De achtste editie van de BMW Motorrad International GS Trophy vindt eind zomer 2022 plaats in Albanië. Dat is een van de laatste, grotendeels ongerepte off-roadgebieden van Europa.
Kwalificatie-evenementen selecteren de deelnemers voor dit unieke avontuur. In 22 landen worden de komende maanden teams gevormd. Er zijn voor het eerst ook zes damesteams.
De komende periode geeft BMW Motorrad steeds meer informatie over de GS motorfietsen en uitrusting die worden gebruikt tijdens de GS Trophy 2022.
Op de website kunnen BMW-rijders zich aanmelden voor een voorkwalificatie-evenement in Nederland. Er is ruimte voor tachtig personen. De beste twintig gaan door naar de Qualifier in Wales. Daaruit komen de drie winnaars die Nederland in Albanië tijdens de BMW International GS Trophy 2022 gaan vertegenwoordigen.
‘Hij reed als een kampioen rond, zo trots was hij op z’n FJ’, weet Jan van Soelen zich prima te herinneren. Hoewel zijn vriend Hans Janssen met de ‘vijand’ heult, is zijn keuze in 1986 begrijpelijk. Ondanks fervent Kawasaki-liefhebber te zijn, koopt hij een gloednieuwe Yamaha FJ1200. ‘Ik vond het wel een beetje heiligschennis, maar achteraf geef ik ’m groot gelijk. Wat een geweldig goede motor is die FJ.’
Twee jaar voor de koop van Hans Janssen, we schrijven 1984 dus, is het Yamaha gelukt om alle ogen op hun nieuwste model te richten. Met de komst van de FJ1100 weten ze de lat te verleggen op de sporttoermarkt. De Japanse fabrikant produceert een zware viercilinder waar ook nog eens heel goed mee te sturen valt. En dat alles op een comfortabele manier. De FJ ontvangt al gelijk louter positieve testverhalen, maar twee jaar na de introductie komt er toch al een opvolger. Gestuwd door prestige ‘moet’ Yamaha een 1200 op de markt brengen, waardoor in 1986 een FJ1200 in de showroom komt te staan. Op dat moment zwicht Hans Janssen ook voor de FJ, ondanks dat hij een ‘groen’ hart bezit. Zijn geliefde Kawasaki Z1000 wordt zonder pardon ingeleverd bij Van der Heijden in Den Bosch, als ruilmiddel voor een gloednieuwe FJ1200. ‘Ik stond er versteld van… Hans op een Yamaha’, vertelt Jan van Soelen. ‘Om eerlijk te zijn, had ik dat niet verwacht.’
Hoewel hij er niet veel van moet hebben, is ook Jan onder de indruk van de Yamaha. ‘Net als Hans was ik helemaal weg van Kawasaki. Op dat moment reed ik zelf rond op een Z650. Die FJ van Yamaha stond te boek als een goede motor, maar in het begin wilde ik er niets van weten. Ik had niets met het merk, door mijn eerdere ervaring met de 180 Electric. Dan reed ik een weekendje op dat ding en de week daarna was ik alleen maar aan het sleutelen, legt de 69-jarige inwoner van Geldermalsen uit. ‘Uiteindelijk was ik natuurlijk wel nieuwsgierig en Hans liet me op zijn FJ rijden. En ja, het was echt een beest van een motor. Er zat flink wat power in, maar je kon er ook behoorlijk mee sturen.’
Geen schande
Inmiddels staat Hans’ Yamaha FJ1200 alweer enkele jaren in de ‘showroom’ van Jan van Soelen. Helaas met een trieste reden. Zijn vriend overlijdt in 2006 aan een hartstilstand, waarna zijn vrouw beslist dat Jan zich moet ontfermen over de sportieve vierpitter. En dat doet hij met veel zorg. De Yamaha verkeert zodoende nog altijd in perfecte conditie en ziet er als nieuw uit. Vreemd is dat ook niet, want Jan is superzuinig op dit emotionele bezit. ‘Ik denk dat hij nauwelijks regenwater heeft gezien. Alleen tijdens mijn jaarlijkse ritje naar de TT kan het zijn dat-ie weleens een buitje heeft meegemaakt.’ Het enige smetje dat op de FJ te vinden is, is een deuk in de linker uitlaat. ‘Mijn zoon reed een tijdje op de Yamaha, om naar zijn werk te gaan. Hij heeft ooit contact gehad met een buurtbus, waardoor die lichte schade is ontstaan. Ik heb op zolder al een nieuw exemplaar liggen. Die moet ik eigenlijk nog een keertje monteren, maar voorlopig laat ik ’m op deze manier staan. Ik vind het op de een of andere manier toch een mooie herinnering.’
Hoewel hij destijds niet helemaal kan begrijpen dat zijn goede vriend Hans naar het stuur van de Yamaha FJ1200 grijpt, is ook Jan nu volledig in de ban van de Japanse sporttoerder. Vreemd is het ook niet, gezien de indrukwekkende cijfers. Inmiddels ligt de introductie alweer 35 jaar achter ons, maar nog altijd hoef je je niet te schamen voor de prestaties van de Yamaha. Verre van zelfs, want de FJ 1200 zorgt voor maar liefst 130 pk bij 9.000 toeren per minuut, terwijl er ook een flink koppel (maximaal 108 Nm) beschikbaar is. Het is destijds ook de reden voor Yamaha om met de 1200 te komen, want die heeft nog even wat extra koppel beschikbaar bij lage toeren. Hierdoor rijdt-ie nog wat soepeler dan zijn voorganger, de 1100. Het verschil is niet groot, maar wel voldoende merkbaar.
