Euro 5 heeft niet alleen heel veel denkwerk veroorzaakt, maar gaf de motormerken ook de mogelijkheid hun kleinoden nog eens op te poetsen. En dat geeft de Yamaha Tracer 9 en Tracer 9 GT weer een frisse glans.
1944: Slag om de Schelde
Eind 1944 raasden de geallieerde legers door Europa. De bevrijding leek dichtbij, maar op het eiland Walcheren hielden de nazitroepen hardnekkig stand. Want wie de Schelde domineerde, had ook de haven van Antwerpen in de tang.
TTT #1: Rondje Leeuwarden
Corona of geen corona; er zijn van die zekerheden in het leven die altijd doorgaan. De eerste TTT van 2021 zoekt het hogerop en verkent het land rond Leeuwarden. En natuurlijk hopen we op de fotostop.
Zomerhandschoenen tegen zweethanden
Eerlijk gezegd staat ons hoofd er nog niet naar, maar ze liggen al weer bij de dealer: zomerhandschoenen. Die hebben we uit en te na getest, zodat we deze zomer zonder zweethanden het stuur kunnen vasthouden. En vooral ook het water niet naar binnen voelen sijpelen.
Triumph Tiger 850 Sport
Als je de gemiddelde motorbrochure leest, struikel je over de afkortingen. Dat heb je dus niet met de nieuwe Triumph Tiger 850 Sport. Die is dan ook fors goedkoper dan de Tiger 900. En toch mis je niks; hoe kan dat?
Gekloofde aarde: Jura
In de Jura kun je zomaar in een gat donderen van honderden meters diep. Als je niet oplet. De bergketen is gekliefd met diepe en smalle kloven, waarin fijne toerwegen liggen. En uiteindelijk eindig je dan in Saint-Claude.
De Grand Prix van Portugal stond in de eerste plaats in het teken van de comeback van Marc Márquez. Na een herstelperiode van bijna negen maanden kon de zesvoudig MotoGP-wereldkampioen eindelijk weer plaatsnemen in het zitje van zijn Honda RC213V. Het werd een emotioneel weerzien. Maar winnen lijkt er voorlopig nog niet in te zitten. Winnen dat doet Fabio Quartararo wel. Bovendien leidt de Fransman na drie races in de titelstrijd.
Het verhaal van Marc Márquez is bekend. Het gaat om een Spaanse motorcoureur, die dertien jaar geleden op net vijftienjarige leeftijd zijn GP-debuut maakte. Om precies te zijn op 13 april 2008 en hij deed dat in Portugal. Maar dan op het circuit van Estoril. Sindsdien ontwikkelde ‘MM93’, zoals hij in het kort wordt aangeduid, zich tot een fenomeen. In een tijdsbestek van dertien jaar won hij niet alleen 82 GP’s, maar ook acht wereldtitels. Bovendien brak hij vele records, die vallen onder de noemer ‘de jongste ooit’. Dat geldt met name voor de belangrijkste wegraceklasse, de MotoGP. Marc was pas twintig jaar toen hij in zijn debuutseizoen, dat was 2013, direct de meest prestigieuze titel greep. In de volgende zes seizoenen deed hij dat nog vijf keer. Als Honda-fabriekscoureur was de Spanjaard niet alleen heel snel en heel succesvol, hij zorgde door zijn manier van rijden ook voor heel veel spektakel.
Vallen hoorde daarbij. Dat vond hij zelf. Want om hard te gaan moest de limiet worden opgezocht. Ja, en dan ga je er ook wel eens overheen. Uit de statistieken blijkt dat Marc Marquez van 5 april 2013 tot en met 19 juli 2020 tijdens 127 GP-weekenden maar liefst 122 keer onderuit is gegaan. Oftewel: vanaf 2013 per seizoen achtereenvolgens 15, 11, 13, 17, 27, 23, 14 en 2 maal. Elke keer kwam hij er zonder kleerscheuren af, want hij miste in die periode geen enkele wedstrijd. Zijn vaak verbazingwekkende katachtige reddingen dwongen veel bewondering af. Was Marc Marquez een kat met zeven levens? Het leek erop. Echter, menig kenner (vaak ook bewonderaar) vroeg zich af hoe lang de immer vriendelijk en joviale coureur ongeschonden uit de strijd zou blijven komen.
Op 19 juli 2020 tijdens de Spaanse Grand Prix in Jerez was het dan zover. Tijdens weer eens een furieuze inhaalrace ging Márquez op een geweldige manier met zijn Repsol Honda in de fout. Dit keer was er zelfs voor hem geen redden aan. Bij zijn 122e val liep de Spanjaard een gecompliceerde rechterbovenarmbreuk op. Een te snelle comeback, slechts vier dagen na een ingrijpende operatie, zorgde voor heel veel complicaties. Niet alleen zijn titelkansen waren foetsie, het was zelfs de vraag of één van de meest succesvolle motorcoureurs aller tijden ooit wel weer zou kunnen racen. Gelukkig bleek dat wel het geval te zijn.
Er volgde een lange revalidatie. Nu was het overigens niet de eerste revalidatie in zijn racecarrière, want veel mensen zijn al vergeten dat Márquez in 2011 de laatste twee races van het seizoen moest missen, omdat hij tijdens de training in Maleisië hard onderuit was gegaan. Dat gebeurde overigens buiten zijn schuld, omdat de baancommissarissen de coureurs hadden vergeten te waarschuwen voor een lokaal regenbuitje dat een deel van het circuit spekglad had gemaakt. Márquez liep toen niet alleen een hersenschudding op, hij zou ook geruime tijd last blijven houden van dubbelzien. Bovendien kostte het hem dat jaar de wereldtitel in de Moto2-klasse. Gelukkig herstelde hij volledig en pakte een jaar later alsnog het kampioenschap.
Het uitzicht van de concurrentie op Fabio Quartararo in Portimão.
Een wonder?
Na zijn zware val in Jerez afgelopen jaar onderging Marc Márquez onder andere drie operaties aan zijn rechterbovenarm, twee bottransplantaties en een antibioticakuur om infecties onder de knie te krijgen. Met de hulp van een ander artsenteam leerde de coureur naar zijn lichaam te luisteren. Maar dat niet alleen, hij zou pas weer op de motor stappen als de medici dat oké vonden. Gezien de ernst van de blessure, had hij ook geen andere keus. Zo kon het zijn dat Márquez ook de twee eerste races van 2021 aan zich voorbij moest laten gaan. Maar voor de derde kreeg hij groen licht. En laat die nou juist plaatsvinden op het waarschijnlijk fysiek zwaarste circuit van de hele WK-cyclus. Daarbij kwam nog dat de Spanjaard nog nooit met een MotoGP-machine op het circuit van Portimão had gereden.
Het maakte de ‘comeback der comebacks’ er alleen nog maar spannender op. Zeker voor de persoon in kwestie, want die moest toch ook zijn twijfels en angst hebben. Hoe zou hij er niet alleen fysiek, maar ook mentaal voor staan? Dat hij op en top gemotiveerd was, was al bekend. Ook vertelde hij toch wel zenuwachtig te zijn, Maar dat Márquez de eerste training als derde zou afsluiten had niemand verwacht. Direct werd er weer ouderwets ‘geveegd’ met als hoogtepunt een prachtige ‘save’, zoals alleen Marc Marquez die kan maken. Waren we dan toch getuigen van een comebackwonder? Niet helemaal. Want hoewel hij op prachtige wijze via Q1 (na een lekker fel duel met zijn opvolger Joan Mir) toch in Q2 terecht kwam en zich als zesde voor de race kwalificeerde, was al duidelijk geworden dat de wil van de coureur veel groter was, dan de kracht die hij in zijn rechterarm had.
Het weerhield hem er niet van om zich in het begin van de race toch te bemoeien met de voorste plaatsen. Had hij dan helemaal geen angst? Blijkbaar niet. Door een gebrek aan spierkracht passeerde Marc Marquez uiteindelijk als zevende de finish op iets meer dan (slechts) dertien seconden van de winnaar. Eenmaal terug in zijn pitbox kwam de reactie op een lange, pijnlijke en vooral onzekere tijd. Want de immer zo hard ogende Marc Márquez liet zijn tranen de vrije loop. Dat hij weer gaat winnen lijkt zeker. De vraag is alleen wanneer. Het antwoord: als zijn rechterarm weer sterk genoeg is om de paardenkrachten van zijn Honda optimaal te kunnen mennen!
Weinig vergevingsgezind
Op dit moment is het Fabio Quartararo die wint. Net als tijdens de tweede race in Qatar wist de jonge Yamaha-coureur ook in Portugal een spannende wedstrijd op fraaie wijze naar zich toe te trekken. Uiteindelijk werd Pecco Bagnaia (Ducati), komend van de elfde plaats, knap tweede. Titelhouder Joan Mir (Suzuki) zette een negende startpositie om in de derde podiumplaats. Vlak hierachter volgden de sterk rijdende Franco Morbidelli (Yamaha), Brad Binder (KTM) en Aleix Espargaró (Aprilia).
