MotoGP Groot-Brittannië: Quartararo de beste op Silverstone

Door

-

06/09/2021

Als er nog enig twijfel bestond over wie dit jaar de beste MotoGP-rijder is, dan nam Fabio Quaratararo die in Silverstone weg. Met een overtuigende zege vergrootte de Fransman zijn leidende positie in het WK, terwijl zijn concurrenten faalden. Achter de sterk rijdende Alex Rins scoorde Aleix Espargaró het eerste Aprilia-podium in het huidige MotoGP-tijdperk.

Nadat de gebroeders Pol en Aleix Espargaró in de beginfase van Silverstone mochten strijden om de eerste plaats, nam Fabio Quartararo het initiatief in de vijfde ronde over. Het tempo van de Yamaha-rijder kon niemand aan, waardoor de Fransman naar zijn vijfde overwinning van het seizoen stuurde. Op de Red Bull Ring liet Quartararo al zien dat hij op een baan die de Yamaha niet het beste ligt erg sterk is. Het Silverstone-circuit past de Yamaha YZR-M1 als een handschoen. Iets wat Jorge Lorenzo en Valentino Rossi in het verleden ook al lieten zien. De glimlach van Quartararo werd alleen nog maar groter toen hij de uitslag van de race zag, want zijn naaste concurrenten waren niet in de top-acht te vinden.

Francesco Bagnaia was totaal niet te spreken over de Michelin-banden. Hij zou niet de enige zijn. Nadat de Italiaan vanaf de eerste startrij mocht vertrekken, viel hij gedurende de race als een baksteen naar de veertiende plaats terug. Bagnaia staat nu vierde in het WK achter zijn Ducati-merkgenoot Johann Zarco, die met een elfde plaats ook weinig punten scoorde. Joan Mir, de huidige nummer twee in het WK, werd na een veelbelovend begin slechts negende. De regerend MotoGP-kampioen kreeg in de tweede helft van de race problemen met zijn zachte voorband. Opvallend was dat Quartararo op de Yamaha met dezelfde voorband reed en totaal geen problemen ondervond. Mirs teamgenoot Alex Rins deed het aanmerkelijk beter. Op het circuit waar de Suzuki-coureur in 2019 Marc Márquez op de eindstreep versloeg, werd hij deze keer tweede. Deze podiumplaats was het eerste echte succes van Rins in 2021, nadat hij de verwachtingen van titelkandidaat totaal niet kon waarmaken.

Glimlach bij Aprilia

Aprilia maakte in 2015 haar officiële debuut in de MotoGP-klasse. De rijders waren toen Alvaro Bautista en Marco Melandri. De kleine fabriek uit Noale begon aan een serieuze uitdaging als kleine renstal in een zeer competitieve periode. Aleix Espargaró voegde zich in 2017 bij Aprilia. De prestaties gingen op en neer. Er waren zelfs geruchten dat de Italiaanse fabrikant zich zou terugtrekken uit de koningsklasse. Het is maar goed dat Aprilia dit niet gedaan heeft, want dan hadden ze het feest op Silverstone niet kunnen vieren. Aleix Espargaró wist na een sterke race Jack Miller voor te blijven en finishte op slechts vier seconden van winnaar Quartararo als derde. Het betekende het eerste podium voor Aprilia in de huidige MotoGP-klasse en de tweede voor Aleix Espargaró.

De tweede Aprilia-coureur, Lorenzo Savadori, ging niet van start, aangezien in de trainingen bleek dat hij niet voldoende was hersteld van zijn in Oostenrijk opgelopen blessures. Het bleken ook – voor nu – zijn laatste meters als vaste MotoGP-rijder te zijn geweest. Maverick Viñales neemt na een geslaagde tweedaagse test in Misano – zoals dat modern genoemd wordt – zijn plek over vanaf de volgende race in Aragón. Savadori keert terug in zijn oude rol als testrijder. Een tussentijdse transfer hebben we al wel eens vaker gezien, zoals bij Johann Zarco in 2019 die toen zowel met KTM als met Honda in actie kwam. Aangezien Viñales eerder dit jaar al eens een race met Yamaha wist te winnen, kan de 26-jarige coureur wel voor een unieke prestatie zorgen door met twee merken binnen één jaar voor een podiumplaats – of wellicht zelfs overwinning – te zorgen. De Aprilia RS-GP is er klaar voor, zoals zijn vriend Aleix Espargaró heeft laten zien.

Pol op pole

Maar er was meer reden voor juichen binnen de Espargaró-familie. Zaterdagmiddag pakte ‘broertje Pol’ zijn eerste pole position in dienst van Honda en de derde in zijn MotoGP-carrière. Het kan snel veranderen in het huidige MotoGP-tijdperk, want Pol Espargaró finishte op de Red Bull Ring nog twee keer buiten de punten. In de race was de Repsol Honda-coureur ook goed onderweg en scoorde zijn beste seizoenresultaat met een vijfde plaats. Voor zijn teamgenoot Marc Márquez begon en eindigde het weekend slecht. De Spanjaard kwam in FP1 met een snelheid van 274 km/u ten val. In de race crashte Marc Márquez in de openingsronde opnieuw en elimineerde daarbij ook Jorge Martin. Márquez lijkt op dit moment teveel te willen.

Een andere veelvoudige wereldkampioen had meer verwacht van het eindresultaat op Silverstone. Dat was Valentino Rossi. Tijdens zijn laatste Britse GP kwalificeerde de Italiaan zich als achtste en in de openingsfase van de race reed hij zelfs in zesde positie. Maar ook Rossi kende problemen met zijn (achter)band en zakte terug naar een meer dan teleurstellende achttiende plaats.

Waar er verliezers zijn, zijn er ook winnaars. Brad Binder reed naar een zesde plaats. Dit zorgde ervoor dat de top-zes uit zes verschillende merken bestond, wat aangeeft hoe competitief de MotoGP anno 2021 is. Iker Lecuona reed naar een knappe zevende plaats. Ook waren er top-tien-klasseringen voor Alex Márquez (8e) en Danilo Petrucci (10e).

