Een van mijn vele minderwaardigheidscomplexen betreft mijn capaciteiten als zakenman. Als ik iets koop, weet ik honderd procent zeker dat mijn aanschaf een nanoseconde nadat ik het geld heb overgemaakt minimaal de helft minder waard is. Zelfs als ik meen bruut te hebben afgedongen. Ik had het met elke tweedehands motorfiets die ik ooit kocht – aan een nieuwe waag ik me niet eens – en ik heb het ook met kasten, schaatsen en gitaren. Nu wil ik mijn absurd grote collectie motorkleding uitdunnen. Te beginnen met een zachtlederen jasje. Zonder elleboogstukken, maar het model is wel echt dat van een motorjas.
Hoewel drie jaar oud is het kledingstuk nog hagelnieuw. Ik kocht het namelijk toen ik dacht dat ik het winterspek van twee winters daarvoor er de maanden erna alsnog af zou trainen. Nee dus, rond mijn middel bevindt zich een hardnekkige natuurlijke beschermlaag. Derhalve past dat kekke jasje net niet. Kortom: weg ermee!
Mijn ronkende headline op Marktplaats: ‘Leren jas, in perfecte staat, maat 54, zacht leer’. En daaronder: ‘Mooi leren motorjasje. Valt strak om het lichaam. Ik heb hem zelf helaas iets te klein gekocht, dus niet gedragen.’ Ik besluit er 65 euro voor te vragen.
Oké, dat is dat. Maar hoe zet je zo’n jas goed op de foto? Als ik hem op de grond leg krijg ik een amorfe hoop zwart textiel. Aan een hangertje oogt het ook lullig. Eureka: ik trek het jasje aan, hou mijn buik in en fotografeer mezelf voor de spiegel! Verder hou ik aan wat ik al aan had: een T-shirt en een oude spijkerbroek. Dat ik op blote voeten loop dondert niet, het gaat om het jasje. Ik sta dus helemaal op de kiek, minus uiteraard mijn gezicht. Je ziet alleen een randje grijzende baard. Tevreden zet ik de advertentie op Marktplaats. Ik heb er zelf 150 euro voor betaald, dus ik vind 65 euro een koopje. Het jasje is tenslotte écht nieuw. Ik reken op flink wat interesse. Echter, het blijft drie weken doodstil. Tot op een donderdagavond ene ‘JT’ zich meldt via de Marktplaats-app. ‘Hallo Geels, heb je ook een leren broek te koop?’
Een broek? Kan die man niet lezen? ‘Nee’, schrijf ik terug, ‘alleen dit jasje.’ Even later zoemt mijn telefoon opnieuw. JT: ‘Je hebt er wel een mooie spijkerbroek onder.’ Verbaasd pak ik mijn advertentie er nog eens bij. Een mooie spijkerbroek? Hoezo? Het is een versleten Replay. Niks moois meer aan. Ik besluit niet te reageren. Drie kwartier later meldt JT zich weer: ‘Hoe oud is de leren jas?’ ‘Twee jaar’, lieg ik er een jaartje af. ‘Maar nooit gedragen.’ JT, onmiddellijk: ‘En de spijkerbroek dan?’ Er volgt icoontje van een spijkerbroek. Wat is dit nou weer?! Ik roep mijn dochter van 15 erbij. Zij snapt de wereld van nu vaak veel beter dan ik. Ze grijnst. ‘Die blote voeten, moest dat nou?’ Ik, verontwaardigd: ‘Wat maakt dat nou uit?’ ‘Niks, niks’, klinkt het sussend. ‘Doe verder maar even niets.’ Een dag later zoekt JT weer contact: ‘Hallo Geels.’ Met een emoticon van een opgestoken duim. Ik ben nog één keer beleefd: ‘Je hebt geen interesse in het jasje, merk ik.’ JT, meteen: ‘Nee, in de spijkerbroek.’ Mijn dochter zoekt op Marktplaats zijn profiel op. JT blijkt geobsedeerd door broeken en motorkleding: achttien transacties. Ene ‘Chris’ geeft hem vijf sterren. Maar van iemand die zich ‘M’ noemt krijgt hij er maar één ster. Grinnikend wijst mijn kroost op de aard van JT’s deal met M: ondergoed.
Ze hangt mijn jasje aan een hangertje, fotografeert het en stuurt mij het kiekje. Met een wijze glimlach: ‘Doe het toch maar zo, pap.’
