In Portimão was Dennis Foggia nog razend op Darren Binder geweest. Logisch, want door een onbesuisde actie zorgde de Zuid-Afrikaan ervoor dat de kansen van de Italiaan op wereldtitel teniet werden gedaan. Pedro Acosta werd de lachende derde, want die verzekerde zich zo in Portugal al van de titel. Tijdens de laatste race van 2021 kon er dus ‘vrij’ worden geracet. Maar al te graag wilden Foggia en Acosta laten zien wie nu echt de sterkste van hen tweeën is. Dit keer kon Binder zich niet met die strijd bemoeien, want hij kwam al in de eerste ronde ten val. Zij aan zij begonnen de Italiaanse Honda-coureur en de Spaanse KTM-rijder in Valencia aan de laatste ronde. Nu was het uitgerekend Foggia die in de fout ging en daardoor zorgde dat Acosta ten val kwam en zo de finish niet haalde. Foggia deed dat nog wel. Als zesde. Maar de Italiaan kreeg van de wedstrijdleiding een tijdstraf van drie seconden voor ‘roekeloos rijden’ en werd zodoende als dertiende geklasseerd. Niet dat het veel uitmaakt, maar dan is er toch de vraag waarom de Leopard-coureur niet werd gediskwalificeerd. Dat gebeurde in Portugal namelijk wel met Binder. Uiteindelijk ging de zege in de laatste Moto3-race van 2021 naar de tweede Leopard Honda-coureur, Xavier Artigas. De 18-jarige Spanjaard bleef zijn landgenoten Sergio Garcia en Jaume Masia net voor. Laatstgenoemde zorgde er met zijn derde plaats voor dat KTM zich wereldkampioen bij de constructeurs mag noemen.
Kawasaki, Yamaha en een aantal autofabrikanten bundelen hun krachten om het gebruik van waterstof in interne verbrandingsmotoren te onderzoeken. Het doel is een schone, koolstofneutrale brandstof te ontwikkelen die kan worden gebruikt in conventionele vier- en tweewielige toepassingen.
Tot de groep behoren Mazda, Subaru en Toyota, waarbij Toyota samenwerkt met Yamaha en het Japanse ontstekingsbedrijf Denso. Yamaha richt zich op interne componenten en onderdelen, naast motorprototypes, verbrandingsstudies, vermogensprestaties en verbeteringsstudies. Denso is belast met de ontwikkeling van injectoren en bougies voor directe injectie.
Kawasaki heeft sinds 2010 een oogje op waterstofbrandstoffen en ontwikkelt momenteel ’s werelds eerste vloeibare waterstofbrandstof. Het bedrijf wil het product eind dit jaar klaar hebben. De futuristische brandstof wordt gemaakt van Australische bruinkool. Kawasaki heeft al statische motoren die op waterstofgas lopen, met als doel ze in de toekomst ook in auto’s, fietsen, schepen en vliegtuigen te introduceren. Een speciaal ontworpen schip vervoert de brandstof.
En bij Kawasaki en Yamaha blijft het niet. Honda en Suzuki zullen later in het project aansluiten, met de grote vier verenigd in de zoektocht naar een koolstofneutrale ‘conventionele’ brandstof voor motorfietsen van alle maten.
De proeftuin voor de ontwikkeling van Yamaha en Toyota is een auto die deelneemt aan een reeks enduranceraces in Suzuka, Autopolis en Fuji. Achter het stuur van die auto zit niemand minder dan Toyota’s CEO Akio Toyoda.
Om de waterstof te vervoeren heeft Kawasaki een schip ontworpen.
MV Agusta kondigt het Lucky Explorer Project aan en bevestigt daarmee zijn intrede in het adventure-segment. Volgens de geruchten, werken ze aan twee enduro’s.
MV Agusta bevestigt geruchten
Geruchten dat MV Agusta het avontuurlijke segment wil betreden, doen al langer de ronde. Timur Sardarov, hoofd van MV Agusta, heeft ze tussendoor zelfs zelf getankt en een prototype zou ook al in de buurt van de Aprilia-fabriek in Shiranna zijn gezien.
