Je motorverzekering. Het is als we heel eerlijk zijn, niet direct het meest sexy onderwerp in de motorwereld, maar zonder enige twijfel wel een van de allerbelangrijkste! En vaak kom je er pas achter dat er iets niet klopt, als het al te laat is. Omdat het vaak ook nog om ingewikkelde materie gaat, kan het niet anders dan dat er heel veel vragen of onduidelijkheden zijn rondom verzekeringen. Alleen waar stel je al je vragen? Heel simpel, hier! In samenwerking met de experts van de MotorNL Verzekering gaan we al jullie vragen beantwoorden. Hoe gek, ingewikkeld of uitzonderlijk je vraag ook is, stel ‘m gewoon!
25% korting op alle helmen en 20% korting op de rest* bij MotorkledingStore.nl
Je leest het goed! Of je nu op zoek bent naar een hele outfit, een helm of een paar handschoenen, bij Motorkledingstore profiteer je van flinke kortingen op het gehele assortiment*!
(*m.u.v. van cadeaubonnen, communicatie, navigatie en airbagsystemen.)
Profiteren kan 24/7 op www.motorkledingstore.nl en elke dag in de megastores! De motorkledingexperts staan klaar in Breda, Capelle aan den IJssel, Eindhoven en Vianen om jou te voorzien van een nieuwe motoroutfit voor een superscherpe prijs!
Openingstijden
| Maandag | 13:00 – 17:00 |
| Dinsdag | 10:00 – 17:00 |
| Woensdag | 10:00 – 17:00 |
| Donderdag | 10:00 – 17:00 (-21:00 koopavond Breda) |
| Vrijdag | 10:00 – 17:00 (-21:00 koopavond Capelle aan den IJssel, Eindhoven, Vianen) |
| Zaterdag | 10:00 – 17:00 |
| Zondag | 12:00 – 17:00 |
Voor meer informatie ga je naar motorkledingstore.nl/actievoorwaarden
Update voor 2023 Yamaha Ténéré 700 en Ténéré 700 Rally Edition
Met meer dan 40.000 verkochte exemplaren sinds zijn debuut in 2019 tot nu toe. Daarna kreeg de Yamaha Tenere 700 gezelschap van de Rally Edition (voorzien van enkele originele Yamaha-opties, waaronder de aluminium skidplate, kettingbeschermer, radiatorafdekking), die meteen ook een van de populairste motoren onder offroad- en rally-rijders is.
Voor 2023 zijn er geen wijzigingen voor de twee modellen – die blok en chassis delen. Er zijn wel enkele belangrijke verrijkingen aan de uitrusting toegevoegd, samen met ingrepen die het gebruik verbeteren. De Ténéré 700 is nu ook in een 35 kW-versie leverbaar voor A2-rijbewijshouders. De Ténéré 700 Rally Edition kan alleen in de versie met vol vermogen worden besteld, maar is goedgekeurd voor ombouw. Bovendien is de Ténéré 700 voor 2023 verkrijgbaar met nieuwe graphics en nieuwe kleuren: Icon Blue en Tech Kamo. De 700 Rally Edition blijft verkrijgbaar in Heritage White.
Voor 2023 krijgen beide Ténéré’s het nieuwe 5-inch tft-instrumentarium, met de keuze tussen de ‘Explorer’-modus (toerenteller op de voorgrond), of de meer traditionele ‘Street’-modus (ronde wijzerplaten in analoge stijl). Ook arriveert de Communication Control Unit (CCU) die Bluetooth-connectiviteit met de smartphone mogelijk maakt. Zodra de motor is verbonden met de smartphone via de gratis Yamaha MyRide-app op het dashboard, kun je meldingen zien van inkomende oproepen, e-mails en berichten. Bovendien kunnen de belangrijkste parameters van de motorfiets via de app in de gaten worden gehouden.
Eenmaal geconfigureerd kan het systeem de rijder ook informeren over eventuele technische problemen op de Ténéré en een e-mailbericht sturen naar de dealer of een andere contactpersoon die door de rijder is aangegeven. De MyRide-app biedt ook vele andere nuttige functies, zoals het bewaken van alle belangrijke parameters van de fiets, het volgen van de route, het registreren van afstand, versnelling, topsnelheid, hellingen en nog veel meer.
Ook het ABS op de twee enduro’s met 21-inchvoorwiel verandert: in het vorige model was het 2-mode ON of OFF. Voor 2023 zijn zowel de Ténéré 700 als de Ténéré 700 Rally Edition uitgerust met 3-mode ABS voor intensief offroad-gebruik dat al standaard is op de Ténéré World Raid. Met dit systeem kan de rijder het ABS activeren in Full mode, of alleen op het voorwiel en het achterwiel deactiveren, of het ABS volledig uitschakelen voor offroad-gebruik.