Tegen het asfalt
Naast de wijziging van de cilinderinhoud (grotere slag) en het in- en uitlaatsysteem laat Yamaha nog wat extra finetuning los op de 1200. Veel is het echter niet. Op zich ook niet vreemd, aangezien zijn voorganger in 1984 al op een hoog niveau de markt bestormt. Plus: er zit slechts twee jaar tijd tussen deze FJ-modellen. Qua uiterlijk zie je het snel aan de ingebouwde knipperlichten en de grotere onderkuip. Voor de rest is het vooral zoeken naar overeenkomsten.
En dat is maar goed ook, want de basis was dus al goed voor elkaar. De FJ blinkt uit als het gaat om sturen. Ondanks 259 kilo, is hij gemakkelijk op één oor te leggen, bijgestaan door de ‘kleine’ 16-inch wielen. Ook de zitpositie wordt door vele motorrijders als positief beoordeeld. Dat heeft de 1200 (en ook dus de 1100) te danken aan de laag geplaatste voetsteunen, waardoor zowel kleine als grote rijders zich een comfortabele zit kunnen aanmeten. Klein nadeel daarvan is dat de FJ scherp stuurt en dus is het mogelijk dat je al snel met de voetsteunen tegen het asfalt zit.
Dat de FJ1200 op dat moment een zeer belangrijk model voor Yamaha is, blijkt wel uit het feit dat hier enkele noviteiten op te vinden zijn. De Japanners voeren de motor uit met een lateraal frame, waarbij de stalen buizen dus zijdelings langs de cilinders lopen. Tegenwoordig een vrij normaal ontwerp, maar destijds is het eigenlijk alleen bij pure racemotoren te vinden. Ook vrij nieuw voor die tijd, het anti-duiksysteem voor de traploos instelbare voorvork. TCS (Travel Control System) werkt in enige mate, maar een lang leven is deze techniek niet gegund. Zo is het vanaf 1988 (3CV-versie) al niet meer op de FJ te vinden. We hoeven ook niet snel te verwachten dat het systeem een comeback gaat maken, aangezien deze drie letters nu een andere betekenis bij Yamaha hebben. Inmiddels staat het namelijk voor Traction Control System. Hoewel de aandacht van de Japanse fabrikant in de jaren negentig steeds meer naar vloeistofgekoelde motoren verschuift, geeft Yamaha de laatste generatie van de FJ1200 alsnog een primeur mee. Als optie is de 1991-versie van de FJ1200 (3XW) te verkrijgen met ABS. Halverwege de jaren negentig stopt uiteindelijk de productie van de FJ-serie, maar het krachtige blok leeft daarna voort in de XJR1300. Dat iconische model is enkele jaren geleden uit de collectie van Yamaha gehaald.
Yamaha FJ1200 nog volledig origineel
Hoewel Jan van Soelen ook bezitter is van heel veel andere prachtige brommers en motoren, is het vooral de Yamaha FJ1200 die de aandacht opeist in Van Soelens werkplaats annex showroom. Niet voor niets is de 1TX, zoals de eerste generatie wordt genoemd, pontificaal in het midden van de ruimte geplaatst. ‘Het is speciaal om hier de motor van mijn beste vriend te hebben staan. Ik ben apetrots dat hij er nog precies zo uitziet als dat Hans ’m destijds kocht. Ik ben er ook van overtuigd dat je nergens in Nederland nog zo’n originele FJ1200 kunt vinden. Zelfs het heatshield achter de cilinders zit er nog, terwijl dat het eerste “onderdeel” was dat iedereen weghaalde.’
Voor de ‘gewone’ toerritjes heeft Jan een BMW R1100RS tot zijn beschikking, maar een paar keer per jaar laat hij de Yamaha uit. ‘Al jaren ga ik naar de TT en dan komt de FJ van stal. Na zo’n rit is het weer gelijk poetsen, want hij moet er wel als nieuw uit blijven zien. En als het heel mooi weer is, wil ik nog weleens een rondje om de kerk doen, maar daar houdt het ook wel mee op. Zodoende staat er bijna niets op de teller. Na 35 jaar staat er nog geen veertigduizend kilometer op.’
Verwonderlijk is het dan niet om te horen dat niemand hoeft aan te kloppen om deze Yamaha van Jan te kopen. ‘Ik kan alles verkopen, maar deze gaat nooit meer weg. Als ik er straks niet meer ben, dan gaat-ie naar mijn kinderen.’
Liefde voor restauratie
En dan zit je ineens zonder werk. Na 39 dienstjaren wordt Jan van Soelen in 2009 ‘vriendelijk’ bedankt voor zijn inzet bij ASM Lithography in Bilthoven. Een nare periode van bezoekjes aan het UWV volgt en er wordt geen resultaat geboekt. Van Soelen kan echter niet stil zitten en dus begint hij met het opknappen van verschillende brommers en motoren. ‘Dat is altijd mijn hobby geweest, maar door mijn werk was ik veel in het buitenland. Zodoende had ik daar dus nooit echt tijd voor. Ineens veranderde dat. Sleutelen werd eigenlijk mijn werk. Nu trek ik ’s ochtends om negen uur mijn stofjas aan en begin lekker te sleutelen. Beetje brommers en motoren opknappen, heerlijk is dat.’
Momenteel beschikt Jan over twee werkruimtes. Zo is hij overdag te vinden in zijn garage aan huis of op ‘kantoor’. Aangezien hij thuis niet voldoende plek heeft om zijn volledige collectie kwijt te kunnen, huisvest hij zijn tweewielers in een bedrijfspand. ‘Ik ben wat klusjes gaan doen voor Arie Nout, eveneens een echte liefhebber van klassieke brommers. Hij zat hier in Geldermalsen met een Profile Tyre Center, maar zijn zoon zette op een andere plek een nieuw pand neer. Op die manier kwam er een kantoorruimte vrij, waar ik nu mijn brommers en motoren neer kan zetten. Lekker warm en droog.’ In de collectie van Van Soelen vind je prachtig gerestaureerde exemplaren als een Sparta Villiers 200, Moto Morini Scrambler 50, Flandria Rekord, Kreidler Florett Super én Jamathi TT.
