dinsdag 22 juli 2025
Home Blog Pagina 648

Eerste test: 2021 CFMoto 700CL-X

0
2021 CFMoto 700CL-X

Het standaard antwoord op de vraag ‘hoe zit dat eigenlijk met die Chinese motorfietsen’ was altijd: veel beter dan voorheen, maar ze kunnen nog niet concurreren met Europese of Japanse motoren. Vele testverslagen meldden ook de zin ‘Daar zijn de Chinezen’. Wel, met de 2021 CFMoto 700CL-X kunnen we (eindelijk) zeggen: ze zijn er.

TestlocatieArdennen
TestomstandighedenBewolkt met af en toe een druppel
Temperatuur18 graden
Testkilometers140
BijzonderhedenDe 700CL-X heeft een crossplane-tweecilinder aan boord, net zoals de Yamaha XSR700. En die XSR is ook een 700cc-retro naked. Kopieergedrag van CFMoto of een stevige uitdager voor de Yamaha?

Waarom rijden we de 2021 CFMoto 700CL-X?

CFMoto timmert hard aan de weg om hun Chinese voet aan grond te krijgen in Europa. De 700CL-X is compleet nieuw, van frame tot motorblok en van concept tot design.

Uiteraard mag je niet alle Chinese motorfietsen over dezelfde kam scheren. Een CFMoto is geen Voge en een naked bike geen allroad. Toch is de (rij)kwaliteit in de meeste gevallen heel gelijkwaardig, afhankelijk van welk werelddeel of land de machine komt. Dit terzijde, want in de Belgische Ardennen testen we voor de eerste test de gloednieuwe CFMoto 700CL-X. Die is zo nieuw als een motor nieuw kan zijn: het design, het frame, het motorblok en de serie waarvan deze ‘Heritage’ de eerste is. Later volgen een ‘Adventure’ en ‘Sport’ op dezelfde basis. Dat de 700CL-X opvalt, is niet gelogen. En dat bedoelen we op een positieve manier. De machine ziet er stijlvol uit, met twee goede kleurencombinaties, een mooie lijn en vele geslaagde details. Zo is de letter/vorm ‘X’ een constante in het design. Te beginnen met de koplamp die rond is, met daarbij een X-vorm als DRL. Verder kom je de X ook tegen op de aluminium platen op de benzinetank, op het voorste spatbord, het motorblok en boven het achterlicht. Die laatste moet je echt goed zoeken, maar dat er aandacht is besteed aan details, mag duidelijk zijn. Zo is de kleur van de voorvork goud voor de Twilight Blue, en eerder bronskleurig voor de Coal Grey. Het achterspatbord is niet bevestigd op het subframe, maar op de swingarm waardoor het er allemaal nog net wat strakker en korter uitziet. De prachtige Y-vormige wielen – goudkleurig op de Coal Grey en zwart op de Twilight Blue – had je natuurlijk allang gezien. En ja, die fantastische Supertrapp-achtige uitlaat zit er standaard op. Net als cruisecontrol.

2021 CFMoto 700CL-X

Vol goede moed

Een sterk begin dus voor de 700CL-X. Maar er mooi én mooi afgewerkt uitzien, is één ding. Als blijkt dat de machine belabberd rijdt, heb je daar behoorlijk weinig aan. Niemand zal deze motor kopen om hem in de woonkamer te zetten naast zijn klassieke Ducati of MV Agusta. Maar al vanaf de eerste meters voel je dat het goed zit op de CFMoto. En daarmee bedoelen we niet alleen de zitpositie. Die is prima, zonder meer. Je knieën maken best een stevige hoek, maar oncomfortabel wordt het niet. Door het brede en vrij hoge stuur heb je wel ergens een gevoel van op een cruiser te zitten.

Dat gevoel ebt al snel weg wanneer je de eerste bocht aansnijdt. De CFMoto duikt er vol goede moed in en blijft mooi neutraal. Geen gekke dingen, geen balansproblemen, gewoon zuiver. Het vertrouwen is er meteen en dat geeft een geruststellend gevoel. Of de fantastische Pirelli MT60RS-banden daar iets mee te maken hebben, is moeilijk te zeggen. Maar het geheel werkt uitstekend. De 2021 CFMoto 700CL-X laat zich makkelijk platleggen en blijft te allen tijde stabiel. Een correctie uitvoeren als je al op hellingshoek ligt? Doe maar. Snel overgooien in een korte S-bocht? Heel graag. Op het laatste moment vol in de remmen? Iets minder graag. De enkele schijf vooraan van J. Juan doet prima zijn werk en remt zeker voldoende, maar op de wat sportievere stukken was een tweede schijf fijn geweest. Maar het remgevoel is trefzeker en vol gevoel, dus geen reden tot klagen.

Naast bekende merken als J. Juan en Pirelli doet CFMoto ook beroep op Kayaba. De voorvering is uitgebreid instelbaar qua voorspanning en uitgaande demping (20 standen), de unit achteraan enkel qua uitgaande demping in eveneens 20 standen. Wij reden in de standaard instelling en vonden die prima voldoen. Het was zelfs aangenaam comfortabel over soms slechte Ardeense wegen. Ook bij sportief rijden schoot de vering niet tekort en bleven ze voldoende opgespannen om de machine op zijn rijlijn te houden.

Dubbeltest Aprilia Tuono 660 vs. Honda CB650R

Hoezo, crossplane?

CFMoto heeft voor de 700cc-tweecilinder gekozen voor een crossplane-opstelling. Dat combineert niet alleen mooi met de naam CL-X en met de vele kruisjes in het design, maar houdt zoveel in als dat de kruktappen onder een hoek van 90 graden staan. Daardoor krijg je een ongewone ontstekingsvolgorde wat als resultaat heeft dat de twee-in-lijn het loopkarakter en de sound van een V-twin krijgt. Daarbij heeft een crossplane-opstelling meer punch bij lage toeren. Het perfecte voorbeeld hiervan is de veel gelauwerde CP2-unit van de Yamaha XSR700. Het motorblok van de CFMoto 700CL-X voelt helemaal anders aan. Sterker nog, je hebt helemaal geen crossplane-gevoel. Onderin z’n toeren mist hij wat power, maar vanaf 6.000 tpm krijgt hij plots een enorme boost. Alsof een VTEC inkickt. Laat dat gebrek aan crossplane-gevoel trouwens geen negatief commentaar zijn. Een ‘gewone’ paralleltwin kan ook heel fijn lopen. Het is gewoon opmerkelijk dat het verschil met de Yamaha-motor of eender welk ander crossplane-motorblok zo groot is.