Een quick shifter is leverbaar als origineel Yamaha-accessoire en alle Ténéré 700’s zijn nu voorbereid voor de eventuele installatie ervan. Ook de remhendel van de voorrem is nieuw om bij een eventuele valpartij schade te voorkomen. Andere updates zijn een nieuwe USB-aansluiting en led-richtingaanwijzers.
De motor blijft ongewijzigd, de bekende 689 cc, 73,5pk CP2-tweecilinder die de MT-07, Tracer 6 en R7 gemeen hebben. Hetzelfde geldt voor het chassis, dat blijft steunen op het dubbel-stalen wiegframe, de Kayaba 43mm-vork met 210mm veerweg, en de achterste mono die 200mm-veerweg biedt aan het achterwiel.
De belangrijkste nieuwigheden voor de Ténéré 700 en de Ténéré 700 Rally Edition op een rij:
- Ook verkrijgbaar in 35 kW versie
- 5-inch dual-thema tft-instrumentarium
- Smartphone connectiviteit
- 3-standen ABS
- Nieuwe kleuren en graphics – Icon Blue en Tech Kamo (Ténéré 700)
- USB-aansluiting als standaard
- LED-indicatoren
- Nieuw ontwerp voorremhendel
- Optionele quick shifter en voorbereiding van de versnellingsbak
De Ténéré 700 is verkrijgbaar vanaf februari 2023 en de Ténéré 700 Rally Edition vanaf maart 2023.
Herman Brusselmans: ‘Ik ben een motorrijder van alle seizoenen’
De moeilijke maanden zijn weer aangebroken, en dat zijn die waarin het minder voor de hand ligt om met de motor te rijden dan in de goeie maanden, die zich vooral afspelen in de lente en de zomer. Doch thans is het herfst, en de winter is aanstaande. M’n tienduizenden fans zullen zich afvragen: ‘Bent u er ook zo één, meneer Brusselmans, die alleen met de motor op pad gaat als het meer dan twintig graden is, met de regen veraf?’ Welneen, wat denken jullie wel? Ik ben een kerel van alle seizoenen. Maar zelfs de meest geharde motorrijders zullen moeten toegeven dat rijden leuker is als het weer zich kalm houdt. Ik ben er immers niet zo gek op om door een helse regenvlaag te bewegen, of op m’n twee wielen in een sneeuwbui te belanden, of me op de Triumph warm te proberen houden terwijl de thermometer min tien aanduidt. Gelukkig is er de klimaatverandering, waardoor het hier bij ons praktisch nooit meer min tien is, waardoor de meeste regen valt in landen ver van hier, en sneeuwen, dat kunnen we hier helemaal vergeten, tot spijt van wie ’t benijdt. Ik ben trouwens nooit een groot liefhebber van sneeuw geweest. In m’n kindertijd amuseerden vele jongens en meisjes zich door buiten met sneeuwballen naar elkaar te gooien, terwijl ik veel liever binnen naast de kachel een boek zat te lezen, bijvoorbeeld van Plato, Oscar Wilde, of Willem Frederik Hermans. Ja, ik was nog behoorlijk jong toen ik reeds moeilijke boeken doorworstelde.
Herman Brusselmans: ‘De dader vlucht op een gestolen Suzuki V-Strom 650’
Ik begreep weliswaar nagenoeg geen snars van wat ik las, maar toch zei ik wel eens tegen m’n moeder: ‘Ma, die Plato moet je ook maar ‘ns lezen, die weet prima hoe hij een hapklare zin aan het papier moet toevertrouwen.’ M’n moeder zei dan meestal: ‘Zou jij niet beter buiten met sneeuwballen gaan gooien?’ en soms volgde ik ondanks alles haar raadgeving op, en ik ging naar buiten, maakte een sneeuwbal, ging op een halve meter afstand van m’n broer staan, en smeet met veel kracht de sneeuwbal tegen z’n kanis. Dat zou hem leren om mij uit te lachen als ik De Donkere Kamer Van Damocles aan het doorploegen was. Maar goed, het mogen dan inderdaad de moeilijke maanden zijn, desondanks ga ik met de motor geregeld de baan op, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Omdat het geen terrasjesweer meer is, rijd ik niet naar café-restaurant d’Ouwe Hoeve in Deurle, waar ik in de zomer altijd onder de kastanjeboom ga zitten om latte machiato te drinken, maar wel rijd ik bijvoorbeeld naar een tof museum in de buurt van Gent. Laatst was dat het Museum Voor Authentieke Hoofddeksels in Waarschoot, waar ik parkeerde op de kleine parking van het museum, de Breitling stillegde, afstapte, rm’n helm afzette, en naar de ingang van het museum liep. Ik liet m’n kaart voor vijfenzestigplussers zien aan de baliejuffrouw, en ik moest daardoor slechts acht euro vijftig betalen in plaats van zeventien euro. Een uur lang keek ik m’n ogen uit naar de merkwaardigste hoofddeksels, ondermeer een keppeltje dat Napoleon Bonaparte voor de grap eens gedragen had, een bolhoed van Marlène Dietrich die ze op het eind van haar carrière droeg om de kale plek op haar achterhoofd te verbergen, en een fez die gedragen werd door de hond van André van Duin in de jaren zestig van de vorige eeuw. Tevreden verliet ik het museum weer, en op de parking staarde ik, zoals ik vaak doe, een paar minuten vol bewondering naar m’n Breitling, die ik vervolgens besteeg en hem de sporen gaf naar m’n huis in Gent. Het mogen dan wel de moeilijke maanden zijn, maar ook in deze barre tijden kunnen we niet zonder onze geliefde machines.
