De ontwikkeling van de Ducati V21L, de eerste elektrische motorfiets uit Bologna, vordert. Natuurlijk is het werk op de achtergrond en buiten het zicht van het publiek gedaan. Maar nu is er een klein inzicht in de huidige stand van zaken.
Er werden tests uitgevoerd op verschillende racecircuits om gegevens te verzamelen, de voortgang van de ontwikkeling te controleren en de richting voor verdere ontwikkeling te bepalen.
Alex De Angelis werd opnieuw geactiveerd als testrijder. In de video kun je hem het elektrische prototype zien testen. Zijn feedback heeft een beslissende invloed op de ontwikkeling. Hij reed op het circuit van Vallelunga in Italië.
Ducati Corse en Ducati’s productontwikkelingsafdeling werken nauw samen aan dit project om een high-performance elektrische motorfiets te ontwikkelen die een voorbeeldig gewicht zal bieden voor dit segment.
Ducati ziet het project als het begin van zijn elektrische tijdperk. Dit maakt het een belangrijke stap in de geschiedenis van het bedrijf. Natuurlijk zal de motor nog verder worden ontwikkeld, want er is nog tijd tot de start van de MotoE in 2023. Over enkele maanden zal verslag worden uitgebracht over de verdere vooruitgang.
Roberto Canè, Ducati eMobility Director: ‘Sinds we voor het eerst met het Ducati MotoE prototype naar het circuit zijn gegaan, is het ontwikkelingswerk aan het project nooit gestopt, zelfs niet voor een moment. Het harde werk van het hele team werpt zijn vruchten af met de voortdurende vooruitgang, wat ons zeer gelukkig maakt. In slechts vier maanden tijd heeft ons prototype positieve feedback opgeleverd op enkele van de belangrijkste Italiaanse circuits. Er is nog veel werk voor de boeg, maar de richting is zeker goed.’
Op de eerste teaserafbeelding die op Instagram is gepubliceerd, is een geperforeerde zitting van suède te zien. Op een andere foto zie je wat meer. Je krijgt een zijaanzicht van de fiets van schuin achter, die is ontworpen in rood, zilver en wit. Het frame en de velgen zijn goud.
MV Agusta stelt dat de Testalarga in 3,05 seconden van 0 naar 100 km/u accelereert. Van 0 tot 200 km/u duurt naar verluidt 9 seconden.
Er is nog niet bekendgemaakt wanneer de one-off zal worden gepresenteerd, maar het zal niet al te lang meer duren.
Een ‘zeer speciale’ Harley-Davidson Softail Heritage 1340 uit 1990, die eigendom was van de Franse rocker Johnny Hallyday, werd op de veiling van Retromobile Artcurial getaxeerd op 50.000 tot 250.000 euro en verkocht voor 395.000 euro, wat samen met de veilingkosten neerkwam op een recordprijs van 470.840 euro.
Het verhaal
De motorfiets, een interessant verhaal, werd door de zanger gebruikt tijdens de promotietocht in de Verenigde Staten. Met een groep vrienden reed hij op Harleys van Miami naar Los Angeles. Toen de motor aan het eind van de reis op initiatief van het hoofd van Universal Pascal Nègre naar Frankrijk terugkeerde, werd hij in 1995 aangepast door de specialisten van Too Much Concept. Die veranderden het oorspronkelijke oranje/zwarte kleurenschema in blauw, de kleur van de ogen van Johnny’s dochter Laura. Vanaf toen heette de Harley Laura Eyes.
Aldus ‘aangekleed’ keerde de Harley terug naar Amerika, om in Mexico gebruikt te worden tijdens de opnamen van de videoclip ‘I can’t stop wanting’, een nummer van het album Rough Town (video hieronder).
In 1998 bracht Hallyday de Harley naar het podium tijdens het Stade de France concert in Parijs, met de aankondiging dat fans de Harley konden winnen door mee te doen aan een wedstrijd. Na alle vragen over de zanger te hebben beantwoord, won een fan met de naam Frédéric de Harley. Na de motor meer dan 23 jaar te hebben gekoesterd en bewaakt, koos hij er een paar weken geleden voor om het te veilen en 20% van de opbrengst te schenken aan de stichting die was opgericht door Hallyday’s weduwe ‘La Bonne Etoille’.
Snelwegen zijn dankzij de verlaging van de maximumsnelheid naar 100 kilometer per uur overdag veiliger geworden: verkeersdeelnemers rijden sinds maart 2020 rustiger, met minder ongevallen tot gevolg. Dat staat in een nieuw onderzoeksrapport in opdracht van Rijkswaterstaat.
Het vorige kabinet besloot ruim twee jaar terug de maximumsnelheid op snelwegen gedurende de dag te verlagen van 130 en 120 naar 100 kilometer per uur. De maatregel ging in op 16 maart 2020 en vormde onderdeel van een groot stikstofbesparingsoffensief. Toevalligerwijs viel de snelheidsverlaging samen met de eerste corona-lockdown.
