Vanluchene/Musset (#2) die tijdens de eerste heat in Spanje letterlijk en figuurlijk overal bovenuit stegen.
GP Zijspancross Spanje en Portugal
Het Belgisch/Franse duo Vanluchene/Musset heeft zowel in de GP van Spanje als in Portugal alle WK-heats weten te winnen. In Spanje gaf Van Werven/De Veene goed partij en werd derde in de GP achter winnaar Vanluchene en Wilkinson/Millard op de tweede plek. Van Werven pakte de eerste heat in Spanje de kopstart na honderd hectische meters, waarin Hermans/Van den Boogaart al crashte en later zou uitvallen. Hermans nam de heats erna echter revanche. Zowel de tweede heat in Spanje als beide heats in Portugal pakte Hermans de tweede plek. Meer was niet mogelijk, want niemand was opgewassen tegen de snelheid van Vanluchene. Bax/Cermak hield na hun crash in de kwalificatie van Spanje de schade beperkt door vier keer een degelijke finish binnen de top-6.
Tekst: Emil Bilars, Jan Boer Fotografie: Emil Bilars, Infront, Fabrikant
Met nog maar twee van de veertien GP’s verreden in 2023 weet ook Bax dat alles nog mogelijk is na de races op het Iberisch Schiereiland. Bax/Cermak staat samen met Keuben/Rietman (beiden 65 punten) en Hermans/Van den Boogaart(66 punten) rond de derde plek in de WK-stand. Deze drie Nederlandse teams zijn in achtervolging op de Britten Wilkinson en Miljard, die tweede staan met 78 punten. Bovenaan is het dan Vanluchene/Musset die met 100 WK-punten de te kloppen mannen lijken te zijn in 2023.
Vanluchene/Musset (#2) die tijdens de eerste heat in Spanje letterlijk en figuurlijk overal bovenuit stegen.
WMX Riola Sardo – Italië
Lotte van Drunen verrast
Net nadat ze vijftien was geworden kon Lotte van Drunen afgelopen najaar in Turkije haar debuut maken in de WMX, om alvast kennis te maken met de categorie waarin ze dit jaar uitkomt. Ze liet toen met twee zevende plaatsen zien een aanwinst te kunnen zijn voor de damesklasse. Die verwachting kwam volledig uit in de eerste van de zes WK-wedstrijden, verreden op het zandcircuit van Riola Sardo (Sardinië). Van Drunen begon indrukwekkend door in de eerste manche op zaterdagmiddag van het begin tot het einde aan de leiding te gaan. Van Drunen: ‘Een paar weken geleden heb ik hier al getraind, waardoor ik de baan kende. Het is geweldig om in mijn eerste race op Kawasaki al een GP-manche te winnen. Ik had kopstart en kon de hele race mijn eigen tempo rijden.’
In de tweede manche op zondag verliep de start minder goed en moest ze vanuit het middenveld een weg naar voren zien te vinden. Na de eerste ronde zat ze al bij de eerste tien en wist uiteindelijk derde te worden, op minder dan een seconde achter Nancy van de Ven, wat haar de tweede plaats totaal opleverde. Van Drunen: ‘Ik had natuurlijk liever gewonnen, maar een tweede plaats in mijn debuutseizoen is ook goed.’
Voor wereldkampioen Van de Ven begon het nieuwe seizoen minder goed, want zij verdween in de eerste manche na een val al na de eerste ronde uit de wedstrijd. Door de tweede plaats op zondag scoorde ze toch nog een flink aantal punten, maar in de WK-stand na deze openingswedstrijd is ze pas vijfde Nederlandse, omdat Britt Jans-Beken (vijfde en zevende), Shana van der Vlist (vierde en tiende) en Lynn Valk (negende en vijfde) allen in beide races punten pakten. Dat deed ook Danee Gelissen, die twee keer veertiende werd.
De GP werd gewonnen door de Spaanse Daniela Guillen, die tweede en eerste was geworden. Drievoudig wereldkampioen Courtney Duncan werd derde.
Lotte van Drunen kende een zeer goed begin van haar WK-campagne.
EMX250 Riola Sardo – Italië
Dubbelslag Bonacorsi
De Italiaan Andrea Bonacorsi, uitkomend voor Hutten Metaal Yamaha Racing, is het nieuwe seizoen uitstekend begonnen. De nummer zes van het EMX250 van vorig jaar won beide manches. Hij stak met kop en schouders boven de andere rijders uit. In de eerste manche zegevierde hij met veertig seconden voorsprong op Cas Valk (Fantic), in de tweede manche was het verschil met Kay Karssemakers (Husqvarna) 36 seconden. Aan hun tweede plaatsen voegden Valk en Karssemakers in de andere manche een vijfde plaats toe. Omdat Karssemakers (die in een laat stadium een vervolg in de GP’s moest laten schieten en daarom noodgedwongen koos voor het EK) zijn tweede plaats in de tweede manche behaalde, mocht hij als derde naar het erepodium. De tweede plaats was voor de Fransman Quinten Marc Prugnieres (Kawasaki), die in beide manches derde werd. Vierde plaatsen in beide manches leverden Ivano van Erp (Yamaha) de vijfde plaats totaal op. Bradley Mesters (Yamaha) werd zevende in de tweede manche. Jens Walvoort (KTM) werd vijftiende in de eerste manche, Kjell Stuurman (KTM) finishte als achttiende en twintigste.
Bonacorsi leidt met 50 punten voor Prugnieres (40), Karssemakers en Valk (beiden 38) en Van Erp (36).
Kay Karssemakers behaalde op Sardinië de derde plaats.
Mäurer & Wirtz verbindt in 2023 het merk TABAC fragrances & shaving, al vele jaren een vertrouwd merk voor mannen, aan de Classic GP Assen die van 8 tot en met 10 september op het TT-circuit Assen plaatsvindt. Tijdens de TABAC Classic GP Assen komen auto´s en motorfietsen met een revolutionair raceverleden in actie in de ´Cathedral of Speed´, waar al bijna een eeuw lang de TT-races plaatsvinden.
Legendarische Formule 1-bolides, klassieke ‘touring cars’, iconische sportwagens en onvergetelijke grand prix-motoren zijn van 8 t/m 10 september te bewonderen in de ‘Cathedral of Speed’ tijdens de TABAC Classic GP op het TT Circuit Assen. Kaarten zijn in de voorverkoop met korting verkrijgbaar vanaf €15,- voor de vrijdag, €30,- voor de zaterdag of zondag, tot €49,50 voor een weekendkaart.
Van deze flamboyante Marco Bezzecchi gaan we nog veel horen! Nu niet alleen MotoGP-winnaar, maar ook leider in de titelstrijd.