Waar moet je op letten bij een Yamaha FJ1200?
Wellicht ben je even bezig om een mooi exemplaar te vinden, maar ze zijn online zeker wel te vinden. Op de bekende websites staan genoeg Yamaha FJ1200’s, maar er zitten behoorlijk wat motoren tussen die het nodige cosmetische leed met zich meedragen. Niet vreemd ook, aangezien de meeste FJ’s nu een historie van zo’n dertig jaar kennen. Een motor met kleine gebreken kun je al onder de duizend euro kopen. Wil je een FJ1200 die er nog piekfijn uitziet, dan moet je rekenen op een bedrag dat rond de 2.000 tot 2.500 euro zit. Een voordeel is dat de FJ een zeer betrouwbaar blok heeft, waardoor een hoge kilometerstand totaal geen probleem hoeft te zijn. Het ligt natuurlijk wel heel erg aan het gebruik van de vorige eigenaar. Let op de gebruikelijke zaken als remmen, vering, ketting en voel of je ergens speling opmerkt. Dat valt bij een FJ gemakkelijk te controleren door ’m op de middenbok te zetten. In het geval van dit specifieke model is het raadzaam om goed naar de uitlaatdempers te kijken, want die willen wel eens een probleem vormen. Dat geldt evenzeer voor de wiellagers en koppeling (kans op lekken). Laatste tip: check de binnenkant van de tank. Doe dit zeker als er aangegeven wordt dat de motor al een tijdje stil staat. Roest wil je daar namelijk niet vinden. Het is een dooddoener, maar maak even een testrit. Doe dat het liefst op verschillende exemplaren, zodat je eventueel verschillen kunt waarnemen.
Goed onderhoud is natuurlijk van belang en bij de Yamaha FJ1200 is het prima voor elkaar te krijgen om zelf de nodige (kleine) klussen uit te voeren. Een specifiek werkplaatsboek (van Haynes voor drie tientjes) is dan geen overbodige luxe. De meeste onderdelen voor een FJ zijn overigens nog goed te verkrijgen. Mocht je niet helemaal zeker van je zaak zijn, dan is het misschien zelfs mogelijk om contact te zoeken met de FJ Owners Club Nederland. Dit is een actieve groep van FJ-eigenaren en zij kunnen je waarschijnlijk op verschillende gebieden helpen als het om de FJ1200 gaat. Je vindt ze simpel door www.fj1200.nl in je browser te tikken.
Zesvoudig wereldkampioen Jöel Robert is op 77-jarige leeftijd overleden nadat hij het Covid-19 virus opliep. De Belg Robert had al langer problemen met zijn gezondheid.
Tot de doorbraak van Stefan Everts in het wereldkampioenschap motorcross in de jaren negentig was Jöel Robert de meest succesvolle rijder in de geschiedenis van het kampioenschap. Robert won tussen 1964 en 1972 zes wereldtitels, alle in 250 en vijf op een rij van 1968 tot 1972. Door zijn gedrevenheid werd België een wereldmacht in de motorcross.
Jöel Robert was voorbestemd om op een motor te rijden. De familie ademde benzine sinds vader Robert met Norton meedeed in de eerste motorcrosswedstrijden die op het continent werden gehouden. Op zevenjarige leeftijd genoot Jöel Robert van zijn eerste motor, maar hij maakte pas op zijn 17e, in 1960, zijn race-debuut. Tegen die tijd werd hij beschouwd als een vroegrijpe coureur. Toch was het was niet gemakkelijk voor hem om aan de top te komen. Robert was een opstandige tiener, wilde niet leren en ontsnapte zelfs uit het internaat waar zijn vader hem heen had gestuurd.
Ondanks zijn talent had hij het in de beginjaren van zijn carrière niet gemakkelijk. Zo sterk als hij was, in de junior categorie ontbrak het de beschikbare motoren aan vermogen en hij slaagde er niet in om op te vallen. Vanaf 1962 gaf de Belgische importeur van Greeves hem een kans. Robert begon nu ook buiten België te racen.
In 1964 kreeg CZ belangstelling voor en daarmee veranderde zijn geluk. Met een bescheiden auto en een aanhanger voor zijn crosser toerde Robert door Europa. Hij was 21 toen hij zijn eerste wereldkampioenschap 250cc noteerde. Robert was toen de jongste kampioen ooit en die mijlpaal zou 16 jaar blijven staan, totdat een andere Belg, George Jobé, in 1980 de 250-titel won.
Robert doorliep daarna een aantal moeilijke seizoenen, met blessures. In 1968 was hij weer kampioen en begon aan een onverslaanbare serie van vijf opeenvolgende seizoenen met kampioenschappen in de 250cc. Eerst met CZ (1968-1969) en vervolgens met Suzuki. De Japanse fabrikant deed in 1970 mee aan het wereldkampioenschap en Robert tekende voor vier kampioenschappen.
Belgisch team
Naast individuele successen droeg Robert ook bij aan het Belgische team, waarmee hij de Motocross of Nations won en drie keer de Nations Trophy. Samen met Roger de Coster en Sylvain Geboers vormde hij een van de meest solide teams in de geschiedenis van de motorcross.
Vanaf 1973 vervaagde zijn ster. Hij had roofbouw gepleegd op zijn lijf en zijn manier voor leven begon tol te eisen. Zijn prestaties werden slecht en slechter. In 1976 besloot Robert er een punt achter te zetten. Dat jaar eindigde hij in het wereldkampioenschap op een anonieme 18e plaats. Sindsdien ontwikkelde hij verschillende activiteiten, als importeur van SWM in België en andere Italiaanse merken. Robert was ook talentscout en trainer, activiteiten die hij vooral in de Verenigde Staten heeft ontwikkeld.
Zijn record van 50 WK-overwinningen bleef staan tot 2001. Stefan Everts evenaarde hem in 2002 toen hij zijn zesde wereldtitel opeiste. Dat was dertig jaar nadat Roberts laatste titel.
