippen niet breed zijn, hij is wel mooi door rijen bomen geflankeerd, waaronder jonge aanplant, een erehaag van bewonderaars die ons begeleiden naar de linksafslag op de Spijkerboersweg, waar weer mooie bochten wachten.
Aan de IJssel
De bochten verder op de Zalkerdijk in de route hebben we te danken aan de IJssel aan linkerzijde. Daarna is het in naam met het vlakke land gedaan, we passeren Kraaijenberg en daar rijst de Vuursteenberg voor ons op.
We klauteren over deze 26 meter hoge stuwwal, ontstaan in de voorlaatste ijstijd en deel van de verlaten heidevelden van de Noordoost-Veluwe. Zonder ploppende oren dalen we af via Wachtelenberg, laten Wapenveld links liggen, en dan rijden we op de Nieuwe Zuidweg langs militair terrein waar ruimte is voor het Wapen der Artillerie.
In de berm staan borden, beveiligd tegen souvenirjagers met hangsloten. ‘Schietterein. Levensgevaarlijk.’
Weinig bochten hier, langs Legerkamp bij Oldebroek, maar het glas is halfvol door de afwezigheid van verkeersdrempels om onze vaart te stuiten, mocht er een hittezoekend projectiel in de spiegels opdoemen.
Zigzaggend dringen wij steeds verder door in de binnenlanden, totdat we weer op de Vierhouterweg denderen. En daar zwaait alweer de vliegendhertsculptuur van Hotel Vierhouten, met erachter het welkome terras. Nou maar hopen dat er nog een stukje vlaai is overgebleven.
Avontuur in Nederland, bestaat dat nog? Wel als je met een Italiaanse offroadmammoettanker zonder enige offroadervaring het Drentse zand probeert te slechten of enthousiast een ogenschijnlijk te doorwaden plas induikt zonder vooraf de diepte te peilen.
Eindelijk het echte werk
Het is een bont gezelschap dat op een grijze zaterdag klaar staat voor de Drentse lus van de TET-route. De klassieke XT500 van Rob loopt na een routineuze startprocedure met een trap, de Moto Guzzi Stelvio van Bart komt schuddend tot leven en mijn T7 spint het uit. Eindelijk, eindelijk, eindelijk mag de Yamaha doen waarvoor hij de afgelopen maanden is ‘opgeleid’; het rijden van de TET-route (transeurotrail.org/ netherlands).
Pure strontlucht
Mijn ergste nachtmerries lijken bij de start al direct bewaarheid te worden. Op het rijden van de TET verheug ik me enorm, tegen de confrontatie met wandelaars en fietsers zie ik huizenhoog op. Boze blikken verwacht ik en verongelijkte armgebaren. Bij het startpunt, waar we de navigatie opstarten, barst het natuurlijk ook nog eens van de wandelaars… Gelukkig nemen we de route andersom en beginnen we eerst over rustige asfaltwegen. Uiteindelijk valt het enorm mee met de confrontatie met wandelaars en fietsers. Zowel in kwantiteit als in kwaliteit. Als we heel rustig voorbij tokkelen staren de mensen ons niet dood, schelden ze ons de huid niet vol, maar groeten ze ons keurig terug. Natuurlijk is er die ene bozige hardloopster die bij het passeren theatraal haar neus dichtknijpt alsof onze allroads pure strontlucht produceren. Voor de rest valt het honderd procent mee.
Dat zegt ook iets over de route. Die voert door afgelegen gebieden waar überhaupt niet veel mensen komen. Verwar afgelegen gebieden overigens niet met lege en lelijke gebieden, want na dit rondje Drenthe zijn we danig onder de indruk. Deze provincie is echt vreselijk mooi. En verdomd als het niet waar is; ze hebben er nog onverharde wegen ook. Het percentage onverhard in de TET-route valt me zelfs enorm mee. De asfaltwegen zijn al geen straf want ze kronkelen heerlijk en voeren ons langs de mooiste plekken, maar natuurlijk is het ons te doen om het offroadtraject.
Daarvoor is mijn T7 gemaakt en met de nodige aanpassingen vervolmaakt. Op het laatste moment besluit ik om de set straat-Dunlops die er onder ligt te vervangen door de standaardmontage. Een wijze beslissing. Een paar noppen is geen overbodige luxe.