De kop van het GP-seizoen 2023 is eraf. En hoe! Met name de eerste twee nieuw ingevoerde Sprints leverden buiten veel hectiek, discussies en sensatie ook verassende winnaars op. Pecco Bagnaia (Ducati) won op indrukwekkende wijze de twee openingsraces in Portugal. Maar de regerend wereldkampioen kwam in Argentinië ten val. Daar gingen de zeges heel verrassend naar Brad Binder (KTM) en Marco Bezzecchi. Het was de eerste MotoGP-zege van de 24-jarige Italiaan en zo ook het Mooney VR46-team van Valentino Rossi. Bovendien voert de flamboyante Ducati-coureur na vier races de WK-tussenstand aan.
Fotografie: Keulemans, Bourget, MotoGP.com
In de driekwart eeuw, dat het WK-wegracen nu bestaat, zijn er veel veranderingen doorgevoerd. De meest recente is de invoering van de al uitvoering besproken ‘Sprint’. Zo probeert promotor Dorna meer fans voor haar product dat MotoGP heet te winnen en vervolgens aan zich te binden. Omdat het Losail-circuit in Doha wordt verbouwd, vond voor het eerst sinds 2007 de openings-Grand Prix niet in Qatar, maar voor de eerste keer in het Portugese Portimão plaats. De 22 vast gecontracteerde coureurs, die dit seizoen de strijd met elkaar aangaan, hebben allemaal minimaal één GP-zege geboekt en dertien van hen mogen zich wereldkampioen noemen.
Door de Sprint en een aantal andere nieuwe activiteiten, zoals de riders parade en de MotoGP-herowalk, is het tijdsschema van een Grand Prix danig gewijzigd. Het komt erop neer dat de coureurs drie dagen lang zwaar worden belast. Zowel fysiek als mentaal. Zeker zwaarder dan in het verleden het geval was. Op vrijdag wordt tijdens twee trainingssessies beslist wie er naar Q1 en Q2 gaan. Op zaterdagochtend is er een vrije training waarin normaal gesproken een racesimulatie wordt gereden. Daarna volgen direct Q1 en Q2, waarin de o zo belangrijke startposities worden bepaald. Om 15.00 uur volgt dan de beladen Sprint. En op zondag gaat na een korte warm up om 14.00 uur dan de MotoGP-race van start. Bovendien zijn de coureurs verplicht om tussendoor ook nog aan een serie persmomenten deel te nemen. En dat tijdens 21 GP’s met dus 42 races. Oftewel: meer dan ooit en ook nog eens wereldwijd. Logisch dat de vraag wordt gesteld of dit alles niet een beetje teveel van het goede is. De tijd zal het leren.
1 van 5
De GASGAS van Pol Espargaró vliegt, omgeven door een zwerm veel te grote stenen, door de lucht om vervolgens tegen de bandenstapels tot stilstand te komen.
Wereldkampioenen Pecco Bagnaia en Ducati wonnen de allereerste Sprint. Jorge Martin (l)) werd tweede, Marc Márquez (r) derde.
Brad Binder (33) won op zaterdag in Argentinië en Marco Bezzecchi (72) op zondag.
(Te) veel geblesseerden
Vol belangstelling werd dan ook uitgekeken naar de ouverture van het GP-seizoen 2023 op het prachtige, maar op enkele plaatsen toch wel gevaarlijke circuit van Portimão. Dat de veiligheid van de baan niet overal optimaal was en is, daar kwam met name Pol Espargaró tijdens de tweede training achter toen hij de macht over zijn GASGAS verloor en na met zijn machine door de grindbak te zijn gevlogen tegen de bandenstapels tot stilstand kwam. Met als gevolg dat de Spanjaard door de hierbij opgelopen verwondingen voor diverse weken is uitgeschakeld. Na de hevige crash kwam andermaal de discussie op gang omtrent de gebruikte stenen in de grindbakken. Die zijn veel te groot. Na de test was weliswaar een deel van het grind vervangen door kleinere kiezels. Maar dat was niet gebeurd op alle plekken. En juist op één van die plekken ging het fout met Espargaró. De GASGAS-coureur zou niet de enige coureur zijn, die tijdens de eerste GP van dit seizoen werd uitgeschakeld. Nadat Marc Márquez (Honda) zich in de slipstream van Enia Bastianini (Ducati) op werkelijk fenomenale wijze van de eerste pole van 2023 had verzekerd, kon de eerste Sprint van start gaan. Nu is de sfeer bij de eerste GP van het seizoen altijd al iets meer gespannen. Net zoals bij koeien als ze na de winter weer voor het eerst met elkaar de wei in mogen, geldt dat voor de coureurs bij een circuit. Zoals verwacht ging het er tijdens de eerste Sprint hectisch aan toe. Er werden (en worden) zeker in de eerste bochten meer risico’s genomen. Motorracen is niet langer een zaak van gasgeven en remmen maar nu ook van het nodige ellenbogenwerk. De ene coureur vindt dat prachtig, de andere niet. Tot de laatste groep behoren onder anderen Aleix Espargaró en Fabio Quartararo. Laatstgenoemde kreeg een duw van Joan Mir. Zo kwam de Fransman niet verder dan een puntloze tiende plaats en werd de Spanjaard voor de MotoGP-race bestraft met een long lap-penalty. Luca Marini zorgde er via het veroorzaken van een raceongeluk voor dat Enea Bastianini niet alleen onderuitging, maar ook een schouderbreuk opliep. Met als gevolg dat de nieuwbakken Ducati-fabriekscoureur niet alleen de MotoGP-race in Portugal miste, maar ook niet naar Argentinië kon afreizen.
Ja, en dan Marc Márquez. Na in de allereerste Sprint ooit nog keurig derde te zijn geworden, wilde de Spanjaard in de MotoGP-race weer eens teveel. Door te laat in de remmen te gaan verloor hij de controle over zijn Honda en ramde zo uiteindelijk thuisfavoriet Miguel Oliveira van zijn Aprilia. Met als gevolg dat beide coureurs dusdanig geblesseerd raakten dat ze ook niet in het vliegtuig naar Argentinië konden stappen. Márquez verontschuldigde zich voor zijn gemaakte fout. Het leverde hem een dubbele long lap-penalty op. Maar het is nog maar de vraag of hij die bij zijn rentree ook moet uitvoeren vanwege een vormfout in de tenlastelegging.