Portimão is niet alleen een prachtig, maar ook weinig vergevingsgezind circuit. Dat leidde tot heel veel valpartijen en speelde met name Quartararo in de kaart. Want heel veel van zijn concurrenten gingen in de fout. Het begon al tijdens de training met Jorge Martin, die bij een gemene schuiver verschillende breuken in zijn rechterhand en voet opliep. In de race gingen vervolgens Jack Miller, Miguel Oliveira, Valentino Rossi, Alex Rins (de enige die lange tijd Quatararo kon volgen) en Johann Zarco onderuit. Maverick Viñales kwam na een slechte start niet verder dan de elfde plaats. Bij de Honda van Pol Espargaró raakte de achterrem defect. Zo werd Marc Márquez bij zijn comeback wel direct weer de best geklasseerde Honda-coureur.
De volgende confrontatie vindt in Jerez plaats. Fabio Quartararo won hier verleden jaar twee keer. Dat maakt hem dus andermaal tot de favoriet.
Achter de rug van Bagnaia gaat Zarco onderuit.
Quartararo (20) won, Miller (43) en Rins( 42) kwamen ten val.
Moeilijke tijden voor Rossi.
GP in cijfers
1987
is het jaar dat er voor het eerst een GP van Portugal plaats vond. Die werd verreden in Spanje (Jarama).
266
GP’s, waarvan 182 in de MotoGP, heeft Aleix Espargaró nu gereden. Hij won nog nooit.
1,751
seconde maar duurde de MotoGP-race korter dan de eerste op Portimão, vijf maanden geleden.
7
van de vaste 22 MotoGP-coureurs hebben slechts in alle drie de GP’s van 2021 punten weten te scoren.
Het is al vaker gezegd en geschreven. Met Sam Lowes is en blijft het een zaak van vallen en opstaan. Tijdens de eerste twee races van 2021 mocht de Engelsman niet alleen twee keer van pole position vertrekken en, ondanks tweemaal een val in de warm up, wist hij ze ook te winnen. Ook in Portugal stond Lowes op pole. Dit keer kwam hij niet in de warm-up ten val, maar in de eerste bocht van de wedstrijd (zie foto). Zo verspeelde hij direct al waardevolle WK-punten. Na een enerverende race ging de volle buit dit keer naar een indrukwekkende nieuwkomer in deze klasse, Raul Fernandez. De pas 20-jarige Spanjaard is het zoveelste talent dat uitkomt voor het Red Bull KTM Team van Aki Ajo. De Finse teammanager had heel wat te vieren in Portugal. Want na de successen van zijn coureurs in de Moto3, Pedro Acosta en Jaume Masia staan eerste en tweede in de WK-tussenstand van deze klasse, werd Remy Gardner achter Aron Canet derde in de Moto2-race. Met als gevolg dat door Gardner en Fernandez ook in deze categorie het tussenklassement wordt aangevoerd door twee Ajo-coureurs.
Na een hoopvol begin in Qatar werd de GP van Portugal voor Bo Bendsneyder er eentje om snel te vergeten. Tijdens de trainingen en kwalificatie wist de enige Nederlandse GP-coureur geen enkel vertrouwen in de voorkant van zijn Kalex te vinden. Al met al leverde hem dat slechts een 26e startplaats op. Hoewel het in de warm-up na een aantal wijzigingen bij de afstelling van de machine een stuk beter ging, kwam Bendsneyder op het circuit waar hij vijf maanden eerder nog als dertiende was gefinisht, in de zesde ronde op de twintigste plaats liggend ten val.
Uitslag Moto2 Portugal
1. Raul Fernandez (E), Kalex; 2. Aron Canet (E), Boscoscuro; 3. Remy Gardner (AUS), Kalex; 4. Joe Roberts (USA); 5. Augusto Fernandez (E), Kalex.
WK-stand (na 3 van 19 races)
1. Gardner, 56; 2. R. Fernandez, 52; 3. Sam Lowes (GB), Kalex, 50; 4. Marco Bezzecchi (I), Kalex, 36; 5. Fabio Di Giannantonio (I), Kalex, 27; 14. Bo Bendsneyder (NL), Kalex, 11.
Quotes
‘In het leven hebben we veel races, maar slechts één lichaam.’ Marc Márquez (Honda) bij zijn rentree.
‘Ik moest lachen toen ik Marc zag lachen.’ De reactie van Jack Miller, nadat Marc Márquez bij zijn comeback voor het eerst zijn helm had afgezet.
‘Het voelt fantastisch om op dit speciale circuit gewonnen te hebben.’ Fabio Quartararo (Yamaha), na zijn indrukwekkende zege.
‘We hebben goed gewerkt en het maximale uit de race gehaald.’ Pecco Bagnaia (Ducati), die van de elfde plaats gestart tweede werd.
‘Dit was vandaag de grootste stap in mijn genezingsproces.’ Een geëmotioneerde Marc Márquez (Honda) na zijn eerste race in negen maanden.
Opnieuw hoogstandje Pedro Acosta in Moto3
Nadat hij tijdens de GP van Doha al geschiedenis had geschreven door als eerste coureur ooit na uit de pitstraat te hebben moeten starten toch nog de race wist te winnen, sloeg Pedro Acosta op het technisch moeilijke circuit van Portimão andermaal op indrukwekkende wijze toe. De pas 16-jarige KTM-rookie (#37) deed dat nu door in de laatste ronde Dennis Foggia (#7) op een snellere Honda toch nog te passeren en te winnen. Achter de Italiaan werd diens landgenoot Andrea Migno derde. Net als in de tweede race te Qatar ging Acosta’s Red Bull Ajo-teamgenoot Jaume Masia in de laatste ronde in de fout. Door een schuivertje geen podium, maar een negende plaats voor de Spanjaard. Desondanks klom hij in de titelstrijd achter Acosta toch naar de tweede plaats. Dat ging ten koste van Darren Binder. Dit keer was de Zuid Afrikaan één van de (vier) coureurs die voor straf uit de pitstraat moesten vertrekken. De Honda-rijder was echter lang niet in staat om het huzarenstukje van Acosta in Qatar te herhalen, want hij bleef steken op een puntloze twintigste positie.
Uitslag Moto3 Portugal
1. Pedro Acosta (E), KTM; 2. Dennis Foggia (I), Honda; 3. Andrea Migno (I), Honda; 4. Ayumu Sasaki (J), KTM; 5. Gabriel Rodrigo (ARG), Honda.
Het klinkt na Portimᾶo wellicht wat goedkoop om Fabio Quartararo voor Jerez als winnaar te tippen. Maar zelfs al had hij in Portugal in de eerste bocht in het grind gelegen, dan nog had ik voor Quartararo gekozen. Simpelweg omdat hij bij aankomst op Jerez direct de vibe van vorige seizoen weer te pakken heeft. Betere tuning is er niet! Franco Morbidelli gaat het ook goed doen en wordt tweede, voor Alex Rins.
Dat Ricky Carmichael één van de beste crossers ooit is, weten we natuurlijk allemaal. Maar zelfs met die wetenschap blijft de Spring Creek Motocross National uit 2006 waanzinnig om te zien. Twintig seconden sneller dan de nummer twee en uiteindelijk het ultieme, alles en iedereen op een ronde.
Waterdichte zomer motorhandschoenen behoren bij de meeste motorrijders onderhand wel tot de standaarduitrusting. Maar wat kunnen dure en goedkope exemplaren en waar liggen de verschillen? Onze test van negen zeer verschillende modellen levert positieve onthullingen.
Bij pokkeweer is er voor de motorrijder nauwelijks een alternatief voor waterdichte zomer motorhandschoenen. Tenminste, als je niet wilt dat je handen in een mum van tijd doorweekt en half bevroren zijn. Je kunt in de handel nog altijd latex overhandschoenen vinden. Die kun je gemakkelijk over je handschoenen heen aantrekken, maar ze beroven je handen van de beweeglijkheid en het tastgevoel. Vaarwel actieve veiligheid en overbodig ook, gezien het hoge niveau dat moderne, met een ademend en waterdicht membraan uitgevoerde zomerhandschoenen tegenwoordig bieden. Daarin zijn geen verschillen in ons testveld, dat een prijsrange tussen € 85,- en € 200,- omspant.
Draagcomfort
De beide duurste kandidaten zomer motorhandschoenen, de Held Air n Dry en de BMW Two in One Tech, bieden met hun tweekamer-systeem twee handschoenen in één. Afhankelijk van het weer steekt de motorrijder zijn handen in de bovenste, wind en waterdichte kamer, of in de onderste kamer zonder membraan. Die laatste zorgt voor een goede ventilatie en een directer gripgevoel. Een slim ontwerp en ver doorontwikkelde materialen zorgen in de meeste gevallen bovendien voor een lekker draagcomfort en een goed gripgevoel. Je kunt met onze testhandschoenen zelfs kaartspelen, zoals in onze vinger-handlingtest werd aangetoond. Ook al was het niet altijd eenvoudig om de hagelnieuwe speelkaarten in toom te houden (zie kader ‘Zo hebben we getest’.