Door de lockdowns daalde het verkeer op snelwegen fors, met 500 verkeersongevallen en 22 dodelijke slachtoffers minder dat jaar. Ook waren er 70 procent minder files. Toch is het effect van de verlaagde snelheidslimiet prima meetbaar, stellen ingenieursbureaus Arcadis en Sweco in het rapport Veilig over Rijkswegen 2020, dat in opdracht van Rijkswaterstaat is gemaakt.
Op snelwegen waar de limiet tussen 06.00 en 19.00 uur naar 100 ging, daalde het aantal ongevallen veel harder dan op rijkswegen waar de maximum snelheid al 100 km/uur was en dus onveranderd bleef. Op snelwegen met de verlaagde limiet vielen ruim de helft minder slachtoffers (-56 procent), op de overige snelwegen bedroeg de daling ‘slechts’ 31 procent.
In het rapport gaat hoofdstuk 5 over Kwetsbare verkeersdeelnemers. De grootste groep slachtoffers onder de kwetsbare verkeersdeelnemers betreffen motorrijders. Van 2014 t/m 2019 nam dit aantal jaarlijks toe van 152 (2014) tot 226 (2019), in 2020 ging het om 142 slachtoffers. Deze daling is in lijn met de totale daling van het aantal slachtoffers.
Bron: AD/NOS/Rijkswaterstaat Fotografie: ANP/KOEN VAN WEEL
Cuba, het Caribische eiland vol geschiedenis, is niet alleen beroemd om zijn communistische regime, maar ook om zijn steden, stranden en de gastvrijheid van de bevolking. Ontdek de geheimen van Cuba tijdens deze motorreis! We beginnen in La Habana en rijden naar het westen, naar Viñales, beroemd om zijn prachtige landschap vol kalkstenen rotsen en grotten, maar ook om zijn tabaksvelden. Leer meer over de productie van de beroemde Cubaanse sigaren en proef er een als je daar zin in hebt.
Daarna rijden we naar het natuurreservaat van Las Terrazas om een duik te nemen in de prachtige watervallen voordat we het museum van de Varkensbaai bezoeken op onze weg naar Cienfuegos. Onze volgende stop is de stad Trinidad, die deel uitmaakt van het UNESCO werelderfgoed en door velen wordt beschouwd als een van de mooiste steden aan de Caribische kust. Bochtige straten brengen ons vervolgens naar de bergen van Topes de Collantes, waar we weelderige tropische bossen en watervallen te zien krijgen en genieten van het uitzicht over het meer van Hanabanilla. Het eiland Santa Maria met zijn witte droomstranden en kristalheldere turkooizen zee is onze volgende bestemming, voordat we naar Remedios gaan en terug naar het idyllische noorden naar Varadero – om uiteindelijk ons beginpunt, La Habana, te bereiken.
Sinds 1980 organiseert Edelweiss Bike Travel motorreizen in stijl. De reizen staan synoniem voor kwaliteit, betrouwbaarheid, deskundigheid en know-how. Niet voor niets hanteren ze het motto ‘The best ride there is’. Ruim 46.000 motorrijders zullen dat beamen. Lees hier alles over de Classic Cuba-reis.
Toerdata
20 – 30 oktober 2022
17 – 27 november 2022
9 – 19 februari 2023
16 – 26 maart 2023
19 – 29 oktober 2023
16 – 26 november 2023
Domenico Schiano, Edelweiss-tourguide, over Classis Cuba
Op een motorfiets langs de Malecon, de zeven kilometerlange boulevard aan zee van Havanna, is heel bijzonder. Onvergetelijk eigenlijk. De verweerde gebouwen, de geluiden van de stad, wandelende Havanezen en de vissers. Maar bovenal het blauw van de zee als de zon aan het einde van een warme dag ondergaat. Het is een treffend einde van een reis over een eiland in de Caribische zee dat motorrijders nog lange tijd zal heugen. Een eiland vol moderne geschiedenis, waarvan restanten nog de stille getuigen zijn. De Varkensbaai, Cuba-crisis; we leerden erover op school. Maar ook over de gokpaleizen van de maffia, dictator Battista, Che Guevarra, Fidel Castro en de Granma. Cuba is meer dan een prettige mix van strand, communisme, rum en sigaren. De weelderig groene jungle van de Sierra del Escambray. Trinidad, misschien wel de mooiste stad van de Caraïben en niet voor niets UNESCO-werelderfgoed. De watervallen van Topes de Collantes, waar je kunt afkoelen in een smaragdgroene poel na een warme dag rijden. Maar ook Port Mariel, waar vandaan in 1978 duizenden Cubanen met gammele bootjes en zelfs autobinnenbanden de oversteek waagden naar Florida, 150 kilometer verderop. Het zijn beelden die in ons geheugen gegrift staan, maar die op Cuba werkelijkheid worden. Net als de witte droomstranden van Varadero. Ze zien er net zo uit als het Bounty-strand van de tv-commercial. Toch zijn het vooral de Cubanen die je het meest bijblijven. Zelden zul je vriendelijkere en gastvrijere mensen tegenkomen. Cuba sluit je voor altijd in je hart.