MotoGP Nederland: Quartararo wel oppermachtig in Assen

Comeback Dovizioso

Het was logisch dat er na het vertrek van Viñales nog verschuivingen zouden plaatsvinden bij Yamaha. Dat Cal Crutchlow en Jake Dixon de Yamaha YZR-M1’s mogen bemannen is een tijdelijke oplossing. De puzzelstukjes lijken ondertussen in elkaar te gaan vallen, waarmee de Japanse fabrikant, naast de rijderstitel, ook het constructeurs- en het teamkampioenschap nog wil binnenhalen. In Silverstone werd bevestigd dat Franco Morbidelli – wanneer hij weer fit is – de overstap gaat maken naar het fabrieksteam en zo weer herenigd wordt met zijn voormalige teamgenoot Quartararo. Daarnaast wordt een deel van de ‘gewonnen miljoenen’ door het vertrek van Viñales ingezet om Andrea Dovizioso naar Petronas Yamaha SRT te halen. De voormalige testrijder van Aprilia zal in Misano zijn rentree gaan maken.

Maar er is meer. Het huidige Petronas Yamaha SRT-team stopt in zijn huidige vorm aan het einde van het seizoen 2021, aangezien zowel Petronas als het Sepang International Circuit zich terugtrekken. De Yamaha-renstal, die in 2019 zeer succesvol begon als opleidingsteam in de MotoGP, sluit het seizoen af met het oudste en meest ervaren rijdersduo van het veld: Rossi (42) en Dovizioso (35). Teambazen Razlan Razali en Johan Stigefelt hebben al wel aangekondigd om in 2022 verder te gaan onder een nieuwe identiteit, enkel in de MotoGP. De activiteiten in de Moto3 en Moto2 stoppen volledig, waardoor veel van de huidige 56 medewerkers op zoek moeten naar een andere werkgever. Hoe de rollen van de Nederlanders Wilco Zeelenberg, Torleif Hartelman en Robin Spijkers volgend jaar zijn, is op het moment van schrijven nog niet duidelijk. Wel is zeker dat de plannen van het nieuwe team tijdens de Grand Prix van Misano bekendgemaakt gaan worden. Onofficieel is bekend dat Dovizioso en zeer waarschijnlijk Darryn Binder vanuit de Moto3 de coureurs gaan worden van het Yamaha-satellietteam.

De resultaten

MotoGP Groot-Brittannië

1. Fabio Quartararo (F), Yamaha, 40.20,579;
2. Alex Rins (E), Suzuki, +2,663;
3. Aleix Esparagaro, Aprilia, +4.105;
4. Jack Miller (AUS), Ducati, +4,254;
5. Pol Espargaró (E), Honda, +8,462;
6. Brad Binder (ZAF), KTM, +12,189;
7. Iker Lecuona (E), KTM, +13,560;
8. Alex Marquez (E), Honda, +14.044;
9. Joan Mir (E), Suzuki, +16,226;
10. Danilo Petrucci (I), KTM, +16,287;
11. Johann Zarco (F), Ducati, +16,339;
12. Enea Bastianini (I), Ducati, +17,696;
13. Takaaki Nakagami (J), Honda, +18,285;
14. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +20,913;
15. Luca Marini (I), Ducati, +21,018.

20 RONDEN = 118 KM
Racegemiddelde winnaar: 175,4 km/u
Snelste ronde (6e): Quartararo, 2.00,098 = 176,8 km/u

WK-stand (na 12 van 18 races)

1. Quartararo, 206 punten;
2. Mir, 141;
3. Zarco, 137;
4. Bagnaia, 136;
5. Miller, 118;
6. Binder, 108;
7. Viñales, 95;
8. Oliveira, 85;
9. A. Espargaró, 83;
10. Martin, 64.

GP IN CIJFERS

65

punten bedraagt de voorsprong van Fabio Quartararo in het MotoGP-kampioenschap.

2000

was het jaartal dat Aprilia voor het laatst op het podium in de koningsklasse – toen 500cc – stond. Dit gebeurde met Jeremy McWilliams op Donington Park.

4

DNF’s en vijf racecrashes voor Marc Márquez sinds zijn rentree na zijn armblessure in 2020.

18

races reed Andrea Dovizioso al voor Yamaha in de MotoGP. In 2012 leverde dat zes podiumplaatsen op.

Quotes

‘Dit was onze kans.‘
Aleix Espargaró vertelde na de kwalificatie al dat er een topklassering mogelijk was.

Voorspelling sportredacteur Marien Cahuzak

Vorig jaar stond voorspellen van een MotoGP-race gelijk aan jezelf vakkundig voor l*l zetten, maar dankzij Fabio Quartararo wordt het eind 2021 een stuk gemakkelijker. Het moet namelijk wel heel raar lopen wil hij niet winnen op Aragón en Misano. De flow waarin hij zit, zie ik namelijk niet meer doorbroken worden. Voor Silverstone had ik daar nog twijfels over, maar als je hard crasht en vervolgens gewoon doorgaat met veel te snelle ronden rijden, ben je sterker dan welke tegenslag dan ook.

Moto2: contractverlenging voor Bo Bendsneyder

Door

Asse Klein

-

06/09/2021

0

Het mooiste nieuws kwam op zondagmorgen vanuit Silverstone toen het Pertamina Mandalika SAG Team bekendmaakte dat het contract met Bo Bendsneyder is verlengd tot eind 2022. Hierdoor rijdt Bendsneyder volgend jaar zijn vijfde seizoen in het Moto2-wereldkampioenschap. Gabriel Rodrigo wordt de nieuwe teamgenoot van de Rotterdammer. De Argentijn komt over vanuit de Moto3-klasse, terwijl zijn huidige teamgenoot Thomas Luthi na een lange GP-carrière stopt. Met zijn contractverlenging op zak stuurde Bendsneyder zich naar een vijftiende plaats op Silverstone. De Kalex-coureur had een goede start vanaf de dertiende plek, maar moest vervolgens in de openingsronden de gewonnen posities weer prijsgeven. Remy Gardner deed goede zaken om mogelijk in de voetsporen van zijn vader te treden als wereldkampioen in de wegrace. De Australiër won zijn vierde race van 2021. Zijn teamgenoot en grootste concurrent Raul Fernandez scoorde geen punten na een harde crash. De tweede plaats ging naar polesitter Marco Bezzecchi. Jorge Navarro stond voor het eerst weer op het podium sinds 2019 in Valencia. De Spanjaard kende een moeilijke periode met veel valpartijen, maar reed sterk tijdens de Britse GP. Navarro hield Sam Lowes van een thuispodium af. Voor Lowes betekende het zijn derde vierde plaats in de laatste vier races.. NTS RW Racing GP-rijders Hafizh Syahrin en Barry Baltus kwamen niet in de buurt van de punten, nadat zij respectievelijk als eenentwintigste en drieëntwintigste – tevens laatste – de finishlijn passeerden.

