Met een onderling verschil van slechts twee punten begonnen Tom Vialle en Jago Geerts aan de laatste grand prix. Vialle won in Turkije beide manches en behaalde daarmee zijn tweede wereldtitel.
Tot nog niet eens zo gek lang geleden was België het toonaangevende land in de motorcross. De ene wereldkampioen volgde de andere op, met rijders als André Malherbe, Georges Jobé, Eric Geboers, Joël Smets en Stefan Everts. Zij allen behaalden meerdere keren een wereldtitel. Hoe anders is de situatie nu. In 2008 was Sven Breugelmans de laatste Belgische wereldkampioen (MX3). Alle hoop was nu gevestigd op Jago Geerts, die in 2019 in de MX2 derde werd in het WK en de beide seizoenen daarna als tweede eindigde. Dit jaar leek zijn jaar worden, want hij was in nagenoeg alle wedstrijden voorin te vinden. Met nog drie GP’s te gaan had hij 23 punten voorsprong op Tom Vialle, de wereldkampioen van 2020. In Finland gingen daar acht punten van af. En in Frankrijk nog eens dertien. En dat bracht het verschil ,,op twee punten, nog altijd in het voordeel van Geerts.
Podiumplek
In de kwalificatierace op zaterdag deelde Vialle een tikje uit aan Geerts door de hele race aan de leiding te gaan. Vialle nam kopstart in de eerste manche voor Kay de Wolf, Simon Längenfelder en Geerts, die in de derde ronde de tweede plaats in handen wist te krijgen. Vialle ging tot het uiterste om zijn voorsprong vast te houden en maakte daarbij meerdere foutjes, maar bleef op de been. Geerts reed eveneens voluit en ging onderuit. Als derde achter Vialle en De Wolf kon hij de race vervolgen. Binnen twee ronden was de Belg weer terug op de tweede plaats, maar Vialle achterhalen zat er niet in; de Fransman kwam tien seconden voor de Belg over de finish. En dat had als gevolgd dat Vialle met één punt voorsprong de laatste manche van het seizoen in ging.
Het uitgangspunt was nu duidelijk: wie voor de ander zou finishen, zou de nieuwe wereldkampioen worden. Nu was de kopstart voor Geerts voor Thibault Benistant, De Wolf en Vialle. Nog voor ze de tweede ronde reed Vialle al tweede. Hij wist Geerts te passeren. Wie had de sterkste zenuwen? Dicht bij elkaar legden ze hun ronden af. Halverwege de race ging Vialle onderuit en Geerts kon zijn motor niet ontwijken en kwam eveneens ten val. Vialle was het eerst weer op de been. Geerts ging vol in de aanval, maar kwam ten val en daarmee was de strijd beslist in het voordeel van Vialle.
Roan van de Moosdijk en Kay de Wolf waren goed op dreef. Roan werd vierde en derde en dat leverde hem de derde plek totaal op. Zijn eerste podiumplek na zijn blessure. Kay deed weinig voor hem onder en werd vierde (derde en zesde in de manches). Kay Karssemakers werd twaalfde en elfde. Europees kampioen 125cc Cas Valk maakte zijn GP-debuut en scoorde in beide manches met de klasseringen zeventien en zestien. Rick Elzinga, de Europese titelhouder MX2, bleef puntloos. Elzinga is door Yamaha beloond met een plek in het fabrieksteam voor de MX2 van komend jaar. Hij is dan de teamgenoot van Geerts en Benistant.
Roan van de Moosdijk
Kay de Wolf, die halverwege het seizoen drie wedstrijden moest missen, is met de zesde plaats de beste Nederlander in de WK-eindstand. Roan van de Moosdijk, die in slechts zeven van de achttien GP’s aantrad, is als dertiende geëindigd, net voor Kay Karssemakers.
Geen drie maar vijf
In de MXGP waren het goud (Tim Gajser) en het zilver (Jeremy Seewer) al verdeeld. Slechts het brons stond nog op het spel. Glenn Coldenhoff was een nadrukkelijke kandidaat daarvoor, want hij bezette voor Turkije de vierde plaats op slechts drie punten van Jorge Prado. Glenn leek op weg om het gat te dichten, want hij reed aanvankelijk enkele plaatsen voor Prado, maar werd door een val teruggeworpen naar de veertiende plaats. Op die positie finishte hij ook, terwijl Prado zevende werd. Maxime Renaux, in de stand dertien punten achter Coldenhoff, won de eerste manche en nam daardoor de vierde plek. In de tweede manche wist Glenn weliswaar voor Renaux te eindigen, maar dat was niet voldoende om de vierde plek terug te pakken. Met zijn vijfde plaats is hij de beste Nederlander in de WK-eindstand. De zesde plaats is voor Brian Bogers, die in Turkije in beide manches tiende werd. Weer een plekje lager staat Calvin Vlaanderen.
Wereldkampioen Tim Gajser sloot het seizoen in stijl af door zijn tiende GP-zege van dit jaar te boeken. De Sloveen werd derde en tweede. Met dezelfde resultaten ging de tweede plaats naar Seewer. Romain Febvre won de laatste manche van het seizoen en werd derde in het dagklassement.
Resteert voor de crossers nog één belangrijke wedstrijd, de Motorcross der Naties (MXoN) in het weekend van 24 en 25 september in de VS. En daarna kan iedereen zijn blik al richten op 2023. Er is nog geen GP-kalender bekend, maar hopelijk wordt er dan in Nederland weer een grand prix verreden. Een land dat in de MXGP drie rijders bij de eerste tien heeft, in de MX2 één en in de WMX de toon aangeeft, mag niet ontbreken op de GP-kalender!
Tom Vialle
WK-Eindstanden
MXGP: 1. Tim Gajser (SLO), Honda, 763; 2. Jeremy Seewer (CH), Yamaha, 657; 3. Jorge Prado (E), GasGas, 589; 4. Maxime Renaux (F), Yamaha, 578; 5. Glenn Coldenhoff, Yamaha, 575; 6. Calvin Vlaanderen, Yamaha, 395; 58. Sven van der Mierden, GasGas, 1.
MX2: 1. Tom Vialle (F), KTM, 758; 2. Jago Geerts (B), Yamaha, 754; 3. Simon Längenfelder (D), GasGas, 596; 4. Kevin Horgmo (N), Kawasaki, 527; 5. Thibault Benistant (F), Yamaha, 510; 6. Kay de Wolf, Husqvarna, 445; 13. Roan van de Moosdijk, Husqvarna, 214; 14. Kay Karssemakers, KTM, 195; 23. Rick Elzinga, Yamaha, 49; 40. Kjell Verbruggen, Kawasaki, 19; 55. Cas Valk, Fantic, 9.
