Die Jonathan Rea heeft soms nog best aardige ideeën! Zoals deze challange waarbij hij gaat kijken wie van zijn team het snelst een vizier kan wisselen. Wij gaan ‘m binnenkort doen op de redactie en laat het zeker horen als jullie binnen de vriendengroep dat ook gaan doen. Succes alvast, het valt niet meer…
Wij plaatsen elke dag, exact op het moment dat avondklok in gaat een interessante video. Deze keer: Vizier-wissel-challenge
Daniel Hayes, alias Million Dollar Bogan, haalt vaker capriolen uit met de motorfiets. Hij reed met zijn Harley-Davidson Road King door heel Australië. Je kunt gerust zeggen dat hij op plekken is geweest waar geen gewone Road King ooit is geweest. Na een onderbreking, waarin hij met zijn vriend David Parry voor het goede doel Australië doorkruisten op Honda Monkeys, zijn de twee terug om een ander eiland te veroveren. Dit keer is het Parry’s thuisland Tasmanië.
Daniel Hayes heeft een voorliefde voor zandpaden. Hij vraagt zich af waar het pad heen gaat en hoe ver het te volgen is. Op een adventure is dat makkelijker, maar niet op een 400 kilo – inclusief bagage – zware Road King. Sinds zijn vorige avonturen heeft Hayes zijn motor aangepast, zowel voor meer vermogen – wat heb je er aan off-road – als voor een paar stootvaste banden. Het heeft zijn vruchten afgeworpen. De aanpassingen hebben Hayes verder van de gebaande paden gebracht dan ooit tevoren. Deze keer vergezelt Parry Hayes op zijn eigen Road King, ook uitgerust met noppenbanden. Wat kan er misgaan? Zoals blijkt, nogal wat.
Kort commentaar: ‘Dit is waarom ik graag banden als deze op de Road King heb, zodat het gewoon licht werk is als je in de bush bent.’ Hayes staat voor een steil pad dat bergafwaarts gaat. Hoewel het op de video vaak niet te zien is hoe steil de heuvels zijn, kun je aan de hoek van de bomen zien dat dit pad geen grapje is. De afdaling gaat aanvankelijk gemakkelijk, maar hij maakt zich even zorgen dat ze misschien niet meer terug omhoogkomen. Ze gaan door tot Hayes uit balans raakt en zijn motor langzaam laat vallen. Ze besluiten wijselijk om te draaien en terug te rijden. Maar dat is geen sinecure met zulke grote motoren.
Harley-Davidson werkt aan een supercharged motor
Toegegeven, hoewel dit niet de manier is waarop je op een Harley wilt rijden, doet het duo veel dingen goed. Ze dalen de heuvel langzaam af, niet met halsbrekende toeren, waardoor Hayes ongedeerd van zijn motor kan stappen als hij hem laat vallen. In tegenstelling tot veel van zijn vorige avonturen is Hayes niet alleen en Parry helpt hem de zware motor op te tillen en om te keren. Natuurlijk weet Hayes dat een Harley-Davidson Road King bij lange na niet de ideale terreinmotor is, zelfs niet met noppenbanden. Maar hij houdt van zijn Harley-Davidson motoren.
Bron: Million Dollar Bogan
Marc Márquez maakte de elbowdrag populair in motorracen. Sindsdien hebben velen zijn rijstijl overgenomen, of op zijn minst zijn elbowdrag.
Maar MotoAmerica-kampioen Josh Herrin is degene die nu het wereldrecord voor de elbowdrag – elleboogsleep – bij de hoogste snelheid heeft opgeëist. Zijn elleboog sleepte over een afstand van 30 meter over het asfalt, met een snelheid van 162,4 km/u. Daarmee vestigde hij een nieuw Guinness Wereldrecord.
Marc Márquez: het begon allemaal in Cervera
Tot nu toe was er nog geen vermelding van Elbow Dragging in het Guinness Book, maar de verantwoordelijken maakten het Herrin niet gemakkelijk om dit record te breken. Ze deden wat onderzoek en gaven hem als doel 161 km/u te halen. De eerste twee pogingen om het record te breken waren niet succesvol.
