Normaal is een crosswedstrijd vrij overzichtelijk. Wie voorop rijdt, wint. Wie niet voorop rijdt, wint niet. Behalve dit jaar in de MXGP en MXoN. De Nations bleek zelfs te kunnen eindigen met een echte ‘voetbaldiscussie’ over een penalty, waarbij alleen Johan Derksen en René van der Gijp ontbraken. In de MXGP bleek zelfs de winnaar de verliezer te kunnen worden. Wat een seizoen, in werkelijk alle opzichten…

Wat?! Hé! Ho! Stop nou! Wat deed die Italiaan Alessandro Lupino daar toch allemaal tijdens de start van de derde Motocross of Nations-manche. Ja, hij kwam in Mantova direct buiten de baan, dat was direct duidelijk en daar lag het probleem ook niet. Maar waar het ons om gaat, is wat hij daarna allemaal deed. Had hij niet terug moeten rijden naar het punt waar hij buiten de baan vloog? Of, had hij niet op zijn minst moeten proberen eerder terug te komen? Ja, natuurlijk die beroemde wal van de eerste bocht loopt een flink stukkie door en er stonden wel heel veel reclameborden, maar proberen is iets anders dan zo’n beetje vol gas langs het circuit rijden en na de tweede (!) bocht als achtste invoegen alsof er helemaal niets gebeurd was. Volgens de hoofdrolspeler zelf, kon het niet eerder omdat overal water lag maar daar was achteraf niet iedereen het mee eens. Ook tijdens de Duitse Grand Prix in Teutschenthal was de MXoN nog altijd het gespreksonderwerp, waarbij Lupino vaker centraal stond dan in zijn hele carrière daarvoor. De wedstrijdleiding gaf hem uiteindelijk tien strafplaatsen. Wie naar de eindstand van de MXoN 2021 kijkt, zou daardoor kunnen denken dat de Italianen precies ‘voldoende’ gestraft werden om toch nog te winnen. Zo erg was het gelukkig niet, want had Lupino na de penalty niemand meer ingehaald, dan had Nederland gewonnen. Bovendien maakte hij het zichzelf nog lastiger door stevig te crashen en daarbij met zijn hoofd hard op de grond te klappen. Maar toch, maar toch… Het jeukt op z’n minst.

Het bijzondere verhaal achter het ontstaan van de MXoN in… Nederland!

Voetbaldiscussie

Het was het bizarre – en dus ergens ook wel passende – einde van een waanzinnige MXoN-wedstrijddag. Die begon al direct spectaculair, nadat Glenn Coldenhoff en Tony Cairoli samen crashten in de eerste bocht. Ja, alweer die eerste bocht! Coldenhoff werd daardoor – na een ‘liefdesduwtje’ van Tony – slechts vijftiende, Cairoli zelfs maar eenentwintigste, ook omdat inhalen een hele opgave bleek te zijn in een nat Mantova. Circuito Tazio Nuvolari staat al niet bekend om z’n vele lijnen en inhaalmogelijkheden en een hele dag regen maakte dat er niet beter op. Doordat Roan van de Moosdijk bleef steken op plek achttien stond Nederland na de eerste manche achtste met 33 punten. En dat voor het team dat volgens velen niet zou kunnen verliezen. De aanloop van de Nations 2021 kende daarin veel overeenkomsten met die van Assen. Ook toen had TeamNL volgens bijna iedereen vooraf al zo goed als gewonnen en ontstond er een situatie waarin Nederland alleen kon verliezen. Als winnen al niet meer verrassend is. Tjee… Met alle afzeggiggen voor 2021 kwam daar nog een flinke schep verwachtingen bovenop en dat werd nog sterker nadat Nederland op zaterdag de pole behaalde, ondanks een 29e plek tijdens de loting op vrijdagavond voor de oprijvolgorde van de kwalificatiewedstrijden. Maar het grootste verschil was natuurlijk dat in 2019 alle Nederlanders in topvorm waren. Coldenhoff en Herlings verdeelden aan het einde van dat MXGP-seizoen zo’n beetje onderling de zeges en ook toenmalig MX2-rijder Calvin Vlaanderen was snel én fit, waar huidig MX2-rijder Roan van de Moosdijk pas een week voor de MXoN weer een GP kon rijden na een handblessure. Nadat Roan in de tweede manche twintigste werd, laaide de MX2-discussie weer op, zoals we normaal alleen zien rondom het Nederlands elftal. Had niet Kay de Wolf, de MX2-sensatie van 2021, moeten rijden? Teammanager (en KNMV-directeur) Patrice Assendelft: ‘We hebben in de revalidatie steeds contact gehouden met Roan en afgesproken dat we vooraf beslissende testen zouden doen. Die hebben we gedaan en hebben daarna het licht op groen gezet. Tot die tijd was Kay reserve. Hoe het was gegaan met andere rijders zullen we nooit weten; bij de MXoN kan er van alles gebeuren. Zie de tweede manche voor Tom Vialle of de derde manche voor Team België.’ Daarmee heeft Assendelft een punt, want Frankrijk raakte in de tweede manche de koppositie kwijt door onder andere een DNF van Vialle. Team Frankrijk werd uiteindelijk vijfde. Het ‘jeugdteam’ van België leek op weg naar het podium, totdat het in de derde manche helemaal misging. Zesde. Ook dat is de Nations! Na de tijdtraining van de MX2 tijdens de Duitse GP op Teutschenthal, een week na de MXoN, had die discussie trouwens vrolijk door kunnen gaan, maar was toen al helemaal kansloos. Ook al trainde Kay naar de tweede plek en werd Roan met een pijnlijke hand tiende. Ondanks die blessure werd Van de Moosdijk in de eerste manche knap tiende, met De Wolf slechts twee plaatsen daarvoor. In de tweede manche startte Kay veel beter en werd zesde, Roan viel uit na een val. Vialle leek de Duitse GP met twee reekszeges te winnen, maar kreeg na de tweede manche twee plaatsen straf vanwege springen onder geel. Zo won WK-leider Maxime Renaux de GP.

