Ducati heeft momenteel Enea Bastianini en tweevoudig kampioen Francesco Bagnaia in het fabrieksteam van de MotoGP. Er is geen tekort aan kandidaten voor potentiële, nieuwe kampioenen, waaronder Jorge Martín, dit jaar tweede met het Pramac-satellietteam.
Maar er is nu nog een andere – misschien verrassende – kandidaat die Borgo Panigale in 2025 zou kunnen versterken: niemand minder dan Marc Márquez, die volgend jaar uitkomt voor het satellietteam van Gresini.
De huidige contracten van Bagnaia en Bastianini lopen eind 2024 af, waardoor alles daarna nog openligt. Vooral Bastianini moet bewijzen dat hij die plek waard is na een seizoen 2023 dat werd gekenmerkt door blessures.
Nu zal Márquez de Ducati-MotoGP-wereld betreden via Gresini. Paolo Ciabatti, sportief directeur van de fabrikant, verzekerde dat de Spanjaard een van de opties is om in 2025 over te stappen naar het fabrieksteam van Ducati:
‘Aangezien we de rijders voor 2025 nog niet hebben gedefinieerd, kan ik gerust zeggen dat Marc een van de kandidaten zal zijn voor het fabrieksteam. We zitten niet meer in het pre-Covid-19 tijdperk waar een rijder als hij een miljoenensalaris kon verdienen.’
Het Kove 800X-gamma, ontwikkeld door de Chinese fabrikant Kove, markeert een opmerkelijke stap in de evolutie van het merk. De Kove 800X wil zich een plaats veroveren op de Europese markt en biedt een aantal kenmerken die hem onderscheiden van de andere Chinese motorfietsen.
De opkomst van Chinese motormerken als onafhankelijke, kwaliteitsgerichte fabrikanten is een teken van verandering in de sector. Kove loopt voorop in deze verandering met zijn 800X-gamma, dat modellen biedt die geschikt zijn voor zowel on- als offroad rijden.
Drie varianten van de Kove 800X
De serie bestaat uit de Adventure, Adventure PRO en Rally. Ze zijn allemaal gebaseerd op een 799cc-tweecilinder met 94 pk (70 kW) en 80 Nm koppel. Elk model heeft specifieke kenmerken die het geschikt maken voor verschillende gebruiksgebieden.
Kove 800X Adventure
Het instapmodel Adventure heeft een zithoogte van 835 mm en een bodemvrijheid van 245 mm. De technische kenmerken omvatten een dubbele schijfrem van 310 mm en een vering met veerweg van 210 mm. De topsnelheid bedraagt 210 km/u.
De Adventure PRO versie is bedoeld voor rijders die op zoek zijn naar meer offroad capaciteiten. Met een zithoogte van 865 mm en een bodemvrijheid van 275 mm, evenals 240 mm KYB-vering en radiale remklauwen van Taisko, is hij ontworpen voor het veeleisender terreinrijden.
Kove 800X Rally
De Kove 800X Rally is het topmodel voor off-road fans. Het model heeft een bodemvrijheid van 293 mm, geavanceerde vering en een laag drooggewicht van 169 kg. Ondanks een lagere topsnelheid van 185 km/u wordt hij gekenmerkt door zijn offroad prestaties.
Technische aspecten
De modellen in de 800X-serie zijn uitgerust met moderne technologie, waaronder tubeless banden, een TFT-scherm en volledige LED-verlichting. Het ABS kan desgewenst worden uitgeschakeld voor een offroad rit.
Op de EICMA 2023 onthulde Aprilia haar lichtste model tot nu toe, de RS 457. In navolging van zwaardere RS 660, richt de RS 457 zich op sportieve rijders die de basis van het motorracen willen betreden of gewoon op zoek zijn naar een praktische en handelbare sportmotor voor zowel op de weg als op het circuit.
De Aprilia-sportmotor is zojuist geïntroduceerd in India tijdens de onlangs gehouden India Bike Week. Het supervoordelige prijskaartje zou motorrijders uit andere landen wel eens jaloers kunnen maken.
Op de Indiase markt, waar de RS 457 wordt geproduceerd, heeft hij een prijskaartje van slechts Rs 410.000, wat neerkomt op ongeveer € 4.600,-. Daarmee is het een nog betaalbaardere optie dan de Kawasaki Ninja 400, ook een lichte sportmotor die eerlijk gezegd een beetje aan het onderspit moet delven in vergelijking met de geavanceerde technologie en prestaties van de Aprilia. Kan de nieuwe Aprilia RS 457 de lat hoger leggen als het gaat om sportmotoren met een kleine cilinderinhoud? Dat zal de tijd leren, maar op papier lijkt het er zeker op.