Op 7 december had Josh Herrin meer succes en lukte het hem met een Yamaha R6. Het record werd gevestigd op de Buttonwillow Raceway, die een bocht biedt om überhaupt overeenkomstige snelheden te kunnen rijden.
Het Benelli-museum presenteert zijn nieuwe website en een gloednieuwe virtuele rondleiding voor liefhebbers en fans.
Tussen het verleden en heden van Benelli ligt 110 jaar. Een prachtig verhaal dat met een virtuele rondleiding door het Officine Benelli Museum in Pesaro extra luister wordt bijgezet. Het nieuwe Officine Benelli 360 Experience-platform is al online met een reeks nieuwe inhoud, anekdotes en curiosa.
Om de 110e verjaardag van de oprichting van het bedrijf te vieren, heeft Benelli besloten een nieuwe website te lanceren waarop de fans en liefhebbers van het merk kunnen genieten van een virtuele rondleiding door het Officine Benelli Museum in Pesaro. Dankzij het on-line platform Officine Benelli 360 Experience is het steeds weer mogelijk toegang te krijgen tot nieuwe verhalen die zijn gewijd aan de Benelli- en MotoBì-collecties. Bezoek het Benelli-museum virtueel hier.
Vanuit je luie stoel door het Ducati Museum
Met een tablet of PC kun je een virtuele rondleiding maken door het hart van de vijf tentoonstellingszalen van het Benelli-museum. Je ‘wandelt’ dan langs ongeveer 200 tentoongestelde motorfietsen. Bovendien is op de nieuwe website van het museum een reeks video-interviews met de beheerders geplaatst. Zij duiken in de geschiedenis van elk tentoongesteld model en vertellen over nooit eerder gehoorde details, anekdotes en curiosa.
Gisteren reed de politie van Zwolle achter een motorrijder die het helemaal niet naar z’n zin had. Glibber-de-glibber door de sneeuw met beide benen naast de motor om een uitglijder te voorkomen. Het deed ons denken aan die ene keer dat we met driewielscooters door winters Noorwegen ’toerden’. Dat was niet altijd een pretje.
Wat deze motorrijder heeft bezield – ben of ken jij deze motorrijder, neem contact met ons op! -, weten we niet. De Zwolse dienders hebben ‘m veilig naar z’n bestemming gebracht.
Een week geleden verscheen ‘Valentino Rossi, van Tavullia naar de wereld’, het eerste van vier hoofdstukken in de documentaireserie over de carrières van Valentino Rossi en Marc Márquez; gemaakt door DAZN onder leiding van Santiago Sánchez Segura en genaamd ‘Route 46 – Route 93, el camino de dos mitos’, over twee wegen die afzonderlijk van elkaar lopen totdat ze in 2013 samenkomen, wanneer beide coureurs voor het eerst samen racen in de MotoGP.
Elke woensdag verschijnt er een aflevering, deze keer over de beginjaren van Marc Márquez. De serie is beschikbaar is op het streaming en on-demand sportplatform van MotoGP. Afgelopen week kon je naar Route 46 kijken, deze keer is dat Route 93 te reizen.
Speelfilm over carrière Ángel Nieto
Een aflevering die de beginjaren van Marc Márquez laat zien aan de hand van de mensen die zijn carrière het meest hebben beïnvloed. Aan de hand van anekdotes wordt uitgelegd hoe de kleinste van de klas uitgroeide tot een van de grootste coureurs uit de geschiedenis.
Zijn ouders verschijnen als de hoofdfiguren in zijn verhaal, samen met andere goede vrienden die hem steunden, waardoor hij zijn talent van jongs af aan kon ontwikkelen. Waardoor we van dichtbij ook kunnen zien dat de essentie van dat kind nog steeds intact is, ondanks het feit dat hij zijn droom om achtvoudig wereldkampioen te worden, heeft weten te verwezenlijken.
Hier zijn de vier hoofdstukken en hun respectievelijke verschijningsdata:
Verschrikkelijk nieuws uit de Argentijnse provincie Santiago del Estero: het Autódromo Termas de Río Hondo, de vaste locatie voor de Argentijnse MotoGP Grand Prix, werd vrijdagochtend vroeg getroffen door een verwoestende brand. Gelukkig waren er geen slachtoffers.