Uitslag Moto2 Groot-Brittannië

1. Remy Gardner (AUS), Kalex;
2. Marco Bezzecchi (I), Kalex;
3. Jorge Navarro (E), Boscoscuro;
4. Sam Lowes (GB), Kalex;
5. Fabio Di Giannantonio (I), Kalex;
15. Bo Bendsneyder (NL), Kalex.

WK-stand (na 12 van 18 races)

1. Gardner, 231;
2. Raul Fernandez (E), Kalex, 187;
3. Bezzecchi, 179;
4. Lowes, 127;
5. Aron Canet (E), Boscoscuro, 92;
14. Bendsneyder, 40.

De TT van Bo Bendsneyder: te gretig

Bo Bendsneyder ging met 1 WK-punt en een contract voor 2022 naar huis.

Moto3: perfect weekend voor Romano Fenati

Door

Asse Klein

-

06/09/2021

0

Het werd een Italiaanse aangelegenheid in de Moto3 op Silverstone met een hoofdrol voor Romano Fenati. De 25-jarige coureur was het snelste in alle trainingen. In de race legde Fenati vanaf pole position ook iedereen zijn wil op. Landgenoten Niccoló Antonelli en Andrea Migno waren de enigen die konden aanhaken. Maar passeren bleek een andere discipline dan volgen. Fenati bleef de race aanvoeren en won zo voor de eerste keer in 2021. Antonelli werd tweede en Migno viel met technische problemen uit. Het duel om de derde plaats werd gewonnen door Dennis Foggia. Dit resulteerde zo in een volledig Italiaans podium. Rookie Ivan Guevara scoorde zijn beste resultaat in het WK met een vierde plaats. Pedro Acosta, de leider in het kampioenschap, deed ondanks een moeilijk weekend goede zaken in de titelstrijd. Het Spaanse supertalent streed in de grote groep voor de tiende plaats met onder anderen zijn naaste concurrent Sergio Garcia. In de slotfase pakte Acosta een elfde plaats, terwijl Garcia buiten de punten finishte. Acosta heeft nu een voorsprong van 46 punten en dat tijdens zijn eerste seizoen in het WK.

Uitslag Moto3 Groot-Brittannië

1. Romano Fenati (I), Husqvarna;
2. Niccoló Antonelli (I), KTM;
3. Dennis Foggia (I), Honda;
4. Izan Guevara (E), GasGas;
5. Tatsuki Suzuki (J), Honda.

WK-stand (na 12 van 18 races)

1. Pedro Acosta (E), KTM, 201 punten;
2. Sergio Garcia (E), GasGas, 155;
3. Fenati, 132;
4. Foggia, 118;
5. Jaume Masia (E), KTM, 105.

Triotest: Ducati Monster, KTM Duke 890 & Yamaha MT-09

Door

Redactie

-

05/09/2021

0

Ducati Monster, KTM Duke 890 & Yamaha MT-09

e moeten er fraai uitzien, snel en dynamisch zijn en natuurlijk moeten ze qua aanschaf en onderhoud niet al teveel kosten. Een eisenpakket waarvan je als constructeur haast een burn-out zou oplopen. Klanten verwachten namelijk alle technische hoogstandjes, maar dan wel tegen een aangenaam prijskaartje. Toch kreeg dit segment in 2017 nog een belangrijke impuls met de KTM 790 Duke, die het thema lichtgewicht met 105 pk en 188 kg vetgedrukt op de kaart zette. Ondertussen heeft KTM de Duke naar 890 cc opgepompt en presenteerde Ducati een geheel nieuwe Monster + in de middenklasse, waarbij de Ducati naar 190 kg werd uitgehongerd. De nieuw ontworpen Yamaha MT-09 weegt ook nog maar 192 kg. Je kunt dus best beweren dat het recept van de 790 Duke uit 2017 opvolgers heeft gekregen.

Het aluminium frame van de Ducati Monster zorgt voor oproer aan de stamtafel. Geen vakwerkframe? Kan dat eigenlijk wel? Natuurlijk kan dat wel! Zowel technisch als economisch is het nieuwe aluminium frame beter; het is lichter, stabieler en slanker. En bij de beoogde aantallen is het ook beduidend goedkoper te maken. Wanneer ‘oude’ fans dus vinden dat een Ducati een stalen buizenframe moet hebben, is dat puur een mentaal probleem. Zeker omdat ze het frame tijdens het rijden niet eens kunnen zien. Nieuwe motorrijders en overstappers zal het worst zijn dat het niet historisch verantwoord is. Als het maar werkt.

Zonder vooroordelen bekeken, verschijnt de nieuwe Monster + slank en elegant aan de start. Een duidelijke breuk met het bullige, gedrongen uiterlijk van zijn voorgangers. De klassieke, elegante en typisch Italiaanse rondingen van de Ducati staan haaks op de hoekige designs, zoals bij KTM.

De tweede ‘echte’ nieuweling van dit trio is de Yamaha MT-09, die de ontwerprichting van zijn voorganger combineert met totaal nieuwe techniek. ‘The Dark Side of Japan’, zo luidt het motto van de ‘maximum torque’-serie. De bijbehorende reclamecampagne toont trendy, in donkere kleuren gehulde rijders, die bij nacht door de achterstraatjes van de grote stad brullen. De MT-09 heeft een agressief imago, maar zijn doorontwikkelde verschijning zwakt dat weer af. Het vooraanzicht is helemaal nieuw, met slechts een heel klein projectiekoplampje in het verder vlakke koplampmasker.

De 890 Duke viert twee bekende KTM-eigenschappen. Ten eerste heeft ze meer kantjes en hoeken dan een eskader bommenwerpers, ten tweede is het voor het Oostenrijkse merk zo karakteristieke neon-oranje zo prominent aanwezig, dat de forens op zijn oranje bochtenmonster behoorlijk zal opvallen in de file.

Motor en dynamiek

Goed ingelichte bronnen melden dat motorfabrikanten met regelmaat producten van hun concurrenten naar hun testterrein halen om te zien hoe hoog ze de lat hebben gelegd. Dat zou verklaren waarom de resultaten van de inhaalmetingen en acceleratietesten van de drie kandidaten akelig dicht bij elkaar liggen. Wie zijn keuze op de prestaties wil baseren, kan dus net zo goed een dobbelsteen opgooien.