Jöel Robert richtte zich ook op jongeren en kansarmen en organiseerde wedstrijden om geld in te zamelen op het kleine circuit van Jamioulx, ten zuiden van Charleroi. Zijn werk met kinderen leverde hem een erkenning op van de Belgische autoriteiten. De laatste jaren speelde zijn gezondheid een slechte rol, met verschillende problemen, met complicaties als gevolg van de diabetes die hij had en een hartaandoening. Het Covid-19 virus nekte uiteindelijk de oersterke en keiharde Robert.
De Cagiva C593 bracht Big John Kocinski naar de overwinning van de Amerikaanse GP op Laguna Seca. Het was pas zijn derde race op de racemotor uit Schiranna. De sterrijder uit Little Rock versloeg de concurrentie en droeg bij aan de mythe van een motor die weliswaar weinig won, maar wel de eer van Italië verdedigde in de klasse 500 cc.
Eddie Lawson was de eerst die in 1992 de Schiranna Rossa naar de hoogste trede van het podium bracht. Dat deed hij in de natte Hongaarse Grand Prix. De Amerikaanse kampioen gokte op profielbanden in plaats van regenbanden. Lawson gokte goed en vloog naar de overwinning. Die overwinning is vandaag de dag nog steeds onvergetelijk, maar je kan ook stellen dat Lawson in Hongarije meer waarde had dan de motor en het team. Cagiva’s eerste triomf op een droog circuit was het voorrecht van de knotsgekke John Kocinski. Hij kwam door een reeks van toevalligheden in Italië terecht.
De legendarische coureur uit Little Rock werd tijdens het seizoen door Suzuki geschorst. Hij had de RGV 250 laten koken als zijn manier om te protesteren tegen een motor die hij als niet-concurrerend beschouwde. Kocinski was zo gek als een deur, maar hij werd toch ingehuurd door Castiglioni voor de laatste vier races van het seizoen. En hij won met de Cagiva C593 in de hitte van Laguna Seca. Ineens stond het Italiaanse merk aan de top van de halve liter-klasse.
Nu kende Kocinski het circuit als zijn broekzak, zelfs met dichte ogen had hij kunnen racen. Kocinski gaf zijn tegenstanders dan ook rijles. Hij behaalde zijn eerste overwinning met Cagiva, in de derde race die hij reed met het team van Giacomo Agostini. Het was een doorslaand succes dat zowel Amerikaanse als Italiaanse fans in vervoering bracht en misschien zelfs hielp om nog een paar fietsen te verkopen. Deze prestatie deed veel goeds voor de mythe en voor de… Mito. Want dat was op dat moment wel de fiets die menig zestienjarige in vervoering bracht. Kleur en vorm kwamen overeen met die van de race-raketten.
1992 Cagiva Mito 125
Een mythe staat te koop
27 jaar na die prestatie wordt de rode Cagiva die Japanse reuzen versloeg, geveild. De Cagiva C593 van Kocinski wordt dit voorjaar geveild in Las Vegas. Het evenement wordt georganiseerd door Mecum. De veilingprijs is niet bekend gemaakt.
En jij? Hoeveel zou je bereid zijn te betalen om deze 180 pk, 130 kg rode racemachine in je woonkamer te hebben?
De corona-pandemie in Afrika dwingt kinderen hun schoolboeken opzij te leggen omdat ze de kost voor het gezin moeten verdienen.
De term ‘motortaxi’ hoor je niet elke dag, zeker niet als je in een ontwikkeld westers land woont. In ontwikkelingsregio’s als Azië en Afrika zijn veel mensen afhankelijk van motortaxi’s om hun dagelijkse leven te kunnen leiden. Dit onconventionele middel van openbaar vervoer is ook de bron van levensonderhoud van veel mensen.
De Covid-19 pandemie heeft niet alleen de economie zo goed als plat gelegd, ook werden bijna alle scholen gesloten. Met name in Afrika zijn kinderen daarvan het slachtoffer, omdat online lesgeven in veel landen onmogelijk is. Duizenden arbeiders en werknemers in landen als Zambia, Mozambique en Malawi zijn werkloos en hebben geen stabiel inkomen meer om hun gezinnen te onderhouden.
Veel studenten die de school hebben verlaten zijn in plaats daarvan in de motortaxi-industrie gestapt. De plotselinge toename van de belangstelling in de motortaxi-industrie is het gevolg van een combinatie van het sluiten van scholen en gezinnen in Afrika die moeten doen wat ze kunnen om de eindjes aan elkaar te knopen. Zoals gezegd heeft de pandemie tot de sluiting van scholen en maar ook sportclubs, waar de Afrikaanse jeugd doorgaans dol op is, geleid.
Goedkope Chinese motoren
Nog net zolang geleden zouden kinderen doelloos over straat slenteren in plaats van zich bezighouden met het gezinsinkomen. Maar de grote hoeveelheid betaalbare Chinese motorfietsen in de regio hebben kinderen vanaf vijftien jaar gelokt om hun eigen motorfietsen te kopen als investering om in hun levensonderhoud te voorzien. Op zich lijkt dit niet verkeerd, maar op de lange termijn leidt dit wel tot een potentieel probleem. De sleutel tot een zich ontwikkelende regio is natuurlijk onderwijs. De wereld zou niet zijn wat het nu is, zonder briljante geesten is er geen ondernemerschap, industrie en economie.