Als je bovenin toeren rijdt, moet je je wel stevig vastklemmen, want de CFMoto kan giftig snel zijn. Een bocht uitkomen in lage versnelling is een kwestie van gas goed doseren. Zeker op een vochtige weg moet je dan niet te enhtousiast aan het gashendel trekken, want over tractiecontrole beschikt de 2021 CFMoto 700CL-X niet. Onder normale, droge omstandigheden zul je die ook niet nodig hebben met ‘slechts’ 75 pk, maar op een koude, natte weg is het toch welkom. In dat geval kun je het best de rijmodus op ‘Eco’ zetten in plaats van ‘Sport’. En je hoeft daarvoor zelfs geen gas te lossen. Je kunt het rijdend switchen. De Sport-stand is wel veruit de plezierigste modus. Niet agressief of te bijtend, gewoon prima voor dagelijks gebruik. De Eco-stand mijd je het best, want de power valt er als een patatzak van in elkaar.

Panache

Met de rode zone die op de teller bij 8.000 tpm begint, moet je ook niet te veel rekening houden. De tweecilinder levert zijn maximaal vermogen pas bij 8.500 tpm en je merkt dat het blok rond die toerentallen behoorlijk aan de zwier gaat. De Chinezen hebben er echt een apart en karaktervol motorblok van weten te maken.

De verantwoordelijke van de versnellingsbak mag wat ons betreft ook promotie krijgen. Zelfs met nauwelijks 400 km op de teller van onze testmachine, schakelde de zesbak boterzacht en heerlijk direct. De slipperkoppeling werkt perfect, waardoor je je niet te veel zorgen moet maken met een koppeling die je te snel laat opkomen bij het optrekken. Door de korte, trefzekere klikjes kun je extreem snel afschakelen. Soms zelfs zo snel dat het lcd-dashboard het niet kan volgen en er wat achteraan hinkt. Geen tft, hoor ik je denken. Inderdaad, en dat zie je terug in de prijs.

Conclusie 2021 CFMoto 700CL-X

De aankoopprijs blijft een belangrijk argument om voor een Chinese motor te kiezen. Als we de CFMoto 700CL-X vergelijken met zijn concurrenten, de Yamaha XSR700 en Benelli Leoncino, dan valt hij daar precies tussenin. € 7.699,- (€ 7.048,- in België) is best een scherpe prijs voor een gloednieuwe machine die standaard beschikt over cruisecontrol, hoogwaardige onderdelen van bekende merken en een tiptop afwerking. De prijs kan natuurlijk ook gedrukt worden door het gebrek aan tractiecontrole en het gebruik van een ouderwets, maar verder helemaal prima lcd-display. Als de 700CL-X een voorbode is van wat er nog allemaal gaat komen van CFMoto, dan kunnen we niet wachten op de volgende modellen.

Pluspunten 2021 CFMoto 700CL-X

  • Looks
  • stuurkarakter
  • prijs

Minpunten 2021 CFMoto 700CL-X

  • Lcd-dashboard
  • geen crossplane-gevoel
  • geen TCS
2021 CFMoto 700CL-X

Het bijzondere verhaal achter het ontstaan van de MXoN in… Nederland!

0
MXoN Nederland

De kans is groot je bij het horen van Landgoed Duinrell direct denkt aan achtbanen, het Tikibad of heel misschien zelfs wel aan mascotte Rick de Kikker. Dat geloven wij allemaal wel. De reden dat we ons richten op Duinrell is veel mooier, want in 1957 werd daar de basis gelegd voor wat we nu kennen als de Motocross of Nations, de grootste crosswedstrijd ter wereld! 

Weet je wat het oudste individuele wereldkampioenschap in de motorsport is? De GP wegrace? Het WK motorcross? Mis, het is het wereldkampioenschap speedway, dat in 1936 werd ingesteld. De wegrace volgde pas in 1949, de motorcross in 1957. Teamkampioenschappen waren er al wel eerder. De geschiedenis van de Zesdaagse gaat zelfs terug tot 1913! Het tweede teamkampioenschap werd in 1947 ingesteld en daarbij hebben Nederland en België een grote rol gespeeld. Vanuit Nederland was dat Piet Nortier, voormalig hoofdredacteur en uitgever van MOTOR en tevens official die het schopte tot voorzitter van de internationale motorbond FIM. Vanuit België was dat de journalist Jacques Ickx, de vader van de later bekende autocoureur Jacky Ickx. Zij legden de basis voor de Motocross des Nations, nu omgedoopt tot Motocross of Nations (MXoN), waarbij voor de organisatie uiteraard de KNMV werd ingeschakeld. Er werd die eerste keer gereden in de duinen van Duinrell, een landgoed van de adellijke familie Van Zuylen van Nijevelt in Wassenaar, tegenwoordig bekend van Attractiepark Duinrell. Heel vreemd is dit niet, want daar werden de terreinwedstrijden – zoals de cross toen werd genoemd – al een jaar of tien georganiseerd door de Motorclub Wassenaar en Omstreken.

Wereldtitel

Met die wedstrijden kon worden begonnen nadat het Landgoed Duinrell in 1935 voor het publiek werd opengesteld. De plaatselijke motorclub was er snel bij om met succes te vragen of ze daar wedstrijden zou mogen organiseren. Zo ontstond de Duinrell-terreinrit. In de Tweede Wereldoorlog werd er niet gereden, maar enkele maanden na het einde van de oorlog werd op 20 oktober de draad weer opgepakt met een Holland-België, waaraan ook enkele Canadezen op legermotoren deelnamen. Het jaar erop werden er de Nederlandse kampioenschappen gehouden, inclusief zijspannen. Er werd op Duinrell natuurlijk gereden in het duinzand en op veel plekken langs de baan stonden bomen, maar een afzetting zoals wie die nu kennen, was nergens te vinden. Het dat werd opgelost? Feitelijk vormden de toeschouwers de afzetting langs het parcours… Toeschouwers die bovendien niet te beroerd waren om een in het mulle zand gevallen rijder overeind te helpen. En dat was nodig, want de niet al te krachtige motoren hadden het zwaar in het mulle zand, waardoor de rijders, met op hun hoofd een pothelm, geregeld moesten bijsteppen. Bovendien bestonden er nog geen specifieke terreinbanden. Een lange afdaling in het duinzand was daardoor puur overleven

De Holland-België van 1945 was de voorbode van een uitgebreidere landenwedstrijd op Duinrell in het jaar erna. Daaraan namen op 26 oktober 1946 twee teams uit België en Nederland deel en één team uit Engeland. Het tweede team van België won voor Engeland en het Nederlandse B-team. Afgevaardigden van deze drie landen dienden bij de FIdCM (zo heette de FIM destijds) in het voorjaar van 1947 een verzoek in om deze geslaagde landenwedstrijd de status van wereldkampioenschap te verlenen. Dat verzoek werd gehonoreerd en zo kwam er daarom al meteen vanaf dat jaar een landenwedstrijd onder de naam Motocross des Nations.