MV Agusta heeft nu ook een nieuwsbrief verstuurd waarin zij een speciaal ‘Lucky Explorer Project’- forum promoten. Ze hebben het over een veelzijdig initiatief dat gepassioneerde rally- en offroad-raceliefhebbers wil verenigen rond Schiranna’s onvergetelijke erfenis van ‘epische deelnames en overwinningen in de grote Afrikaanse rally’s van de Gouden Eeuw’. Zij willen Lucky Explorer-liefhebbers wereldwijd uitnodigen om actief deel te nemen aan het project, wat dat ook moge betekenen. Zij willen speciale inhoud en exclusieve previews aanbieden aan deze selecte groep.
Als je de link volgt, ziet u een video-overzicht van verschillende rally’s, waar de Cagiva Elefant in de woestijn te zien is. Cagiva is nu eigendom van MV Agusta.
Cagiva Elefant – prototype op de EICMA
Foto’s die afgelopen week opdoken: het prototype van de MV-adventure.
Naast de mogelijkheid om zich te registreren om regelmatig meer informatie te ontvangen, is er ook een verwijzing naar de EICMA, waar waarschijnlijk een eerste prototype zal worden getoond.
De ambiance, de sfeer wordt neergezet met verhalen over rijders, motoren en zand op instagram en via een speciale blog op de site. Voor de verhalen zullen van tijd tot tijd verschillende invalshoeken worden gekozen: coureurs, persoonlijkheden, tips en anekdotes, historische fabrieksrondleidingen, vintage reclame, video’s, memorabilia, nieuwe inhoud en evenementen.
In oktober 2021 won een klassieke Cagiva Elefant 900 de Swank Rally Sardegns.
Energica is ook aanwezig op de EICMA, de belangrijkste motorshow van Europa in Milaan. Maar de onthulling van de 2022-modellenreeks vindt plaats op 24-25 november tijdens het – besloten – evenement Energica Force Hub in het suggestieve ‘Spazio CB32’ in Milaan, Italië.
Nieuwe EMCE-motor
De 2022-reeks zijn uitgerust met de nieuwe, standaard EMCE-motor met lithium-polymer batterijen. De batterijen zijn 10 kg lichter en maken een toename van het rijbereik tussen 5 en 10% mogelijk, afhankelijk van de rijstijl. De EMCE-motor genereert een hoger koppel dan de ICE-motor. De Ego+ genereert bijvoorbeeld een koppel van 215 Nm, ongeveer 56% hoger dan het koppel van een ICE-hypersport. Het continuvermogen van deze motorfiets is 145 pk, met een piek van 169 pk.
2022 Energica Ego.
Vooral nieuwe kleuren
De Italiaanse fabrikant van volledig elektrische motorfietsen geeft aan dat de wijzigingen vooral de kleuren en het design van de naamgeving en belettering betreffen.
Zo is het lettertype op de kuip van de Ego en Eva Ribelle-modellen veranderd, met een look die moderner is en tegelijkertijd dichter bij de smaak van de Energica klanten staat. Naast de nieuwe belettering heeft de 2022-Ego ook nieuwe graphics op de kuip, koolstofvezel velgen en een nieuwe kleurencombinatie: Metal Black.
.2022 Energica Eva Ribelle.
De Eva Ribelle kreeg ook een andere belettering, samen met nieuwe premium graphics op de kuip en rood gecoate velgdetails met het Energica-logo. Nieuwe stickers verschijnen ook op de RS-versie, met als hoogtepunt de elegante rode lijn op de achterzijde. Nieuwe kleuren zijn Rosso Corsa en Stealth Grey.
De EsseEsse9 kreeg een tweekleurig zadel met het geborduurde logo, een metallic-matte gekleurde ‘tank’, antraciet geanodiseerde aluminium koplampbehuizing en zadelbevestiging en een metallic-grijs logo op het kuipwerk. Voor de EsseEsse9 kun je kiezen uit de volgende kleuren: Riviera Green, Bormio Ice en Sunset Red.
Op 25 oktober 2021 werd een octrooi van Suzuki geregistreerd waarin we een bekend silhouet van een motorfiets ontwaren. Is dit niet de supercharged 588cc-parallelltwin concept, dat als Recursion werd onthuld op de Tokyo Motor Show van 2013? Daar werd de motorfiets aangekondigd als een ‘compacte roadster’ die de prestaties van een zware motorfiets combineerde met het rijgedrag en de zuinigheid van een middenklasser. Dat kwam door een afgeslankte motorfiets die was voorzien van een revolutionaire, nieuwe vloeistofgekoelde 588cc-paralleltwin met een intercooled turbocharger. De Recursion trok niet alleen de aandacht van Suzuki-fans, maar ook van vele motorliefhebbers, die hoopten op de lancering van een nieuw model. Maar deze wens is tot op heden niet in vervulling gegaan. Sindsdien doken wel regelmatig geruchten op over het Recursion-project om vervolgens weer uit te doven. Tasten we daarom tot nu toe in het duister?