Onderwijs is toekomst i.p.v. motortaxi-industrie
Het feit dat een aanzienlijk percentage van de Afrikaanse jongeren hun boeken opbergen ten gunste van het vervoer van mensen en pakketten op hun motorfiets, betekent dat deze kinderen niet het onderwijs krijgen dat ze nodig hebben. Bovendien vormt een ongeschoolde bevolking in de nabije toekomst een grote uitdaging voor een toch al moeilijke economie. Op dit moment is er simpelweg niets anders dat de Afrikaanse jeugd kan doen om zichzelf en gezin te onderhouden. Hopelijk verandert de wereldwijde situatie snel en kunnen de Afrikaanse landen ook voldoende vaccins inkopen om Covid-19 het hoofd te bieden. Dan komen zij ook in een situatie waarin de scholen weer opengaan en komen er eerder dan later meer kansen op werkgelegenheid in de regio.
Jeffrey wie? Jeffrey Buis, de jongste wereldkampioen ‘Hardrijden op de Motor’ van Nederland. De 18-jarige motorcoureur uit Steenwijkerwold – waar anders – werd begin december 2020 wereldkampioen op een Kawasaki in de klasse WorldSSP300. Achttien jaar en dan al wereldkampioen. Dan heb je het over talent. Maar in de motorsport heb je daaraan niet voldoende, een gevulde portemonnee is bijna net zo belangrijk.
Natuurlijk wordt Jeffrey Buis ondersteund door sponsors. Dan gaat het om de grote bedragen. En dan is er nog de Jeffrey Buis Fanclub. Ook zamelt op kleine schaal pecunia in om JB6 – Buis’ strijdnaam – te helpen z’n dromen te verwezenlijken.
Er zijn drie opties:
Supporter (€ 20,-)
Fan (€ 60,-)
Topfan (€ 200,-)
Fan en Topfan ontvangen een JB6 Fanpakket (voor inhoud zie foto boven). Alle Topfans krijgen aan het eind van het motorseizoen 2021 een uitnodiging van Jeffrey om deel te nemen aan een leuke activiteit.
Fan worden van Jeffrey Buis?
Je keuze omzetten in klinkende euro’s is heel eenvoudig. Op de website van Jeffrey kun je met iDEAL betalen.
Het nieuwste motormagazine in Vlaanderen, met de oudste titel in de Benelux; Motor Magazine, ligt vanaf vandaag voor het eerst in de Vlaamse boekhandels.
Motor Magazine is een modern maandblad met diepgaande lectuur over motoren, motorrijders en motorsport. Interessant voor iedereen die ‘iets’ met motorrijden heeft: van sport(ief) tot toeren, van tests tot reportages of routes, en van interviews tot praktische informatie en klassiekers. De eerste editie ligt nu in de boekhandels en vanaf februari verschijnt op elke eerste vrijdag van de maand de nieuwe editie.
Het afronden van het decennium is het ideale moment om terug te blikken. Alleen al qua styling is er de laatste tien jaar veel veranderd, maar vooral het doorzetten van de elektronicatrend is waanzinnig interessant om te zien. Aan de hand van de Motor van het Jaar Verkiezing komen we tot tien motoren, voor ieder jaar één. Maar wat is nu de ultieme motor van de jaren tien? Dat vragen we aan jou, onze volger. Kies jouw favoriet uit deze tien motoren en geef aan waarom je kiest voor deze motor. Je kunt je keuze tot 31 januari doorgeven via deze link. Onder de deelnemers verloten we een aantal leuke prijzen. Lees hieronder onze selectie van het afgelopen decennium.
2011 – Triumph Speed Triple 1050
Twee ronden koplampen. Dat moest een Triumph-driecilinder-naked anno 2011 al hebben. Sterker nog; dat elke Triumph-naked dubbelloops verlicht is van voren, komt door de Speed Triple. Alleen waren die koplampen tot die tijd net zo kenmerkend als nu, maar dan wel echt rond. Voor 2011 ging de eerste volwassen Speed Triple op de schop. De nieuwe Speed Triple 1050 had alles wat de Speed Triple al goed maakte, maar dan nog scherper nog dikker en vooral nog net dat beetje beter. Het 135 pk- en 111 Nm-sterke blok was een uitblinker, met zijn perfect lineaire afgifte. Bruikbare gang van onderuit, maar ook zeker geen gebrek aan eindschot. Eigenlijk zijn de scherper gelijnde koplampen een prima samenvatting van hoe veel scherper de nieuwe generatie werd, zonder toch het uiterlijk van weleer te verloochenen. Een Speed Triple moest voldoen aan een paar zaken. Brede vermogensafgifte, ruime doch sportieve zithouding en ja, die twee koplampen. Al die punten werden scherper en beter. Feitelijk dezelfde, maar beter in elk opzicht. Moesten we er anno toen wel bijzetten; voorkeur ging uit naar de ABS-versie. Dat had je toen nog. Kostte gewoon 800 euro extra.
2011 Triumph Speed Triple 1050
Ook het jaar van…
Volgend jaar alweer tien jaar geleden… 2011 is natuurlijk het jaar dat MotoGP-coureur Marco Simoncelli om het leven kwam tijdens de Maleisische Grand Prix. Het was ook het allerlaatste jaar dat de Grands Prix met tweetakten verreden werd. Nico Terol werd de laatste tweetakt GP-wereldkampioen, voor Johan Zarco. Jasper Iwema scoorde in het seizoen van 2011 in totaal 16 punten.
2012 – BMW S1000RR
Twee jaar eerder blies BMW de concurrentie omver met de allereerste S1000RR. De superbike van het merk dat tot een paar jaar eerder een zelfopgelegde 100 pk-grens aanhield werd voor 2012 vernieuwd. Het elektronica-pakket was zijn tijd ver vooruit, met zowel dynamische tractieregeling als race-ABS, gekoppeld aan een chassis zoals alleen BMW het maken kan. Het was doorpakken voor de Duitsers. De enige serieuze concurrentie kwam op dit moment van Ducati, al was de 1198 een stuk minder verfijnd dan de S1000RR. In de racerij kwam de BMW ook stoom en met Marco Melandri werd ook op sportief vlak gewonnen. Bovenal werd de BMW S1000RR geroemd om hoe feilloos de elektronica meewerkt, in plaats van pas in actie te komen als het misgaat. Elektronica was niet langer een vangnet, het was een hulpmiddel. Dat het geheel rijklaar slechts 202 kg weegt en daar 193 pk bij 13.000 tpm en 112 Nm bij 9.750 tpm tegenover zet… De S1000RR was een enorme stap voorwaarts.