Start van de eerste Motorcross der Naties in 1947 op Landgoed Duinrell.

Tijd bepaalt uitslag

Aan de eerste WK-wedstrijd, verreden op zaterdag 26 juli op Duinrell, namen dezelfde landen deel als het jaar ervoor. De teams bestonden uit maximaal zeven rijders: vijf strijdend voor het klassement en twee reserves. Die reserves mochten wel aan de races deelnemen, maar hun resultaten telden niet mee voor de teamuitslag. Op het programma stonden twee manches van elk acht ronden. In totaal betekende dat zo’n 25,6 kilometer ploegen door het mulle zand… 

De Ariel Colts van Aad Versteeg: ‘We moeten die lichte motorfietsjes koesteren’

Anders dan nu golden voor het bepalen van de uitslag niet de plaatsen waarop de rijders over de finish kwamen, maar de gereden tijd. Van elk team telden de beste drie totaaltijden over de twee manches. De verschillen bleken uiteindelijk uitermate klein te zijn, want op een totaaltijd van net iets minder dan vier uur zat er een verschil van slechts negen seconden tussen het A-team van de Britten en het B-team van de Belgen. Het was sowieso een overwinning op het nippertje, want slechts drie van de vijf Britten finishten in beide manches. Van de beide Belgische teams werden vijf rijders geklasseerd. Meer dan 12.000 toeschouwers waren die dag getuige van de geboorte van de Motorcross des Nations, waardoor duidelijk is dat de interesse in deze unieke landenwedstrijd altijd zeer groot is geweest. En er zijn meer overeenkomsten, want de loting speelt nog altijd een grote rol. Tegenwoordig voor de startpositie van de kwalificatieheat, in de jaren vijftig zelfs voor de startopstelling van de wedstrijd. Voor er überhaupt kon worden gestart, moesten eerst de drie volksliederen van Nederland, België en Engeland worden gespeeld. Met meer dan veertig deelnemende landen is dat tegenwoordig gelukkig niet meer het geval. 

De beste individuele prestatie over twee manches werd overigens geleverd door de Belg Auguste Mingels (Triumph), die in de eerste reeks met een achterstand van bijna vijftig seconden tweede was geworden, achter de Brit Bill Nicholson (BSA). Geen probleem; het ging immers niet om de klassering, maar om de tijd. In de tweede reeks was Mingels precies een minuut sneller dan zijn landgenoot Marcel Meunier (Triumph), met 1.16.06,3. Tweede werd Nicholson, op bijna één minuut, vierde de Brit Hugh Viney (AJS) op ruim tweeënhalve minuut. Het resultaat van Viney telde echter niet mee voor het teamresultaat, want hij was reserverijder van het Britse B-team.

Cross en wegrace

Beste Nederlander was Hendrik Veer (Matchless), zoals hij in het programmaboekje stond vermeld. Hij werd uiteindelijk vierde en negende in de manches. Heel knap, maar als je weet dat Hendrik Veer later in actie kwam onder de naam Drikus Veer, dan weet je dat er nog veel betere resultaten aan zouden komen. Op de weg, want dit was direct zijn enige optreden in de Motocross des Nations. Daarna stapte werd hij wegracer en baarde in 1955 opzien door vierde te worden in de 500cc-klasse tijdens de TT van Assen. Een opvallende deelnemer in het Nederlandse B-team was Dick Renooy, dezelfde coureur die een jaar later op een Eysink de 125cc-klasse van de TT won!

In het teamklassement kwam Nederland er niet aan te pas, want het A-team kon slechts twee resultaten noteren. Naast Drikus Veer finishte Jan van Tilburg (Matchless) in beide manches. Van het B-team was Joop van Heukelom (Triumph) de enige die beide manches uitreed. De teams werden zo vijfde en zesde. 

Hoewel er slechts drie landen aan meededen, werd de wedstrijd een succes en – zo blijkt achteraf – werd op 26 juli 1947 de basis gelegd voor een wereldkampioenschap voor landenteams, een titelstrijd die aanvankelijk nog niet al te veel landen aantrok. In 1948 verdubbelde het aantal landen, want naast de drie van Duinrell kwamen daar Frankrijk, Zweden en Luxemburg bij. Bij de tiende editie, verreden in Namen, waren nog steeds slechts zes landen present: Groot-Brittannië, Zweden, België, Nederland, Denemarken en Duitsland. Weer tien jaar later waren er tien landen, met ook Oost-Duitsland, Italië, Zwitserland en de Sovjet-Unie op de startlijst. Voor de dertigste editie stonden veertien landen aangemeld.

Bloemen voor individueel winnaar Auguste Mingels.

Oranje-succes

Naast de Motorcross der Naties (voorbehouden aan 500cc-motoren) was er vanaf 1961 de Trofee der Naties voor de 250cc en vanaf 1981 de Coupe der Naties voor de 125cc. In deze laatste categorie zegevierde Nederland ook, net als in 2019 tijdens de MXoN in Assen! In 1984 gebeurde dat met de rijders John van den Berk, Dave Strijbos, John Hensen en Jan Postema. In 1985 werden de drie landenwedstrijden samengevoegd tot één wedstrijd, de Motorcross der Naties, aanvankelijk voor 125cc, 250cc en 500cc. Na de teloorgang van de 500cc (en later de 650cc) werd de derde klasse een Open Klasse, waarin de keuze van de cilinderinhoud vrij is. Die formule bestaat nu nog steeds. Het samenvoegen van de drie klassen heeft geleid tot een sterke toename van het aantal deelnemende landen. Zo waren er die eerste keer in het Duitse Gaildorf 21 landen. Vier jaar geleden in Engeland waren het er maar liefst 38. Ondanks de voor veel landen dure reis naar de VS waren er drie jaar geleden in Red Bud toch nog altijd 30 landen present. In Assen waren er in 2019 zelfs meer dan 40 landen aanwezig!