De waterpartij, een van de hoogtepunten
Offroadontmaagding
Ook Barts Moto Guzzi Stelvio staat op een paar allroadbanden. Als autopsie ooit uitwijst dat deze fijne snuiter voor 98% uit ballen bestaat, verrast mij dat niet. Waarom duik je anders zonder enige offroadervaring op een 259 kilo zware machine het zand in? Let op: dat zijn droge kilo’s en er gaat alleen al 32 liter benzine in de Italiaan. Het zachte zand, het hoge gewicht en de beperkte offroadcapaciteiten leveren een prachtig schouwspel op. Terwijl zandman Rob op zijn lichte XT’tje moeiteloos rechtdoor gaat, vliegt de logge Guzzi alle kanten op bij de eerste de beste zandstrook. Bart lijkt plotseling een inktvis want werkelijk overal zijn meesteppende benen te zien. Slechts door geluk – puur onversneden geluk – blijven man en machine overeind.
Gelukkige mannen
Ook ik kan mijn geluk niet op omdat ik op de eerste rij zit bij Barts offroadontmaagding. Gratis en voor niets krijg ik een spektakelstuk voorgeschoteld met zwaartekracht, onkunde, geluk en Drents zand in de hoofdrollen. Het gelukzalige gevoel verdwijnt geen moment op de zand- en asfaltstroken. Wat is dit leuk. Maar de hoofdrol is weggelegd voor de waterpartij waar Rob zich ongevraagd opwerpt als vrijwilliger. Onvervaard duikt hij de plas in. Na tien centimeter weet hij al dat het een slecht idee is. Als hij voorover van de XT500 afvliegt, hebben we een volwassenenluier nodig
De T7 doet ondertussen probleemloos wat hij moet doen. Hij is lichter dan de Guzzi en krachtiger dan de XT. Hij gaat dus makkelijker door het mulle zand en spint makkelijker op vermogen de bochten uit. Het is ideaal speelgoed dat net zo lief op asfalt als op zand en klei speelt. Het maakt de Yamaha niet uit, hij heeft er altijd en overal zin in en de TET is spekkie naar zijn bekkie.
Zelf rijden?
Onderstaand het gedeelte van de TET die de mannen gereden hebben.
Glenn van Straalen (30) en Rob Hartog (47) achter elkaar
Veel Nederlandse rijders waaien tegenwoordig uit naar het Internationale Deutsche Motorradmeisterschaft (IDM). Toen het kampioenschap ook in Assen neerstreek, was dit het moment voor MOTO73 om op onderzoek te gaan. We gingen met vijf vragen naar het TT Circuit en kwamen met vijf antwoorden terug.
1. Hoe hoog is het niveau in het IDM?
Wie kunnen deze vraag beter beantwoorden dan Rob Hartog en Glenn van Straalen. Beide reden tot eind 2019 nog in het WorldSSP600. In 2018 wisten Hartog en Van Straalen als gastrijders de concurrentie tijdens de IDM-ronde in Assen nog flink op achterstand te rijden. Dat is nu duidelijk anders, want voor de races in Assen hadden Hartog en Van Straalen beiden welgeteld één podium behaald in de IDM Supersport 600-klasse. Hartog legt uit: ‘Het niveau is de laatste jaren flink gestegen in het IDM. Dat was onlangs nog goed te zien in Most, waar meerdere IDM Supersport 600-rijders ook reden in het WorldSSP en vochten om een top-tien klassering. Dat zegt wel wat. Ook zijn er veel rijders met veel ervaring in dit kampioenschap, die daardoor de circuits goed kennen.’ Van Straalen vult aan: ‘Dit jaar zijn er weer sterke rijders bijgekomen, ook weer met veel WK-ervaring. Je merkt dan dat Max Enderlein en Martin Vugrinec, mannen die al jaren in de IDM racen, de prestatiedruk voelen en daardoor weer harder gaan. Met elkaar werken we het niveau omhoog en dat is goed.’
