zondag 8 juni 2025
Home Blog Pagina 571

Genieten in de Eifel met een Royal Enfield Continental GT 650

Door
Peter van den Hoogen
-
0

Uren achter elkaar op zo’n hippe retrofiets? Dat is vast zwoegen, een recept voor een houten kont en kramp van je enkels tot aan je oren. Toch? Of niet? Tijd om dat eens te testen tijdens een weekendje naar de Eifel met een Royal Enfield Continental GT 650.

Ik heb de kleinste. Het blijft als man een lullige constatering. Toch kan ik niet anders concluderen bij ons verzamelpunt naast een drukbezochte pomp vlakbij Zaltbommel. Dat ik de bescheiden bemeten Royal Enfield Continental GT 650 direct naast een kolossale BMW R18 parkeer, maakt het er niet beter op. Mijn tweede, meer subjectieve, bevinding is dat ik desondanks wel de mooiste heb. Kijk eens goed naar die ranke retrotank met klassiek two-tone spuitwerk en gouden bies met die klassiek ogende 650-twin in vol ornaat in een buizenframe. Prachtig. Mijn reisgenoten zijn voorzien van machines die je van nature wat meer associeert met het verslinden van kilometers. Een dikke Duitse cruiser dus, twee toermotoren en een oerdegelijke allroad. Alle rijkelijk voorzien van koffers. Tsja, waar mijn zadel eindigt, zit, nou ja, gewoon het einde van mijn zadel. Gelukkig kreeg ik alles mee in mijn rugzak.

Van Bologna naar de Poolcirkel en terug

Ik maak kennis met de heren, waarvan ik dan nog alleen fotograaf Jacco ken. Allemaal aardige gasten. Broodje, bakkie en dan vertrekken we. Over eventuele rijmodi of andere digitale assistentie hoef ik niet na te denken. De GT heeft, los van instelbare twinshocks achter, geen instelmogelijkheden. Old skool overzichtelijk zullen we maar zeggen.

We rijden eerst een flink stuk snelweg. Geen issue op de Continental GT. De staande 650-twin is dan ook het zwaarste blok dat uit de Indiase fabrieken komt rollen. Bij 4.500 toeren rijd je ongeveer 110 km/u. Het blok heeft dan nog zat over. Toch een heel verschil met de lichtere Royal Enfields. Wanneer we na vele kilometers saai asfalt de grens naderen, geeft huisfotograaf Jacco zijn TomTom de opdracht om de snelwegen te verlaten. Daarna gaat de route door boerenland en -dorp. Het schiet alleen niet heel erg op zo. We besluiten toch de Autobahn te pakken. Planken dus. Ik draai – uit journalistiek oogpunt uiteraard – het gas tegen de stuit met mijn borst op de tank en de helm strak achter de twee klokken. Bij 170 stopt de naald van de snelheidsmeter abrupt. De boel is duidelijk digitaal begrensd, want de twin was er tot mijn verbazing overduidelijk nog niet klaar mee. Nou ja, deze café-racer haalt dus lachend ‘the ton’, ofwel 100 mijl per uur.

Dieper de Eifel in

Hoe dichter we bij onze bestemming komen, hoe dieper we de Eifel in gaan en hoe mooier de omgeving wordt. Bij een langzaam invallende schemering parkeren we de motoren vrijdagavond bij het uitermate Duitse Kurparkhotel in het dorpje Schleiden. Status van de billen: prima. Status polsen en knieën: goed. Status nek en schouders: uiterst bedroevend. Noem me een mietje, maar uren achtereen in het zadel met een rugzak om eist toch zijn tol. Gedeelde smart blijkt dan weer halve smart, want ik ben niet de enige met een stijve nek. Nadat iedereen zijn gerieflijke kamer heeft betrokken, is het tijd voor een hapje eten. Veel keus is er nu even niet. De enige zaak die de deuren op dat moment open heeft, is het ‘Grill haus’, ofwel een goed uitgeruste shoarmatent. De andere lokale etablissementen zijn nog dicht als gevolg van de ‘hochwasserkatastrophe’ die dit gebied in juli 2021 trof. Deze regio draagt nog duidelijk de littekens van deze ramp.

Dat ondervinden we ook de volgende dag. Jacco tikt op zijn TomTom een mooie route in. Die blijkt in de praktijk vooral mooie omwegen op te leveren. Veel wegen zijn nog afgesloten door waterschade. Hier en daar zien we stille getuigen van de verwoestende kracht van het water, zoals een kapotte en met rommel uitpuilende Opel Zafira, die midden in een weiland dienstdoet als vuilcontainer.

Vele, vele bochten

Dat we moet omrijden is dan weer geen ramp, want de omgeving en het weer zijn beide prachtig. Vanaf het fijne zadel van de ‘Conti’ ben ik echt aan het genieten van het landschap met zijn hoogteverschillen, vergezichten en de vele, vele bochten die de Eifel rijk is. Nog een ding over dat zadel trouwens: ik weet niet wat voor soort kunstleer daar op zit, maar het heeft bijzonder veel grip. Van glijden is geen sprake. Chapeau! En het ongemak dat ik gisteravond in nek en schouders had, is weg. Zonder rugzak rijdt ook wel wat fijner.