De WK Superbike-races zijn sinds vorig jaar weer zeer vermakelijk met felle duels en brutale inhaalacties. Ook de 2022-openingsronde op Aragón was spectaculair met als hoofdrolspelers Alvaro Bautista, Jonathan Rea en Toprak Razgatlioglu. Nu gaat er gestreden worden in Assen, waarbij er genoeg redenen zijn om ook voor Nederlandse rijders en teams te juichen.
Fotografie: 2Snap, Damon Teerink
Wie dacht dat het in 2022 in het WK Superbike enkel tussen Toprak Razgatlioglu en Jonathan Rea zou gaan, heeft het mis. De Ducati Panigale V4R bleek de sterkste motor tijdens de openingsronde op Aragón. De Italiaanse renstal heeft Alvaro Bautista teruggehaald, nadat Scott Redding deze winter vertrok naar BMW als teamgenoot van Michael van der Mark. Bautista ging verder, waarmee hij in het eerste deel van 2019 zo uitblonk: winnen. Bautista won in 2019 de eerste elf races, waaronder op Aragón en Assen. In de tweede helft van het seizoen ging het mis voor de kleine Spanjaard met veel crashes, waardoor Rea er alsnog met de titel vandoor ging.
Het WK Superbike staat tegenwoordig weer garant voor felle strijd. ‘Lijf aan lijf’-duels, zoals we die ook in jaren negentig kenden, zijn weer helemaal terug. Vorig jaar zagen we deze duels voornamelijk tussen Rea en Razgatlioglu, maar ook Bautista deinsde er in Aragón niet voor terug. Bautista had op het Spaanse circuit duidelijk het beste tempo, maar Rea slaagde er in de eerste race in om zijn ritme compleet te verstoren en zo toch de race te winnen. Razgatlioglu bemoeide zich in de beginfase ook met de strijd om de kop, maar toen de banden minder werden, miste hij het tempo om voor de winst te strijden en werd driemaal derde. Voor de regerend wereldkampioen geen slecht resultaat, omdat hij en de Yamaha in het verleden – ook tijdens het kampioensjaar 2021 – niet sterk waren op Motorland Aragón.
Ook Michael Ruben Rinaldi op de tweede Ducati begon zich vanaf de Superpole Race met de top-3 te bemoeien. De Italiaan was snel, maar werd uiteindelijk afgebluft door de agressiviteit van Rea en Razgatlioglu. Rinaldi werd driemaal vierde. Bautista was niet te houden in zowel de Superpole Race als Race 2, waardoor hij als kampioenschapsleider Aragón verliet. Rea was tevreden met zijn twee tweede plaatsen op zondag.
Jonathan Rea (65), Toprak Razgatlioglu (1) en Alvaro Bautista (19) maakten er een mooie strijd van op Aragón.
Door naar Assen
De races op Aragón waren al zeer vermakelijk, maar de strijd zou in Assen maar zo nog verder kunnen losbarsten. Tijdens deze tweede ronde krijgen we meer duidelijkheid over de onderlinge verhoudingen in 2022. De lay-out van Aragón was in het voordeel van Ducati, zeker in combinatie met de warmere temperaturen. En wanneer er in het WK Superbike geracet wordt op Assen en Rea staat aan de start, dan is hij altijd de favoriet. De Kawasaki-coureur won namelijk al vijftien keer op het TT Circuit en heeft daarmee een absoluut record in handen. Maar vorig jaar waren de Ducati’s van toen nog Scott Redding en Rinaldi ook sterk op het Drentse circuit. Gezien Bautista’s vorm en zeges in 2019 op Assen kan het een mooie strijd met Rea gaan worden.
Razgatlioglu kan het in Assen wel eens over een hele andere boeg gaan gooien. Toprak meldde na de races op Aragón dat ze daar gekozen hadden voor de elektronica van 2021 in plaats van die van 2022 waar afgelopen winter zoveel tijd in is gestoken. ‘De nieuwe elektronica is goed, maar de oude voelt nog beter.’ Volgens zijn chef-monteur Phil Marron wil Razgatlioglu dat de motor nog beter stopt. Iets wat zijn concurrenten waarschijnlijk amper kunnen geloven, gezien de ongelofelijke rempunten die de Turkse rijder nu al pakt.