Frappant genoeg sloegen de testexemplaren van Rukka en Spidi het beste figuur. Dat zijn beide veganistische modellen, die geen materialen van dierlijke oorsprong gebruiken. ‘De vraag naar diervrije motorhandschoenen stijgt steeds verder’, weet Mattias Kroner van de Rukka-importeur voor Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
Veiligheid voorop
Uiteraard hebben we ook nauwgezet naar de veiligheidsuitrusting van de testkandidaten gekeken. Bescherming van de hand tijdens een crash is immers de belangrijkste taak van een handschoen. Deze mening is ook Dr. Roland Geue, handchirurg van het legerziekenhuis in Ulm toegedaan. Deze gepassioneerde motorrijder heeft beroepshalve vaak te maken met motorrijders die een ongeluk hebben gehad en weet als geen ander dat de handen bij veel crashes beschadigd raken. ‘Goede handschoenen met een hoogwaardige veiligheidsuitrusting kunnen van invloed zijn op de zwaarte van de blessure en daarmee op de duur van de genezing’, aldus de arts. Bij een ongeval glij je vaak over de bal van de hand en de muis van de hand. Polsteringen en slijtvaste materialen op deze plaatsen zijn dus een must.
Deze elementen mogen de hand echter niet te veel vertragen. ‘Een gepolsterde en breukvaste knokkelbescherming en polsteringen op de vingers kunnen bij het rollen of een impact tegen een hindernis de ergste schade voorkomen’, voegt Geue daaraan toe. Het goede nieuws is dat het testassortiment op het gebied van de veiligheid een hoog niveau laat zien, de duurdere kandidaten van Held en BMW halen hier zelfs een topscore. Alleen de Spidi Rain Warrior valt op dit gebied ten opzichte van zijn concurrenten een beetje tegen. Toch voldoen alle geteste handschoenen aan beschermingsklasse 1 van de CE-norm EN13594:2015 en bieden daarmee in elk geval een bepaald minimum veiligheidsniveau (zie het kader ‘De norm’).
Lekker of lek
Ook onze waterdichtheidtest in de wateremmer levert goede resultaten op. Bijna al onze testkandidaten houden de nattigheid op betrouwbare wijze buiten. Alleen de Spidi liet de minimale hoeveelheid water passeren, maar dat was zo weinig, dat het voor de dagelijkse praktijk eigenlijk niet relevant is. Een tweede paar van deze Italiaanse handschoenen bleek wel waterdicht. Een aantal van deze grijpers wilden de koele nattigheid, die zij hadden opgezogen, ook nauwelijks meer teruggeven.
Voor en na de watertest hebben we de testkandidaten gewogen en de gewichtstoename zodoende bepaalt. Die is vooral belangrijk bij lange ritten in de regen. Hoe meer water een handschoen opneemt, hoe meer de hand van de rijder immers afkoelt, zelfs als het membraan de binnenkant van de handschoen drooghoudt. De gewichtstoename varieert daarbij van een bescheiden 47 procent (Held) tot een behoorlijke 105 procent (Modeka). Verder beschikken alle handschoenen, behalve de Alpinestars, over een vizierwisser op de linkerhandschoen. Wat die wisser bij de Orina Rockford aan de onderzijde van de duim te zoeken heeft, weet alleen de ontwerper.
Steeds meer motorrijders gebruiken hun gsm ook voor navigatie of het streamen van muziek via de helmset. Deze rijders hebben een handschoen nodig, waarmee je ook tijdens het rijden af en toe een waarschuwing kunt wegklikken of een ongewenste muziektitel kunt overslaan. Het is daarom best vervelend dat van de negen testkandidaten maar vier handschoenen waren uitgerust met een touchscreen-gevoelige vinger- of duimtop, waaronder de zeer dure Held Air n Dry. Daar staat tegenover dat Büse heeft aangekondigd zijn complete handschoenenprogramma nog in 2021 smartphone-gereed te maken.
Passen
De pasvorm en de schachtwijdte vallen bij onze kandidaten zeer verschillend uit, datzelfde geldt voor de maatvoering. Passen is dus het devies. Daarbij moet je meermaals een vuist maken, want daarbij schieten de vingers nog een beetje verder de zomer motorhandschoen in. Sommige modellen hadden namelijk nogal kort gesneden vingers. Ook belangrijk: je motorjack meenemen om ervoor te zorgen dat je een goede overgang tussen beide kledingstukken hebt. Als alles goed past, hoef je ook van het ergste pokkeweer niet terug te schrikken.
Conclusie zomer motorhandschoenen
Alles bij elkaar opgeteld bevalt ons de Rukka Virium en zijn damesvariant Virve het beste. Die haalt in bijna alle disciplines de topwaardering en verzekert zich daarmee van de testoverwinning. Dat je voor een goede handschoen echter geen maandsalaris op de tafel hoeft te leggen, bewijzen de Büse Ascari en de Modeka Sonora Dry.
Zo hebben we de zomer motorhandschoenen getest
De testhandschoenen moesten tijdens een 1.800 kilometer lange testrit allerlei weersomstandigheden doorstaan. Op verschillende motoren voelden onze twee testrijders de testkandidaten aan de tand op het gebied van praktische bruikbaarheid in het dagelijks verkeer, draagcomfort, pasvorm, gripgevoel, et cetera.
Waterdichtheid
In het waterbad lieten de klimaatmembranen zien wat ze waard zijn. Elk paar handschoenen ging met voortdurende hand- en vingerbewegingen tien minuten lang in het ‘duikstation’.
Gewicht
Als een handschoen zich in de regen vol met water zuigt, is dat niet alleen maar onaangenaam. Het zorgt er ook voor dat de hand afkoelt. Om de gewichtstoename te bepalen werden alle handschoenen eerst droog gewogen, voor ze hun waterdichtheid in het waterbad moesten bewijzen. Meteen na de wateremmertest sloegen we het drinkwater precies driemaal van de handschoenen af en wogen de handschoenen opnieuw.
Beweeglijkheid vingers
Om de beweeglijkheid van de vingers, die bij het dragen van deze handschoenen nog gegarandeerd is, te bepalen, namen we een gloednieuw spel kaarten. Daarbij namen we de tijd op die nodig was om de handschoenen aan te trekken, de kaartenstapel driemaal te schudden, de kaarten op kleur te sorteren en de handschoenen weer uit te trekken. Dat scheidde het kaft niet alleen van het koren als het gaat om de fijne motoriek, maar ook als het gaat om grip van de vingers en dus ook op de hevels en de schakelaars. De referentietijd van een proef vooraf met blote handen lag op 51 seconden.
Doorslijttest
Een slecht gezekerde handschoen kan bij een val met achterwaartse impact of schuiver van de hand afglijden. Om dat de testen hebben we bij het dragen meermaals een ruk aan de handschoenen gegeven. Behaalt een kandidaat het predicaat ‘net gehaald’, dan betekent dat, dat de polsband voor een veilige pasvorm zeer strak gesloten moest worden. Dat zou de motorrijder dan bij het dragen elke keer zeer nauwgezet moeten doen.
Pasvorm
Aangezien handen net zo verschillend zijn als hun bezitters, geven we hier geen punten voor, maar slechts een algemene beschrijving. Een potentiële koper zal ze uiteindelijk toch eerst moeten passen.
De Norm
Wanneer een fabrikant een handschoen als ‘beschermende motorkleding’ op de markt wil brengen, dan moet het voldoen aan de CE-norm EN13594:2015 en zijn geschiktheid als persoonlijk beschermingsmiddel bewijzen. Daarvoor worden de handschoenen gecontroleerd op de sterkte van de naad, de weerstand tegen scheuren van het handvlak, de handrug en de pols, en het verstelsysteem, alsmede op de snijbestendigheid van het handvlak en – bij niveau 2 – de handrug.
Daarnaast moeten de testhandschoenen voldoen aan de voorgeschreven mate van beweeglijkheid, de schuurbestendigheid, bepaalde standaardafmetingen en een minimale schachtlengte.
Wanneer een handschoen de testen heeft doorstaan moet er een label in de handschoen worden genaaid met daarop de fabrikant en het adres, de modelnaam of het artikelnummer, de maat, een motorfietspictogram, het CE-conformiteitteken en de norm en het beschermingsniveau. Daarvan kent de norm er twee. Beheerst een handschoen alle criteria van de duidelijk strengere eisen van niveau 2, dan mag het pronken met een label van beschermingsniveau 2 van de EN13594:2015-norm. Haalt de handschoen bij de testen een van de eisen niet, dan valt-ie automatisch onder het lage beschermingsniveau 1. Dat is bij de meeste handschoenen het geval. De toevoeging ‘KP’ staat voor ‘Knucle Protector’, Engels voor knokkelprotector. In dat geval voldoet de handschoen aan de benodigde minimumeisen voor impactdemping op de handknokkels.