We doen het op deze mooie wegen overwegend rustig aan. Soms iets te rustig naar mijn smaak, want al die prachtige bochten mogen van mij wel op wat meer enthousiasme rekenen. Wanneer we moeten omkeren bij alweer een wegafsluiting, zie ik kans om de Royal Enfield de sporen te geven. Hier rijdt vrijwel niemand en we moeten terug over een prachtige brede slingerweg. Met het gas erop en een grijs op mijn gezicht schiet ik voorrijder Jacco voorbij.

Oprecht genieten

Man, wat is het toch leuk om een ‘lichtere’ motor de sporen te geven. Zonder meteen lijf en leden te riskeren kun je de 47 pk onder je benutten. De Continental GT voelt wendbaar, voorspelbaar en blijft heel mooi op zijn lijn. Ik ben hier oprecht aan het genieten van het samenspel van sturen, schakelen, gasgeven en remmen, waarbij de iets sportievere zit helemaal tot zijn recht komt. Met als soundtrack een ronkende twin. Heerlijk. De enkele schijf voor met Bybre-zuiger remt verrassend goed en met gevoel.

Ik was vooraf ook benieuwd naar hoe de Easy Cruz-banden CEAT zich zouden houden. De keuze voor dit (in onze contreien) nogal onbekende Indiase merk is vanuit marketingstandpunt denk ik niet de beste geweest van Royal Enfield. Een oud-Hollandsche wijsheid zegt niet voor niks: ‘Wat den boer niet kent, dat rijdt hij niet’. Of zoiets. Ik heb er alleen onder droge omstandigheden mee gereden en dan vind ik deze banden niet slecht, maar ook niet fantastisch. Je kunt er tot op zekere hoogte flink mee doorjakkeren en ik weet vrij zeker dat die zekere hoogte hoger ligt dan hoe de gemiddelde eigenaar ermee zal rijden. Wel miste ik wat feedback op hogere hellingshoeken in snellere bochten. Lang verhaal kort: ik vermoed dat de al prima sturende Continental GT 650 nog beter zal sturen met een rubber upgrade, maar per se noodzakelijk is zo’n upgrade echt niet.

Toerisme Sierra Nevada: Zo ver, zo goed

Even gedoe

Waar deze specifieke Royal Enfield 650 wat punten liet liggen is op het gebied van de elektra (andere modellen waar ik eerder op reed hadden dit niet). Eenmaal viel de motor uit. Rijdend welteverstaan. Gelukkig gebeurde dat op een plek waar ik gelijk even aan de kant kon, maar toch. Contact even uit en aan, en toen deed-ie het weer. En nee, ik had niet per ongeluk de dodemansknop omgezet. Daarna bleef het even gedoe met aanzetten en starten, want twee keer gingen de klokken op zwart, nadat ik het contact aanzette na een tankbeurt. Dat gebeurde allemaal op vrijdag, binnen een tijdspanne van zo’n anderhalf uur. Daarna kwam het niet meer voor. Vocht, los contactje? Geen idee. De eenvoudige digitale benzinemeter liet de ene keer te veel en de andere keer overduidelijk te weinig blokjes zien. Dit euvel was niet constant, want hele stukken ging het dan ineens weer wel goed. Nou ja, dat zijn van die dingen die je onder garantie kunt laten verhelpen zullen we maar zeggen. Scheelt dat je bij een nieuwe Royal Enfield drie jaar garantie krijgt.

Veel bekijks

Dat deze charmante motorfiets de aandacht trekt, was ook duidelijk te merken. Naast veel bekijks kreeg ik tijdens deze trip twee keer de vraag of ik ’m zelf gerestaureerd had. Oké, dat waren natuurlijk geen connaisseurs, maar toch. De Continental GT is dus een visueel overtuigende en bovendien een heel goed handelbare en rijdbare retro. En we passen ook gewoon goed bij elkaar, vind ik zelf. Menigmaal wanneer ik onze gezamenlijke reflectie zag in een Duits winkelraam dacht ik onbeschaamd ijdel: ‘Dat ziet er goed uit’.

Aan het einde van de tweede dag, waarin we in bijzonder rustige dorpjes voor weinig euro’s onze versnaperingen scoorden, strijken we weer neer op het terras bij het Grill Haus. Ik voel geen fysiek ongemak meer van het rijden en haal om te beginnen een rondje drankjes. Drie koele halve liters Bitburger en twee cola. Kosten? Nog geen tien euro. Tsja, alleen al om de horecaprijzen zou ik een keer teruggaan.

Trouwe metgezel

Zondag gaan we huiswaarts en gaat de rugzak weer om. Nek en schouders protesteren niet meer. Was dus toch gewoon even wennen. Na een relaxed koffie- en fotomomentje aan de rand van de Rursee bij Simmerath parkeren we de motoren bij het oude centrum van Monschau. Het is hier soms zo ‘over the top’ pittoresk dat je je bijna in een Amerikaans themapark waant. Ik neem het allemaal nog even goed in me op en geniet van de omgeving, het gezelschap, mijn alcoholvrije pils en een currywurst.