Maar daar bleef het niet bij. Toprak gaf aan dat er een reële kans is dat hij in Assen met de complete 2021-Yamaha R1 van start gaat, aangezien deze volgens hem ‘beter past bij Assen’. We gaan het zien! Vorig jaar dacht Razgatlioglu de titel te verliezen in Assen. Bij de start van Race 2 werd Toprak door Yamaha-merkgenoot Garrett Gerloff van zijn motor getikt en dat leverde hem een dure nulscore op, terwijl Rea driemaal won. Later in het seizoen zou Razgatlioglu de achterstand weten goed te maken, waardoor hij nu met de nummer 1-plaat aan de start verschijnt.
Vraagtekens bij Michael van der Mark
Geen stoer verhaal, ik viel gewoon om’, aldus Michael van der Mark. Een onschuldige valpartij op lage snelheid tijdens een mountainbiketraining had grote gevolgen. Een dubbele breuk op een complexe positie in zijn rechter onderbeen zorgde ervoor dat de 29-jarige coureur het voorseizoen en de eerste ronde in Aragón moest missen. Of Michael in actie kan komen tijdens zijn thuisrace zal een beslissing van het laatste moment worden. De Rotterdammer gaat wel vooruit, maar of dat voldoende is om te kunnen en mogen – want hij moet ook door de medische keuring komen – racen is moeilijk te zeggen. Dat Michael er alles aan gaat doen mag duidelijk zijn, want hij is wel de laatste die zijn thuisrace op zijn favoriete Assen zou willen missen.
Naast vraagtekens bij Van der Mark zijn die er ook bij zijn BMW. Van der Marks nieuwe teamgenoot Redding kende een dramatisch weekend op Aragón, waarbij de Brit slechts één punt haalde. Veel problemen met het gestopt krijgen van de motor zorgde voor veel frustraties bij Redding. Voor Van der Mark moet het hoop geven dat merkgenoten Loris Baz, Eugene Laverty en zijn invaller Ilya Mikhalchik wel in de top-10 konden finishen. Maar het zich kunnen meten met topmerken als Ducati, Yamaha en Kawasaki is op dit moment voor BMW nog teveel gevraagd.
Ten Kate Racing Yamaha is met Dominique Aegerter de favoriet op Assen.Het wordt een race tegen de klok of Michael van der Mark de Assen-ronde zal halen.Geen reden tot lachen voor Scott Redding tijdens zijn debuut bij BMW.De fans zijn terug in de paddock en dat maakt het racen ook gelijk weer een stuk mooier.
De gloednieuwe Gold Star 650 van de herrezen BSA-fabriek zou deze maand in Groot-Brittannië bij de dealers moeten staan. Maar helaas, er is nog geen spoor van. Wat is de stand van zaken? Na het nieuws dat de Indiase autogigant Mahindra voorbereidingen trof om het iconische merk in Groot-Brittannië te herintroduceren, hebben we reikhalzend uitgekeken naar de kans om eindelijk een moderne BSA in levenden lijve te aanschouwen. En met de aankondiging van de Gold Star 650 in december leek het erop dat we niet lang meer hoefden te wachten, want de motoren zouden in maart bij de dealers staan. Maar het is nu maart, en in Groot-Brittannië zijn geen nieuwe BSA’s gesignaleerd. Wat is de stand van zaken? Nu is duidelijk geworden, via officiële informatie van BSA, dat de Gold Star 650 vanaf juni 2022 bij de dealers verkrijgbaar zal zijn, met een mogelijkheid dat ze een maand eerder arriveren, in mei 2022.
Gelukkig heeft BSA een verklaring afgelegd – en hoewel er sprake is van enige vertraging, is het goede nieuws dat het niet lang meer zal duren – waarbij de fabriek heeft bevestigd dat de Gold Star 650 ergens in juni (zo niet in mei) bij de dealers verkrijgbaar zal zijn. BSA zei erover: ‘We bouwen momenteel aan ons dealernetwerk en hopen in mei meer details te kunnen geven over het netwerk en de prijs.’
Hoewel het een teleurstelling is en niet bepaald een vertrouwenwekkende start, is het goede nieuws dat de motorfiets er komt. En met meer details die in de komende weken worden vrijgegeven (en een testrit voor de pers op komst), zijn we nog steeds benieuwd waar BSA mee op de proppen komt. Zal het een echte uitdager zijn voor de 650-twins van Royal Enfield? Meer info tref je aan op deBSA-website.
Na diverse soorten motoren kocht John van der Linden in 2016 een jong gebruikte Honda VFR1200X Crosstourer. Dit vooral met het oog op een geplande reis naar de Noordkaap. Die reis werd een succes en de Honda, eveneens ingezet voor woon- werkverkeer, werd dat ook. Inmiddels staat er 132.000 km op de teller en aan inruilen denkt hij nog niet. Twee ton moet de Crosstourer gemakkelijk kunnen halen.