Vanuit prestatieoogpunt krijgen we een gloednieuwe 457cc-vloeistofgekoelde, paralleltwin met een 270 graden krukas. Hoewel het een kwestie van persoonlijke voorkeur is, is iedereen het erover eens dat een 270-graden paralleltwin een beter koppel levert – om nog maar te zwijgen van het geluid en het karakter – dan een 180-graden twin. Het is geen verrassing dat andere fabrikanten zoals CFMoto en zelfs Honda voor deze configuratie kiezen. In het geval van de RS 457 levert hij een respectabele 47 pk bij 9.400 tpm en 43,5 Nm bij 6.700 tpm.
Qua technologie schittert de Aprilia RS 457 echt. Het merk Noale is altijd al geassocieerd met geavanceerde technologie, dus ook de RS 457 komt uit de fabriek met allerlei technische snufjes.
Hier vinden we een full-color TFT-display van vijf inch dat alle relevante rijgegevens bijhoudt. Een throttle-by-wire systeem biedt drie rijmodi en drie niveaus van tractiecontrole. De vering bestaat uit een 41 mm usd vork en een monoshock. De remmen bestaan uit een enkele 320mm-schijf voor en een enkele 220mm-schijf achter.
Dilatatievoegen A2-A12 Oudenrijn Utrecht - Foto: Paul Oor 22
Je neemt met nat weer een op- of afrit, je kruist in de bocht een metalen dilatatievoeg en je voelt beweging in je motorfiets. Ze zijn spekglad, melden motorrijders meer dan eens bij het MAG-meldpunt Gevaarlijke wegsituaties. Maar klopt dat wel? Hoog tijd om het er eens met een deskundige over te hebben.
De deskundige in kwestie is Paul Kuijper, expert vastgoed en infrastructuur bij Rijkswaterstaat. Hij is als geen ander bekend met meldingen over gladde stalen dilatatievoegen of voegovergangen. “Niet alleen motorrijders, maar ook automobilisten voelen soms beweging in hun voertuig.” Zulke meldingen waren in 2017 aanleiding voor een uitgebreid onderzoek naar een slipvastere oplossing.
Slijtlaag slijt
Het uitgangspunt bij Rijkswaterstaat is dat zo’n grofweg 40 cm brede voegovergang net zo stroef moet zijn als het aansluitende asfalt. Dat is op zich niet zo moeilijk. Met een slipvaste slijtlaag is het probleem vlot opgelost. Nadeel van die oplossing is alleen dat slijtlagen hun naam eer aandoen: ze slijten. Vervangen kan natuurlijk, maar dat betekent wel dat de bocht in kwestie afgesloten moet worden. Dat is bij snelwegbochten natuurlijk altijd een dingetje, om het maar voorzichtig uit te drukken. Bovendien duurt zo’n afsluiting wel even. Het slipvaste materiaal dat nu gebruikt wordt, moet liefst 24 uur kunnen uitharden voordat er verkeer overheen mag.
Metalen voegovergang met zichtbare ruwe slijtlaag (Foto: Technobeton)
Slipvast reliëf
Als alternatief werd in 2017 gedacht aan stalen profielen met een slipvast reliëf. Met het contactvlak van een motorband als basis (denk aan een halve creditcard, meer is het niet) ging men aan het werk. Na geslaagde laboratoriumproeven met de eerste nieuwe profielen besloot men om ze in de praktijk te laten testen door een aantal motorrijders en automobilisten. Eén profiel met wybertjes, de ander met richeltjes.
Wybertjes!
De test werd uitgevoerd in de op het kaartje getoonde bocht van de A2 naar de A10 Zuid, onderdeel van knooppunt Amstel, ten zuiden van Amsterdam. In een vergelijking met de oude voegovergangen waren alle testers het erover eens dat de nieuwe voegovergang met het wybertjesprofiel het best voldeed. De oplossing lag voor de hand. Dat profiel wordt overal geïnstalleerd. Toch?
Voegovergang met wybertjesprofiel (Foto: MAG Media)
Nieuwe ontwikkelingen
Toch niet. Eén van de eerste knooppunten waar de nieuwe wybertjesprofielen geplaatst werden, was het acht kilometer zuidelijker geleden knooppunt Holendrecht. En laten wij nu uitgerekend over dat knooppunt nogal wat meldingen over gladde dilatatievoegen krijgen… Bij Rijkwaterstaat is de locatie vanzelfsprekend ook bekend. Paul Kuijper: “De stroefheid van die profielen is daar aanzienlijk lager dan die van het aansluitende asfalt. Over het waarom tasten we nog altijd in het duister, helaas. We zijn nu dus bezig met het ontwikkelen van een alternatieve voegconstructie die ruimte biedt voor een dikkere kunststof slijtlaag. De eerste proeven verwachten we nog dit jaar te kunnen doen.”