Verleden jaar wist Dennis Foggia beide grands prix op het circuit van Misano te winnen. Dit jaar maakte de 21-jarige Italiaanse Leopard Honda-coureur een unieke trilogie compleet. Dat gebeurde nadat hij de hele race felle duels had uitgevochten met de KTM-rijders Jaume Masia (uiteindelijk tweede), Deniz Öncü en Daniel Holgado plus GasGas-coureur Izan Guevara. Laatstgenoemde reed in de eerste helft van deze spannende wedstrijd het meest aan de leiding. Maar toen Foggia aansluiting had gevonden, nam die het initiatief over. Guevara viel iets terug, maar slaagde er uiteindelijk toch nog in om als derde over de finish te komen. Dat lukte zijn teamgenoot Sergio Garcia niet, want deze GasGas-rijder kwam in zijn poging om aansluiting te krijgen bij de kopgroep ten val. Daarmee verloor Garcia tevens de eerste plaats in de titelstrijd, want die is nu in handen van Izan Guevara. Het verschil tussen de twee Spanjaarden bedraagt elf punten. Ondanks zijn zege staat Foggia als derde nog altijd 35 punten achter op Guevara.
De resultaten
Uitslag GP San Marino: 1. Dennis Foggia (I), Honda; 2. Jaume Masia (E), KTM; 3. Izan Guevara (E), GasGas; 4. Deniz Öncü (T), KTM; 5. Daniel Holgado (E), KTM.
Het zat er aan te komen en in Misano was het dan zo ver: de eerste GP-zege van Alonso Lopez. De pas 20-jarige Spanjaard werd voor de Franse grand prix door teambaas en framebouwer Luca Boscoscuro aangetrokken als de vervanger voor de ontslagen Romano Fenati. Lopez greep de geboden kans met beide handen aan en liet direct zijn talent zien. Met name op Silverstone, waar hij als tweede finishte. Tijdens de Grote Prijs van San Marino leidde de jonge Spanjaard van start tot finish. Zo scoorde hij ook de eerste GP-zege voor Boscoscuro sinds Fabio Quartararo dat in 2018 in Barcelona deed. Aron Canet en Augusto Fernandez zorgden voor een compleet Spaans podium na deze race. Zelfs de vierde plaats ging ook nog naar Spanje. Na een fel gevecht met Fernandez, wat hij dus verloor, moest Albert Arenas zich hiermee tevredenstellen. Omdat Ai Ogura als zesde zes punten minder scoorde dan Fernandez is het de Red Bull KTM Ajo-coureur die in de titelstrijd de koppositie op de Japanner heroverde. De lokale favorieten Celestino Vietti en veteraan Mattia Pasini (37) kwamen ten val.
Dat deed ook de Nederlander Zonta van de Goorbergh in de eerste ronde. Gelukkig ging het landgenoot Bo Bendsneyder heel wat beter. Omdat hij tijdens de training Jo Roberts (onbewust) had gehinderd, moest de Rotterdammer, die zich als veertiende had gekwalificeerd, voor straf een ‘long lap’ rijden. Toen hij dat had gedaan, vond Bendsneyder zich terug in de staart van het veld. Maar door het rijden van een sterke inhaalrace werd hij toch nog twaalfde en scoorde zo opnieuw WK-punten.
De resultaten
Uitslag GP San Marino: 1. Alonso Lopez (E), Boscoscuro; 2. Aron Canet (E), Kalex; 3. Augusto Fernandez (E); 4. Albert Arenas (E), Kalex; 5. Ai Ogura (J), Kalex; 2. Somkiat Chantra (THA), Kalex; 3. Jake Dixon (GBR), Kalex; 4. Pedro Acosta (E), Kalex; 5. Augusto Fernandez (E), Kalex; 12. Bo Bendsneyder (NL), Kalex; 13. Barry Baltus (B), Kalex.
Verleden jaar bezweek Pecco Bagnaia op Misano onder de druk door aan de leiding rijdend ten val te komen. Die fout zorgde ervoor, dat Fabio Quartararo zich gelijk wereldkampioen mocht noemen. Dit keer bleek de Italiaanse Ducati-coureur tijdens de GP van San Marino wel stressbestendig te zijn. Het resulteerde in een knappe zege, zij het met een voorsprong van slechts 0,034 seconde op land-, merk- en toekomstig teamgenoot Enea Bastianini. En omdat Quartararo niet verder dan de vijfde plaats kwam, staat Bagnaia met nog zes races te gaan slechts dertig punten achter op de titelhouder.
Het was even wennen op het circuit aan de Adriatische zee. Geen #46-tribunes meer en dus ook veel minder toeschouwers. Precies een jaar nadat Valentino Rossi in Misano zijn laatste grand prix voor eigen publiek reed, deed Andrea Dovizioso dat dit jaar. Maar dat niet alleen. Door vroeger dan gepland afscheid van de sport te nemen was het voor de Italiaan zelfs de laatste race van een heel lange GP-carrière, waarin ‘Dovi’ maar liefst 346 keer in een GP van start ging. Zijn carrière begon in 2001 tijdens de GP van Italië te Mugello. Drie jaar later veroverde hij op een Honda de wereldtitel in de 125cc-klasse. De eindstand van dat kampioenschap in 2004 laat zien, wie op dat moment niet alleen de belangrijkste tegenstanders van de coureur uit Forli waren, maar ook degenen met wie hij de jaren erop nog vele duels zou uitvechten. Vierde in de 125cc-titelstrijd van 2004 werd namelijk Jorge Lorenzo (gestopt in 2019), vijfde Casey Stoner (gestopt in 2012) en elfde Marco Simoncelli (verongelukt in 2011). Drie coureurs uit genoemde eindstand racen achttien jaar later nog steeds. Dat zijn de toenmalige nummer zeven, Alvaro Bautista (actief in het WK-Superbike), de nummer dertien Simone Corsi (de huidige Moto2-coureur die in Misano zijn 315e GP-start maakte) en de nummer vijftien van de 125cc in 2004, Mattia Pasini, maakte dit jaar weer een éénmalige comeback in de Moto2 op zijn thuiscircuit. Naast Andrea Dovizioso werden in 2004 ook Dani Pedrosa (250cc) en Valentino Rossi (MotoGP) wereldkampioen, twee coureurs waarmee Dovizioso ook te maken kreeg. Voor dat hij in 2008 overstapte naar de MotoGP had hij de pech dat hij in de drie seizoenen die hij in de 250cc-klasse uitkwam, het met zijn langzamere Honda moest afleggen tegen de oppermachtige Aprilia’s. En dan met name de machine die werd bestuurd door Jorge Lorenzo, want de Spanjaard pakte de titel in 2006 en 2007, terwijl ‘Dovi’ zich na een derde plaats in 2005 twee keer tevreden moest stellen met de tweede plaats.