We splitsen op en de weg terug rijd ik grotendeels alleen over Nederlandse snelwegen. De Royal Enfield voelt na drie dagen als een trouwe metgezel, waar ik niet graag afscheid van neem. Na een goede duizend kilometer in drie dagen stap ik thuis af van deze retro-bike. Zonder een houten kont, zonder kramp van mijn enkels tot aan mijn oren. Het kan dus gewoon!

Zondagmorgenfilm: Chaos in de blubber!

Door
Redactie
-
0
blubber

Niets beter dan de zondag beginnen met een beetje chaos, veel blubber, nog meer modder en soms zelfs ook beetje leedvermaak.

Waar vind ik de mooiste routes? #1 TomTom Road Trips

Door
Hans Vaessen
-
0
TomTom Road Trips

Natuurlijk kun je met alle tools die in deze rubriek in de loop der tijd zijn besproken uitstekend zelf de mooiste routes ontwerpen. Maar waarom zou je zelf het wiel opnieuw uitvinden als er al zo enorm veel kant-en-klaar online te vinden is? De winter is een uitgelezen periode om daar eens in te grasduinen. In deze aflevering de eerste van een reeks routeportals. Een relatief nieuwe en minder bekende bovendien: TomTom Road Trips.

Road Trips is een routeportal van TomTom, maar hij is voor iedereen toegankelijk, ook al heb je geen TomTom. Road Trips gebruiken in combinatie met een TomTom-toestel (of de TomTom GO-app) is optimaal, want dan kun je immers de routes eenvoudig via ‘de cloud’ in je toestel zetten. Maar je kunt de route ook gewoon als gpx-bestand downloaden. Daarbij heb ik overigens wel een belangrijke tip voor je, waar ik aan het einde van dit verhaal op terug kom. Wil je een route een-op-een downloaden, dan kan dat zonder account. Wil je een route echter bewerken, dan moet je even een (gratis) account aanmaken.

Forse collectie

Ook al bestaat Road Trips nog niet zo lang, het bevat al een forse collectie aan routes. Die routes komen zowel vanuit ‘de community’ als vanuit uitgeverijen, zoals ANWB en Tourenfahrer, of zelfs vanuit de lokale toeristenbureaus. Routes van uitgeverijen geven meestal net wat meer zekerheid over de kwaliteit van de route. Ook vanuit de community vind je vaak prachtige routes, maar er is wel wat kaf van het koren te scheiden. Daarnaast kun je in Road Trips ook aangeven welk type route je zoekt: wil je langs de kust, de bergen in of liever een historische route?

Hoe werkt het? Heel eenvoudig, je gaat naar tomtom.com/roadtrips. Daar zie je meteen bovenaan ‘laat je inspireren’ en iets eronder krijg je alvast een voorselectie voorgeschoteld.

Kies voor ‘laat je inspireren’. Vervolgens kun je filters instellen, bijvoorbeeld op regio. In dit geval kiezen we voor ‘Duitsland.’

Scroll je naar beneden, dan kun je kiezen voor ‘tags’, zoals ‘kustwegen’ of ‘cultuur’. Overigens werkt het niet altijd even goed. Zo kwam ik het Schwarzwald tegen, terwijl ik ‘kustwegen’ had aangevinkt. Maar goed, je gaat niet snel naar Duitsland vanwege de mooi kust…

Veel interessanter is de tag ‘gemaakt door’. Daarin staat een groeiende lijst aan aanbieders. Je ziet ‘grote namen’ als ANWB en ADAC, maar er staan ook verschillende motormerken bij, al lijkt dat nog in ontwikkeling. Zo kent Moto Guzzi maar één route en Kawasaki maar twee. Harley heeft er meer en lijkt te worden ‘gevoed’ door de regionale Harley Chapters. Ook opmerkelijk in de lijst is ACSI. Daarbij gaat het vooral om routes voor de camper, vaak hele lange voor meerdaagse tochten.

Tip: ga je naar Italië, selecteer dan ‘wheels magazine’.

Uit de community

Maar het gros van de routes komt uit de ‘community’ en dat zijn dan vooral routes die ontworpen zijn door motorrijders, die bovendien hebben aangegeven dat ze de route zelf hebben gereden. Als extra check zijn vrijwel al die routes voorzien van een foto. Dat helpt het kaf nog beter van het koren te scheiden.

Heb je een route geselecteerd, dan kun je naar beneden scrollen om ‘vergelijkbare routes in de buurt’ te selecteren. Zeker voor een meerdaagse trip erg handig.

Heb je je keuze gemaakt, dan kies je voor ‘personaliseer in Mydrive’. Je hoeft echter niet daadwerkelijk te personaliseren om te kunnen downloaden. Dat kan al gewoon met een druk op de knop ‘download route’ linksonder.

Maar personaliseren kan dus wel. Bijvoorbeeld om het startpunt te verleggen of om een restaurant of hotel toe te voegen aan de route. Kies daartoe voor ‘bewerk route’ (daarvoor moet je wel ingelogd zijn).