Al met al was Pecco Bagnaia de enige coureur, die in Portimão een perfecte start van het nieuwe seizoen had. De berijder van de Ducati met het startnummer 1 won namelijk op degelijke wijze de Sprint en de MotoGP-race en kon zo de volle buit van 37 WK-punten op zijn conto bijschrijven. In de Sprint hield hij merkgenoot Jorge Martin als tweede achter zich. In de MotoGP-race was dat Maverick Viñales op een Aprilia. Hierin werd Marco Bezzecchi, die net als VR46-teamgenoot Luca Marini in de Sprint was gevallen, derde. Nog een opvallend feitje. Met een gemiddelde van 166,3 km/u was Bagnaia als winnaar van de Sprint nauwelijks sneller dan tijdens de ‘echte’ Grand Prix. Daarvan bedroeg het gemiddelde namelijk 166,2 km/u. Overigens kunnen records alleen tijdens de GP-race worden gereden.
Al met reisde het MotoGP-circus inclusief al het materiaal binnen 48 uur van Portugal naar Argentinië. Maar wel zonder Pol Espargaró, Enea Bastianini, Marc Márquez en Miguel Oliveira. En dat konden toch wel een beetje te veel geblesseerden worden genoemd.
Onder erbarmelijke omstandigheden begonnen de MotoGP-coureurs aan hun tweede GP van dit seizoen.
Verrassende zege Binder
Alle hectiek en verrassingen van Portimão kregen op het circuit van Termas de Rio Hondo ‘gewoon’ een vervolg. Opnieuw vervulde ‘een Márquez’ daarin een hoofdrol. Omdat Marc niet in Argentinië aanwezig was, was het dit keer diens jongere broer Alex. Wat Marc in Portugal lukte, lukte Alex in Argentinië. Hij wist namelijk ook via Q1 naar Q2 te komen. Om vervolgens op spectaculaire wijze de pole te pakken. Hij deed dat door in de slotfase van Q2 op een opdrogende baan van regen- naar slickbanden te wisselen. Dat hij eerder in Q1 onderuit was geschoven en zijn motor daarbij in brand vloog, was spectaculair te noemen maar deed er uiteindelijk niet toe, want geen enkele andere rijder dook onder zijn tijd door. Niet in Q1 en niet in Q2. Het was de eerste pole in de MotoGP van de 26-jarige Spanjaard, die daarmee bevestigde dat hij veel beter met de Gresini Ducati overweg kan dan voorheen met een Honda.
Dat je, zoals door velen gedacht, van de eerste of tweede startrij moet vertrekken om kans op de zege in een Sprint te hebben, werd al bij de tweede aflevering van dit nieuwe format gelogenstraft door Brad Binder. De Zuid-Afrikaanse KTM-coureur vertrok van de vijftiende startplaats, maar lag na een fenomenale start al na drie ronden aan de leiding! En stond die tot veler verbazing (en die van hem zelf) niet meer af. Binder wist de zeer sterk rijdende Marco Bezzecchi, die door verschillende foutjes en touchés zelfs was teruggevallen naar de zevende plaats, 0,072 seconde voor te blijven. Luca Marini maakte het succes voor het team van Valentino Rossi compleet door derde te worden. Met de verrassend snelle Franco Morbidelli (Yamaha, vierde) en Pecco Bagnaia (Ducati, zesde) zaten alle vier VR46-coureurs bij de eerste zes. Aleix Espargaró en Joan Mir gingen in deze tweede Sprint onderuit. De van de laatste plaats gestarte Mir deed dat al in de eerste bocht. De wereldkampioen van 2020 raakte daarbij dermate geblesseerd, dat hij voor de MotoGP-race niet fit werd verklaard. Na het eerdere afhaken van Marc Márquez stond er bij de tweede MotoGP-confrontatie van dit seizoen geen Repsol Honda aan de start en lijkt er aan de lijdensweg van dit Japanse merk geen einde te komen.
Van deze flamboyante Marco Bezzecchi gaan we nog veel horen! Nu niet alleen MotoGP-winnaar, maar ook leider in de titelstrijd.
Sensatie door Bezzecchi
Voor de overgebleven zeventien coureurs en hun technici werd op zondag alles nog gecompliceerder gemaakt, omdat Pluvius het nodig vond om het circuit van Termas de Rio Hondo van nat asfalt te voorzien. Al tijdens de warm up bleek dat één rijder met de gedwongen omschakeling geen enkel probleem had. Dat was Marco Bezzecchi. Dat gold ook voor de race. Op het moment dat de winnaar van de Sprint, Brad Binder, al onderuit was geschoven, trok de Italiaan aan de kop van het veld het initiatief naar zich toe en zou in tegenstelling tot de dag ervoor geen enkele fout maken. Met als gevolg dat de VR46-coureur na 25 glibberige ronden op zijn Ducati GP22 zijn eerste GP-zege kon vieren. Lange tijd zag het er naar uit dat zijn trainingsmaatje en merkgenoot Pecco Bagnaia tweede zou worden. Maar totaal onverwacht schoof die acht ronden voor het einde onderuit. Zo bleef de regerend wereldkampioen, die niet begreep waarom hij viel, als zestiende niet alleen puntloos, hij moest de leiding in de WK-tussenstand ook afstaan aan de verrassende Bezzecchi.
Een pleister op de wond van Ducati was dat Johann Zarco (na een heel goede tweede helft van de race) en een opnieuw sterk acterende Alex Márquez tweede en derde werden. Als vierde liet Franco Morbidelli zien dat zijn vierde positie in de Sprint geen toeval was geweest, want hij bezette die plaats ook in de natte MotoGP-race. Daarmee lijkt ‘Frankie’ (eindelijk) op de weg terug. Yamaha-teamgenoot Fabio Quartararo had het na Portugal ook in Argentinië heel zwaar. Dit keer was Takaaki Nakagami daar de oorzaak van. Want al in de eerste ronde werd de Fransman door de Japanner geraakt. Daardoor viel Quartararo terug naar de laatste plaats. Na een knappe inhaalrace werd hij achter Jorge Martin en Jack Miller, waarvan gezien de weersomstandigheden meer was verwacht, toch nog knap zevende. Ronduit teleurstellend was het optreden op een natte baan van Maverick Viñales en Aleix Espargaró. Het Aprilia-duo, dat van tevoren goede kansen leek te hebben, werd onder de gegeven omstandigheden slechts twaalfde en vijftiende.
Er is goede hoop dat in Austin, waar de derde GP van dit seizoen plaatsvindt, buiten Pol Espargaró alle andere geblesseerde coureurs weer van de partij zullen zijn. De nu misschien wel grootste vraag is, wat Marco Bezzecchi, die niet alleen qua uiterlijk lijkt op zijn helden Valentino Rossi en Marco Simoncelli maar ook in zijn doen en laten, in de VS gaat presteren. Wordt hij de nieuwe ster in de MotoGP?