Zonder staal
Zijn voegovergangen zonder die stalen platen niet mogelijk? Paul Kuijper: “Zeker wel. Dan heb je het over verborgen voegovergangen. Nadeel is dat zulke voegovergangen duidelijk minder beweging kunnen opvangen. Daarom kunnen we ze alleen gebruiken in heel flauwe bochten. Dan moet je denken aan bochten met een boogstraal van 350 meter of meer.” De bocht waar de test werd uitgevoerd is aanzienlijk minder ruim, zoals het kaartje bij dit artikel laat zien: de boogstraal van die bocht is 200 meter, de helft van de diameter van de cirkel die de kromming van de bocht volgt.
De bocht van de A2 naar de A10 Zuid heeft een boogstraal van 200 meter. (Beeld: Open Street Map)
Gevaarlijk?
Voorlopig zitten we dus nog met die gladde, stalen voegovergangen. Hoe gevaarlijk zijn ze eigenlijk? Minder gevaarlijk dan je mogelijk denkt. Noch bij de politie, noch bij Rijkswaterstaat zijn ongevallen bekend met die gladde voegen als oorzaak. Dat is ook wel logisch. Bij een snelheid van 70 km/u zijn je banden niet langer dan 1/200 seconde met het metaal in aanraking. De daardoor veroorzaakte beweging is goed voelbaar, maar is uiteindelijk even subtiel als kortdurend. Op high-speedopnames van de met de testers meerijdende camerawagen zijn de bewegingen niet waarneembaar. “Het enige gevaar van de gladde voegen zit ‘m in het schrikmoment. Als je weet dat je die beweging kunt voelen maar dat je er niet door onderuitgaat, wordt ook dat gevaar gereduceerd. Je ziet de dilatatievoegen altijd liggen, dus je weet dan precies wat je op welk moment kunt verwachten.”
Wat zijn dilatatievoegen?
Dilatatievoegen kom je tegen op bruggen en viaducten en fly-overs. Ze bieden de brug- of wegdelen ruimte om uit te zetten of te krimpen: dilatatie komt van het Latijnse dilatatio, uitzetting. Zonder dilatatievoegen zouden deze bewegingen schade aan het weg- of brugdek veroorzaken. Weg- en brugdekken variëren in lengte door onder meer seizoensinvloeden (temperatuur). Ook verkeer (remmen, optrekken) en wind kunnen voor beweging zorgen.
Op snelheid
Dat neemt natuurlijk niet weg dat je je motorfiets liever niet voelt glijden, al is het maar heel even. Ook daar is wat aan te doen: als je bochten waar zulke voegovergangen liggen niet sneller neemt dan op de voorgeschreven of geadviseerde snelheid, is je hellingshoek zo beperkt dat je – in principe – niets zal voelen.
Merk je dat dilatatievoegen gladder worden, in de loop van de tijd, doe dan Rijkswaterstaat en je medeweggebruikers een plezier en meld het bij 0800-8002 of het Twitteraccount @RWSVerkeersinfo. Paul Kuijper: “Rijkswaterstaat monitort jaarlijks de stroefheid van het hele hoofdwegennet. Die stroefheid wordt per 100 meter wegvak berekend. De smalle voegen vind je in die gemiddelde waarde dan ook niet terug. Om te kunnen bepalen wanneer de slipvaste laag van een voegovergang aan vervanging toe is zijn we dus afhankelijk van feedback van de weggebruikers.” Geef je melding ook door aan het MAG-Meldpunt Gevaarlijke wegsituaties: dan zetten wij ‘m door op onze social media.
Boy Peeters (36) woont met zijn vriendin en hun twee kinderen in het Limburgse Reuver. Boy werkt als lasser en assemblagemedewerker bij Jekill&Hyde, dus het zal niemand verbazen dat hij over twee rechterhanden beschikt èn gek is op motoren. Nadat hij eerder een Sportster verbouwde, wilde hij meer. En die Breakout zag er onweerstaanbaar uit…
De H-D Breakout had ik al jaren eerder op het oog. Dat was helemaal het model waar ik de ideale basis in zag voor de bike zoals ik die wilde gaan opbouwen. Uiteindelijk kon ik mijn slag slaan bij H-D Venlo, waar een volledig originele 2019 Milwaukee-Eight Breakout stond, met maar net iets meer dan 1000 kilometer op de teller.