Harley-Davidson 120th Anniversary komt naar Budapest!
In juni 2023 zal de historische hoofdstad Boedapest gastheer zijn voor een van ’s werelds grootste verjaardagsfeesten, als Harley-Davidson zijn 120e verjaardag viert.
Het evenement staat gepland voor 22 tot 25 juni 2023, waarbij de evenementen naar verluidt zullen plaatsvinden in het hart van de Hongaarse hoofdstad. Op dit moment is er nog niets bekend over het evenement, maar als we afgaan op eerdere evenementen, stellen we ons motoren, al dan niet alcohol-vrij bier, muziek, eten en vrienden voor.
Harley-Davidson zegt op z’n website:
‘Harley-Davidson zal zijn 120ste jaar in stijl vieren tijdens het Europese “Harley-Davidson 120th-anniversary event”, een vierdaags festival van entertainment, muziek, eten en motorcultuur. Dit speciale evenement vindt plaats in het centrum van Boedapest, Hongarije, en verwelkomt rijders, liefhebbers en fans om elkaar in Europa te ontmoeten voor een grootse viering. Meer details en tickets zijn binnenkort beschikbaar.’
Ook feest in Milwaukee
Mogelijk vind je het misschien vreemd dat een volledig Amerikaans merk zijn verjaardag in Europa viert. Wees gerustgesteld: ook aan de overkant van de plas vieren ze feest. Dat evenement vindt plaats in Milwaukee van 13 tot 16 juni.
Meer informatie over de Harley-Davidson 120th Anniversary Europe vind je hier.
Meer informatie over de Harley-Davidson 120th Anniversary USA, inclusief overnachtingsmogelijkheden en Eagle Rider-motorverhuur en -tours, vind je hier.
Hardnekkig: MV Agusta overgenomen door KTM?
Bij MV Agusta schijnen ze nooit of bijna nooit rustig te slapen. Althans; zo is het de laatste 15 jaar of zo. De recente geschiedenis van de Italiaanse fabrikant is in feite een achtbaan, met ups en downs. Nieuwspagina’s worden jaarlijks volgeschreven door websites, vaak over gebeurtenissen die eigenlijk niets met motorrijden te maken hebben. Sinds Giovanni Castiglioni zo’n 12 jaar geleden eigenaar werd, was er de periode van AMG – Mercedes. De autotuner leek zelfs op weg naar een meerderheidsbelang, maar verliet het toneel in 2018. Het regime van Timur Sardarov, de huidige CEO van MV Agusta, volgde daarna en de rijke Rus zette Giovanni Castiglioni effectief buitenspel.
Maar MV Agusta is een verhaal dat lang geleden begon. Het begon allemaal met de legendarische Claudio Castiglioni – vader van Giovanni – die MV in de jaren 90 kocht en opnieuw lanceerde met de legendarische F4. Castiglioni senior had zonder twijfel de wil om terug te keren naar de pracht en praal van het verleden, maar maakte in weerwil van de plannen in de jaren 2000 een diepe crisis mee. MV Agusta werd verkocht aan buitenlandse groepen, waaronder Harley-Davidson. Die besloten begin jaren 10 de handen van MV Agusta af te trekken, waardoor het merk vlak voor de dood van Claudio Castiglioni weer in handen kwam van de familie. Zijn zoon Giovanni probeerde het afgelopen decennium verschillende keren om het bedrijf nieuw leven in te blazen, maar tussen crises, gebeurtenissen die uitliepen op bureaucratie en financiële onderzoeken, waren de laatste 15 jaren een moeilijke periode voor MV.
