MXGP Rusland: Waarom deze tweede plek van Herlings zo anders is

Door

-

15/06/2021

Jeffrey Herlings op het MXGP-podium. Het is zo’n vertrouwd beeld en het klinkt zo gewoon voor iedereen, maar dat is het natuurlijk nooit in een wereldkampioenschap. En al helemaal niet als je weet wat Herlings in de laatste jaren allemaal meemaakte. Het heeft hem veranderd, naast én op de baan en precies dat maakt dit podium zo anders.

Drie uit drie in de MXGP-voorbereidingswedstrijden voor Jeffrey Herlings. Wie niet beter wist, zou denken dat er in 2021 helemaal niets veranderd is. Herlings wint toch altijd en overal? Als je enkel kijkt naar het aantal GP-zeges van hem – 90 – is het antwoord daarop ja, maar iedereen weet hoe het liep. Herlings kroop vorig jaar zelfs door het oog van de naald, nadat hij na een crash kort het gevoel vanaf zijn nek verloor. Het record van tien wereldtitels van Stefan Everts heeft hij daardoor ‘uit z’n hoofd gezet’, maar met een ander record is hij nog wel druk bezig. Precies, de 101 recordzeges van Everts, alweer hij… Hét record waarvan iedereen in 2006 zeker wist dat het nooit meer doorbroken zou worden. Op dit moment staat hij nog maar elf zeges achter op Everts. In de topjaren van Herlings had hij die elf zeer waarschijnlijk al binnen een seizoen bij elkaar gereden, maar de tegenslagen van de laatste jaren hebben hem, volkomen begrijpelijk, doen veranderen: ‘Natuurlijk ben ik nog altijd bezig met winnen en met wereldtitels, maar het belangrijkste doel voor dit jaar is om fit te blijven en een volledig seizoen te kunnen rijden. Als ik een keer slecht start, dan maar vijfde. Of zevende.’

Het klinkt misschien wel logisch, zeker voor een buitenstaander, maar zo denken als je kunt winnen, vraagt veel van een coureur en al helemaal van een echte winnaar als Herlings, die lang niet eens iets van een tweede plek wilde weten. En dat fit blijven, blijkt ook in 2021 geen gemakkelijke opgave te zijn in de top van de motorcross. Bas Vaessen (zware rugblessure), Brian Bogers (armblessure) en Mitch Evans (polsblessure) reisden niet eens af naar Rusland, MX2-titelfavoriet Jago Geerts was er wel, maar met een zeer pijnlijke knie. Ook Herlings heeft overigens nog altijd een beetje last van zijn voet ‘maar het is veel beter dan het was’.

Eigen Huis & Tuin

Het feit dat Herlings inmiddels 26 is, deed hem naar eigen zeggen ook veranderen. Zo had zijn Instagram-account deze winter een hoog Eigen Huis & Tuin-gehalte omdat hij zijn volgers nauwgezet op de hoogte hield van de verbouwing in zijn achtertuin. Daarmee lijkt hij te luisteren naar adviezen van onder anderen Stefan Everts en Joël Smets dat er in de wereld meer is dan alleen cross. Herlings: ‘Dat klopt wel. Ik ga er bijvoorbeeld steeds meer van genieten om thuis te zijn en dan wil je het ook fijn hebben. En ik was natuurlijk ineens veel thuis door de late GP-start.’ Ook op andere gebieden kan Herlings tegenwoordig meer genieten: ‘Mijn broer heeft een dochtertje en ik vind het nu echt leuk om met haar iets te gaan doen. Een paar jaar geleden was ik daar totaal niet mee bezig.’

Inmiddels bijna 27 of niet, wanneer Herlings op een crosser zit, gaat het nog steeds angstaanjagend hard en dat resulteerde direct in de snelste tijd in de kwalificatie op het verraderlijke circuit van Orlyonok. In de eerste manche verloor Herlings bij de start veel tijd, onder andere door een val voor hem, en werd zijn andere wedstrijdmentaliteit direct getest. Succesvol getest, want Herlings reed zich van buiten de top-10 ‘rustig’ terug naar de vierde plek. In de tweede manche gebeurde van alles, met onder andere WK-toppers Tim Gajser (mislukte start), Cairoli (val en DNF) en Jorge Prado (crash), maar uitgezonderd een lichte schuiver terwijl hij op kop lag, reed Herlings wederom zijn eigen wedstrijd. Ook toen de voor iedereen veel te snelle Gajser hem inhaalde en zo eindigde hij op een knappe tweede plaats in de tweede manche én in het dagklassement. Tevreden en gelukkig, maar… ‘Dit zijn niet de resultaten waar we van hebben gedroomd, al ben ik blij dat ik op het podium sta op een circuit waar ik niet zo graag rij. Hopelijk wordt het vanaf hier beter. Ik kijk nu al uit naar Matterley Basin, dat past beter bij mij.’ Je zou het haast vergeten dat Herlings tweede werd. Tweede!