MotoGP Portimão – Portugal
Circuit: Portimão Lengte: 4,59 km Beste pole: Marc Márquez (E), Honda 1.37,226 (2023) Snelste ronde (9e): A. Espargaro, 1.38,872 = 167,1 km/u (record)
Uitslagen
Sprint Portugal
1. Francesco Bagnaia (I), Ducati, 19.52,862; 2. Jorge Martin (E), Ducati), +0,307; 3. Marc Márquez (E), Honda, +1,517; 4. Jack Miller (AUS), KTM, +1,603; 5. Maverick Viñales (E), Aprilia, +1,854; 6. A. Espargaro (E), Aprilia, +2,106; 7. Miguel Oliveira (POR), Aprilia, +2,940; 8. Johann Zarco (F), Ducati, +5,595; 9. A. Marquez (E), Ducati, +5,711.
12 ronden = 55,104 km
Racegemiddelde winnaar: 166,3 km/u
MotoGP
1. Bagnaia, 41.25,401; 2. Viñales, +0,687; 3. Marco Bezzecchi (I), Ducati, +2,726; 4. Zarco, +8,060; 5. A. Márquez, + 8,125; 6. Brad Binder (ZAF), KTM, +8,247; 7. Miller, +8,381; 8. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +8,543; 9. A. Espargaro, +9,294; 10. Alex Rins (E), Honda, +11,591; 11. Joan Mir (E), Honda, +16,992; 12. Takaaki Nakagami (J), Honda, +17,448; 13. Augusto Fernandez (E), GasGas, +21,723; 14. Franco Morbidelli (I), Yamaha, +27,050.
25 ronden = 114,8 km
Racegemiddelde winnaar: 166,2 km/u
MotoGP Termas de Río Honda – Argentinië
Circuit: Termas De Río Honda Lengte: 4,81 km Best pole: Marc Márquez (E), Honda, 01.37,683 (2014) Snelste ronde (6e): Bezzecchi, 1.45,510 = 163,9 km/u (2023)
1. Marco Bezzecchi (I) Ducati 50 2. Francesco Bagnaia (I) Ducati 41 3. Johann Zarco (F) Ducati 35 4. Alex Márquez (E) Ducati 33 5. Maverick Viñales (E) Aprilia 32 6. Jack Miller (AUS) KTM 25 7. Jorge Martin (E) Ducati 22 8. Brad Binder (ZAF) KTM 22 9. Franco Morbidelli (I) Yamaha 21 10. Fabio Quartararo (F) Yamaha 18 11. Luca Marini (I) Ducati 15 12. Alex Rins (E) Honda 13 13. Aleix Rins (E) Aprilia 12 14. Augusto Fernandez (E) KTM 8 15. Takaaki Nakagami (J) Honda 3
Quotes
1 van 5
‘Er gaat eerdaags een groot ongeluk gebeuren.’
Fabio Quartararo, die absoluut niet blij is met de invoering van de Sprint. De MotoGP-wereldkampioen van 2021 rijdt liever twee complete races.
‘MotoGP is een lichaamssport geworden.’
Een enthousiaste Jack Miller (KTM) na de eerste Sprint in de 75-jarige geschiedenis van het WK-wegracen, waarin hij naar de vierde plaats vloog.
‘Marco was vandaag heel snel. Ik was blij geweest met de tweede plaats. Maar helaas ging ik onderuit.’
Pecco Bagnaia (Ducati), nadat hij in Portugal nog had gewonnen ten koste van Maverick Viñales (#12 Aprilia), maar in Argentinië ten val kwam.
’Dat was wel een verrassing! Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn team.’
Brad Binder (KTM), nadat hij in Argentinië, komend van de vijftiende startplaats op ongekende wijze de Sprint had weten te winnen.
‘Zonder Vale en de VR46-Academy was dit nooit gelukt.’
Een overgelukkige Marco Bezzecchi (Ducati) na zijn eerste MotoGP-zege.
Tony Arbolino viert zijn Moto2 zege in Argentinië met het ELF Marc VDS Racing Team.
Met een derde plaats in Portugal en een zege op een natte baan in Argentinië heeft Tony Arbolino na twee races de leidende positie in het Moto2-wereldkampioenschap in handen. Pedro Acosta wist de openingswedstrijd van het seizoen te winnen.
Pedro Acosta kende vorig jaar een debuutseizoen in de Moto2 met ups en downs nadat hij in 2021 overtuigend Moto3-wereldkampioen was geworden. Maar het grote talent van de Spanjaard werd vorig jaar in een aantal races al wel duidelijk en dat demonstreerde de 18-jarige coureur opnieuw met een overtuigende zege tijdens de openingsrace van 2023 in Portimão, voor Aron Canet. Een week later kwam Acosta op een nat Termas de Rio Hondo-circuit in Argentinië minder goed voor de dag. De Red Bull KTM Ajo-rijder viel na de start vanaf de eerste startrij terug naar een positie buiten de punten, maar wist uiteindelijk in de ingekorte race over veertien ronden nog vier punten te pakken door als twaalfde te finishen. Canet werd vierde nadat hij een dubbele long lap penalty moest nemen vanwege een valse start. Tony Arbolino maakte hier dankbaar gebruik van en nam de leiding in het WK-klassement over. De Italiaan was in Portugal derde geworden. In de regenrace in Argentinië wist Arbolino het gevecht om de winst met Alonso Lopez en Jake Dixon in zijn voordeel te beslechten. Moto2-vicewereldkampioen Ai Ogura en Moto3-wereldkampioen Izan Guevara waren vanwege blessures de grote afwezigen in de openingsraces. Ogura reed wel tijdens de trainingen in Argentinië, maar besloot op de natte baan geen risico’s te nemen en niet van start te gaan in de race. Fieten Olie Racing GP-rijder Barry Baltus kwam goed voor de dag in Portugal. De Belg in Nederlandse dienst streed lang voor een top-tien klassering en eindigde als twaalfde. In Argentinië werd Baltus negentiende.
Moto2 Portugal – uitslagen
1. Pedro Acosta (E), Kalex, 36.04,193; 2. Aron Canet (E), Kalex, +1,358; 3. Tony Arbolino (I), Kalex, +4,460; 4. Filip Salac (CZ), Kalex, +7,110; 5. Manuel Gonzalez (E), Kalex, + 8,193; 6. Jake Dixon (GB), Kalex, +9,146; 7. Sam Lowes (GB), Kalex, +9,649; 8. Albert Arenas (E), Kalex, +12,270; 9. Somkiat Chantra (TH), Kalex, +13,840; 10. Jeremy Alcoba (E), Kalex, +13,840; 11. Celestino Vietti (I), Kalex, +14,086; 12. Barry Baltus (B), Kalex, +14,515; 13. Fermin Aldequer (E), Boscoscuro, +15,445; 14. Joe Roberts (US), Kalex, +25,444; 15. Sergio Garcia (E), Kalex, +26,876; DNF. Bo Bensneyder (NL), Kalex; DNF. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex.