2012 BMW S1000RR
Ook het jaar van…
Jeffrey Herlings claimt zijn allereerste MX2-wereldtitel en Michael van der Mark wint het EK Superstock 600-kampioenschap. Dat niet alles goed kan gaan, ook in 2012 niet, moet je aan de kapitein van de Costa Concordia vragen. Het jaar dat het Costa Concordia-cruiseschip onder iets veel hellingshoek kwam te liggen…
2013 – BMW R1200GS
Het jaar 2013 zou altijd het jaar van de nieuwe BMW GS-boxer worden. Wat er ook gebeurde, waarschijnlijk de belangrijkste motorfiets van de afgelopen dertig jaar was volledig vernieuwd; dat is nieuws. Het olie- en luchtgekoelde 1.170cc tweecilinder-boxerblok werd vervangen voor een compleet nieuw 1.170cc tweecilinder-boxerblok, maar ditmaal met vloeistofkoeling. De cilinders werden zelfs een kwartslag gedraaid – zo anders was de nieuwe krachtbron. De inlaat verplaatste van de achterkant naar de bovenkant van de cilinderkop en de uitlaat zit nu onderaan in plaats van aan de voorkant. Het blok kon daardoor verder naar voren, waardoor de achterbrug langer kan enzovoort. BMW werd met de 2013 BMW R1200GS nog vrijer in het ontwerpen van het rijwielgedeelte. Qua looks veranderde er niet zo bizar veel, de nieuwe reed zo gemakkelijk als de voorganger en toch was het opnieuw een gruwelijk gemakkelijke en vermakelijke motorfiets. Het absolute hoogtepunt van het BMW GS-tijdperk brak aan. Ze verkochten er dat jaar meteen 25.000 van.
2013 BMW R1200GS
Ook het jaar van…
Na decennia verdween op 19 januari 2013 het beperkte 25 kW-rijbewijs en kwamen de drie A-rijbewijzen. A1 vanaf 18 jaar en maximaal 125cc en 11 kW-motoren. A2 verving de 25 kW-wetgeving met maximaal 35 kW motoren. Je mag op voor het A2-rijbewijs vanaf 20 jaar. Op sportief vlak weer feest in de cross, waar Herlings zijn wereldtitel succesvol verdedigde.
2014 – KTM 1290 Super Duke R
We hadden het studiemodel gezien. Als je het niet warm kreeg bij het zien van ‘The Beast’, leefde je dan uberhaupt wel? KTM had van meet af ingezet op zowel waanzinnige wendbaarheid als indrukwekkend vermogen. De 1290 Super Duke R was alles wat het ‘The Beast’-studiemodel beloofde. Al die brute power in een rijwielgedeelte dat zich laat sturen als vanzelf. Een beest dat je kunt temmen, daar kon je niet omheen in 2014. Je kon er ook niet omheen dat het studiemodel de lat qua looks gigantisch hoog gelegd had. We wisten allemaal dat die cleane nakedbike-looks vervuild zouden worden met spiegels, een kentekenplaathouder en reflectors. Alleen KTM maakte de looks van het productiemodel wel enorm veel braver dan beloofd. Geniaal concept, tegenvallend productiemodel – een trend die het oranje merk er tot de dag van vandaag inhoudt.
2014 KTM 1290 Super Duke R
Ook het jaar van…
Natuurlijk was 2014 het jaar van de MH17-ramp en er dreigde een Ebola-pandemie. Toch viel er ook meer dan genoeg te vieren. Michael van der Mark vond zijn draai in zijn tweede seizoen in het WK Supersport 600. De Rotterdammer werd wereldkampioen met Ten Kate Racing Honda. Het team uit Nieuwleusen deed in het WorldSBK ook geen slechte zaken en vocht met Jonathan Rea lang mee om de wereldtitel.
2015 – Yamaha MT-09 Tracer
Toen nog de MT-09 Tracer genaamd. Niet veel later kwam de Tracer-noemer op zichzelf te staan en toen werd het de Tracer 900. Inmiddels is zelfs die naam voor 2021 vervangen door de Tracer 9-noemer. Deze MT-09 Tracer zal desondanks de motor van 2015 blijven. De enthousiaste 847cc CP3-triple en het vergevingsgezinde rijwielgedeelte van de MT-09 met een frisse en effectieve stroomlijn. Net zo veel pret als de MT-09-naked, maar dan veel praktischer. De Tracer boodt veel motorfiets het geld en verder was er vooral veel lof voor de brede inzetbaarheid. Binnen de Yamaha gelederen kon je dan ook niet om vergelijkingen met de Yamaha TDMs van weleer heen. Karakter in een praktische verpakking. Een effectieve formule die nu nog steeds stand houdt, met inmiddels ook een kleiner Tracer 700-broertje en een GT-variant.
2015 Yamaha MT-09 Tracer
Ook het jaar van…
Bij het ongeluk met de hijskraan in Alphen aan de Rijn kwam er onverwacht van alles uit de lucht vallen, waarbij iedereen met de schrik vrij kwam. Minder onverwacht was de Red Bull Rookies Cup-titel van Bo Bendsneyder, die de eerste vijf wedstrijden van het seizoen wist te winnen. Het werd nog een beetje spannend, maar Nederland was met Bo Bendsneyder weer een wereldkampioen rijker!