Van 2013 tot en met 2020 groeide Dovizioso uit tot het boegbeeld van Ducati onder de technische leiding van de nieuw aangetrokken Gigi Dall’Igna. Met de Desmocedici wist de voormalige Honda- en Yamaha-coureur weliswaar veertien races te winnen en drie keer vicewereldkampioen te worden (van 2017 t/m 2019), ‘Dovi’ had de pech dat hij in zijn streven om de belangrijkste wereldtitel te veroveren te maken kreeg met Marc Márquez op een Honda. Oftewel: een nagenoeg niet te kloppen combinatie. Ondanks het feit dat hij ‘slechts’ één wereldtitel achter zijn naam heeft staan, kan de immer bescheiden en vriendelijke Andrea Dovizioso terugkijken op een indrukwekkende carrière. Een carrière die hij in Misano met een respectabele twaalfde plaats afsloot.
Wie rijdt waar?
In aanloop naar de veertiende grand prix van dit seizoen werd er ook meer duidelijk over de rijdersbezetting voor volgend jaar. Zoals verwacht wordt Joan Mir (die in Misano afwezig was door een enkelblessure) voor 2023 en 2024 de nieuwe teamgenoot van Marc Márquez bij Repsol Honda en wordt Enea Bastianini bij het Ducati-fabrieksteam de opvolger van Jack Miller. Verder gaan Miguel Oliveira (die een verbeterde aanbieding van KTM/GasGas naast zich neerlegde) en Raul Fernandez de komende twee jaar voor RNF Aprilia rijden. Naar het lijkt, krijgt Takaaki Nakagami van HRC nog de kans om een vierde seizoen voor LCR Honda uit te mogen komen. Het andere zitje dat nu nog niet officieel is bevestigd, is de tweede plek bij Tech3 GasGas. Hier schijnt de huidige Red Bull KTM Moto2-coureur Augusto Fernandez de beste papieren voor te hebben. Na de korte samenwerkingsverbanden eerder met Danilo Petrucci en Iker Lecuona en nu dan Raul Fernandez en Remy Gardner lijkt het Tech3-team van Hervé Poncharal weinig stabiel en krijgen jonge talenten niet de kans (tijd) om er door te groeien. En dat is vreemd. Zeker omdat het hier om een belangrijke KTM-filosofie gaat.
Vrienden gemaakt
Bij Ducati hebben ze het op dit moment druk met een andere filosofie. En dat is om zoveel mogelijk machines aan de start brengen en zorgen dat de bestuurders ervan elkaar niet (te veel) in de wielen rijden. Zeker nu Pecco Bagnaia als hoogste geklasseerde Ducati-rijder in de WK-stand nog altijd een grote achterstand op titelverdediger Fabio Quartararo heeft. Ducati-racebaas Gigi Dall’Igna begrijpt als de beste dat iedere coureur wil winnen. Hij verklaarde voor de tweede thuisrace van Ducati in dit seizoen, dat elke van de in dit geval negen coureurs (inclusief testrijder Michele Pirro) mocht winnen. Ook als dit ten koste zou gaan van Bagnaia, maar dan wel op een verantwoorde manier. Dus zonder het nemen van onnodige risico’s.
Dat er in de racerij snel iets fout kan gaan, bleek al in de beginfase van deze grand prix. Binnen vier minuten lagen Johann Zarco, Michele Pirro, Pol Espargaró, Jack Miller (van pole gestart en aan de leiding liggend), Marco Bezzecchi, Franco Morbidelli en Fabio di Giannantonio al naast de baan. Mede daardoor schoof Fabio Quartararo achter Pecco Bagnaia, Enea Bastianini, Maverick Viñales en Luca Marini door naar de vijfde plaats. Maar ondanks al zijn inspanningen zou het voor de Yamaha-coureur daarbij blijven. Even leek Viñales met zijn Aprilia roet in het Ducati-eten te gaan gooien. Maar hij moest zich uiteindelijk tevredenstellen met een overigens zeer fraaie derde plaats. Het duel om de zege werd zo een wel heel pikante aangelegenheid tussen de foutloos rijdende Bagnaia en de steeds meer aandringende Bastianini. Oftewel landgenoten, volgend jaar teamgenoten maar nu bovenal Ducati-merkgenoten. Bastianini wilde heel graag winnen. Al helemaal in de retro-uitvoering ter ere van zijn veel te vroeg overleden teambaas Fausto Gresini. Maar Bastianini kende ook zijn verantwoordelijkheid. Tijdens een waanzinnig goede laatste ronde (nieuw record) voerde hij geen kamikaze inhaalactie uit, maar liet het aankomen op een acceleratieduel vanuit de laatste bocht tot en met de finish. En daar kwam hij 0,034 seconde te kort. Geen winst dus, maar het leverde hem zeker (nog meer) vrienden en credit op bij zijn toekomstige werkgever!
De verwachting is dat Fabio Quartararo en Yamaha het bij de GP van Aragòn nog moeilijker gaan krijgen tegen de Ducati-armada. Maar eerst nog de test in Misano, waar Marc Márquez zijn rentree maakt op de Honda RC213V. En dan ook nog op de machine voor volgend jaar.
De Internationale BMW GS Trophy 2022 is van start in Albanië. We verslaan iedere dag de voortgang van de Throphy en uiteraard het Nederlandse team bestaande uit Willem Vermeulen, Remy Zwemmer en Michael Kersten. Vandaag rijdag 1.
Het was dat Peter Jan Rens ontbrak, want verder had het BSB-weekeinde op Cadwell Park alles in zich van het bekende televisieprogramma Doet-ie ’t of doet-ie ’t niet. Met in de hoofdrol Toprak Razgatlıoğlu, die een aantal demonstratieronden reed op één van de beroemdste circuits ter wereld. De grote vraag vooraf was of hij zou springen, al wist iedereen vooraf eigenlijk het antwoord al. Natuurlijk zou Toprak op The Mountain springen, zoals deze waanzinnige plaat schitterend bevestigd. Het meest bizarre is dat Toprak slechts drie ronden nodig had en dat met de wetenschap dat sommige BSB-toppers na een heel weekeinde trainen het nog niet durven… Of kunnen…
Het gigantisch grote Toyota heeft een manier gevonden om waterstof veilig als brandstof te kunnen gebruiken. Dit zou wel eens het begin kunnen zijn van de volgende golf schone, groene voertuigen die op de weg komen.
De motorfietsindustrie speculeert al jaren dat waterstof een groot deel zou kunnen uitmaken van onze groene toekomst, als een milieuvriendelijker en efficiënter alternatief voor elektrisch rijden. Waterstof is aantrekkelijk om een aantal redenen, maar vooral vanwege zijn veelzijdigheid. Waterstof kan rechtstreeks in elektriciteit worden omgezet met behulp van een brandstofcel, of het kan worden verbrand in conventionelere verbrandingsmotoren op vrijwel dezelfde manier als benzine. Maar er is een probleem. Om het te kunnen gebruiken in een motorfiets of auto, moet waterstof bij een extreem hoge druk worden opgeslagen (tussen 350 en 700 bar). En de noodzaak van een dergelijke hoge druk betekent dat het vullen van een waterstoftank veel moeilijker is dan het bijvullen van een benzinetank of het opladen van een accu.