De brand lijkt te zijn begonnen rond 23.00 uur in de pitstraat, een sector die ook de persruimten, de racedirectie en de VIP-lounges omvat, zoals wordt bevestigd in een verklaring van Héctor Farina, algemeen directeur van het Termas de Rio Hondo Autodrom.
AHORA | Fuerte incendio en el Autódromo de Termas de Río Hondo. Trabajan varias dotaciones de bomberos. Zona de VIP, sala de prensa, cabinas de transmisión y todo el sector boxes. Intentan que no llegue el fuego al Museo Juan Manuel Fangio. Tristes imágenes llegan desde el lugar pic.twitter.com/0gz9XX2LtX
— Leonardo Regueira (@RegueiraLeo) February 6, 2021
De harde wind werkte de verschillende brandweercorpsen, die snel ter plaatse waren om de vlammen te doven, flink tegen. Enkele brandweerlieden vertelde La Nación – Argentijns dagblad – dat ongeveer 80% van het gebouw is verwoest door de vlammen. Laswerkzaamheden aan een dragende structuur van een dakterras zou de oorzaak van de brand kunnen zijn.
Farina zegt dat enkele kantoren, het mini-ziekenhuis, de verkeerstoren en het automobielmuseum Juan Manuel Fangio, waarvan de heropening in de komende dagen wordt verwacht, geen ernstige schade hebben geleden. De circuitdirecteur wijst erop dat er een volledige verzekering tegen brand is en dat de economische schade dus gedekt is. De heropbouw, dat van vitaal belang is om wedstrijden zoals de MotoGP te organiseren, zal heel wat tijd in beslag zal nemen. Of het circuit – op de racekalender van 2021 nog zonder datum – de MotoGP zal ontvangen, is nog maar de vraag.
Eurocircuit Valkenswaard, van beroemde crossbaan naar misschien wel een oerbos
Het Autódromo Termas de Río Hondo is tot dusver zes keer gastheer geweest van de Grand Prix van Argentinië. De race kwam in 2014 op de kalender met een overwinning voor Marc Márquez, die ook won in 2016 en 2019. De andere coureur die er meer dan één keer won is Johann Zarco. Hij won twee keer in de Moto2. De andere winnaars in de MotoGP waren Valentino Rossi in 2015, Maverick Viñales in 2017 en Cal Crutchlow in 2018.
Op 14 januari overleed Jan de Vries, onze eerste wereldkampioen in de wegrace. Die titel pakte hij in 1971, ook het jaar waarin deze bijzondere reportage gemaakt werd. Alleen al vanwege het 50cc-geluid ‘moet’ je deze film zien. Of horen zo u wilt…
Wij plaatsen elke dag, exact op het moment dat avondklok in gaat een interessante video. Deze keer: Jan de Vries op training in Zandvoort
Voor de een is een Honda Blackbird een snelle maar veel te logge motor, voor de ander is het een droommotor waarmee je zorgeloos en snel kunt toeren. Tot die laatste groep behoort Bram Schilder. Zeventien jaar geleden kocht bij een tweedehands Honda CBR1100XX Super Blackbird en daar rijdt hij nu nog tot volle tevredenheid mee rond. Al is door omstandigheden het aantal jaarlijkse kilometers minder dan hij zou willen.
| Naam | Bram Schilder |
| Woonplaats | Tuitjenhorn |
| Leeftijd | 67 |
| Beroep | gepensioneerd politieagent |
| Rijdt sinds | 1970 |
| Aangeschaft | 2004 |
| Nieuwprijs | circa € 13.500,- |
| Dagwaarde | circa € 2.500,- |
| Gebruik | woon-werk en toer |
| Brandstofverbruik | 1:19 |
| Olieverbruik | nihil |
| Onderhoud | motorzaak en zelf |
| Bouwjaar | 1998 |
| Kilometerstand | 104.108 km |
Als 18-jarige stond bij de nu 67-jarige Bram Schilder uit Tuitjenhorn één ding vast en dat was dat hij zijn motorrijbewijs wilde halen. Dat was een logisch vervolg na een aantal jaren met opgevoerde brommers Noord-Holland onveilig te hebben gemaakt. ‘Met veel op het land werken buiten schooltijd en tijdens vakanties had ik genoeg geld verdiend om een brommer te kunnen kopen. En in tegenstelling tot wat veel andere ouders niet zouden hebben gedaan, kreeg ik van mijn vader, die ook motorminded was, een opvoersetje. Hij wist dat we anders die brommers toch zouden gaan opvoeren en met dit setje was de kans kleiner dat we zelf zouden gaan experimenteren.
