dinsdag 8 juli 2025
Home Blog Pagina 361

100e Supersport-zege voor Ten Kate Racing – wereldtoppers

Door
Asse Klein
-
0
100e Supersport-zege voor Ten Kate Racing

WorldSSP Misano

Ten Kate Racing Yamaha scoorde de eerste overwinning van 2023. En die was ook de 100e World Supersport-zege in hun rijke historie. Stefano Manzi werd in de eerste WorldSSP-race op Misano tweede. In de tweede race pakte de Italiaan op zijn thuiscircuit de overwinning voor Ten Kate Racing Yamaha. Teamgenoot Jorge Navarro had een achtste plaats als beste resultaat.

Foto’s: WorldSBK

Glenn van Straalen wist zich keurig als vijfde te kwalificeren. In de eerste race viel de EAB Racing Team-coureur in de openingsfase een aantal plaatsen terug, maar wist zich later op te werken naar een zevende plaats in de einduitslag. In de tweede race begon hij sterk totdat hij als vijfde ten val kwam.

Zoektocht naar het geheim van ontelbare wereldtitels bij Ten Kate Racing Yamaha

Jeffrey Buis startte van pole position in de WorldSSP300. De MTM Kawasaki-rijder was zonder meer één van de snelste rijders in Misano, maar dat alleen is in deze raceklasse niet voldoende. Brutaal rijden en strategie in de slotfase is ook zeer belangrijk in de grote kopgroepen die door het slipstreamen snel kunnen veranderen. In race een eindigde Buis teleurgesteld als elfde. In race twee was hij bijna constant in de top van het veld te vinden, maar met nog vijf ronden te gaan werd hij geraakt door een andere rijder en kwam ten val.

Teamgenoot Loris Veneman kwam uitstekend voor de dag. De WK-debutant kwalificeerde zich op de tweede startrij. Hij werd veertiende in race een en vierde in race twee, ondanks een long lap penalty.

Ruben Bijman werd vijfentwintigste in race een, maar herstelde zich met een tiende plaats – ook na een long lap penalty – in de afsluitende race.

Foto: Randy Maasdijk.

EMX Kegums en Teutschenthal

Letland ligt Nederlanders wel

Kegum levert vrijwel altijd goede uitslagen op voor Nederlandse rijders. De EMX-races waren daarop geen uitzondering. Beide 250cc-races werden afgesloten met een Nederlandse zege. Ivano van Erp won de eerste manche, Kay Karssemakers de tweede. Van Erp voegde er een tweede plaats aan toe en dat leverde hem de totaalzege op. Met een derde plaats als tweede resultaat deed Karssemakers nauwelijks voor hem onder en werd totaal tweede. En ook de derde plaats had een Nederlands tintje, want de Italiaan Andrea Bonacorsi rijdt net als Van Erp voor Hutten Metaal Yamaha Racing.

In Teutschenthal stonden Bonacorsi (2) en Karssemakers (3) weer op het podium. Marc-Antoine Rossi zegevierde. Van Erp (derde en zesde) bleef slechts twee punten van het podium verwijderd.

Cas Valk werd eenmaal tiende en was in Teutschenthal tiende en vijfde. Jens Walvoort scoorde in Letland totaal vier punten en werd in Duitsland eenmaal elfde.

Na zes van de elf wedstrijden leidt Bonacorsi met 262 punten voor Karssemakers (227). Valk is vijfde met 176 punten en wordt op één punt gevolgd door Van Erp.

In de EMX125 werd Gyan Doensen tweemaal dertiende in Letland en eenmaal vijfde in Duitsland. Damian Knuiman behaalde een elfde plaats in de eerste race in Duitsland, in de tweede race was het laatste punt voor Roan Tolsma.

Nederlands succes in Kegums met winst voor Ivano van Erp en de tweede plaats voor Kay Karssemakers. Rechts derde Andrea Bonacorsi.

GP Zijspancross Estland

Problemen voor Bax/Cermak

Koen Hermans/Ben van den Bogaart hebben de GP Zijspancross van Estland gewonnen. WK-leiders Vanluchene/Musset werden tweemaal tweede. Justin Keuben/Dion Rietman pakte met de derde plek voor het eerst een WK-podium. Hermans pakte in heat één de kopstart en zette een tempo neer van jewelste om nummer twee Vanluchene pas een ruime dertig seconden achter hem te zien finishen. Keuben/Rietman werden derde. Bax/Cermak werden vierde, maar moesten vanuit het achterveld komen. Ook in de tweede heat was Hermans/Van den Bogaart opnieuw iedereen de baas, ze wonnen de heat én de Grand Prix van Estland. Vanluchene/Musset hielden de schade beperkt en werden weer tweede. De jonge Letse broertjes Lielbardis pakte de derde plek in de tweede heat, maar in de totaalstand ging de derde plek naar Keuben/Rietman. Het Nederlandse team, dat in de tweede heat vierde werd, pakte zo het eerste WK-podium in hun carrière. Bax/Cermak kwamen als vijfde binnen en zullen Estland snel willen vergeten na plek vier eerder op de dag én een probleem met geluid in de kwalificatieheat op de zaterdag. Dat leverde een straf op waardoor de overwinning in groep B in rook opging.

Jeffrey Herlings maakt favorietenrol volledig waar

IDC Assen

Nieuwe winnaars: Leonov en Kooistra

Ronde 4 van het International Dutch Championship in Assen bracht nieuwe winnaars in de belangrijkste klassen. Onder zomerse omstandigheden – 27 graden – kon het publiek genieten van een magistraal optreden van IDM-rijder Vladimir Leonov die de Hertramph Racing Team Yamaha pijlsnel over het TT-circuit naar de overwinning stuurde. Ook de Dutch Supersport bracht een nieuwe winnaar: Rick Kooistra klopt klassementsleider Wiljan van Wikselaar marginaal. In de kwalificaties voor de Dutch Superbike gaf de 35-jarige Leonov al zijn visitekaartje af en reed beide keren de snelste tijd. Naast Leonov was er nog een concurrent voor Wayne Tessels: ook Maik Voorwinden – en z’n snelle Ducati – was er weer bij. Hij reed zelfs de tweede snelste tijd. Maar omdat Voorwinden in de tweede kwalificatie crashte moest hij afhaken en stond Ferry van Rijn op de derde startplaats. Bij de start kwam Tessels nog het beste weg, maar het was Leonov die direct de leiding nam en in 10 ronden naar een afgetekende overwinning reed. Tessels werd op afstand tweede, ver voor Van Rijn, Van der Westen en Kolk. Tessels liep wel verder uit op de concurrentie. Inmiddels is hij naar de 24 Uren van Spa waar hij racet met de RAC 41-Honda.

In de Supersport ging de pole naar Rick Kooistra die de snelste was in de tweede kwalificatie. Wiljan van Wikselaar reed de tweede tijd voor Selwin Hamden, Lucas Arends en Mike Duin. In de wedstrijd maakten diverse toppers foutjes waardoor Kooistra van meet af aan kop reed en nipt voor Van Wikselaar won. Van Wikselaar blijft het klassement aanvoeren.

Kort door de bocht

In de European Talent Cup van het FIM JuniorGP in Jerez startten maar liefst 53 rijders, 30 daarvan plaatsten zich voor de hoofraces waarin de 14-jarige Owen van Trigt zeventiende en achttiende werd. De eveneens 14-jarige Kiyano Veijer kwalificeerde zich niet en ging van start in de Last Chance Race waarin hij tiende werd.

In het Slowaakse Velke Uherce heeft Lotte van Drunen ook in de vijfde en voorlaatste wedstrijd van het EK motorcross beide manches gewonnen.

Jorn Hamberg heeft beide IRRC Supersport races in Schleiz gewonnen. Hij is na vier races in 2023 nog ongeslagen. Joey den Besten werd elfde en twaalfde in de IRRC Superbike en was de beste Nederlander.

Vier keer klonk het Wilhelmus tijdens de IDM in Oschersleben. Twan Smits pakte een dubbele overwinning in IDM Supersport, nadat Melvin van der Voort in beide races in leidende positie ten val was gekomen. Walid Khan was tweemaal de sterkste in de IDM Supersport 300. Kyano Schoo en Delano Greven werden met een tiende en twaalfde plek de beste Nederlanders in de Northern Talent Cup races.

Ricardo Brink heeft zijn leidende positie in de BeNeLux Superbike verstevigd. Op de Nürburgring wist hij beide races te winnen voor Pepijn Bijsterbosch die vanaf pole position was vertrokken. In de BeNeLux Supersport was Twan Smits tweemaal het sterkste.

De BeNeCup Supermoto/NK Supermoto in Enter op 11 juni is gewonnen door Oliver Pope. De EMC in Enter had een nieuw format: drie manches van 15 minuten voor alle klassen. In de Prestige/Inters werd de eerste manche gewonnen door Ashley Barber, de tweede door Oliver Pope en de derde door Joshua Das. Uiteindelijk werd Pope winnaar voor Das, Wouter Straver, Ashley Barber en Ruurd van Roozendaal.

In het bloedhete Schijndel heeft Randy Kerstjens ronde vier van het ONK Trial op zijn naam geschreven. De GasGas-rijder scoorde in totaal 13 punten. Tweede werd Toon van Baelen en derde werd Nicolas Defourny. Bij de Inters 2 werd John van Veelen voor het eerst geklopt door Bart Verstappen. Door de grote hitte besloot de organisatie MTCOB in overleg met de KNMV de wedstrijd in te korten van 4 naar 3 ronden.

Sportkalender

17-jun Int. grasbaan Opende
17/18 juni       MotoGP, MotoE en NTC Sachsenring (D)
17/18 juni       WK endurance 24 uur en WK zijspan Francorchamps (B)
24/25 juni       MotoGP, MotoE en RBRC Dutch TT Assen
25-jun MXGP Sumbawa (INA)
25-jun GP zijspancross Lommel (B)
01-jul  ONK speedway Veenoord
1/2 juli WK Superbike Donington Park (GB)
1/2 juli BeNeLux Trophy/ONK Assen

MXGP Letland en Duitsland 2023: voorlopig de laatste champagne voor Jeffrey Herlings?

Door
Jan Boer
-
0
Is dit voorlopig de laatste champagne voor Jeffrey Herlings?

Opnieuw lijkt een seizoen voor Jeffrey Herlings op een deceptie uit te lopen. Vanwege een gebroken nekwervel zal hij een aantal GP’s moeten missen.

Foto’s: Fabrikanten

Met nog vier ronden te gaan kwam Herlings in leidende positie in de eerste manche van de Duitse GP ten val. Hij kon de race nog wel voltooien en kwam als twintigste over de finish. Na de race bleek dat hij niet fit genoeg was om de tweede manche te kunnen rijden. Na onderzoek in het ziekenhuis bleek hij een nekwervel te hebben gebroken. Dat betekent dat hij voorlopig niet kan rijden en ook dat zijn kansen op een zesde wereldtitel verkeken lijken te zijn.

MXGP Frankrijk 2023: pech voor Herlings

Een week eerder in de Letse GP ging het nog uitzonderlijk goed, want daar scoorde Herlings voor het eerst dit jaar het maximale aantal punten door zowel de kwalificatie als beide manches te winnen. In de eerste manche leidde Jorge Prado lange tijd, maar sloeg Herlings in de slotfase toe. In de tweede race waren Prado en Romain Febvre niet opgewassen tegen de dadendrang van de recordhouder GP-overwinningen.

Naast Herlings deden ook Glenn Coldenhoff en Calvin Vlaanderen het goed in het zand van Kegums. Coldenhoff eindigde nipt naast het podium na twee keer als vierde over de finish te zijn gekomen. Vlaanderen werd vijfde en zevende. Brian Bogers werd eenmaal negende.