2016 – KTM 1290 Super Duke GT
Eigenlijk zocht de redactie in 2014 nog een laatste beetje bruikbaarheid in de KTM 1290 Super Duke R. En prompt komt KTM met de 1290 Super Duke GT aanzetten. De GT kan letterlijk alles wat de R-versie ook kan, maar dan met windbescherming, cruise control en andere creature comforts. Een beest met manieren. Een beest moeiteloos kilometers vreet maar ook een onstilbare honger naar misdragen heeft. Goedkoop is ‘ie niet en de looks polariseren ook. Toch heeft KTM uiteindelijk alle goede eigenschappen van zo’n beetje alle segmenten in een de 1290 Super Duke GT gestopt. De ruit beschermt goed, maar voelt niks te groot. Je hebt comfort wanneer je het nodig hebt en power te over wanneer je het wilt. Een compromis pakt meestal slecht uit om het van alles net niets is. De Super Duke GT is de uitzondering die de regel bevestigt.
2016 KTM 1290 Super Duke GT
Ook het jaar van…
Het Verenigd Koninkrijk zwaaide de EU uit met het Brexit-referendum en Bo Bendsneyder wist – puur toevallig – in Engeland voor het eerst een podium te pakken in zijn debuutseizoen in de Moto3. In Maleisië werd hij opnieuw derde. In de MXGP was Herlings terug aan de top met alweer zijn derde MX2-wereldtitel. Ook is 2016 het jaar dat ABS op motorfietsen van boven de 125cc verplicht werd.
2017 – Kawasaki Z900
Het komt niet vaak voor dat een motorfiets eigenlijk al de motorfiets van het jaar wordt als de prijslijst binnen komt. Toch stond er 9.999 euro achter de Kawasaki Z900 in de lijst. Daar kreeg je een volwassen 125 pk sterke nakedbike voor. Stoere looks en het nieuwe vakwerkbuizenframe met volledig instelbare vering rondom. Tel daar een van de zaligste en meest koppelrijke viercilinders die er te krijgen zijn bij op. Alles wat je nodig had en meer. De Z900 is waar-voor-je-geld op wielen. Geen budget, gewoon goed voor relatief weinig. Op geen enkele manier ging je in 2017 meer motorfiets kopen voor je zuurverdiende euro’s. Dus ja, de motor van het jaar werd in 2017 feitelijk al beslist voor er gereden was. Zo speels als de naked vervolgens bleek was het klaar. Nogmaals, voor nog geen 10.000 euro…
2017 Kawasaki Z900
Ook het jaar van…
Donald Trump werd president van de VS, we werden Europees kampioen voetbal op conto van de Oranjeleeuwinnen en Feyenoord won voor het eerst Eredivisie Voetbal sinds Rossi promoveerde naar de 500cc-klasse. Michael van der Mark mocht met Yamaha weer naar Suzuka voor de 8 Uren-race en won de legendarische endurance-race voor alweer de vierde keer.
2018 – Honda CRF1000L Africa Twin Adventure Sports
Sommige redactieleden konden maar net aan met de tenen bij de grond en drongen zich desondanks naar de voorgrond om de Adventure Sports de liefde verklaren. De extreem hoge Africa Twin met een extra grote brandstofvoorraad maakt een alleskunnende wereldreiziger van de CRF1000L. Het is vooral toch de no-nonsense aanpak die de doorslag geeft. Zeker in het aanzwellende PK-geweld. Niet alleen de sportmotoren zijn er aan onderhevig. Zeker door de nieuwe aanwas van allroads met meer dan 150 pk, voelt de 95 pk van de Adventure Sports plots als een verademing. Een afgewogen pakket – al lijkt elk van de redacteuren toch voor het plus-pakket minus de DCT te gaan – met een goed en volwaardig on- en offroad-rijwielgedeelte, lekker smeuïg blok en die looks…
2018 Honda CRF1000L Africa Twin Adventure Sports
Ook het jaar van…
Op sportief vlak was de Nederlandse motorrijder in goede hum. Michael van der Mark wist met de eerste twee Nederlandse WorldSBK-overwinningen derde te worden in het kampioenschap. Mooier nog was de wereldtitel in de MXGP voor Jeffrey Herlings. Op Assen ook nog! In het algemene nieuws was 2018 natuurlijk het jaar van #MeToo.
2019 – Moto Guzzi V85TT
Net als de Africa Twin Adventure Sports het jaar ervoor, was de Moto Guzzi V85TT een verrassende winnaar. Niemand dichtte de koddig allroad-Guzzi enige kans toe. Toch kwam hij overall als de absolute winnaar uit de bus. Met 80 pk en 80 newtonmeter koppel is de V85TT bepaald geen topsporter. Als zijn uiterlijk je die onmogelijke misser niet al bespaard had… De gehele redactie kon zich moeilijk bedwingen en juist dat ietwat lieve uiterlijk, het proberen stoer te zijn, maar hem charmant. En anders het blok wel. Een bonk karakter. In goede zin, niet om ergernissen te verbloemen. Het rijwielgedeelte past ook feilloos en bleek opvallend scherm met een ingebakken vertraging. Iets wat het vertrouwen ten goede komt. Maar toch weer, het uiterlijk is deels doorslaggevend. Die Mondriaan-achtige penseelstrepen maakten de Moto Guzzi een fiets uit duizenden.
2019 Moto Guzzi V85TT
Ook het jaar van…
De boerenprotesten legden ’s Lands infrastructuur compleet plat. Eindeloos lange files op de snelwegen, waardoor alleen de motorrijder nog mobiel bleef! Behalve op de dijken bij Lopik. Ook in hoger beroep blijft de sluiting voor motorrijders. Goed nieuws was er ook; Team Nederland won de MX of Nations op het TT Circuit in Assen met Jeffrey Herlings, Glenn Coldenhoff en Calvin Vlaanderen.