Heel diep gat

Net als Herlings kende Glenn Coldenhoff afgelopen seizoen een heftig en plotseling einde, doordat hij op Lommel twee ruggenwervels brak. Na de crash verloor hij zelfs het gevoel in zijn armen, maar dat gevoel kwam gelukkig al na enkele minuten terug. Dat Coldenhoff hierdoor met min of meer dezelfde instelling als Herlings aan dit seizoen begon, zal helemaal niemand verbazen. ‘De kunst is om er niet alleen in het begin bij te zitten, maar ook aan het einde van het seizoen’, sprak hij vooraf zeer treffend bij Omroep Brabant. Bovendien stapte Coldenhoff deze winter over naar Yamaha, een overstap die wat aanpassingen vroeg. Het bracht Glenn in Rusland nog weinig geluk, want twee keer zat het hem bij de start niet mee. De eerste keer werd hij aangereden en hield daar een erg pijnlijke knie (en verbogen voorrem) aan over. Bij de tweede manche werd hij na een goede start weer onderuit gereden en crashte zwaar. Daarna kwam hij ook nog een tijdje vast te zitten in een heel diep gat aan de kant van de baan. Uiteindelijk werd Glenn tiende en achttiende, en dat is zondermeer knap gezien alle uitdagingen die hij te verwerken kreeg. Calvin Vlaanderen, de derde Nederlander in de MXGP op het verre Orlyonok, deed hij het na een waanzinnige start in de eerste heat goed met de twaalfde plek. In de tweede manche verloor hij juist tijd bij de start (15e).

Zes op zes GP’s

In de MX2 kende Roan van de Moosdijk een fantastisch begin, met een tweede plek in de kwalificatie. Nog mooier, Van de Moosdijk hield het tempo er tijdens de eerste (derde) en tweede manche (vijfde) goed in en werd zo vierde algemeen. Voor Kay de Wolf werd Rusland op voorhand al een onvergetelijke ervaring, want hij maakte er zijn WK MX2-debuut. Dat vierde hij met een fantastische start en een tiende plek in zijn eerste MX2-wedstrijd. Ook de start van de tweede heat was goed, alleen een val aan het einde – terwijl hij zesde lag – wierp hem terug tot buiten de punten. Tom Vialle won niet echt onverwacht twee keer met overmacht, terwijl de niet-fitte uitdager Geerts nog 19 punten wist te pakken. Na een weekje rust volgen nu liefst zes MXGP-weekeinden op rij, waaronder op 18 juli die van Oss op De Witte Ruysheuvel. Zes! Beter een beetje fit blijven dus…

Uitslag

MXGP-tussenstand (na 2 manches):

1. Gajser, Honda, 50 punten;
2. Herlings, KTM, 40;
3. Febvre, Kawasaki, 37;
14. Vlaanderen, Yamaha, 15;
17. Coldenhoff, Yamaha, 14.

MX2-tussenstand (na 2 manches):

1. Vialle, KTM, 50 punten;
2. Fernandez, Honda, 42;
3. Boisrame, Kawasaki, 40;
4. Van de Moosdijk, Kawasaki, 36;
16. De Wolf, Husqvarna, 11.

Test 2022 Indian FTR R Carbon: Bochtentracker

Door

Redactie

-

15/06/2021

0

Test 2022 Indian FTR R Carbon. Je leest het goed; we reden al met het 2022-model van de Indian FTR. Omdat ze in Amerika altijd een jaartje vooroplopen met hun naamgeving, is het hier in Europa dus eigenlijk gewoon het modeljaar van 2021. Maar goed, belangrijker is dat er best veel veranderd is aan de FTR, die intussen al sinds 2019 op de markt is. En die updates en upgrades mochten we zelf aan de tand voelen in het Amerika van de Ardennen: Vielsalm. Oftewel: ‘Lots of Salmon’.

Testlocatie	Ardennen
Testomstandigheden	Regen voorspeld, zon gehad
Temperatuur	Dik 20 graden
Testkilometers	123
Bijzonderheden	De Indian FTR is een geweldig knappe machine met een heel eigen stijl. Bezoek gerust eens een Indian-dealer en neem de tijd om de FTR te bewonderen.

Waarom rijden we de 2022 Indian FTR R Carbon?