In Frankrijk is het al sinds 2016 verplicht om bij het rijden op openbare wegen motorhandschoenen te dragen die voldoen aan de EN13594:2015-norm. Zo niet, dan riskeert de rijder een boete.
De versteviging tussen ringvinger en pink moet het afrukken van de pink verhinderen.
Materialen polyamide, geitenleer, polyester, polyurethaan Uitrusting De handrug uit elastisch softshell met geitenleren stukken op de schacht, de middelvinger en de ringvinger, de binnenkant van de hand van geitenleer, Drystar-klimaatmembraan, 80 gram Thinsulate-wattering, veiligheids-vingerbrug tussen de kleine en de ringvinger, polstering en stretch op de middel- en ringvinger, elastische hardschalen knokkelprotector, kunstleerverstevigingen aan de zijkant. Leerdubbelingen op de vingeraanzet en de duimen, handpalm aan de buitenkant gepolsterd met kunststof slider, Velcro-sluiting op de pols en onderkant schacht, rondlopende reflectiebies, touchscreen-bekleding op de wijsvinger en de duim. Lengte schacht lang Maten S tot XXXL, Stella Vega: XS tot XL Damesuitvoering ja, Stella Vega v2 Drystar Kleuren zwart CE-certificaat EN13594:2015, veiligheidsklasse 1, KP Verkoopprijs € 109,95 Land van fabricage Indonesië
De wattering zorgt ervoor dat de Vega v2 Drystar geschikt is voor frisse zomerdagen en de overgangstijd, en doet iets afbreuk aan het gripgevoel en de beweeglijkheid van de vingers. Het ontbreken van een vizierwisser verbaast daarom nogal. Daar staat tegenover dat de Italiaan de beste smartphone-gevoeligheid van het hele testveld heeft.
Büse Ascari
De afdekking van het aansnoerriempje moet openen bij glijden verhinderen.
Materialen rundleer, polyester, polyamide Uitrusting Porelle-klimaatmembraan, veloursdubbelingen op de binnenkant en tussen de duimen en de wijsvinger, hardschalen op de vingers en de handknokkels, polstering op de handpalm, Velcro op de pols en de schacht, ribbelstretch inzetten op de pols en de vingers, reflectiebiezen, vizierwisser op de linker wijsvinger. Lengte schacht middel Maten 9 tot 14, dames: 8-9 Damesuitvoering ja, smalle snit, proportioneel kortere vingers Kleuren zwart CE-certificaat EN13594:2015, veiligheidsklasse 1, KP Verkoopprijs € 89,95 Land van fabricage Pakistan
De betaalbare Ascari scoort met het beste draagcomfort in het testveld. Het gripgevoel en de veiligheidsuitrusting zijn eveneens oké en in 2021 krijgt de handschoen ook touchscreengevoelige vingers. Minpunt: de flinke gewichtstoename bij nattigheid.
BMW Two In One Tech
De beschrijving wijst de weg naar de juiste kamer.
Materialen geitenleer, kangoeroeleer, polyester Uitrusting Handrug uit textiel en geitenleer, onderkant van deels geperforeerd kangoeroeleer, polyester binnenvoering, Gore-Tex-klimaatmembraan, tweekamerconstructie, hardplastic knokkelbescherming, SuperFabric-polstering op de handpalmen, polspolstering aan de buitenkant, Velcro-sluiting op de pols en de schacht, Scotchlite-reflectie-inzetten, vizierwisser op de linker wijsvinger, touchscreenbekleding op de wijsvingers en duimen. Lengte schacht lang Maten 6-6,5 tot 12-12,5 Damesuitvoering nee Kleuren zwart/grijs CE-certificaat EN13594:2015, veiligheidsklasse 1, KP Verkoopprijs € 190,- Land van fabricage Vietnam
Oordeel zomer motorhandschoenen BMW Two In One Tech
Wie flink in de buidel tast voor de Two in One Tech, krijgt een goed afgewerkte tweekamerhandschoen met een hoogwaardige veiligheidsuitrusting en een goed draagcomfort. Als gevolg van het concept ligt het gripgevoel niet op topniveau. Bij regen neemt de handschoen best veel water op.
Held Air n Dry
Ook de Held biedt keuze uit twee kamers.
Materialen cordura, rundleer, kangoeroeleer Uitrusting Bovenkant uit cordura en leer, Gore-Tex-klimaatmembraan, tweekamerconstructie, onderkant van geperforeerd kangoeroeleer, hardplastic knokkelbescherming, SuperFabric-polstering op de handpalmen, stretch-inserts op de handrug, Velcro-sluiting op pols en schacht onder, Scotchlite-reflex-inserts, vizierwisser op de linker wijsvinger. Lengte schacht lang Maten 7 tot 12, kort 8 tot 11, lang 8 tot 11, dames: D6 tot D8, kort D6 tot D8, lang D6 tot D8 Damesuitvoering ja, smalle snit, kortere vingers Kleuren zwart, zwart/grijs (korte en lange maten alleen in zwart) CE-certificaat EN13594:2015, veiligheidsklasse 1, KP Verkoopprijs € 199,95 Land van fabricage China
De duurste kandidaat is voorzien van een tweekamerconstructie. Zoals we van Held gewend zijn, liggen de veiligheidsuitrusting en de afwerking op topniveau. Ook het draagcomfort en het gripgevoel zijn top. Het is alleen ergerlijk dat je voor € 200,- niet eens beschikt over touchscreenbediening.
IXS Tour-handschoen Viper-GTX2
Als dit symbool op de vinger staat, is-ie touchscreen-geschikt.
Materialen geitenleer, polyurethaan, polyester, polyamide Uitrusting Gore-Tex-membraan met Gore Grip technologie, zachte knokkelpolstering van leer, knokkelbescherming op de pink, de middelvinger en de ringvinger, stretch op de handrug en de vingeraanzetten, Reflexpolster op de vingers, onderkant van leer met leerdubbelingen op de vingeraanzetten, duimen en de zijkant van de hand, handpalmen met kunststofprotector, leerdubbelingen op de pink, polstering op het duimgewricht, vizierwisser op de linker wijsvinger, touchscreen-bekleding op de wijsvinger, Velcro-riem op de pols, schacht met Velcro-sluiting. Lengte schacht lang Maten XS-3XL Damesuitvoering ja, maten DS tot DXL Kleuren zwart CE-certificaat EN13594:2015, veiligheidsklasse 1, KP Verkoopprijs € 129,95 Land van fabricage Indonesië
Voor een Gore-Tex-handschoen is de prijs van de Viper-GTX 2.0 te overzien. Bovendien biedt deze Zwitser een nette afwerking, een prima draagcomfort en een goed gripgevoel. Hij haalt de topscore net niet.
Orina Rockford
Een voorbeeld voor andere merken: beveiliging aan de zijkant van de handschoen.
Materialen rundleer, nylon, polyester Uitrusting Soratex-nylonweefsel op de handrug en de schacht, leerdubbelingen op de onderkant, OutDry-klimaatmembraan, met leer overtrokken knokkelprotectoren, leren polster op de vingers en de buitenkant van de pink, leerdubbelingen op de onderkant, gel-pad op de muis, stretch-inserts op de handrug, reflexmateriaal op de middel- en ringvingers, siliconen-pads op de vingertoppen voor betere grip, Carbolex-protectoren op de zijkanten en de buitenkant van de schacht, Velcro-riem op de pols onder, vizierwisser op de linker duim. Lengte schacht lang Maten S tot XXL Damesuitvoering nee Kleuren zwart CE-certificaat EN13594:2015, veiligheidsklasse 1, KP Verkoopprijs € 99,90 Land van fabricage China
Prima uitvoering en veiligheidsfeatures maken de Orina tot een trouwe begeleider voor de dagelijkse tocht. Alleen de licht chemische geur in nieuwstaat en de voor verbetering vatbare afwerking houden de Rockford uit de hogere regionen.
Modeka Sonora Dry
Goed gedaan: de SuperFabric-polstering op de bal van de hand beschermt bij glijden.