De 17-jarige Daniel Holgado wist zijn eerste Grand Prix te winnen na een spannende strijd in Portimão.
De Spanjaard Daniel Holgado scoorde de meeste punten in de eerste Moto3-races van 2023. Het werd in Portugal en Argentinië duidelijk dat het deelnemersveld veel kanshebbers voor de wereldtitel heeft.
De seizoensopener in Portimão werd een ware Moto3-klassieker met een grote kopgroep van ruim tien rijders die tot aan de finish bij elkaar bleven. Daniel Holgado pakte zijn eerste grand prix-zege voor David Munoz en Diogo Moreira. De podiumgangers rijden allen hun tweede seizoen in het wereldkampioenschap. Een week later op het Termas de Rio Hondo-circuit in Argentinië was de baan nat en dan staan er vaak andere rijders op. Tatsuki Suzuki – die veertiende was geworden in Portugal – wist alleen naar de overwinning te rijden. Voor de tweede plaats werd er flink geknokt en waren er meerdere valpartijen in de slotfase. Moreira pakte de tweede plaats. Zijn podiumplaatsen waren de eersten voor Brazilië sinds Alexander Barros in 2007. Andrea Migno werd verrassend derde, aangezien de Italiaan als vervanger van de geblesseerde Lorenzo Fellon aan de start was gekomen in Argentinië. Holgado werd vierde en behield daarmee zijn leidende positie in het klassement. Ayumu Sasaki en Deniz Öncü waren misschien wel de snelste rijders in beide raceweekenden, maar scoorden niet de meeste punten. Sasaki stond twee keer op pole position. De Japanner werd in Portimão zesde en ging in Argentinië onderuit toen hij de achtervolging inzette op zijn landgenoot Suzuki. Öncü moest na een technisch probleem vanuit de pitstraat starten in Portugal. De Turkse rijder wist nog knap naar een tiende plaats te rijden. In Argentinië wist Öncü gelijk een voorsprong te pakken, totdat hij in de derde ronde in leidende positie onderuit ging.
Honda breidt haar 500cc-gamma nog wat verder uit. Na de naked bike, supersport, adventure en cruiser, is het deze keer tijd voor een street scrambler. De Honda CL500 mochten we testen in de stad, op het kronkelende platteland en zelfs een stukje offroad in de omgeving van het immer zonnige en warme Sevilla.
Motor.nl: Leuk dat je ons jaloers maakt met je mooie weer. Hier is het vooral wind en regen. Kun je hetzelfde doen met de CL500?
Gijs Gilis: “Als je een modebewuste jonge gast of meid bent, vast wel. De CL500 moet het vooral hebben van zijn stijl. Hij haalt inspiratie uit de CL’s van de jaren 60 en 70 – lang voor de tijd dat die jongeren geboren waren – en vertaalt die invloed naar een moderne machine. Dat komt neer op een hoog stuur, hoge uitlaat, licht offroad gericht, plat zadel, scramblerbanden, en een elegante, afgeronde benzinetank.”
Dus het motorblok en het frame komen van de andere 500cc’s?
“Het motorblok wel, maar het kreeg een andere inlaat en overduidelijk een nieuwe uitlaat. Het hoofdframe komt van de CMX500 Rebel, het subframe is nieuw voor de CL. Verder is deze scrambler uitgerust met volledige ledverlichting, leuke kleurtjes en een rits aan accessoiremogelijkheden. Maar dat had je vast zelf al geraden…”
We hadden zo’n vermoeden. Waarom ziet jouw testmotor er zo offroad uit?
“Dat komt door het Adventure Pack, waardoor de CL500 een dubbel (en hoog) voorspatbord krijgt, handkappen, een miniem schermpje, een zijplaat achteraan en offroad voetsteunen. Omdat die kit enkel in het wit verkrijgbaar is, valt het nogal op. Het geeft zeker iets extra aan de CL500, maar ik vind hem er niet per se mooier op worden. Apart, dat in ieder geval wel.”
Hoe gedroeg de CL500 zich op de weg, in de stad en offroad?
Gilis: “Het is altijd een plezier om op een lichte motor zonder elektronica te stappen. In het zadel, sleutel omdraaien en gas geven. Geen instellingen, geen rijmodi, gewoon rijden. Omdat het zaterdag is, was het erg druk in de stad. Maar net door dat lichte stuurgedrag kun je daar prima van plek. Offroad was een klein stukje. De CL500 kan gravelbanen zeker aan, maar met echt diepe putten in de weg heeft de zachte vering wat moeite. Op de weg begeeft hij zich het liefst. Hij is duidelijk op comfort afgestemd, met een neutraal stuurkarakter, zachte gasaanname en remwerking, en vriend-van-iedereen-karakter.”
Een beetje zoals zijn uiterlijk dus?
“Je haalt de woorden uit mijn droge mond (bestelt ondertussen una cerveza). De ronde vormen en het schattige uiterlijk liggen volledig in lijn met zijn rij-eigenschappen. Let wel; zonder dat het saai wordt, want we hebben ons weer erg geamuseerd, met vooral dank aan de fijne aandrijflijn. Een leuke opstapper dus, waarbij je bij Honda nu wel meer dan voldoende keuze hebt in het 500cc-segment. Wat dat kosten moet? 8.399 euro. Zacht geprijsd, toch?
Als er iemand vernieuwingsdrang heeft binnen de zijspancross, is het wel de meervoudige wereldkampioen Etienne Bax uit Bergeijk. Hij kwam ooit eens met een ‘mini’ Yamaha-zijspan aan de start en in 2023 start hij op een hypermodern Husqvarna-kunststukje, gemaakt in samenwerking met onder andere het Nederlandse WSP Racing van zijspancrosser Daniël Willemsen. Bax wilde dat zijn nieuwe voorvork nog lichter zou zijn en had een as voor in het balhoofd laten maken van aluminium. Tijdens de GP van Spanje kwam men er echter achter dat met een dergelijke aluminium as een hele dag zijspancrossen een utopie is!