Jack Middelburg: That naughty Dutchman

En al die landen gaan voor zilver, niet voor goud. Een uitspraak die uiteraard enige uitleg vraagt. 

Het winnende team krijgt tegenwoordig de Peter Chamberlain Trophy, een wisselbeker, maar dat was niet altijd zo. Er was eerst een ‘gewone bokaal’. Nadat de Britten in 1949 op Brands Hatch de landenwedstrijd voor de tweede keer hadden gewonnen, was de in 1947 ingestelde wisselbeker echter definitief voor hen. De Britse bond ACU besloot daarom een nieuwe trofee beschikbaar te stellen. Na zijn overlijden in 1954 werd die beker genoemd naar Peter Chamberlain, destijds vice-voorzitter van de International Sporting Commission van de FIdCM en een groot liefhebber van de motorcross.

MXoN in Nederland

(Jaar, Plaats, Podium)

  • 1947 Wassenaar 1. Groot-Brittannië A, 2. België B, 3. België A
  • 1954 Norg 1. Groot-Brittannië, 2. Zweden, 3. België
  • 1961 Schijndel 1. Zweden, 2. Groot-Brittannië, 3. Frankrijk
  • 1967 Markelo 1. Groot-Brittannië, 2. Zweden, 3. België
  • 1972 Norg 1. België, 2. Zweden, 3. Nederland
  • 1976 St. Anthonis 1. België, 2. Nederland, 3. West-Duitsland
  • 1991 Valkenswaard 1. Verenigde Staten, 2. België, 3. Nederland
  • 2004 Lierop 1. België, 2. Nederland, 3. Frankrijk
  • 2019 Assen 1. Nederland, 2. België, 3. Groot-Brittannië

Podiumplaatsen Nederland in MXoN

(Jaar, Plaats, Uitslag, Rijders)

  • 1948 Spa (B) derde Joop van Heukelom, Arend Heida, Appie Koning
  • 1955 Randers (DK) derde Hennie Rietman, Frans Baudoin, Broer Dirkx, Jan Clynck
  • 1964 Hawkstone Park (GB) derde Broer Dirkx, Piet Dirkx, Jo Heyboer, Rudi Boom, Benny Hartelman
  • 1972 Norg derde Frans Sigmans, Pierre Karsmakers, Gerrit Wolsink, Peter Willems
  • 1976 St. Anthonis tweede Frans Sigmans, Gerrit Wolsink, Peter Herlings, Toon Karsmakers
  • 1980 Farleigh Castle (GB) tweede Gerard Rond, Gerrit Wolsink, Kees van der Ven, Toon Karsmakers
  • 1985 Gaildorf (D) tweede Kees van der Ven, Gert-Jan van Doorn, Dave Strijbos
  • 1987 Unadilla Valley (USA) tweede Kees van der Ven, Dave Strijbos, John van den Berk
  • 1991 Valkenswaard derde Gert-Jan van Doorn, Edwin Evertsen, Pedro Tragter
  • 2004 Lierop tweede Marc de Reuver, Bas Verhoeven, Erik Eggens
  • 2016 Maggiora (I) tweede Jeffrey Herlings, Glenn Coldenhoff, Brian Bogers
  • 2017 Matterley Basin (GB) tweede Jeffrey Herlings, Glenn Coldenhoff, Brian Bogers
  • 2018 Red Bud (USA) tweede Jeffrey Herlings, Glenn Coldenhoff, Calvin Vlaanderen
  • 2019 Assen eerste Jeffrey Herlings, Glenn Coldenhoff, Calvin Vlaanderen
Drikus Veer was in 1947 de beste Nederlander.

MV Agusta F3 RR: Supersport met wings

0
MV Agusta F3 RR

In de MotoGP zijn ze al niet meer weg te denken, maar op straat blijft het voor velen wennen. Ja, we hebben het natuurlijk over de wings. Maar wen er maar aan, want het is een ontwikkeling die niet meer tegen te houden is. Ook op straat… Neem de nieuwe MV Agusta F3 RR, het resultaat van een beste studie in de windtunnel. Met als doel uiteraard de prestaties te verbeteren en de efficiëntie van de MV te verhogen. De wings aan de zijkanten van de kuip zijn in dit geval gemaakt van koolstofvezel en kunnen een neerwaartse druk van 8 kilo aan de voorkant genereren. Wel pas bij een snelheid van 240 km/u, maar ach. We zijn de beroerdste niet! Die 240 wordt mede bereikt dankzij een maximaal vermogen van 147 pk @ 13.200 tpm van het Trepistoni-blok (de mooiste naam voor een motorblok ooit?). Neem je er direct een racekit bij, wordt dat 155 pk @ 13.250 tpm. Het racekit onafhankelijke maximale koppel is 88 Nm @ 10.100 tmp. Indrukwekkende cijfers die onder meer bereikt worden doordat de Trepistoni flink doorontwikkeld is, waarbij vooral de focus lag op minder interne wrijving.

De terugkeer van de kuip: Triumph Speed Triple 1200 RR & MV Agusta Superveloce

De lagers van de krukas zijn bijvoorbeeld aangepast en we zijn nieuwe klepgeleiders voor de titanium kleppen. Een nieuwe 6-assige IMU zorgt verder voor een flinke stap voorwaarts op het gebied van de elektronica. Onder merkbaar bij het bochten-ABS en traction controle en alles uiteraard instelbaar via het 5,5” TFT-dashboard, dat op zijn beurt uiteraard weer kan communiceren met de MVRide-app. O ja, het drooggewicht is 173 kilo (helaas is het echte gewicht niet opgegeven). Samen met nieuwe verings-instellingen, verbeterde injectie en onder andere een aangepaste uitlaat (Akrapovic als optie) is duidelijk dat MV niet stilgezeten heeft deze zomer. Leverbaar in surreal white gloss/mamba red gloss (straatversie) en fire red matt/metallic dark gray matt (met racekit).