Het startpunt veranderen werkt niet heel gemakkelijk. In de linker kolom zie je de routepunten, door je muis ingedrukt te houden kun je ze omhoog of omlaag slepen. Wilt je dat punt 4 startpunt wordt, dan sleep je die naar boven. En dat doe je vervolgens één voor één met alle punten die na punt 4 komen. Lastig, maar het kan wel. Veel gemakkelijker is het om een hotel, restaurant of bezienswaardigheid aan de route toe te voegen. Voor restaurants druk je op het rondje met mes en vork midden onder, vervolgens kies je een restaurant en voor ‘toevoegen aan route’. Natuurlijk kun je nu op de bekende manier ook de route langer of juist korter maken.

Eenmaal gereed, kies je voor ‘sla op in mijn routes’ en kun je, als je een TomTom hebt, de route meteen synchroniseren met je toestel. Rij je bijvoorbeeld met een Garmin, dan download je het gpx-bestand (zie kader onderaan deze pagina).

Al met al is TomTom Road Trips een interessante routeverzameling, die erg gemakkelijk in het gebruik is. En dan vooral voor als je nog niet weet waar je naar toe gaat, maar je wilt laten inspireren door suggesties. Daarmee is er ook meteen een punt van kritiek: het zou handig zijn als je de collectie op één kaart kon laten projecteren, of kon zoeken op ‘in de buurt van’. Nog handiger zou het zijn als je daarbij een gewenste routelengte kon aangeven. Andere collecties bieden die mogelijkheid wel. Maar daarover in een volgende aflevering meer.

Belangrijke tip!

GPX-bestand downloaden

Het gpx-bestand bevat zowel een track als een route, die bovendien dezelfde naam hebben. Gebruik van de route levert een groot risico op afwijkingen op, je moet echt de track hebben. Het domme van TomTom is dat zowel de route als de track dezelfde naam hebben. Om verwarring te voorkomen open ik zelf het liefst het gpx-bestand even in Basecamp om vervolgens vandaaruit alleen de track weer te exporteren als gpx-bestand.

Toerisme Luxemburg: van Noord naar Zuid

Door
Hans Avontuur
-
0

Hoewel het er altijd fijn rijden is, heeft Luxemburg niet het meest opwindende imago. Het is een keurig land met keurige mensen. Op zoek naar de scherpe kantjes rijden we van Noord naar Zuid, kriskras door het kleine land. Spoileralert: we worden verrast.

Clervaux, Echternach en Vianden. Het zijn klinkende namen tijdens een klassiek rondje Luxemburg. Maar wie heeft er ooit gehoord van Esch-sur-Alzette? Toch is deze plaats in het diepe zuiden van het land dit jaar Culturele Hoofdstad van Europa. Met dank aan de metamorfose van de voormalige hoogovens die à la Ruhrgebied zijn omgetoverd van lelijke fabriekscomplexen tot tempels van kennis, kunst en cultuur.

Toerisme Oostenrijk: Waldviertel

Maar we beginnen bij het begin. Aan de Moezel. Na een nachtje in een mooi modern hotel van hout, staal en glas – niks oubollig Luxemburg! – gooi ik de bagage op de motor en rijd langs de Moezel de dag tegemoet. Aan de overkant van het water is de zon zojuist over de heuvels geglipt. Het zet warm spotlicht op de wolken boven mij.

Ik maak een bochtje langs het Biodiversum bij Remerschen. Niet om te bezoeken, maar om te bekijken. Afgezien van de kastelen en kloosters staat Luxemburg niet bepaald bekend om spraakmakende architectuur. In veel dorpen zijn de huizen nogal rechttoe rechtaan. Vaak in een kleur geschilderd om het wat sfeer mee te geven.

Maar daar komt de laatste jaren steeds meer verandering in. Zeker in Luxemburg Stad zijn prachtige gebouwen neergezet. Modern, verrassend. Deze ontdekkingstocht naar brutaal Luxemburg gaat echter niet dwars door de stad. Geen zin in verkeersopstoppingen en stapvoets rijden. En buiten de stad…

Daar vind je tegenwoordig dus ook mooie panden, zoals het Biodiversum. Het is een museum annex natuurcentrum, dat is ondergebracht in een houten bouwwerk met de vorm van een omgekeerd schip. Alles is erop gericht om zo min mogelijk impact te hebben op de natuur. De materialen zijn afbreekbaar of opnieuw te gebruiken en voor de verwarming is er een warmtepomp die energie haalt uit het water van de meren rondom.

Mooi of lelijk? De architecten wonnen er een prestigieuze prijs mee.

Ontmanteld fabriekscomplex

Terug in het zadel van de BMW R1250GS passeer ik Schengen, je weet wel, waar het begin werd gemaakt met een Europa zonder grenscontroles. Links ligt Duitsland, recht voor me Frankrijk. De route buigt af naar het westen en volgt de Franse grens door heuvelachtig terrein. Een smal weggetje beweegt mee met de contouren van de helling.

Hoewel de GS met 136 pk en 143 Nm aan boord wat overdressed is voor dit kleine werk, stuurt hij soepel en haarscherp. Ik verbaas me er elke keer weer over dat deze machine bij het vertrek uit stilstand zwaar en log aanvoelt, maar eenmaal in beweging zo handelbaar en lichtvoetig is. Zonder nadrukkelijk aan het gas te gaan hangen, rijd ik vlot langs kuuroord Mondorf-les-Bains en kasteeldorp Aspelt.