Toyota denkt dat het een oplossing heeft gevonden. De dochteronderneming Woven Planet heeft in samenwerking met energiebedrijf ENEOS bedacht dat het veel eenvoudiger en veiliger is om in plaats van een tank die je vult, verwisselbare cartridges te maken die je gewoon verwisselt voor een nieuwe als je waterstof bijna op is. De lege worden verzameld om opnieuw te worden gevuld.
Het klinkt misschien niet bijzonder baanbrekend, het is gewoon wat waterstof in een tank, toch …? Dat doet er niet toe, want Toyota heeft een werkend prototype van de technologie gerealiseerd. Het is in wezen een bus van 40 cm hoog met een diameter van 18 cm die 5kg weegt als hij vol is en 3.3kWh aan energie kan produceren. Ter referentie, een 3,3kWh Li Ion batterij heeft een vergelijkbare grootte, maar weegt ongeveer 25 kg meer. Dat is een heel, heel groot verschil.
Het systeem zal worden gebruikt in Toyota’s Woven City – een echte stad die het bedrijf aan het bouwen is op een terrein van 70 hectare aan de voet van Mount Fuji. Waterstof zal de belangrijkste brandstofbron zijn voor deze stad, en zal worden gebruikt in motorfietsen, auto’s en zelfs in huizen.
Natuurlijk werken motorfietsfabrikanten al jaren aan hun eigen waterstofoplossingen. Honda had al in 2004 een brandstofcelscooter; Yamaha en Kawasaki hebben onlangs hun krachten gebundeld om te werken aan een motor op waterstof, gebaseerd op het H2-blok met supercharger; en Suzuki heeft zelfs hyrodgen-aangedreven Burgman scooters getest met de Metropolitan Police in Londen. Maar tot nu toe hebben we van geen van hen iets concreets gezien.
Met de vooruitgang die Toyota boekt, is het redelijk te veronderstellen dat we niet lang meer hoeven te wachten op motorfietsen die op waterstof rijden. En wie weet, misschien worden ze ook wel uitgerust met de waterstofbussen van Toyota.
Begin je met Peter Priem een gesprek over motoren, dan ben je voorlopig nog niet uitgepraat. Liefst 14 stuks heeft hij er zelf in bezit gehad en op een veelvoud andere heeft hij testritten gemaakt. Sommige motoren waren kort in bezit, maar andere waren blijvertjes. De meeste kilometers reed Priem op een Ducati 906 Paso, maar het ziet er naar uit dat hij dat record gaat breken met zijn huidige motor, een BMW K 1300 S.
Fotografie: Peter van der Sanden
Als zesjarig jongetje maakt Peter Priem (59) uit het Belgische Wilrijk voor het eerst kennis met de motorsport. Peter: ‘Ik was met mijn ouders op vakantie in de Ardennen toen we daar in de verte het gebrul van motoren hoorde. In Gedinne was een wegrace aan de gang en ben daar toen gaan kijken. Die eerste ontmoeting heeft enorm veel indruk op mij gemaakt. Ik ben daarvoor eeuwig met het motorvirus besmet geraakt. Toch duurde het daarna nog een hele tijd voor ik uiteindelijk zelf motor kon rijden. Mijn moeder was faliekant tegen. “Als jij een motor koopt, ga je het huis uit”, kreeg ik als boodschap mee. Toen ik mijn autorijbewijs haalde, kon ik ook een stempeltje laten zetten bij mijn motorrijbewijs. Dat ging 40 jaar geleden in België. Mijn eerste motor was een Moto Guzzi V1000 Convert. En ik had tegelijk met de motor ook voor eigen woonruimte gezorgd. Mijn moeder was niet blij toen ik haar dat liet weten. Het feit dat ik een motor had gekocht vond ze uiteindelijk minder erg dan dat ik op eigen benen ging staan.’ De V1000 werd opgevolgd door een Moto Guzzi T850 California waarmee hij net als met de voorganger zo’n 30.000 km heeft gereden. Deze motoren, en alle anderen die volgden, werden enkel gebruikt voor plezierritten. Peter: ‘Ik werk als inspecteur bij de Antwerpse politie en mijn kantoor is zowat bij mij om de hoek. Bij de verkeerspolitie heb ik nooit gezeten, echt niks voor mij. Daarvoor ben ik zelf net iets te veel een “verkeershooligan”. En dan anderen op de bon slingeren die hetzelfde doen als ik? Ik moet er niet aan denken. Naast mijn werk speelde ik ook nog op het hoogste niveau handbal.‘
De BMW K1300S van Peter Priem
Naam
Peter Priem
Woonplaats
Wilrijk
Leeftijd
59 jaar
Beroep
politie-inspecteur
Rijdt sinds
1983
Aangeschaft
2013 (14.000 km)
Nieuwprijs
circa € 21.000,-
Dagwaarde
circa € 6.000,-
Rijstijl
sportief
Gebruik
vakantietrips
Brandstofverbruik
1:19
Olieverbruik
0,5 op8.000
Onderhoud
dealer
Bouwjaar
2011
Kilometerstand
103.100 km
Gibraltar-Noordkaap
Na twee Moto Guzzi’s viel de keuze op een Ducati 906 Paso waarmee Peter tussen 1990 en 2000 130.000 km bij elkaar reed. De Paso veranderde regelmatig van kleur, want na iedere schuiver werd het kuipwerk in andere kleuren gespoten. Peter: ‘Zo leek het toch telkens of ik een andere motor had. Met de Paso heb ik een groot deel van Europa doorkruist. Voor vakantieritten maar ook voor het bezoeken van races. Tussendoor heb ik nog met grote regelmaat voor kortere of langere tijd offroad-motoren gehad. Offroad rijden is een tweede passie van me. Met de motor is geen enkele uitdaging mij te groot. Zo wilde ik samen met een vriend een verre reis maken. Naar de Noordkaap, maar hij wilde liever naar Gibraltar. En zo ontstond heb absurde idee om eerst naar Gibraltar te rijden en vervolgens via het eiland Man, waar ik in totaal 12 keer ben geweest, door naar de Noordkaap. Zes weken zijn we onderweg geweest voor in totaal 14.000 km. Voor die reis had ik een Suzuki DR800S Big aangeschaft. Later heb ik met de Suzuki Big nog een offroad-reis door Marokko gedaan. De Suzuki GSF400 Bandit die ik daarna kocht, was vooral bedoeld voor mijn vriendin. Zelf raakte ik alsmaar meer verknocht aan het offroad-rijden. Een Yamaha TT600 was mijn eerste echte speeltje voor in het zand. Op die motor ben ik met een vriend heen en weer naar Timbuktu in Mali gereden. En later nog een keer een retourtje naar het Oosten van Turkije. Dat waren onvergetelijke tochten.’