Fotografie: Peter van der Sanden
Man en motor
Naam
John van der Linden
Woonplaats
Anna Paulowna
Leeftijd
62 jaar
Beroep
projectmanager
Rijdt sinds
1977
Aangeschaft
2016
Nieuwprijs
circa € 16.458,-
Dagwaarde
circa € 6.000,-
Rijstijl
toer
Gebruik
woon-werk en vakantie
Brandstofverbruik
1: 16
Olieverbruik
nihil
Onderhoud
motorzaak
Bouwjaar
2013
Kilometerstand
132.045 km
Honda VFR1200X Crosstourer.
Bij John van der Linden (62), opgegroeid in Driebergen maar al sinds jaar en dag woonachtig in Anna Paulowna, was er geen twijfel toen hij 18 werd. Eerst een motorrijbewijs halen, het autorijbewijs komt later wel. ‘Bij anderen is het misschien andersom maar ik was gek van motorrijden. Dat kwam door de verhalen van mijn vader die vroeger ook motor had gereden. En van mijn ouders ‘moest’ ik mee naar de TT. Kortom, motoren waren mijn lust en mijn leven. Op jeugdige leeftijd (15) ben ik bij de marine in Den Helder gaan werken. Toen ik nog geen rijbewijs had kon ik bij een kennis achter op de motor meerijden naar Den Helder. Op mijn 18e mocht ik met een ‘L’ gaan rijden. Om in de buurt te oefenen. Eenmaal in het bezit van mijn motorrijbewijs kocht ik mijn eerste motor, een Honda 400 Four gevolgd door een Kawasaki Z650. Ik heb altijd veel kilometers gereden, want ik had het mezelf niet echt gemakkelijk gemaakt. Vanuit Driebergen naar Den Helder en een vriendin in het oosten van Nederland. Ik heb wat afgependeld totdat we samen in Anna Paulowna gingen wonen. Na elf jaar bij de marine ben ik bij de Hoogovens gaan werken. Daar kreeg ik alle mogelijkheden om door te groeien. Van bankwerker tot leidinggevende, bij Hoogovens, nu Tata Steel, is me dat gelukt. Vanuit Anna Paulowna is dat wel dagelijks een retourtje van 120 km. Dan gaat het hard met de kilometers. Op een Suzuki GS850 heb ik heel veel kilometers gereden. Totdat een niet oplettende fietser me geen voorrang verleende. Ik in het ziekenhuis en de motor total loss. Na dat ongeluk heb ik mijn autorijbewijs gehaald en werd de keuze tussen motor en auto dus een auto.Daarna volgde een jaar of tien zonder motor. Wel werd er af en toe eentje gehuurd of geleend, en kwam er kortstondig een Suzuki GS400 omdat mijn vrouw ook haar motorrijbewijs ging halen. Maar daar bleef het even bij, totdat ik voor een paar honderd euro van een neef op een verjaardag een oude Kawasaki LTD450 kreeg aangeboden. Eigenlijk geen motor voor mij, maar wel de manier om het motorvirus in mij weer aan te wakkeren. Ik kocht een Suzuki 1400 Intruder waar ik ruim een ton mee heb gereden. En dat deed ik daarna ook met een Suzuki V-Strom 1000. Met veel woon- werkverkeer plus de nodige verre vakanties gaat het snel met de kilometers. De V-Strom, die goed beviel, heb ik vervangen door een Honda Varadero. Ik vond het model en de zitpositie geweldig, ook voor twee personen. Met 183.000 km op de teller ben ik in 2016 met de Varadero op bezoek geweest bij Marathonmotor.’
Vanwege de hoge kilometerstand vertrouwde John het niet goed om op de Varadero, samen met een ander stel, de reis naar de Noordkaap te ondernemen. Omdat hij wel vertrouwen in het merk Honda had, en omdat hij de Honda VFR1200X Crosstourer een geweldige motor vond, kwam er naast de Varadero een Crosstourer in het schuurtje in Anna Paulowna. ‘Ik kocht de motor van drie jaar oud met slechts 20.000 km op de teller bij Rob’s Accessoires in ’t Zand, de zaak waar ik al jaren kom voor onderhoud. Op de Crosstourer zat al een speciaal zadel waardoor de duopassagier iets hoger zit. Dat kwam mooi uit, want zo kon mijn vrouw gemakkelijker over mijn schouder meekijken. Dat is wel zo prettig voor haar. De Varadero werd nog een jaar gebruikt voor woon- werkverkeer, maar met 207.000 km op de teller zorgde een kapotte kabelboom voor zoveel kosten dat ik de Varadero van de hand heb gedaan. Ik kreeg er geloof ik nog 500 euro voor. Vanaf dat moment ben ik de Crosstourer ook gaan gebruiken voor de dagelijkse rit naar IJmuiden. Weer of geen weer, ik ga altijd op de motor en rij zodoende ook veel in het donker. Vandaar de twee extra lampen op de valbeugels.’ De Crosstourer is bij John goed voor zo’n 25.000 km per jaar. John: ‘Vanwege corona heb ik vaak vanuit huis moeten werken, maar de verre vakanties en de tripjes met de VFR-club of weekendjes naar de Eifel zijn gelukkig gebleven. Meestal met mijn vrouw achterop, maar na de laatste keer, Dolomieten, houdt ze het voor gezien. 900 km op een dag was teveel van het goede.’