Maar een motor moet niet alleen maar keihard optrekken, hij moet vooral de geest en het lichaam op weldadige wijze masseren. Dat doet de – constructief gezien – oudste machine het beste. De 90°-V-twin van de Ducati stamt, ondanks de naderhand bijgeplaatste waterpomp links op het motordeksel, rechtstreeks af van de legendarische, luchtgekoelde Desmodue. Beide zuigers delen de klappen op dezelfde, ietwat ruwe manier uit, in het middelste toerenbereik wat intensiever, hoger in de toeren egaliseert de massabalans wat. De Ducati voelt zich niet thuis in de lage toerentallen, dan schudt het blok als een natte hond, zodat je graag terugschakelt.

De tweecilinder in de KTM heeft een veel moderner karakter. Hij pulseert wat minder – wat niet iedereen een voordeel vindt – en draait gewoon netter door het hele toerenbereik. De gasreactie bij lage gasklepstanden functioneert stukken beter dan bij de Ducati. In de stad hoef je minder vaak te schakelen, op de buitenwegen is er nauwelijks verschil.

De Yamaha-driepitter toont zijn brede borst. Op de vermogensbank kon hij de 119 beloofde pk niet allemaal mobiliseren, maar de demo was bij de meting ook nog niet helemaal ingelopen.

De weinige, bij de laatste modellen nauwelijks nog vermeldenswaardige minpunten heeft Yamaha bij de nieuwe MT-09-krachtbron consequent weggewerkt. De motorfiets biedt nu een soevereine en stootvrije gasreactie in alle motormodi, alleen in de sport-modus kan het vermogen er nog wel eens met een rukje inkomen, als je in de bocht iets gas bijgeeft. Na de overstap van de tweecilinders voelt deze driecilinder tamelijk gelikt, de werkelijk fantastische quickshifter zet nieuwe maatstaven op het gebied van souplesse en is zelfs bij ontspannen tuffen in de stad nog bruikbaar. Dat dit niet vanzelfsprekend is, verraden de schakelhulpen van KTM en Ducati. Deze quickshifters werken stug bij het opschakelen.

Rijwielgedeelte en remmen

Allereerst de overeenkomsten. Er is in deze prijsklasse geen budget voor vering van topkwaliteit. De verstelmogelijkheden zijn bij KTM nogal miniem, je kunt alleen de veervoorspanning achter afstellen. Ducati biedt wat extra’s met een stelschroef voor de uitgaande demping van de achterschokdemper, net als de Yamaha. Instelbare voorvorken zie je alleen bij de motor uit Nippon.

Qua comfort is Ducati de echte koploper, de zacht geveerde voorvork duikt bij het remmen ook nogal in. Een iets hoger olieniveau in de vorkpoten zou dit probleem wellicht kunnen verminderen. Desondanks een prettig arrangement, dat zowel binnen als buiten de bebouwde kom goed functioneert. Alleen als je flink aan het gas hangt, zou je wel een wat duidelijkere feedback van de voorkant willen hebben.

De KTM is de tegenpool. Die heeft een glasheldere, sportieve demping. Wie hiermee over een euro rijdt, kan voelen of het kop of munt was. Pas wanneer je op slecht asfalt terecht komt, zou je wensen dat er toch wat meer instelmogelijkheden waren, zodat je de best riante veerwegen optimaal kan inzetten om de gaten in het wegdek te egaliseren.

Bij de bandenkeuze heeft KTM wel een zeperd gemaakt. De standaard Conti-Road is een toeristische budgetband, die in Maleisië wordt gemaakt. Wat betreft grip en stuurprecisie haalt deze band het niet bij de fameuze Conti-topmodellen uit het Duitse Korbach. Het ‘Ready to Race’-logo, dat bij het omdraaien van de contactsleutel op het tft-display van de 890 Duke verschijnt, wordt hierdoor grondig geweld aangedaan. De concurrenten bieden daarentegen actuele sport- en hypersportbanden, waarvan je de grenzen in het huidige verkeer nauwelijks kunt verkennen.

De vering van de Yamaha kun je wel goed op je eigen voorkeuren aanpassen, van stug tot soepel.

Op het gebied van de remmen bieden alle kandidaten vergelijkbare hardware. De ABS-meting op ons testparcours levert geen echte topwaarden op, de drie fabrikanten richten zich duidelijk op absolute stabiliteit bij een noodstop. Dan blijft de achterkant altijd zuiver in het spoor, maar de remweg valt wat langer uit dan nodig.

Met de 2021 Honda GL1800 Gold Wing over de hoogste pas van Europa

Sport en dagelijks gebruik

Geen van de motoren in deze test is prettig voor een duopassagier, maar een passagier voelt zich nog het meeste thuis op de duozetel van de Yamaha, alleen past dat echt enkel als de rijder en de passagier allebei broodmager zijn. De Yamaha biedt voor de rijder in elk geval de meest comfortabele zithouding en het hoogste stuur. Daarbij is de ergonomie instelbaar; hier kun je het jezelf lekker comfortabel maken, als tip voor kilometervreters.

De KTM 890 Duke is net onder de extreem sportieve R-versie gepositioneerd en dat merk je. De sprong naar de wat meer gematigde, laten we zeggen ‘meer geciviliseerde’ zit wil op de 890 Duke zonder ‘R’ niet echt lukken. Stugge vering, toerbanden, een hoge uitlaat die het moeilijk maakt bagage mee te nemen; de KTM 890 Duke valt bij de stoelendans tussen de stoelen in. Voor dagelijks gebruik is de KTM te onpraktisch en voor een sportieve motor is-ie niet goed uitgerust.

Ducati heeft met de nieuwe Monster + een nieuwe richting gekozen en alle pijlen zijn op de toekomst gericht. Het alternatief was om de decennia oude bouwserie af te laten glijden richting retro. Maar Ducati is voor de uitdaging gegaan en dan bedoelen we vooral de uitdaging uit Oostenrijk. Dat doen ze in Bologna met het soepel geveerde rijwielgedeelte en de zorgeloze Pirelli Diablo Rosso III-banden, die veel grip leveren. Zo mikt de Monster + op actieve ontspanning. En dat is een iets smakelijker recept dan dat van KTM.