Naast offroad-rijden was er ook nog steeds de interesse om snel over het asfalt te racen. Peter: ‘Ik had een Aprilia RSV1000R aangeschaft, na de Paso mijn tweede motor die ik nieuw kocht. Een geweldige motor waar ik verliefd op was. Maar omdat ik steeds meer last van mijn nek kreeg, paste deze motor niet meer bij mij. Mijn volgende motor moest er dus eentje worden waarbij ik meer rechtop kon zitten. Op het Motorsalon in Brussel zag ik de nieuwe Yamaha XT660Z Ténéré in de wit-rode kleurstelling. Ik was meteen verkocht. Met deze motor heb ik avontuurlijke tochten gemaakt. Helaas ging er iets mis met het blok net voordat ik aan de Gibraltar Rally deel wilde nemen. Op het laatste moment nog een donorblok gevonden, maar drie dagen na de start in Polen ging ik onderuit en brak een enkel. De Ténéré(s) heb ik nog steeds. Voor de fun, (voor mezelf en voor mijn vriendin) heb ik een Yamaha XG250 Tricker gekocht. Ongelooflijk wat je met dat motortje allemaal kunt. Het is een kruising tussen een enduro en een trialmotor.’
Ideale plek voor het ventiel.Accessoire: carbon hugger.Omdat de claxonschakelaar niet meer functioneerde moest de complete knoppenwinkel links worden vervangen.De oliekoeler werd er niet beter op nadat deze kennis had gemaakt met een hogedrukspuit..
Degelijk
Naast het offroad-rijden bleef het snelle asfalt lonken. De aanschaf van een oude Honda Fireblade was geen succes. Peter: ‘Ik wilde met die motor het circuit op, maar het blok bleek niet oké. Omdat ik als freelance redacteur voor een Belgisch motorblad werkte, reed ik veel op testmotoren. Harstikke leuk natuurlijk maar een jaar of tien geleden ontstond toch weer de behoefte om zelf een degelijke, eigen motor aan te schaffen. Dat moest er eentje zijn met de nodige pk’s, zo comfortabel mogelijk en met een cardan. Daarbij viel mijn oog op een witte BMW K 1300 S. Ik vond een jonge occasion van twee jaar oud met slechts 14.000 km op de teller. Dat was in 2013. Deze BMW is een prima keuze gebleken. Lekker sportief, maar ook met mijn vriendin achterop rijdt de BMW prima. Na tochten door de Alpenlanden, Pyreneeën en Portugal is de 100.000km-grens reeds gepasseerd. Een jaarlijks terugkerend evenement waar ik nauw betrokken bij ben is de Belgische “1.000 bochten tocht”. Na corona kon het dit jaar gelukkig weer. Met ruim 2.000 deelnemers wederom een geslaagde happening. Omdat ik toch ook graag nog eens het circuit op ga, maar liever niet met de BMW, heb ik een oude Fireblade gekocht waarmee ik me op Zolder uit kan leven. Maar helaas, net als de eerste Blade loopt ook deze niet helemaal fris. Daar moet nog naar worden gekeken.’
Bij alle voorgaande motoren heeft Peter de reparaties en het onderhoud zelf gedaan. Peter: ‘Maar bij deze BMW waag ik me daar niet aan. Dat laat ik over aan BMW-dealer Meeusen in Wijnegem. Echt duur in onderhoud is de K1300S niet. Om de 10.000 km een kleine beurt voor zo’n 250 euro en om de 40.000 km een grote beurt voor rond de 500 euro. Ik rij met Metzeler Sportec-banden. De voorband houdt het meestal zo’n 14.000 km vol, met de achterband kom ik tot de helft. In 2016, met nog geen 60.000 km op de teller, kwam er een vreemd geluid uit de cardan. Ik ben er wel mee thuis gekomen. Een kapot lager van de cardan (flens) was de oorzaak. Twee jaar later werkte de claxon niet meer. De oorzaak was een kapotte schakelaar op het stuur. In zo’n geval moet de knoppenpartij in zijn geheel worden vervangen. Dat leverde een extra kostenpost op van zo’n 350 euro. Voor het overige heeft de BMW K 1300 S zich alleen maar van zijn beste kant laten zien. Over het brandstofverbruik, gemiddeld zo’n 1:19, ben ik ook zeer tevreden. Olie verbruikt de BMW niet veel. Na 8.000 km gaat het olieniveaulampje soms branden en moet er een halve liter bij. Niet iets om me zorgen over te maken. Tot nu toe heb ik de K1300S ervaren als een zeer degelijke motor zonder noemenswaardige problemen.’
BMW K 1300 S op de brug
‘Ik ben geen poetser’ zegt Peter, maar dat neemt niet weg dat zijn K1300S er picobello uitziet wanneer hij bij Motor.NL-expert Van Sleeuwen arriveert. Tijdens het proefritje merkt Van Sleeuwen op dat de motor bij lage snelheid neiging heeft tot ‘zwijmelen’. De eigenaar herkent dat. ‘Ik heb de motor graag een beetje voorover staan. Met duopassagier of met hogere snelheid heb je daar geen last van. Ik kan de vering ook (elektronisch) verstellen en dan is het euvel ook weg.’
De eigenaar is benieuwd of de remschijven na 103.000 km nog door de beugel kunnen. Dat blijkt het geval, de schijven voor hebben slechts 0,8 mm in dikte ingeboet. Priem: ‘Als ik nog langer met deze motor door blijf rijden, wat wel de bedoeling is, komen de schijven wel een keer aan de beurt.’
Slechts een paar kleine beschadigingen herinneren aan een onhandigheidje bij parkeren in de garage. Een deuk aan de onderkant van de Akrapovic-demper is te danken aan het werk van een onhandige monteur in het buitenland. Behalve het eerdergenoemde cardanlager is er verder aan de BMW nog nooit een lager vervangen. Ook naar de vering is omkijken niet aan de orde geweest.
Slechts één keer is de accu vervangen. Peter: ‘In de winter wordt deze motor niet gebruikt, in de pekel heeft de BMW dan ook nog nooit gereden. Als de motor langere tijd niet wordt gebruikt gaat de accu aan de druppellader. Dat is denk ik de reden van de lange levensduur.’
Van Sleeuwen bekijkt, controleert en meet maar er valt totaal niets aan deze BMW te ontdekken wat niet door de beugel kan. Of toch? De oliekoeler in de kuip onder de koplamp ziet er wat verdacht uit. Peter: ‘Ik heb een keer de fout gemaakt die koeler met een hogedrukreiniger schoon te spuiten. Niet zo slim want als ik er echt druk op had gezet was het ding waarschijnlijk gesneuveld. Nu is alleen de lak er wat vanaf. Vanaf toen gebruik ik geen hogedruk meer, enkel een tuinslang.’