De laatste jaren is de Yamaha R6 dominant, maar Hartog en Van Straalen racen beide voor verschillende teams op een Kawasaki ZX-6R. Hartog: ‘Het reglement in het IDM is anders dan in het WK. Ik had vooraf nooit gedacht dat in het IDM het verschil tussen een Yamaha en een Kawasaki qua pure snelheid en acceleratie zo groot zou zijn. Dat maakt het voor mij niet makkelijker en we zijn zoeken het hele jaar al naar het juiste gevoel in de voorkant. Ook daarom hebben we nog niet de prestaties kunnen behalen, die ik graag zou willen.’ Hoog over kun je stellen dat het IDM weer in de lift zit na een aantal moeilijke jaren. Eind 2017 leek het einde van de IDM nabij. Hedentendage zijn de startvelden in alle klassen enorm gegroeid, net als het niveau in de categorieën Superbike, Supersport 600 en Supersport 300. Zeker voor de beide Supersport-klassen is het IDM weer een goede opstap naar een team in het WK. Hartog rond deze eerste vraag af met: ‘Het IDM timmert promotioneel ook goed aan de weg. Alle races kun je via een livestream, die echt mooie beelden laat zien, live volgen.’
Het is goed om Walid Khan (27) weer op de circuits te zien
2. Is Walid Khan volledig terug?
In het seizoen 2020 en het begin van 2021 hoorden we niets van Walid Khan, maar tijdens de IDM-ronde in Most stond de coureur ineens weer aan de start. Zou de voormalig WK-rijder en Red Bull Rookies-coureur het nog kunnen? Hij liet er geen gras over groeien. Als invaller bij het Freudenberg KTM-team wist de 21-jarige coureur meteen zijn eerste race te winnen. En dat na bijna twee jaar afwezigheid! Dan heb je toch talent. Team Freudenberg zag dat ook en gaf hem een zitje voor de rest van het seizoen. We spraken Walid voorafgaand aan de races in Assen: ‘Ik dacht dat ik nooit meer zou racen, totdat Freudenberg mij deze kans gaf. Het was natuurlijk eerst wel even spannend, want ik had zo lang niet meer geracet. Maar het ging gelijk best goed. Het doel is zeker om te blijven racen, want het is een goede en sterke klasse. Ik probeer weer op mijn oude niveau te komen, maar dat is niet makkelijk na zo’n lange tijd. Maar het voelt wel als thuiskomen om weer in het paddock te zijn.’ In de eerste race kon Walid niet laten zien waar hij toe in staat is. Na een incident in de trainingen moest hij vanuit de pitstraat starten. In de tweede race zagen we de echte Walid weer. Met late uitremacties sneed hij door de kopgroep. Hij had een podium verdiend, maar finishte als vierde. Conclusie is wel dat Khan terug is, maar logischerwijs tijd nodig heeft. Want een Walid in goede vorm was in de tweede race zeker op het podium geëindigd.
Glenn van Straalen (midden) met Sander Kroeze (links) en Patrick Hobelsberger (rechts) na de eerste IDM Supersport 600 race in Assen
3. Bestaat er thuisvoordeel in het IDM?
In het WK geloven ze niet meer in thuisvoordeel, maar in de (inter)nationale kampioenschappen ligt dat anders. Neem je de IDM Supersport 600-klasse in Assen is er zeker sprake van thuisvoordeel. Glenn van Straalen wist met een strak tempo met rondetijden in de 1’41, met de langzame Ruskenhoek, beide races te winnen. Daarnaast scoorde gastrijder Sander Kroeze ook een podium. Rob Hartog zat ondanks problemen met z’n motor en met diverse jonge Nederlandse talenten, dichter bij de kop dan gebruikelijk. En dat terwijl deze klasse toch zeer competitief is. WorldSSP300-kampioen Jeffrey Buis reed zijn allereerste Supersport 600-wedstrijden. Dat ging de 19-jarige coureur met een achtste en negende plaats goed af. De IDM Supersport 300-klasse had geen thuisvoordeel. Thom Molenaar, Twan Smits en Sven Doornendal stonden een paar weken voor deze IDM-ronde nog met een WK-wildcard aan de start in Assen, maar zaten niet verder van voren dan gebruikelijk. Ook de enige vaste IDM Superbike-rijder Pepijn Bijsterbosch viel tegen met twee keer een dertiende plaats. Gastrijder Danny van der Sluis finishte één keer als twaalfde. Ricardo Brink, die ook als gastrijder meedeed, kwam hard ten val, met twee andere rijders. Ondanks dat het zeer heftig uitzag, liep Brink gelukkig geen breuken op. Thuisvoordeel in het IDM? Voor de ene rijder wel en voor de andere rijder niet.