Stop! Vanuit de verte had ik hem al zien staan, maar nu is hij dichtbij: de Waassertuerm met Pomhouse in Dudelange. Het zijn de restanten van een fabriekscomplex dat ontmanteld is. De watertoren en het pomphuis zijn onderdeel geworden van het nationale centrum voor beeld en geluid met aandacht voor tv, film, fotografie en radio. Je kunt er terecht voor exposities.

Ik bevind me nu in het mijnbouwgebied van Luxemburg en Noord-Frankrijk. De grote kolenvoorraad heeft de streek in de negentiende en twintigste eeuw welvaart bezorgd. De historie is vastgelegd in het mijnbouwmuseum van Rumelange, maar als je onderweg rondkijkt, is het erfgoed overal te zien. Van eenvoudige mijnwerkershuisjes tot verlaten spoorlijnen en van prachtige fabrikantenvilla’s tot zwarte heuvels van onbruikbaar kolengruis.

Het mooiste van al dat industriële erfgoed volgt in Esch-sur-Alzette, met zo’n 30.000 inwoners de tweede stad van Luxemburg en groot geworden dankzij de ijzer- en staalindustrie. Jazeker, Luxemburg heeft zijn rijkdom niet alleen met bankieren verdiend.

Culturele hoofdstad

Ik stuur de GS door het verkeer richting de voormalige fabrieksterreinen van de wijk Esch-Belval. De torens van de stilgelegde hoogovens zijn al van ver te zien, net als de moderne flatgebouwen er omheen. Waar de industrie jarenlang rookte, dampte en vuur spuwde, bruist nu de City of Science, een nieuw centrum dat aan kennis en cultuur is gewijd. Allemaal rondom de nieuwe universiteit.

Er wordt onverminderd hard gewerkt aan de opknapbeurt van deze buurt dus het stratenplan moet nog definitief vormkrijgen. Twee, drie keer rijd ik vast op trappen en hekken. Geen doorgang. Omrijden, puntje bouwterrein, pad door braakliggend terrein et voilà: daar rijd ik aan de voet van de hoogoventorens (40 meter), waarvan er eentje te beklimmen is.

Het is een spannende omgeving vol ijzer, staal en beton. Het is deels de erfenis van de industrie en deels die van eigentijdse architectuur rondom de nieuwe universiteit met onder meer ook een concertzaal, expositieruimtes, cafés, treinstation, restaurants, sporthal en appartementen. Rijden door deze wijk voelt als een ontdekkingstocht. En ik snap ook meteen waarom dit Culturele Hoofdstad van Europa 2022 is, samen met Kaunas in Litouwen en Novi Sad in Servië.

Na wat rondzwerven door Esch-Belval is het tijd verder te trekken. Ik schakel op en rijd de heuvels in. Met het gas er stevig op passeer ik herinneringen aan de mijnbouw in Lasauvage en zie ik in Fond-de-Gras de voormalige spoorlijn. Wie tijd heeft (of neemt) kan er met een stoomtrein door de vallei rijden. Maar aangezien de GS gevoelsmatig ook op rails ligt, houd ik het bij twee wielen.

Stevig stampen

Heerlijk doorrijden. Omhoog langs de Belgische grens. Ik weet meteen weer waarom Luxemburg zo geliefd is onder ons motorrijders. Het asfalt is van perfecte kwaliteit, de bochten zijn lekker en buiten de bebouwing is er weinig verkeer. Zo braaf als het imago van het kleine land is, zo opwindend zijn sommige wegen. En in het gehucht Kahler zie je plotseling street art, die normaal voorbehouden is aan grote steden.

Ik volg de loop van de Eisch door een mooi dal. De luie bochten nodigen uit om de vaart erin te houden. Met zeven rijmodi aan boord een kwestie van kiezen: hoeveel vaart precies? Een toeristische stand om comfortabel bij rond te kijken of een sportievere stand om vooral met het rijden zelf bezig te zijn?

Toerisme Duitsland: Pfalz, reisje langs de wijn!

Kastelen markeren de rit. Buerg Simmer, Grand-Château d’Ansembourg, Hollenfels en het Château de Mersch in het gelijknamige plaatsje, dat sfeer heeft rondom het dorpsplein. Het rijden wordt er steeds mooier op, zeker als ik het verderop gelegen Mullerthal bereik. Deze omgeving staat bekend om zijn rotspartijen en wordt Klein Zwitserland genoemd.

Nou is dat laatste schromelijk overdreven – het hoogste punt van Luxemburg is 560 meter en dat van Zwitserland 4.634 meter –, maar prachtig is het zeker. Het landschap golft heerlijk op en neer en de GS kan op de pretstand. Spelen met het terrein. Experimenteren met de bochten. In hoge toeren, in lage toeren. Zeker als het na de bocht omhoog gaat, is het feest. Dan kun je die tweecilinder-boxer stevig laten stampen.