Conclusie Ducati Monster, KTM Duke 890 & Yamaha MT-09

Yamaha verlangt net geen € 11.000,-, de Europeanen willen een forse € 2.400,- tot € 4.700,- meer vangen. Daarvoor krijg je een berg dynamiek, een pittig design en hier en daar zelfs een snufje noblesse. Ducati-traditionalisten zullen hun neus ophalen voor de nieuwe Monster, die het zonder buizenframe moet stellen, maar met zijn lichtvoetige aard kan de Monster wel eens veel nieuwe klanten naar Bologna lokken. De KTM 890 Duke bevalt met zijn wendbaarheid en zeer levendige blok, maar als versimpelde versie van de radicale 890 Duke R heeft-ie problemen zich aan het dagelijks verkeer aan te passen. De Yamaha MT-09 houdt zich lang gedeisd, maar benut de tijd om veel punten voor vlijt en sympathie te winnen. Op de redactie was de sleutel van de Yamaha dan ook het vaakst verdwenen.

Zondagmorgenfilm: naar boven raggen tijdens de 2021 Red Bull Romaniacs

Door

Redactie

-

05/09/2021

0

Vandaag is het tijd voor de 2021 Red Bull Romaniacs, dus dan weet je het wel! Zeker als het ook nog eens beelden zijn van de zwaarste klim van dit jaar…

Zero Motorcycles: Elektrisch motorrijden. Hoe zit dat nou?

Door

Gijs Gilis

-

04/09/2021

0

Elektrisch motorrijden. Hoe zit dat nou? Er valt veel te zeggen over elektrische motoren. En het onderwerp is ook prima euh… brandstof voor verhitte discussies tussen motorrijders. Maar dan moet je wél weten waarover je praat. Dus togen we mrt een zwik Zero Motorcycles langs de Loosdrechtse Plassen, in natuurgebied waar elektrisch motorrijden tot z’n recht komt.

Het Amerikaanse Zero Motorcycles staat te boek als marktleider binnen het segment van de elektrische motorfietsen. De Californiërs brengen anno 2021 negen verschillende modellen op de markt. De vijf deelnemers van Motor.NL kregen er drie gepresenteerd: de SR/F, Zero’s gooi naar een naked/roadster, de SR/S, een sportiever tourer met een kuipje en een iets andere zitpositie en ten slotte ook de DS, een meer op het avontuur gerichte, hoogpotige dual-sportmotor. Elk hebben ze één ding gemeenschappelijk: een 100% elektrische aandrijving. Hypermodern dus, en dat is vooral voor onze jongste deelnemer, Nick Windmeijer (24), even wennen. Nick is oldtimerfanaat: ‘Mijn jongste motor is eentje uit 1992, mijn oudste werd gebouwd in 1974. Van dat soort motoren gaat mijn hart echt sneller kloppen.’ Maar dat neemt niet weg dat hij uitkijkt naar de ervaring. ‘Ik ben heel erg benieuwd. Ik rijd wel ’s een elektrische auto en dat bevalt me prima. Volgens mij is dit niet zomaar een moderne motor, maar gewoonweg de toekomst.’. Voor Fred Kool (33) is een elektrische motorfiets misschien zelfs wel de nabije toekomst: ‘Aangezien we binnenkort een van onze auto’s van de hand doen, ben ik op zoek naar een motor voor woon-werkverkeer. Elektrisch is daar een serieuze optie. In aankoop iets duurder, maar qua onderhoud en verbruik natuurlijk heel wat goedkoper. Hopelijk helpt deze ervaring bij onze beslissing.’

Hoe zit dat nu?

Die ervaring begint met de praktische uitleg over hoe zo’n elektrische Zero werkt. De SR/S en de SR/F beschikken over vijf rijmodi: ECO, RAIN, STREET, SPORT en de volledig instelbare CUSTOM-rijmodus. De DS doet het met de modi ECO, SPORT en CUSTOM. Om onaangename verrassingen te vermijde, raden we iedereen aan om in de ECO-stand te vertrekken. Daarbij schiet de motor niet al te vinnig uit de startblokken bij een draai aan het hendel en maak je ook meteen kennis met de regeneratieve motorremkracht waardoor bij het uitrollen de accu lichtjes bijlaadt.

Test 2022 Zero FXE: Virusremmer

We beginnen de route door de prachtige natuur rondom de Loosdrechtse Plassen. De rit leidt ons over de grens tussen Noord-Holland en Utrecht naar Maartensdijk voor de eerste fotolocatie. Daar draaien we een rustig weggetje in tussen de velden en passeren een koppel, dat aan het wandelen is met een paard. Een groep motoren en een paard op dezelfde openbare weg, dat veroorzaakt wel eens wrijving. Maar de elektromotoren van de Zero’s zijn fluisterstil, waardoor we tijdens het passeren getrakteerd worden op een vriendelijk knikje van het duo.

De vijf Motor.NL-testrijders-voor-één-dag krijgen een inkijkje in het leven van motorjournalisten en laten zich gewillig op de gevoelige plaat vastleggen. Dat betekent concreet veel wachten, maar op een stille, trilling- en geurloze machine heb je des te meer oog en oor voor het decor waarin je je bevindt. Geruisloos, verantwoord genieten van motorrijden en van de omgeving: met een Zero lukt het prima. ‘Ik woon zelf in een gebied waar de dijken soms afgesloten worden in het weekend omwille van geluidsoverlast door motoren’, getuigt Mérette Kiers (36). ‘Die dijkbewoners zullen wellicht blij zijn met deze evolutie.’ Maar mist ze zelf dat trillen en dat geluid niet te veel? ‘Dat had ik zelf ook gedacht, maar de vlotheid en snelheid van deze Zero’s maakt veel goed. Ik kan niet zeggen dat ik echt iets mis’, vult Mérette aan.

Snel!

Snelheid, dat is het buzzwoord tijdens de volgende fotostop, in een bocht bij Fort Tienhoven nabij Stichtse Vecht. De aanvankelijke voorzichtigheid met de ECO-modus heeft plaats gemaakt voor zelfvertrouwen en de SPORT-modus. We rijden de bocht een aantal keer op en af en Rens Bolkestein (59), heeft het duidelijk naar z’n zin. ‘In sportmodus moet je dat ding echt goed vasthouden, anders val je er gewoon af’, vertelt hij ons achteraf. Na de laatste fotostop lezen we dat er nog met gemak meer dan 100 km rijplezier in de accu’s van de Zero’s zit. De sfeer zit goed en het weer werkt mee, dus dat vraagt om een extra ommetje. Het tempo gaat flink omhoog en de Zero’s zoeven over de bochtige weggetjes langs de meanderende Utrechtse Vecht. Wanneer we even later het drukke stadscentrum van Hilversum bereiken, staan we in de middagfile. Het gemak van niet te hoeven ontkoppelen maakt dat comfortabeler dan anders. En we kunnen tijdens het aanschuiven nog rustig een praatje slaan met elkaar.