Terug naar Lierop 2012: Jeffrey Herlings boekt magistrale zege

In Teutschenthal won klassementsleider Prado beide manches en door het wegvallen van Herlings heeft hij nu na negen van de negentien GP’s een voorsprong van 67 punten op Herlings en 106 op Febvre. Wat in Kegums net niet lukte, geschiedde wel in Teutschenthal: Coldenhoff op het podium. Hij begon met een vierde plaats en sloot af met de tweede plek, goed voor de tweede positie op het podium. Calvin Vlaanderen kon 24 punten aan zijn totaal toevoegen (zevende en elfde). Geen race voor Brian Bogers, die op zaterdag in de kwalificatierace ten val kwam en daarbij schoot een schouder uit de kom.

Halverwege de competitie heeft Jorge Prado een behoorlijke puntenvoorsprong opgebouwd.

Eerste zege De Wolf

Voor Kay de Wolf en zijn teamgenoot Roan van de Moosdijk verliep de Letse GP grandioos. Net als Herlings kwam ook De Wolf tot de maximale score door al zijn drie races te winnen. Het betekende voor hem zijn eerste GP-zege. En daarnaast ook nog eens de leiding in de WK-stand, waardoor hij zijn eerste rode plaat kreeg. Van de Moosdijk begon met de tweede plaats in de kwalificatierace en werd tweemaal derde in de manches. Dat was toereikend voor de tweede plaats op het podium.

Tijdens een training tussen beide GP’s kwam De Wolf ten val en dat zorgde voor veel pijn in de Duitse GP. ‘Proberen de schade beperkt te houden’, was zijn motto en dat lukte redelijk, maar de rode plaat moest hij wel afstaan aan Andrea Adamo. Van de Moosdijk won de kwalificatierace en werd tweemaal vijfde in de manches. Beide races leverden Belgische zeges op: Lucas Coenen en Liam Everts. Everts won zijn eerste GP. Rick Elzinga kwam goed terug na zijn recente sleutelbeenbreuk.

‘Ik heb er een tijdje op moeten wachten.’ – Kay de Wolf won de Letse GP voor Roan van de Moosdijk en Thibault Benistant.

MXGP Letland – uitslagen

Kwalificatie: 1. Herlings; 2. Prado; 3. Fernandez; 4. Coldenhoff; 5. Febvre; 6. Forato; 7. Vlaanderen; 8. Paturel; 9. Bogers; 10. Van Doninck.

1e manche: 1. Herlings; 2. Prado; 3. Fernandez; 4. Coldenhoff; 5. Vlaanderen; 6. Febvre; 7. Seewer; 8. Forato; 9. Bogers; 10. Lupino; 11. Watson; 12. Jacobi; 13. Haavisto; 14. Koch; 15. Guillod; 16. Spies; 17. Evans; 18. Roosiorg; 19. Leok; 20. Lusbo.

2e manche: 1. Herlings; 2. Febvre; 3. Prado; 4. Coldenhoff; 5. Seewer; 6. Forato; 7. Vlaanderen; 8. Guillod; 9. Lupino; 10. Östlund; 11. Evans; 12. Spies; 13. Leok; 14. Sileika; 15. Roosiorg; 16. Koch; 17. Lusbo; 18. Fernandez; 19. Jazdauskas; 20. Gerhardsson.

GP: 1. Herlings; 2. Prado; 3. Febvre.

MX2 Letland

Kwalificatie: 1. De Wolf; 2. Van de Moosdijk; 3. Benistant; 4. Everts; 5. Haarup; 6. L. Coenen; 7. Oliver; 8. Adamo; 9. Chambers; 10. McLellan.

1e manche: 1. De Wolf; 2. Benistant; 3. Van de Moosdijk; 4. Everts; 5. Adamo; 6. Horgmo; 7. Gifting; 8. Haarup; 9. Oliver; 10. S. Coenen; 11. McLellan; 12. Gwerder; 13. Pancar; 14. Simonson; 15. Olsson; 16. Martinez; 17. Lüning; 18. Ciabatti; 19. Mackonis; 20. Corti.

2e manche: 1. De Wolf; 2. L. Coenen; 3. Van de Moosdijk; 4. Adamo; 5. Horgmo; 6. Benistant; 7. Haarup; 8. Everts; 9. Oliver; 10. Gifting; 11. McLellan; 12. Gwerder; 13. S. Coenen; 14. Chambers; 15. Simonson; 16. Ciabatti; 17. Lüning; 18. Pancar; 19. Mackonis; 20. Corti.

GP: 1. De Wolf; 2. Van de Moosdijk; 3. Benistant.

MXGP Duitsland – uitslagen

Kwalificatie: 1. Prado; 2. Seewer; 3. Forato; 4. Herlings; 5. Febvre; 6. Fernandez; 7. Coldenhoff; 8. Guillod; 9. Vlaanderen; 10. Evans.

1e manche: 1. Prado; 2. Seewer; 3. Fernandez; 4. Coldenhoff; 5. Forato; 6. Febvre; 7. Vlaanderen; 8. Guillod; 9. Evans; 10. Tom Koch; 11. Van Horebeek; 12. Jacobi; 13. Lupino; 14. Watson; 15. Tim Koch; 16. Östlund; 17. Haavisto; 18. Spies; 19. N. Koch; 20. Herlings.

2e manche: 1. Prado; 2. Coldenhoff; 3. Febvre; 4. Fernandez; 5. Seewer; 6. Evans; 7. Forato; 8. Watson; 9. Van Horebeek; 10. Tom Koch; 11. Vlaanderen; 12. Tim Koch; 13. Guillod; 14. Haavisto; 15. Östlund; 16. Spies; 17. Sterry; 18. Brumann; 19. Jacobi; 20. Dickinson.

GP: 1. Prado; 2. Coldenhoff; 3. Fernandez.

WK-stand na 9 GP’s

1. Jorge Prado (E), GasGas, 453;
2. Jeffrey Herlings, KTM, 386;
3. Romain Febvre (F), Kawasaki, 347;
4. Ruben Fernandez (E), Honda, 337;
5. Jeremy Seewer (CH), Yamaha, 320;
6. Glenn Coldenhoff, Yamaha, 304;
7. Calvin Vlaanderen, Yamaha, 286;
8. Alberto Forato (I), KTM, 229;
9. Valentin Guillod (CH), Honda, 205;
10. Mattia Guadagnini (I), GasGas, 203;
15. Brian Bogers, Honda, 112.

MX2 Duitsland

Kwalificatie: 1. Van de Moosdijk; 2. Everts; 3. Adamo; 4. L. Coenen; 5. Benistant; 6. Haarup; 7. Oliver; 8. Pancar; 9. Elzinga; 10. S. Coenen.

1e manche: 1. L. Coenen; 2. Everts; 3. Adamo; 4. Benistant; 5. Van de Moosdijk; 6. Pancar; 7. Oliver; 8. Haarup; 9. Stauffer; 10. S. Coenen; 11. De Wolf; 12. Gifting; 13. Geerts; 14. McLellan; 15. Bruce; 16. Gwerder; 17. Polak; 18. Elzinga; 19. Koenig; 20. Lüning.

2e manche: 1. Everts; 2. Adamo; 3. Benistant; 4. Haarup; 5. Van de Moosdijk; 6. Pancar; 7. Geerts; 8. Gifting; 9. Stauffer; 10. De Wolf; 11. Elzinga; 12. McLellan; 13. S. Coenen; 14. Oliver; 15. Gwerder; 16. Polak; 17. Koenig; 18. Simonson; 19. Smulders; 20. Ciabatti.

GP: 1. Everts; 2. Adamo; 3. Benistant.

WK-stand na 9 GP’s

1. Andrea Adamo (I), KTM, 405;
2. Thibault Benistant (F), Yamaha, 392;
3. Kay de Wolf, Husqvarna, 388;
4. Roan van de Moosdijk, Husqvarna, 345;
5. Jago Geerts (B), Yamaha, 341;
6. Liam Everts (B), KTM, 329;
7. Simon Längenfelder (D), GasGas, 259;
8. Lucas Coenen (B), Husqvarna, 255;
9. Kevin Horgmo (N), Kawasaki, 232;
10. Jan Pancar (SLO), KTM, 193;
13. Rick Elzinga, Yamaha, 136.

Roan van de Moosdijk is bezig aan een sterk seizoen.

Toerisme Duitsland, Main: rivier voor het leven

Door
Redactie
-
0
Duitsland, Main

Net als de DAX kronkelt de Main over de kaart van Duitsland en leidt van het Fichtelgebergte via Bamberg, Würzburg en Frankfurt naar de Rijn. De rivier trakteert motorrijders daarbij volop op bochten en vakwerkhuizen, natuur en cultuur – wat een geweldig toergebied.

Tekst en fotografie: Klaus H. Daams

‘Moin Moin’, of zelfs ‘Moin Moin, Moin’. Zo zouden de Kelten de rivier hebben verwelkomd, die ze destijds nog Moin noemden, lang voordat het uiteindelijk de Main werd. De rivier wij persoonlijk zouden verwelkomen, vlakbij de plek waar het ‘Mainzel-mannetje’ aan moeder aarde is ontsnapt, vanuit een bron diep in het bos. Maar welke bron? In welk bos? Welnu, de Witte Main ontspringt in het Fichtelgebergte in het noorden, terwijl de Rode Main in het Frankische Zwitserland ontspringt, ten zuiden van Bayreuth. Pas later verenigen de twee hoofdstromen zich bij Kulmbach tot de eigenlijke Main. Minstens één van de twee broers willen we bij zijn wieg verwelkomen en dus kiezen we voor de Witte Main, zeker niet in de laatste plaats vanwege een zekere overeenkomst met de mooie witte en blauwe kleurstelling de Triumph Bonneville T100 van mijn vriend Matthias. Maar helaas. Hebben we eindelijk de wegwijzer naar de Weißmainquelle op de B303 naast het bosrusthuis ‘Karches’ gevonden, staat er: Verboden in te rijden. 1.400 Meter lopen, door het bos aan de voet van de Ochsenkopf? Dan houden we onze tweecilinders liever aan de praat!

Toerisme Duitsland: een wals door de Palts

Hop en mout

Het is veel gemakkelijker om de jonge, Witte Main pas kort na het wintersportoord Bischofsgrün in Röhrenhof te begroeten. Direct naast de hoofdweg kolkt en wervelt hij levendig en helderwit door het labyrint van bemoste rotsblokken. Een voorbeeld van beter gereguleerd spetteren ontdekken we daarentegen op het historische marktplein van de Kneipp-spa Bad Berneck, waar water een met bloemen bedekte fontein vult; en in de rustieke ‘Marktplatzstüberl’ loopt goudgeel Weismainer Püls-Bräu door dorstige kelen. Daarna maken we wat meer meters. Waarbij de Triumph tussen klooster Himmelkron en Ködnitz een goddelijk links-rechts-links-rechts-lint voor de wielen krijgt, waar de handige Bonneville doorheen kwispelt alsof ze op de reuzenslalom wil concurreren met Marco Odermatt. In de hop- en moutdiscipline ligt Kulmbach aan kop. Dat wordt onze volgende stop. De stad is bekend om de brouwkunst en vanwege ’s werelds misschien wel grootste collectie tinnen poppetjes, in de Plassenburg. Alles is een kwestie van smaak, natuurlijk. Maar je kunt uiteraard niet voorbij aan de samenvloeiing van de Witte en Rode Main, onder kasteel Steinenhausen. De zoektocht wordt een echte jungletest, voordat de wandeling eindigt bij het bord ‘Rivier kilometer 0.0’. Daar begint de Main.