Tekst en foto: Emil Bilars
Tijdens de landing op een afdaling brak deze aluminium as namelijk ineens en knapte de voorvork af van de rest van het frame, wat leidde tot een snoeiharde crash in de kwalificatie. Gelukkig geen serieuze verwondingen bij rijder en bakkenist, maar het zijspan lag er als een zwaar aangeslagen paard bij.
Men moest snel op zoek naar een oplossing en vond die bij WSP in Nederland. Daniël Willemsen had al een aantal uren na de crash een nieuwe as vervaardigd van hoogwaardig staal. In allerijl werd er door team Bax een knappe logistieke operatie opgezet. Er werd de hulp ingeroepen van ‘ex’-monteur Robin van der Wijst, die de nieuwe as ophaalde bij WSP en met een last-minute vliegreis van Nederland op zondagochtend naar Madrid bracht. In Talavera was Janis Grinbergs van team Bax op dat moment al vertrokken om de bliksembezoeker uit Nederland van het vliegveld op te halen en naar het honderdvijftig kilometer verderop liggende crosscircuit te transporteren.
De wereldkampioenen Bax en Cermak reden uiteindelijk die zondag toch nog wat onwennig rond met hun stalen as, maar aan het einde van die hectische racedag werd het duo in totaal vijfde en hield zo de schade in WK-punten beperkt. Zo houdt team Bax, door een letterlijk ‘staaltje’ direct oplossend vermogen van jewelste, nog alle zicht op prolongatie van de zijspancross-wereldtitel in 2023!
In de Marche, een heuvelachtig gebied tussen de Adriatische kust en de Apenijnen aan de voet van de 2.476 meter hoge Monte Vettore, liggen veel van de mooiste dorpen van Italië – ‘i borghi più belli d’Italia’. We hebben een aantal van deze veelal middeleeuwse juwelen bezocht met de motor; daarbij gingen we in stijl, met een Moto Guzzi V85 TT Travel.
Tekst en fotografie: Klaus H. Daams
Jesi, gelegen midden in de Marche (op z’n Nederlands de Marken), biedt ons een warme en zonnige ontvangst. Een temperatuur van 22 graden begin oktober is naar Italiaanse begrippen vrij normaal, maar voor Caro en mij is het na een koude, regenachtige heenreis vanuit het noorden een geschenk uit de hemel. Als een geschenk uit de hemel werd op 26 december 1194 overigens ook de kleine Federico gezien, toen zijn moeder op 40-jarige leeftijd van hem beviel. Of zijn geboorte nou plaatsvond in een tent op het marktplein, zoals graag wordt beweerd, of niet: feit is dat deze zuigeling in 1220 gekroond werd tot de Staufer-keizer Friedrich II, nadat hij in 1212 naar Duitsland was verhuisd (al verbleef hij het grootste deel van zijn leven toch in Italië). Al even zeker is dat het hedendaagse Piazza Federico II in het centrum van Jesi je versteld zal doen staan. Het barokke Palazzo Balleani, de kathedraal van San Settimio, de obelisk-fontein, het klooster van San Floriano, het Teatro Pergolesi, het Ghislieri Vecchio-paleis; het is een ware reis door de Italiaanse achitectuurhistorie.
Als je ’s avonds iets wilt eten, kun je dat bijvoorbeeld doen in, of nog beter voor de Rambaldus Cocktail Bar, aan een tafeltje met uitzicht op de romantische pracht eromheen! Ah, bella Italia… Het is allang vergeven en vergeten dat de oude binnenstad van Jesi bij aankomst nogal ontoegankelijk was, er was met de motoren nauwelijks een doorkomen aan in het door een stadsmuur omgeven ‘centro storico’. Daarbij zou de V85 TT Travel met zijn kleuren mooi hebben gepast in het ensemble van de oker- en zandsteenkleurige huizen. Maar dit alles kun je het beste te voet bewonderen, nadat je een onderkomen voor de nacht hebt gevonden.
1 van 6
Wijnvelden-mozaïek
Van Jesi rijden we naar de kustplaats Ancona, naar de drukke vissershaven, waar langs de kademuur een Fiat Cinquecento Sport in giallo ginestra (bremgeel) ons fotografische oog blij maakt, terwijl vlak voor ons op een kotter vers gevangen schaaldieren uit het net worden gehaald, alvorens een houten hamer op ze neerdaalt. We hebben genoeg gezien, go Guzzi go! We laveren door een groen-bruin wijnvelden-mozaïek langs de Riviera di Conero tot aan Sirolo, in 1996 benoemd tot ‘koningin van de Italiaanse stranden’. We slaan het strand echter over, hier in de Marche is er een te grote aantrekkingskracht van de zee van heuvels, met hun kammen die door dorpjes en kerktorens worden gekroond. We laten ons verleiden door de wegenkaart vol aantrekkelijk kronkelende weggetjes tussen Osimo en Macerata, tussen Montegiorgio en Venagrande. Het moet al raar lopen als je daar niet aan je trekken komt. Echter, hoe grandioos de slingerwegen ook zijn, ons verlangen naar het ultieme ‘dorpsplein met café en zonnig terras’ wordt vandaag al evenmin vervuld als het langdurige verlangen van Guzzi-fans naar een moderne incarnatie van de iconische Le Mans.
Het is dus al laat als we Ascoli Piceno binnenrollen en we bijna tot het fenomenale Piazza Populo weten te komen – volgens reisgidsen een van de meest levendige pleinen van Italië, auto- en motorvrij. Het is vast heel leuk voor degenen die zich hier kunnen laten verwennen door de keuken van het historische Caffè Meletti en dan niet ver hoeven te wandelen, danwel zwalken naar hun bed, maar helaas staat ons bed nou niet bepaald op loopafstand. Voor ons is het dus de autostrada op en met gezwinde spoed terug naar Jesi. Leuk feitje: de snelste inwoner van de stad is Giancarlo Falappa, de legendarische Ducati-superbike-coureur die hier onder andere door zijn woeste wheelies bekend werd als ‘il leone di Jesi’, de leeuw van Jesi. Wij herinneren ons hem vooral als ‘Fastlappa’.