Bennie Streuer en Jeroen Remmé (21) lijken een goed duo te zijn
4. Hoe is het met Bennie Streuer?
Met Bennie Streuer gaat het goed. Hij liep zo’n zware rugblessure op dat het seizoen voor de wereldkampioen van 2015 er op leek te zitten. Maar vrij onverwachts stond Streuer toch aan de start tijdens de WK-ronde tijdens het WorldSBK-evenement in Assen. In de tussentijd moest Streuer ook nog op zoek naar een nieuwe bakkenist. Dat werd Jeroen Remmé. Dat Streuer het niet verleerd is, liet hij in zijn eerste race zien toen de combinatie als derde finishte. Streuer en Remmé werden uiteindelijk gediskwalificeerd omdat de keuring de combinatie te licht bevond. Maar dat mocht de pret niet drukken, omdat de Nederlandse combinatie door het missen van meerdere niet meer strijdt om de wereldtitel. Tijdens de IDM Zijspannen-ronde in Assen bevestigde Streuer nogmaals dat hij helemaal terug is. Samen met Remmé kon de 37-jarige piloot goed partij geven aan achtvoudig wereldkampioen Tim Reeves en zijn bakkenist Kevin Rousseau. In de eerste race waren ze net te snel. Maar toen Reeves en Rousseau in de tweede race vanuit de pits moest starten, sloegen Streuer en Remmé toe met een hun eerste gezamenlijke in het IDM. Streuer is terug!
Ilya Mikhalchik (37) pakte kopstart in de eerste IDM Superbike race
5. Wie was de snelste IDM-rijder in Assen?
Dat was zonder enige twijfel de Oekraïner Ilya Mikhalchik. De coureur van het BMW-team van Werner Daemen reed in de kwalificatie een 1’37.6. Zoals eerder aangegeven werd er gereden door de langzame Ruskenhoek. Vorig jaar ging het in de IDM Superbike nog sneller, want toen noteerde Jonas Folger 1’37.3. Mikhalchik was toen één tiende langzamer. In Assen stond er geen maat op Mikhalchik, ook niet in de tweede race. Ondanks de omgekeerde gridregels – hij vertrok vanaf de derde startrij – nam hij in De Strubben de leiding al over. Met twee zeges legde Mikhalchik de basis voor een mogelijk derde IDM Superbike-titel.
In een mysterieuze video kondigt Kawasaki een nieuw retro-model aan. Het nieuwe model heeft naar verluidt als motto ‘Retrovolution is coming’, maar verdere informatie is er op dit moment nog niet.
In de video zie je twee motorrijders bij een verkeerslicht. Ze dragen jethelmen en je kunt ronde motorspiegels zien. Daarna wordt de zin ‘Retrovolution komt eraan’ worden getoond.
Kawasaki heeft al enkele moderne retromodellen in de aanbieding met de Z900 RS, Z900 RS Cafe en W 800. Geruchten over een aanstaande Z650 RS zijn ook al enige tijd aanhoudend. Maar of dit de eerste teaser voor de Z650 RS zou kunnen zijn, blijft open.
Op 2 en 3 oktober vindt de vierde editie van de DirtRide in Rotterdam plaats op een opvallende locatie langs de A20 in Rotterdam. De DirtRide zou wel eens de modderigste en misschien ook wel het leukste motorfestival kunnen zijn voor motoren van voor 1990 en de huidige retro motorfietsen. Zeker is dat jet festival motorliefhebbers uit heel Europa samenbrengt.
Dirtride is toegankelijk en zit vol fun en actie. Tijdens het tweedaagse event – familievriendelijk! – kun je kijken naar gentlemanly-races, vintage crosswedstrijden, maar ook testrides.
Harley-Davidson is opnieuw de hoofdsponsor. Het grootste motormerk van Noord- n Zuid-Amerika is aanwezig met testritten (met onder andere met de nieuwe 1250 Sportster S en de 1250 Pan America). Daarnaast zijn merken als REV’IT!, Trevor Motorcycles, SUPER73, Red Bull, ROEG, Motorcycle Storehouse, MOTUL en Heineken partner van deze 4e editie.