Ricky Carmichael scheurt er op los met de nieuwe Triumph Tiger 1200

0

Triumph heeft zojuist een teaser-video vrijgegeven waarin motorcrosslegende Ricky Carmichael te zien is terwijl hij de nieuwe Triumph Tiger 1200 uitprobeert.

Nu Ricky Carmichael deel uitmaakt van de Triumph-familie (hij helpt bij de ontwikkeling van het cross- en enduro-gamma) zag Triumph dit natuurlijk als een uitgelezen kans om de topper een rondje te laten maken op hun nieuwste en zwaarste adventure-motor.

In de video zie je Carmichael de weg op gaan, om vervolgens af te slaan op brede, uitgestrekte paden en aan te komen in wat alleen maar kan worden omschreven als een speeltuin voor crossmotoren!

De Tiger 1200 is afgeslankt, heel veel zelfs! Ricky zinspeelt in de video zelf op een aanzienlijk gewichtsverlies. Hij noemt de motor een ‘Tiger 900 on steroïds’. Hoeveel de Triumph is afgevallen valt nog te bezien.

Top geheim: Triumph Tiger 900 Bond Edition

Wat de motor betreft, sluit de grote Tiger zich aan bij de T-plane revolutie en treedt hij in de voetsporen van de Tiger 900 met een krachtbron die het beste van twee werelden biedt. Specifieke gegevens over vermogen en koppel zijn nog niet bekend. Hoewel het leuk zou zijn om te dromen van een Multistrada V4 met 170 pk, is die kans vrij klein. De Tiger 900 kende een kleine toename in vermogen, in combinatie met een grote toename in rijeigenschappen en off-roadprestaties.

Nieuwe kleuren voor de 2022 Kawasaki Ninja 650

0

Vanaf december staat de 2022 Ninja 650 bij de Kawasaki dealers in de volgende kleuren:

  • Lime Green / Ebony / Pearl Blizzard White (KRT edition)
  • Pearl Robotic White/Metallic Carbon Gray
  • Metallic Matte Graphene Steel Gray

Prijzen worden later dit jaar bekend gemaakt.

Kawasaki verzelfstandigt motorfietsproductie

2022 Kawasaki Ninja 650 in het kort

De middelzware Sport Tourer is geliefd onder zowel beginnende als ervaren rijders. Zijn koppelrijke 649cc parallel-twin in combinatie met het lichte rijwielgedeelte onderstrepen de sportieve aspiraties. Een comfortabele rijpositie, kuipwerk met geïntegreerd windscherm en laag verbruik maken het mogelijk om in comfort lange afstanden af te leggen. Om de Ninja 650 geschikt te maken voor het A2 rijbewijs is er een 35kW kit beschikbaar.

De scherpe styling wordt geaccentueerd door de LED-koplampen en het moderne TFT-kleurendisplay met Bluetooth Smartphone connectiviteit. Het scherm geeft informatie over o.a. de huidige versnelling, schakelindicator, brandstofmeter en ECO indicator. Via de Kawasaki Rideology app kan de rijder thuis vanaf de bank, naast alle normale meldingen, ook functies als GPS-route informatie en geplande onderhoudsinformatie bekijken op zijn smartphone.

Ducati belooft Ducati DesertX adventure in december!

0

Terug in 2019, voordat iemand ooit van COVID-19 had gehoord, floepte Ducati er een zeer cool ogende concept uit voor het showcircuit, de Scrambler Desert X. Deze full-sized ADV-motorfiets was gestyled als een midden jaren ’80 of begin jaren ’90 Dakar-racer, zonder de Marlboro reclames op de zijkant. Spierkracht werd geleverd door de Ducati L-twin van de Scrambler 1100.

Het concept kreeg veel positieve reacties, maar werd nooit in productie genomen. In plaats daarvan zien we een nieuwe versie die werd afgetrapt in een teasercampagne, De naam: simpelweg DesertX. De carrosserie lijkt op het originele Scrambler Desert X-concept, maar mechanisch komt er een update. Hier is wat de website van Ducati zegt:

‘De Ducati DesertX is Ducati’s nieuwe Adventure motor, ontworpen om geweldige off-road-capaciteiten te bieden dankzij een geheel nieuw chassis met een 21″ voorwiel, ontworpen rond het vloeistofgekoelde 937cc Testastretta motor.’

Ducati Streetfighter V2 en Multistrada Pikes Peak gespot?

Ducati belooft elke twee weken, vanaf 30 september, een sneak peek van de nieuwe motor tot de release op 9 december. De prijs en verkrijgbaarheid van de Ducati DesertX zijn nog onbekend, maar we verwachten de motor zeker beschikbaar te zien voor het rijseizoen van 2022.

Toerisme Duitsland: Meertjes hoppen in Oberbayern

0

Van de Großer Alpsee tot aan de Königssee sieren ze de weelderig groene Beierse uitlopers van de Alpen, als een halsketting van saffier en turkoois. Deze blauwe parels zijn met elkaar verbonden door wegen, die allesbehalve kaarsrecht zijn.

Als Holla de bosfee, zo laat ik me de gastvrije Beierse cultuur als ‘vluchteling’ uit het vlakke Nederland welgevallen. De weg van de Großer Alpsee bij Immenstadt naar Missen danst net zo opgewekt bergopwaarts als de plaatselijke schoonheden zich in de discotheek bewegen. Wie kan daar weerstand aan bieden? Bij Rieggies ben ik bijna duizelig van de afdaling – een moment van gelukzaligheid –, dan rijd ik verder naar beneden het panorama van het turkooisblauwe meer van Niedersonthofen en de herfstkleurige bomen in. Na een korte pauze met rode stoplichten in Kempten gaat het verder langs het kleine Öschle-meer naar de Rottachsee, het grootste zwemmeer in de Oberallgäu. Het baadt nu in het gouden oktoberlicht, dat nog tot aan de Grüntensee reikt, maar waar de planeet om 18.30 uur afscheid van neemt. En dat de beruchte laat-voor-eten-remmers dus al snel in het donker laat staan. Dus is het beeld van de Weissensee alleen nog te zien op het navigatiesysteem, dat ons in Füssen naar het Europarkhotel international op de Kapellenberg leidt.