De kans dat de BMW K 1300 S op korte termijn plaats moet maken voor iets anders lijkt niet heel groot. ‘Zolang deze motor aan mijn wensen voldoet, blijf ik er mee rijden. In de schuur heb ik altijd nog een paar funmotoren staan. En misschien vind ik mijn droommotor nog een keer, een Ducati 888 SP5.’
Met zijn BMW K1300S komt Peter Priem op de mooiste plekken.
Reparaties en problemen
57.500 km Cardanlager vervangen
78.900 km Bedieningsknoppen links vervangen
BMW K 1300 S goed om te weten
De K1300S werd eind 2008 geïntroduceerd als opvolger van de K1200S. Het K1300-blok is eveneens te vinden in de GT (toer) en de R (naked) uitvoering. De S is de sportuitvoering. Bij de introductie in 2008 was de K1300S de snelste en meest krachtige BMW-productiemotorfiets tot dan toe. In 2015 is er een terugroepactie van BMW geweest voor preventieve vervanging van de achterwielflens.
Vind je koffersets lelijk, burgerlijk en veel te duur? Dan zul je op reis een andere manier moeten vinden om je tandenborstel en schone onderbroeken te vervoeren. We hebben zeven zeer verschillende tassensystemen achterop het duozadel gesnoerd.
Tekst en fotografie: Motorrad News
’Op het duozadel vervoer je uitsluitend bagagerollen’, roepen notoire solorijders graag. Weliswaar lopen ze daarmee vrienden en/of vriendinnen mis die rijden met z’n tweeën kan opleveren, maar feit is dat ze meer ruimte hebben voor bagage zonder dat ze enorme en dure koffersets aan hun ranke tweewieler moeten hangen. Daarmee zit je qua prijs zo aan viercijferige bedragen en bij het manoeuvreren door de file of simpelweg achteloos opstappen heb je er nog snel krassen op ook.
Als alternatief zijn er bagagesystemen die je met een paar handelingen op de duozitplaats kunt binden en die na de reis net zo snel weer in de kast kunnen verdwijnen, zonder dat er lelijke montagerekken op je motor achterblijven. We hebben zeven behoorlijk verschillende systemen mee op reis genomen, in maten tussen 27 en 65 liter.
Zes van de zeven systemen tussen de 70 en 320 euro zijn bovenladers. Ondergoed, avondkleding en al het andere gaat er dus van bovenaf via een al dan niet grote ritssluiting in. Dit concept maakt het gemakkelijk om ook onderweg tijdens een plaspauze spullen uit de tas te halen zonder de tas helemaal los te moeten maken. In dit opzicht zijn vooral de stijve constructies erg handig, zoals bijvoorbeeld bij de Pro Travelbag en Pro Rackpack van bagagespecialist SW-Motech, de Royster Rearbag van Hepco & Becker of de Givi UT806. Deze zitten ook bij halve belading of zelfs helemaal leeg nog stevig op het duozadel. Nadeel is dat deze stijve tassen niet zijn op te bergen in een tanktas. En thuis nemen ze een hoop ruimte in op zolder of in de garage.
Flexibele varianten zoals de Qbag ‘Hecktasche wasserdicht’ uit het Polo-programma of de Kriega US-40 Rackpack (uit de US-Drypack-serie) zijn daarentegen wel ruimtebesparend op te bergen. Laatstgenoemde is in twee opzichten het buitenbeentje van deze test: strikt genomen is het een bagagerol, maar wel eentje die aan beide uiteinden een rolsluiting heeft en dus aan beide kanten te openen is, waardoor je betere toegang tot je spullen hebt. Ten tweede zijn de bevestigingsriemen snel los te haken van de aan het frame bevestigde lussen onder het duozadel, en met rol en al af te nemen. Bij de concurrenten moet je bij het afnemen van de bagagetas de riemen afzonderlijk verwijderen of ze op een of andere manier weer vastmaken aan de motor. Vooral bij Hepco & Becker kan het loshaken van de Royster Rearbag ontaarden in een oefening in geduld. Behalve de Kriega worden alle systemen geleverd met sjorbanden met klemsluitingen/wurgsluitingen of gespen en op vier punten bevestigd, wat op onze Triumph Tiger Sport 660probleemloos functioneerde en in alle gevallen een stevig zittende tas opleverde. Irritant was wel dat er niet bij alle modellen een mogelijkheid was om de overtollige lengte van de riemen te fixeren tegen wapperen.
Wat betreft fixeren: de motoronderdelen waar je de riemen aan vastmaakt, moeten natuurlijk wel voldoende stevig zijn en riemen en tas moeten minstens vijf centimeter van de uitlaten af zitten. Motoren die als een soort komeet met een lang rookspoor over de snelweg vliegen zijn niet gewenst. Daarom is het sterk aan te raden om het bagagesysteem indien mogelijk bij de motorzaak eerst op je eigen motor te passen.
Erg flexibel in gebruik zijn de in volume variabele tassen. De Kriega is aan beide uiteinden natuurlijk verder op te rollen en de ritssluitingen bij Hepco & Becker en de SW-Motech Rackpack geven een extra vijf respectievelijk tien liter.
Wie meerdere dagen gaat rijden of zelfs op vakantie gaat, zal zelden alleen maar zonneschijn meemaken; je zult ho dan ook een of meerdere buien over je heen krijgen. Daarom hebben we de rijdende kledingkasten voor een pittige regentest in een wascabine gezet en daar met een hogedrukspuit een flinke hoosbui gesimuleerd. Goed nieuws: alle testdeelnemers hielden het water betrouwbaar buiten. Bij de tassen met binnentas waren die niet eens echt nodig – dat zijn dus gevalletjes ‘voor alle zekerheid’.
Alles bij elkaar bevalt de grote, uitstekend fixeerbare en mooi afgewerkte Pro Travelbag van SW-Motech ons het beste. Wel pleegt hij ook de grootste aanslag op je portemonnee, met zijn 320 euro. Nipt op de tweede plaats komt de zeer soortgelijk geconstrueerde en even grote Givi UT806. Wie het graag wat kleiner heeft, kunnen we de aantrekkelijke H & B Royster Rearbag of de fraai uitgeruste SW-Motech Rackpack aanbevelen. En als de achterzijde van je motor helemaal geen bevestigingspunten biedt, helpt de Kriega US-40 Rackpack je uit de brand. Want het is toch het mooiste als je op vakantie kunt met je motor, ook als het geen toerbuffel is!
Zo hebben we getest
Met onze kofferweegschaal hebben we het leeggewicht inclusief montagemateriaal en alle bijbehorende delen als sjorbanden en draagriemen gemeten.
Waterdichtheid
We waren weer eens langdurig aanwezig in de wascabine. Daar hebben we de testdeelnemers namelijk eens een flinke douche gegeven – op een gepaste afstand uiteraard. Op deze manier hebben we een intensieve hoosbui gesimuleerd. Lichtgekleurd textielgoed aan de binnenkant zorgde ervoor dat eventuele lekkages meteen zichtbaar zouden zijn.