Op weg naar de Noordkaap lag er onderweg meer sneeuw dan verwacht.
Onder busje
Qua onderhoud heeft John weinig omkijken naar zijn Honda VFR1200X Crosstourer. ‘Ik heb er zelf sowieso weinig omkijken naar want voor de jaarlijkse beurt breng ik de motor weg. Ik doe er zelf niks aan en ook poetsen behoort niet tot mijn hobby’s. Bij dagelijks gebruik heeft dat ook weinig zin. Maar na iedere beurt ziet de motor er weer uit als nieuw. Toen ik de motor twee jaar had, was het bijna einde verhaal. In een lange bocht stond een busje stil op de weg. Ik kon op tijd stoppen achter dat (Poolse) busje, maar had niet verwacht dat de chauffeur plotseling vol gas achteruit zou rijden. Hij had mij totaal niet opgemerkt. Ik kon nog net op tijd van de motor springen en hulpeloos toekijken hoe de achterkant van het busje over de voorkant van mijn motor schraapte. Dat deed pijn. Gelukkig was ik all-risk verzekerd en werd de schade snel vergoed. Ik heb de motor dan ook niet lang hoeven te missen.’ Ofschoon John erg tevreden is over zijn Crosstourer is er één ding waaraan hij zich ergerde, maar inmiddels aan gewend is geraakt. ‘Er zit nogal wat speling in de aandrijflijn wat in combinatie met een beetje een aan/uit gevoel bij de injectie niet zo fijn voelt. Een flinke klak bij het schakelen is hoorbaar en niet alleen van vrijstand naar een. Ik heb een tijdje met een aangepaste mapping gereden waardoor het probleem minder werd. Maar gevolg daarvan was weer dat de motor niet altijd goed oppakte. Een nieuw koppelingshuis bracht enig soelaas, maar helemaal weg is het probleem niet. Inmiddels heb ik er mee leren leven. Ik moet iets beter opletten om het juiste schakelmoment te kiezen.’
Merkenclub
Als bezitter van een Honda VFR1200X Crosstourer ben je welkom bij de Nederlandse VFR-club (www.vfroc.nl) . De club organiseert het hele jaar door activiteiten. Er wordt ook een clubblad uitgegeven: V4.
Onderhoud
Zoals gezegd doet John met zijn Honda weinig anders dan rijden. Voor onderhoud brengt hij zijn motor naar Rob’s Accessoires, een kleine motorzaak in ’t Zand. ‘Een keer per jaar een beurt waarbij alle vloeistoffen en filters worden vervangen. En soms moet er wat meer gebeuren zoals nieuwe remschijven, een nieuwe accu en nieuwe balhoofdlagers. Op dat laatste let ik wel sinds ik daar bij het vorige Marathonmotorbezoek op ben geattendeerd. Een setje banden is bij mij goed voor bijna 15.000 km, maar tijdens vakantie, met veel bochtenwerk, is het wat minder. Het laatste setje heeft echter de 25.000 kilometer gehaald, een flink record voor mij. Afgelopen voorjaar zijn beide voorvorkkeerringen vervangen. Ze waren lek en dat was voor het eerst. Ook moesten er weer nieuwe remschijven worden gemonteerd, wat ik wel erg snel vond (38.000 km). Dat vond mijn monteur ook en hij probeert verhaal te halen bij de leverancier. Het betrof hier geen originele remschijven van Honda. De eerste grote beurt heeft de Crosstourer pas bij 100.000 km gehad en zijn er iridium bougies gemonteerd. Toen zijn voor het eerst de kleppen gecontroleerd. Stellen was zelfs na een ton niet nodig. Revisie van de remklauw achter, zuigertje bleef hangen, was wel aan de orde. Na 132.000 km verbruikt de Honda nog geen druppel olie. Onderweg heb ik nooit technische problemen. Wel een keer een voetsteun moeten vervangen door een duostepje, maar dat kwam omdat ik een haarspeldbocht in Noorwegen verkeerd inschatte. Ik was toen mijn Varadero nog teveel gewend, die had net wat meer kracht onderin dan de Crosstourer. Superstom vooral omdat mijn vrouw achterop, de bocht daarvoor al vroeg of ik niet moest terugschakelen!!’