XN85: Turbo uit 1983
Voor de nieuwste generatie Hayabusa werd geïntroduceerd, ging het gerucht dat deze snelle motor een turbo zou krijgen of een zescilinder. Suzuki en turbo is geen vreemde combinatie, want al in de jaren 80 werd er geëxperimenteerd – net als alle Japanse merken – met een turbo. Rijdend bewijs is de XN85, die in 1983 werd geïntroduceerd. Het was een turbogeladen versie van de GS650G. De turbo voerde het blok vanaf 3000 tpm op voor een beter beheersbaar vermogen in het middengebied. Zoals de naam al doet vermoeden, levert het model 85 pk, tegen 65 pk voor het basismodel. De XN85 had een 16-inch voorwiel, kettingaandrijving en een stroomlijn die aan dat van de Katana deed denken.
Terug naar het octrooi. De lijnen van de tekening leken op de Recursion, maar zeker waren we niet van onze zaak. Daarom hebben we het silhouet over een officiële foto uit 2013 gelegd. Het paste bijna perfect. De foto heeft een iets hogere ophanging, het blok en de draaipunten staan ook iets hoger, maar de opstelling van de assen en de bevestigingshoeken van de cilinders zijn precies hetzelfde. Het enige verschil is dat de 2021-versie een trellisframe heeft, terwijl de 2013 versie een aluminium frame had.
Maar het is nog te vroeg voor ophef. Het octrooi zelf heeft betrekking op de lay-out van de koelwaterstroomregelaar, de radiatoruitlaat/waterpompinlaatpijpen en de intercooler luchtinlaat/uitlaat, alsmede de ontwerpkenmerken. Het octrooi heeft ook betrekking op het ontwerp van het motorkoelsysteem, dat bedoeld is om het uiterlijk van het voertuig te verbeteren en de capaciteit van de brandstoftank te vergroten. Het is nog te vroeg om te zeggen dat dit octrooi zal leiden tot de lancering van de Recursion. Maar het octrooi is in ieder geval ingediend in juli 2019, gepubliceerd in januari 2019, geregistreerd in oktober 2021 en later gepubliceerd. Dus het lijkt veilig om aan te nemen dat het onderzoek zelf nog leeft.
Zoete gedachte
De laatste jaren is er veel gesproken over de overstap naar elektrische motorfietsen en onlangs werd een overeenkomst aangekondigd tussen vier Japanse fabrikanten om onderzoek te doen naar waterstoftechnologie. Verbrandingsmotoren op benzine mogen dan op hun retour zijn, toch moeten er milieuvoordelen zijn aan het verkleinen van turboladers. Is dat geen zoete gedachte?
De rechterkant van de motor, waarop de opstelling van de waterpomp is te zien.De linkerkant van de motor. De inlaat en uitlaat is goed te zien.Patenttekening van de rechter voorkant van de motor. De radiatoren ziet er compact uit.Patentaanzicht van de voorzijde van de motor, waarop het tweecilinder-ontwerp te zien is.Patenttekening van de radiator, intercooler en leidingen.
Het begon met ijskoude regen, gevolgd door een grillige wind en dichte mist die onze groep BMW’s deed zwalken terwijl we ons een weg omhoog baanden over de steile, ruwe, enkelbaans weg naar de Vestkapp. Met witte knokkels omzeilden we een auto die naar beneden kwam en ontweken stapels schapenpoep alsof het landmijnen waren. Met bijna geen zicht en ijzel die tegen onze gezichtsschermen kaatste, volgden we de hi-viz helm van onze gids als de kerstman die Rudolphs rode neus volgt. Op de rotsachtige, 1.600 voet hoge top, koud, nat en nerveus, toeterden we en schreeuwden van opluchting en deelden we high-fives uit met onze squishy, doorweekte handschoenen.
Welkom in Noorwegen, een plaats waar, zoals Forrest Gump’s moeder zei over het leven, je nooit weet wat je gaat krijgen. De tourdeelnemers van vorige week werden getrakteerd op een heldere hemel, weidse uitzichten en rotsachtige kliffen en blauwe zeeën. Wij zagen vooral heel weinig, maar hadden wel een avontuur om over op te scheppen.