Praktische geschiktheid en stevigheid
De dagelijke testpraktijk: belangrijke criteria zijn het gemakkelijke beladen, de bediening van rits- en rolsluitingen en de nuttige waarde van alle extra vakken. Na de montage op onze Triumph Tiger Sport 660 volgens de gebruiksaanwijzing hebben we de zadeltassen met een typisch assortiment reisbagage en een kleine gereedschapset gevuld, waarna we hebben uitgeprobeerd of de tas ook op hoge snelheid goed op zijn plek bleef zitten.
KriegaUS-40 Rackpack
Materiaal: 420D Cordura Lite met hypalon Uitrusting: roltasachtige zadeltas met twee ingangen, waterdichte witte voering, rolsluiting aan beide uiteinden, 4 spanbanden met haken, 4 lusriemen, speciale tentstok-tunnel Optionele accessoires: montagekits voor verschillende modellen met onbereikbare achterframes, montagenok voor KTM-bagagerekken (1090, 1190, 1290) Bevestiging: met meegeleverde riemen aan framebuizen, sjor-ogen of een bagagedrager Inhoud: 28 t/m 40 liter Gewicht: 1,2 kg Maten (b x l x h): 46-65 x 48 x 20 cm Kleur: zwart Max. belading/snelheid: geen opgave Prijs: € 199,- Leverancier: vakhandel
CONCLUSIE: Het slimme Kriega-systeem is het enige in deze test waarbij de riemen samen met de tas kunnen worden afgenomen. Dat is mogelijk door de aan de framebuizen onder het zadel te bevestigen lusriemen, waar je de eigenlijke bevestigingsriemen aan kunt haken. De rolsluitingen aan de twee uiteinden zorgen ervoor dat je goed bij je bagage kunt en er niet iets onbereikbaar onderin zit. De US-40 kan je met de haken ook rechtstreeks aan een rek bevestigen.
Lektest waterdicht
gebruik 4/5 prijs/kwaliteit 3/5 afwerking 5/5
QBag
Materiaal: polyester Uitrusting: bovenlader met waterdichte ritssluiting, 2 draaghandvatten, een buitentas met waterdichte ritssluiting, schouderriem, 4 spanbanden met spinhaken, 12 bevestigingslussen, 4 reflectoren, draaiventiel voor het laten ontsnappen van lucht, 1 tube met rits-smeermiddel Optionele accessoires: sloten (7-16 euro), lakbeschermingsfolie (vanaf 5 euro), bagagelussen voor kentekenplaatmontage (7 euro) Bevestiging: met meegeleverde riemen en 4 metalen klemgespen aan de zijkant van de tas Inhoud: 50 liter Gewicht: 1,5 kg Maten (b x l x h): 64 x 35 x 31 cm Kleur: zwart Max. belading/snelheid: 5 kg/130 km/u Prijs: € 69,99 Leverancier:Polo
CONCLUSIE: De Qbag Hecktasche (zadeltas) geeft veel ruimte voor het geld. Hij houdt met de waterdichte ritssluitingen de stromende regen betrouwbaar buiten. Wie voor 70 euro een tas voor een lange reis wil, moet echter de voor verbetering vatbare afwerking en de dun uitgevallen bodemplaat op de koop toe nemen. Slim detail is het luchtaflaatventiel, waarmee je de rol ook met gesloten rits kunt comprimeren.
lektest waterdicht
gebruik 4/5 prijs/kwaliteit 4/5 afwerking 3/5
SW-Motech Pro Cargobag
Materiaal: 1680D ballistic nylon met waterafstotende binnenvoering Uitrusting: 2 buitenvakken met ritssluitingen, 2 zijdelingse bevestigingsplekken voor extra bagage, ruimte voor een helm, met rits afsluitbaar gaasvak in deksel, afgedekte ritsen, onderkant van anti-slip-materiaal, reflecterende delen, rubberlussen tegen wapperende ritssluitingen, MOLLE-connector van Hypalon op de bovenkant, waterdichte binnentas, draaghandvat, 4 sjorbanden, 2 sjorogen voor bevestiging aan kentekenplaathouder, 1 vel lakbeschermingsfolie, opberghoes Optionele accessoires: riemensets (10 euro), vervangingsogen, (5 euro), ritsaanhangers (3 euro), verschillende extra tassen (vanaf 20 euro) Bevestiging: vierpunts-spanbandbevestiging Inhoud: 50 liter Gewicht: 1,7 kg Maten (b x l x h): 70 x 50 x 33 cm Kleur: zwart Max. belading/snelheid: 10 kg/130 km/u Prijs: € 190,- Leverancier: vakhandel
CONCLUSIE: Anders dan in de gebruiksaanwijzing beschreven, hebben de riemen geen klittenband om de wapperende overlengte in toom te houden. Hier moet je dus gaan knopen of zelf iets maken. Daar staat tegenover dat de verder zeer goed afgewerkte en royaal uitgeruste tas veel ruimte biedt voor een nog behapbaar bedrag. Wie nog meer volume nodig heeft, kan er door middel van de MOLLE-connector nog een tas bovenop zetten.
lektest waterdicht (met waterdichte binnentas)
gebruik 3/5 prijs/kwaliteit 4/5 afwerking 5/5
De Pro Cargobag is zeer goed uitgerust en afgewerkt, en biedt veel ruimte voor een acceptabele prijs.Dingen waar je snel bij moet kunnen, vinden een plaatsje in de zijvakken.De bevestigingsriemen hebben geen klittenband tegen wapperende uiteinden.
Givi UT806
Materiaal: polyester met polymeer schuimovertrek, hypalon, rip-stop nylon Uitrusting: zadeltas met waterdichte rolbinnentas, verstevigde bodemplaat van temperfoam, 2 draaghandvatten, schouderriem, binnenvak voor kleine spullen, 2 van buitenaf toegankelijke vakken, reflecterende strepen Optionele accessoires: geen Bevestiging: sjorbanden en klemgespen Inhoud: 65 liter Gewicht: 2,4 kg Maten (b x l x h): 68 x 43 x 44 cm Kleur: zwart Max. belading/snelheid: geen opgave Prijs: € 293,- Leverancier: vakhandel
CONCLUSIE: De kostbare, maar prachtig afgewerkte Givi UT806 heeft gevoelsmatig de ruimte van een klein containerschip. Hij heeft nuttige details als de twee van buitenaf toegankelijke zijvakken en de lichtgrijze rol-binnentas, waarin ook kleine spullen gemakkelijk zijn terug te vinden. De overlengte van de riemen heeft geen fixering en moet dus worden vastgeknoopt. In de race om de testzege trekt de Italiaanse tas net aan het kortste eind.
lektest waterdicht
gebruik 4/5 prijs/kwaliteit 3/5 afwerking 5/5
De Givi UT806 is een ware laadbak. Er kan heel veel in en hij is slim opgezet, maar wel kostbaar.Een reis-kledingkast! De goed toegankelijke vakken vergemakkelijken het leven onderweg.