Zodra ik hem in huis had, ben ik begonnen met spullen bestellen. De lijst omvat o.a. een Killercustom achterspatbord, een Killercustom zadel met tankverlengstuk, een Thunderbike koplampschermpje, Kellermann knipperlichtjes, 15 inch Arlen Ness remschijf voor (meer remvermogen), Motea rem- en koppelingshandles, Killercustom voorvork overzet stukken, Killercustom vering verlagingsset en een H-D verlagingset voor de stuurbevestiging.
De Vance&Hines uitlaat heb ik naar eigen smaak op look en sound aangepast en alles wat chroom was heb ik zwart gecoat, met uitzondering van het blok, want dat is door mijn maat Danny gedaan. Verder heb ik een set Avon Cobra banden gemonteerd, de achterband 260 breed. Dat deze veel breder is dan de standaard band, voel je wel. Het is iets harder werken om hem de bocht in te sturen, maar het rijdt verder prima.
Zoals iedereen weet is een custom eigenlijk nooit echt helemaal klaar. Zo wil ik er nog Thunderbike forward controls op en moet ook het voorspatbord nog een keer door een fraaier exemplaar vervangen worden. Het spuitwerk wil ik ook nog eens aanpakken, maar dat komt allemaal later nog wel een keer. Voor nu ben ik vooral bezig met het ombouwen van twee Sporters 883. Die zijn namelijk heel leuk tot gave bobbertjes om te bouwen!
Vind je het leuk om je motor te laten zien aan alle andere Bigtwinlezers?
Mail een foto (bestand van minimaal 1 Mb) van je motor met een paar regeltjes toelichting naar info@bigtwin.nl
Tekst en foto’s: Boy Peeters
1 van 6
Milwaukee-Eight 114 ci motorblok.
Door Boy zelf aangepaste Vance&Hines uitlaat.
15 inch Arlen Ness schijf voor 30 % meer remvermogen.
BMW Group Nederland heeft een gloednieuwe BMW F 900 XR gedoneerd aan het Koning Willem 1 College in Den Bosch, een belangrijke motorfietstechniekopleiding in Nederland. Deze donatie stelt studenten in staat om praktijkervaring op te doen met geavanceerde motorfietstechnologieën. De overhandiging van de F 900 XR volgt op eerdere donaties van motorfietsen en testapparatuur door BMW aan het college.
Tom Crooijmans, Head of Motorrad, benadrukt het belang van moderne technische training voor studenten, gezien de snel evoluerende aard van de motorfietsindustrie waar IT- en elektronica-expertise steeds belangrijker worden. De F 900 XR is uitgerust met diverse geavanceerde functies, zoals een vloeistofgekoelde tweecilinder, elektronische inspuiting, 3-wegkatalysator, adaptieve bochtenverlichting, en een TFT-kleurendisplay.
Naast de motorfiets zelf, biedt BMW ook technische documentatie en lesmateriaal van de BMW Group Training Academy aan. Dit wordt gedaan om de opleiding van motorfietstechnici te ondersteunen en studenten optimaal voor te bereiden op hun toekomstige carrière in de motorfietsindustrie.
Op 28 november 2023 werd bekend dat Cecil Sandford is overleden. Met een leeftijd van 95 jaar was de Engelsman de oudste nog in leven zijnde wegracewereldkampioen. Sandford werd geboren op 21 februari 1928 in het Engelse Blockley. Na eerst aan grasbaanracen te hebben gedaan stapte hij in 1948 met hulp van sponsor Arthur Taylor over naar de wegrace. Sandford behaalde direct grote successen bij races op het eiland Man. Dit leidde ertoe, dat hij in 1950 mee ging doen aan het wereldkampioenschap wegracen. De Engelsman kwam uit in de 250cc-, 350cc en 500cc-klasse. Hij deed dat als op privérijder op machines van Velocette en als fabriekscoureur van AJS. Dat kon in die tijd nog worden gecombineerd!
Een jaar later volgde zijn grote doorbraak. Dat gebeurde echter niet in één van genoemde drie klassen maar in de lichtste, de 125cc. Als fabrieksrijder voor het opkomende Italiaanse motormerk MV Agusta veroverde de Engelsman er in 1951 de wereldtitel in. Hij deed dat door onder andere de Tourist Trophy op het eiland Man, de TT van Assen en de GP van Ulster te winnen. De eerste titel van Sandford was tevens het eerste mondiale kampioenschap voor MV Agusta.