Noorwegen is een van van de natste plaatsen in Europa, dus regen is een kwestie van wanneer, niet als. Maar zomerdagen zijn lang op noordelijke breedtegraden, en als de zon tevoorschijn komt, baadt ze het ruige landschap in een warme, levendige gloed.
In plaats van een rondreis, verblijven we de hele week in één hotel en rijden we de komende 5 dagen verschillende routes. Ons vertrekpunt, Ålesund is een kleine charmante stad en de perfecte uitvalsbasis om dit mysterieuze land te verkennen.
Ruig, mysterieus en rijk aan olie, Noorwegen is als het Alaska van Europa, maar met trollen in plaats van grizzly’s. Op onze eerste dag, die o.a. uit 28 bruggen, 10 tunnels en twee veerboten bestond, joegen we de zon noordwaarts naar Bud, een schilderachtig kustplaatsje en bleven we de rotsachtige kust volgen op weg naar Atlanterhavsveien (Atlantische Weg), naar de langste brug van de dag, de Storseisundet, bekend als de “bridge to nowhere“.
Op onze tweede dag reden we naar de voet van de Trollveggen (Troll Wall), een 3.600 voet verticale rotswand die de hoogste in Europa is, en reden we 11 haarspeldbochten omhoog op Trollstigen (Trollenpad) naar de 2.800 voet hoge pas om vervolgens van het uitzicht te genieten. Door naar de Stigfossen waterval waar het water meer dan 1.000 voet naar beneden stort. Na de lunch, ontsnapten we uit het mistige hol van de trollen en raasden naar beneden over een reeks snelle bochten in een weelderige, zonovergoten vallei en stopten onderweg om wilde aardbeien te proeven. De routes die we reden zorgden elke keer weer voor een wow effect. Zo ook het hoogtepunt van de tour op de derde dag: Geirangerfjord, erkend als UNESCO Werelderfgoed omdat het “een van ’s werelds langste en diepste fjorden ter wereld en het landschappelijk meest opmerkelijke fjord is. Nadat we ’s morgens door valleien en tunnels en langs de randen van meren en fjorden reden, naderden we Geirangerfjord vanuit het zuiden, waar we onze eerste blik wierpen op de top van Dalsnibba, een 4.843 voet hoge berg met 360-graden uitzicht op gletsjertoppen richels en de diepe, gapende vallei die naar beneden naar het water leidt. Een dramatische rit naar beneden werd gevolgd door een schilderachtige veerboottocht die door het Geirangerfjord voer, waar donkere granieten muren diep in de blauwe vinger van het zeewater duiken, en rivieren en smeltende sneeuw dramatische watervallen creëren. Op onze vierde dag, namen we de veerboot en reden maar liefst langs 14 verschillende fjorden. Het vijfde klaverblad van de tour was een eiland-hop route die ons verwende met meer prachtige landschappen en een laatste stoeipartij door de bouwkundige speeltuin van bruggen, tunnels en veerboten. We verpakten 1000 mijl rijden in vijf dagen, met nauwelijks een mijl die vlak, recht of zonder uitzicht die een reisbrochure waardig is. Rondreizen door Noorwegen is een gegarandeerd avontuur, een die zeker niet mag ontbreken!
Touring Center Norway wordt meerdere keren per jaar door Edelweiss Bike Travel aangeboden. Meer informatie op https://www.edelweissbike.com.
‘There’s a big monkey off my back.’ Met deze beroemde Engelse uitspraak vatte Jeffrey Herlings het succes van zijn tweede MXGP-titel samen, zoals alleen hij dat kan. Een titel van opluchting, nadat hij door misschien wel de beroemdste crossblessure aller tijde wéér naast een wereldkampioenschap leek te grijpen. Waarbij wij ‘wéér’ met het grootst mogelijke respect zeggen, want respect is het enige dat je voor hem kunt hebben als je ziet wat Herlings allemaal overwon op weg naar in totaal vijf Grand Prix-wereldtitels. Een overzicht dat haast niet te geloven is en dat nogmaals laat zien hoe sterk onze beste crosser ooit mentaal is.
‘Als mensen nu nog steeds zeggen dat ik geen echte kampioen ben, dan weet ik het ook niet meer. Ik heb dit jaar geen punten cadeau gekregen en ben nu voor de vijfde keer kampioen.’