Hoewel Indian een kleine speler is in de Benelux, appreciëren we het enorm dat de Amerikanen de moeite doen om de FTR conform Euro5 te maken. Daarbij gingen ze grondig te werk, met meer aanpassingen dan verwacht.

De Indian FTR behoudt voor het nieuwe modeljaar de gekende dirt track-styling, maar hij is nu meer straatgericht geworden. Een eenvoudige optelsom leert dat de FTR nu een street tracker is, en zo noemt Indian hem ook. Die naamgeving houdt in dat de bandenmaat geslonken is naar 17 inch voor en achter, waar het voorheen 19 en 18 inch was. De zithoogte is met 30 mm gedaald om makkelijker met je boots aan de grond te komen. Ook het stuur is 40 mm smaller. Dat is niet alleen handig voor mensen met extreem korte armen, maar het is vooral niet meer noodzakelijk om het stuur zo breed te maken. Doordat de kleinere wielen is er minder hefboomwerking van het stuur nodig om de FTR een bocht in te duwen.

Uitschakelbare cilinder

Het motorblok van de 2022 Indian FTR R Carbon is nog steeds een vloeistofgekoelde V-twin die 1203cc meet, 123 pk levert en 120 Nm koppel produceert. Ook Amerikaanse motorfietsen ontsnappen niet aan de strenge Euro5-normen als ze hier een rol van betekenis willen spelen. In het geval van de FTR-tweecilinder houdt dat in dat er vooral aanpassingen zijn uitgevoerd aan de inlaat, zoals onder andere aan de injectoren, het gasklephuis en de airbox. Verder is de versnellingsbak wat verfijnd om soepeler te kunnen schakelen, werd de gasreactie beter afgesteld en is de instelbare ABS-functie verdwenen. Tractiecontrole inclusief wheeliecontrole is nog wel uitschakelbaar. Een leuke toevoeging, al helemaal tijdens een warme dag, is het uitschakelen van de achterste cilinder bij stilstand. Dat gebeurt automatisch als het blok warmer wordt dan 80 graden. Je kunt er ook voor kiezen om de twee cilinders te laten draaien. Als het stervenskoud is bijvoorbeeld.

Line-up

Gelukkig is het dat niet op de testdag. Hoewel Vielsalm en omstreken nogal vaag is door een dikke laag ochtendmist, belooft het toch een mooie dag te worden. Die wordt trouwens alleen maar mooier als we mogen plaatsnemen achter het stuur van de FTR R Carbon. Voor de niet-kenners; dat is de topversie in de FTR-line-up.

Die bestaat verder uit de standaard FTR, die volledig instelbare vering voor- en achter heeft en cruisecontrol. De FTR S heeft daarbovenop een Akrapovic, verschillende rijmodi, een lcd-touchscreen en een IMU met onder andere wheelie- en stoppiecontrol. Het vlaggenschip FTR R Carbon voegt daaraan toe: Öhlins-veerwerk, een ander zadel en covers, carbon bodypanelen en een genummerde badge. Daardoor lijkt het een gelimiteerde versie, maar de productielijnen blijven draaien. Tot slot is er ook nog de FTR Rally. Die heeft wel zijn 19 inch voor- en 18 inch achterwiel behouden. Het model kenmerkt zich verder dlor het hogere zadel en het bredere stuur van de vorige versie.

Cruisen of scheuren?

Van de meeste motoren kun je ongeveer verwachten hoe ze zullen rijden. Van een extreme acceleratie op de Kawasaki Z H2 tot ultiem comfort op de BMW R1250RT. Maar hoe zit dat met een Indian FTR? Zal die vooral gemaakt zijn om te cruisen, zoals de rest van het Indian-gamma? Of heb je hier toch meer te maken met een fijne stuurmachine die vooral zijn styling haalt van het in Amerika zo geliefde dirt track? Het blijkt om die laatste optie te gaan. Op zich is dat geen verrassing, maar wel een openbaring. De FTR is een machine die uitgebalanceerd aanvoelt en uitnodigt om flink gas te geven. Zijn karaktervolle V-twin heeft steeds een antwoord klaar en trekt gewillig door zijn toerenbereik. Hoog in toeren voel je het blok wel stevig vibreren in het stuur, maar omdat je daar toch maar even in blijft alvorens op te schakelen, is het dus ook niet heel storend. Het is eerder een toevoeging aan de beleving.