Vroege vogel

Ontbijt vanaf 6.30 uur. Daar is de vroege vogel, die graag het ochtendlicht vangt, natuurlijk blij mee. Daarvoor, bij het buffet, raakt hij echter verstrikt in een zwerm Aziatische sprinkhanen. Tot de naar cultuur snakkende toeristen met de bus verder snellen naar Neuschwanstein. Gelukkig niet samen met ons, wij maken in plaats daarvan een rondje rond de Hopfensee. Van de landelijke westkant met zijn weelderige groene weiden, waar het grijze asfaltlint doorheen slingert, naar de nobelere noordoever van de zogenaamde Allgäuer Rivièra, waar je de kans krijgt om in het koele water rond te springen. Dat is op dit moment aan de Forggensee niet mogelijk, omdat die dit voorjaar vanwege werkzaamheden aan de dam niet vol water staat. Maar er is wel een prachtige diepblauwe lucht, omdat een strakke wind het wolkendek compleet heeft weggeblazen. Daaronder masseert een onsterfelijke Desmodromische V2 mijn ziel.

Pitstop bij de Bayersoiener See voor het ‘Fischerhäusl’, een schattige kiosk aan de kust. Het leven kan zo mooi en eenvoudig zijn. Het landschap is inspirerend, bijvoorbeeld op een heuvel boven de Riegsee bij de Mesnerhauskapelle Aidling. Volgens de legende is dit een plaats waar de lentegodin Ostara werd aanbeden. Vrijetijdscultuur aan de biertafels van het Alpenblick-restaurant bij het meer in Uffing am Staffelsee, waar het keizerlijke weer glazen en kassa’s vult. Met de Black Beauty uit Bologna via Spatzenhausen en via de Pfaffenwinkel naar de Ammersee, een van de ‘groten’ onder de Beierse meren. Met zeilschool en badstranden, met lawines aan bezoekers uit Augsburg en München. Maar ook op de noordoostelijke oever, met de afslag naar de kleine Pilsensee en het hotel Alter Wirt, een gezellige oase in Seefeld-Hechendorf, tegenover de parochie van St. Michael.

Koffie in de koffiebranderij

Samen met de kerkklokken luidt de Ducati de nieuwe dag in. Opwarmronde rond de Wörthsee, dan een koffiepauze in Andechs, weliswaar niet in het klooster, dat beroemd is om zijn brouwkunst, maar in het Paradise of the Bean Brewer, een koffiebranderij in de wijk Erling. Altijd je neus volgen, dan kom je er wel. Mooi heuvelachtig via Traubing en Trutzing naar de Starnbergersee, als het ware een ster onder de Beierse meren. Het is het grootste meer in de regio; waar blijkbaar de gelukkigste mensen in Duitsland wonen; en de meeste miljonairs. De veelal dichtgebouwde kadewegen zijn niet echt geschikt voor motorrijders. Dat geldt ook voor de Osterseen, kleine heidewateren bij Iffeldorf, waar je beter kunt gaan wandelen.

Op naar Kesselbergstrasse tussen Kochelsee en Walchensee. Ondanks een snelheid van 60 km/u en een weekendafsluiting voor motoren op het traject van Kochel naar het zuiden, stomen we nog aardig over de voormalige heuvelklim heen. We koelen weer af, bij de Walchensee waar we op de Ducati Scrambler langs de grotendeels natuurlijke westelijke oever surfen. In Wallgau Halse gaan we naar het oosten en vervolgens over een smalle tolweg langs het ongerepte Isardal naar het stuwmeer Sylvenstein. Zonsondergang en pure adrenaline. Dan wat lol op de Achenpass en alweer een odyssee door de duisternis. Sorry Tegernsee en Schliersee. Dan toch nog de nodige waakzaamheid op de Spitzingsattel, met sexy serpentines als slaapmutsje, voordat we inchecken in de Gundl Alm aan de Spitzingsee, op 1.100 meter hoogte.

Motortrefpunt

Via Bayrischzell rijden we naar het bochtenparadijs van de lokale scene: Sudelfeldpass en Tatzelwurm met motortrefpunt Schnauferl Wirt 1123, voorheen Café Kotz. Dan in de bloemenplukmodus tussen de Tatzelwurm-watervallen en Oberaudorf, Nussdorf en Achenmühle, over schattige straatjes door een landschap om verliefd op te worden. Het is veel te mooi om snel vooruit te spoelen.

‘Hoe warm is het water?’, vraagt een badende zeemeermin uitgerekend aan ons, terwijl we in vol ornaat aan de oevers van de kleine Tinninger See staan. Zelfs zonder badkleding in je bagage val je niet snel uit de toon op de aangrenzende, aanzienlijk grotere Simssee. Bij Ecking, pal naast een duikvlot en een aanlegsteiger, lokt biertuin Seewirt om er even tussenuit te gaan. Zelfs kamers zouden gratis zijn. Bij wijze van uitzondering hebben we ze echter al vooraf geboekt in Schönau am Königssee. Ongetwijfeld een mooi stukje aarde, de Königssee, die wordt omgeven door steile rotswanden. Dit meer, dat jaarlijks ongeveer een miljoen bezoekers trekt, biedt een wereldberoemd panorama van de bedevaartskapel Bartholomä aan de voet van de Watzmann.

Sinds 1909 worden de rondvaartboten hier door elektromotoren over het meer gestuwd. Die beginnen hier zelfs half oktober al om 9.15 uur rond te zoemen. Maar tegen die tijd luisteren wij alweer naar de uitlaattrompetten van de Scramblers, tijdens de eindsprint terug naar het noorden. Op de parkeerplaats aan snelweg A8, met uitzicht op de Chiemsee, is het tijd voor een eindoordeel. Hoe graag sommige mensen ook mopperen op Beieren, dan vooral over de FCB en zijn ‘Mia san mia’, moet je zonder meer toegeven dat er op het gebied van het landschap niets te klagen valt over de vrijstaat. Een vrijstaat die zijn prachtige meren trouwens te danken heeft aan een ‘immigratiegolf’, de gletsjers van de Würm-ijstijd, die ooit vanuit de Alpen het land binnendrongen en uiteindelijk de holtes vulden met smeltwater.

Download de route

Reisinformatie Oberbayern

Naar de bergen of naar zee? In Oberbayern krijg je ze alle twee. Daar, aan de voet van het Wettersteingebergte, Karwendel en Watzmann, vind je een groot aantal meren, die vaak geschikt zijn om in te zwemmen. Het blauwe palet reikt van de Chiemsee, de ‘Beierse Zee’, tot kleine meertjes zoals de Tinninger See. En dat ook motorrijders zich in de heuvelige uitlopers van de Alpen als een vis in het water voelen, dat spreekt voor zich.