Was getekend Jeffrey Herlings (en wij sluiten ons er maar wat graag volledig bij aan).
2010
Jeffrey mist het einde van zijn eerste WK MX2-seizoen, omdat hij geopereerd moet worden aan een schouderblessure, nadat hij in Loket ten val komt en daarbij zijn schouder uit de kom schiet. Voor er geopereerd kan worden, moet Herlings weken rust houden, omdat de zwelling in de spieren eerst moet zijn afgenomen. Uiteindelijk wordt hij toch nog zesde in het WK, mede dankzij die waanzinnige zege in Valkenswaard.
2012
Het jaar van zijn eerste wereldkampioenschap, maar ook het jaar van het auto-ongeluk in Rusland. De auto waarin Herling zit, rijdt tegen een stilstaande vrachtwagen aan. Met een hersenschudding, gekneusde schouder en gebroken rib komt hij er nog redelijk genadig vanaf. Genadig genoeg om twee weken later de GP van Tsjechië te winnen en korte tijd later zijn eerste wereldtitel te pakken in de MX2.
Weer wereldkampioen, maar toch eindigt het seizoen voor hem in mineur als hij tijdens de GP van België ten val komt en zijn schouderblad breekt. Herlings wint dat seizoen tot zijn blessure alle GP’s en heeft als doel om ook laatste MX2-GP’s van dat seizoen te winnen. Gelukkig maakt zijn tweede MX2-titel veel goed.
2014
Tijdens de Everts and Friends Charity Race gaat het helemaal mis als Herlings met een 85cc-crosser rijdt. Hij breekt bij die val zijn linker bovenbeen en verliest ondanks een heroïsch optreden tijdens de laatste GP van dat jaar in Mexico toch nog de al zo goed als zekere wereldtitel. Jordi Tixier scoort 616 punten, Herlings, ondanks het missen van drie GP’s, 612, om nog maar eens te benadrukken hoe goed Jeffrey is.
2015
Dat hij, ondanks drie blessures, nog heel dicht bij de wereldtitel MX2 komt, zegt ook al alles over de kwaliteiten van Herlings. Hij komt met liefst 139 punten voorsprong aan in Teutschenthal, maar bij een mislukte sprong breekt hij zijn sleutelbeen. Bij de GP van Zweden komt hij onschuldig ten val. Niets aan de hand zou je denken, maar zijn pink raakt ernstig bekneld waardoor hij de Letse GP van een week later ook nog eens moet missen. Het kan echter nog erger, want in Loket valt hij en wordt vervolgens hard aangereden. Zijn rechter heup schiet daarbij uit de kom… Wel de beste, maar geen kampioen.
2016
De schrik is groot bij Herlings – en heel Nederland – als hij tijdens een manche voor het Nederlands kampioenschap in Halle valt en zijn rechter sleutelbeen breekt. Een week eerder wil hij in gesprek met de NOS al niets zeggen over een aanstaande wereldtitel omdat hij ‘niet teveel willen plannen’. Er kan immers nog van alles gebeuren, waaronder een blessure… Gelukkig loopt het met een sisser af, want wereldkampioen wordt Herlings gelukkig wel!
2017
In aanloop naar zijn MXGP-debuut breekt Jeffrey tijdens een trainingswedstrijd in Italië een middenhandsbeentje in zijn rechterhand. Normaal staat voor die blessure vier tot zes weken, maar Herlings heeft maar tien dagen tijd tot de start van het seizoen. Met een tweede plaats in het WK wordt het, ondanks het spannende begin, een fantastisch eerste jaar voor hem.
2018
Zonder twijfel het beste jaar van Herlings ooit. Hij domineert 33 overwinningen uit veertig WK-manches en wint ook nog even alle wedstrijden van het Dutch Masters of Motocross 500cc. Hij wordt er terecht voor benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Zelfs een gebroken sleutelbeen tijdens een training op Berghem kan hem niet weerhouden te domineren als zelden gezien, ondanks het missen van een GP.
2019
Tijdens een training in Spanje komt Herlings met zijn voet hard in aanraking met een wal aan de zijkant van het circuit. Hij wordt direct geopereerd, maar pas veel later wordt duidelijk dat het zomaar einde carrière had kunnen zijn door zijn verbrijzelde voet en, ondanks een aantal operaties, speelt de enkel hem nog altijd parten. Herlings maakt zijn rentree tijdens de Dutch Masters of Motocross in Rhenen, waardoor die plaats ineens wereldnieuws is. Korte tijd later gaat het in Letland toch weer mis, als Herlings bij de verkenningsronde valt en een collega geen kant op kan en over zijn voet rijdt. Herlings start echter gewoon en wint. Met een gebroken enkel! Een verhaal dat we inmiddels ook kennen van Oss, maar daar straks meer over.