GP zijspancross Kaplice (CZ), 4 september: Alle WK-kansen nog open voor Bax/Cermak
Etienne Bax en Ondrej Cermak hebben nog alle kans op de wereldtitel zijspancross. In het Tsjechische Kaplice pakte Bax/Cermak na een lichte touché met Vanluchene/Bax de kopstart in de eerste manche en reed onbedreigd naar de winst. In de tweede manche startte Bax/Cermak als vijfde om op de finish derde te worden op de smalle baan in Tsjechië. De jongere broer van Etienne, bakkenist Robbie Bax, won aan de zijde van de Belg Vanluchene de GP in Kaplice. In de eerste heat waren zij met een tweede plek de enige die Bax/Cermak nog iets konden volgen. In de tweede manche pakte Vanluchene/Bax dan de kopstart en kende een felle strijd met Hermans/Musset. Hermans greep ook de eerste plek door slim binnendoor te duiken bij Vanluchene. Later echter kwam Hermans te ver naar buiten in een bocht en kon Vanluchene/Bax de leiding terugpakken om de heat én de GP te winnen. Hermans/Musset werd dan totaal derde, na winnaars Vanluchene/Bax en tweede team Bax/Cermak. Omdat het WK-leidersduo Varik/Kunnas minder punten scoorde dan Bax/Cermak is alle kans op de wereldtitel voor het Nederlandse team Bax nog aanwezig. Bax staat nu slechts vijf punten achter leider Varik met op 18 september de WK-finale in het Duitse Rudersberg.
EK grasbaan zijspan Eenrum, 28 augustus: EK brons voor Wilfred Detz en Wendy Arling
Wilfred Detz en Wendy Arling kenden in het verleden weinig geluk tijdens de EK-finales die ze reden. Nog nooit was er eremetaal voor hen weggelegd. Ook dit jaar begonnen ze met tegenslag aan de belangrijkste wedstrijd van het jaar en leken niet in aanmerking te komen voor de prijzen. Maar nu wisten ze het tij te keren en op de droombaan van Eenrum het brons te veroveren.
Na twee series stonden er slechts twee punten achter de naam van het koppel uit het Groningse Musselkanaal, dat zowel op als naast het span een setje vormt. Problemen met de versnellingsbak waren hier debet aan. Daarna besloten ze van een andere motor gebruik te maken en prompt wisten ze hun derde rit te winnen. Via de winst in de B-finale mochten ze in de A-finale om de Europese titel gaan strijden. Ook Sven Holstein met zijn Engelse bakkeniste Natascha Bartlett wist zich hiervoor te plaatsen. Detz reed in de beslissende A-finale direct in het voorste gelid mee en leek voor het zilver te kunnen gaan. In de laatste ronde reden ze net iets teveel op safe en daarvan profiteerde het Britse duo Godden/Smith. Zij kwamen buitenom naar de tweede plaats. Detz en Arling waren echter dolgelukkig met het brons. Holstein eindigde in de finale als vijfde.
Markus Venus en Markus Eibl (11) werden in Eenrum Europees kampioen. Sven Holstein en Natascha Bartlett (5) eindigden als vijfde.
De titel ging naar het Duitse duo Markus Venus en Markus Eibl. Na het stoppen van William Matthijssen waren zij op voorhand al de favorieten voor de titel. Toch dreigde het in de aanloop naar het evenement nog even fout te gaan voor Venus. Zijn vaste bakkenist Markus Heiss testte positief op corona. In de ervaren Eibl vond Venus een prima vervanger, maar was het nog penibel om tijdig alle licenties voor elkaar te krijgen. Dat lukte op het laatste moment. Eén gezamenlijke training in Eenrum was voldoende om goed genoeg op elkaar ingespeeld te raken en de titel te veroveren.
Matthieu Tresarrieu deed tijdens zijn thuiswedstrijd in Morizès goede zaken voor het kampioenschap. De Fransman won de wedstrijd, terwijl naaste belagers Chris Harris en Romano Hummel het podium niet haalden.
Hummel staat ook na de vierde van zes wedstrijden voor de WK grasbaanracen op de derde plaats in de tussenstand. In Morizès reed hij goede series en plaatste zich als tweede voor de finale. Hierin strandde hij echter op een vierde plaats. Zijn achterstand op klassementsleider Tresarrieu liep hierdoor op tot 26 punten. De kans dat Hummel zijn wereldtitel van vorig jaar kan prolongeren is daardoor nagenoeg verkeken. Er moet tijdens de resterende twee races een klein wonder gebeuren. Enkel een hele slechte dag van Tresarrieu kan hem nog terug in de race brengen. Maar zijn Franse concurrent is dit seizoen uiterst constant. Na een vierde plaats tijdens de openingsrace in Polen, wist hij de volgende drie GP-ronden te winnen.
Voor het zilver komen nog een flink aantal rijders in aanmerking. Naast Harris en Hummel is ook Theo Pijper nog niet kansloos voor eremetaal. De in Schotland levende Fries heeft dit jaar een abonnement op de kleine finale. Deze wist hij ook al drie keer te winnen, eenmaal eindigde hij als tweede. Pijper staat nu zesde in het tussenklassement, op veertien punten van tweede man Harris.
Mika Meijer (54) weet het klassementsleider Mathieu Tresarrieu knap lastig te maken in Morizès.
Invaller Mika Meijer reed in Frankrijk een uitstekende wedstrijd. Hij maakte het Tresarrieu in de series tot tweemaal toe heel lastig. De 21-jarige Meijer plaatste zich voor het eerst in zijn loopbaan voor de B-finale. Helaas werd hij hier door technische problemen getroffen en finishte als laatste. In het dagklassement betekende dat een tiende plaats voor Meijer.