Trap naar de hemel

Mainleus, Mainroth, Mainklein, Maineck – de Mainschen bulkten niet bepaald van de fantasie bij het kiezen van hun plaatsnamen. Maar wie wil er nou in Prügel – Billenkoek – wonen? ‘Mijn T100 staat zijn mannetje, ondanks het feit dat hij maar 65 pk heeft. Wat mij betreft mag het zo eeuwig doorgaan’, stelt Matthias enthousiast tijdens de pitstop bij Café Söllner in Lichtenfels. Ja, het verlangen naar de eeuwigheid. Dit is ook waar het klooster van Banz voor staat. 14 Procent helling van de ene kant, maar liefst 20 procent aan de andere kant maken de ‘Trap naar de hemel’ op het Main-fietspad tot een moorddadige test voor pelgrims. Hoog daarboven belooft de kloosterkroeg verlossing. Een paradijs op aarde is de camping aan de Ebinger See en de boomgaarden langs de aangenaam gelegen bochten bij Daschendorf.

Verhalen

Biimn-Baamm, Blubber-Blubber. De kathedraal van Bamberg en de Bonneville bij het gemeenschappelijke zondagsconcert. Terwijl de vier torens tellende kerk met het standbeeld van de Bambergse ruiter, het hoge graf voor keizer Heinrich II en vrouw Kunigunde en het graf van paus Clemens II vooral de kunstliefhebbers inspireren, is er ook voldoende ruimte rond het beroemde kleurrijke brugstadhuis voor goddeloos gebabbel. Kayakkers maken hun hoofden nat met wild water in plaats van wijwater, terwijl ze zich tijdens een slalom een weg banen door de poorten in de linkerarm van de Regnitz.

Nu doen we weer een paar meter meer, eerst op de B26 naar Eltmann door het industriegebied – daar waar de schroef leeft (het motto van een bouwmarkt-keten) –, dan door de Frankische Main tussen het mooie Haßbergen en Werelderfgoed Würzburg – waar de normaliteit leeft en ons motouristen hun verhalen vertelt. In Wonfurt van 1700 jaar Joods leven in Duitsland, in Grafenrheinveld aan de Main tot aan het einde van de stilgelegde kerncentrale. Bij de Garstadtsluis vertelt Matthias voor de verandering eens over zijn eerste vriendin, die dezelfde naam had als het schip dat voorbijraasde: Ulrike.

Vluchtige indrukken

Bij Schwanfeld en Wipfeld wachten de eerste wijngaarden op ons, wat gepaard gaat met kronkelende achtbanen door een zee van wijnstokken, die zich op sommige plaatsen naast de weg opstapelen als de steile bochten in het motodrome van het Catalaanse Sitges. De Main schakelt ook over naar schommel-modus en meandert samen met de motorfietsen in brede lussen richting Würzburg. Wanneer je vanwege het strakke schema – mea culpa – ietwat vlot door de Main-Frankische metropool glijdt, is dat slechts genoeg voor een paar vluchtige indrukken, van ‘Sex up your life’ door een Beate Uhse-winkel, tot de residentie van de prins-bisschop die het stadsbeeld domineert, tot de brug van de Duitse eenheid over de Main. Iets verder stroomafwaarts, in Retzbach, sluiten we de dag af. Dankzij Booking.com vinden we een plek in hotel ‘Vogelsang’ en verkassen vervolgens naar wijnbar Zum Römer.

Hemels motorgebied

Als de Main een man was, zou hij nu in de bloei van zijn leven zijn, vol energie en moeilijk te temmen, nog niet in een gestroomlijnd korset gegoten door de beperkingen van het leven. Net als gisteren begeleiden we de rivier op zijn verdere lussen – misschien wel de meest aantrekkelijke fase van de Main. Eerst een korte stop in Himmelstadt, bekend bij filatelisten en brieven-aan-het-kindeke-Jezus vanwege het kerstpostkantoor, dan gaat de route verder, over de prachtige linkeroever van de Main langs Gemünden, Lohr en Marktheidenfeld naar Wertheim. Daarbij is er steeds een mogelijkheid om een omweg te maken naar Spessart, een hemels motorgebied met motortreffens als ‘Zum Engländer’ en ‘Bayrische Schanz’.

Heerlijk verouderd

Of het nu in het oude centrum van Wertheim is of acht bochten van de Main later; op het pittoreske marktplein van Miltenberg met de ‘Schnatterloch’: Neem een pauze van het gejaag, omringd door veel oude gebouwen rondom het plein.

De veerboot Stadtprozelten-Mondfeld, die sinds 1948 in gebruik is, is ook heerlijk verouderd en toch vaak onmisbaar – maar in vergelijking met het volgende station, de Clingenburg, gebouwd rond 1170, nog een jonge spring-in-het-veld. Hoewel het complex al lang in verval is geraakt, biedt het toch een uitnodigend restaurant met terras en panoramisch uitzicht op de Main en de rode wijnstad Klingenberg. En waar vinden we langs de weg vandaag een prettig onderkomen? Het wordt het hotel ‘Tannenhof’ in Erlenbach, helaas alleen als slaapplaats, zodat we nog steeds door de nacht sjokken op zoek naar de ‘MyKebap’, zoals je die tegenwoordig overal aantreft.

Scheepswerf

Topadres in zijn segment is de Erlenbacher Schiffswerft Maschinen- und Stahlbau GmbH, de enige aanloophaven tussen Duisburg en Linz voor schepen tot 135 meter lengte. Helmen hebben we al, vinden we, terwijl we met onze motorfietsen de werf oprijden en kijken hoe de staalzwarte carrosserie van ijsbreker ‘Von Pechmann’ wordt bewerkt.

Wisseling van landschap. Rijk rood en geel hangen ze aan de bomen, schijnen in de zon, de bolvormige grondstoffen voor Äppelwoi. Frankfurt roept. Zo ook de thuiswedstrijd van de Rodgau Monotones, vereeuwigd door hun volkslied ‘Erbarmen – zu spät, die Hesse komme!’

Het laatste Beierse bastion voor de Rijn-Main metropool is Aschaffenburg, met de imposante, selfie-vriendelijke gevel van Johannesburg Palace en een paar meter verderop het brouwerijrestaurant ‘Schlappeseppel’, ook zeer geschikt, al sinds 1631. Maar nu eerst bochten tanken, bij een stevige rit over Rückersbach en de Hahnenkamm, totdat de veerman je weer naar de overkant moet brengen. Van Karlstein dus over de Main naar Seligenstadt, waar een overdaad aan vakwerkdecor je bijna van je oogzenuw berooft. Terwijl op het rijkelijk versierde Einhard-huis de inscriptie ‘Gezegend zij de stad genoemd, sinds ik mijn dochter weer heb gevonden’ doet denken aan keizer Barbarossa en zijn dochter Emma, die er met een minnaar vandoor ging, doet Matthias ook verslag van Gina Wild, een ex-ster die vaak de ijssalon ‘Eis Kaiser’ bezocht – een traktatie als je haar als jongen aantrof bij het lekkerste ijsje in de stad.

Mainhattan

Vaarwel vakwerk, Frankfurt met zijn kantoortorens olé. Nou, dat is niet het klassieke decor voor een motorreis, dit Mainhattan. Hetzelfde geldt voor de uitgestrekte, dichtbevolkte omgeving. Als de Main een man was, zou hij een uitgedijde kerel zijn geweest, die hier zijn beste jaren beleefde. Op naar de spoorlijn, direct naar de monding van de Main in de Rijn. ‘Ginsheim-Gustavsburg, Auf der Mainspitze’ is het adres voor het navigatiesysteem – en tegelijkertijd voor een rijk snufje romantiek, vooral wanneer de zon in het westen achter de einder zakt, niet vrijelijk volgens Grönemeyer, achter de stoffige achtergrond van Bochum, maar de kerktorens van Mainz; ervoor soms zwaarbeladen duwschepen, soms sportief smalle roeiboten, die hun koers trekken op een goudglanzende beek.

Reisinformatie

Niet ver van Bayreuth ontspringen de twee hoofdstromen van de Main, de 46 km lange Witte Main en de 55 km lange Rode Main; na de samenvloeiing bij Kulmbach stroomt de eigenlijke Main nog 472 kilometer door naar de monding in de Rijn bij Mainz. Een tocht langs de Main is een gevarieerde reis in het spanningsveld tussen de landschappelijke diversiteit en de meest uiteenlopende toepassingen voor mensen, soms voor handel en industrie, soms voor recreatie en ontspanning. Historische steden zoals Bamberg, Miltenberg en Würzburg, charmante omwegen naar de kronkelende motorgebieden Fichtelgebirge, Haßberge en Spessart zijn onderweg zeer de moeite waard. En als kers op de taart misschien een boottocht niet alleen op, maar minstens één keer op de Main

De reis

De bron van de Witte Main ten noordoosten van Bayreuth is te bereiken vanuit het westen via de A70 vanuit Bamberg, vanuit het noorden of zuiden via de A9 Leipzig – Neurenberg; het laatste stuk gaat dan via de B303 van Bad Berneck naar het bosrusthuis ‘Karches’ aan de voet van de Ochsenkopf.

Onderkomens

Het Waldrasthaus Karches, Karches 2, 95493 Bischofsgrün, Tel. 09276-218, www.waldrasthaus-karches.de, biedt een idyllische locatie aan de rand van het bos en uitzicht op de eigen Karchessee van het hotel.

Met een afstand van ongeveer 1.500 meter nog steeds op loopafstand van de oude stad is ‘Brauereigasthof und Hotel Kaiserdom’, Gaustadter Hauptstraße 26, 96049 Bamberg, Tel. 0951-965140, www.hotel-kaiserdom.de.

Ver buiten Würzburg vind je accommodatie in het ‘Hotel Vogelsang’, Untere Hauptstraße 9-11, 97225 Retzbach, Tel. 09364-8050, www.hotel-vogelsang.de.

Als je een flitsbezoek aan de lokale scheepswerf plant, kun je ankeren bij het ‘Hotel Tannenhof garni’, Am Stadtwald 66, 63906 Erlenbach am Main, Tel. 09372-4440, www.hotel-tannenhof.net.

Vrij eenvoudig (op het web vaak zelfs slecht genoemd) maar ook gewoon het dichtst bij de Mainspitze, de monding in de Rijn, is de herberg ‘Zur Guten Stube’, Darmstädter Landstraße 123, 65462 Ginsheim-Gustavsburg, Tel. 06134-757100, www.zurgutenstube.de. 

Adressen

Informatie kun je krijgen bij de vele lokale en regionale VVV-kantoren en VVV-kantoren.

Download de route

Download hier de route.Downloaden

MotoGP Italië 2023: Bello Mugello voor Pecco & Ducati

Door
Henk Keulemans
-
0

‘Ma quanto è bello il Migello’ stond er te lezen op de helm van Pecco Bagnaia. ‘Maar hoe mooi is Mugello’. Dat was bij deze Gran Premio d’Italia héél mooi. Niet alleen voor de regerend wereldkampioen, die een perfect weekend kende door eerst met een nieuw absoluut ronderecord de poleposition te pakken gevolgd door twee imponerende zeges, maar ook voor Ducati. Het merk uit het nabijgelegen Borgo Panigale was namelijk met de eerste vijf plaatsen in de Sprint en de eerste vier in de GP-race succesvoller dan ooit bij een grand prix!