In 1954 trad Sandford in dienst van een andere vooraanstaande Italiaanse motorfietsfabrikant, Moto Guzzi. Met de 250cc Bialbero van het merk uit Mandello del Lario werd hij achter de Duitser Hermann Paul Müller op een NSU Sportmax tweede in de titelstrijd. Twee jaar later kwam de als coureur veelzijdige Cecil Sandford als fabrieksrijder maar liefst uit voor twee merken. Ook dit kon toen. Dat was voor de 125cc- en 250cc-klasse bij een andermaal een ander Italiaanse fabrikant, te weten Mondial. In de 350cc-categorie reed de Engelsman voor het Duitse DKW. Het bijzondere hieraan was, dat dit merk geen gebruik maakte van viertakt- maar van tweetaktmotoren. En de RM 350 was ook nog eens een luchtgekoelde driecilinder met als bijnaam de ‘Singende Säge’. Of te wel de ‘zingende zaag’, naar het snerpende geluid dat de machine produceerde. Sandford werd er vijfde mee in de titelstrijd.
Al die jaren had hij geen enkele GP weten te winnen. Maar daar kwam in 1957 verandering in. Op een 250cc Mondial wist hij net zoals zes jaar ervoor niet alleen op het eiland Man en in Ulster te winnen, Sandford mocht zich tevens 250cc-wereldkampioen noemen.
Direct na het behalen van zijn tweede wereldtitel besloot de Engelsman op pas 29-jarige leeftijd zijn helm aan de kapstok te hangen. Gentleman Cecil Sandford bleef een groot racefan en bezocht op late leeftijd nog geregeld de Britse Grand Prix in Silverstone. Ook was hij één van de vele wereldkampioenen die in 1998 deelnam aan de Centennial TT Assen.
Cecil Sandford op de prachtig gestroomlijnde 125cc-Mondial tijdens de Centennial TT Assen in 1998.
De Bigtwin Bikeshow & Expo 2023 in Houten was dit jaar niet alleen een platform voor de meest indrukwekkende custom motoren, maar ook het podium voor een spannende aflevering van de populaire Motorpodcast. De Bikeshow, gehouden op 3, 4 en 5 november, had de eer om Dennis en Peter, de bekende stemmen van de Motorpodcast, te verwelkomen.
In deze bijzondere aflevering stapte Dennis, bekend van zijn avonturen op het motorcircuit, in de wereld van Peter. Samen verkenden ze de Bigtwin Bikeshow, omringd door de krachtige, met twee cilinders uitgeruste motoren die het hart van elke motorliefhebber sneller doen kloppen. Ze dwaalden tussen de op maat gemaakte motorfietsen die kunst en techniek combineren, sommigen zelfs meer waard dan een huis!
Deze podcastaflevering is niet alleen een terugblik op de hoogtepunten van de show, maar ook een viering van de passie en de gemeenschap die de Bigtwin Bikeshow & Expo zo uniek maken. Luister mee naar hun ervaringen en ontdek waarom dit evenement een hoogtepunt is voor iedereen die van motoren houdt.
Royal Enfield plant de lancering van het nieuwe Shotgun 650-model. Deze motorfiets is geïnspireerd op het SG650-concept uit 2021 en combineert klassieke elementen met moderne kenmerken.
Geïnspireerd op het SG650-concept
De Shotgun 650, ontworpen door hetzelfde team dat het SG650-concept heeft ontwikkeld, presenteert zich als een nauwe verwant van dit conceptmodel. Volgens Mark Wells, hoofdontwerper bij Royal Enfield, weerspiegelt de Shotgun 650 veel elementen van het oorspronkelijke concept.
Het model werd voor het eerst gepresenteerd op het Motoverse Festival in Goa, India. Een gelimiteerde oplage van 25 motoren met een speciale lak werd exclusief aangeboden aan bezoekers van het evenement. Een massaproductieversie volgt begin 2024.
De Shotgun 650 wordt aangedreven door een 648cc-tweecilinder en is gebaseerd op het beproefde 650 twin-platform van Royal Enfield. Deze motor levert 47 pk (ca. 35 kW) en biedt een koppel van zo’n 51,9 Nm.
Siddhartha Lal, Managing Director van Eicher Motors Ltd, omschrijft het rijgedrag van de Shotgun 650 als aangenaam, zowel op rechte stukken als in bochten.