Indian FTR 1200 Rally – Eerste test

Öhlins, Brembo, Metzeler

Trillingen van slecht wegdek worden op hun beurt dan weer mooi uitgefilterd door de fijn presterende Öhlins-vering. Je verwacht niks anders van de Zweedse specialisten, maar op sommige motoren staan die gele veerkronkels soms te hard ingesteld. Op de FTR voelen ze eerder wat zacht aan en zijn ze dus meer op comfort gericht. Ga wat pushen terwijl je de motor platlegt in de bocht, en ook dan houden ze de FTR op zijn plek. Dat is de kracht van een goede veer. En daar betaal je ook voor.

Nog zo’n grote naam die we waarnemen is Brembo. Ook daar verwacht je veel van, en worden opnieuw de verwachtingen ingelost. De remmen zijn goed doseerbaar en knallen er hard in als je op te hoge snelheid plots een krappe bocht moet induiken. Uiteraard ook met dank aan de uitstekende Metzeler Sportec-banden.

Verder worden we ook nog enthousiast van het erg goed werkende lcd-touchscreen, dat een heel logische menu-opbouw heeft en waarmee je makkelijk de drie zeer verschillende rijmodi kunt vinden en inschakelen. Lukt het toch niet met je te dikke winterhandschoenen, dan kun je ook nog altijd via knopjes aan het stuur de gewenste actie uitvoeren.

Conclusie 2022 Indian FTR R Carbon

De Indian FTR is een motorfiets die vooral klanten moet trekken omwille van zijn knappe looks. Hoewel smaak persoonlijk is, staat hier naar mijn mening een erg mooie machine. Het design is zeer geslaagd, de kleurencombinaties zijn goed gekozen, de carbon onderdelen op de FTR R Carbon zijn van echt carbon en de afwerking is onberispelijk. Het is ook een unieke motor in zijn segment, want wat kun je hiermee vergelijken? Een Ducati Monster 1200 komt nog het dichtst in de buurt, maar die wordt niet meer gemaakt. Voor dat unieke betaal je wel een stevige prijs. De standaard FTR kost € 16.590,-, maar voor de door ons geteste R Carbon ben je € 21.790,- kwijt. Dat is veel geld – hoewel die het waard is met alle premium onderdelen – en je krijgt er een mooie en fijn rijdende machine voor terug.

Pluspunten 2022 Indian FTR R Carbon

Design, stijl, rijdt goed

Minpunten 2022 Indian FTR R Carbon

Is Europa al klaar voor een street tracker?

Yamaha XSR900: een racer geïnspireerd door de TZ750

Door

Redactie

-

14/06/2021

0

Ontwerper Jeff Palhegyi is geen onbekende in het Yamaha Yard Built-project. Ditmaal brengt hij met de Yamaha XSR900 een hommage aan de TZ750 waarop Giacomo Agostini won.

Jeff Palhegyi doet het weer en herinterpreteert voor het Yard Built project een Yamaha-model volgens zijn visie. In 2017 nam hij de SCR900 onderhanden en verheerlijkte daarmee de scrambler-filosofie dat behoort tot het erfgoed van Japan. Dit jaar is het basismodel een XSR900, die hij heeft aangekleed met een grote spoiler en een tophalf. De one-off doet denken aan de Yamaha YZ750, een model uit de tweede helft van de jaren zeventig.

Inspiratie uit het verleden

Het team van Jeff Palhegyi heeft zich, in de geest van het Yamaha Sport Heritage, laten inspireren door een retro te creëren op basis van een moderne motorfiets. In feite is de Yamaha TZ50 een wedstrijdmotor die van 1974 tot 1979 werd gebouwd voor de toen nieuwe Formule 750, de grootste cilinderinhoudsklasse in het wereldkampioenschap. De machine was meteen een winnaar, eerst in het Nieuw-Zeelandse kampioenschap met John Boote. Maar zijn internationale debuut kwam in een endurancerace, de Daytona 200 mijl, met het succes van Giacomo Agostini, die net naar Yamaha was overgestapt, vóór Kenny Roberts. Een overwinning die Agostini herhaalde in de 200 Miglia di Imola, opnieuw voor Roberts.

‘Werken met Jeff Palhegyi Designs was een ongelooflijk avontuur, aldus Derek Brooks, Product Line Manager Yamaha Motorcycles. ‘We hebben in de loop der jaren een lange weg afgelegd en Jeff’s nieuwste ontwerp, de op de TZ750 geïnspireerde XSR900, vertegenwoordigt onze geschiedenis in die zin dat het de moderne prestaties en neo-retro uitstraling van de XSR combineert met Yamaha’s racestijl’. Palhegyi’s interpretatie van de XSR900 komt voort uit de erfenis van dat motorverleden: ‘Ik wilde een XSR900 in retrostijl maken die eruitzag als de officiële Yamaha-racemotoren uit de jaren 70 en 80,’ aldus Jeff Palhegyi. ‘Mijn inspiratie kwam uiteindelijk van de TZ750’.