Foto’s: MotoGP.com, fabrikanten

Nadat Gigi Dall’Igna eind 2013 de grote baas van de racerij bij Ducati werd, duurde het nog negen jaar voordat de Italiaanse ingenieur het roemruchte motormerk haar tweede MotoGP-wereldtitel bij de coureurs bezorgde. Nadat Casey Stoner dat in 2007 als eerste had gedaan, duurde het zo maar liefst vijftien jaar voordat in 2022 Pecco Bagnaia zijn opvolger werd. Afgelopen jaar bezorgde Dall’Igna zijn werkgever zelfs de gewilde triologie. Of te wel de wereldtitel bij de coureurs, constructeurs en teams. Na de breuk met Andrea Dovizioso, met wie hij vanaf het begin bij Ducati samenwerkte, promoveerde Dall’Igna voor 2021 Bagnaia van het Pramac Team naar het officiële Ducati-fabrieksteam. Maar zijn getalenteerde landgenoot was niet de enige troef van de slimme Italiaan. Vanaf 2022 voorziet hij, beter gezegd Ducati, maar liefst vier MotoGP-teams van materiaal. Dat zijn dus acht van de 22 deelnemende coureurs. Ze krijgen de beschikking over de nieuwste Desmosedici of die van een jaar oud. Maar veel verschil was (en is) er niet tussen die machines. In dit verband zei Johann Zarco eens: ‘Het knappe van Gigi en Ducati vind ik, dat ze elke keer maar liefst zestien machines naar een race brengen waarmee gewonnen kan worden.’ Niet iedereen is even blij met de overmacht aan Ducati-coureurs. Maar we hebben hier te maken met een vrije markt. Dus elk team kan zelf beslissen met welk merk ze in zee willen gaan. En het is reglementair toegestaan. Bovendien pakken in deze constructie de Ducati-coureurs ook geregeld punten van elkaar af. Dall’Igna heeft deze manier van werken overgenomen van zijn leermeester Jan Witteveen, de Nederlander die toen hij in 1989 bij Aprilia begon, zoveel mogelijk GP-coureurs (het liefst met de nodige ervaring) op een 250cc-machine van dit merk zette. Zo verzamelden de Aprilia-technici zoveel mogelijk data om van de machine een winnende machine te maken. En dat lukte. Er is nog een ander voordeel. En dat is dat de coureurs die in het zitje van jouw machines zitten, niet bij de concurrentie rijden. Omdat Ducati sinds twee jaar de beste MotoGP-machine construeert, zouden vandaag de dag zelfs de meeste rijders het liefst op een Desmosedici van start gaan.

Een geconcentreerde Marc Marquez had voor de start van de MotoGP-race geen interesse in het stuntteam Frecce Tricolore.

Groter dan ooit!

Mugello geldt als de thuisbaan van Ducati. Alleen al Michele Pirro heeft hier duizenden ronden afgelegd als testcoureur van Ducati. Overigens is het contract tussen de Italiaan en zijn werkgever onlangs met drie jaar verlengd. Sinds 2017 is het Italiaanse merk zo’n beetje oppermachtig op het prachtige circuit in Toscane. In genoemd jaar zorgde Andrea Dovizioso er voor de eerste thuiszege van de onder leiding van Dall’Igna geconstrueerde Desmosedici. Een jaar later volgde Jorge Lorenzo. In 2019 was het de beurt aan Danilo Petrucci. In 2020 vond er vanwege corona geen GP plaats. Een jaar later zorgde Fabio Quartararo op Mugello voor de uitzondering op de regel door er met een Yamaha de winst te pakken. Afgelopen jaar was Pecco Bagnaia er voor verantwoordelijk, dat de Ducati-heerschappij werd herstel.

MotoGP Frankrijk 2023: Marco Bezzecchi: één uit duizend

Voor deze aflevering van de Italiaanse Grand Prix was het dan ook niet zozeer de vraag of er een Ducati-coureur zou gaan winnen, maar welke. Al helemaal na de 1-2-3-zege in Le Mans door Marco Bezzecchi, Jorge Martin en Johann Zarco. En dan ook nog eens te bedenken, dat de officiële fabriekscoureurs, Pecco Bagnaia (onderuitgegaan) en Enea Bastianini (geblesseerd) er niet eens aan de finish kwamen. Dat gold bovendien voor de in kansrijke positie gevallen Alex Márquez en Luca Marini. Om een lang verhaal kort te maken, de Ducati-overmacht op Mugello was dit keer groter dan ooit! Het begon al tijdens de kwalificatie. Ondanks een akkefietje met Marc Márquez, waarvan Pecco Bagnaia dacht dat die weer eens in zijn slipstream wilde gaan meeliften en dat uiteindelijk ook deed, wist hij niet alleen zijn concentratie te herpakken, met een tijd van 1.44,855 (wat een absoluut nieuw ronde record betekende) en pakte hij toch nog de pole. En troefde zo Márquez met 0,078 seconde af. Dat was zeker een mentale opsteker voor de titelhouder, die de rest van dit weekend op overtuigende wijze liet zien waarom hij dat is. Nadat hij op zaterdag eerst de Sprint had weten te winnen voor Marco Bezzecchi, Jorge Martin, Johann Zarco en Luca Marini vervolgde Bagnaia op zondag zijn zegetocht door op degelijke wijze ook de GP-race op zijn naam te schrijven. Dit gebeurde gelukkig voor veel meer toeschouwers dan verleden jaar het geval was. Na vele jaren het Rossi-geel te hebben gehad, kleurde Mugello nu dan ook Bagnaia-rood. Dit keer waren het Martin, Zarco en Marini, die het dichtst bij de machine met startnummer 1 wisten te blijven. Of te wel allemaal Ducati-coureurs! Een ongekende prestatie van Dall’Igna en zijn team. En dat ook nog eens in eigen huis! Bovendien scoorde de nog steeds niet compleet herstelde Enea Bastianini er zijn eerste punten in dit seizoen. Terwijl Gresini Ducati-coureur Alex Márquez na een snel begin in beide races ten val kwam, stelde Marco Bezzecchi in de GP teleur. Gestart vanaf de zevende plaats kreeg de VR46-coureur al snel problemen met de grip van de voorband en bleef hij uiteindelijk steken op een achtste plaats.

Verliezers

Kun je de overige merken en hun coureurs met zo’n Ducati-overmacht als verliezers bestempelen? In dit geval wel. Op dit snelle en vloeiende circuit was er meer verwacht van in de eerste plaats KTM. Maar als zo vaak viel Jack Miller in beide races na een snelle start terug. Dit keer was dat naar een zesde respectievelijk zevende plaats. Brad Binder kreeg in de Sprint een ‘longlap’ aan zijn broek, omdat hij ‘onverantwoordelijk rijgedrag’ ten opzichte van Alex Márquez had vertoond. Als vijfde in de GP-race was de Zuidafrikaan dan wel de snelste niet-Ducati-coureur. Bovendien had hij op zaterdag met zijn KTM de hoogste topsnelheid met een MotoGP-machine ooit weten te bereiken: 366,1 km/u! Wanneer gaan we echt vliegen vraag je je af….

Ook de Aprilia’s vielen tegen. Aleix Espargaró was zo dom om op donderdag tijdens een fietstraining op het circuit met zijn telefoon bezig te zijn en zo hard ten val te komen. Vervolgens deed de Spanjaard dat ook nog eens met zijn Aprilia. Pijnlijk op verschillende manieren dus. Maar terwijl teamgenoot Maverick Viñales het hele weekend onzichtbaar was, pakte Espargaró in beide races nog wel punten. De weer teruggekeerde Miguel Oliveira werd twaalfde in de Sprint en kwam tijdens de GP-race ten val.

Nog slechter dan Aprilia verging het Yamaha. Al helemaal kopman Fabio Quartararo. Na opnieuw geen punten in de Sprint te hebben gescoord, leek het erop dat de Fransman mentaal gebroken (gedesillusioneerd) zou zijn. In ieder geval finishte hij in de GP-race als elfde zelfs (direct) achter zijn teamgenoot Franco Morbidelli. En dat was lange tijd niet voorgekomen. In 2021, toen Quartararo wereldkampioen werd en onder andere de GP van Italië won, deed hij in Mugello 41,16,344 min. over de 23 ronden. Nu was dat 41.34,724, ruim 18 seconden langzamer dus. Met de ontwikkeling van de Yamaha lijkt het dus niet vooruit maar achteruit te gaan.

En er waren nog veel meer Japanse merken die Mugello in mineur verlieten. Dat waren namelijk ook de technici van Honda. Ook nu weer kreeg Honda zware klappen te verwerken. Het begon al tijdens de twee vrije training toen Joan Mir voor de twaalfde keer in slechts zes GP’s onderuitging. De ongelukkige Spanjaard brak daarbij zijn rechterpink. Niet alleen lichamelijk voor vooral mentaal aangeslagen, besloot Mir het voor de rest van dit weekend voor gezien te houden. Het volgende Honda-slachtoffer was Alex Rins. De winnaar van Austin kwam in de Sprint zodanig ten val, dat hij zijn rechterscheen- en kuitbeen brak. Rins werd direct geopereerd. De vraag is alleen wanneer hij weer op de motor kan stappen. Dat geldt overigens ook voor Mir. Maar nog had Honda in Italië de gifbeker niet leeggedronken. Want nadat Marc Márquez in de Sprint als zevende nog drie punten had weten te scoren, dichtte de Spanjaard zich in de twee keer zo lange GP-race een hogere klassering toe. Zoals altijd lag het niet aan de inzet van de achtvoudig wereldkampioen. Die was en is nog altijd tomeloos. Maar in een poging om in de voorste gelederen mee te blijven strijden, verloor hij al in de zesde ronde weer eens de voorkant van zijn machine. Het nieuwe Kalex-frame en de van Suzuki overgekomen toptechnicus Ken Kawauchi hebben dus nog steeds geen wonderen kunnen verrichten. Zo wordt het geduld van in de eerste plaats Marc Márquez opnieuw en heel erg op de proef gesteld. Misschien dat de volgende GP wat hoop biedt. Dat is die van Duitsland. En zoals bekend staat Marc Márqeuz na acht opeenvolgende MotoGP-zeges (van 2013 t/m 2021) nog altijd te boek als: ‘The King of the Sachsenring’. Of dat straks nog het geval is, zal moeten blijken. In ieder geval ligt het niet aan de inzet van de Spaanse coureur.