Veelzijdige aanpassingsmogelijkheden
De Shotgun 650 biedt aanpassingsmogelijkheden zoals de keuze tussen een mono of een dubbel zadel. Ontwerpkenmerken zijn onder andere een nieuw wielontwerp met ABS, zwarte motoronderdelen, een dubbel uitlaatsysteem en verstelbare schokdempers.
De Blue Ridge Parkway is de droom van veel Amerikaanse motorrijders. Het asfalt wendt, keert, klimt en daalt door de Appalachen, een langgerekte bergketen met enkele toppen boven de 2.000 meter hoogte. Om er nog een dikke schep USA bovenop te gooien, rijden we de 750 kilometer met een Harley-Davidson Road Glide Touring Edition.
Avond in Staunton. Ik heb mijn motor enkele uren geleden opgehaald in Washington D.C. en een slaapplek gevonden in Berkeley House B&B, een prachtig houten landhuis van eind 19de eeuw. ‘Je kunt de motor achterom rijden en op eigen terrein zetten’, zegt eigenaar Jeff. ‘Maar voor de deur op straat is ook prima, daar gebeurt niets mee. Maak je geen zorgen.’
Terwijl de Harley voor het huis staat, wandel ik naar downtown Staunton. Het is een typisch Amerikaans stadje met antiekwinkels, muziekzaakjes en een ouderwetse bioscoop. Mijn zoektocht naar een stevige maaltijd eindigt in een restaurant dat het toneel is van een levendige pubquiz. Vanuit een zijstraat schalt door een open raam Creedence Clearwater Revival: ‘Bad moon rising.’ Het was nog lang onrustig in Staunton…
Na een stevig southern breakfast – genoeg om de komende 72 uur op door te komen – tank ik de Harley af en rijd ik naar het beginpunt van de Blue Ridge Parkway. Op de eerste kilometers zet de weg meteen de toon voor de komende dagen: bochten, uitkijkpunten en weinig verkeer. Dat is tijdens de piek van de herfst overigens wel anders, want dan komt half Amerika naar het kleurenspektakel kijken.
Nu rijd ik in alle rust over de flanken van Elk Mountain, Humpback Mountain en Devils Knob. Het duurt niet lang of Amerika laat zijn spierballen zien. Alles is formaat XXXL. De auto’s, motoren, vergezichten, landschappen, pieken en dalen. Ik zet de radio aan, tik de schakelbak in z’n vier en de cruise control op 45 mph, iets meer dan 70 kilometer per uur. Vervolgens laat ik de 1868cc-dikke Road Glide doen waar hij het beste in is, soepel over het asfalt glijden. Alsof alles vanzelf gaat. De bochten werken daar vriendelijk aan mee. Tot er een traject komt met Sudden Curves en Spiral Curves. Deze zijn een stuk pittiger, maar in de derde versnelling moeiteloos te nemen.
1 van 10
De Blue Ridge Parkway is onderdeel van de National Park Services
The Road ahead
Het asfalt volgt de toppen van de Apalachen
In de verte ligt de weg
B&B nabij het begin van de Parkway
Lunch op z'n Amerikaans, tosti kaas met frites
Vanuit de cockpit
On-Amerikaans bochtig
De Parkway is geliefd bij motorrijders
Service van de zaak
Rake klappen
Borden en vlaggen op de weg. Detour. Een deel van de route is afgesloten voor onderhoud en ik moet nu via de stad Roanoke. Dat geeft in elk geval de mogelijkheid om even bij een icoon langs te rijden: The Coffee Pot, een wegrestaurant dat is opgenomen in het nationaal register van historische plaatsen. Leuk, maar ik ben blij als de US220 me snel terugbrengt naar de rust en ruimte van de Blue Ridge Parkway zelf.
Het ritme oppakken. Heerlijk slingeren door het groen en af en toe stoppen bij een van de uitkijkpunten. Op veel plekken is te zien hoe de route aan zijn naam komt. Richting de horizon kleuren de bergen inderdaad blauw. Vooral vroeg in de ochtend en laat in de middag is dat prachtig te zien.
De Harley begint me ondertussen steeds beter te bevallen. Aanvankelijk voelde hij nog wat log en loom op zo’n bochtige weg, maar ik kom erachter dat ik met een allroad of sportieve toerfiets voortdurend met de handrem erop had moeten rijden om niet boven de maximum snelheid uit te komen. De Road Glide vraagt om een andere state of mind, relaxed rijden, genieten en voelen hoe die twee dikke cilinders rake klappen uitdelen zodra er na een bocht een beetje gas bij kan.