De wijzigingen

Overal zijn er stijlkenmerken van de TZ750, want dat was het thema van de motorfiets. De bovenbouw maakt daarvan een belangrijk deel uit van het geheel, omdat die de vormen van de motorfiets uit die tijd weergeeft. Een resultaat dat te danken is aan de meer dan twintig jaar ervaring van Jeff Palhegyi. Zijn carrière gaat terug tot 1995. De kuip van de Yamaha XSR900 was de grootste uitdaging van het Yard Built-project, waarbij de achterzijde, de tank, het onderste deel en de kuip van de grond af werden opgebouwd, om zo dicht mogelijk bij de TZ750 te komen.

Yamaha R7: de nieuwe generatie Supersport van Yamaha

‘Het tankontwerp was een ander zeer uitdagend deel van het bouwen van deze motorfiets, Om het zo goed mogelijk op de TZ750 te laten lijken, moesten we ook de binnentank op de aluminium afdekking monteren. Dus moesten we alle interne componenten maken, wat een zorgvuldig ontwerp en fabricage vereiste,’ legt Palhegyi uit.

Naast de met de hand gebouwde kuipdelen, heeft Jeff Palhegyi Designs veel speciale onderdelen voor het XSR900 Yard Built gebruikt, waaronder:

Dymag wielen gebouwd voor de huidige Yamaha YZF-R1 (aangepaste assen, tandwielen en aangepaste spacers werden gefabriceerd door Jeff Palhegyi Designs voor de juiste pasvorm)
Graves Motorsports titanium uitlaatsysteem
Graves Motorsports clip-on stuur
Sato Racing voetsteunen
Bridgestone Battlax Racing Street RS10 banden
Mead Speed vintage tankdop en windscherm
Aangepaste stoel gebouwd door Howard McKee
Aandrijfcomponenten eindaandrijvingsketting
Custom verf door Benny Flores

‘Het monteren van de vers gespoten carrosserie op de XSR900, was het favoriete onderdeel van dit project,’ zei Palhegyi. ‘Toen we het samenstelden en beseften dat het precies was waarop ik hoopte toen ik de motorfiets voor het eerst schetste op een cocktailservet, bleek al onze inspanning zeer de moeite waard.’

Logisch: Benelli Leoncino Sport 500

Door

Redactie

-

14/06/2021

0

De caféracerversie van de Leoncino 500, die op de EICMA 2017 werd geïntroduceerd, heeft zijn debuut gemaakt in China.

Herinner je je nog de Leoncino 500 Sport? De intrigerende caféracer-variant van de Leoncino 500, die op de EICMA 2017 werd voorgesteld, had geen productief vervolg gehad. Kennelijk is het idee ergens op de kast blijven liggen. Maar iemand diepte het plan op en op de Chongqing 2020 Motor Show stond-ie er; de Benelli Leoncino Sport 500, Inmiddels staat het model ook al op de Chinese website van Benelli China.

Benelli’s eerste elektrische motorfiets op 2021 Beijing Motor Show

De caféracerversie van de Leoncino 500 verschilt op het eerste gezicht van de Trail en de standaardversie door de kuip over de koplamp, een dubbele uitlaat aan de rechterzijde, spaakwielen en een zijtas eveneens aan de rechterzijde.

De zitpositie is herzien in een sportiever stuur bestaande uit twee delen. Er is geen over het blok. Dat moet dus de bekende viertakt tweecilinder zijn, vloeistofgekoeld, 500 cc en 48 pk (35 kW) bij 8.500 tpm en een koppel van 46 Nm bij 6.000 tpm. Ook het frame is identiek en is een klassiek vakwerkframe van stalen buizen. Het remsysteem voor bestaat uit twee 320mm-schijven en radiale 4-zuigerremklauwen, uiteraard voorzien van ABS.

Het is te vroeg om te zeggen dat de Benelli Leoncino Sport 500 ook naar Europa komt.

Bron: Benelli China

Motor.NL TV 2021 – Aflevering 6

Door

Maikel Sneek

-

14/06/2021

0

In Motor.NL TV aflevering 6 van Motor.NL TV testen we de Benelli Imperiale 400, hebben we het met RST over airbagtechnologie en praten we met Rogier van MotorKledingstore.nl over bagagemogelijkheden voor op de motorfiets.