Het is verleidelijk om naar het centrum van Echternach te rijden. Het is er gegarandeerd mooi. Maar aangezien deze rit vooral om de verrassing draait, laat ik de stad rechts liggen en stap ik pas uit het zadel om de Huel Lee-grot te bekijken. Het is vanaf de weg vijf minuten lopen. En wie wil kan er nog wat meer ronddwalen tussen de schitterende rotsformaties met grotten, holen, doorkijkjes, loopplanken, uitkijkpunten en kleine watervallen. Een natuurspektakel, niks braafs aan.

Opschakelen dus

Na een puntje binnendoor, pak ik de loop van de Sauer op, één van de belangrijkste rivieren van het land. Het is misschien niet de meest verrassende route naar Esch-sur-Sûre, maar wel een hele mooie. De versnellingsbak in z’n drie en doorrijden. Pas in Esch zet ik de motor op de standaard voor koffie met gebak bij Schmaach Ëm de Séi a méi, wat volgens Google translate zoveel wil zeggen als ‘Proeven rond het meer & meer’ – met het stuwmeer om de hoek best een logische verklaring. Net als de cafetaria ernaast is dit een populaire stop bij motorrijders.

Het is tijd voor het eindschot naar het noorden. Nu de brutaliteit van Luxemburg niet meer van de spectaculaire gebouwen of het industriële erfgoed komt, moet ik het zelf maar compenseren op de weg. Opschakelen dus. De Triple Black GS in rijmodus Dynamic Pro en laten gaan die machine. Over Kaundorf, Büderscheid en Wiltz.

Een traject met heerlijke lussen brengt me naar de hogere heuvels van de Ardennen. Wie van fotografie houdt moet in Clervaux naar het kasteel voor de permanente expositie The Family of Man, een fantastische collectie van 503 foto’s uit 68 landen die in 1955 bij elkaar zijn gebracht. Thema: gelijkheid en vrede. Dat is nog net zo actueel als toen.

Een expo van wereldklasse in een klein toeristisch dorp leek me een passende finish van een zoektocht naar onverwacht Luxemburg. Samen met de eigentijdse architectuur, de street art en het industriële erfgoed dat ik onderweg heb gezien, onderstreept het nog eens dat Luxemburg niet altijd en overal braaf en voorspelbaar is.

Maar het lekkerst van alles zijn toch de wegen. Daarom stap ik snel terug op de GS, start de motor en neem de lange route binnendoor naar de Belgische grens. Zal ik me braaf aan de snelheid houden?

Reisinformatie

De reis

De route begint in het zuiden, maar kan natuurlijk ook andersom worden gereden. Het dorp Troisvièrges ligt op 288 kilometer vanaf Utrecht, ruim drie uur rijden via Maastricht, Verviers en Malmédy.

Overnachten

Dat kan in Luxemburg op alle mogelijke manieren. Van eenvoudige campings tot luxueuze hotels. Wij sliepen in Hôtel-Restaurant de l’Ecluse, een eigentijds hotel aan de Moezel, met strakke kamers. De motor staat er droog onder het pand. Informatie: www.hotel-ecluse.lu.

Culturele hoofdstad

Esch-sur-Alzette is dit jaar Culturele Hoofdstad van Europa, samen met Kaunas in Litouwen en Novi Sad in Servië. Samen met tien gemeenten in het zuiden van Luxemburg en acht in het noorden van Frankrijk is een uitgebreid programma samengesteld met meer dan 160 culturele activiteiten zoals festivals, voorstellingen en exposities. Informatie: www.esch2022.lu.

Informatie

www.visitluxembourg.com.  

Download de route

Download hier de Luxemburg routeDownload
Luxemburg

Rij mee op 22 mei – 69 km voor Nicky Hayden

Door
Thierry Sarasyn
-
0

Op 22 mei organiseren Motor.NL en Motornieuws.be ‘69 km voor Nicky Hayden’. Het initiatief ter nagedachtenis van de betreurde Amerikaanse ex-wereldkampioen, bracht de voorbije jaren veel volk op de been in de VS. Dit jaar kun je in een grensoverschrijdende rit ook in België en Nederland hulde brengen aan Nicky Hayden én tegelijkertijd een goed doel steunen.

Bijna vijf jaar na zijn dood, is het nog steeds moeilijk te vatten dat The Kentucky Kid er niet meer is. Haydens palmares met als hoogtepunt de wereldtitel in 2006, werd enkel overtroffen door zijn persoonlijkheid. Larger than life. Groot hart. Fantastische stijl. Knappe kop. Leuk racenummer… en dan… die rampzalige dag waarop Hayden nabij Rimini aangereden werd door een auto en vijf dagen later overleed aan de opgelopen hersenschade.

Niet lang na die fatale dag werd The Nicky Hayden Memorial Foundation opgericht door zijn familie en naasten. In de Verenigde Staten werd in 2021 massaal deelgenomen aan de 69 miles for Nicky Hayden. Hier in de lage landen wordt het eerbetoon voor het goede doel, iets korter. Er wordt 69 km gereden in plaats van de 69 miles. Dat rijden kun je doen op twee manieren: met de motor of via de (nog) sportievere optie op de fiets. Hayden liep de verwondingen die uiteindelijk tot zijn dood leidden, immers op toen hij met de fiets aangereden werd. Fietsen is dus één optie, motorrijden een tweede. Er is ook nog een derde manier om The Kentucky Kid te eren: een route van 6,9 km wandelen of lopen.