Een losgelopen boutje zorgde voor een los zittende hugger met dit als resultaat.Voor een nog betere zitpositie koos de eigenaar voor extra stuurverhogers.Alleen aan de spiegelsteunen is te zien dat er ook mee in de pekel is gereden.De binnenkant van de vorkpoten vroegen om aandacht.
Honda VFR1200X Crosstourer op de brug
Dat John van der Linden geen poetser is, valt direct op wanneer hij met zijn Crosstourer bij M73-Expert Van Sleeuwen arriveert. De grijze Honda is overal grijs. Maar ook niet meer dan dat. Alleen aan roest op de spiegelsteunen is te zien dat de motor al flink wat heeft meegemaakt. De hugger vertoond op een vreemde manier slijtage, maar dat komt volgens de eigenaar omdat er een keer een bevestigingsboutje was losgetrild en de hugger op de achterband leunde. John zit er niet mee. Maar kijk je door de doffe aanslag heen, dan is de acht jaar oude Crosstourer een motor in prima staat. Tijdens het proefritje concludeert Van Sleeuwen dat alles prima functioneert, maar hij merkt wel dat er wat speling zit in de aandrijflijn. Het motorblok is oliedicht en de complete uitlaat, nog steeds de originele, verkeert in prima staat. Her en der zijn nog wel wat lichte sporen zichtbaar van de aanvaring met het bestelbusje, maar opvallend is het niet.
Van Sleeuwen moet lang zoeken om een minpuntje te vinden, maar hij vindt het uiteindelijk wel. De binnenkanten (lastig te zien) van de vorkpoten zijn verweerd. Bij ver inveren kan dat voor weer een lekke keerring zorgen. Van Sleeuwen raadt aan om daar toch regelmatig eenvoudig met een poetsdoek even aandacht aan te besteden.
Omdat John nog steeds erg tevreden is over zijn Honda VFR1200X Crosstourer, wordt aan inruilen nog niet gedacht. ‘Als het zo ver is hoop ik met pensioen te kunnen en komt er een andere motor. Een KTM Adventure 1290 S vind ik prachtig, maar of dat ‘m ook wordt? Eerst maar eens de twee ton op de Crosstourer bij elkaar zien te rijden.’
Reparaties en problemen
84.000 km Koppelingshuis vervangen 92.000 km Remschijven voor vervangen 101.500 km Balhoofdlagers vervangen Accu vervangen Revisie remklauw achter 121.750 km Keerringen beide voorvorkpoten Voorwiel lager 129.500 km Nieuwe remschijven voor
Richtprijzen bij motorzaak
2012 ca. € 8.500,- 2013 ca. € 9.500,- 2014 ca. € 10.000,- 2015 ca. € 10.500,- 2016 ca. € 11.000,- 2017 ca. € 12.000,- 2018 ca. € 13.500,- 2019 ca. € 15.500,-
Honda VFR1200X Crosstourer goed om te weten
In 2011 werd de Crosstourer aangekondigd op de EICMA in Milaan. Het motorblok is een beproefd concept uit de VFR1200F, model 2010. Door aanpassingen o.a. de mapping werd het vermogen flink teruggeschroefd van 170 naar 127 pk. Minder topvermogen, maar wel sterker in het middengebied. De Crosstourer is er met een normale zesversnellingsbak of met DCT (Dual Clutch Transmission) wat inhoudt dat je kunt schakelen zonder te koppelen. Of je laat het blok zelf volautomatisch schakelen. De Crosstourer moest het in zijn segment o.a. opnemen tegen de BMW R1200GS, de Yamaha XT1200Z Super Ténéré en de Triump Tiger Explorer.
Het woord ‘Cross’ in Crosstourer slaat niet op de crossmogelijkheden (die heeft de Crosstourer helemaal niet) maar op de ‘kruisbestuiving’ allroad en een toermachine. De Crosstourer is dan ook een wegmotor met allroadeigenschappen zoals zithouding en langere veerwegen. Omdat de Crosstoureur niet het succes werd wat er van werd verwacht, bleef de Crosstourer slechts van 2012 tot 2016 in productie.
Pluspunten Honda VFR1200X Crosstourer
De Crosstourer wordt vooral geroemd om het soepele V-4 blok.
Zoals vaker is gebeurd, nodigt BMW bekende customisers uit om unieke stukken op basis van de R18 te creëren. De exemplaren die we je op deze pagina tonen, komen uit Canada. BMW Canada leverde drie exemplaren van de R18 aan de specialisten Jay Donovan uit Victoria, (Brits Columbia), Konquer Motorcycles uit Kelowna, (eveneens in Brits Columbia) en Augment Motorworks uit Toronto, Ontario.
De enige specificaties die aan de drie customisers werden gegeven, waren dat de aangepaste motorfietsen aan de verkeersregels moesten voldoen. Deze zomer zullen de drie customs op een nationale tournee langs grote Canadese BMW-dealers gaan.