Napraten

We parkeren de Zero’s weer bij het redactiekantoor en praten na bij een koffietje. Die overstap van een knallende, trillende verbrandingsmotor naar een elektromotor, dat is toch even wennen. Of niet? ‘Ik verbaasde me over hoe gemakkelijk je eigenlijk opstapt en wegrijdt’, zegt Fred. Ook Judith Kol (45) uit Friesland denkt er zo over: ‘Het is veel gemakkelijker. Tijdens het elektrisch rijden hoef je enkel nog maar op het verkeer te letten en kan je je verder focussen op je houding. Je hoeft niet meer te onthouden in welke versnelling je zit bij het nemen van bochten of rotondes. Dat is echt ideaal’. Judith werkt als business controller en kijkt zodoende onder andere ook hoe bedrijven duurzamer kunnen werken. ‘Deze ervaring kan ik zeker meenemen’.

Ook voor Rens is duurzaamheid een belangrijke factor. ‘Mijn auto is elektrisch en op mijn dak heb ik zonnepanelen. Ik ben nog niet aan een andere motor toe, maar heb zeker na deze rit veel interesse voor elektrische motorfietsen.’ En hoe vond onze oldtimerfanaat deze moderne ervaring? ‘Ik heb één keer naar de ontbrekende koppeling gegrepen’, lacht Nick. ‘Toegegeven: ik was eerst fel tegen elektrische motoren, maar daar moet ik toch van terugkomen. We reden een mooie route en de Zero heeft me aangenaam verrast.’ Daar is ook Mérette het mee eens. ‘Ik had wel verwacht dat ik het leuk zou vinden, maar het bleek nog leuker dan ik had gehoopt’. We rollen de kabels uit en leggen de Zero’s aan de stekker. Zo staan ze weer 100% klaar voor een nieuwe rit.

Marien Cahuzak: ‘Ik heb het echt te doen met Maverick Viñales’

Door

Marien Cahuzak

-

04/09/2021

0

Nee, natuurlijk is het niet zo heel slim om een MotoGP-motor constant de toerenbegrenzer in te jagen. En ja, natuurlijk moet je daar als werkgever hard tegen optreden en dan is het stoppen van de samenwerking waarschijnlijk de beste van alle slechte opties, zeker omdat het einde jaar toch al einde contract zou zijn. Maar toch heb ik echt te doen met Maverick Viñales. Want hoe moet het voelen als je ergens zo verschrikkelijk goed in bent, misschien zelfs wel de beste, alleen dat het er veel te weinig uitkomt? Iedereen zou daar, als je er heel eerlijk over bent, na jarenlang proberen letterlijk knettergek van worden.

De reactie van Viñales op de Red Bull Ring maakte hem voor mij daardoor heel menselijk en bereikbaar, want bij iedereen slaan de stoppen wel eens door. En juist daarom heeft hij mijn sympathie. Ik hou van coureurs die soms met helm of handschoenen gooien, een tegenstander helemaal verrot schelden of van pure wanhoop rondenlang iets doen met een Yamaha waar ze later hartstikke spijt van hebben. Het geeft mij namelijk de bevestiging dat MotoGP-coureurs geen robots zijn en dat ze best veel weg hebben van waarschijnlijk jou en in ieder geval mij. Met – zeker bij mij – als grote verschil dat zij wel heel hard met een motor kunnen rijden. Voor miljoenen minder gaat Viñales het nu proberen bij Aprilia. Het zou fantastisch zou mocht het een succes worden, want juist dat soort verhalen maakt de topsport zo mooi.

Jan Kruithof: ‘Ik verbaas mij over de kwaliteit van de reacties onder berichten over motorlawaai’

Marathonmotor: Honda XL1000V Varadero

Door

Peter van der Sanden

-

03/09/2021

0

Marathonmotor: Honda XL1000V Varadero. Eens een Honda, altijd een Honda. Die slogan zou van toepassing kunnen zijn op Jan de With, die na drie sportieve Honda’s op zoek ging naar een opvolger met wat meer comfort en een minder sportieve zithouding. Dat bracht hem bij een Honda XL1000V Varadero, de motor waarmee hij inmiddels al twaalf jaar met veel plezier op rond rijdt. En als het aan hem ligt het liefst de komende jaren ook nog.

Jan de With (71) uit Emmeloord groeide op in Leerdam waar zijn ouders een veeboerderij runden. ‘Rond de boerderij was plaats genoeg om met oude brommers te crossen. Niemand deed daar moeilijk over en wij hadden de tijd van ons leven. Helemaal toen ik een 175cc-Jawa op de kop wist te tikken. Maar helaas, de pret was van korte duur. Een oudere broer zag de uit de kluiten gewassen versnellingspook aan voor een kickstarter. Dat betekende einde verhaal van de Jawa. Daarna werd een Zündapp omgebouwd tot crosser. Van wedstrijden rijden is nooit iets gekomen, dat was ook niet de intentie. Maar wel gewoon met vrienden lol hebben op een crossbrommer. En verder mijn voorliefde voor alles wat rijdt, van brommer tot zware trekker voor op het land. Techniek was en is mijn passie.’

Man en motor

Naam	Jan de With
Woonplaats	Emmeloord
Leeftijd	71
Beroep	gepensioneerd leraar
Rijdt sinds	1995
Aangeschaft	2009
Nieuwprijs	circa € 15.000,-
Dagwaarde	circa € 3.000,-
Rijstijl	sportief toer
Gebruik	woon-werk en vakantie
Brandstofverbruik	1:17
Olieverbruik	nihil
Onderhoud	motorzaak
Bouwjaar	2005
Kilometerstand	94.798 km

In 1976 trouwde Jan en verhuisde van Leerdam naar Nagele in de polder. ‘Een boerderij met vee zag ik niet zitten, want dan ben je geen dag vrij. De overheid had in de Noordoostpolder proefbedrijven voor de akkerbouw. Daar kon ik als knecht gaan werken en later werd ik eigen baas op zo’n bedrijf. Dat heb ik zeventien jaar met veel plezier gedaan, ondanks dat er van motorrijden in die periode helemaal niets kwam. Gewoon te druk met bedrijf en gezin. Tot ik in 1995 besloot om op mijn 45e mijn motorrijbewijs te gaan halen. Mijn vrouw heeft helemaal niks met motorrijden, maar ze hield me gelukkig ook niet tegen. Een jaar later, nadat ik eerst geregeld een motor had gehuurd, kocht ik bij een autozaak mijn eerste motor, een Honda VF750F. Mijn belangstelling ging later meer uit naar zijn opvolger, de VFR750F. Deze kon ik overnemen van een kennis (2001). Helaas was deze motor niet zo’n lang leven beschoren, omdat een onoplettende autobestuurder mij op een rotonde over het hoofd zag. Met mijn 15-jarige dochter achterop werd ik tegen het asfalt gereden, wat resulteerde in een total loss voor de VFR.’