Zaterdag wordt in het Duitse Vechta de vijfde wedstrijd van het kampioenschap verreden. De finale is op 25 september op het Speed Centre in Roden.
Kort door de bocht
Supermoto
Jeffrey Ganseman en Renzo van der Hoek hebben zich goed gemanifesteerd in de SUPERMOTO in Chimay. In de eerste race reed Van der Hoek al snel in de top-10, Ganseman kon zich vooral op het onverharde gedeelte opwerken en in de laatste ronde de achtste plaats pakken voor Van der Hoek. In de tweede manche werd Ganseman tiende voor Van der Hoek. Sebastien Bouillon werd totaalwinnaar, Ganseman zevende, Van der Hoek tiende.
BSB
Jaimie van Sikkelerus heeft een bewogen BSB-ronde op Cadwell Park afgesloten met zijn eerste podiumplaats van het seizoen. Gedurende het weekend ging er tweemaal een motorblok kapot. De coureur uit Akersloot wist zich in de tweede British Supersport-race te revancheren en zich knap op te werken naar een derde plaats. Van Sikkelerus staat op een zesde plaats in de tussenstand.
ONK Grasbaan
Romano Hummel veroverde bij het ONK GRASBAAN in Uithuizen de Nederlandse titel in de specialklasse. Door een val in zijn eerste rit maakte hij het ongewild nog spannend en kon Jannick de Jong zijn achterstand halveren. Hummel herstelde zich en wist ook de wedstrijd in Uithuizen te winnen. Zilver en brons gingen naar Jannick de Jong en Mika Meijer. Bij de zijspannen bleven Wilfred Detz en Wendy Arling dit seizoen ongeslagen en pakten hun eerste Nederlandse titel voor de combinaties Carvill/Kempa en Möller/Frohbös.
IDM
Veel Nederlands succes tijdens de IDM-ronde op de Red Bull Ring in Oostenrijk. Scott Deroue wist de tweede IDM Supersport 300-race op zijn naam te schrijven, terwijl Walid Khan tweemaal tweede werd. In de IDM Supersport-klasse eindigden de jonge talenten Melvin van der Voort (17) en Twan Smits (18) in de beide races op het podium.
Internationale Enduro Zesdaagse
Het Junior Trophy Team, bestaande uit Mike Bokslag, Marc Zomers en Tommie Jochems, is als achtste geëindigd in de INTERNATIONALE ENDURO ZESDAAGSE in Frankrijk. In totaal namen er twintig Nederlandse enduro-rijders in Le Pluy en Velay deel, die in verschillende clubteams reden. Er deden zestien World Junior Trophy teams mee. Winnaar werd net als vorig jaar Team Italy.
FIM MiniGP Netherlands
De 11-jarige Levi Flier uit Doornspijk was het meest succesvol bij de FIM MINIGP NETHERLANDS op Assen. De eerste manche won Flier voor Dean Gouw en Van Kalkeren. Die werd in de tweede manche tweede, pal achter Flier en nipt voor Gouw. Met een gelijk aantal punten werd Van Kalkeren in totaal tweede en hij mag samen met Levi Flier begin november deelnemen aan de FIM MiniGP World Series in Valencia. De winnaar en de top-3 krijgen dan een kans om door te stromen naar de Red Bull Rookies Cup, de British Talent Cup of de Northern Talent Cup.
FIM Enel
Dominique Aegerter is de 2022-FIM ENEL MOTOE WORLD CUP-kampioen. Tijdens de slotronde in Misano had de Zwitser aan een tweede plaats in de eerste race genoeg om de titel veilig te stellen. De MotoE-races werden gewonnen door Mattia Casadei en Matteo Ferrari. Aegerter heeft een serieuze kans op nog een titel dit jaar, aangezien hij met Ten Kate Racing Yamaha ook het WK Supersport-klassement aanvoert.
JuniorGP MOTO3
Tijdens de JUNIORGP MOTO3-race in Misano is Collin Veijer in veelbelovende positie uitgevallen. De 17-jarige coureur mocht vanaf de tweede startrij vertrekken en reed in de kopgroep toen hij met een technisch probleem moest opgeven. Veijer won dit seizoen al eens een race in deze Grand Prix-opstapklasse.
Dutch Supercross
Vanwege de grote prijsstijgingen van de laatste maanden en een verzekering die een pandemie niet dekt, heeft de organisatie besloten de DUTCH SUPERCROSS (gepland in het laatste weekend van oktober) in Zuidbroek geen doorgang te laten vinden.
Emil Bilars, Gert Bos, Asse Klein, Kees Siroo Fotografie Gert Bos, Rik Claeys
Van 4 t/m 10 september rijden 21 teams uit alle windstreken om de winst in de Internationale BMW GS Trophy. Aan de hand van proeven en opdrachten wordt uiteindelijk bepaalt welk team er met de trofee vandoor gaat. Maar in essentie gaat het daar niet om in de BMW GS Trophy. Kameraadschap, GS-avontuur en lol maken zijn veel belangrijker. Nikki van der Spek doet verslag.