MotoGP Italië 2023 uitslagen

Sprint Italië
1. Francesco Bagnaia (I), Ducati, 19.41,183;
2. Marco Bezzecchi (I), Ducati, +0,369;
3. Jorge Martin (E), Ducati, +0,952;
4. Johann Zarco (F), Ducati, +1,009;
5. Luca Marini (I), Ducati, +3,668;
6. Jack Miller (AUS), KTM, +3,772;
7. Marc Marquez (E), Honda, +3,905;
8. Aleix Espargaró (E), Aprilia, +6,062;
9. Enea Bastianini (I), Ducati, +6,431.
  • 11 ronden = 57,695 KM.
  • Racegemiddelde winnaar: 175,8 km/u
MotoGP Italië
1. Bagnaia, 41.16,863 min.,
2. Martin, +1,067;
3. Zarco, +1,977;
4. Marini, +4,625;
5. Brad Binder (ZAF), KTM, +8,925;
6. A. Espargaró, +10,908;
7. Miller, +10,999;
8. Bezzecchi, +12,654;
9. Bastianini, +17,102;
10. Franco Morbidelli (I), Yamaha, +17,610;
11. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +17,861;
12. Maverick Viñales (E), Aprilia, +19,110;
13. Takaaki Nakagami (J), Honda, +21,947;
14. Fabio Di Giannantonio (I), Aprilia, +25,906;
15. Augusto Fernandez (E), KTM, + 26,500.
  • 23 ronden =  120,635 KM
  • Racegemiddelde winnaar: 175,3 km/u
  • Snelste ronde (5e): Alex Marquez (E), Ducati, 1.46,807 = 176,7 km/u
Stand MotoGP na 12 races
1. Pecco Bagnaia (I)    Ducati 131
2. Marco Bezzecchi (I)            Ducati 110
3. Jorge Martin (E)     Ducati 107
4. Brad Binder (ZAF)   KTM    92
5. Johann Zarco (F)     Ducati 88
6. Luca Marini (I)        Ducati 72
7. Jack Miller (AUS)    KTM    62
8. Fabio Quartararo (F)          Yamaha          54
9. Aleix Espargaró (E) Aprilia 54
10. Maverick Viñales (E)         Aprilia 53
11. Alex Rins (E)         Honda 47
12. Franco Morbidelli (I)        Yamaha          46
13. Alex Marquez (E)  Ducati 41
14. Augusto Fernandez (E)     KTM    31
15. Fabio di Giannantonio (I) Ducati 27

Quotes

Moto2 Italië 2023: Acosta pakt vijf punten terug

Door
Asse Klein
-
0
Pedro Acosta was met afstand de beste in Mugello.

Pedro Acosta won overtuigend de Italiaanse Grand Prix in Mugello. De 19-jarige Spanjaard liep daarmee vijf punten in op kampioenschapsleider Tony Arbolino, die tweede werd. Jake Dixon pakte in de slotronde de laatste podiumplaats.

Moto2 Frankrijk 2023: Tony Arbolino loopt 25 punten uit

Aron Canet veroverde pole position in Mugello. De coureur van het team van voormalig 250cc -wereldkampioen Sito Pons kwam echter na zijn snelle ronde in de kwalificatie nog hard ten val, waarbij hij een breuk in zijn rechterhand opliep. Canet kon wel van start in de race en leek ondanks zijn blessure lange tijd op weg naar de derde plaats. Maar de Spanjaard werd in de laatste ronde nog gepasseerd door de Jake Dixon en werd vierde. Voor de winst stond er geen maat op Pedro Acosta. De Moto3-wereldkampioen van 2021 pakte in de openingsfase de leiding en reed vervolgens ruim weg van de concurrentie. Hij kwam met een voorsprong van zes seconden als eerste over de finish en pakte zijn derde zege van het seizoen. Kampioenschapsleider Tony Arbolino hield de schade beperkt. De Italiaan had zich slechts als tiende gekwalificeerd, maar wist zich in de race op te werken naar een tweede plaats. Arbolino staat in het kampioenschap nog twintig punten voor op Acosta.

Foto’s: ANP

Een opvallend moment was er in de openingsronde. Sam Lowes – vertrok vanaf de voorste startrij – kwam ten val nadat hij stevig werd geraakt door Alonso Lopez. Dit zorgde voor een vroegtijdig einde van de race van Lowes. Lopez kreeg een long lap penalty, maar wist nog wel als zesde achter thuisrijder Celestino Vietti te finishen. Barry Baltus leek lang op weg naar WK-punten, maar de Fieten Olie Racing GP-coureur verloor in de slotfase een aantal posities en kwam als zestiende over de eindstreep. Mattia Pasini reed met een wildcard voor het Nederlandse team en eindigde als elfde.

Moto2 Italië – uitslagen

1. Pedro Acosta (E), Kalex, 35.38,328;
2. Tony Arbolino (I), Kalex, +6,194;
3. Jake Dixon (GB), Kalex, +8,582;
4. Aron Canet (E), Kalex, +8,847;
5. Celestino Vietti (U), Kalex, + 9,534;
6. Alonos Lopez (E), Boscoscuro, +10,852;
7. Filip Salac (CZ), Kalex, +13,994;
8. Manuel Gonzalez (E), Kalex, +16,171;
9. Somkiat Chantra (TH), Kalex, +18,008;
10. Sergio Garcia (E), Kalex, +18,021;
11. Mattia Pasini (I), Kalex, +20,365;
12. Joe Roberts (US), Kalex, +22,895;
13. Dennis Foggia (I), Kalex, +23,143;
14. Bo Bendsneyder (NL), Kalex, +23,851;
15. Ai Ogura (JP), Kalex, +24,307;
DNF. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex, +34.734.

  • 19 ronden = 99,6 KM
  • Racegemiddelde winnaar: 167,7 km/u
  • Snelste ronde (3e): Alcoba, 1.51,345 = 169,5 km/u

WK-stand (na 6 van 20 races)

1. Arbolino, 119 punten;
2. Acosta, 99;
3. Lopez, 71;
4. Salac, 69;
5. Canet, 65;
6. Dixon, 63;
7. Chantra, 46;
8. Sam Lowes (GB), Kalex, 44;
9. Vietti, 39;
10. Gonzalez, 34;
15. Bendsneyder, 18.

Pedro Acosta was met afstand de beste in Mugello.

Moto3 Italië 2023: belangrijke slag voor Holgado

Door
Asse Klein
-
0
Moto3 Italië 2023: belangrijke slag voor Holgado
Daniel Holgado (96) is net iets eerder bij de finish dan Deniz Öncü (53) en Ayumu Sasaki (71) die amper in beeld is.

Daniel Holgado scoorde in Mugello zijn tweede zege op rij en zijn derde van het seizoen. De Spanjaard ontpopt zich steeds meer als de grote kanshebber voor de wereldtitel. Holgado won de race na een fotofinish voor Deniz Öncü en Ayumu Sasaki.

Moto3 Frankrijk 2023: Daniel Holgado houdt iedereen achter zich

Na de trainingen in Mugello werden er stevige straffen uitgedeeld. Maar liefst acht rijders – waaronder kampioenschapskandidaten Diogo Moreira en Ivan Ortola – moesten nadat zij gevaarlijk rijgedrag hadden vertoond achteraan op de grid starten en ook een long lap penalty rijden. Zeker hierdoor wisten er al vroeg in de race vijf rijders zich los te rijden. En dat terwijl het circuit van Mugello zich leent voor grote kopgroepen. Deniz Öncü had het beste tempo in Mugello. De Turks was in de kwalificatie al een halve seconde sneller dan de rest van het veld. In de race slaagde hij er niet in om weg te komen. In slotronde en zelfs bij het opkomen van het laatste rechte stuk leek Öncü op weg naar zijn eerste grand prix-zege. Maar vanuit de slipstream wist Daniel Holgado hem nog voorbij te komen. De Spanjaard was 0.051 eerder bij de finish. Holgado pakte zijn derde zege van het seizoen en vergrootte de leiding in het WK 35 punten. Öncü won opnieuw net niet en finishte 0.005 seconde voor Ayumu Sasaki als tweede. Hij wacht na 62 races en zeven podiumplaatsen nog steeds op zijn eerste zege. Tweelingbroer Can deed het in 2018 beter. Bij zijn grand prix-debuut in Valencia wist hij meteen te winnen. Grand Prix-debutant David Alonso werd vierde gevolgd door Jaume Masia, die nu alleen de tweede positie in het WK in handen heeft. Daarachter wist Collin Veijer in de tweede groep als zesde te eindigenn en wist onder andere Moreira en Ortola voor te blijven.

Foto’s: ANP

Moto3 Italië – uitslagen

1. Daniel Holgado (E), KTM, 33.27,315;
2. Deniz Öncü (TR), KTM, +0,051;
3. Ayumu Sasaki (JP), Husqvarna, +0,056;
4. David Alonso (CO) GasGas, +0,172;
5. Jauma Masia (E), Honda, + 0,487;
6. Collin Veijer (NL), Husqvarna, +13,321;
7. Diogo Moreira (BR), KTM, +13,332;
8. Riccardo Rossi (I), Honda, +13,360;
9. Stefano Nepa (I), KTM, +13,429;
10. Kaito Toba (JP), Honda, +13,460;
11. Ivan Ortolá (E), KTM, +14,146;
12. Matteo Bertelle (I), Honda, +14,243;
13. Scott Ogden (GB), Honda, +15,023;
14. José Antonio Rueda (E), KTM, +15,701;
15. Ryusei Yamanaka (JP), GasGas, +15,744.

  • 17 ronden = 89,2 KM
  • Racegemiddelde winnaar: 159,9 km/u
  • Snelste ronde (4e): Sasaki, 1.56,298 = 162,3 km/u (nieuw record)

WK-stand (na 6 van 20 races)

1. Holgado, 109 punten;
2. Masia, 74;
3. Ortolá, 68;
4. Moreira, 64;
5. Sasaki, 59;
6. Öncü, 53;
7. Alonso, 51;
8. Xavier Artigas (E), CFMoto, 50;
9. Rueda, 39;
10. Tatsuki Suzuki (JP), Honda, 38;
17. Veijer, 18.

Moto3 Italië 2023: belangrijke slag voor Holgado
Daniel Holgado (96) is net iets eerder bij de finish dan Deniz Öncü (53) en Ayumu Sasaki (71) die amper in beeld is.

Florian Kecht, CSO KTM: ‘De MV Agusta Lucky Explorer 5.5 krijgt een no go’

Door
Redactie
-
0

Motor.NL bracht een bezoek aan MV Agusta. Ook aanwezig was Florian Kecht, chief scientific officer bij Pierer Mobility AG waaronder de merken KTM, Husqvarna en GasGas vallen. Onlangs nam deze groep MV Agusta over. Wij zijn benieuwd naar wat Pierer Mobility AG van plan is met MV Agusta. En op die vraag kon Florian Kecht mogelijk een antwoord geven.

Motor.nl: Pierer Mobility AG neemt MV Agusta onder zijn hoede, is dat niet water en vuur?

Florian Kecht, Lid van de Raad van Bestuur / CSO: (met een glimlach) ‘We zien de zaken niet op die manier. Ik ben hier om een zeer pragmatische boodschap over te brengen: wij nemen de distributie van MV Agusta over en zullen de toeleveringsketen stabiliseren, mede dankzij de internationale reputatie van Pierer Mobility. Zoals je tijdens het bezoek aan de fabriek kon zien, worden er momenteel motoren geproduceerd op de MV Agusta-productielijnen. Dus wat er denk ik ontbreekt, en wat absoluut cruciaal is, is het opbouwen van een netwerk dat echt in staat is om een Italiaans luxe product te promoten en dat de klant op de juiste manier tevreden te stellen.

MV Agusta kan ons zeker inspireren op het gebied van design.

Zullen dit de belangrijkste bijdragen die Pierer Mobility AG aan MV Agusta gaat leveren?

Onze groep kan MV Agusta helpen op bepaalde belangrijke punten. Ten eerste, zoals ik al zei, kunnen we de toeleveringsketen stabiliseren, zowel wat betreft de componenten voor de productielijn als de reserveonderdelen. Daarnaast kunnen we zeker synergie bieden op het gebied van operationele processen: logistiek, klantenservice, productie…, dat soort zaken. Een kleinere structuur als MV Agusta kan zeker leren van een groep als Pierer Mobility AG, die in de loop der jaren is gegroeid. Ten slotte, op het gebied van distributie, en dit geldt met name voor de Benelux, kan een merk als KTM vertrouwen op lokale teams voor verkoop en marketingactiviteiten. Dit stelt ons in staat om een nauwe relatie te onderhouden met onze dealers in de Benelux. Onze teams hebben dagelijks contact met hun dealers. MV Agusta kan helaas vanwege de omvang niet op dergelijke structuren vertrouwen. In sommige landen is er zelfs geen importeur! We gaan zeker niet alles klakkeloos kopiëren tussen KTM en MV Agusta. Maar we kunnen bijvoorbeeld een vertegenwoordiger van MV Agusta vestigen in het kantoor van KTM Benelux, zodat elke partij kan profiteren van elkaars vaardigheden.