Aankomst

De Grote Alpsee, het startpunt van de tocht, is te bereiken via de A7 naar Kempten im Allgäu; verder op de B19 naar Immenstadt, daar op de B309 richting Oberstaufen.

Reistijd

Afhankelijk van de weersomstandigheden van begin april tot eind oktober. Aangezien er geen hoge passen zijn, hoef je geen door sneeuwval veroorzaakte wegafsluitingen te verwachten. Het zwemseizoen loopt tot in de herfst, hoewel de watertemperaturen ook afhankelijk zijn van de diepte van het desbetreffende meer. Veel oevers zijn niet toegankelijk voor het publiek, zwemstranden zijn het alternatief. Vooral in mooie weekenden is er veel recreatieverkeer, zodat het – zoals altijd – de moeite waard is om over te stappen op secundaire routes en op zoek te gaan naar verborgen pareltjes. In vier dagen legden we 750 kilometer af.

Bezienswaardigheden

Wil je tussendoor even stoppen in plaats van alleen maar van meer naar meer te hoppen? Van west naar oost:

  • Alpsee Coaster bij Immenstadt, de langste rodelbaan van Duitsland, het hele jaar door geopend, www.alpsee-bergwelt.de
  • koninklijke kastelen bij Füssen, waar veel reisgezelschappen uit Azië heengaan, www.neuschwanstein.de en www.hohenschwangau.de
  • Wieskirche, een rococo-juweeltje in de buurt van Steingaden, in de adelstand verheven door UNESCO, www.wieskirche.de
  • Bedevaartskerk Mariä Himmelfahrt, bovenop de Hohen Peissenberg in de Pfaffenwinkel, www.hohenpeissenberg.de/kirchen.php
  • Erdfunkstelle Raisting am Ammersee, bakermat van satellietradio, www.erdfunkstelle-radom.de
  • Hochseilgarten Ammersee, klimmen in een zeilschip, www.hochseilgarten-ammersee.de
  • Andechser Kafferösterei, geweldig alternatief voor het plaatselijke kloostercomplex, andechser-kaffeeroesterei.de
  • Andechs-klooster, benedictijnenabdij en de kunst van het bier brouwen als een magneet voor een miljoen bezoekers per jaar, www.andechs.de
  • Buchheim Museum, Museum van de Verbeelding in Bernried aan de Starnberger See, www.buchheimmuseum.de
  • Franz Marc Museum, Expressionisme in Kochel am See, www.franz-marc-museum.de
  • Walchenseekraftwerk, industrieel monument als avonturen-energiecentrale aan de Kochelsee, www.uniper.energy/de/walchenseekraftwerk
  • Wallbergbahn bij Rottach-Egern, met de kabelbaan naar het arendszicht op de Tegernsee en startende paragliders vanaf www.wallbergbahn.de
  • Wendelsteinbahn, met de tandwieltrein vanuit Brannenburg of met de kabelbaan vanuit Bayerischzell-Osterhofen naar een van de meest veelbelovende bergen van Beieren, www.wendelsteinbahn.de
  • Kampenwandbahn bij Aschau im Chiemgau, www.kampenwand.de
  • Boottocht over de Königssee, op milieuvriendelijke elektrische boten in het midden van een natuurlijk en monumentaal landschap, www.seenschifffahrt.de
  • EFA Mobile Zeiten, pure Duitse autogeschiedenis ten noordwesten van de Chiemsee in Amerang, www.efa-mobile-zeiten.de

Accommodatie

Deze verblijven werden spontaan geboekt bij booking.com onderweg of en passant gezien en werden aanbevolen:

  • Landgasthof Jägerhaus, Ratholz 5, 87509 Immenstadt, tel: 08325-225, overnachting/ontbijt vanaf € 35,-, direct aan de Großer Alpsee, www.gasthof-jaegerhaus.de
  • Wirtshaus zum lustigen Hirsch, Akams 3, 87509 Immenstadt im Allgäu, tel: 08323-4915, vanaf € 88,-, gezellig, dorpsachtig, www.lustiger-hirsch.de
  • Europarkhotel International, Am Kapellenberg 2, 87629 Füssen, tel: 08362-5080, tweepersoonskamer/ontbijt vanaf € 109,-, veel bustoeristen, www.eurparkhotel.de
  • Landhotel Wiesbauer, Riederwies 112, 87629 Füssen, tel: 08362-7933, tweepersoonskamer/ontbijt vanaf € 56,-, op het platteland met uitzicht op de Hopfensee, www.landhotel-wiesbauer.de
  • Hotel & Landgasthof Alter Wirt, Hauptstrasse 49, 82229 Seefeld-Hechendorf, tel: 08152-9174756, tweepersoonskamer/ontbijt vanaf € 105,-, met biertuin achter en kerk voor het huis, www.alter-wirt-hechendorf.de
  • Pension am See, Seestraße 61-63, 82237 Wörthsee, tel: 08153-7650, tweepersoonskamer/ontbijt € 90,-, direct aan het meer met privéstrand, bootverhuur en zeilschool, www.sspw.de
  • Landgasthof Osterseen, Hofmark 9, 82393 Iffeldorf, tel: 08856-92860, tweepersoonskamer/ontbijt vanaf € 112,-, met sauna en huurfietsen, www.landgasthof-osterseen.de
  • Hotel Klosterbräu, Seestraße 2, 82444 Schlehdorf, tel: 08851-286, tweepersoonskamer/ontbijt € 105,-, traditioneel huis aan de Kochelsee, www.klosterbraeu-schlehdorf.de
  • Hotel Karwendelblick, Urfeld 15, 82432 Kochel am See, tel: 08851-410, tweepersoonskamer/ontbijt vanaf € 52,-, direct aan de westelijke oever van de Walchensee, www.hotel-karwendelblick.de
  • Hotel Gundl Alm, Spitzingstrasse 8, 83727 Schliersee, tel: 08026-9209930, tweepersoonskamer/ontbijt € 110,-, met dansbar en op vier minuten lopen van Spitzingsee, www.gundlalm.de
  • Alte Wurzhütte, Roßkopfweg 1, 83727 Schliersee, tel: 08026-60680, tweepersoonskamer/ontbijt € 98,-, historisch huis uit 1720 tegenover de Spitzingsee, www.alte-wurzhuette.de
  • Berggasthof Hummelei, Watschöd 1, 83080 Oberaudorf, tel: 08033-4013, tweepersoonskamer/ontbijt vanaf € 80,-, landelijk en rustig met uitzicht over het Inntal tot aan het Kaisergebergte, www.hummelei.de
  • Hotel Königssee, Seestraße 29, 83471 Schönau am Königssee, tel: 08652-6580, tweepersoonskamer/ontbijt vanaf € 98,-, in het voetgangersgebied naar de promenade langs het meer, www.hotel-koenigssee.com