Marathonmotor: Honda CBR900RR Fireblade

Noordkaap

Na het ongeval moest er toch weer zo snel mogelijk een andere motor komen en dat werd een Honda Blackbird. Jan: ‘Een prachtige motor, waarmee ik zes jaar met veel plezier heb gestuurd, veel vakantietrips heb gemaakt, samen met één of meer zoons, die inmiddels ook met het motorvirus waren besmet. Deze Blackbird heb ik gereden tot 2009. Maar hoe geweldig ik de Blackbird ook vond, ik wilde van een tamelijk sportieve zit naar een relaxte houding, omdat ik meer woon-werk zou gaan rijden. Een praktische motor met topkoffer en dat moest (natuurlijk) weer een Honda worden. Daarbij was mijn oog gevallen op de Varadero. Ik vond er eentje bij een particulier. Vier jaar oud en nog maar 15.000 kilometer gelopen. Zag er zo goed als nieuw uit. De eigenaar was zeer zuinig op de Varadero geweest en bood hem aan voor een zeer nette prijs van € 7.500,-. Daarmee was de koop snel gesloten. Ik heb veel woon-werk gereden (90 km per dag) van Emmeloord naar Zwolle en terug. Het akkerbouwbedrijf wat ik had is in 2000 verkocht en we zijn naar Emmeloord verhuisd. Ik was het “boeren” van de ene op de andere dag zat en ben in loondienst gaan werken bij een school voor praktijkonderwijs. Eerst als assistent, later als leerkracht. Werk waar ik tot aan mijn pensioen veel voldoening uit heb gehaald.’

Met de Varadero zijn ondertussen heel wat landen bezocht in midden Europa en als hoogtepunt een reis naar de Noordkaap. Jan: ‘Die reis was voor mij heel bijzonder omdat ik die droom al lang koesterde, maar dacht dat het er nooit van zou komen. Op zekere dag kwam mijn jongste dochter (die zelf ook motor rijdt) met het idee om met haar man de reis te gaan maken. Nu is het voor de achterblijvers niet leuk als je vier weken weg bent dus besloten we met twee motoren (twee Varadero’s) en een camper te reizen zodat ook mijn vrouw en kleindochter van 1,5 mee konden. Zo hebben we samen ongelofelijk genoten van deze reis. We sliepen wel gewoon in een stuga of in ons tentje (doe ik altijd als ik met de motor onderweg ben), dus nu ook.’

Nadat de Lofoten waren aangedaan ging het mis in de buurt van de Geiranger. Jan: ‘Behalve dat het weer verslechterde (sneeuw), liep de accu van mijn Varadero leeg. Gelukje was dat we op twee identieke motoren reden. In the middle of nowhere heb je niet zomaar hulp van derden. We wisselden de accu’s en zo konden we weer verder. Later bleek een verbrande en gecorrodeerde stekker in de kabelboom de oorzaak van het ongemak te zijn. Ik heb thuis zelf de stekker vervangen.’

Reizen op de motor vindt de 71-jarige nog steeds hartstikke leuk. Jan: ‘Inmiddels ben ik op een leeftijd gekomen dat menigeen zou afstappen, maar daar wil ik nog niet aan denken. Zeker als je beschikt over een motor als een Varadero, dat zit zo relaxed. Elke dag rijden en ’s avonds fris, doch wel met een wat stijf achterwerk, afstappen. En ik geniet ervan om die hobby samen met mijn kinderen te doen. We hebben drie zonen en twee dochters, allen met partner en die hebben samen zeven motorrijbewijzen. Duidelijk een geval van virusbesmetting.’

Onderhoud

Hoewel Jan het onderhoud aan zijn Honda XL1000V Varadero gemakkelijk zelf zou kunnen doen (hij haalde vroeger ook complete trekkers uit elkaar), laat hij dat toch liever over aan de vakman. In dit geval Hovinga Motors in Emmeloord. ‘Een eenmanszaakje waar ik me prima thuis voel. En een alleszins redelijk werkplaatstarief, dat telt ook. Qua onderhoud is een Varadero niet veeleisend. Veel meer dan een beurtje voor verse olie en filters is niet nodig. Eén remschijf voor moest al vroeg worden vervangen, maar dat was eigen schuld. Schijfremslot vergeten! De ketting houdt het, mede dankzij de Scottoiler, bijna 40.000 kilometer vol. Het probleem dat de Varadero heeft met de uitlaatpakking van de achterste cilinder is bekend. Na de tweede reparatie (acht jaar geleden) is die dicht gebleven. Die reparatie leverde wel wat extra uren in de werkplaats op. Twee keer zijn de voorvorkkeerringen vervangen. Daar lig ik niet wakker van, dat zal bij iedere motor wel eens voorkomen. Het is me wel een raadsel waarom ik al vier keer een accu heb moeten vervangen. De laatste keer, vorig jaar, zijn uit voorzorg de spanningsregelaar en het startrelais vervangen. Mogelijk dat de spanningsregelaar niet goed functioneerde (komt vaker voor bij een Honda) en dat daardoor de accu’s relatief snel de geest gaven. Als de motor langere tijd niet wordt gebruikt, hang ik de accu aan de druppellader, daar kan het niet aan liggen.’

De schijf achter is al een keer vervangen.