2020 – Ducati Streetfighter V4S
Zin en onzin in een. De Ducati Streetfighter V4S beloofde niet veel meer dan een uitgeklede Panigale V4S te zijn. Die belofte lost Ducati moeiteloos in. Maar Streetfighter V4S kreeg wel nog meer nadruk op koppel vanuit het 1103cc Stradale V4-blok. Terwijl het rijwielgedeelte haast een op een overgenomen werd. Een ruime zit en een sportief en tegelijkertijd opvallend comfortabel opgehangen stuur maken 208 paardenkrachten loslaten tot een beleving van jewelste. Nog altijd onzinnig – zeker als je bedenkt dat de motor rijklaar slechts 199 rijklare kilo’s weegt. Klagen over de overdaad aan zwart kunststof is verplichte kost. Scheelt klagen over de prijs. Voor de verandering vooral een motor van het jaar gekozen met het hart in plaats van het hoofd. Zinnige waanzin, dat is het.
2020 Ducati Streetfighter V4S
Ook het jaar van…
Ondanks dat het Covid-19 heet, ging de pandemie pas letterlijk viral in 2020. Zonder twijfel is 2020 hét jaar van corona. Toch bewees de motormarkt veerkrachtig te zijn. Zo werd 2020 ook een recordbrekend jaar voor de motorwereld! Over Neerlands succes gesproken – met Jeffrey Buis is Nederland een wereldkampioen rijker. De coureur uit Steenwijkerwold bleek uiteindelijk de beste WK Supersport 300-coureur, voor land- en teamgenoot Scott Deroue.
Moto Guzzi kondigt updates aan voor de 2021 Moto Guzzi V85 TT en V85 TT Travel-modellen. Resultaat: meer koppel, nieuwe en lichtere velgen, vernieuwde elektronica en nieuwe kleuropties.
Moto Guzzi’s befaamde luchtgekoelde V-twin in de V85 TT voldoet nu aan Euro5 en Guzzi claimt meer koppel in het lage en middelhoge toerengebied. De nieuwe spaakvelgen besparen een indrukwekkende 1,5 kg. Je kunt nu ook tubeless-banden monteren, wat het gebruiksgemak ten goede komt.
Aan de elektronica kant zien we twee nieuwe rijmodi, Sport en Custom, die aansluiten op de bestaande Street-, Rain- en Off-Road-modi. De rijdersmodi regelen de tractiecontrole, ABS en Ride-by-Wire-gasrespons. Cruisecontrol en een tft-display zijn standaard ingebouwd, met de mogelijkheid om het Moto Guzzi MIA-multimediaplatform met smartphone-connectiviteit toe te voegen. De drie nieuwe kleuropties op het model 2021 zijn Nero Etna, Giallo Mojave en Rosso Uluru.
De 2021 Moto Guzzi V85 TT Travel heeft een toerscherm, zijtassen, extra LED-verlichting en verwarmde handgrepen, plus het Moto Guzzi MIA-systeem als standaard uitrusting.
2021 Moto Guzzi V9 Bobber & Roamer
De V9 Roamer en Bobber hebben ook een grote opknapbeurt gehad en zijn klaar voor 2021.
Allereerst de kleuren: Grigio Lunare en het matte Nero Essenziale. Terwijl de V9 al een 853 cc V-twin had, is het nieuwe blok afgeleid van de V85 TT. De V9 Bobber en Roamer produceren 65 pk en 73 Nm. Het frame is daarom herzien, voor meer stevigheid. Die ingreep belooft ook een betere stabiliteit en rijprecisie belooft.
De V9 Bobber heeft een nieuw zadel en instrumentenpaneel, met volledige led-verlichting en Eagle DRL rond de nieuwe koplamp. De voetsteunen zijn in rubber gemonteerd om trillingen te verminderen en het rijcomfort te verhogen. Naast ABS beschikt de V9 ook over het instelbare MGCT-tractiecontrolesysteem. Dat kun je overigens ook uitschakelen.
Indian komt met Stage 2 PowerPlus Performance Cams. De eerste Drag Specialties King of the Baggers-race werd gehouden op de historische Laguna Seca Raceway. High-performance baggers streden op het legendarische circuit, waarbij ze de ‘kurkentrekker’ haast rechttrokken.
Stage 2 PowerPlus Performance Cams
De race werd gedomineerd door Indian Motorcycle en dat gegeven bracht Indian op het idee om dezelfde Stage 2 Performance Cams die Tyler O’Hara op zijn S&S Indian Challenger aan de overwinning hielpen ook aan te bieden aan ‘geïnteresseerden’. Tussen haakjes ja, want wie is dat niet?
De ingenieurs van Indian grepen de kans en gebruikten O’Hara’s door een vloeistofgekoelde 108ci PowerPlus V-twin aangedreven Challenger als testmotor. ‘De Challenger heeft zich al gevestigd als de absolute leider op het gebied van prestaties voor Amerikaanse baggers. De PowerPlus Performance Cams leggen de lat nog hoger,’ zegt Reid Wilson, Vice President van Indian Motorcycle. ‘De wereld kreeg zijn eerste voorproefje te zien van wat deze nokken kunnen doen. Maar nu kan iedereen het ervaren. Of je nou serieus met je bagger aan de gang wilt op Laguna Seca of gewoon wat meer vermogen wilt tijdens je ritje in de buurt,’ voegde hij eraan toe.
Tyler O’Hara
Kalibratiecode
De nieuwe Stage Performance Cams komen het best tot hun recht in combinatie met andere prestatie-upgrades van Indian. Denk daarbij aan de PowerPlus Stage 1 Air Intake en Stage 1 Slip-On Exhaust. Indian beweert dat met nokken, luchtfilter en uitlaat geïnstalleerd, het vermogen met 10% – 134 pk – toeneemt en het koppel 3% ten opzichte van een standaard 108ci PowerPlus blok. Een bezoek aan de erkende Indian-dealer is vereist. De nokken zijn voorzien van een kalibratiecode voor de ECM van je motorfiets.
In de USA kosten de Stage 2-nokken is $ 699,99 – zo’n € 580,-. Check de onderstaande video voor meer informatie over Stage 2 PowerPlus Performance Cams.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