MV Agusta RC 2022: de drie gelimiteerde series met race-DNA
Optimistische plannen
Het management van Timur Sardarov laat weten dat MV Agusta de productieaantallen wil benaderen van Ducati, samen met een grote uitbreiding van het verkoopnetwerk. Ook zijn er afspraken om in nieuwe segmenten en markten modellen te lanceren. Denk daarbij aan lichte motorfietsen, omdat die een exponentiële stijging van de verkoop mogelijk zouden maken. Er wordt gesproken over grote investeringen (vorig jaar alleen al kondigde MV Agusta een kapitaalverhoging van 30 miljoen euro aan). Maat ondanks al die optimistische plannen beleeft MV Agusta nog steeds een periode van onzekerheid. De aangekondigde en verhoopte groei is nog geen realiteit. Integendeel, er circuleren geruchten over bevoorradingsproblemen die de verkooppunten in moeilijkheden brengen, waar motoren en onderdelen druppelsgewijs lijken aan te komen. Ook over de nieuwe modellen horen we niets. Na de EICMA van 2021, waar de Lucky Explorer Project werd gelanceerd, moeten de twee motoren het daglicht nog. Ook is het nieuws dat MV Agusta dit jaar niet aanwezig zal zijn op de EICMA niet logisch voor een bedrijf dat zichzelf opnieuw wil lanceren.
KTM wil overname?
In de context van algemene onzekerheid, die niet alleen de wereld van de tweewielers betreft, krijgt het gerucht dat steeds hardnekkiger een vorm van geloofwaardigheid waardoor het concreter lijkt. Het nieuws van een verkoop aan de kolos KTM duikt namelijk weer op. Zo’n verkoop zou zeer gunstig kunnen zijn voor MV Agusta. In Varese kunnen ze dan profiteren van de knowhow, terwijl de productie in Italië zou kunnen blijven. Zelfs zou MV Agusta kunnen terugkeren in de MotoGP, met een eenvoudige rebranding van één of twee motoren. Zo’n terugkeer zou nuttig kunnen zijn voor de herlancering van het merk. Dat het gerucht hardnekkiger wordt, heeft verband met de recente overeenkomst met KTM om de motorfietsen van MV Agusta in Noord-Amerika te verdelen.
Het nieuws van de overname leek gisteren zijn eerste bevestiging te hebben gevonden, zoals gemeld werd door Speedweek. In het artikel steekt KTM hun intenties niet onder stoelen of banken, wat de verwachting van een persbericht doet groeien waarin de overname van de activiteiten van MV Agusta officieel zou worden aangekondigd. Het zou niet de eerste keer zijn dat KTM zaken doet met de familie Castiglioni , gezien de eerdere overname van Husqvarna. Dat is nu een aan KTM gelieerd merk (tussendoor was BMW nog kort eigenaar). Aan de ene kant zou een overname MV Agusta terug kunnen brengen aan de top, zowel wat betreft verkoopcijfers als het heroveren van de positie die hoort bij een historisch Italiaans merk. Aan de andere kant is er de vrees dat er van MV Agusta heel weinig zal overblijven. En dan mag Husqvarna als voorbeeld dienen.
Test 2023 Royal Enfield Hunter 350
Na de klassiek gestijlde Classic 350 en de cruiser Meteor 350, pakte Royal Enfield op Intermot nog uit met de Europese première van de sportievere 2023 Royal Enfield Hunter 350 – excuses HNTR 350. De klinkers staan duur, tegenwoordig, de machine in kwestie dan weer niet. Wij mochten in Dijon op pad met de goedkoop geprijsde, maar zeker niet zo aanvoelende nieuwkomer in het Royal Enfield-gamma.
| Testlocatie | De Côte d’Or, Frankrijk |
| Testomstandigheden | Een zonnige herfstdag. |
| Temperatuur | Ongeveer 15 graden. |
| Testkilometers | 80 kilometer, waarvan goed de helft in stedelijk gebied. |
| Bijzonderheden | Een derde variant op Royal Enfields 350cc-ééncilinderplatform. |
Fotografie: Royal Enfield
Dat Dijon – de hoofdstad van de Côte d’Or (het Franse departement, niet de reep) en tevens het culinaire neusje van de zalm – dit jaar een Cité de la Gastronomie mocht openen, hebben we geweten. Zelden een flashier ontbijt genoten dan de hippe hap tijdens de presentatie van de 2023 Royal Enfield Hunter 350. Tijdens een slok cappuccino en in één hap te verorberen croissant krijgen we ook de specs van de HNTR 350 ingelepeld. Naast de koffietafels staan immers twee versies te blinken – een standaardversie van de Hunter, en eentje waarop een set valbeugels, een tail tidy, nacelle, enkele zijkoffer en een optioneel verkrijgbare Tripper-navigatie (tijdelijk opgeschort als standaard, door wereldwijde tekorten aan chips) zijn gemonteerd. Vandaag krijgen we een basisversie onder de billen, dus verleggen we onze focus naar de eerste.