Vanwege COVID-19 is het bezoek aan het festival gelimiteerd tot 750 bezoekers per dag. Als je wilt reserveren, moet je niet al te lang meer wachten. Meer dan 80% van de rijdertickets waren binnen de eerste week uitverkocht.
Chck rotterdamdirtride.com of Instagram (rotterdamdirtride) voor meer informatie. Wil je een impressie zien van het evenemententerrein of een virtuele tour, check da nook op rotterdamdirtride.com/videos/.
Jonathan Rea, Garrett Gerloff en Toprak Razgatlioglu werden in de afgelopen periode veelvuldig in verband gebracht met een MotoGP zitje. Het is lang geleden dat Superbike rijders zo in trek zijn. De laatste Superbike kampioen die doorstroomde was Ben Spies na 2009. Waar komt deze interesse nu ineens vandaan? Moto73 ging op onderzoek uit.
Praktisch alle nieuwe MotoGP-rijders komen de laatste jaren voort uit de Moto2-klasse. De meest recente succesverhalen zijn Joan Mir, die vorig jaar kampioen werd en Jorge Martin, die als rookie wist te winnen op de Red Bull Ring. MotoGP-rijders zien we wel vertrekken naar het WorldSBK zoals Alvaro Bautista, Tito Rabat en indirect Scott Redding. Andersom komt het bijna niet meer voor. Superbike-rijders lijken alleen nog te worden ingezet voor een wildcardoptreden, zoals Michael van der Mark in 2017.
Jonathan Rea (1), Garrett Gerloff (31) en (S)Toprak Razgatlioglu (54) werden in de afgelopen periode veelvuldig in verband gebracht met een transfer naar de MotoGP
Waarom is dat?
Petronas Yamaha SRT-teammanager Wilco Zeelenberg vertelde aan MOTO73 in 2019 al: ‘In de Superbike wordt zeker hard gereden, maar een groot nadeel is dat de coureurs niet alle circuits kennen. Daardoor beginnen ze met een achterstand.’ Daar komt bij dat Moto2-rijders voor MotoGP-teams veel makkelijker te volgen zijn. Die bivakkeren immers in hetzelfde paddock. De MotoGP-managers zien hoe Moto2-rijders zich gedragen onder alle omstandigheden. Denk dan aan het gedrag onder druk, het omgaan met tegenslagen en het rijden in verschillende weertypes. Dit beeld is moeilijker te krijgen van een Superbike-coureur, omdat die als het ware in een andere wereld leeft. Ook zijn Moto2-rijders over het algemeen jonger dan Superbike-rijders, waardoor ze nog meer tijd hebben om te rijpen. Yamaha is eigenlijk het enige merk dat de afgelopen decennia Superbike-rijders een serieuze kans heeft gegeven, denk aan Ben Spies en Cal Crutchlow. Beiden rijders wonnen wel in de MotoGP, maar streden nooit voor de wereldtitel. Toch is het nu opnieuw bij Yamaha waar het gonst van de geruchten. Hun WorldSBK-coureurs gaan mogelijk een overstap maken, aangezien Yamaha onverwachts niet één, maar twee zitjes vrij heeft voor 2022.
Stoelendans voor 2022
Er zijn dus diverse redenen waarom een WorldSBK-rijders niet meteen interessant is voor een MotoGP-team. Maar dat lijkt nu toch anders te liggen. Die verandering heeft alles te maken met vraag en aanbod. Het begint er mee dat het MotoGP-veld in 2022 niet uit 22, maar uit 24 rijders bestaat. Daarnaast lijken Danilo Petrucci, Lorenzo Savadori, Iker Lecuona het toneel verlaten. Tel daarbij op dat Valentino Rossi stopt en dat het tussen Maverick Viñales en Yamaha niet meer botert. Viñales heeft wel weer een nieuw zitje bij Aprilia. Deze zet zorgt er voor dat Yamaha onverwachts snel moet schakelen, terwijl veel rijders al vastliggen voor 2022. De grootste Moto2-talenten van dit moment – Remy Gardner, Raul Fernandez en Marco Bezzecchi – gaan in 2022 in de MotoGP verschijnen. In de afgelopen jaren zijn veel Moto2-rijders doorgestroomd, waardoor er op dit moment niet nog een megatalent lijkt klaar te staan. Ook dit zijn redenen die een MotoGP- teammanager dwingt z’n horizon te verbreden.