Robokoppeling? Honda patenteert een ride-by-wire-koppeling

Door

Redactie

-

14/06/2021

0

Honda heeft een octrooi aangevraagd voor een ride-by-wire koppelingssysteem dat lijkt op de tegenwoordig populaire throttle-by-wire-systemen. Is dit een stap te ver?

Elektronisch ingrijpen op motorfietsen is altijd al een controversieel onderwerp geweest en heeft de neiging de gemeenschap in tweeën te delen. De laatste editie van deze saga is op komst, in de vorm van een ride-by-wire-koppeling die Honda heeft gepatenteerd voor gebruik op toekomstige motorfietsen.

Een ride-by-wire-koppeling, die op dezelfde manier werkt als de throttle-by-wire-systemen die nu veelvuldig op moderne motorfietsen en scooters worden toegepast om ondersteuning van de ECU mogelijk te maken, zou het mogelijk maken dat de elektronica zich ook met het koppelen gaat bemoeien.

Uit de patenttekeningen en rapporten blijkt dat de koppelingshendel verbonden zal zijn met een hydraulische drukregeleenheid om een typisch koppelingsgevoel te behouden. De druk wordt gemoduleerd met een elektrische pomp. Het lijkt erop dat de drukregeleenheid ook gegevens van de gashendelopeningsgraad-sensor, blok- en motorsnelheidssensoren, schakelbelasting et cetera zal opnemen.

Honda zal ongetwijfeld gebruik maken van hun kennis van het DCT-systeem, dat prominent aanwezig is in de Forza 750, X-ADV CMX1100 Rebel en de Africa Twin.

Honda broedt op intelligente V4 met lage uitstoot

Gaat Honda te ver met de elektronica?

Sommigen zullen zeggen dat dit weer een stap is om de rijder de volledige controle te ontnemen. Wat is de volgende stap, brake-by-wire? De ingreep moet zeer intelligent ijn wil het van enig nut zijn. Soms kan een computer geen rekening houden met externe factoren, die nu eenmaal meespelen in de dagelijkse praktijk. Hoe slim de computer ook is.

Als je bijvoorbeeld op een helling een beetje motorrem nodig hebt en de computer denkt daar anders over… Soms is het beter om een constant koppelingsgevoel te hebben dan een steeds wisselende koppeling. De Japanse reus heeft misschien of misschien ook helemaal niet plannen om deze robo-koppeling ooit het daglicht te laten zien. Niettemin is het intrigerend hoe elektronica zich verder ontwikkelt.

Klassieke custom was een nieuwe Kawasaki

Door

Redactie

-

14/06/2021

0

Tole Motorworks uit Indonesië heeft onlangs een standaard Kawasaki W175 omgetoverd tot de retro custom die je hier ziet. Deze bobber/chopper-hybride kreeg de naam Cahaya Ilahi – ‘goddelijk licht’ in het Indonesisch). De contraptie is strak, smaakvol en overgoten met sixties stijl.

Febrian Ramadhan, uit Bogor, West-Java, is de man achter de eenmanszaak Tole Motorworks. Hij is de eigenaar, operator en constructeur en is pas 25 jaar oud. Voor iemand van zijn leeftijd is het indrukwekkend om zijn artistieke visie en talent zo smaakvol en mooi te zien uitpakken.

De geschiedenis van Kawasaki (video)

De Kawasaki W175 wordt sinds 2017 gemaakt en is alleen verkrijgbaar inZuidoost-Azië. Het is het een populaire basis voor customization dankzij de compacte, luchtgekoelde 178cc-eencilinder, het simpele frame en de eenvoud van de motorfiets.

Ramadhan ging voor een Britse chopper-look, maar lijkt die lijn te verlaten met een bobberachtige hard tail achterzijde overgoten met een vleugje vintage tracker-styling. Aan de voorkant is het volledige remschijf-remsysteem van het origineel verwijderd. Een kleine koplamp past smaakvol in het totaalbeeld en de retro-look wordt verder geaccentueerd door een strak stuur, klassieke handvatten, vorkmoffen en spaakwielen met vintage Firestone-rubber.

De trommelrem achter werd verplaatst naar de linkerkant van het wiel, waardoor de rechterkant van de motor open bleef voor de mid-set header uitlaatpijp en de throwback-megafoondemper. Ramadhan klopte de peanut-tank en het spatbord met de hand, waarbij hij zijn vaardigheden met de hamer tentoonspreidde. De lak is gedaan door de lokale paintshop Bronx Kustompaint. Die gebruikte een ingetogen gouden kleur, die perfect past bij de aard van de bouw. De standaard Kawasaki-badge is een leuke touch, op een of andere manier lijkt het alsof het werd opgediept bij een autokerkhof.