Op zijn zestiende ging Schilder al bij de marine. ‘Omdat ik vaak langere tijd van huis was, kon ik bij het CBR een voorkeursbehandeling krijgen voor het aanvragen van een examendatum. De eerste keer ben ik gezakt, waarschijnlijk iets te enthousiast gereden. De tweede keer lukte wel.
Een NSU Max, die was omgebouwd tot een soort chopper, was mijn eerste motor. Eén groot drama. Dat ding was vaker stuk dan dat hij liep. Met de opvolger, een Yamaha YDS3, verliep het niet veel beter. Ik had die motor gekocht van een broer van Wil Hartog. Er was aan dat motortje gewerkt om het sneller te maken, maar daardoor kwam de betrouwbaarheid aardig in het geding. Ook geen succes dus. Mijn derde motor was eveneens een tweetakt, een Kawasaki Mach III. Dat ding was echt bloedsnel, tenminste als hij op drie cilinders liep. De middelste cilinder hield er meestal mee op als er flink gas werd gegeven.’
Van merkentrouw was bij Schilder weinig sprake, want zijn vierde motor werd een Suzuki GT750, ook weer een tweetakt. Bram: ‘Die Suzuki was mijn eerste betrouwbare motor. Alleen jammer dat op het type dat ik had nog trommelremmen zaten. Die remden niet altijd even best. Met mijn vriendin achterop ben ik in de polder in een brede sloot beland. Ik kon er op tijd van af springen, mijn vriendin landde met een klap in het water en hield er een flinke hersenschudding aan over. Een behulpzame boer uit de buurt wilde de motor wel uit de sloot halen, maar kwam tot overmaat van ramp zelf ook in de sloot terecht. Daarbij mijn Suzuki, die nog een stuk boven het water uitstak, helemaal onderdompelend. Met de Suzuki is het nooit meer goed gekomen, met mijn vriendin gelukkig wel. We zijn al 43 jaar getrouwd.’
In 1978 werd Bram Schilder bij de marine op een onderzeeër gestationeerd. Het onderwaterleven beviel hem (en zijn vrouw) niet, wat erin resulteerde dat de Noord-Hollander op zoek ging naar een andere baan. Dat werd de politie. Van motorrijden kwam een tijdje niet zo heel veel. ‘Maar ik miste het wel. Ik heb vier broers en die reden allemaal motor. Drie van hen hadden hun oude GT750’s bij het grofvuil gezet. Zonde natuurlijk. Ik heb van al die “rommel” één rijdende Suzuki kunnen maken. Met een Suzuki GS1000, mijn eerste viertakt, werd het motorrijden wat serieuzer. Een prima motor waarmee ik ieder jaar een stuk of vijf langere toertochten maakte. Na afloop wel steeds blaren op mijn handen, zo zwaar ging het gas van die GS. Met enige regelmaat reed ik dan op de terugweg met harde wind of regen terug. Dat vond ik op een naked bike, na een lang weekend toeren en daarna nog eens aansluitend 275 kilometer met slecht weer terugrijden, wel vervelend. Dat heeft me doen besluiten om naar iets anders uit te kijken. Dat werd dus de Blackbird waar ik tijdens een proefrit binnen 100 meter helemaal weg van was. Ik kon er lekker rustig mee rijden, maar als je boven de 7.000 toeren kwam dan veranderde de motor in een raket. Wat een geweldige machine. De motor die ik kocht was zes jaar oud en had slechts 10.500 kilometer op de teller. De Blackbird is altijd gebruikt voor toer- en vakantieritten, nooit voor woon-werkverkeer. Pekel heeft de motor amper gezien. Met de Blackbird heb ik wel diverse valpartijen gehad, waardoor het nodige plastic al eens is vervangen. Mijn laatste valpartij was bij het knooppunt bij Heerenveen, van de A36 af de A7 op. Vlak voor het einde van de doordraaier brak de motor onder me weg en schoof de A7 op naar de middenberm toe. Ik schoof er achteraan en kwam midden op de A7 tot stilstand! Op dat moment even geen verkeer, hoeveel geluk kan een mens hebben? De brokstukken bij elkaar gezocht en die zo goed en zo kwaad als het ging meegenomen naar huis.’