Naar het balkon
In Cingoli sieren twee metalen herten de omheining van het Piazza Vittorio Emanuele II, met het Palazzo Comunale. Daarvoor zetten we de adelaar uit Mandello – en klaar is de eerste foto van de nieuwe dag. Die al supergoed begon, met strakblauwe lucht en een ochtendzonnetje dat scherp afgetekende schaduwen van onze motoren op het verse asfalt tekende. We rijden op de SP502, omhoog naar Cingoli, naar het ‘balkon van de Marche’. We komen ook een bord tegen dat wijst naar de crossbaan, waar ook al eens een race van het WK zijspancross werd verreden. Hoezeer Caro’s handen als enthousiaste amateurcrosster ook jeuken: we willen ons niet weer vergalopperen in de tijd, zoals gisteren. We tikken Treia als volgende bestemming in ons navigatiesysteem in. We hobbelen vervolgens over een bijna historisch te noemen wegdek omlaag richting Avenale en vanaf het trotse Treia met zijn oude stadspoorten verder naar Pollenza. En kijk aan: op het Piazza della Libertà vinden we in Caffè Centrale Di Sabina E Tania Verdolini dan eindelijk waar we al zo lang naar zochten: straciatella, amarena en limone. Lekkere ijsjes met dorpse sfeer eromheen.
Op naar de volgende traktatie. In Santa Maria di Pieca loopt vanaf de SP87 een slingerweggetje naar San Lorenzo. Een andere wereld, het begin van klovenjagen in de Sibillini-bergen. Maar wat zien we dan: voor ons duikt het Lago di Fiastra op. Alsof iemand een cocktail heeft gemixt van Blue Curaçao en Waldmeister-Brause, zo’n Duits appelsapdrankje met prik. Het is een stuwmeer waarin je ook kunt zwemmen en dat tevens een vissersparadijs is. Maar in plaats van vissen op forel gaan wij op jacht naar bochten! Eerst langs het skigebied Bolognola, een korte omweg over de gravelwegen aan de voet van de Monte Sibilla en dan slalommen op de SP157 naar Sarnano. Er is meer dan de Stelvio!
Wirwar aan spaghettiwegen
En waar moet je in de Marche verder beslist heen? Laten we vooropstellen dat onze drie dagen ter plaatse eigenlijk veel te kort zijn voor de wirwar aan spaghettiwegen, met alle bergdorpjes die er als parmesaanse kaas over zijn uitgestrooid. Hoe dan ook: een absolute must is Urbino. Deze oude renaissance- en universiteitsstad, tevens geboorteplaats van de schilder Raphael (1483-1520), ligt in het noordwesten van de Marche, van onze uitvalsbasis Jesi gescheiden door – je raadt het al – een wirwar aan spaghettiweggetjes. We buigen ons over de wegenkaart; welke route nemen we?
We rijden via Staffolo, waar tussen de middeleeuwse kerktoren en de klassieke ‘cilindertorens’ van de Guzzi ondanks bepaalde overeenkomsten toch een wereld van verschil ligt. Nadat we bij Serra San Quirico eindelijk de opgang naar de Passo Poggio San Romualdo hebben gevonden, rijden we op de SP14-achtbaan door veel bos, totdat uiteindelijk vlak voor Genga de Grotte di Frasassi ons verleidt tot een bezoek. Deze druipsteengrot behoort tot de spectaculairste natuurmonumenten van Italië en kan vanaf de parkeerplaats met een shuttlebus worden bereikt en bewonderd (à 18 euro). Wij weerstaan echter de verleiding en laten in plaats van stalactieten in de grot slechts ijs druppen uit onze hoorntjes bij het kraampje ter plekke.
Daarna smelten tijd en bandenprofiel weg op de ravijnachtige route naar Arcévia, de ommuurde bergparel op de Monte Cischiano, die er met zijn twee torens uitziet als een schaakspel met enkel witte stukken. En terwijl de vergulde bronzen beelden van Cartoceto di Pergola (een beeldengroep van twee ruiters en twee vrouwen, archeologische vondsten uit de Romeinse tijd circa 40 voor Christus), de harten van kunstminnende museumgangers sneller zullen doen kloppen, wordt op de bochtige SP43 naar Fermignano de hartslag van onze motoren flink verhoogd.
Cafeïne en pizza
Tijd voor cafeïne en pizza in Urbino. Dat is nog niet zo gemakkelijk. Als een soort kuisheidsgordel die het verkeer buiten houdt, omringt een muur deze parel van de Italiaanse renaissance. Je hebt wat brutaliteit nodig om je per motor een weg te banen naar de Santa Maria Assunta-kerk en Palazzo Ducale. Ach, wie in Italië kan er nou echt boos worden op een beschaafd tokkelende Moto Guzzi? Zeker op een dag als deze, als we op het Piazza Rinascimento midden tussen de feestende afgestudeerden van de universiteit ‘Carlo Bo’ terechtkomen. Salute! We brengen buiten het historische centrum op het Piazzale Roma ook een saluut aan de schilder Raphael. ‘Eindelijk eens een grote Italiaan’, grijnst Caro bij de blik op het monument met het meer dan levensgrote beeld van de kunstenaar. En dan toch nog koffie en pizza, in het eenvoudige Caffè degli Angeli aan de Borgo Mercatale, ver onder die hele hoogcultuur van Urbino.
Hoewel de Marche minder bekend is dan het in het westen liggende Toscane en de aan de zuidkant grenzende Abruzzen, is het voor motorrijders een droombestemming. Niet vanwege de stranden aan de Adriatische kust, maar door het heuvelachtige achterland met een onvoorstelbare hoeveelheid bochtige wegen. Daarbij veel middeleeuwse dorpjes, vaak bovenop een bergkam, zodat het elke keer weer verleidelijk is om een pitstop te maken. Met name natuurlijk in de culturele top-3 van de Marche: Ascoli Piceno, Jesi en Urbino – liefst met een overnachting ter plaatse.
Hoe kom je er?
Vanuit Utrecht is het via Luxemburg, Zwitserland (vignet) en Milaan een kleine 1.500 kilometer naar Jesi. Italië heeft tolsnelwegen. Het is in principe in één dag te doen, maar een overnachting ergens in de Alpen maakt de reis een stuk relaxter.
Reisperiode
In Italië is het eerder en ook langer warm dan hier te lande, het motorseizoen duurt zeker van begin april tot eind oktober. Maar: aan de kust kan het in juli en augustus erg heet zijn, en vroeg en laat in het jaar kun je sneeuw hebben in het Sibillini-gebergte. De maanden mei, juni, september en oktober lijken de gulden middenweg te zijn.
Overnachtingen
Je kunt kiezen voor een vaste uitvalsbasis voor diverse dagreizen zonder bagage, of je gaat op rondreis met elke avond een ander hotel. Wij kozen voor de eerste optie, ook al duurde daardoor de terugreis ’s avonds naar bier, pizza en bed vaak langer dan gepland. In elk geval adviseren we sfeervolle après-moto-plaatsjes met historisch centrum rondom het centrale ‘piazza’, zoals Jesi. Wij verbleven in Hotel Dei Nani, dat 1,5 kilometer van het centrum ligt, met parkeerplaatsen achter het hotel en een fitnessruimte. Info: www.hoteldeinani.it.