Hoewel de Cahaya Ilahi vele mooie kenmerken heeft, is het moeilijk er één aan te wijzen. Ramadhan’s rijdende vintage is echt een som van alle onderdelen. Al met al is dit nostalgische kunstwerk een massage voor je ogen.

MV Agusta: 12 nieuwe modellen voor einde 2024

Door

Redactie

-

14/06/2021

0

De CEO van MV Agusta, Timur Sardarov, onderscheid zich van andere topmanagers omdat hij ongebruikelijk mededeelzaam is over de toekomst van zijn bedrijf. Veel bedrijven houden hun kaarten graag tegen de borst totdat ze er helemaal klaar voor zijn om hun afgeronde projecten te laten zien. Maar dat is niet de manier waarop Sardarov te werk gaat.

In een nieuw interview met het Italiaanse persbureau Adnkronos, was Sardarov zijn gebruikelijke openhartige zelf. Hij legde onder andere uit dat de kapitaalinjectie van 30 miljoen euro in MV in april 2021 werd gedaan zodat het bedrijf formeel uit de herstructureringsovereenkomst kon stappen, een jaar eerder dan oorspronkelijk gepland. Dat, aldus Sardarov, weerspiegelt een bedrijf dat in staat is om zijn doelstellingen te bereiken en verder te gaan zoals gepland.

2021 MV Agusta Brutale 1000RR profiteert van Euro5

Wat houden die plannen in? Over sommige hebben we al het een en ander gehoord, van een aanstaande elektrische fiets tot een 950cc-adventure bike. In november 2020 had Sardarov het in een ander interview ook over een 500cc-platform. In dit meest recente gesprek gaf hij meer inzicht in een tijdlijn waarbinnen de wereld de resultaten van deze bedrijvigheid zal gaan zien. Tegen 2024, zei hij, zal MV’s gamma motorfietsen groeien met een geschatte 40 procent – inclusief de lancering van die twee nieuwe modellen, evenals ongeveer 12 nieuwe updates.

Voor degenen die zich afvragen of dit iets te maken heeft met MV Agusta’s verschuiving naar het aanbieden van extra mobiliteitsopties voor klanten die niet op een motor rijden: Dat heeft het niet. Tegen augustus 2021, zei Sardarov, zal MV volop bezig zijn met zijn motorfietsen en andere mobiliteitsgerichte producten. Maar deze producten zijn niet opgenomen in de schatting van 12 nieuwe fietsen in 2024.

Volgens Sardarov zijn ze eerder bedoeld om de kloof te overbruggen tussen lichtere vormen van mobiliteit en zwaardere, zoals motorfietsen. MV Agusta’s toekomst, zoals hij het ziet, zal een volledige reeks producten omvatten die de klanten helpen om te komen waar ze willen, op de manier waarop ze er willen komen.

Sardarov maakte ook van de gelegenheid gebruik om in te gaan op twee hardnekkige geruchten die de laatste maanden de ronde doen. Een daarvan is de mogelijke herlancering van de merken Cagiva of Elefant onder de paraplu van MV Agusta. Hij zei dat de marketingafdeling van het bedrijf momenteel de beste tactiek op dat front analyseert en voegde eraan toe dat er begin juni 2021 nog geen beslissingen werd genomen.

Het andere gerucht betreft een mogelijke overname van MV Agusta door KTM. Sardarov ontkende dat dit idee op waarheid berust en herhaalde dat MV Agusta momenteel een vijfjarenplan heeft dat het zelfstandig, als onafhankelijk bedrijf, wil uitvoeren. Het is ook mogelijk dat het zijn onafhankelijkheid na dat tijdsbestek behoudt. Hij karakteriseerde deze geruchten als zeer speculatief.

Helm dragen in Denemarken niet zo geliefd

Door

Redactie

-

14/06/2021

0

Het creatieve communicatiebureau &CO heeft net een hilarisch spotje over helmveiligheid uitgebracht. De video zal je doen glimlachen, misschien zelfs lachen. Met meer dan 545.000 views in de eerste drie dagen dat het online was, snap je meteen waarom de clip viraal is gegaan.

De commercial, gemaakt in opdracht van de Deense Raad voor de Verkeersveiligheid, neemt je mee naar een Deens plattelandsdorpje in het jaar 893. We maken kennis met Svend, de stoere heerser van het dorp en leider van een leger dat op het punt staat Engeland te gaan plunderen. Terwijl hij zijn paard bestijgt om zijn troepen naar de invasie te leiden, rent zijn zoon naar hem toe met een helm in zijn handen. Hij reikt de stalen helm uit naar zijn vader, die het gebaar negeert en zijn troep tot actie oproept.