2021 FIM Superbike World Championship, Ronde 04, Donington Park, UK, Juli 2-4, 2021, Toprak Razgatlioglu, Yamaha
Ligt het echt zo simpel?
Zijn Superbike-rijders dan altijd tweede keus? Dat is te simpel, want zo ligt het absoluut niet. Iedereen onderkent dat Toprak Razgatlioglu over een uitzonderlijk talent beschikt. De interesse voor hem is dan ook zeer begrijpelijk, maar deTurkse rijder heeft gekozen voor langer verblijf bij Yamaha. Samen gaan ze voor ze in het WorldSBK voor de wereldtitel, in plaats van voor een onzeker avontuur in de MotoGP. Toprak zegt hierover: ‘Ik hou van het WorldSBK-paddock en ik ben blij dat ik hier kan racen. Misschien is de MotoGP iets waar ik in de toekomst over ga nadenken, maar voor nu richt ik mij volledig op het klaren van de klus in het WK Superbike.’
En de veelbesproken Garrett Gerloff. De Amerikaan heeft net als Razgatlioglu zijn nationaliteit mee én liet bij de kenners een sterke indruk achter op de Petronas Yamaha SRT-racer tijdens de TT Assen. De 26-jarige Gerloff had nog nooit een meter op zowel een MotoGP-motor als het TT Circuit Assen gereden, voordat hij aan de eerste vrije training begon. ‘Natuurlijk’ reed hij in het achterveld, maar het verschil met de vaste rijders was klein. Daarmee laat Gerloff zien dat hij een snelle leerling is. Zo laat hij ook zien dat het geen automatisme hoeft te zijn om een Superbike-coureur niet te kiezen voor de MotoGP. Gerloff zou maar wat graag in de MotoGP willen presteren, het allerhoogste podium.
Troy Bayliss (midden) werd in 2006 WK Superbike kampioen, maar wist als wildcardrijder ook de MotoGP race in Valencia te winnen: een unieke prestatie! Naast hem Loris Capirossi en de op dat moment zojuist gekroonde MotoGP kampioen Nicky Hayden.
Maar toen Yamaha onlangs bekendmaakte dat Gerloff een contract heeft getekend bij de WorldSBK voor 2022, leek het er even op de Amerikaan buiten beeld was geraakt voor de MotoGP.Maar niets is minder waar en Gerloff schijnt nog steeds op het lijstje van Yamaha SRT te staan. Het team dat Franco Morbidelli ziet vertrekken naar het officiële fabrieksteam en Petronas kwijtraakt als hoofdsponsor, moet namelijk op zoek naar twee nieuwe rijders. En mocht deze kans zich voor Gerloff alsnog voordoen, heeft hij in zijn contract laten zetten dat als de kans zich voordot, hij naar de MotoGP verhuist. En dat is slim geregeld van zijn Nederlandse manager Laurens Klein Koerkamp.
Zeg nooit nooit tegen MotoGP
Ook Jonathan Rea kreeg tijdens de WorldSBK in Assen volop vragen over een mogelijk MotoGP-avontuur. ‘Zeg nooit nooit tegen MotoGP,’ was zijn antwoord. Maar voor Rea liggen de kaarten toch wat anders, omdat hij tien jaar ouder is dan Razgatlioglu. Rea kreeg in 2012 al eens de kans bij Repsol Honda, als vervanger van Casey Stoner. Ondanks een verdienstelijke zevende en achtste plaats, was dat niet voldoende om een permanent zitje te veroveren. De laatste zes jaar rijdt Rea iedereen naar huis in de WorldSBK. Waarom dan juist nu weer deze geruchten? Opnieuw is het een kwestie van vraag en aanbod.
De 35-jarige Rea is een familieman met een heel dik jaarsalaris, inclusief een lang lopend contract bij Kawasaki. Het lijkt daarom niet logisch dat hij gaat vertrekken. De MotoGP-kalender kent veel meer races, dus dat betekent veel meer en langer van huis. Rea in Most hierover: ‘Mijn toekomst ligt al een paar jaar vast aangezien ik een contract voor meerdere jaren bij Kawasaki heb. Toch ging ineens mijn naam weer rond in de MotoGP. Op zich best wel grappig en dat voelt natuurlijk goed. Maar mijn toekomt en focus ligt volledig bij Kawasaki.’