Weer één punt…

Gelukkig hebben we altijd en overal Jeffrey Herlings, die naar eigen zeggen ‘eindelijk’ een keer 1-1 scoorde tijdens de MXoN. In zijn eerste wedstrijd deed hij dat met 49 seconden voorsprong op de sterk rijdende Valentin Guillod, in zijn tweede manche waren dat zelfs 55 tellen op Cairoli. Met Glenn op plek drie in de afsluitende manche kwam Nederland uiteindelijk alweer één punt te kort voor de zege. Alweer… Assendelft kreeg van de derde manche niet veel mee, want hij was direct te vinden bij de wedstrijdleiding: ‘Ik ben tot aan de huldiging in de juryruimte geweest, omdat er naar onze mening niet conform de reglementen is gehandeld. Lupino heeft veel meer voordeel gehad van zijn actie dan de tien strafpunten die hij kreeg.’ Ook daarbij heeft Patrice een punt, want Lupino kwam buiten de baan nadat hij in contact kwam met Arminas Jasikonis. Hij lag op dat moment ergens rond de tiende plek. Als je weet dat Jasikonis vervolgens als laatste uit de eerste bocht kwam en Lupino daar dus achter had gezeten, is het protest van Nederland volledig te begrijpen. Dat gevoel had overigens ook Groot-Brittannië dat met Ben Watson, Shaun Simpson en Conrad Mewse slechts één punt achter Nederland eindigde. Helemaal omdat Simpson met een duimblessure reed en Watson in Race 3 veel tijd verloor door een spectaculaire val.  

Italiaans juryfeest

Normaal is de straf van voordeel halen door naast het circuit te rijden, het aantal ‘illegaal’ gewonnen posities plus een strafpositie. Doe je het expres, dan volgt zelfs diskwalificatie. Dus ja, die 10 plaatsen straf voor Lupino zijn voor discussie vatbaar, ook zonder oranje bril. Want een Italiaans team dat wint in Italië in een kampioenschap met heel veel Italiaanse invloeden, het klinkt haast te toevallig allemaal. Toch ligt het genuanceerder dan het lijkt. De beslissing werd genomen door de racedirectie die bestond uit FIM-afgevaardigde Patrik Rietjens uit België, FIM race-director Ingo Partsch uit Oostenrijk en FMNR-koersdirecteur Andrea Barbieri uit Italië. Eén Italiaan dus, met het principe van de meeste stemmen gelden. De drie officials namen de beslissing tot een straf van 10 plaatsen op basis van de officiële camerabeelden waarover ze beschikten en die straf hebben ze ook direct kenbaar gemaakt aan de teams. Dat laatste was van cruciaal belang, aldus Lupino: ‘Zo’n vier ronden voor het einde kreeg ik het teken dat ik nog twee rijders moest passeren voor de overwinning! Maar door de pijn die ik na de crash had, was dat echt niet eenvoudig. Ik gaf alles wat ik had en met nog twee ronden te gaan, maakte ik de laatste pass. Dat was een geweldig gevoel.’ Voor Italiaan dan. Een kleine pleister op de MXoN-wond, was dat Cairoli bij z’n allerlaatste kans voor het eerst in zijn carrière de Chamberlain Trophy won. Cairoli mocht daarbij vooral MX2-rijder Mattia Guadagnini bedanken, die hartstikke knap vijfde en zesde werd en zo slechts 11 punten pakte en daarmee vooral het beslissende verschil maakte met Nederland en Engeland. Niemand die Cairoli het misgunde, ook niet bij Team NL, maar de manier waarop doet nog wel even pijn…