‘Svend, moet jij geen helm dragen?’ vraagt een van zijn mannen?.

‘Nee, het is irritant. Mijn hoofdhuid jeukt ervan,’ antwoordt Svend en voegt eraan toe: ‘Ik ben een voorzichtige ruiter,’ voordat hij de helm uit de handen van zijn zoon schopt.

Svend portretteert natuurlijk de macho-rijder van vandaag die weigert een helm te dragen vanwege … alles wat nadelig zou kunnen zijn aan het dragen van een helm. De reclame is gericht op fietsers, maar het is gemakkelijk om de vergelijking te trekken met koppige motorrijders.

WorldSBK Misano: Michael zoekt naar antwoorden

Door

Asse Klein

-

14/06/2021

0

Een tiende plaats was het maximale voor Michael van der Mark tijdens de WorldSBK in Misano, waar voor het eerst weer 5.000 fans bij aanwezig mochten zijn. De Nederlander voelde zich niet comfortabel op de BMW M1000RR. Zijn team gaat daarom van 21-22 juni testen op Navarra, in een poging om daar verandering in aan te brengen.

Wanneer je als rijder moeite hebt om de motor gestopt en aan het sturen te krijgen is dat al lastig, maar helemaal op een circuit als Misano. Michael van der Mark kreeg deze problemen met de BMW M1000RR maar moeilijk opgelost. Daardoor kon hij zijn stijgende lijn, ingezet bij de voorgaande races in Estoril, niet doortrekken. Vooral wanneer de baantemperatuur steeg, werden de problemen groter. Nu was het aan de Adriatische kust in Italië erg warm tijdens de derde ronde van de WorldSBK, wat voor de Nederlander nadelig werkte. Ook teamgenoot Tom Sykes, die samen met Chaz Davies wordt gezien als de beste remmer van het veld, had juist op deze punten moeite om de rijders achter zich te houden. Na een dertiende tijd in de Superpole, wist Michael in de openingsfase van Race 1 wat plaatsen goed te maken. Maar door de problemen aan de voorkant van zijn BMW, had de Rotterdammer niet het tempo om de rijders voor hem te volgen. Hij finishte als tiende, op 28 seconden van winnaar Michael Ruben Rinaldi.

WorldSBK Aragon/Estoril: Het is niet wat het lijkt voor Van der Mark en BMW

Snelheid ontbrak

In de Superpole sprintrace zat het al helemaal niet mee. Nadat Michael in de eerste bocht moest uitwijken voor de crashende Chaz Davies, kwam hij in zijn opmars in de vierde ronde ten val. De race werd opnieuw door Rinaldi gewonnen. Michael’s laatste kans om zijn weekend te redden was Race 2. Deze keer kwam hij niet goed van zijn plek, maar wist hij in het vervolg van de race wat plaatsen te winnen. Van der Mark finishte op 25 seconden van winnaar en oud-teamgenoot Toprak Razgatlioglu, die zich dit jaar duidelijk erg sterk voelt op de Yamaha. Het positieve van Race 2 was dat hij zijn teammaat Tom Sykes wist te kloppen, het negatieve dat de gewenste snelheid er nog niet was.

Op naar Donington

Tijdens de geplande test in Navarra worden er nieuwe onderdelen getest, die Michael hopelijk gaan helpen. De volgende ronde is op Donington Park, een circuit waaraan Michael bijzondere herinneringen heeft. Drie jaar geleden (2018) wist hij daar zijn eerste WorldSBK-zeges te scoren. Het betekende toen ook de eerste zege voor Yamaha na hun terugkeer in de WorldSBK. Dat Michael dit kunstje nu al op de BMW kan herhalen, lijkt zeer onwaarschijnlijk. Maar zijn er in de motorsport al niet gekkere dingen gebeurt?

WorldSBK stand na 9 races

1          Jonathan Rea (GB)        Kawasaki          149
2          Toprak Razgatlioglu (TR)           Yamaha            129
3          Scott Redding (GB)       Ducati 104
4          Alex Lowes (GB)            Kawasaki          88
5          Michael Ruben Rinaldi (I),         Ducati 82
6          Garrett Gerloff (USA)    Yamaha            52
7          Michael van der Mark   BMW   52
8          Tom Sykes (GB) BMW    51
9          Chaz Davies (GB)          Ducati 48
10        Andrea Locatelli (I)       Yamaha            45

Motorrijden is voor iedereen

MXGP Rusland: Waarom deze tweede plek van Herlings zo anders is

Eigen Huis & Tuin

Heel diep gat