Na aanschaf is de motor in onderhoud geweest op het adres waar de motor is gekocht (Zaanstad Motoren). Bram: ‘Sinds dat bedrijf is beëindigd, kom ik het meest bij Nubo Motors in Hippolytushoef. Maar veel dingen doe ik ook zelf. De kuipschades, na een paar schuivers, heb ik zoveel mogelijk zelf gerepareerd. Qua onderhoud is de Blackbird geen dure motor. Alleen simpele beurten, bij 66.000 kilometer voor de tweede keer een nieuwe ketting en op tijd nieuwe olie en filters. Dat is het wel zo’n beetje. Slechts één keer heb ik de Wegenwacht moeten inschakelen. Dat was toen de spanningsregelaar de geest had gegeven. Een bekend euvel. Ik heb toen een exemplaar met koelribben geplaatst. Nooit meer problemen gehad. Qua banden zweer ik bij Bridgestone. Eén keer ben ik afgeweken naar aanleiding van een bericht over banden voor de Blackbird, wat ik las op een Blackbird-forum. Dat is me achteraf slecht bevallen. In het begin reden die banden prima, maar na een paar duizend kilometer begon de motor zich onrustig te gedragen. Met koffers erop leek het af en toe net een bokkende stier. Ik heb bij enkele organisaties navraag gedaan over oplossingen, zoals een stuurdemper of aanpassing van de vering. Ik had niet in de gaten dat het aan de banden kon liggen. Maar nadat ik de oude banden had vervangen door de gebruikelijke Bridgestones, was het probleem direct over en is niet meer teruggekomen. Het merk van de “stuiterband” weet ik niet meer. Het was in ieder geval geen bekend merk.’
Met een leeftijd van 23 jaar stelt een stand van 104.000 kilometer eigenlijk niet eens zo heel veel voor. Bram: ‘Ik heb de Blackbird afgelopen tijd minder vaak gebruikt. Dat komt omdat we een tweede motor erbij hebben gekocht voor de toertochten, waarbij ook mijn vrouw mee gaat. Ze reed aanvankelijk zelf, maar door rugproblemen durft ze dat niet meer aan. Ze zit niet prettig achter op de Blackbird. Daarom heb ik er eerst een Pan European bijgekocht, later een Triumph Tiger 1200. De Triumph had voor mijn vrouw het nadeel dat hij hoog is en het opstappen steeds meer een probleem voor haar werd. De Triumph is in 2019 ingeruild op een BMW K1300GT. Maar als ik alleen op pad ga, rij ik nog steeds het liefst op de Blackbird.’
Afgezien van wat omvalkrasjes, ziet de Blackbird van Bram Schilder er nog keurig uit. De grijns op het gezicht van Motor.NL-expert Van Sleeuwen zegt genoeg als hij terug komt na zijn proefritje. Van Sleeuwen: ‘Drieëntwintig jaar oud, maar luister eens hoe mooi dat motorblok nog loopt. Als je dat hoort, begrijp je misschien beter waarom Honda zo lang marktleider is geweest in Nederland.’
Op de brug wordt eerst naar de remmen gekeken. De schijven zijn nog niet eerder vervangen en met een slijtage van slechts 0,3 mm is dat voorlopig ook nog niet nodig. De schijf achter vertoont wat meer slijtage. Bram: ‘Dat kan kloppen. Ik rem meestal zoveel mogelijk af op de motor en rem dan achter wat bij in bochten, wat het insturen gemakkelijker maakt.’
Met het balhoofdlager, vaak een verborgen gebrek, is niks mis. Bram: ‘In 2011 is dat lager bij een grote beurt vervangen. Ik wist niet dat het versleten was, maar wat een verschil toen ik daarna weer met de motor ging rijden.’