Dag 3 van de Internationale BMW GS Trophy begon weer vroeg: 04.30. Willem had een slechte nacht, want voor hij zich in zijn slaapzak kon hullen, moest hij eerst een krab (!) uit zijn tent verjagen. Het was de vorige avond hoe dan ook lat geworden vanwege de videocontest. De video moest om 24.00 uur online worden gezet. Er konden dus mar een paar uur slaap worden gepakt.
De derde dag van de BMW GS Trophy is een van de zwaarste dagen. Er stonden maar liefst 200 km op het programma, waarvan 130km aan offroad. Na een goed ontbijt waren Remy, Willen en Michael er klaar voor. De teamspirit was terug nadat gisteren de score bekend was gemaakt. Vandaag was het zaak de stijgende lijn vast te houden.
De eerste specialstage was een vierkant vak waar TeamNL al rijdend een oliefles moesten doorgeven aan elkaar. Stapvoets rijden met één hand op ongelijke ondergrond ging het team goed af en de oefening verliep soepel en zonder fouten. Aan het einde van de zware dag begon het lange duimen, hopend dat de tijd snel genoeg was zodat er weer wat punten gepakt konden worden.
We vervolgen onze weg en het is zaak eerst een tankstation te vinden, want we rijden bijna allemaal op reserve. Aangekomen bij het eerste tankstation blijkt de groep voor ons deze compleet leeg te hebben getankt. Dus we rijden door diverse dorpen om een station te vinden waar ze wel nog wat hebben. Met nog een paar kilometer in onze tank kunnen we deze eindelijk bijvullen.
Hardcore offroad
Nadat we op een mooie plek in de natuur ons lunchpakket krijgen, staat ons een heftig stuk te wachten. Steile beklimmingen en afdalingen, stenen, flinke keien en modder, een hele hoop modder. De één na de ander glijdt opzij of staat vast. Hier is iedereen voor gekomen, vies worden en hardcore offroad. Een super geslaagde middag, die gelijk een goede opwarmer is voor de volgende opdracht. Een parcours rijden met z’n drieën achter elkaar aan op snelheid.
Het begint met enkele korte bochten, gevolgd door een heuvel, een kuil en vervolgens langs een schuine helling met stenen het parcours weer uit. Een korte track waar veel teams doorheen vliegen, net als TeamNL. Na de opdracht is het tijd om neer te strijken op het basekamp dicht tegen de Griekse grens waar we dit keer twee nachten verblijven. Dat scheelt weer een keertje de tent opzetten.
Lichtjes teleurgesteld
Na het uitgebreide avondeten vol Albanese gerechten is het tijd om de score bekend te maken. De eerste oefening scoort TeamNL een nette plaats 7, de tweede oefening op een 8ste plaats. Ook de uitslag van de kennistest werd bekend gemaakt. Maar liefst vier teams zijn op de 8ste plaats geëindigd! In het tussenklassement staat TeamNL op plaats 9. Remy, Willem en Michael zijn een klein beetje teleurgesteld omdat ze toch hadden verwacht iets in te lopen. Maar niets is zo veranderlijk als de BMW GS Trophy; er kan nog van alles gebeuren.
De eerste spionagefoto’s van de nieuwe Honda Transalp 750 zijn gearriveerd. Het materiaal is openbaar gemaakt door de Zwitserse collega’s van Actumoto. De nieuwe Japanse allrounder is betrapt in de Alpen, tijdens de video-opname van de promotiecampagne gewijd aan de lancering.
Uit de gepubliceerde foto valt meteen op dat de vormen niet zijn geïnspireerd op die van de Africa Twin, maar hoekige lijnen en een langgerekte koplamp vertonen. De kleurstelling en grafische vormgeving zijn daarentegen duidelijk een echo van de combinaties van de Transalp uit de jaren ’80.
Aan de voorkant vinden we een 21″ voorwiel, met spaakvelgen en een upside-down vork: de motorfiets heeft dus een offroad karakter. Aan de achterzijde zit daarentegen vermoedelijk een 18″ wiel, met een aluminium achterbrug en een bagagerek dat ook handige handgrepen voor de passagier bevat.
Ook opvallend is de flitsende aluminium motorbeschermplaat en een buizenframe om de motor te beschermen. De motor wordt verondersteld een 750cc-tweecilinder, die ongeveer 80 pk kan leveren.
Na deze opnamen kunnen we veilig uitgaan van een onmiddellijke presentatie van de nieuwe Honda Transalp 750: we kunnen hem dus verwachten in Milaan.
Een textielpak voor veeleisende toerrijders en andere avonturiers die soms buiten de gebaande paden gaan.
Nergens worden zo hoge eisen gesteld aan de flexibiliteit en het aanpassingsvermogen van motorkleding als tijdens het reizen. Precies daarom is er nu een nieuw toerpak van Vanucci: gemaakt voor verschillende klimaatzones, wisselende weersomstandigheden en beperkte opbergruimte, geven de VAJ-4 jas en de VAT-2 broek de rijder alle vrijheid en passen zich aan zijn of haar behoeften aan. VAT-2 broeken geven de rijder alle vrijheid en passen zich aan aan zijn of haar behoeften.