Alle trajecten wordt op voorhand uitgestippeld en de start- en aankomstplaats is MotorPark/HondaPark in Olmen. Vandaar vertrekt een grensoverschrijdende rit naar Nederland en terug. Opbrengsten gaan naar The Nicky Hayden Memorial Foundation, een liefdadigheidsorganisatie die geld inzamelt voor kansarme kinderen. Daarnaast is de 69 km voor Nicky Hayden ook een manier om de aandacht te vestigen op zwakke weggebruikers: fietsers worden daar meestal automatisch bij gerekend, maar ook motorrijders zijn zeer kwetsbaar in het verkeer.

Meer informatie omtrent inschrijvingen en andere praktische details, vind je heel binnenkort op deze fijne website, maar je kunt nu al 22 mei rood omcirkelen in je agenda! Voor wie van plan is om de afstanden fietsend of lopend af te leggen: begin alvast te trainen!

Hersenspinsel: Royal Enfield Hiker 6.5

Door
Redactie
-
0

Oberdan Bezzi heeft weer eens zijn computer aan het werk gezet, om zijn idee van een breder aanspreekbaardere variant van de Himalayan vorm te geven. De Royal Enfield Himalayan die mogelijk de komende jaren wordt aangeboden met een luchtgekoelde 650 tweecilinder zou een soort ADV zijn met een klassieke uitstraling. In elk geval zou de 650-versie een heel ander karakter hebben dan de ééncilinder die Royal Enfield vandaag de dag aanbiedt in het offroad/motorreis-segment.

De Royal Enfield Hiker 6.5, hoewel ook ontworpen voor avontuurlijke reizen en ruwe trails, biedt een rijker en meer verfijnd imago. Het zou een motorfiets zijn voor rijders die een meer comfortabele fiets willen met een meer innemende uiterlijke aantrekkingskracht.

Oberdan Bezzi fabriceert BMW F 702 R

De Hiker 6.5 is rijk uitgerust met onderdelen die geschikt voor zwaar en intensief gebruik, technisch eenvoudig zijn en daardoor zeer robuust. De Hiker 6.5 richt zich op motorrijders die niet van stilistische uitspattingen houden en maar wel een elegant en sober voertuig wensen, gekoppeld aan een traditioneel imago. Je zou he gerust ook kunne omschrijven als een crossover.

Rond de Hiker 6.5 biedt Royal Enfield een groot aantal accessoires aan, zowel technische als functionele, zodat je de motorfiets naar eigen wens kunt configureren.

Earl Hayden: veel meer dan de vader van – Terugblik

Door
Marien Cahuzak
-
0
Earl Hayden

Niet alleen bij het horen van de naam Nicky Hayden gaan je gedachten automatisch terug naar Valencia 2006, wat te denken van Earl Hayden. Zelden zagen we zoveel spanning als die dag op het Circuit Ricardo Tormo en zelden zagen we zo’n intense band tussen vader en zoon met als ultieme bekroning de wereldtitel, die bij de start van de laatste MotoGP-race van 2006 nog verder weg leek dan ooit. Op woensdag 29 december kwam het trieste nieuws naar buiten dat Earl op 74-jarige leeftijd overleden is aan de gevolgen van slokdarmkanker en een longontsteking. Enkele dagen eerder was tijdens Kerst de laatste droom van Earl uitgekomen door samen met zijn gezin te zijn. Al was dat samen nooit meer compleet, doordat Nicky vier en een half jaar geleden overleed na een wielrenongeluk in Italië…

Foto-info

FotograafHenk Keulemans
Jaar2006
OnderwerpMotoGP

Earl Hayden: wetenswaardigheid

Hoewel zijn zonen Nicky, Tommy en Roger Lee uiteindelijk veel beroemder werden, was Earl zelf ook een goed motorcoureur en reed lange tijd succesvol in de dirttrack. Met startnummer 69, het nummer dat veel coureurs nog altijd op hun pak hebben uit respect voor Nicky. En Earl…

Earl Hayden
Nog vier lange ronden te gaan voor Nicky (en Earl) in 2006 op Valencia. Nu weten we allemaal hoe het afliep, maar op dat moment kon er nog van alles misgaan en dat zorgt zichtbaar voor haast ondragelijke spanning bij de vader van..

Raalte Races: toch geen wereld van verschil – Terugblik

Goud voor 2022 Aprilia Tuono V4 Ultra Dark

Door
Redactie
-
0

Aprilia stuurt zijn top naked bike het modeljaar 2022 in met een chique nieuwe donker/gouden kleurstelling. In navolging van de Aprilia RSV4 Factory krijgt ook de overeenkomstige naked bike in het gamma van de Italiaanse fabrikant voor het seizoen 2022 een Ultra Dark kleurvariant.