Test 2022 Royal Enfield Scram 411: geen rush, maar rust
Piekfijn uitgevoerd
Rond het zwartgelakte ééncilinder J-blok heeft Royal Enfield een betrekkelijk begeerlijke carrosserie geboetseerd, waarvoor de Indiërs duidelijk leentjebuur hebben gespeeld bij de Triumph Speed Twin. De helft van koplamp tot tank dan toch. Achteraan is doet de neerwaarts duikende lijn van het zijkastje en het gegolfde zadel dan weer vooral denken aan het silhouet van de Meteor 350. Gooi de twee samen en je krijgt een ontwerp dat verrassend goed werkt. Maar de HNTR gooit heus niet alleen van afstand hoge ogen. Ook van dichtbij ligt er geen kabeltje verloren bij, oogt de laklaag vlekkeloos, en zijn zowel het gestikte zadel als de tellerpartij een genot voor het oog. Van de gegoten velgen tot standaard middenbok, de USB-oplaadpoort aan het koppelingshendel, en de Royal Enfield-branded knoppenwinkel toe: elk detail op deze motor is goed uitgedacht en piekfijn uitgevoerd. Hulde. We kennen veel merken die onvolmaaktheden aan hun motoren onder de mat van ‘voor deze prijs…’ zouden vegen, maar Royal Enfield heeft er op het eerste zicht geen én hoeft daarvoor de hoofdprijs niet binnen te harken.
Stadsbestorming
Het atletischere uiterlijk is overigens heus niet de enige aanpassing die Royal Enfield heeft doorgevoerd ten opzichte van z’n Classic en Meteor. De HNTR rolt immers ook van de band met een kortere wielbasis, een scherpere balhoofdhoek en een iets lichter rijklaargewicht. Ook de 17/17-inch wielkeuze wijkt af ten opzichte van z’n broertjes die het respectievelijk met 19/18 en 19/17 doen. Het verschil is haast meteen merkbaar, aangezien onze gids een kwieke slalom heeft gepland door de Dijonese ochtendspits. We zwaaien ons been op over het op 790 mm geposteerde en dik gevoerde zadel, planten beide voeten stevig op het tarmac, leunen licht voorover richting het lage stuurtje en draaien de rode startknop richting start. Daarbij jaagt de éénpitter terstond een gortdroge dreun uit de enkele demper, die veel voller klinkt dan je van dit petieterige blokje zou verwachten. Een al even droge klik in z’n één, de erg zachte koppeling even vieren en de Hunter kan aan z’n stadsbestorming beginnen.
660 kilometer met de Triumph Tiger Sport 660
Naar een toerental moeten we gissen aangezien een toerenteller ontbreekt, maar we kunnen stellen dat het blokje van ergens onderin best koppelrijk voor de dag komt. Een lichte on/off niet te na gesproken reageert het alert op elke gasimpuls, waarna je middels wat welgemikte dotten gas en wat druk op het stuur makkelijk overal langs stuurt. Het grootste rijplezier ligt evenwel tussen de 3.500 en 6.000 toeren, waardoor je vaker wel dan niet aan het roeren bent in de versnellingsbak, op zoek naar de sweet spot. Die bak laat zich erg gewillig schakelen, zonder valse neutraals. Een dragrace vanaf de stoplichten laat je toch beter aan de motorscooters op de eerste rij – deze knul is op z’n best met een rustige toerenopbouw en snelheden tussen de 30 en 90 km/u.
2023 Royal Enfield Hunter 350: tussen stad en wijngaard
Het is bijgevolg geen wonder dat Royal Enfield ons vandaag vooral door urbane omgevingen loodst, en de secundaire wegen door de wijngaarden vooral in een gezapig tempo laat verlopen. De HNTR 350 is dan gewoon helemaal in z’n element – meer vragen zou niet alleen zonde zijn van het blokje (dat er in z’n 5 net geen 115 km/u uit perst), maar ook van het rijplezier. De 195 rijklaarkilo’s voelen ietwat potig aan als je de HNTR van z’n zij- of middenbok duwt, maar laten zich met kinderlijk gemak de hoek om leiden als het tempo hoger wordt dan wandelsnelheid. Het wegdek lag er de hele rit lang droog bij – omstandigheden waarin de CEAT-banden zich niet uit hun lood laten slaan en we ook de remmen even tot de limiet durven te duwen. De ankers bijten ruimschoots voldoende hard om nooit in de problemen te komen. Vooraan krijgen we het ABS niet getriggerd bij normaal gebruik, achteraan volstaat stevig doorstampen op snelheid. Geruststellend en degelijk, dus. Wat ook de basis van deze machine in twee woorden vat.
Conclusie 2023 Royal Enfield Hunter 350
Als je als jonge snaak op zoek bent naar een lekker sturende, goed remmende, leuk ogende stadsmotor, die ook nog eens een leuke roffel uitbraakt, dan ben je bij Royal Enfield aan het juiste adres. Ook voor doorgewinterde rijders als tweede motor naast een literbike. Het enige minpuntje dat wij kunnen bedenken is dat de HNTR 350 uiterlijk misschien iets sportiever voor de dag komt dan z’n blokje kan waarmaken, en misschien wat tekort komt buiten de bebouwde kom. Maar daar houdt het wel mee op – voor je € 5.399,- (BE: 4.499 euro) koop je gewoon geweldig veel motor, einde discussie. Laat Triumph zich hier niet de kaas van het brood eten?