2020
‘Ik kan niet beschrijven hoe verwoestend het was om daar op de grond tijdelijk verlamd te zijn en geen gevoel te hebben vanaf mijn nek naar beneden gedurende minstens een half uur.’ Met deze indringende woorden wordt duidelijk dat Herlings tijdens zijn val in Faenza eigenlijk geen pech heeft, maar verschrikkelijk veel geluk. Door een aantal gebroken rugwervels zit hij namelijk heel dicht bij een dwarslaesie. Dat hij opnieuw de kans op een wereldtitel verliest, maakt hierbij eigenlijk niets uit. Herlings herstelt, daar gaat het om.
2021
Al vaak besproken, maar het blijft een verhaal dat je maar moeilijk kan loslaten. We hebben het dan natuurlijk over het gebroken linker schouderblad van Herlings, nadat Ivo Monticelli hem vol raakt op De Witte Ruijsheuvel. Hij wint de manche, maar al tijdens die wedstrijd is te zien dat Herlings veel pijn heeft. En kijkend naar dit verhaal, heb je het dan dus over ongekend veel pijn. De 25 punten die Herlings alsnog in Oss behaald, blijken samen met de goede resultaten in Lommel en Kegums bepalend te zijn voor zijn tweede MXGP-wereldtitel!
Nu Valentino Rossi op 14 november 2021 zijn laatste Grand Prix heeft gereden, kan eindelijk het boek ‘Valentino Rossi, all his races’ verschijnen. Dat gaat gebeuren op 13 januari 2022. Auteur Mat Oxley en fotograaf Henk Keulemans werkten maar liefst vier jaar aan het indrukwekkende naslagwerk van de wereldwijd meest populaire motorcoureur ooit. Dat dit zo lang heeft geduurd, komt niet alleen door de hoeveelheid werk die het maken van een dergelijk boek vergt, maar ook omdat werd verwacht dat Rossi eerder afscheid zou gaan nemen.
Als geen ander kunnen Oxley en Keulemans in woord en beeld terugblikken op Rossi’s lange en imposante racecarrière, omdat zij die vanaf het begin en van heel nabij hebben meegemaakt.
Het imposante naslagwerk beschrijft alle wedstrijden (11 EK-races en 432 GP’s), waarin Valentino tijdens zijn lange en unieke carrière van start ging. Van zijn eerste kartrace op 10-jarige leeftijd in 1989 tot en met zijn laatste MotoGP-wedstrijd in Valencia 2021. Dus 32 jaar later…
Ook staan er interviews in met diverse personen, die nauw betrokken zijn geweest bij de carrière van #46. Zoals Lucio Cecchinello (een van zijn eerste tegenstanders), Carlo Pernat (teammanager bij Aprilia) en zijn jarenlange technici Jerry Burgess en Alex Briggs. Bovendien wordt er aandacht besteed aan speciale gebeurtenissen. Zoals Rossi’s deelname aan de Suzuka 8-urenrace en zijn hoog oplopende controverse met Marc Márquez. Ook worden Rossi’s motoren, zoals de Honda NSR500, de Honda RC211V, de Ducati Desmosedici en de Yamaha YZR M1, uitvoerig onder de loep genomen.
Het Engelstalige boek (formaat 25 x 35 cm) omvat 336 pagina’s met 280 foto’s en is te bestellen op de website van de Engelse uitgever: www.evropublishing.com. In Groot-Brittannië kost het boek £ 50,-.
Het Nederlands/Britse team achter het boek over de racecarrière van Valentino Rossi.
Husqvarna Norden 901 2022 test op de Azoren. Husqvarna wordt door velen nog steeds vooral als een off road merk gezien. Het merk heeft de titels en motoren om die visie te ondersteunen. Maar nu is er de Norden 901, een motorfiets die zich moet meten met de gevestigde orde in het adventuresegment. Zijn ze bij Husky het noorden kwijt of is de Husqvarna Norden een concurrent voor de gekroonde hoofden en vooral: een voorbode van méér?
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