Nergens worden zo hoge eisen gesteld aan de flexibiliteit en het aanpassingsvermogen van motorkleding als tijdens het reizen. Precies daarom is er nu een nieuw toerpak van Vanucci: gemaakt voor verschillende klimaatzones, wisselende weersomstandigheden en beperkte opbergruimte, geven de VAJ-4 jas en de VAT-2 broek de rijder alle vrijheid en passen zich aan zijn of haar behoeften aan. VAT-2 broeken geven de rijder alle vrijheid en passen zich aan aan zijn of haar behoeften.
En dan zijn er nog de optionele modules, waarmee de gebruiksmogelijkheden van het pak aanzienlijk kunnen worden uitgebreid:
Voor koele temperaturen raadt Vanucci de VXU-3 thermische jas aan. Onder de jas zit een thermische voering met zeer doeltreffende Outlast padding. Afzonderlijk gedragen wordt de VXU-3 een thermisch jack dat even comfortabel is als dat het er goed uitziet. Dat scheelt minstens één trui of jas in uw bagage op reis.
Bij nat weer kunnen de regenjas VXR-2 en de regenbroek VXR-3 worden gebruikt. Ze zijn gemaakt van ademend Sympatex drielaags laminaat en zijn lekker klein als ze niet gebruikt worden.
De VXA-1 stormkraag is ontworpen voor extreme weersomstandigheden. Het ritst in een handomdraai aan de jas, reikt tot over de kin van de rijder en sluit het gat tussen de kraag van de jas en de helm.
De GasGas RX 450 F is de eerste productie-rallymotor, geïnspireerd op de RC 450F-racemotor. De lancering volgt op het succes van het Spaanse merk in de Dakar Rally van 2022, die werd gewonnen door Sam Sunderland op een RC 450F.
Als onderdeel van de Pierer Mobility Group is de RX 450F natuurlijk in wezen een KTM 450 Rally Replica in rode lak. In dit geval is het witte lak met wat rode details, maar het punt blijft.
Net zoals GasGas in de MotoGP, Moto3 en motorcross rijdt, maakt het rallyprogramma gebruik van KTM-blokken onder de naam GasGas. Ook voor de productieversie van de rallymotor is dat het geval.
Dat betekent dat je met de RX 450F krijgt:
Superlichte koolstofvezel navigatietoren
WP XACT Pro 7548-voorvork
WP XACT Pro 7750-achterschokdemper
Rood geanodiseerde X-Trig-drievoudige klemmen
Rood Supersprox Stealth-achtertandwiel
Neken-stuur
Akrapovic-uitlaat
Oversized Brembo-remmen
Hinson koppelingsdeksel met GasGas merk
Continental TKC 80-banden
Zwart geanodiseerde Excel-velgen
Optionele sticker kit
Het motorblok is hetzelfde als dat van de MC 450F waarmee Jorge Prado dit jaar de overwinning behaalde in de MXGP van Portugal en vervolgens derde werd in het MXGP, ondanks het feit dat hij de Grand Prix van Italië miste vanwege een schouderblessure, en de laatste maand met Covid kampte.
Met een fruitige vormgeving windt de Ducati Scrambler Icon sinds 2015 veel fans om zijn vinger. Is de vrolijke retro-Ducati ook als occasion een interessante optie?
De Scrambler-serie is als een speelse lijn motoren voor stijlvol rijplezier neergezet. Tot nu toe hebben deze retromodellen 7.900 rijders weten te verleiden, tweede eigenaren niet meegerekend. Terwijl sommige modellen van de Scrambler-serie zijn gekomen en gegaan – waaronder de Urban Enduro, Café Racer, Flat Track Pro en de Classic – is de Icon als basismodel er vanaf het begin nog steeds bij. Waarschijnlijk omdat hij bij alle leeftijden populair is, van student tot grijsaard.
Dat ligt niet alleen aan de prijs. Wie zich tot deze Scrambler aangetrokken voelt, hecht ook niet veel waarde aan langeafstandscomfort, laadvermogen of koffers. Wat telt, is het verleidelijke neo-retro-design en dat fruitige ‘terug naar de natuur’-gevoel dat hij stilstaand al uitstraalt.
Er zijn natuurlijk ook wel puur praktische aankoopoverwegingen. De Icon is met zijn brede stuur zo handelbaar als een mountainbike en de 190 kilo lichte machine laat zich moeiteloos plat leggen. De grote, enkele remschijf in het voorwiel, bediend door een radiaal gemonteerde Brembo-klauw, doet zijn werk goed. Het ABS is sinds 2019 hellingshoekafhankelijk. Met zijn veerwegen van 150 millimeter voor en achter kan de slanke Scrambler zelfs redelijk uit de voeten op onverharde paden; dan moet je er wel de bijbehorende banden en een carterbeschermplaat op hebben zitten.