De Parkway helpt bij dat ontspannen gevoel. Het was de bedoeling van de architecten van de weg dat hij zo soepel mogelijk door de natuur zou lopen, zich plooiend naar de vormen van de bergen en valleien. Terwijl we in Europa voortdurend klimmen en dalen, gaat dat hier heel geleidelijk. Meestal volgt het wegdek de plateaus en ronde toppen. Het golft als vriendelijk heuvelland terwijl de pieken toch tot boven de 2.000 meter hoog gaan.
De weg is in 1935 doelbewust als toeristenroute aangelegd. Het was onderdeel van een groot werkgelegenheidsproject tijdens de Great Depression van de jaren dertig. De bouwers moesten een verplicht aantal werklozen uit de omliggende dorpen en steden aannemen. Daarnaast zou de weg helpen bij het restaureren en behouden van fraai landschap, dat aan erosie ten onder dreigde te gaan.
1 van 10
Mabry Mill uit 1905, een van de highlights aan de route_
Borden brengen je terug naar de juiste weg
Leuke detour naar klein en historisch Floyd
Downtown Floyd
Floyd Country Store, een begrip in de regio
Floyd Country Store, winkel, café, diner, podium
De pioniersboerderij van de Brinegar familie
Floyd Country Store, kijkje naar buiten
De pioniersboerderij van de Brinegar familie
Floyd, veel Amerikaanser wordt een dorp niet
Pas op voor de beer
Ik maak een kleine omweg naar het dorpje Floyd. Dit is countryside Amerika met een handvol winkels, oude houten panden, een bakstenen pakhuis en alleen slappe koffie bij het leukste adres in town: de Floyd Country Store, een soort winkel, annex trefpunt, koffieshop, diner, muziekschool en café met liveoptredens.
Het laatste stuk van vandaag brengt me via de Mabry Mill, een oude watermolen, naar de B&B van Dave en Darlene. De gps wijst naar een gravelweg die recht omlaag bergaf gaat… Ik ververs de gps, check Google Maps, maar dit zou toch echt de juiste route moeten zijn. Dus stuur ik de meer dan 400 kilogram met voet en hand op de rem omlaag. Als ik maar niet hoef om te draaien, als ik maar niet hoef om te draaien, als ik maar niet…
‘Dat doet de gps nou altijd’, lacht Darlene met een vet zuidelijk accent als ik de B&B schadevrij heb gevonden. ‘De asfaltweg komt van de andere kant.’
Het is de route die ik ’s avonds neem om in het verderop gelegen Mount Airy wat te eten. ‘Als je terugkomt wel uitkijken voor de beer’, zegt Darlene.
Voor de wat?
‘De beer. Er komt ’s nachts wel eens een beer.’
Oké. Zwarte beren zijn sneller dan de mens, uitstekende klimmers én zwemmers. Dat is niet bepaald geruststellend. Advies: op afstand blijven. Dat is meestal genoeg. En als een beer jouw kant op komt, loop je langzaam achteruit zodat de afstand gelijk blijft of groter wordt. Dat laatste is wat de beer graag wil. Hard weglopen betekent een uitnodiging voor een kansloze achtervolging. Gelukkig, er komt die avond geen beer-alarm.
De volgende ochtend staat een andere gast buiten naar de Harley-Davidson te kijken. Het is Pete uit Alabama. Hij is een shriner, een soort vrijmetselaar, en vertelt dat dit wat mystieke genootschap behalve ziekenhuizen, ook een eigen motorclub heeft. We praten wat, we lachen wat. ‘Op reis vragen mensen vaak naar mijn zuidelijke accent’, zegt Pete. ‘Maar ik heb helemaal geen accent, waar ik vandaan komt praat iedereen zo, ha, ha!’
1 van 10
Bochten rijden op de Parkway
Uitkijkpunt, een kwestie van de goede kiezen
Door tunnels van bomen
Mooi oud hek op de toppen van de Apalachen
Harley-Davidson met een view
Dave en Darlene voor hun B&B
Zicht op het vervolg van de reis
De Parkway slingert over flanken en door bossen
Bordje bij een Blue Ridge Parkway visitorcenter
Southern breakfast bij Dave en Darlene
Adelaars
Het wordt weer een heerlijke dag in het zadel. Vanuit de B&B pak ik de Blue Ridge Parkway op om verder af te zakken naar het zuiden. Ik heb de staat Virginia ondertussen verruild voor North Carolina. Ik zoek naar het beproefde recept: radio aan, versnelling in vier, de cruise control op 70 kilometer per uur en de Harley laten glijden.