Op verlof

Tim Gajser, Romain Febvre en Jorge Prado – voorafgaand aan Duitsland de nummers twee, drie en vier in de MXGP – besloten net als de toppers uit Amerika niet te starten in Mantova. Voorafgaand aan de MXGP in Teutschenthal ging het maar om één vraag: zouden Gajser, Febvre en Prado kunnen profiteren van hun extra weekeinde vrij? In het geval van Gajser was dat direct een ja, want hij kon een week vrij nemen en dat was perfect getimed vanwege zijn blessure. Al tijdens de kwalificatie op zondagmorgen kwam er van Herlings nog een voorzichtig antwoord op die vraag. Hoewel voorzichtig, hij pakte pole met 1,467 (!) seconde voorsprong op Gajser. Na afloop van de eerste manche was echter niemand bezig met die vraag. Na een zeer felle strijd tussen Herlings en Prado ging het na de finish nog mis, doordat Prado van links naar rechts sprong en Herlings in de lucht raakte! Nee, niet weer! Niet weer, nadat Herlings in Oss ook al zo veel pech waar hij niets aan kon doen. Al snel werd duidelijk dat Jeffrey een keertje goed weg kwam, terwijl Prado op een brandcard afgevoerd werd vanwege een diepe snee in zijn arm. Hij kon de tweede manche niet starten. Een zelden gezien einde van een wedstrijd, die de alweer agressief rijdende Prado uiteindelijk wel bleek gewonnen te hebben met 0,143 seconde voorsprong. Gajser werd na een lastige start alsnog derde, voor Febvre en Cairoli.

In de tweede manche was ditmaal de grote vraag hoe fit Herlings was. Fit genoeg om te rijden, bleek al snel iets anders te zijn dan fit genoeg om te winnen. ‘Ik weet niet wat ik erover moet zeggen’, klonk het na afloop. ‘In de tweede manche had ik pijn – zoals velen wel konden zien – want ik was gehavend en gekneusd door de crash. Ik hoop volgend weekend weer pijnvrij te zijn.’ Er zijn vooral wat zorgen rondom de knie van Herlings die een enorme klap kreeg en dus reed Jeffrey weer een manche op karakter uit en opnieuw deed hij dat met een derde plek fantastisch. Op GP-winnaar Gajser en op Febvre had hij in die manche logischerwijze geen antwoord, maar nog altijd werd hij tweede in de daguitslag. Op drie punten van Gajser, maar ach, dat hij de rode plaat weer moest afstaan was nu bijzaak. Cairoli werd in het dagklassement slechts zevende en lijkt daarmee definitief afgehaakt voor de titelstrijd.

Ook de andere Nederlanders deden het goed in Duitsland. Brian Bogers startte de dag sterk met een derde plek in de kwalificatie en werd uiteindelijk achtste (9–7). Glenn Coldenhoff kende na een midweekse test een sterke tweede manche, waarin het even op de derde plek lag en dus kort voor Herlings reed. Uiteindelijk eindigde hij als zesde totaal (7–6). Calvin Vlaanderen sloot de eerste manche als elfde af, maar viel helaas uit in de tweede manche na een stevige val.

Met Gajser, Herlings en Febvre binnen acht punten gaat het zeer waarschijnlijk een fantastische crossherfst worden. En dat met nog zeven MXGP’s te gaan. Wat een luxe!