De luchtgekoelde desmo-V-twin uit de Monster 796 (voor de Scrambler lichtjes gemodificeerd) mobiliseert 73 pk. De tweeklepper draait graag toeren en reageert over de hele linie enthousiast op het gas. Zelfs de tankstops zijn plezierig, want de 803cc-twin komt zelfs bij vlot tempo zelden onder de 1 op 20.
In 2019 kreeg deze plezierfiets instelbare hendels, een dikker zadel en progressievere vering. De V-twin schakelt nog steeds wat hakerig en je komt bij haastig doorschakelen meer dan eens tussen de versnellingen in terecht. In 2020 komt de Icon Dark erbij, die volledig zwart is en goedkoper.
Er zijn eigenlijk weinig storende zaken aan de Scrambler Icon. Oké, voor lange rijders is de kniehoek wat aan de krappe kant, en voor het aflezen van het horlogevormige dashboard heb je haviksogen nodig. Het motorblok is noch wispelturig noch storingsgevoelig, maar heeft wel wat aandacht nodig: om de 12.000 kilometer een flinke beurt met controle en eventueel stellen van de vier desmodromisch bediende kleppen, en na uiterlijk vijf jaar het vervangen van de tandriemen.
Bij het bekijken van een gebruikte Scrambler moet je gegaan of er twee terugroepacties zijn afgehandeld: een borgmoer op de zijstandaard (2015/16) en het vervangen van de plunjer van de rempomp aan het stuur (2015-2018). Wat je ook altijd moet controleren: de carterhelften en de voorvork op olielekkage, de oliekoeler en de uitlaatbochten op beschadigingen door steenslag, de werking van de versnellingsbak en de staat van de remschijven. Komt de koppeling goed vrij? Is de achtervork bekrast door slordig gebruik van een paddockstand? Als hij lang heeft stilgestaan: zijn de banden nog bruikbaar? En als er een andere uitlaatdemper op zit: heeft de vervangingsdemper een goedkeuring (vooral belangrijk als je uitstapjes maakt naar bijvoorbeeld Duitsland of Oostenrijk)?
Pluspunten Ducati Scrambler Icon
• krachtig motorblok
• flitsend stuurkarakter
• bijtgrage remmen
• funfactor
Minpunten Ducati Scrambler Icon
• hakerige versnellingsbak
• arbeidsintensief onderhoud
Tweedehandsprijzen
Alle bouwjaren zijn maar beperkt vertegenwoordigd op de tweedehandsmarkt, met het zwaartepunt op de bouwjaren 2015/2016 (veelal particulier) en 2021/2022, vaak in de vorm van demo’s van dealers.
Bij de eerste generatie (2015-2018) lopen de prijzen van circa € 6.900 (ruim 20.000 km) tot circa € 8.400 (rond de 10.000 km). Kilometerstanden van meer dan 20.000 kilometer zie je bij dit model nog weinig, de meeste exemplaren zitten onder de 15.000 km. Voor de tweede generatie van 2019 wordt circa € 8.500 tot € 9.500 gevraagd. De Euro-5-exemplaren vanaf 2020 starten iets hoger, demo’s van dat jaar zijn eventueel vanaf zo’n € 9.500 te vinden.
Aankooptip
Vaak zit het in de details. Bijvoorbeeld als een Scrambler Icon wordt geadverteerd met de vage aanduiding ‘bij 12.000 km werkplaatscontrole gehad’ of ‘check met olieverversen’ of gewoon helemaal geen onderhoudsvermelding. Je hoeft niet zo heel achterdochtig aangelegd te zijn om dan aan te nemen dat het dure kleppenstellen van het desmosysteem nog gedaan moet worden. Correcte verkopers handelen dat VOOR de verkoop af, en waarderen hun advertentie daarmee op.
Alternatieven
Kawasaki W800
Koningsas, veel chroom, draadspaakwielen: een lust voor het oog. De langeslag-Kawa is gemaakt voor ontspannen boemelen op secundaire wegen. Van 2011 tot 2016 zonder ABS, de nieuwe versie vanaf 2019 (Euro 4/5) heeft het wel.
Behoorlijk aanbod, zo’n 80 procent bij dealers (o.a. demo’s). modeljaren zonder ABS (2011-2016) € 6.800 (14.000 km) tot € 7.900 (6.000 km). 2019-2020: € 8.200 tot € 9.500.
Moto Guzzi V7
Nostalisch-rauwe charme, koppelsterke V-twin. De V7-serie met 744 cc (2008-2020) met modellen als de Stone, Special, Scrambler en Racer biedt voor elke retro-liefhebber wel iets passends.
+ emotioneel blok + gemakkelijk sturen + ontspannen zitpositie – tot en met 2014 zonder ABS
Tweedehandsprijzen
Beperkt aanbod, ongeveer eenderde particulier. Vroege Classic/Stone vanaf € 6.000 tot € 6.500 (9.000 tot 15.000 km). Stone/Special/Racer met ABS (vanaf 2015) € 6.100 tot € 9.000.