De uitlaat ziet er, op wat krassen op de dempers na, keurig uit. Bram: ‘Dat was tot voor kort wel anders. De motor begon een steeds “sportiever” geluid te produceren, wat ik vanwege mijn oordoppen zelf niet in de gaten had. De collector bleek doorgeroest. Omdat de uitlaatbochten daaraan vast zaten, moesten die ook worden vervangen. Een originele set ging me ruim 800 euro kosten. Ik heb gekozen voor een aftermarketset met losse bochten die 350 euro kostte. Montage heeft me, om alles passend te krijgen, wel een dag werk gekost.’
Met een brandstofverbruik van 1 op 19 is de Blackbird zuinig te noemen. Olie heeft de Honda nog nooit verbruikt. Eén nieuwe accu in 23 jaar is welhaast uitzonderlijk te noemen. Vlak voor zijn bezoek heeft Bram zijn Honda een extra poetsbeurt gegeven en dat is te zien. We moeten heel lang zoeken voordat we ergens een plekje met roest vinden (bij de linker stuurhelft), maar dat is peanuts. Van enige olielekkage is nergens sprake. Van Sleeuwen: ‘Het klinkt afgezaagd maar deze motor is nog zo goed als nieuw. Maar toch krijg je er bij inruil weinig voor terug, simpelweg omdat er amper vraag is naar dit model.’ Bram: ‘Gelukkig heb ik een grote schuur waar plaats is voor diverse motoren. Daarom doe ik hem voorlopig niet weg.’
Super Blackbird-bezitters kunnen voor info en/of lidmaatschap terecht op het uitgebreide Nederlandse forum hondablackbirdforum.nl of bij de Blackbird Owners Club.
De introductie van de Honda CBR1100XX Super Blackbird vond in 1996 plaats. Voor toen het highspeed supersport-vlaggenschip van Honda. Het design was ontwikkeld in de windtunnel. Een niet helemaal overbodige luxe voor een motor waarmee je bijna 300 km/u zou kunnen halen. De Blackbird is vernoemd naar een supersnelle straaljager, de Lockheed SR-71 Blackbird. De snelste en hoogst vliegende straaljager ooit gebouwd (tot dan toe). Maar ‘blackbird’ is ook het Engelse woord voor ‘merel’. En dat klinkt een stuk minder indrukwekkend.
Met zijn vermogen van 164 pk (na 2000 was dat officieel 152 pk) was de Blackbird, die sinds 2008 uit productie is, een topper als het op pk’s aankomt. Alleen door zijn relatief hoge gewicht (223 kg) moet hij het afleggen tegen de nieuwere generatie sportmotoren.
De CBR1100XX is een totaal nieuw ontwikkelde motor. Het 1000cc-blok is dan ook geen CBR-blok dat opgeboord is tot 1137 cc. Qua compacte constructie lijkt het blok nog het meest op dat van een CBR900 Fireblade.
In 1999 kreeg de Blackbird z’n eerste update. De carburateurs werden vervangen door een injectiesysteem. De uitlaat werd lichter en van roestvrijstaal en de tankinhoud ging van 22 naar 24 liter. Daarnaast kwam er een startonderbreker op het contactslot om het dievengilde op afstand te houden. Uiterlijke veranderingen waren de magnesiumkleurige carterdeksels en het ‘gestapelde’ achterlicht en het ram-air-inlaatsysteem.
Vanaf 2000 bestond de mogelijkheid om de motor naast een zwart frame ook met een mat-zilvergrijs frame geleverd te krijgen. Ook de velgen en de motordeksels hadden dan die kleur. De laatste aanpassing dateert van 2001. De Blackbird kreeg toen een grotere kuipruit, digitaal cockpitje en een katalysator in het uitlaatsysteem.
Oerdegelijk motorblok
Spanningsregelaar is een zwak punt
Hoe zet je eigenlijk een motor in elkaar? Het is een vraag die iedereen vast wel een keer gesteld heeft. Of dat dan specifiek om een Harley-Davidson XG750R Production Twins ging, betwijfelen wij eerlijk gezegd wel. Maakt niet, deze film geeft een fantastisch antwoord op de eerste vraag. Wat een klus!
© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company