Materialen geitenleer, opgeruwd kangoeroeleer, polyester Uitrusting Handrug geitenleer, onderkant kangoeroeleer, meshweefsel op de handrug, wijs-, ring-, en middelvinger, Porelle-klimaatmembraan, met Temperfoam gepolsterde hardschalen protector op de knokkels, SuperFabric-polstering op de handpalmen, leerdubbelingen tussen de duimen, wijs- en middelvinger, polsteringen en stretch op de vingers, rimpelstretch en Velcro-riem op de pols. Lengte schacht kort Maten 6 tot 12 Damesuitvoering nee Kleuren zwart CE-certificaat EN13594:2015, veiligheidsklasse 1, KP Verkoopprijs € 84,90 Land van fabricage Pakistan
Betaalbaar en ‘goedkoop’ zijn twee verschillende dingen. Voor de Sonora Dry tovert Modeka goede materialen uit de hoge hoed. De veiligheidsuitrusting is goed, het draagcomfort hoog en de beweeglijkheid is fijn, zodat deze korte handschoen een hoge prijs-kwaliteitsverhouding biedt. Eigenlijk ontbreekt alleen de touchscreengevoeligheid.
Rukka Virium/Virve
Zilver surfer: Rukka biedt mobielbediening met vingerspitzengevoel.
Materialen nylon, polyurethaan, elastaan, polyester Uitrusting Gore-Tex Gore Grip-klimaatmembraan, kunstleerdubbelingen op de binnenkant en tussen de duim en de wijsvinger, protectoren op de vingers, textiel-overtrokken hardschaalprotector op de knokkels, Velcro-sluiting op de schacht onder de pols aan de bovenzijde, vizierwisser op de linker wijsvinger, touchscreenbekleding op de wijsvinger- en duimtop. Lengte schacht lang Maten Virium 6 tot 14, Vivre 6-10 Damesuitvoering ja, Virve, ook in andere maten en kleuren Kleuren Virium: zwart/neongeel, zwart/grijs, zwart met zilveren biezen, Virve: Zwart met roze biezen, zwart met zilveren biezen CE-certificaat EN13594:2015, veiligheidsklasse 1, KP Verkoopprijs € 149,- Land van fabricage China
Veiligheid ● ● ● ● Doorslijttest goed doorstaan Draagcomfort ● ● ● ● ● Beweeglijkheid vingers (kaartspel) 1.46 min. Gripgevoel ● ● ● ● ● Afwerking ● ● ● ● ● Gewicht droog (maat 11) 225 gram Gewicht nat 345 gram (+ 53%) Waterdichtheid dicht Pasvorm in nieuwstaat een beetje stijf, valt zeer klein uit, brede opening, brede hand, vrij korte vingers Prijs/kwaliteitsverhouding ● ● ● ●
Ondanks minimaal puntenverlies op het gebied van veiligheid en een middelmatige smartphone-gevoeligheid bieden de Virium en de Virve wel het beste totaalpakket. Fijn draagcomfort, probleemloze beweeglijkheid en uitstekend gripgevoel met hoogwaardige afwerking bezorgen deze veganistische Fin de testzege.
Spidi Rain Warrior
De hagedissen zijn onder ons: de strijd tegen de regen kan beginnen.
Materialen nylon, neopreen, polyester, polyurethaan Uitrusting Gevormd neopreen op de handrug en onderkant, gaas op de vingers, duimen en de schacht, Tenax Nylon op en tussen de vingers en in de schacht, Velours-microvezel op de onderkant, H2Out-klimaatmembraan, hardschalen knokkelprotector van PU, materiaaldubbelingen bij de vingeraanzet en tussen de duim en wijsvinger, handpalmprotector, touchscreenpads op de wijsvingers, Velcro-sluiting op de schacht. Lengte schacht middel Maten S tot 3XL Damesuitvoering nee Kleuren zwart, zwart/olijf, zwart/neongeel, zwart/blauw CE-certificaat EN13594:2015, veiligheidsklasse 1, KP Verkoopprijs € 99,90 Land van fabricage China
Veiligheid ● ● ● Doorslijttest net doorstaan Draagcomfort ● ● ● ● ● Beweeglijkheid vingers (kaartspel) 1.33 min. Gripgevoel ● ● ● ● ● Afwerking ● ● ● Gewicht droog 200 gram Gewicht nat 370 gram (+ 85%) Waterdichtheid niet waterdicht, minimaal waterlek rechts tussen de middel- en ringvinger; tweede paar wel waterdicht Pasvorm brede toegang, breed handdeel, relatief, korte, brede vingers, te lange duimen Prijs/kwaliteitsverhouding ● ● ● Website fabrikantwww.spidi.com
Ondanks zijn strijdlustige naam en het opvallende Raptor-ontwerp, is deze veganistische regenkrijger handtam en blinkt hij uit qua draagcomfort en gripgevoel, alsmede met de beste beweeglijkheid van het testveld. Helaas liet een van de twee geteste paren water door naar de binnenkant
Niet eerder was een Triumph zo toegankelijk. Of beter gesteld: nog nooit was een Triumph zo betaalbaar. De Britse machines staan namelijk juist al langer bekend om hun toegankelijkheid. Lijdt die bij de Trident 660 onder de beknibbelmanie van Triumph?
Testlocatie
Nederland
Omstandigheden
Hollands
Temperatuur
8 – 15 graden
Testkilometers
1003
Voor we ook maar een alinea verder gaan, wil ik eerst iets duidelijks stellen. In het echt ziet de Trident 660 er veel beter uit dan op de foto. Op plaatjes oogt de naked een beetje mal met zijn bolle hamsterwangentank, maar in werkelijkheid is het weliswaar een afwijkende maar leuke motorfiets. Denk je dus – net als ik – op basis van plaatjes kijken dat de Triumph niet om aan te gluren is, dan vergis je je. Rij op z’n minst langs een dealer in de buurt om het ding in het echt te bekijken.
Wat is een XXL-test?
Bij een introductie van een nieuwe motorfiets staat een motor altijd met 1-0 voor. Een fabrikant kiest namelijk nauwgezet het ideale testterrein voor z’n nieuwe model, waarbij vaak gereden wordt onder perfecte weersomstandigheden. Maar hoe houdt dit model zich in de Nederlandse alledaagse praktijk? Brengt het rijden tussen de files, over kinderkopjes, op dijken en in de zeikende regen dingen aan het licht die onder perfecte omstandigheden verborgen blijven? De XXL-test wijst het uit.
Fraai zwevend opgehangen koplamp.
Oké bij zo’n wartel wint het beknibbelen.
Kniehoek gaat nog wel met een lengte van 1.80.
MOTO73 in 2046
Tot zo ver deze dienstmededeling. Een mededeling die niet gericht is aan de beoogde doelgroep – de beginnende motorrijder – maar aan de routinier die alles op twee wielen al gezien denkt te hebben. De starter heeft al lang een paar keer met zijn neus tegen de etalageruit van de motorzaak gedrukt gestaan. Net zoals de routinier dat dertig jaar terug deed. Startende en gearriveerde motorrijders kunnen qua ervaring niet verder uit elkaar liggen, maar de Trident brengt ze samen. Dit is zo’n model dat jong en oud, ervaren en beginnend weet te plezieren. Hoogstwaarschijnlijk brengt MOTO73 in 2046 het verhaal van Trident 660-bezitters die hun trotse bezit na een kwart eeuw voor nog geen goud willen inruilen voor iets anders. Meest gebezigde quote in dat fictieve verhaal: ‘Eigenlijk zocht ik een leuk motorfietsje om het op te leren, maar de Trident bevalt zo goed dat hij nooit meer weg mag.’
Om de Trident in deze XXL-test correct aan de tand te voelen, hebben we ons verplaatst in de beginnende motorrijder. Om het zekere voor het onzekere te nemen hebben we ook daadwerkelijk jonkie Rowan in het zadel geplant. Net als tijdens mijn wittebroodsweken met het roze papiertje is er gedarteld op polderwegen, het strand opgezocht, gepatst in de (lege…) stad en is elk excuus aangegrepen om in het zadel te klimmen. En daar leert een mens wel wat van.
Het eerste leren we al stilstaand. Voor een volwassen kerel van 1.80 biedt de Trident een redelijke zitplek. De omhooggeschoten puber die vijf centimeter langer is, krijgt het al wat lastiger. De kniehoek is aan de sportieve kant en mensen met lange stelten krijgen hun benen net niet lekker weggepropt in de uitsparingen in de tank. Triumph heeft geen hoger zadel als accessoire; dus je hebt het hier mee te doen.
Blij verrukt
Begrijp me goed: de zitplek die de Trident 660 biedt is geen straf. Je houdt het makkelijk lang vol. Het zadel is smal en hard, maar ondersteunt je achterste beter dan menig pluchen fauteuil die twee keer zo groot is. Het stuur staat op de juiste plek zodat het bovenlijf als vanzelf een lekkere actieve houding aanneemt. De benzinetank is heerlijk smal tussen de knieën. De voetsteunen staan ver genoeg naar achter om je lekker schrap te kunnen zetten en trillingen blijven achterwege. Alleen had ik in de ideale situatie twintig millimeter hoger gezeten voor een iets betere kniehoek. Nogmaals: het is ook nu geen straf en waarschijnlijk zijn we zo langzamerhand tot op het bot verwend door alle XXL-allroads met eindeloze beenruimte. Voor een kleine naked heeft de Brit het goed voor elkaar. Voor een eventuele duopassagier durf ik dat niet zo stellig te zeggen. Het duozadeltje lijkt aan de kleine kant.