Ik passeer de Northwest Trading Post (geen pistolen toegestaan…), afslagen naar campings en wandelroutes, het kunststadje Blowing Rock en het spectaculaire traject over de hellingen van Grandfather Mountain. Voor twintig dollar kun je er een route omhoog rijden voor het beste uitzicht op de berg, maar ik heb meer dan genoeg aan de Parkway zelf.
De bergen worden scherper, het landschap ruiger. Ik zet de cruise control uit en ga spelen met gas en koppel. Het bochtenwerk vraagt meer inspanning dan voorheen. Met als gevolg dat de voetplanken wat vaker het asfalt raken. Wie zei er dat je met een zware Harley-Davidson niet lekker kan sturen?
Rondom de watervallen van Linville zijn huisjes gebouwd, enkele restaurants en een general store voor zo’n beetje alles dat je nodig hebt. Van pannen en dobbers tot rubberen handschoenen en lekkere sandwiches. Een stukje verderop parkeer ik de motor bij een zogenaamde lookout om het uitzicht goed in me op te nemen. De bergen gaan tot aan de horizon en verder. In dat decor is niets storends te zien. Het is allemaal natuur. Hoog in de lucht cirkelen enkele adelaars.
Terug in het zadel rijd ik in één keer door naar mijn slaapadres in Arden. De dikke wolken die de hele dag op afstand bleven, komen nu snel dichterbij. Terwijl rechts Mount Mitchell lonkt – met 2.037 meter de hoogste berg oostelijk van de Mississippi – vallen er dikke druppels. Ik eet een hamburger bij de Corner Grill – Hi sweetie, you want a refill? – en finish bij de Bent Creek Lodge.
1 van 13
Gewoon op straat. En het mag.
Vervallen boederij aan de route
Paaljes markeren de mijlen
Over de flanken van de Apalachen
Spectaculair deel met rotsen
Even afstappen voor inkopen
Kijk, dat is nog eens een bocht
Niks fancy, maar geliefd bij de locals
Salade, hamburger, cola, dineren bij de Corner Grill
Wakker worden met koffie in de Bent Creek Lodge
Op de veranda van Bent Creek Lodge wachten tot het stopt met regenen
Apalachen tot zover je kunt kijken
Apalachen zover je kunt kijken
Amerikaanse motoren
Met de motor op het parkeerterrein en de bagage op mijn kamer, ga ik voldaan op de overdekte veranda zitten. De regen tikt steeds harder op het dak terwijl ik een ambachtelijk biertje van de streek drink en door mijn reisplan blader. Morgen heb ik nog ruim 100 kilometer te gaan met als sluitstuk het Wheels Through Time Motorcycle Museum met één van de beste collecties van oude Amerikaanse motoren. Grondlegger Dale Walksler was een bekende naam in de wereld van motorrestauratie en had een populair videokanaal.
Met de ochtendmist tussen de bomen en de grond dampend van het vocht dat gisteren is gevallen, rijd ik de Harley-Davidson Road Glide de Blue Ridge Parkway op. De twee cilinders stampen, de radio staat aan, de cruise control op 70 kilometer per uur. De finale is begonnen.
De Blue Ridge Parkway is het best bereikbaar vanuit Washington D.C. Wij vlogen met United Airlines (www.united.com) vanaf Amsterdam. Ticketprijzen variëren enorm. Voor het najaar vonden wij retourvluchten vanaf zo’n € 450,-.
Motor huren
Er zijn verschillende opties. Kwestie van googelen. Wij namen een Harley-Davidson mee bij Eagle Rider. Prijzen schommelen aan de hand van vraag en aanbod, maar reken op 150 tot 200 euro per dag, inclusief basic verzekeringen.
Blue Ridge Parkway
Op de website van de panoramaweg is ontzettend veel informatie te vinden. Van historie tot accommodatie en van attracties tot en met een interactieve kaart. www.blueridgeparkway.org
Ook de officiële site van de National Park Services biedt veel wetenswaardigheden: www.nps.gov
Overnachten
Berkeley House B&B
Staunton is een leuk stadje nabij de noordelijke toegang van de Blue Ridge Parkway. Berkeley House is een historisch landhuis met vijf typisch zuidelijke kamers, op loopafstand van winkels, bars en restaurants.
Dave en Darlene zijn een voorbeeld van southern hospitality. De woonkamer staat bomvol snuisterijen, inclusief de kerstboom en versiering van vorig jaar. Het ontbijt wordt geserveerd aan een grote keukentafel. Inclusief mooie verhalen.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