MV Agusta geeft exclusieve preview van Superveloce 1000 op FuoriConcorso 2023

En concreet, wat kan bijvoorbeeld KTM leren van MV Agusta?

Zeker een nieuwe benadering op het gebied van design. MV Agusta’s zijn ongelooflijk. Elk detail is uitgewerkt en hun inspiratiebron is indrukwekkend. KTM, Husqvarna en GasGas kunnen hier zeker van profiteren. Natuurlijk heeft elke detail op een MV Agusta zijn eigen karakter, wat zich vertaalt in de uiteindelijke prijs. Maar dit opent onze ogen voor de werkwijze van luxe merken. Wij vertegenwoordigen premium merken, maar luxe merken zijn toch een heel andere wereld. Daarnaast zal de confrontatie met een totaal andere manier van werken en de andere kijk op dingen alleen maar een uitdaging vormen voor onze teams. Dat is zeer positief. Op die manier rusten we nooit op onze lauweren! Deze toenadering zal zeker ook zeer leerzaam zijn voor onze merken.

Kunnen we in de nabije toekomst dan een ‘luxe’ KTM of een ‘betaalbare’ MV Agusta verwachten?

Alles is altijd relatief aan het merk dat je bekijkt. Wat ons betreft, zal het project MV Agusta Lucky Explorer 5.5 een ‘no go’ krijgen. Het aanbieden van een MV Agusta tussen de € 5.000,- en € 10.000,- is volledig in strijd met wat het merk vertegenwoordigt en waar we voor staan met betrekking tot de geschiedenis ervan. Dit model wordt dus geschrapt. Er is eigenlijk al een instapmodel van MV Agusta. Het kost weliswaar zo’n € 15.000,-, maar zoals ik al zei, moet je kijken naar de prijzen van andere modellen in het assortiment. Voor KTM is er zeker nog ruimte in het assortiment om premium producten aan te bieden. Dat is zeker een weg die we zullen inslaan. Hoe meer merken je in je portfolio hebt, des te nauwkeuriger kun je die merken positioneren. En met het geheel van al die merken kunnen we aan alle behoeften van motorrijders voldoen.

En wat zal er gebeuren met de Lucky Explorer 9.5?

Het project was al ver gevorderd, dus dat wordt gerealiseerd. Waarschijnlijk binnenkort, als een limited edition.

De geschiedenis van Pierer Mobility AG met GasGas is nog maar kortgeleden begonnen. En nu zijn jullie alweer betrokken bij een nieuw avontuur. Is het niet te veel, te snel?

Natuurlijk hebben we veel werk op ons bord liggen. Maar dat heeft ons nooit belet om de koers vast te houden. Wij weten waar we naartoe willen. Een brug slaan tussen de geschiedenis met GasGas en de samenwerking met MV Agusta zal waarschijnlijk beperkt zijn. GasGas was een ‘plug & play’pproject. De platforms worden gedeeld door GasGas en Husqvarna. Dat zal niet het geval zijn tussen MV Agusta en KTM. Ook bij dealers staan vaak KTM, Husqvarna en GasGas naast elkaar in de showroom. Dat zal niet het geval zijn met MV Agusta. Er zullen dus weinig parallellen zijn tussen de twee verhalen.

Wat kunnen we verwachten voor het netwerk in de Benelux?

We hebben dealers nodig die zich betrokken voelen en geloven in dit iconische Italiaanse luxe merk. Het integreren van MV Agusta in ons bestaande netwerk zou de gemakkelijke weg zijn. Maar we moeten kiezen voor een meer uitdagend pad door de juiste mensen te vinden die een ongelooflijke ervaring kunnen bieden en de beste service aan MV Agusta-klanten kunnen leveren. We kunnen rekenen op onze dealers. Maar in eerste instantie streven we naar een aparte ontwikkeling voor MV Agusta.

Marathonmotor Yamaha GTS1000: motor voelt als familielid

Door
Peter van der Sanden
-
0
Marathonmotor Yamaha GTS1000

Hoe verknocht iemand kan zijn aan haar of zijn motor wordt duidelijk in deze aflevering van Marathonmotor. Rob Tooten kocht in 2002 een Yamaha GTS1000. Een bijna nieuwe motor, maar wel al tien jaar oud. Een ‘lelijk eendje’ dat blijkbaar niemand wilde hebben. Bij Rob kwam de Yamaha in goede handen. De kilometerteller is de 250.000 km reeds gepasseerd en hij heeft zijn dochter en schoonzoon ook weten te besmetten met het GTS1000-virus.

Fotografie: Peter van der Sanden

Man en motor

NaamRob Tooten
WoonplaatsOspel
Leeftijd52 jaar
Beroeplogistiek/magazijnmedewerker
Rijdt sinds1996
Aangeschaft2002
Nieuwprijscirca € 12.950,-
Dagwaardecirca € 2.500,-
Rijstijlsportief/toer
Gebruikwoon-werk en toer
Brandstofverbruik1:20
Olieverbruik1:2000
Onderhoudmotorzaak en zelf
Bouwjaar1992
Kilometerstand252.199 km

Rob Tooten (52) was na zijn brommertijd het liefst direct op een motor gestapt, maar daar staken zijn ouders een stokje voor. Rob: ‘Achteraf kan ik daar wel begrip voor hebben. Ik was nogal een druk persoontje, nu noemen ze dat ADHD, en mijn ouders waren bang dat ik binnen de kortste keren ongelukken zou maken op de motor. Ik ben begonnen als internationaal vrachtwagenchauffeur, dat ging me goed af. Ik was veel van huis, zodat er voor motorrijden toch geen tijd over bleef. Plaats mij tussen een groepje truckers en je snapt meteen waarom ik in dit wereldje de naam “spitsmuis” kreeg. Ik ben maar een tenger mannetje, zeker vergeleken met de meeste Duitse “Brummies”. De wens om motor te gaan rijden bleef echter overeind en op mijn 26e heb ik mijn motorrijbewijs gehaald. Mijn eerste motor was een 250cc-Kawasaki die ik van iemand had gekregen. Die motor was niet veel meer dan een veredelde brommer. De Kawasaki LTD550 was al wat meer een echte motor en dat gold zeker voor zijn opvolger, een Kawasaki VN800 Vulcan Classic. Reed prima, maar ik kwam er al snel achter dat gezien mijn rijstijl deze motor niet echt bij me paste. Floorboards en uitlaat kwamen veelvuldig met het asfalt in aanraking. Maar heel veel geld om iets anders te kopen had ik niet. Toen eind 1992 de Yamaha GTS1000 werd geïntroduceerd heb ik verlekkerd naar de foto’s zitten kijken. Een prachtige machine, maar voor mij onbereikbaar. Tenminste, dat heb ik lang gedacht. Toen ik in 2002 met mijn Vulcan als inruiler wat rond ben gaan kijken voor een opvolger, liep ik bij MotoPort Vianen tegen een Yamaha GTS1000 aan. De motor was van 1992, waarschijnlijk een beursmodel want de eerste GTS1000’s zijn in Nederland pas in 1993 verkocht. De tien jaar oude motor had slechts 5.600 km op de teller. Duidelijk een winkeldochter. Toen de verkoper merkte dat ik belangstelling had voor de GTS ging de onderhandeling zeer snel. Voor 6.500 euro had ik een z.g.a.n. GTS1000, de motor van mijn dromen. Prima voor woon-werkverkeer (kuip) en een aparte verschijning vanwege de fuseebesturing. Nog steeds trekt mijn GTS1000 op iedere parkeerplaats de aandacht.’

Marathonmotor Yamaha XJ6F Diversion: veel betrouwbaarheid voor weinig geld

Platgewalst

Zo blij als ze in Vianen waren dat de Yamaha GTS1000 eindelijk de deur uit ging, zo blij was Rob met zijn nieuwe aanwinst. Rob, inmiddels werkzaam in de logistiek, maar niet langer als chauffeur, gebruikte zijn GTS1000 voor woon-werkverkeer, voor vakantieritten door heel Europa en voor het bezoeken van (GTS) treffens. Hoe zeer de GTS Rob aan het hart ligt, bewijst de tattoo van de GTS op zijn borst. Rob: ‘Heb ik gekregen van mijn vrouw toen ik 50 werd. Samen hebben we al heel veel kilometers gereden op de GTS. Deze motor maakt deel uit van mijn leven. Maar dat niet alleen. Samen met een Duitse vriend heb ik al verschillende GTS-sen gerestaureerd. En ik heb er zelf al een aantal gehad. Mijn dochter en schoonzoon hebben er inmiddels ook een. Vier keer ben ik organisator geweest van het Europese GTS1000 treffen (2006-2009-2015-2021) waar GTS-rijders uit heel Europa aanwezig waren. En verder organiseer ik twee keer per jaar een motortreffen voor de VIB (Various International Bikers) met rijders uit Nederland, Duitsland en Denemarken. Ik ben dan ook de Tourguide. Naast mijn eerste GTS heb ik nog een andere GTS gekocht en die in een speciale kleur oranje laten spuiten. Die motor was vooral bestemd voor woon-werkverkeer. Maar op een dag ging het mis. Ik stopte achter een trekker met een grote laadbak die af wilde draaien. Tot mijn grote schrik reed die trekker totaal onverwacht achteruit. Ik kon mezelf nog net in veiligheid brengen, maar voor de GTS was het einde verhaal. De chauffeur van de trekker kwam lijkbleek aanlopen, hij kleurde snel bij toen hij zag dat alleen de motor onder de wielen lag. De verzekering wilde in eerste instantie gezien de leeftijd van de motor maar 1.000 euro uitkeren. Dankzij Mark Verbakel, monteur bij Huybers Motoren in Schijndel, werd dat bedrag bijgesteld tot 2.500 euro. Voor 500 euro heb ik het wrak overgenomen. Er zaten nog veel bruikbare onderdelen op en het onbeschadigde blok had net een grote beurt gehad.’

Blokwissel

Nu de woon-werk-GTS total loss was, moest Rob weer verder op de oudste GTS die groen van kleur was. Rob: ‘Die speciale oranje kleur (electric orange) beviel me wel. Ik werd overal direct herkend en bij een treffen met meer dan 100 GTS-sen op een rij hoefde ik nooit naar mijn eigen motor te zoeken. Daarom heb ik mijn eerste GTS in dezelfde kleuren, oranje met zwarte accenten, laten spuiten. Met 218.000 km op de teller was mijn GTS1000 toe aan een grote beurt. Dat ging me bij Huybers motoren zo’n 1.000 euro kosten. Ik had echter nog het motorblok van de beschadigde GTS met iets meer dan een ton op de teller liggen. Huybers stelde voor dat hij voor 550 euro de blokken zou wisselen. Dat vond ik een prima deal. Voor Huybers pakte het echter minder gunstig uit. Hij dacht de klus in een dag te kunnen klaren maar dat werden er uiteindelijk vier. Maar hij was sportief, afspraak bleef afspraak. Het blok in mijn GTS is dus niet 252.000 km maar 140.000 km oud. Achteraf gezien heb ik er toch wel een beetje spijt van, want ik denk dat het originele blok het tot nu toe ook gemakkelijk had volgehouden. Wel is het olieverbruik iets om goed in de gaten te houden. Het oude blok verbruikte bij snelle ritten ongeveer 1:1000, het nieuwere blok 1:2000. Het blok van de GTS1000 is gebaseerd op dat van de FZR1000 en die kende dat olieprobleem ook. Om onderweg of thuis gemakkelijk olie bij te kunnen vullen heb ik een vulslangetje uitmondend in de vulplug gemonteerd, zodat ik zonder te sleutelen (kuipdelen verwijderen) olie bij kan vullen.’