Triumph Thruxton 900
Klassieke café-racer met gecultiveerd lopende twin. Tip: ga voor de injectie-modellen (2008-2016). Vering en remmen zijn niet echt gemaakt op hard gaan. De voorgangers (2004-2007) hadden carburateurs en 70 pk.
Krap aanbod, de helft bij dealers. Injectiemodellen circa € 7.200 (2013-exemplaar, 44.000 km) tot € 8.500 (2015, 10.000 km). Eerste generatie: vanaf € 4.900 (circa 28.000 km).
Yamaha XSR700
Cool neo-retro-model op basis van de MT-07. Flitst soepeltjes en gemakkelijk door stad en land, de Japanse tegenhanger van de Scramber Icon. Pittige en zuinige paralleltwin met V-twin-motorloop.
Beperkte keuze, driekwart particulier. Prijzen beginnen bij ongeveer € 6.500 (2017-exemplaar, 25.000 km) tot € 8.500 (2021-model, demo). Xtribute (XT-looks) vanaf € 8.300.
Nancy van de Ven op weg naar haar eerste wereldtitel.
Na eenmaal WK-brons, vijf keer zilver is er dan nu eindelijk goud voor Nancy van de Ven. Als eerste Nederlandse dame is zij erin geslaagd wereldkampioen te worden. Met Lynn Valk als tweede en Shana van der Vlist als vierde deden de Nederlandse meiden het dit jaar geweldig.
Twee jaar geleden kwam de 24-jarige crosser uit Vlissingen al heel dicht bij de wereldtitel. Ze eindigde toen in punten gelijk met Courtney Duncan. Omdat de Nieuw-Zeelandse vijf manches had gewonnen tegen drie keer winst voor Van de Ven ging de titel toen naar Duncan. Ook vijf jaar geleden mocht Van de Ven al aan de titel ruiken. Met twee punten minder dan Kiara Fontanesi werd ze toen ‘slechts’ vierde, zo klein waren de verschillen aan de top toen.
Broer Rinus
Dat Nancy van de Ven zou gaan crossen stond al heel lang vast. Vanaf haar geboorte kwam ze al in aanraking met de cross, want haar bijna tien jaar oudere broer Rinus stapte al heel jong op een crossmotortje. Rinus doet het goed, eerst in de 60cc op regionaal niveau in Zeeland en later in de 80cc en 85cc op landelijk niveau. Op z’n twaalfde pakt hij z’n eerste Nederlandse titel. Zijn eerste optreden in het WK voor junioren (2002) levert een negende plaats op. Twee jaar later weet hij vierde te worden. Daarna volgt de overstap naar de 125cc. Goede prestaties en zware blessures wisselen elkaar af. In 2005 komt hij zwaar ten val in Mill. Zijn milt moet worden verwijderd en later verliest hij ook nog een nier. Dat belet hem niet om enkele maanden later al weer op de motor te stappen. In 2007 scoort hij geen punten in de Grand Prix van Valkenswaard, maar aan het eind van het seizoen behaalt hij vijf WK-punten in de GP van Lierop. Een jaar later behaalt hij tien punten in Valkenswaard en vier in Lierop. De seizoenen 2009 en 2010 worden gekenmerkt door allerlei blessures en de ziekte van Pfeiffer. Het einde van zijn carrière komt in het najaar van 2010, als hij bij een stadioncross in Stuttgart zijn rug op meerdere plaatsen breekt.
Shana van der Vlist zag in de slot-GP de bronzen medaille uit handen glippen.
Weinig wedstrijden
Rinus bleef bij de motorsport betrokken als begeleider van zusje Nancy. In het laatste jaar dat Rinus zelf nog actief was, begon Nancy met crossen. Dat ging meteen goed, want in 2011 won ze de Nederlandse titel in de klasse 85cc kleine wielen. Vanaf 2013 reed ze als 15-jarige al in het WMX, het wereldkampioenschap voor dames. In het eerste jaar nog op een 125cc-tweetakt. Te midden van alle concurrentes op 250cc-viertakten wist ze vijfde te worden in de WK-eindstand. In alle jaren dat ze nu WK rijdt is ze nooit lager geëindigd dan de vijfde plaats.
Dat wereldkampioenschap heeft zich helaas nog steeds niet echt ontwikkeld tot een volwaardige competitie. In het eerste jaar (2008) werden er vijf wedstrijden verreden. Een jaar later kwamen er twee races bij. In 2012 stonden er zelfs acht wedstrijden op de kalender. Meer zouden het er nooit worden. Dit jaar, net als in 2019 en 2020, zijn het er slechts vijf. In een grijs verleden had de internationale motorbond FIM de regel dat een titelstrijd pas een WK mocht worden genoemd als er minimaal zes wedstrijden werden verreden. Animo bij de dames is er zeker, want dit weekend telde de damesklasse 25 deelnemers, terwijl de MX2 er 22 had en de MXGP zelfs maar twintig. In die klasse betekende starten dus WK-punten behalen.