2022 Aprilia RS 660 Limited Edition en Tuono 660 Factory

Meer zwart dan goud

De basislaag is glanzend zwart. Een paar goudkleurige elementen accentueren dit. De onderkanten van de vleugelelementen op de bult en alle Aprilia logo’s zijn in goud. De gouden look wordt afgerond met goudkleurige vorkbuizen. De Tuono heeft echter niet de goudkleurige gesmede velgen van de RSV4 Factory.

Naast de nieuwe Ultra Dark kleur, zal de Tuono Factory voor het seizoen 2022 ook verkrijgbaar zijn in Aprilia Black, waarin veel rode elementen gecombineerd worden met de zwarte basislaag. Aprilia heeft nog geen prijzen bekendgemaakt voor de nieuwe kleurencombinatie.

Aprilia biedt de Tuono V4 Factory voor 2022 aan in een nieuwe kleurencombinatie van zwart en goud en noemt hem Ultra Dark. Technisch gezien verandert er niets.

BMW Motorrad werkt aan motorzadel met verstelbare breedte

Door
Redactie
-
0
BMW motorzadel 1

Het hebben van een comfortabel zadel kan elke motorrit maken of breken. Daarom is een innovatie zoals BMW Motorrad’s patentaanvraag van januari 2022 voor een motorzadel met verstelbare breedte zo intrigerend. Niet alle zadels zijn gelijk, maar als het hierboven geschetste apparaat zijn weg vindt naar de echte wereld, zou het een interessante oplossing kunnen zijn voor motorrijders.

Het zadel dat hier geschetst wordt is smal vooraan en wordt breder naar achteren toe – zoals vele motorzadels doen. De verstelbaarheid heeft geen invloed op het smalste gedeelte van het zadel, maar is in plaats daarvan beperkt tot het achterste gedeelte. Dit deel bevindt zich op de plaats waar de wangen van de berijder op de lange, rechte stukken asfalt geplant kunnen blijven. Bovendien kan het, indien gewenst, ook naar achteren worden uitgebreid om plaats te bieden aan de duopassagier.

Rijden op waterstof: Brandstofcel heeft toekomst

Het basisontwerp bestaat uit een basispan met twee scharnierende delen die er direct bovenop zitten. Door handmatige of elektrische bediening kunnen deze scharnierende zitsecties de breedte van de zitting naar wens vergroten. Ongeacht de methode die wordt gebruikt om de breedte van de zitting aan te passen, zijn de instellingen vergrendelbaar zodra u alles hebt ingesteld op de gewenste stand.

Aangezien BMW niet onbekend is met zaken als elektronisch instelbare vering, lijkt het idee dat een zadel met instelbare breedte ook elektronisch instelbaar zou kunnen zijn, bijna ouderwets. Ik bedoel, het is relatief eenvoudig – maar het doel van een octrooiaanvraag is natuurlijk om alle details in niet mis te verstane bewoordingen uit te leggen. BMW voorziet dus de mogelijkheid om de breedte van je zadel op afstand elektronisch te verstellen via de handbediening waarmee moderne BMW rijders al vertrouwd zijn.

Al deze verschuivingen en bewegingen zouden worden opgevangen door het zitkussen, dat is uitgerust met een sleuf tussen de twee scharnierende brokken die over de gehele lengte loopt. Met dit ontwerp wil BMW het mogelijk maken dat de scharnierende delen kunnen bewegen zoals de rijder dat wenst, zonder dat het zitkussen te veel moet uitrekken. Het kussen, evenals de rest van het zitmechanisme, zou zich uiteraard allemaal onder een bekleding bevinden.

2022 Kawasaki Ninja ZX-25R krijgt nieuwe kleurstelling

Door
Redactie
-
0
2022 Ninja ZX-25R

Toen Kawasaki in 2020 de Ninja ZX-25R voor het eerst introduceerde in Japan en de aangrenzende Aziatische landen, blies het merk de viercilinder sportmotor met kleine cilinderinhoud nieuw leven in, die in de jaren ’80 en ’90 een rage was. In de hoop dat andere fabrikanten dit voorbeeld zullen volgen, lijkt het erop dat we geen andere keuze hebben dan de Ninja ZX-25R als we een moderne viercilinder met een kleine cilinderinhoud en een toerental tot 17.500 t/min willen.

Kawasaki ZX-4R binnenkort onthuld?

Het goede nieuws is dat Kawasaki geen plannen lijkt te hebben om de ZX-25R binnenkort van de markt te halen. De Japanse fabrikant heeft zelfs net het doek van het 2022-model getrokken. Twilight Blue is een nieuwe kleurkeuze voor de vernieuwde kwart-liter Ninja ZX-25R. De lak heeft rode en witte accenten, terwijl de kuipdelen grijze logo’s hebben. Afgezien van de nieuwe kleur is de 2022 Ninja ZX-25R in essentie ongewijzigd. Dit betekent dat hij zijn kenmerkende moderne Ninja-styling behoudt, die vrijwel identiek is aan die van de rest van de Ninja-familie, waaronder de Ninja 400, 650 en ZX-6R supersport.

De 2022 Kawasaki Ninja ZX-25R zal naar verwachting in februari 2022 zijn weg vinden naar de Japanse markt. Naburige Aziatische markten zullen zeker kort daarna volgen.

1...570571572...1.849Pagina 571 van 1.849

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company