Pluspunten 2023 Royal Enfield Hunter 350
- Erg knap gestijlde motor
- Afwerking en oog voor detail is opvallend goed voor het erg lichte prijskaartje
- Het gepruttel uit de éénpitter doet meer dan 349 cc vermoeden
Minpunten 2023 Royal Enfield Hunter 350
- De 20 pk is een tikkeltje karig voor deze sportief gestylde stadsmus.
- Tja…
- …
Royal Enfield Continental GT-R 650 Caféracer gespot!
Royal Enfield is niet van plan pas op de plaats te maken. Het klassiek ogende merk uit India heeft het tij mee. De modellen worden goed ontvangen en de roep om een café racer-versie voor op de straat als de Royal Enfield Continental GT-racer – zie foto boven – wordt sterker en sterker. En die roep wordt wellicht beantwoord, want er is een Royal Enfield Continental GT-R 650 op de weg gespot.
Het ziet er naar uit dat de motor zich binnenkort zal aansluiten bij een spannende reeks nieuwe modellen in het Royal Enfield-gamma, waarbij hij zich in de komende maanden zal aansluiten bij de nieuwe Hunter 350, Meteor 350, Scram 411 en de komende Shotgun 650.
Uiteraard is de GT-R 650 een iets meer racy versie van de huidige Interceptor 650, met clip-ons en een mooie caféracer-tophalfkuip die tot net onder het niveau van de brandstoftank reikt. Afgezien van de stylingaanpassingen lijkt de nieuwe machine ook een lichte verbetering van de specificaties te krijgen. De testmotor op de originele foto’s toont een verstelbare achtervering, met stelschroeven aan de achterkant van de piggyback-schokdempers. De standaard Interceptor en Continental GT hebben beide niet-verstelbare achterschokdempers. En als de achterkant verstelbaar is, is het logisch dat de voorkant ook verstelbaar is. Dat gezegd hebbende, zouden de hoger gespecificeerde schokdempers gewoon gemonteerd kunnen zijn om de testrijders in staat te stellen de juiste instellingen te kiezen voor de nieuwe machine. Het kan ook een optie zijn die Royal Enfield straks in de catalogus heeft staan.
Foto’s en route van de warmste KouwePotenTocht ooit!
Tekst Jane Duursma Fotografie Made by Jane Photography
Een uitverkochte tocht met temperaturen boven de 20 °C. Maar liefst 360 motorrijders genoten van de laatste Motor.NL-rit van het jaar.
Grenspalen. Tussen Weert en Bergen op Zoom was langs de Belgische grens een route uitgestippeld van 267 km. Start bij de Schuttershoeve, waar hete koffie en flinke stukken vlaai al vroeg werden uitgeserveerd aan de eerste motorrijders. Al snel stond het grote parkeerveld vol met motorfietsen van alle merken. Kortom: een gezellige boel.
De route – uitgezet door Bert Borger – voerde de meute over prachtige wegen en door dito natuur. Onderweg natuurlijk uitkijken naar de grenspalen, die soms verrekte goed verdekt in het landschap stonden opgesteld. En de wegen zelf? Formaat heel smal, type binnendoor dat je normaal gesproken niet snel vindt!
De lunchlocatie – Klooster Nieuwkerk in Goirle – was de perfecte plek om de rommelende maag tot stilte te manen met knapperige, luxebroodjes. Maar voor het zover was, toch even schrikken: Klooster Nieuwkerk was alleen toegankelijk via een zandpad! Dat was gelukkig hard en kurkdroog.
Bedankt allen!
Na de finish – ’t Appeltje in Bergen op Zoom – wist een van de toerrijders te vertellen dat-ie in totaal 29 keer de grens was gepasseerd. Vooral in de omgeving Baarle-Nassau, met al die puzzelstukjes België en Nederland, schoot het aantal grensovergangen snel omhoog. Overigens was het bij ’t Appeltje op die warme zaterdagmiddag wel even schakelen. Het warme weer had niet alleen motorrijders naar de bossen gelokt. Daardoor stonden de parkeerplaatsen mudvol. Omdat de eerste toerrijders al om 15 uur klaar waren met de rit was er altijd wel een plekje te vinden. De beloning na een lange dag toeren? Spareribs, kipsaté en vegaburgers. Maar veel belangrijker na zo’n dag heerlijk rijden: heel veel blije gezichten!
Wij hebben vooral van jullie aanwezigheid genoten. Het motiveert ons buitengewoon en zijn blij dat wij deze ritten mogen organiseren. Wij gaan er vanuit dat de tochten van 2023 net zo geslaagd zullen zijn als de KouwePotenTocht van 2022.