SW-Motech Pro Travelbag
Materiaal: 1680D ballistic nylon met waterafstotende binnenvoering Uitrusting: bovenlader met deksel,waterdichte binnentas, 3 gaasvakken met ritssluiting aan de binnenkanten van deksels, 2 buitenvakken met afgedekte ritssluitingen, onderkant van anti-slip-materiaal, sjorogen op 4 punten en voor het vastsjorren van extra tassen, reflecterende delen, rubberlussen tegen wapperende ritssluitingen, MOLLE-connectoren van Hypalon op de bovenkant en voorkant voor de bevestiging van extra tassen, 3 draaghandvatten, 4 sjorbanden met haken, schouderriem, 2 sjorogen voor bevestiging aan kentekenplaathouder, 1 vel lakbeschermingsfolie Optionele accessoires: riemensets (10 euro), vervangingsogen, (5 euro), ritsaanhangers (3 euro), verschillende extra tassen (vanaf 20 euro), fleshouder (12 euro) Bevestiging: sjorband met haken Inhoud: 65 liter Gewicht: 3,4 kg Maten (b x l x h): 75,0 x 33,5 x 31,0 cm Kleur: zwart Max. belading/snelheid: 10 kg/130 km/u Prijs: € 320,- Leverancier: vakhandel
CONCLUSIE: Met een ruimte van het formaat opslagplaats kun je met de uitstekend afgewerkte en doordacht ontworpen Pro Travelbag lange reizen maken. Door de stijve constructie zit deze grote tas zelfs bij halfvolle belading stabiel op z’n plek. De stevige handgrepen maken het erop zetten gemakkelijk en met de schouderriem is hij handig mee te nemen naar je hotelkamer. Het enige minpunt: de hoge prijs.
lektest waterdicht
gebruik 5/5 prijs/kwaliteit 3/5 afwerking 5/5
uitstekend afgewerkt, ruim en doordacht. Dankzij de stijve constructie zit de Pro Travelbag ook halfvol stevig op z’n plek.Erop zetten en mooi stevig vastsjorren gaat heel vlot.Spullen voor onderweg zijn in een handomdraai bereikbaar.
SW-Motech Pro Rackpack
Materiaal: 1680D ballistic nylon met waterafstotende binnenvoering Uitrusting: in volume verstelbare bovenlader met deksel,waterdichte binnentas, groot gaasvak met ritssluiting aan de binnenkant van het deksel, 2 buitenvakken met afgedekte ritssluitingen, gaasvakken met ritsen in beide buitenvakken, onderkant van anti-slip-materiaal, sjorogen voor bevestiging op 4 punten en voor het vastsjorren van extra tassen, reflecterende delen, rubberlussen tegen wapperende ritssluitingen, MOLLE-connectoren van Hypalon op de bovenkant, 4 sjorbanden met haken, draaghandvat, schouderriem, 1 vel lakbeschermingsfolie Optionele accessoires: geen Bevestiging: 4sjorbanden met haken Inhoud: 32-42 liter Gewicht: 2,4 kg Maten (b x l x h): 56 x 33 x 26 cm Kleur: zwart Max. belading/snelheid: 10 kg/130 km/u Prijs: € 210,- Leverancier: vakhandel
CONCLUSIE: Zoals de naam al aangeeft, is deze koffervormige tas eigenlijk gemaakt voor een bagagerek. Ook op het duozadel zit de Rackpack muurvast. De gemakkelijk in te haken spanbanden maken het vastsjorren kinderspel. De ritsvakken zorgen voor ordelijk opgeborgen klein spul en de inhoud van de fraai afgewerkte Rackpack is met een rits zelfs nog met tien liter te vergroten.
lektest waterdicht
gebruik 4/5 prijs/kwaliteit 4/5 afwerking 5/5
De in grootte uit te breiden Pro Rackpack is prachtig afgewerkt en zit ook op het duozadel goed stabiel.In de zijvakken achter de afgedekte ritsen past meer dan een paar badslippers.Je avondgarderobe wordt in een waterdichte binnentas weersbestendig opgeborgen.
Hepco & Becker Royster Rearbag
Materialen: polyester Uitrusting: in volume te verstellen bovenlader, 2 buitenvakken, 2 dekselvakken voor kleine spullen, 4 bevestigingsriemen, relecterende delen, 1 vel lakbeschermingsfolie. Optionele accessoires: variant ‘Royster Lock it’ (met adapter voor sportrek-bevestiging +10 euro), diefstalbeveiliging voor Lock it (22 euro) Bevestiging: 4 sjorbanden met haken Inhouden: 27 t/m 32 liter Gewicht: 1,8 kg Maten (b x l x h): 42 x 38 x 29-33 cm Kleur: zwart-zilver, zwart-geel Max. belading/snelheid: 5 kg/130 km/u Prijs: € 210,- Leverancier: vakhandel
CONCLUSIE: De mooi gemaakte, fraai ogende en bovendien zeer stabiel op z’n plek zittende Royster Rearbag van Hepco & Becker doet met zijn grote, naar voren openende deksel bijna aan als een topkoffer. Voor een weekendje weg biedt hij genoeg ruimte. Maar afhankelijk van de motorfiets kan de bevestiging met de erg kort uitgevallen haakriemen letterlijk tekort kunnen schieten. En het weer uit de bevestiging halen van de haken kan ontaarden in een ware oefening in geduld.
lektest waterdicht
gebruik 4/5 prijs/kwaliteit 3/5 afwerking 5/5
Dat komt al erg dicht bij een topkoffer! De mooie en stevige Royster Rearbag biedt genoeg ruimte voor een weekendtrip.Het is een voorlader: het deksel opent naar voren. De haakriemen zijn aan de korte kant.De ruimte in de zijvakken volstaat voor kleine spullen.
Waar herken je mannen als Marc Marquez en Fabio Di Giannantonio op de motor aan? Natuurlijk aan hun startnummer, maar vooral aan het unieke helmdesign dat praktisch elke rijder heeft die op WK-niveau rijdt. Net als Marquez, Di Giannantonio en vele anderen, rijdt straks ook één van onze Motor.NL Riders Clubleden met een uniek helmdesign rond. Een replica van je favoriete coureur, een eigen idee of een eerbetoon aan een speciaal iemand? Het kan allemaal dankzij het vakmanschap van Roche Koers Design. Hij visualiseert jouw idee van schets tot exclusief eindproduct. Hiervoor krijg je een afspraak in Hoogeveen. Om het nog mooier te maken, krijg je er ook nog eens een exclusieve Shoei NXR2-helm bij waardoor deze waanzinnige prijs een waarde heeft van ruim 1300 euro!
Vul het formulier in en maak kans! De winnaar wordt persoonlijk op de hoogte gesteld. Let op: deze winactie is exclusief voor leden van de Motor.NL Riders Club.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