Het olieverbruik is niet het enige waar je als GTS-rijder op moet letten. Rob: ‘Ik ben ondertussen heel goed bekend met alle problemen waar je als GTS-rijder mee te maken kunt krijgen. Maar een GTS is zeker geen probleemmotor. Nooit ben ik onderweg stil komen te staan. Maar er zijn wel extra kosten geweest zoals renovatie van de katalysator. Uitlaatbochten, katalysator en uitlaatdemper zijn van prima kwaliteit, maar de aansluiting van uitlaatbochten naar katalysator rot helemaal weg. Een nieuwe katalysator is, als je er al eentje kunt vinden, bijna onbetaalbaar, maar gelukkig is er in Nederland iemand die zo’n katalysator keurig kan restaureren. Kost ook een paar centen, maar is veel goedkoper dan een nieuwe. De enkele schijf voorin is ook zo’n probleem. Een nieuwe originele schijf die nog sporadisch is te vinden kost 800 euro. Gelukkig is er nu voor veel minder geld een after-market TÜV-gekeurde schijf te koop. Onderhoud aan de GTS uitbesteden wordt steeds lastiger. De meeste motorzaken, zelfs Yamaha-dealers, kennen het model niet en beginnen er liever niet aan. Het meeste onderhoud aan de motor doe ik sinds 2015 daarom zelf of samen met een vriend. Maar wanneer de kleppen moet worden gesteld, heb ik toch liever dat een vakman dat doet.’

Yamaha GTS1000 op de brug

Aan niets is te zien dat er een 30 jaar oude motor met tweeëneenhalve ton op de teller bij MOTO73-expert Van Sleeuwen de stoep op komt gereden. De motor mag direct rekenen op extra belangstelling, want is een GTS1000 al niet alledaags, een oranje GTS al helemaal niet. Van Sleeuwen maakt een kort proefritje. ‘Het is niet de eerste keer dat ik op een GTS rij, maar het is toch even wennen. Het stuurgedrag is net iets anders dan bij een motor met een telescoopvork’, aldus Van Sleeuwen die eraan toevoegt dat er verder op het rijgedrag niets aan te merken valt.

Op de brug wordt de motor nader onder de loep genomen. De gebruikelijke controle van de balhoofdlagers kan achterwege blijven, want de GTS heeft geen balhoofd. Rob: ‘Met de fuseebesturing en alles wat daarmee samenhangt zijn nooit problemen geweest. Wel was na 30 jaar de schokdemper lek, maar daarvan had ik nog een reserve liggen.’

Heb jij ook een marathonmotor?

Heeft jouw motor ook een respectabele kilometerstand bereikt en ken je de historie? Meld je dan aan voor een grondige inspectie door onze specialisten! Stuur een e-mail aan marathonmotor@mpsadventure.nl met je contactgegevens en informatie over je motor, zoals merk, type, bouwjaar en kilometerstand. Meer info is te vinden op mpsadventure.nl.

De remschijf voor is na 30 jaar voor het eerst vervangen. Daar valt nu dan ook geen slijtage te meten. De bandenmaat wijkt af van origineel. Rob: ‘Met de originele maat 130 voor en 170 achter krijg je de GTS de bocht niet om. Met 120 voor en 180 achter stuurt de GTS messcherp. Ik heb een paar keer een vervolgrijopleiding gedaan, onder andere bij de Marechaussee. Daar ben ik erachter gekomen wat je allemaal kunt met zo’n motor. Dat was veel meer dan ik had verwacht. Bijzonder bij een GTS is dat de voorband (8.000 km) harder slijt dan de achterband (12.000 km). Dat komt omdat bij een GTS de gewichtsverdeling anders is dan bij een conventionele motor. Veel meer druk op het voorwiel.’

Met een verbruik van 1:20 (boven de 130 wordt de consumptie aanmerkelijk meer) is de eigenaar zeer tevreden. Het olieverbruik neemt hij op de koop toe. Op de GTS zit een Osco-kettingsmeersysteem. Rob: ‘Met een ketting doe ik zo’n 40.000 km. Liever had ik gezien dat de GTS voorzien was van een cardan. Hoort eigenlijk ook bij een toerfiets, een gemiste kans.’

Het contactslot vraagt om wat gewenning; komt vaker voor bij Yamaha. Rob: ‘Dat is niet het enige probleem. De kabels van het contact monden uit in een stekker die corrosiegevoelig is. Ik herken het probleem direct. Het begint met het uitvallen van minder vitale delen en mondt uit in een motor die niet meer wil starten. Gebeurt het onderweg, dan even de stekker schoonmaken en thuis een nieuwe monteren. Om de levensduur van de GTS te verlengen is het ’t beste wanneer je ermee blijft rijden. Stilstand is voor zo’n oudje achteruitgang. Er is een Duitser die 10.000 euro voor mijn GTS heeft geboden wat drie keer zoveel is als de werkelijke waarde. Maar ik doe hem niet weg. Sinds vorig jaar woon ik in Ospel en werk in Someren. Die afstand is te kort om de motor uit de schuur te halen. Voor woon-werkverkeer heb ik een scootertje gekocht. Met de Yamaha GTS1000 rij ik nu nog zo’n 10.000 km per jaar. De GTS is een familielid en deze gaat nooit weg. Zelfs al geregeld dat mijn oudste dochter hem krijgt als erfenis. En via mijn site en enkele GTS-vrienden probeer ik de GTS zo lang mogelijk op de weg te houden. Voor mezelf en voor anderen.’

Yamaha GTS1000
In de bergen voelt de “GTS-familie” zich het beste thuis.
Merkenclub
Er is geen specifieke merkenclub voor de GTS1000. Er is (in Nederland en internationaal) wel een heel hechte groep rijders/bezitters van een Yamaha GTS1000. Contacten lopen veelal via Facebook (Yamaha GTS1000 Owners Club). In 2023 wordt voor de 25e keer een internationaal GTS1000-treffen georganiseerd. Klik je op www.gts1000.nl dan kom je op de website van Rob Tooten terecht. Rob geldt een beetje als vraagbaak binnen het GTS-wereldje.

Reparaties en problemen

80.000 km                Katalysator gereviseerd (roest)
125.000 km              Koppelingsplaten vervangen
150.000 km              Poreuze remleiding vervangen door stalen leidingen
184.000 km              Special paint (oranje-zwart)
218.000 km              Motorblok vervangen (bleek goedkoper dan grote beurt)
225.000 km              Koppelingsplaten vervangen
240.000 km              Remschijf voor en achter vervangen, lekke schokdemper voor vervangen

Richtprijzen bij motorzaak

De Yamaha GTS1000 begint een vrij zeldzame verschijning te worden. Bij motorzaken zul je er nog zelden een in de winkel aantreffen. Vind je er eentje, dan zal daar een bedrag tussen de 1.000 en 2.000 euro voor worden gevraagd. Een zeldzaam mooie gaat richting 3.000 euro, maar kopers staan er niet voor in de rij.

Gemonteerde accessoires

  • Topkoffer en zijkoffers (groot en klein)
  • Superbike stuur
  • Hoog scherm
  • Oxford handvatverwarming
  • Navigatiehouder
  • Custom-zadel
  • Extra lampen voor en achter
  • Gashendel vastzetter (cruise control)
  • Noodverlichting
  • Langere spiegels van BMW R1100RS
  • Kettingsmeersysteem
  • Olievulsysteem (eigenbouw)
  • Stahlflex-leidingen

Yamaha GTS1000: goed om te weten

Yamaha is een motormerk dat het aandurft om bij tijd en wijle van de gebaande paden af te wijken. Pak de hydraulische voorwielaandrijving op een WR450 offroad motor en de Niken, een motor met drie wielen. De Yamaha GTS1000 is ook zo’n voorbeeld, waarbij GTS staat voor Gran Turismo Sport. Geen conventionele telescoopvork maar fuseebesturing. Dat leverde onder andere een veel stijver frame en een antiduikeffect. De GTS moest het beste van beide werelden samenbrengen: sportief en toer. Yamaha slaagde er met de GTS1000 in om dat voor elkaar te krijgen, maar een verkoophit werd de GTS1000 absoluut niet. In heel Europa zijn er ca. 2.800 op kenteken gezet waarvan er nu nog zo’n 1.600 rondrijden of weg staan te roesten in een schuurtje. In Nederland staan er nog 35 op kenteken. De GTS1000 was 30 jaar geleden met een prijs van omgerekend ca. 13.000 euro aan de dure kant. Maar belangrijkste oorzaak van het falen was wel dat de motorwereld niet rijp was voor een nieuw concept. De GTS1000 werd in ’92, 93 en ’94 gebouwd, daarna stopte de productie. In Nederland is de laatste GTS1000 in 1996 op kenteken gezet toen Yamaha een ‘limited edition’ (zwart gespoten met gouden accenten) uitbracht om op die manier van de overtollige voorraad af te komen. In Duitsland, waar de GTS1000 redelijk populair was, ging de laatste nieuwe GTS1000 in 1999 de deur uit.

Met de fuseebesturing, geregelde katalysator en ABS was de GTS1000 zijn tijd vooruit, maar dat bleek geen garantie voor succes.

Iván Cervantes breekt record ‘Grootste afstand op een motor in 24 uur’

Door
Redactie
-
0

Iván Cervantes, 5-voudig wereldkampioen Enduro en Triumph Global Ambassador, heeft officieel het Guinness World Record behaald voor ‘De grootste afstand op een motorfiets in 24 uur (individueel)’.

Op een Tiger 1200 GT Explorer, rijdend op de ovale baan van het Nardò Technical Center in Italië, legde Iván in een periode van 24 uur meer dan 4.012 km af, waarmee hij het vorige record van 3.406 km met meer dan 600 km heeft verbeterd.

15 landen op de motor binnen 24 uur: nieuw wereldrecord!!

De recordpoging werd op 30 april 2023 gevolgd en gevalideerd door een officiële jurylid van het Guinness World Record. De uiteindelijk bevestigde afstand bedraagt 4.012,53 km – een afstand die gelijk staat aan een reis van Londen naar de Piramide van Gizeh in Egypte – in 24 uur!

Bekijk de video van Iván’s ongelooflijke prestatie en leer meer over deze opmerkelijke prestatie van een van ’s werelds meest gerespecteerde Enduro-kampioenen.

50 jaar MOTO73: Egbert Braakman, een leven lang motorsport

Door
Jan Boer
-
0
Egbert Braakman

Wil je iets weten over de TT van vroeger of nu, ga dan naar Egbert Braakman. Hij werkte 36 jaar op het kantoor van de Stichting Circuit van Drenthe. Maar ook na zijn pensionering weet hij nog precies wat er speelt in Assen.

Fotografie: Jan Boer

Egbert Braakman (79) groeide op in Nijverdal, waar hij betrokken raakte bij de MCNH, de Motorclub Nijverdal-Hellendoorn. Daarvoor was hij lid van de JAC, de Jongeren Automobiel Club, een vereniging waarvan je vanaf je veertiende lid mocht zijn. Het lidmaatschap duurde maximaal zeven jaar. Het was een actieve club, die dankzij sponsoring door Shell voor een bescheiden contributie (vier gulden per jaar – € 1,80) toch veel dingen kon organiseren. Braakman: ‘In de voor- en najaarsvakantie hadden we excursies naar bijvoorbeeld DKW in Düsseldorf en General Motors in Antwerpen. In de zomervakantie gingen we een week weg. Zo ben ik in veel Europese autofabrieken geweest en ook enkele motorfabrieken, zoals BMW en Glas in Duitsland, Jawa en CZ in Tsjecho-slowakije, Triumph in Engeland, Volvo, Saab en Scania in Zweden, Citroën en Renault in Frankrijk en Fiat en Moto Guzzi in Italië. Ik heb toen wel het nodige gezien.’