Frankering van e-mail, de Eiffeltoren weg uit Parijs en belasting op zakgeld. Het zijn drie prachtige voorbeelden van echte goede 1 april-grappen, die hele mensenmassa’s op het verkeerde been hebben gezet. Ook MOTO73 heeft een aantal van dit soort legendarische grappen gehad, met zelfs drie op een rij!
Minder benzineverbruik, zo’n 12 procent vermogenswinst en lage productiekosten, dankzij het Top-Valve Piston System (TVPS), ontwikkeld door Ir. Harm de Vries. MOTO73 noemde het in 1977 zelfs een wereldprimeur, maar met een editie die precies op 1 april verscheen, had je natuurlijk nattigheid kunnen voelen. Dat deden velen niet, want er kwamen heel veel briefkaarten binnen na een oproep, die vooral gericht was op ‘wegrenners en crossers’. Het TVPS-systeem zou namelijk vooral bij wedstrijdgebruik ongekende mogelijkheden bieden. Door een kaartje te sturen naar de redactie in Raalte zou je het complete researchrapport ontvangen, al moest je dat wel snel doen. Heel echt lijkende foto’s – inclusief man in overhemd met ‘Japanse’ tekens – en schetsen van het hele systeem maakten alles levensecht. Maar het genoemde NASA-materiaal Nimonic Imp. S100 bestond helemaal niet. Bovendien zou de zuigerklep bij de minste of geringste vervuiling niet meer sluiten. Hoewel de redactie vaag blijft over wie ingezonden heeft, lijkt het erop dat er grote namen bij zitten. ‘Om riante carrières niet volledig om zeep te helpen, noemen we géén namen’, staat er te lezen in het nummer na de 1 april-grap. En die Japanse tekens op het overhemd? Dat staat in het Chinees voor ‘fijne bami’ en werden geknipt uit een reclame van Conimex.
Overigens zat er ook een serieuze toon aan de grap, want MOTO73 wilde hiermee laten zien hoe gemakkelijk onzin voor techniek kan doorgaan en daar hebben ze uiteraard een punt.
Op de grens van realiteit
Een jaar later, 1978 dus, is het weer raak, want bij één van de twee leeuwtjes op de Amsterdamse Dam hangt een handvol ‘knapen’ rond op 1 april. Hun helmen liggen aan de voeten van de leeuw. Met regelmaat cirkelen motorrijders om het monument, niet wetend dat ze in een 1 april-grap aan het trappen zijn. Opvallend, want het MOTO73-artikel over de nieuwe banden met zuignappen en de aangekondigde beklimming van het Nationaal Monument door Mick Andrews riep al een sfeer van totale onmogelijkheid op. Maar dat had dus niet iedereen door, zo bleek ook uit het grote aantal telefoontjes dat de redactie ontving. Maar helaas, uiteindelijk reed er dus helemaal niemand omhoog tegen het monument op de Amsterdamse Dam…
Honda-kijkers in de boot
Geruchten over een 500cc-Grand Prix-machine van Honda worden in 1979 steeds wilder. Draaiende kleppen, vierkante zuigers, astronomische toerentallen; het kan niet op. De nieuwe Honda houdt ook de redactie bezig en zo ontstaat een 1 april-grap waar meer dan honderd mensen in trappen. Van een zestien jaar oude foto (!) wordt een levensechte zesklepsviercilinderkop ‘in elkaar gefotoshopt’. De nokkenasopstelling en waslijst aan technische gegevens worden vervolgens compleet uit de duim gezogen. Dat het echt een goede grap is, blijkt wel uit het feit dat collega’s uit Engeland, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland en Spanje bellen. Niet iedereen kan er trouwens om lachen: ‘Heb ik daar dat hele klere-eind voor gereden!’, is de wel begrijpelijke reactie van iemand uit Zwolle, die dus voor nop naar Soesterberg is gereden. Om het leed een beetje te verzachten, worden er vijf MOTO73-abonnementen verloot onder de mensen die de moeite hebben genomen om naar Soesterberg te komen.
‘Aleix Espargaró wordt profwielrenner’
Waar wij 1 april kennen, kennen de Spanjaarden op 28 december ‘Día de los Santos Inocentes’, dag van de onnozele kinderen. Het is daarom eind december altijd goed opletten met Spaanse berichten. Aleix Espargaró zou bijvoorbeeld een droom zien uitkomen. Hij had namelijk een contract getekend als profwielrenner bij het Movistar-wielrenteam. En Dani Pedrosa liet ooit weten over te stappen naar de Formule 1, nadat een test op de Red Bull Ring zo goed was bevallen. En op 28 december 2022 kondigde Alex Rins aan dat het nieuwe AR42-team in 2023 met Suzuki in de MotoGP zou uitkomen. Zoals de foto bij dit kader laat zien, stak Rins er behoorlijk wat werk in. Leuk!
Het lange weekend van zondag 4 en 5 mei 1980 zou de geschiedenis ingaan als een rampweekend in de vaderlandse motorsport. Tijdens de NMB-wegraces op 4 mei kwam Willem Jan Nooteboom in Venhuizen zwaar ten val en overleed een dag later aan de gevolgen daarvan. Op 5 mei werden er in Ammerzoden de internationale KNMV-wegraces gehouden. Helaas was er met de beveiliging van het circuit veel mis. Het publiek (en het hekwerk) stond veel te dicht op de weg en op onveilige plekken. Bovendien waren er, in het geval dat er iets mis zou gaan, op diverse plaatsen geen ontsnappingsmogelijkheden voor de coureurs. Verder weigerde een eigenwijze wedstrijdleider na het eerste ongeluk het publiek op de bewuste plaats te laten verwijderen. Dit bleef helaas niet zonder gevolgen. In de nationale klassen deden zich twee noodlottige valpartijen voor met als gevolg vier doden. Twee coureurs en twee toeschouwers lieten het leven. Om de toeschouwers nog iets te kunnen bieden werd enkel nog de internationale 500 cc-klasse verreden. De kranten stonden bol met grote stukken vol kritiek. Een raceweekend met wel vijf doden was natuurlijk te gek voor woorden. De KNMV legde alle wegraces op stratencircuits stil en wilde dat de NMB dat ook zou doen. De wegraces in Tubbergen en Raalte mochten echter wel doorgaan. De NMB ging toch door met het organiseren van wegraces op stratencircuits, maar nam extra veiligheidsmaatregelen. Dit rampweekend had tot gevolg dat er in 1980 geen nationaal wegracekampioenschap verreden werd en voortaan veel duurdere veiligheidsmaatregelen voor wegraces.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