Bekijk hier het volledige fotoalbum van de KouwePotenTocht
Ducati Diavel V4 vanaf januari 2023 bij de dealer
Echte Ducati-puristen zullen het met deze pagina nog altijd moeilijk hebben. Sowieso blijft er een diehard-groep die niet kan wennen aan de Diavel op zich en dan wordt-ie ook nog eens een V4! Toch wordt deze groep fanatiekelingen steeds kleiner en dat hebben we eerder gezien. Zonder veranderingen hadden we Ducati immers enkel gekend van radio’s… Of van weinig betrouwbare Superbikes. En wat te denken van de schokgolf die de eerste Multistrada teweegbracht? Al net zo spraakmakend was de overstap naar V4’s, maar juist die laatste twee veranderingen zijn een uiterst succesvolle voor Ducati. Niet de Monster, niet de Scrambler en ook niet de Panigale werd in de eerste negen maanden van dit jaar het meest verkocht. Dat was de Multistrada V4, met tot eind september 8.776 stuks. Veel meer dan de Monster (6.903 stuks) en de Scrambler Ducati 800-familie (5.771). Dankzij de beste september ooit rapporteert Ducati zelfs opnieuw een recordomzet voor het derde kwartaal van 2022. Natuurlijk komt dat echt niet alleen door de V4, maar als je die dan toch hebt, is het zonde om zulke waanzinnige blokken in Borgo Panigale te laten verstoffen. Het is daarom volkomen logisch dat de nieuwe Diavel een V4 is! In dit geval gaat het om de V4 Granturismo, die dan weer is afgeleid van de Desmosedici Stradale die we kennen van de Panigale en de Streetfighter V4.
Muscle Cruiser
Met de introductie van het V4 Granturismo motorblok worden de prestaties van de Diavel nog indrukwekkender. Ducati’s 1.158cc V4, met zijn 168 pk en 12,8 kgm koppel, onderstreept het feit dat de Diavel echt een ‘muscle cruiser’ genoemd mag worden.
De Ducati Diavel is al jaren een opvallende motorfiets. Bruut om te zien, maar toch ook stijlvol. Maar waar Ducati vooral de aandacht op wil leggen is de inzetbaarheid en de techniek achter de motorfiets. Het is niet zomaar een ‘zware’ cruiser die slechts als krachtpatser weggezet moet worden. De Ducati Diavel V4 is ook flink sportief te rijden of in te zetten voor dagelijks gebruik. Al met al proberen de Italianen dit model aan veel verschillende motorrijders te verkopen.
Onmiskenbaar Diavel
De Ducati Diavel V4 herken je meteen als je hem ziet. Gespierd, met brede “schouders” en een zichtbare uitlaat met vier uitlaatopeningen. De Diavel V4 haalt zijn inspiratie uit muscle cars, uit de esthetiek van superhelden, en geeft het beeld weer van een atleet die klaar is om uit de startblokken te sprinten, met alle massa geconcentreerd aan de voorkant en een wendbare, gestroomlijnde achterkant.
De kenmerkende verlichting voor en achter en de richtingaanwijzers, uiteraard full-LED, dragen ook bij aan het herkenbare uiterlijk van de Diavel V4. De DRL vooraan verandert van vorm, met een dubbel-C profiel dat evolueert van het vorige stijlkenmerk. Het achterlicht cluster bestaat uit een matrix van puntvormige LED’s gepositioneerd onder de achterzijde, ook met een duidelijke Ducati optische handtekening: een unieke oplossing die de motorfiets direct herkenbaar maakt. Richtingaanwijzers zijn geïntegreerd in het stuur, vóór de rem- en koppelingsreservoirs.
Een ander onderscheidend element van de Diavel V4 zijn de vijfspaaks lichtmetalen wielen en de dikke 240/45 achterband.
V4 Granturismo motorblok
De Diavel krijgt dus nu het 1.158 cc V4 Granturismo motorblok, een centraal element in het ontwerp van de motorfiets en tegelijkertijd een technische keuze die de prestaties en het rijplezier verbetert, mede dankzij de keuze voor een contraroterende krukas, die het gyroscopische effect vermindert en de wendbaarheid van de motorfiets vergroot.
Krachtig (168 pk), rijk aan koppel bij elk toerental (met een piekwaarde van 12,8 kgm bij 7.500 tpm, 0,5 kgm meer dan de Multistrada V4) maar ook uiterst licht en compact, de V4 Granturismo is tegelijkertijd soepel en fun-to-ride vanaf de laagste toerentallen.
Hij wordt ook gekenmerkt door lagere gebruikskosten, met groot onderhoudsinterval van 60.000 km en efficiënt in brandstofverbruik en uitstoot dankzij het uitgebreide deactiveringssysteem. Dit systeem schakelt de achterste cilinderrij uit, niet alleen wanneer het voertuig stilstaat, maar ook tijdens het rijden bij lage toerentallen onder verminderde motorbelasting.