Honda XL1000V Varadero op de brug

Jan zegt zelf geen poetser te zijn, maar wanneer hij met zijn Varadero bij Motor.NL-expert Van Sleeuwen arriveert, glimt de zwart/grijze Honda je tegemoet. ‘Een paar keer per jaar wordt de motor vertroeteld’, aldus de eigenaar wiens motor van aardig wat accessoires is voorzien. Opvallend zijn de breedstralers. ‘De komen goed van pas tijdens nachtritten. Zo’n nachtrit met een klein groepje vrienden/familie vraagt om extra skills. Je rijdt puur op navigatie en het vergt een andere manier van sturen en anticiperen dan overdag. Onderweg brandertje mee, broodjes en wat hamburgers om die in het holst van de nacht op te peuzelen. Door anderen voor gek verklaard, maar voor ons een prachtige uitdaging. Gewoon omdat het kan.’

Na het gebruikelijke proefritje komt Van Sleeuwen lachend terug. ‘We hebben er weer eentje’ en dan weet de geregelde lezer van deze rubriek wel wat hij bedoelt: versleten balhoofdlagers. In dit geval geen twijfel mogelijk, ook niet bij de eigenaar die met het voorwiel los van de brug goed kan voelen wat er scheelt. ‘Misschien een mooi klusje om een keer zelf aan te beginnen’, aldus De With.

De lak, of het nu van de tank of van de wielen is, ziet er allemaal even keurig uit. Jan: ‘Het scheelt denk ik wel dat er nooit bewust mee in de pekel is gereden. En ik heb de gewoonte om alle kwetsbare delen met lampolie in te smeren. Het beschermt en vuil is gemakkelijker te verwijderen.’

De pas nieuw gemonteerde spanningsregelaar doet zijn werk goed, de bijna nieuwe accu is (uiteraard) nog in topconditie. Met banden doet Jan zo’n 16.000 kilometer. ‘Ik vertrouwde vroeger altijd op Michelin Anakee, maar ik vond dat die banden veel last hadden van cupping. De laatste jaren gebruik ik de Metzeler Tourance (oude type). Geeft een goed vertrouwen en geen last meer van cupping.’

Dat de Honda 95.000 kilometer achter de kiezen heeft, is nergens aan te zien. Ook het motorblok ziet er nog puntgaaf uit. Geen lakschade, geen roest. ‘De motor zou zo de showroom in kunnen’, aldus Van Sleeuwen. Wat de eigenaar betreft gaat het zover niet komen. ‘Of ik moet binnenkort de loterij winnen, dan zou ik heel graag een nieuwe Africa Twin aanschaffen. De mooiste allroad die er is. Maar zonder die prijs in de loterij red ik me voorlopig nog wel met de Varadero. Die motor is nog lang niet op.’

Goed om te weten

De allereerste Honda XL1000V Varadero werd in Nederland in 1998 op kenteken gezet. De eerste Varadero’s hadden een erg zachte vering. Vanaf het 2001-model heeft de achterschokdemper af-fabriek een andere dempingskarakteristiek meegekregen, maar de slappe vering bleef. De Varadero stond al vrij snel bekend als een motor die niet al te zuinig met brandstof omspringt. Vooral als de motor nog niet voldoende is ingereden, is het verbruik hoog. Met 1 op 17 is de motor in dit verhaal ‘zuinig’ te noemen.

Door de jaren heen heeft Honda een aantal extra servicebeurten en/of terugroepacties gehad voor de XL1000V. In 1999 werd bij bepaalde framenummers een verkeerde bewerking van het krukastandwiel geconstateerd. Eigenaren die dat betrof hebben een nieuw motorblok gekregen. Meer dan gemiddeld zijn er bij de Honda Varadero problemen met de uitlaatpakking. In de garantieperiode werd het probleem zondermeer door Honda opgelost. Ook buiten de garantieperiode is men hiermee bij Honda coulant omgegaan. De meest afdoende remedie is het monteren van een nieuwe pakking in combinatie met een Volkswagenklem. Die is sterker en zorgt voor een betere afdichting. Vanaf 2001 werd de Varadero in Spanje geproduceerd (Montesa/Honda). Vanaf 2003 kreeg de Varadero een wat ander uiterlijk (kuipwerk) en werd standaard uitgerust met ABS en injectie. Het brandstofpompprobleem is daarmee ook uit de wereld. Verder werd de vijfbak een zesbak.

Pluspunten Honda XL1000V Varadero

Betrouwbaarheid

Minpunten Honda XL1000V Varadero

Slappe vering

Richtprijzen bij motorzaak

2000 circa € 3.000,-
2001 circa € 3.000,-
2002 circa € 3.000,-
2003 circa € 3.500,-
2004 circa € 4.000,-
2005 circa € 4.500,-
2006 circa € 5.000,-
2007 circa € 6.000,-
2008 circa € 7.000,-

Reparaties en problemen

29.650 km accu vervangen
34.800 km pakkingbus uitlaat vervangen
46.800 km remschijf (slot) en pakkingbus uitlaat vervangen
64.150 km voorvorkkeerringen vervangen
80.000 km lichtschakelaar vervangen
85.000 km accu en remschijf achter vervangen
93.500 km spanningsregelaar, startrelais en accu vervangen

Merkenclub

De Honda Varadero is naast de Honda Africa Twin als derde officiële clubmotor toegelaten bij de Transalp Club Nederland. Hiermee was de Transalp Club de eerste officiële Honda-club voor Varadero-rijders. (www.transalpclub.nl). Verder is er nog ATV, wat voorheen ‘Varadero Vrienden’ was.

Michiel van Dam publiceert prachtige reisverhalen op zuidafrikahuis.nl

Door

Redactie

-

02/09/2021

0

Michiel van Dam maakt al zo’n dertig jaar reisreportages voor Motor.NL. Het liefste rijdt hij op de motor over de Balkan en in Zuidelijk-Afrika. Voor het Zuid-Afrikahuis in Nederland maakt Michiel nu een serie artikelen waarin hij zijn passie voor motorrijden in Afrika combineert met zijn voorliefde voor boeken.

Hit the road = Vat die Pad.

Het eerste artikel lees je op www.zuidafrikahuis.nl.

Zero Motorcycles lanceert Quickstrike-pakket voor Zero SR/F

Door

Redactie

-

02/09/2021

0

Zero Motorcycles lanceert het Quickstrike-pakket in uiterst beperkte oplage voor het SR/F-model. Het Amerikaanse merk distribueert wereldwijd slechts 100 van deze genummerde kits. Met door de racewereld geïnspireerde componenten en onderdelen legt dit Quickstrike-pakket de lat nog hoger wat betreft de esthetiek van dit topmodel

Je transformeer de Zero SR/F tot racemachine met deze limited edition onderdelen- en accessoirekit. de kit gaat vergezeld van een certificaat van authenticiteit.