Het leuke aan nieuwe motorrijders is dat ze nog blij verrukt zijn met zaken die een routinier niet meer opvallen. Automatisch uitschakelende knipperlichten bijvoorbeeld, rijmodi, tft-scherm, traction control, de veiligheid dat je alleen kunt starten met ingetrokken koppeling en twee spijltjes in de tankopening die het vulpistool ondersteunen zodat je makkelijk en zonder gespetter tankt. Hoezo budgetfiets? De uitrusting van de Trident 660 is compleet. Hij oogt ook niet als goedkoop dingetje. De motorfiets is fraai afgewerkt en heeft mooie details als de zwevend opgehangen koplamp, prachtige swingarm, clean blok en eigenzinnig logo op de tank. Van de nummerplaatbevestiging moet je houden, maar als spatlap krijgt het een onvoldoende. Zonnig Tenerife leert je niet dat de achterkant van de motor onder de bagger komt te zitten bij een regenbui. Nederland leert je dat op dag een.
Beschaafde spierballen
Laten we – nu we toch in die hoek bivakkeren – nog wat meer Hollands zeveren. De stuuruitslag mag groter. Natuurlijk is het makkelijk manoeuvreren met zo’n licht fietsje, maar toch is een paar graden meer uitslag lekker. Nog een puntje: de knipperlichtlampjes zijn lastig leesbaar in fel zonlicht. En onder het zadel kun je een pakje vloeitjes meenemen, maar geen schijfremslot.
Tot zo ver het gezever, schakelen we naadloos over naar de complimenten. Die beginnen bij het blok. Het lukt Triumph om ook een instaptriple een heerlijk karakter mee te geven. Het is krachtig, koppelrijk, maar laat zich ook door een onervaren motorrijder mennen. Die rijdt er zo op weg. Scheuren hoeft absoluut niet, maar het blok is over zijn hele toerenbereik krachtig genoeg om het wel mogelijk te maken. Een plotselinge trap in je rug ontbreekt, het vermogen is heerlijk gelijkmatig verdeeld tussen ruwweg drie- en negenduizend toeren. Misschien bestempelt een enkeling dat als saai, ik niet. Helemaal niet zelfs. Hoe zalig is het dat je net zo makkelijk in een te ‘hoge’ versnelling door een stad tokkelt als dat je lekker sportief op een dijkje rijdt? Deze Trident gaat het allemaal even makkelijk af. Overal toont hij zijn – beschaafde – spierballen en eveneens beschaafd (1:19,2) consumptiegedrag. De zesde versnelling is een overdrive, maar op wettelijke snelheden trekt het blok zelfs dan nog voldoende. Tenzij je in een sportieve bui bent, dan trap je de bak voor de zekerheid een keer naar beneden.
Oefenterrein rijschool gekaapt
De versnellingsbak heeft twee gezichten. Schakel je keurig met koppeling heb je niets te klagen, zonder is het een ander verhaal. Dat voelt stroef en lomp. Sla de eerste versnelling gerust over, in twee gaat hij net zo makkelijk van zijn plaats. Nog een minpuntje aan een verder zalig blok: in eerste versnelling loopt het helemaal onderin wat rommelig. Niet als je weg rijdt, maar als je iets langer stationair in één rijdt. Geef je dan gas, dan lijkt de injectie de instructie eventjes niet helemaal te begrijpen.
Over de remmen dan weer niets dan goed. De Nissins zijn krachtig en goed te doseren. De niet instelbare Showa UPSD waaraan de remklauwen zijn bevestigd, doet eveneens goed werk. De basisafstelling is steviger dan gedacht. Bij een instapmodelletje verwacht je een overdreven soepel geveerde fiets, maar de Trident voelt fermer en daardoor volwassen afgeveerd. Samen met het lichte gewicht staat het garant voor een fijn en neutraal stuurgedrag. In de wondere wereld van instapmotoren zijn er exemplaren die (nog) lichter sturen, maar dat gaat enigszins ten koste van de stabiliteit. Dat is op de Trident 660 geen probleem. Die blijft ook nog strak als je er lekker op het gas de snelwegoprit mee pakt. Bij het zien van een rij pilonnen ‘kaapt’ jonkie Rowan voor de gein even de oefenlocatie van een rijschool. Zijn eigen Ducati Scrambler vlamt nog lichter door de kegels, maar hij doet de speciale verrichtingen alsof hij al jaren op de Triumph rijdt. Met het toegankelijke en het vertrouwenwekkende van deze triple zit het wel snor. Het is bijna schofterig dat je binnen een kwartier met deze motorfiets bijna net zo’n goede band hebt als met je beste vriend. Net als met die beste vriend groei je naar elkaar toe. Een vriendschap wordt in de loop der jaren alleen maar hechter en geen moment saaier.
Normale hand, klein duozadel.
Ventiel waar dure motoren wat van kunnen leren.
Mooi tot op detailniveau.
Geen enkel commentaar op de Nissins.
Klein kontje.
Conclusie 2021 Triumph Trident 660
Deze test heeft een twist. Triumph richt zich met de Trident 660 vooral op beginnende motorrijders. Jonge gasten die voorheen wel konden dromen van een Britse triple, maar het bij dromen moesten laten. Een prijskaartje van negen mille brengt een Triumph wel in beeld. Ter illustratie: de goedkoopste Street Triple kost € 10.600. Al gaan heel wat beginnende motorrijders aan deze Trident blijven plakken omdat hij alles zo goed doet en de reserves heeft om met de wensen van een steeds geoefender motorrijder mee te groeien. Zonder ooit te gaan vervelen.
Beginnende motorrijders kunnen we inderdaad afvinken als potentiële Trident-rijders, maar er komen meer groepen in beeld. De motorfiets is te goed, te leuk en presteert te volwassen om hem enkel het predicaat ‘beginnersfiets’ op te spelden. Daarmee doe je niet alleen de motorfiets te kort, maar ook alle ervaren motorrijders die op zoek zijn naar een makkelijke, maar desondanks leuke motorfiets. Ook zij kunnen niet om deze fiets heen. Mensen die op zoek zijn naar veel waar voor hun centjes voelen zich niet bekocht. De triple past que prijsstelling precies tussen viercilinder Honda CB650R van € 9.798,- en de twins Yamaha MT-07 € 8.199,- en Kawasaki Z650 € 7.999,-. ‘Geen cent te veel hoor’, klinkt het vertrouwd uit Zeeuws Meisje’s mond.
Pluspunten 2021 Triumph Trident 660
Volwassen rijwielgedeelte, vermogensafgifte tripleblok, remmen, waar voor zijn geld, soepele alleskunner, vertrouwenwekkend, groeit met je mee
Minpunten 2021 Triumph Trident 660
Afleesbaarheid dashboard en hoeveel informatie in een oogopslag, rommelige motorloop in één, stuuruitslag, spatlap
Meten is weten
Welke vreemde eend hebben we nu in de bijt? Druijf Racing? Inderdaad: Druijf Racing. De in Lunteren gevestigde specialist van het snelle spul neemt dit keer de testbankhonneurs waar. Een bedrijf dat de website www.motorafstellen.nl beheert, klaart dat klusje lachend. Op ons vaste adresje konden we dit keer niet terecht en dat levert een ‘probleem’ op. De vermogensbank van Druijf Racing meet het aantal pk’s aan het achterwiel. Normaal meten we die aan de krukas. Een echt probleem is het niet want het is overduidelijk dat de Trident de fabrieksopgave van 81 pk makkelijk haalt (76,4 pk @ 10.200 tpm en 62,7 Nm @ 6370 tpm) en overtreft. Zelfs met acht procent transmissieverlies haalt hij nog de opgegeven waarde en zeer waarschijnlijk lag het transmissieverlies van de amper ingereden Triumph nog wat hoger. De krachtige indruk van het blok zit dus niet alleen tussen de oren, maar manifesteert zich ook op de vermogensbank. Hetzelfde geldt voor de alom aanwezige kracht. De vermogensbank laat keurig zien dat het blok inderdaad van onder tot bovenin over bakken koppel beschikt. Daardoor voelt hij over meer cc’s te beschikken dan ‘slechts’ een 660’tje.
Dat Triumph-cijfers realistische cijfers zijn, blijkt ook uit het gewicht. Op onze weegschaal meten we 190,8 kilo ten opzichte van een geclaimd rijklaargewicht van 189 kilo.
Tot slot het verbruik: met de totaalstand op 174 kilometer was de Trident nog niet echt los. Het gemiddelde verbruik van 1:19,2 moet dus nog wel iets beter kunnen. Het laagste verbruik bedroeg 1:20,5, het hoogste 1:17,3. Het is wel opvallend dat de benzinetank gigantisch groot op foto’s oogt, maar dat hij in werkelijkheid slechts veertien liter bevat.