De Twin Pulse ontstekingsvolgorde, samen met het uitlaatsysteem ontwikkeld met veel aandacht voor “geluidskwaliteit”, kenmerkt onmiskenbaar het stempel van de V4 Granturismo. Het uitgebreide deactiveringssysteem voor de achterste cilinders, waardoor de motor kan werken als een tweecilinder of als een viercilinder met een onmerkbare overgang, genereert een verandering in de toon van het uitlaatgeluid als het overschakelt van de ene modus naar de andere. Een dieper geluid, met lagere frequentie wanneer alleen de twee voorste cilinders actief zijn. De frequentie wordt daarentegen hoger wanneer alle vier de cilinders actief zijn.
Chassis en ergonomie
Naast de prestaties van het motorblok heeft Ducati veel aandacht besteed aan de wendbaarheid en dynamiek van de Ducati Diavel V4. De motor heeft een leeggewicht zonder brandstof van 223 kg. Dit is een besparing van meer dan 13 kg (-5 op het motorblok, -8 op de motorfiets) ten opzichte van de Diavel 1260 S, dankzij het motorblok en specifieke verbeteringen van meerdere componenten.
De Diavel heeft een upside-down 50 mm vork en een cantilever patroon schokdemper, beide volledig instelbaar. Het remsysteem berust op Brembo Stylema® remklauwen en dubbele 330 mm schijven aan de voorzijde.
Comfort
De Ducati Diavel V4 heeft een laag zadel (op 790 mm van de grond), centrale voetsteunen en een hoog stuur dat 20 mm dichter staat dan op de Diavel 1260, wat de bediening vergemakkelijkt, vooral bij het manoeuvreren. Daarnaast is het comfort ook verbetert voor lange ritten dankzij de achtervering, waarvan de veerweg met 15 mm is vergroot. Maar vooral dankzij het brede, goed geprofileerde zadel, dat is ontworpen om maximale bewegingsvrijheid in alle richtingen te bieden, wat ook voordelen biedt bij sportiever rijden.
De passagier kan rekenen op een ruime en comfortabele zit, voetsteunen die onder de achterkant kunnen worden ingetrokken en een telescopische handgreep achter. Voetsteunen en handgreep zijn in gesloten toestand praktisch onzichtbaar en samen met de standaard meegeleverde en eenvoudig te monteren cover van het passagierszadel kan de Diavel V4 met een paar handelingen worden getransformeerd van een tweezitter naar een eenzitter.
Elektronica
De rijder kan de prestaties van de Ducati Diavel V4 volledig en veilig benutten, dankzij een uitgebreid elektronisch pakket dat de sportiviteit van deze motorfiets versterkt. De Diavel V4 biedt drie vermogensstanden en vier rijmodi: Sport, Touring, Urban en de nieuwe ‘Wet’, ontworpen voor ondergronden met weinig grip. Met de rijmodi kan de rijder de motorafgifte en de interventie van de rijhulpsystemen (Ducati Traction Control in bochtversie, ABS Cornering en Ducati Wheelie Control) aanpassen aan de situatie en voorkeuren van de rijder.
Cruise Control maakt het rijden op de snelweg meer ontspannen, terwijl Launch Control zorgt voor flitsende starts en Ducati Quick Shift up & down het schakelen in het algemeen minder vermoeiend en effectiever maakt bij sportief rijden.
De bestuurder kan alle elektronische systemen beheren via verlichte bedieningselementen op het stuur en het nieuwe 5-inch kleuren TFT dashboard , dat ook Bluetooth-connectiviteit biedt om je smartphone te koppelen en te gebruiken voor gesprekken, tekstberichten en muziek, of het Turn-by-turn navigatiesysteem (beschikbaar als accessoire) te gebruiken via de Ducati Link App.
Accessoires
Liefhebbers die de toermogelijkheden van hun Diavel V4 willen uitbreiden, kunnen zich verlekkeren aan de vele opties in de Ducati Performance catalogus. Te beginnen met de semi-stijve koffers met een totale capaciteit van 48 liter die standaard (zonder frames) op de motor gemonteerd kunnen worden. En die samen met de passagiersrugleuning en de touring-ruit comfortabele tochten mogelijk maken, zelfs met een passagier.
De sportievere kant van de Diavel V4 wordt daarentegen versterkt door de straatlegale uitlaatdemper met cover en vier titanium eindkappen. Billet onderdelen, carbon onderdelen, gesmede wielen en remklauwen in rode of zwarte kleur breiden de mogelijkheden om de nieuwe Diavel V4 aan te passen verder uit.
Prijzen, kleuren en beschikbaarheid
De nieuwe Ducati Diavel V4 wordt vanaf januari bij de Benelux dealers verwacht en is in Nederland te verkrijgen vanaf € 31.890 in Ducati Red en € 32.290 in Thrilling Black. In België is de Diavel te verkrijgen vanaf € 27.690 in Ducati Red en € 27.990 in Thrilling Black.