Gaan we in 2022 een WorldSBK-rijder in de MotoGP zien? Gerloff lijkt de enig overgebleven kandidaat. Maar als we iets geleerd hebben van de afgelopen weken, is dat je ook via het WorldSBK naar de MotoGP kunt. Als je wilt tenminste…
Als de zandhagedis verschiet van kleur omdat schitterend gestroomlijnde F1-racewagens een ontiegelijke heerlijke herrie veroorzaken op Zandvoort, vragen wij ons af of er ergens motorbloed in een van die coureurs stroomt. Wat heeft Max met motorfietsen?
Keuzestress: intens of degelijk
Sta maar eens voor de keuze tussen een BMW F900XR en een Aprilia Tuono 660. Beide staande twins, ongeveer evenveel pk’s, zelfs de ontstekingsinterval komt overeen. De wieg van de een staat in Zuid-Duitsland, die van de ander in Noord-Italië. Scheelt slechts een paar honderd, maar is betekent in de praktijk een wereld van verschil.
In navolging van Malherbe
De monnik Thomas á Kempis schreef in de 15e eeuw De Imitatione Christi; hoe je als christen moest leven. Yamaha heeft de Ténéré 700 Rally de kleuren gegeven van de FZT 750, de verongelukte Dakarracer van Andre Malherbe. Dat bracht Thierry Sarasyn in geestelijke twijfel.
Winter is coming…
Hoewel Game of Thrones z’n laatste seizoen heeft gehad, krijgen wij nog heel veel winterse seizoenen over ons heen. En daar wil je je niet bibberend of onderkoelt tegen verzetten. Dat vraagt om zwaar geschut. Daarom… een test van textielpakken, want de winter komt eraan!
Occasion
Gebruikt kopen: Suzuki 650 V-Strom
De graag geziene Suzuki V-Strom gaat bijna z’n twintigste levensjaar in. Ja 20, denk daar maar eens over na, want nog steeds is de betrouwbare V-twin de topper van de occasionafdeling. Waar moet je zoal op letten als je interesse hebt in deze volwassen middenklasse reis-enduro? Onze expert heeft het voor je uitgezocht.
Sport en nog eens sport
Op de afdeling Sport van Motor.NL is het een drukte van belang. Wedstrijdkalenders die niet zeker zijn, wedstrijden die op hetzelfde worden verreden maar een andere naam krijgen, motorsport in Nederland. Verwarrend of niet: MOTO73 is erbij, al bijna 50 jaar…
MOTOREN & TOCHTEN
2 FOTO73
10 Is er nog nieuws te melden?
26 Column Boudewijn Geels
32 Lezerstest: Harley-Davidson Pan America
46 Garage29: Ad rijdt de TET
48 5 Toertochten: Welkom in Vlaanderen en Wallonië
54 CROM Ride 2021: Megarit in onwaarschijnlijk mooi Catalonië
62 Marathonmotor: Honda CBR900R Fireblade
96 Volgend nummer (9 september)
SPORT
68 Sportfoto
70 Waarom bedanken SBK-rijders voor een MotoGP-zitje?
De Kawasaki Z650RS, een retro middenklasse, zou volgens de geruchten in 2022 op de markt komen. Is het de moderne retro waar we allemaal op hebben gewacht?
Als je naar de geruchtenmolen luistert, lijkt het er steeds meer op dat Kawasaki in 2022 een 650cc-twin retro wil uitbrengen die past in de middenklasse Z-modellijn. Dat lijkt een schot voor open doel, de Kawasaki 650-twin heeft zijn succes al bewezen in de Z650, Ninja 650, Versys 650 en Vulcan S. En in Europa bestaat al een groeiende fanbase van de Z900RS, inclusief WorldSBK-kampioen Jonathan Rea.
Dus waarom niet de twee samenvoegen en motorrijders geven wat ze willen – een middengewicht 650cc retro waarvan ook A2-rijders kunnen genieten? We houden het nieuws voor je in de gaten.