Het seizoen voor de dames begon dit jaar in het eerste weekend van maart in het Italiaanse Mantova. Daar behaalden Van de Ven en Valk elk een eerste een twee plaats. Vier weken later in het Portugese Agueda won Valk beide manches voor Van de Ven. Na een pauze van anderhalve maand werd er gereden in Riola Sardo (Sardinië). Daar zegevierde Van der Vlist (eerste en tweede) voor Van de Ven (zesde en eerste) en kwam Valk niet verder dan eenmaal de tweede plaats. Eind mei in het Spaanse Arroyomolinos werd Van de Ven derde (tweede en derde) en finishte Valk als achtste en vijfde. In juni, juli en augustus hoefden de dames niet aan te treden. Pas nu in het eerste weekend van september volgde de vijfde en laatste wedstrijd.
Lynn Valk behaalde haar eerste WK-medaille.
Doel bereikt
Met een voorsprong van 25 punten op Lynn Valk reisde Nancy van de Ven af naar Turkije. Een geruststellend verschil, want twee keer niet al te ver achter Valk over de finish komen zou voldoende zijn om na Dave Strijbos, John van den Berk, Pedro Tragter en Jeffrey Herlings als vijfde Nederlander een wereldtitel in een soloklasse te behalen. Van de Ven wist wat haar te doen stond en bemoeide zich niet met de strijd om de ereplaatsen. Geen fouten maken, erop blijven zitten, dat was het devies.
Na de vierde plaats in de vrije training volgde de derde plaats in de tijdtraining achter Courtney Duncan en Larissa Papenmeier. In beide races had ze een redelijke start. In de eerste manche werkte Nancy zich op van de negende naar de zesde laats. Twee posities voor haar kwam Lynn over de finish, waardoor het puntenverschil werd verkleind tot twintig. Niets iets om je zorgen over te maken, want zelfs bij winst van de Nijverdalse zou een vijftiende plaats voor de Vlissingse toereikend zijn. Na een zesde plaats bij de eerste doorkomst wist Nancy dat ze goed zat, want ze zat zelfs nog voor Lynn. Dat die haar nog voorbij stak, maakte niets meer uit. Nancy van de Ven kwam op de achtste plaats als wereldkampioen over de finish.
Van de Ven: ‘Hier heb ik al heel lang van gedroomd. Zo lang ik me kan herinneren is dit mijn doel geweest. Ik heb al zoveel jaar geprobeerd dit doel te behalen. Ik ben er al heel vaak dichtbij geweest, maar om de een of andere reden ging het mis. Nu heb ik eindelijk de titel te pakken. Het voelt goed om het grootste doel dat ik mezelf heb gesteld, te hebben gerealiseerd. Ik ben wel zo gelukkig!’
Na vijf keer zilver nu dan goud voor Nancy van de Ven.
Allemaal verbeterd
Lynn Valk wist vooraf dat slechts tegenslag voor Nancy van de Ven haar de wereldtitel zou opleveren. Maar ook de tweede plaats is een mooi resultaat voor haar, want in de vier voorgaande seizoenen was de vijfde plaats haar hoogste eindklassering. In huize Valk zijn dit jaar alle kleuren medailles behaald, want jongere broer Cas werd Europees kampioen in de 125cc en eindigde als derde in het WK voor junioren.
Doordat Larissa Papenmeier in Afyonkarahisar zeven punten meer scoorde dan Shana van der Vlist verspeelde de Apeldoornse de derde plaats in het WK. Tot aan dit jaar was ze achtereenvolgens achtste, tiende, zevende, zesde, zesde en vijfde geworden. Dus elk van de drie Nederlandse meiden verbeterde zich dit jaar. In Turkije kwam ze als tiende en tweede over de finish.
De kans zit er heel dik in dat er volgend jaar geen Nederlands trio voorin meerijdt, maar een kwartet. Die vierde zal dan Lotte van Drunen zijn. Zij werd kortgeleden vijftien waardoor ze haar debuut mocht maken in de WMX. Op de haar vertrouwde 125cc-tweetakt ging ze van start. Ze werd in beide manches zevende, een prima debuut.
De andere Nederlandse meiden scoorden eveneens in beide manches: Britt Jans-Beken werd twaalfde en zestiende, Jenitty van der Beek eindigde als achttiende en zeventiende en Danee Gelissen werd tweemaal negentiende.
De wedstrijd in Turkije werd gewonnen door drievoudig wereldkampioen Courtney Duncan, die twee van de vijf races moest missen vanwege een breuk in een schouderblad. Ze won beide manches. Met haar op het erepodium Larissa Papenmeier (tweede en vierde) en de Deense Sara Andersen (vierde en derde).
Een prima WK-debuut voor Lotte van Drunen.
WK-Eindstand
1. Nancy van de Ven, Yamaha, 201; 2. Lynn Valk, Yamaha, 183; 3. Larissa Papenmeier (D), Yamaha, 172; 4. Shana van der Vlist, KTM, 168; 5. Sara Andersen (DK), KTM, 138; 12. Britt Jans-Beken, KTM, 87; 20. Danee Gelissen, KTM, 29; 22. Lotte van Drunen, KTM, 28; 24. Jenitty van der Beek, KTM, 14; 29. Amber Simons, KTM, 7.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