50 jaar MOTO73: fantastische voorjaarstrips naar de Daytona Speedweek in Florida

Niet solliciteren

Met de TT maakte Braakman al kennis op z’n twaalfde. ‘Ik stapte vrijdag op de fiets, 80 km van Nijverdal naar het circuit. Ik sliep bij een boer en ging na de races weer terug naar Nijverdal.’ Op dat moment kon hij nog niet bevroeden dat zijn werkzame leven zich voor een heel groot deel rond het circuit zou afspelen.

Op z’n achttiende haalde hij zijn motor- en autorijbewijs. Z’n eerste motor was een NSU Max. Het bezit van een motor bood de mogelijkheid ook buitenlandse races te bezoeken. Op de motor was hij meerdere keren bij de TT op Man. Maar ook in de winter zag hij er niet tegenop om met de motor op pad te gaan, zoals een bezoek aan het Elefantentreffen op de Nürburgring en daar in een tentje slapen. Er staat nog steeds een 250-BMW uit 1956 in de garage. ‘Een paar dagen geleden wilde ik erop gaan rijden, maar de accu is kapot. Ik moet eerst een nieuwe kopen.’

In het voorjaar van 1970 verscheen in enkele kranten, ook in het Nijverdal verschijnende Dagblad van het Oosten een advertentie waarin iemand werd gevraagd voor het kantoor van de Stichting Circuit van Drenthe. Braakman maakte Bennie Pinners (de man die later furore maakte als statisticus) erop attent, maar ‘Bennie was met geen stok uit Tubbergen weg te krijgen’. Braakman had er niet direct aan gedacht om zelf te solliciteren, want hij had het uitstekend naar de zin bij Nijverdal Ten Cate in Almelo, waar hij veel calculaties deed. Daar had hij de vrijheid om op vrijdagmiddag en maandagmorgen vrij te nemen om buitenlandse races te bezoeken. ‘Maar als er snel een calculatie moest komen, deed ik dat ’s avonds. Het moet van twee kanten komen’, herinnert hij zich.

TT met Kunstijsbaan

In het najaar verscheen dezelfde advertentie nogmaals. ‘Toen dacht ik, er kunnen twee dingen zijn gebeurd. Ze hebben er één aangenomen en die is er na de TT direct weer uitgeschopt, of ze hebben nog steeds niemand. Toen heb ik wel gesolliciteerd. Er waren zo’n dertig sollicitanten, vijf werden er opgeroepen. Omdat ik het verst wegkwam, was ik de laatste. Het was op een zaterdagmorgen bij Hotel de Moriaan, waar de TT permanent een kamer huurde waarin toen het TT-bureau was gevestigd. Daar zat het hele bestuur, met burgemeester Grolleman als voorzitter van het stichtingsbestuur. Ik kwam binnen, stelde me voor en gaf iedereen een hand. Dag meneer Grolleman, dag meneer Timmer, dag meneer Wagenaar, ik noemde ze allemaal bij naam. Daar keken ze vanop. Na een uurtje weer naar huis. Halverwege de middag een telefoontje van Jan Weggemans, de TT-administrateur van wie de sollicitant de nieuwe collega zou worden. Of ik aanstaande dinsdagavond bij de bestuursvergadering van de Kunstijsbaan aanwezig wilde zijn. Ik vroeg hem of het al rond was, waarop hij antwoordde “Niet zo voorbarig jongeman.” Dat was typisch Weggemans.’

Braakman werd gevraagd voor een vergadering van de Kunstijsbaan, omdat werd ingeschat dat er in de wintermaanden niet voldoende werk voor hem zou zijn. Twee bestuursleden van de TT zaten ook in het bestuur van de ijsbaan. De link tussen TT en ijsbaan was dus snel gelegd. Het was de bedoeling dat hij in de winter de boekhouding van de ijsbaan zou doen. Braakman stemde toe, maar wel op voorwaarde dat hij één werkgever zou hebben. Zodoende werd hij in de winter uitgeleend aan de ijsbaan.

Overleg

Er is altijd een sterke band geweest tussen de Motor Club Assen en Omstreken en de TT, die voortgekomen is uit die motorclub. Toen Braakman in november 1970 in Assen begon werd hij ook gelijk secretaris van de motorclub, als opvolger van Weggemans. Omdat Braakman goed thuis was in de motorsport werd hij ook meteen betrokken bij de selectie van de rijders voor de internationale cross in Norg, een organisatie van de MC Assen. En daarna volgde de selectie van de rijders voor de TT. Nu hebben de GP’s vaste deelnemers, maar dat was een halve eeuw geleden nog niet zo. De toppers waren verzekerd van een start, maar alle andere coureurs moesten onderhandelen over een start. Om het betaalbaar te houden, overlegde Assen altijd met de organisatoren van de GP’s in Duitsland, België en Oostenrijk over de toppers; iets dat de toppers in de wintermaanden ook deden. Doordat Braakman veel races bezocht leerde hij veel coureurs kennen, maar ook mensen van de nationale bonden. Met name deed hij contacten in Engeland op, omdat hij twee weken naar Man ging. Ook in Duitsland kende hij veel rijders. Al snel werd het contracteren van de coureurs volledig aan Braakman overgelaten. Al moest uiteraard het bestuur wel haar fiat daaraan geven.

Naar de internationale races in Raalte ging Braakman al snel niet meer. ‘Ik werd daar belaagd door iedereen die afgewezen was voor de TT. Of ze alsnog een TT-start konden krijgen als ze in Raalte goed reden. Dat kon natuurlijk niet, want de sluiting van de inschrijving voor de TT was vier weken van tevoren. De races in Raalte waren meestal twee weken voor de TT.’

Voor de foto even terug naar zijn oude werkplek in het TT-bureau.

Bier in plantenbak

Braakman werkte nog maar een paar maanden in Assen toen hij in Duitsland was voor overleg met Kurt Bosch, een belangrijke man bij de ADAC Nordrhein en organisator van de GP op de Nürburgring. Hij was in Assen kind aan huis, omdat hij vrijwel altijd deel uitmaakte van de jury bij de TT. ‘We overnachtten in zijn woonplaats Düsseldorf, we moesten met hem mee naar zijn stamcafé. Hij wilde testen of ik wel uit het goede hout was gesneden. Dat betekende dus bier drinken. Ik was geen echte bierdrinker. Achter me stond een hele grote plantenbak. Als hij even omkeek, kiepte ik het bier in de plantenbak. Aan het eind van de avond zei hij “Egbert is wel OK”.’

Braakman kwam ook in Oost-Duitsland. Eerst met de MC Nijverdal-Hellendoorn voor betrouwbaarheidsritten (nu enduro) en later als bezoeker van de GP op de Sachsenring. Zo leerde hij ook Alfred Hartmann van de ADMV, de Oost-Duitse bond, kennen. ‘En die kwam ik weer tegen als jurylid bij de TT, waarop Weggemans zich verbaasd afvroeg hoe ik die ook al kende.’ De juryleden overnachtten lange tijd in het nu niet meer bestaande hotel Overcingel, tegenover het NS-station in Assen. Braakman: ‘Mike Hailwood verbleef daar ook. Hij speelde daar ’s avonds op de piano.’ In die tijd was er veel meer contact tussen de rijders en de organisatoren. ‘De rijders trokken met hun echtgenotes van race naar race met hun bestelauto en caravan. Voor de dames hadden we hier zelfs een wasmachine en een centrifuge in het rennerskwartier. En een speeltuintje voor de kinderen.’

Voordat Dorna en Ecclestone in beeld kwamen bij de GP’s was er de Road Race Organizers and Promoters Association. Daarvan was Jaap Timmer voorzitter, Vernon Cooper van de Britse bond ACU penningmeester en Egbert Braakman secretaris. Braakman: ‘Vanaf die tijd ken ik Carmelo Ezpeleta van Dorna al, want die was toen directeur van het circuit van Jarama, waar de Spaanse GP werd verreden.’

Vier ton in een koffer

Toen de rijders nog betaald werden en naast het prijzengeld ook nog startgeld kregen, moest er zaterdagavond na de wedstrijd (voordat de rijders naar Bellevue gingen voor de prijsuitreiking) worden afgerekend. De contracten werden in guldens afgesloten en er werd ook in guldens uitbetaald. Het prijzengeld was weliswaar in Zwitserse franken vastgesteld, maar mocht ook in lokale valuta worden betaald, mits bij de omwisseling bij de bank dat minimaal het bedrag in Zwitsers geld opleverde. Later mocht het prijzengeld uitsluitend in Zwitserse franken worden betaald. Braakman: ‘Penningmeester Johan Wagenaar, een geslaagd zakenman, zocht uit wat het voordeligst was, de franken in Nederland kopen of in Zwitserland. Hij onderhandelde een zo gunstig mogelijke prijs, belde met een Nederlandse bank en een Zwitserse bank. En dan bleek soms dat het in Zwitserland wel 20 tot 25.000 gulden goedkoper kon zijn. Het ging om een bedrag van 400.000 frank of misschien nog wel meer. Dan boekte ik een vliegticket voor hem, kostte zo’n duizend gulden en vloog hij op en neer naar Zürich om het geld te halen.’ Dat geld werd bij Braakman thuis door zijn vrouw Gonnie in envelopjes gedaan en daarna verdween het bij Wagenaar op kantoor in de kluis.

De uitbetaling was na de race, zowel bij de TT als bij de Formule 750. ‘Yvon Duhamel won een keer en Jack Findlay werd tweede. Hij kwam z’n prijzengeld halen, scheurde de envelop open en stak het geld, ik geloof dat het zo’n 7.500 gulden (€ 3.200,-)was, zo los in z’n kontzak.’

50 Jaar MOTO73: stress op afsluitmaandag

Braakman is een tijdje actief geweest met een eigen team in de TT-week. Dat was het EB Classic Racing Team, dat van start ging in de Historic TT, die van 1987 tot en met 1999 op de donderdagavond werd verreden. Braakman was zelf één van de initiatiefnemers van de Historic TT. Aanvankelijk was niet eens duidelijk dat hij achter de inschrijving van Theo Bult zat (ook het TT-bestuur wist dat niet), maar later maakten anderen daarvan gewag. ‘Achter mijn rug om werd er in het TT-programma over geschreven. Daarna werd het groots aangepakt met teamkleding, parapludames en eigen briefpapier. We kregen zelfs sponsoring tot uit Australië.’

Rondleiding

Na zijn pensionering in 2006 is Braakman bij de motorsport betrokken gebleven. Hij volgt nog alles wat er op het circuit gebeurt. Recent verzorgde hij voor de Ducati Club Nederland rondleidingen voor VIP-gasten van de Ducati Club Race. Braakman was tot de districten werden opgeheven jarenlang secretaris/penningmeester van het district Drenthe van de KNMV. Hij voelt zich nog altijd verbonden met de motorsport en de motorwereld. En wil je iets weten over de geschiedenis van de TT, dan ben je bij hem aan het juiste adres met je vragen.

Een rondleiding verzorgend tijdens de Ducati Club Race.
1...360361362...1.863Pagina 361 van 1.863

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company