Lelijk en ook nog eens onpraktisch in de regen
Knoppen zijn prima te bedienen met winterhandschoenen.
Verstelbaar hendel op zogenaamde budgetfiets.
Geinig, maar geeft net te weinig informatie in een oogopslag.
Het ging vorig seizoen zo geweldig met Jeffrey Herlings tot een zeer zware crash het seizoen helemaal in de war schopte. Even leek de crash zelfs zijn leven volledig te doen veranderen, maar Herlings kroop door de oog van naald. Zijn verschrikkelijke val terugkijken doet daarom wel iets met hem. En dat snappen we helemaal.
Eindelijk, eindelijk, eindelijk zijn de eerste kilometers op Harley-Davidsons allroad gemaakt. Hoe hard bijt de Harley-Davidson Pan America van zich af in een uiterst competitieve klasse? Ad van de Wiel vindt het uit.
Je moet een gelukkig mens zijn.
‘Bij de eerste foto’s die van de Harley-Davidson Pan America verschenen, dacht ik nog dat de motorfiets een frontaal ongeluk had gehad, maar toen ik hem voor het eerst zag op de Motorbeurs Utrecht was ik verkocht. Wat een woest apart ding. Dus ja, ik ben een gelukkig mens.’
Wat zijn je eerste ervaringen met de Harley-Davidson Pan America?
‘Voor een Harley-Davidson is de Pan America een heel bijzondere Harley-Davidson. Hij heeft 152 pk – en Harley communiceert dat aantal voor de verandering ook – weegt net zo weinig als de concurrentie, heeft een aantrekkelijk prijskaartje, hangt vol elektronica, biedt bakken comfort, scheurt als een dolle, stuurt makkelijk, klinkt als een KTM, houdt van toeren draaien en heeft geen riemaandrijving, maar een ketting. Kortom: dit is geen alledaagse machine uit Milwaukee. Als allroad is de Pan America echter niet zo bijzonder. Dat klinkt vreselijk, maar is een compliment.’
Leg dat eens uit.
‘Het is Harley-Davidson gelukt om in een keer mee te doen met de grote spelers. De Harley-Davidson Pan America staat gevoelsmatig midden in de gearriveerde spelers als de BMW GS, KTM Super Adventure en Ducati’s Multistrada. Als Harley is de Pan heel afwijkend, maar in vergelijking met de concurrentie wijkt hij alleen af door zijn briljante uiterlijk, zijn complete uitrusting, het logo op de tank en de – echt waar – gunstige prijs.’
‘Het meeste wel. De motor stuurt goed, het blok loopt prachtig soepel/krachtig en trillingsvrij en het comfort is groot. Alles wat je zoekt in een allroad. Natuurlijk is er altijd wel iets te klagen. Het verstelmechanisme van het ruitje is onhandig en lijkt geen lang leven beschoren. Het grootlicht en knipperlichten staan soms zo maar aan. En hoe fijn het blok ook loopt, de versnellingsbak werkt redelijk stroef. Hopelijk verbetert dat met wat meer kilometers op de klok.’
Is de Harley-Davidson Pan America een echte allroad?
‘In de ochtend reden we keurig op asfalt dwars door het Duitse Westerwald. De machine geeft in het bochtenwerk veel vertrouwen en slikt ook slecht wegdek als zoete koek. Op de Autobahn bleef de Harley-Davidson Pan America ook bij 200+ strak. De middaguren waren gereserveerd voor het offroadgedeelte in een oude basaltmijn. Het was offroad light, maar het lijkt de Harley net zo makkelijk af te gaan als de concurrentie. Dus mag de Pan America zich officieel allroad noemen. Harley-Davidson zet in een keer een knappe motorfiets in deze categorie neer. Laat die vergelijkende testen maar komen.
Hoeveel motorreisverhalen hebben we al gewijd aan de landing in Normandië 1944, de geallieerde invasie van Europa-onder-de-Knoet-van-de-Nazis? Hun hele Atlantikwall vanaf Noord-Noorwegen tot Noord-Spanje is slechts twee keer doorbroken. In het Franse Normandië dus én in Zeeland: het Normandië van Nederland.
Na de landing in Normandië rukten de geallieerden steeds verder op om Europa te bevrijden. Hun offensief werd bemoeilijkt door steeds langere bevoorradingslijnen. Op 4 september 1944 bevrijdden ze Antwerpen, maar de Duitsers controleerden nog de Westerschelde. De geallieerden bombarderen in oktober 1944 de dijken van Walcheren en Zuid-Beveland – waardoor grote delen onder water kwamen te staan – om zo de Atlantikwall te doorbreken.
Daarbij werd het dorp Westkappele bijna compleet met de grond gelijk gemaakt. De Sint Willibrordkerk bleef gespaard, die sinds 1818 als vuurtoren dienstdeed en in ’40-’44 door de Duitsers werd gebruikt als observatie- en radarpost. Gelukkig is er nu een lift naar boven waardoor je dus zonder rode waas en een meteorietenregen van zwarte vlekken voor je ogen op zo’n vijftig meter hoogte van het uitzicht kunt genieten.
Vergeten krijgsgeschiedenis
Onder mij liggen de blauwgrijze Noordzee en de oranjedakenzee van Westkapelle, het mooie dorp waar ik graag mijn oude dag zou willen slijten, met wat toertochtjes om de week te doorbreken. Maar voor de AOW binnenrolt, moet er nog gewerkt worden en daar is niks mis mee. Zeker niet als het erom gaat om vanuit Westkapelle een vergeten stuk geschiedenis onder de wielen te nemen. Wie kan mij beter over Neerland’s Normandië vertellen dan Hans Sakkers, auteur van het boek Slag om de Schelde? Het café van Museum het Polderhuis serveert bij de koffie heerlijke appeltaart. Als je daar nou een dot slagroom bij doet, dan schuift Hans graag aan om meer te vertellen over de deze vergeten krijgsgeschiedenis, nota bene in onze eigen lage landen.
Na appeltaart-met-slagroom-en-briefing van Hans neem ik de tijd voor de expositie van Het Polderhuis, die binnen en buiten is gewijd aan de tragische en heroïsche gebeurtenissen van november 1944. Dan schop ik de moderne variant van de Liberator tot leven en tokkel ik in oostelijke richting over de duinroute, over dezelfde smalle corridor tussen zee en geïnundeerd land die de geallieerden moesten gebruiken voor hun opmars om, na de invasie in Westkapelle, Walcheren te bevrijden van het Nazi-juk.
Stichting bunkerbehoud
Op Walcheren stonden drie Duitse kustbatterijen op een rijtje langs de Westerschelde: Westkapelle, Zoutelande en Dishoek. De Zeeuwse Rivièra claimt de meeste zonuren van Nederland, met Zoutelande als hotspot. Daar komen al sinds jaar en dag Duitse badgasten op af. Bij strandopgang ’t Pauwtje staat de bunkerdeur al open. Stichting Bunkerbehoud krijgt volgens bunkerbeheerder Jan Poppe vaak bunkers naar zich toegeschoven waar gemeentes geen raad mee weten. Noblesse oblige: die knappen ze dan op en zo zorgt Bunkerbeheer in Vlissingen voor één bunker en in Zoutelande voor twee gevalletjes gewapend beton.
Eerst de manschappenbunker maar, onder aan het duin. Het ziet er zowaar zelfs ein bisschen gemütlich uit daar rond de eettafel tussen de vitrines vol wapentuig en ander historisch materiaal. Dacht ik het niet: daarna volgt in volle motorbepakking de beklimming van het duin boven Bunker Eins om Bunker Zwei te bereiken. Het uitzicht vanaf de ijzeren koepel bovenop maakt de beproeving ruimschoots goed. Uitzicht naar alle richtingen, daar heb je de vuurtoren van Westkapelle, daar de skyline van Vlissingen… die Duitsers waren bepaald niet stom om hier een observatiepost neer te zetten in het zand, onder een paar meter dikke laag beton.
Gastvrij onthaal
Gewaarschuwd door het pokketepokketen van de Amerikaanse V-twin en ingeseind via Hans Sakkers staat John Daane al op me te wachten. Geboren en getogen in het duinengebied van Dishoek kreeg John de oorlogsgeschiedenis al met de paplepel ingegoten. Van het een kwam het ander en nu beheert John een imposante collectie ‘oorlogsspullen’ en een aantal bunkers verspreid over de Dishoeker Duinen.
Ook John kan gepassioneerd vertellen over fiertsig-fieroentfiertsig en toont me buiten zijn machtig interessante bunkers en WOII-spullen ook foto’s van Duitse badgasten in zwem- of onderbroek, vrolijk lachend met Zeeuwse meiden in klederdracht. Ook damals werden de Duitsers gastvrij onthaald aan deze Zeeuwse kust.