R 18 Future Café
R 18 Future Café
Jay Donovan’s R 18 Future Café laat veel werk zien aan de metalen onderdelen. De uitlaat heeft een hoge doorgang en eindigt onder het zadel. De nieuw ontworpen brandstoftank, met zijn gepolijste, ruwe aluminium bovenkant, de uitgesneden, in contrasterend zwart gespoten vleugels versterken de lengte van de motorfiets.
Chopper Tattooed R 18
Chopper Tattooed R 18
Nick Acosta, van Augment Motorworks, heeft de klassieke Amerikaanse chopperstijl ontwikkeld voor de grote Duitse boxer, die hij El Boxeador heeft gedoopt. Het tatoeage-thema in combinatie met de sissybar, de handgemaakte koplampbeugel, het mini Ape-stuur, de shaker-uitlaat en het speciaal gemaakte zadel maakten van de R18 een instant klassieker met lichte accenten.
R 18 Diamond Custom
R 18 Diamond Custom
Rob Thiessen en zijn team bij Konquer Motorcycles namen de R 18 en maakten er een dragster van. Brons metallic lak, aangepaste spatborden, een aangepaste zitting en een ruitpatroon zorgen voor een zeer laag en langgerekt uiterlijk.
Een doorregende stoelendans. Daar leek het een beetje op, als we Jelle Verstaen in Spanje mogen geloven. Een morgen stoeien met de Harley-Davidson Nightster, lunchen en doorkarren met de eveneens nieuwe Low Rider ST. Wij trekken hem even aan z’n doorweekte mouw.
Zo, strakke planning daar in Girona!
‘Vertel mij wat! De Nightster staat nog na te dampen of daar is de volgende nieuwigheid uit Milwaukee al.’
Ik hoorde het, ja. Maar waarin verschilt die Low Rider ST eigenlijk met de Low Rider S, die we al kennen?
‘De basis is in ieder geval identiek. Dus krijgt ook de ST in 2022 standaard de 117ci-Milwaukee-Eight in het frame gelepeld, de controls staan mooi centraal gemonteerd, er zijn harde zijkoffers toegevoegd en ook de ruime kopkuip springt meteen in het oog. Ook de tellerpartij is niet langer midden op de tank gemonteerd, maar staat waar hij hoort te staan. Da’s een absoluut pluspunt tijdens het rijden.’
Ziet er goed uit. Maar rijdt het ook een beetje?
‘Een beetje is niet de woordkeuze die bij deze krachtpatser past. De twee dikke zuigers stampen er in deze configuratie immers maar liefst 105 pk uit, maar – nog veel belangrijker – persen er ook 168 Nm uit. Bij een schamele 3.500 tpm. Zonder tractiecontrole. Op natte wegen. Da’s pure waanzin. Al dient gezegd dat de wegen stilaan aan ’t opdrogen waren onder invloed van de fikse zeebries, waardoor we onze rechterpols niet meteen helemaal in bedwang moesten houden. Er is flink doorgereden op deze ketel.’
Op zulke smalle bergwegen is het toch een behoorlijk karwei om die 300-en-nog-wat kilo’s om de hoek te loodsen?
‘Daar spreek ik je graag in tegen. Akkoord, je voelt dat je met 327 rijklaarkilo’s aan de start staat, maar het gemak waarmee je deze knoert door de bocht mikt is opvallend. Even flink in de vierzuigers knijpen, die brede hefboom van een stuur een duwtje geven en het gevaarte kantelt perfect stabiel richting apex. Waarna je het dikke handvat een twist geeft en het heerlijk volle blok je onder luid gedonder richting de volgende knik in de weg lanceert. Wat een blok. Waanzinnig.’
Valt er ook iets te klagen, of is het een en al hosanna?
‘Qua comfort aan boord, rijgedrag en beleving alvast niet. De kritiekjes zitten ‘m wat mij betreft in de vrij kleine zijkoffers. Daar past naast je regenpak eigenlijk enkel een broodtrommel in – plaats voor een helm is er niet. En nog eentje dat vooral betrekking zal hebben op kleinere rijders: de grote diameter van de handvatten, in combinatie met de niet-regelbare hendels aan het stuur, zorgde al snel voor verkrampte knuistjes. Maar dat is het wel een beetje.’
Mooi zo. Wat moet de ST kosten?
‘Mm, da’s inderdaad wel een dingetje. In België betaal je een best stevige 22.395 euro voor de Low Rider ST, wat met bpm aandikt tot maar liefst 26.395 euro in Nederland. Voor die centen krijg je veel motor, maar dat budget tovert de gemiddelde motorrijder niet zomaar uit z’n sok.’
Ga die sokken van jou maar op de verwarming leggen, Verstaen!
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