Afgelopen oktober onthulde Triumph de Trident 660, een naked middenklasse motorfiets die is ontworpen om de concurrentie in deze klasse aan te gaan, zoals de Honda CB650R, Suzuki SV650, Yamaha MT-07 en Kawasaki Z650. Ongeveer een maand voor de officiële onthulling gaf Triumph foto’s vrij van het uiteindelijke prototype van de Trident 660. De foto’s werden gefotografeerd tijdens tests in de buurt van het hoofdkantoor in Hinckley, Engeland.
Triumph doet nu hetzelfde met de eerste spin-off van het 660-platform. De Tiger Sport 660, de driecilinder die prestatievoordelen moet brengen in de middenklasse toersport -categorie. Op de foto’s is het bodywork van de motor gecamoufleerd met zwart-witte Triumph-stickers die de exacte lijnen verbergen. Maar er valt nog genoeg uit op te maken.
De achterzijde maakt het verschil
De Trident 660 wordt aangedreven door een vloeistofgekoelde, DOHC, 660cc-driecilinder die 80 pk levert bij 10.250 tpm en 63,7 Nm bij 6.250 tpm (naar verluidt). Zo’n 90% van het piekkoppel komt al vrij bij 3.600 tpm. Het blok in de Tiger Sport 660 ziet er precies hetzelfde uit, tot en met de uitlaatsysteem die aan de rechterzijde onder de gegoten aluminium achterbrug uitkomt. Beide motoren hebben een frame van stalen buizen.
Het blok is afgeleid van de 2013-2016 Triumph Street Triple 675, met een smallere boring van 74 mm en een langere slag van 51,1 mm voor een kleinere cilinderinhoud. In dat blok zijn 67 nieuwe onderdelen verwerkt, waaronder een nieuwe krukas, zuigerontwerp en nokprofielen.
De Tiger Sport 660 heeft dezelfde vijfspaaks, 17-inch wielen van gegoten aluminium, Michelin Road 5-banden, drie Nissin-remschijven met ABS en ups Showa-voorvork als de Trident. Bij de Trident 660 is de voorvork niet verstelbaar, de Showa-achterschokdemper biedt alleen instelbare veervoorspanning. De veerweg bedraagt voor en achter is 118/133 mm en de zithoogte 775 mm. De Tiger Sport 660 lijkt niet beduidend groter, maar heeft wel een andere achterzijde met geïntegreerde zijkofferbevestigingen en een dieper gewelfd zadel.
Het meest in het oog springende verschil tussen de Trident 660 en de Tiger Sport 660 is de stroomlijn en de ruit. De extra windbescherming, samen met een mogelijk hoger stuur en de – optionele harde zijkoffers maken de middelzware Tiger geschikt sporttouring. Het totaalgewicht van de Trident is 417 kg, en de kuip en de ruit van de Tiger zullen waarschijnlijk nog eens zo’n 20 kg extra toevoegen. De tankinhoud van de Trident 660 is 14 liter; voor sportief toeren verwachten we een grotere tank op de Tiger Sport, misschien 17 liter.
De Triumph Trident 660 kost € 9.195,- en ligt daarmee op het niveau van zijn Japanse concurrenten. Bovendien biedt de Triumph extra voorzieningen als selecteerbare rijmodi, uitschakelbare tractiecontrole en een tft-kleurendisplay. Om de kosten van het extra bodywork te dekken, zal de 2022 Triumph Tiger Sport 660 waarschijnlijk rond de € 10.000, – € 10.500,- kosten.
Interessante cilinderinhoud
Interessant genoeg is de cilinderinhoud van de 660 dezelfde als die van de Aprilia RS 660, Tuono 660 en de binnenkort te introduceren Tuareg 660. Verschil is dat de Aprilia’s parallel-twins hebben en de Trident en Tiger Sport driecilinders-in-lijn. Aprilia heeft gekozen voor een meer high-performance benadering, door 100 pk uit de motor te persen en de RS en Tuono uit te rusten met componenten en elektronica van hogere kwaliteit. Als gevolg daarvan zijn ze ook duurder – de RS 660 begint bij € 12.450,- en de Tuono 660 begint bij € 11.950,-. Met zijn spaakwielen en een 21-inch voorwiel en bijna 250 mm veerweg zal de Tuareg 660 de concurrentie aangaan met de Yamaha Ténéré 700. Gokje: Over ongeveer een maand krijgen we alle technische details over de nieuwe-voor-2022 Triumph Tiger Sport 660.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