Maar in najaar 1944 ging het er wat minder lieflijk aan toe. ‘Es ist die Invasion!’ moeten de Duitsers geroepen hebben, net als Werner Pluskat die dat een paar maanden daarvoor in Normandië óók al had geroepen.
De overgebleven bunkers in de duinen van Dishoek zijn uniek in Nederland, want hier is daadwerkelijk heftig gevochten en zijn de sporen van de strijd nog duidelijk zichtbaar, zeker als John me daarop tijdens een wandelrondleiding op wijst. Er zijn prachtige en tragische verhalen verbonden aan de ooit 22, maar nu nog 10 manschappenbunkers, de munitiebunkers, de artilleriebunkers en hospitaalbunker. Maar die bunkerverhalen kan John beter vertellen dan ik.
Bevrijdingsmuseum Zeeland
Het is een hoop gesteggel door Vlissingen, maar ik kan Uncle Beach bij de voormalige Slijkhaven niet overslaan uit respect voor de geallieerde invasiemacht die hier vanuit Terneuzen was geland. Met amfibievoertuigen kwam de troepenmacht hier op 1 november ’44 aan land, vlak onder de Oranjemolen. Het Landingsmonument staat aan de Commandoweg aan de andere kant van de dijk. Die klim wordt beloond met zicht op het monument, de scheepvaart op de Westerschelde, de Oranjemolen, een Duitse mini-U-boot achter glas, de observatiebunker VLISS 011-91, inderdaad: óók in beheer bij de mannen van Bunkerbeheer.
Via een fijne slingerweg langs het haventerrein en Fort Rammekes dreunt de V-twin Nieuwdorp binnen. Als je de AOW-leeftijd nadert, snap je soms die digitale exposities niet waarmee musea hun bezoekers denken te verblijden. Gelukkig voor jou dan: het Bevrijdingsmuseum Zeeland in Nieuwdorp puilt uit van de échte spullen in diorama’s en vitrines: soldaten in uniformen, burgers in klederdracht, aan-de-tijd-van-toen-gebonden voorwerpen, wapens en voertuigen waaronder, anders was het geen goed museum, ook een aantal Harley-Davidson Liberators en een Duits boxerzijspan. Ook hier draait alles om de Slag om de Schelde. De imposante verzameling werd bijeengebracht door Kees Traas en wordt nu beheerd door diens zoon Stef. Wat begon met een enkele Canadese helm groeide uit tot een collectie van 40.000 stukken. Hier kijk ik langer rond dan ik voor mogelijk had gehouden met zo’n Street Glide die vanaf de parking maar blijft sirenezingen. Maar uiteindelijk kom ik via het buitenterrein, ook deel van de tentoonstelling en het tourniquetdeurtje toch weer bij mijn Liberator uit.
Ongekend slagveld
Na de landing in Normandië rukten de geallieerden gestaag op in West-Europa. Naarmate ze verder van de Franse kust kwamen, werd de bevoorrading een steeds nijpender probleem. Daarom was de haven van Antwerpen zo cruciaal. Maar de toegang tot de haven – de Westerschelde – werd door de Duitsers op Walcheren bewaakt met kustbatterijen van de Atlantikwall. Op 26 oktober landen Schotse soldaten vanuit Terneuzen op de kust van Zuid-Beveland. In november volgt de invasie naar Westkapelle en Vlissingen over de Westerschelde en vanaf 31 oktober over land via de Sloedam. Op 8 november capituleren de Duitsers. De strijd was ongekend hevig en het aantal verloren manschappen aan geallieerde kant hoog: 12.873 werden gedood, raakten gewond of vermist.
De Zak van Zuid-Beveland verrast me met verrassend veel hoge, bochtige dijkweggetjes, waarlangs populieren en perenbomen in het gelid staan. Ook dit gebied werd door geallieerde bombardementen hevig getroffen. Dorpen zoals Ellewoutsdijk werden geëvacueerd want die lagen direct in de vuurlinie tussen de good guys en de böse Männer.
’s Morgensvroeg op 26 oktober ’44 stapten in Terneuzen Schotse soldaten in Buffalo’s, gepantserde amfibievoertuigen. Hiermee landden ze op Zuid-Beveland. Op twee stranden met de codenamen Green Beach en Amber Beach, ten zuiden van Baarland. Vandaag de dag staan er stacaravans op een vakantiepark in plaats van Duitse manschappenbunkers.
De hoge dijk bij Green Beach was voor veel voertuigen een onneembaar obstakel, daarom werd Amber Beach de belangrijkste landingsplaats. Op de eerste invasiegolf volgden Shermantanks en nog meer soldaten. De Duitsers waren net als in Normandië verrast, maar vochten hard terug. Want het Führerbevel luidde: ‘Kapitulieren? Nie!’ Ook Hitler wist dat zijn kwade zaak verloren was als de geallieerden de haven van Antwerpen konden gebruiken.
De Harley doet waarvoor hij is gemaakt: in bedaagd tempo voortploffen door een landschap vol fruitplantages en pittoreske dorpjes in het spoor van de geallieerde commando’s. Op naar de Sloedam, toen de enige vastelandverbinding tussen Zuid-Beveland en het eiland Walcheren. Door bomkraters en Duitse greppels was de dam niet begaanbaar voor tanks en de Duitsers verdedigden hun kant van de dam hardnekkig. De dam was 1 km lang en slechts 45 meter breed. Pogingen van de geallieerde infanterie liepen steeds vast in het Duitse spervuur. Maar het Zeeuwse verzet toonde hun een sluiproute door de modder en slikken van het Sloe. Schotse Cameronians staken met rubberbootjes over en vielen de Duitsers in de rug aan. Operatie Mallard was een succes en de geallieerden konden doorstoten naar Walcheren.
Zo’n beetje heel Walcheren stond onder water, alleen een stuk grond rond Nieuwland en de smalle kuststrook van Vrouwenpolder over Domburg, Westkapelle en Dishoek naar Vlissingen bleef droog. Na de landing en verovering van Westkapelle stopte de geallieerde opmars in Domburg, de strijd was zo goed als gestreden. In Domburg staan nu monumenten voor omgekomen burgers en Belgische en Noorse commando’s. Domburg is een prachtig plaatsje, met aantrekkelijke restaurants en logiesmogelijkheden, maar ik wil terug naar Westkapelle. Op nog een keertje de expositie van Het Polderhuis op me in te laten werken, nu dat ik zelf de situatie ter plaatse in ogenschouw heb genomen.
Ha, daar steekt de Sint Willibrordtoren alweer boven de oranjepannenzee uit.
Een baantje als appeltaartbakker, historicus of bunkerverhalengids kan ik hier wel vergeten. Anderen doen dat werk veel beter dan ik. Maar is er geen vacature vrij, tegen een geringe aanvulling op mijn AOW als vuurtorenwachter?
Holly- en Bollywood lieten het thema liggen. Dus wat weet de wereld van de Slag om de Schelde? Daar komt nu langzaam verandering in. Na de Nederlandse bioscooppremière in 2020 vertoont Netflix ‘The Forgotten Battle’ en krijgt het Normandië van Nederland de aandacht die het verdient. Maar voor de film was er al het boek Slag om de Schelde. Dat verscheen bij Uitgeverij Marberg Media, ISBN: 9789083017204 € 49,99, marbergmedia.nl
Nog meer in het filmproject De Slag om de Schelde: Grit, Het Pamflet, De Kleine Pinist, Barrière en ’t Water Moge Stijgen. filmalot.nl/slagomdeschelde
Stel je dit tafereel eens in 2021 voor. Dat bijvoorbeeld Marc Márquez en Jack Miller, nadat ze de race niet gewonnen hebben of zelfs uitgevallen zijn, lachend winnaar Maverick Viñales op de schouder nemen om diens zege nog wat extra’s te geven. Alleen al de perschefs van Márquez en Miller zouden er in blijven hangen van diepe ellende. In 1980 was dat allemaal geen enkel probleem zoals we hier zien na de Dutch TT, met als stralend middelpunt natuurlijk Jack Middelburg. Links ‘Ken’ Roberts, die er duidelijk weinig last van heeft dat hij eerder die dag met bandenproblemen moest opgeven. Boet van Dulmen lijkt zelfs haast trots te kijken naar zijn landgenoot, terwijl hij stiekem natuurlijk maar wat graag de TT van 1980 gewonnen had. Tijden veranderen…
Foto-info
Fotograaf
Henk Keulemans
Jaar
1980
Onderwerp
TT-zege van Jack Middelburg
Wetenswaardigheid
We zien hier Jack Middelburg zonder sjekkie en da’s best bijzonder. Want zelfs de lauwerkrans en de champagne, het moment dat elke coureur ooit hoopt mee te maken en al helemaal voor eigen publiek, moesten na zijn beroemde TT-zege wachten totdat het sjekkie he-le-maal op was.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