Literatuur en kaarten

  • Oberbayerische Seen, Uitgeverij Michael Müller, zeer gedetailleerd, alleen het westelijke deel tussen Füssen en Immenstadt im Allgäu ontbreekt, € 16,90.
  • Om zelfs zeer kleine meren te vinden, idealiter kaarten op schaal 1: 150.000, bijvoorbeeld de Falk-regiokaarten München – Opper-Beieren en Stuttgart – Schwäbische Alb – Bodenmeer – Allgäu voor € 8,99 per stuk.
  • Adressen: www.oberbayern.de

FOTO73: Adieu, Jean-Paul Belmondo

0
Jean-Paul Belmondo

Jean-Paul Belmondo is niet meer. Het icoon van het Franse witte doek is half september in zijn slaap overleden. Belmondo, door de zijn landgenoten liefkozend Bébel genoemd, was naast een levende legende ook een fan van mooie dingen. Daar hoorden mooie vrouwen, snelle wagens en prachtige motoren bij. Bébel gebruikte de motoren niet alleen privé, maar een aantal keer ook in zijn films. Onder de meest beroemde motoren waarop Jean-Paul Belmondo zich liet opmerken horen de Kawasaki Z1 900 en de Triumph TRW 500 die hij gebruikte in ‘l’Homme de Rio’ (1964). In tijden waarin helmen niet verplicht waren en sigaretten onafscheidelijk, liet hij zich graag op de motor fotograferen met de haren in de wind en een sigaret of sigaar in de mond.

Net zoals Tom Cruise jaren later, stond Belmondo erop om zoveel mogelijk stunts zelf te doen. De achtervolgingsscène in ‘Le Casse’ – met Omar Sharif – behoort tot het collectieve cinematografisch geheugen in Frankrijk. En eigenlijk ook hier een beetje. Rust zacht Bébel!

Jean-Paul Belmondo

FOTO73: Verkeersergernissen

Op een Vespa op het dak van een kabelbaan naar 2.917 meter!

0

De laatste stunt van stuntman Günter Schachermayr was een ‘tochtje’ op het dak van een van ’s werelds grootste passagiersgondels: de skipiste Feuerkogel in het Salzkammergut, Opper-Oostenrijk. Natuurlijk zat hij zoals altijd op zijn scooter, die aan de cabine was bevestigd met een speciaal voor dit doel gemaakt platform en een speciaal opgeleide kabelbaanchauffeur.

Je kent stuntman Günter Schachermayr al van de Guinness World Record-brekende prestaties die hij meerdere malen per jaar op zijn Vespa verricht. Zo daalde hij al eens af van een schoorsteen (zie video onderaan) of ging hij waterskiën op zijn scooter.

De man wil de meeste records in het Book of World Records op zijn naam hebben staan. Op dit moment zijn er 34 records gepasseerd, waarvan een aantal nog in aanvraag bij de Britse organisatie. De laatste recotdpoging was een ‘tochtje’ op het dak van een van de grootste passagiersgondels ter wereld: die van de Feuerkogel-skipiste in het Salzkammergut, Oostenrijk.

Expeditie IJsland met de Husqvarna Norden 901 Prototype

Uitkijken voor de wind!

Het ongewone ’tochtje’ naar 2.917 meter duurde iets minder dan zes minuten, maar hield een behoorlijk risico in, zoals de 43-jarige stuntman met enige nadruk zei: ‘Het is niets voor bangeriken! De geringste windvlaag of een onbeduidende onvoorzichtigheid had me het leven kunnen kosten.’ Om de tocht te voltooien waren er geen bijzondere technische problemen, maar wel veel bureaucratische.

Om de recordpoging te kunnen doen, moest een berg vergunningen worden aangevraagd bij de regio Oberösterreich, bij de eigenaars van de Oostenrijkse kabelbanen en ook bij de exploitant van dit traject, de Feuerkogelbahn.  Zoals gebruikelijk werden films en foto’s van de prestatie naar het Guinness Book of Records gestuurd voor registratie. We wachten op de volgende waanzin…

Laat je 2021 Kawasaki Z900 zingen met een Akrapovič

0

De Kawasaki Z900 heeft een zeer aantrekkelijke prijs-prestatieverhouding. Onder de motoren in de 900cc-klasse is het een van de meest betaalbare en krachtige motoren dankzij het 948cc-vier-in-lijn blok. Met een vermogen van 125 pk levert de Z900 prestaties van een liter-motor in een lichtgewicht pakket dat graag van richting verandert en het voorwiel omhoogduwt.

Dat gezegd hebbende, zal e rijervaring die deze motorfiets te bieden zeker ten goede gekomen als je de viercilindermotor uit volle borst laat zingen. Gelukkig heeft Akrapovič, een van ’s werelds meest populaire en gewilde merken als het gaat om uitlaatsystemen, een verscheidenheid aan uitlaatopties beschikbaar voor de Z900. Je kunt kiezen voor een slip-on, voor degenen die gewoon willen om het geluid te verbeteren, of een full-system, voor een nog luider uitlaatgeluid en betere algehele prestaties. Bovendien zijn beide uitlaten verkrijgbaar in koolstofvezel of titanium.

Voor veel motorliefhebbers is de Akrapovič Slip-On Line de eerste stap in het aanpassen van hun motorfiets. Omdat het eenvoudig te installeren is en het vereist geen geklungel met de ECU, is het een gemakkelijke manier om het geluid, het uiterlijk en de algehele rijervaring van de Z900 te verbeteren met behoud van Euro5 homologatie. De titanium slip-on heeft een conisch ontwerp dat de motor een slanker, meer sportief uiterlijk geeft. Het levert ook een aanzienlijke gewichtsbesparing op ten opzichte van de standaard uitlaatdemper. De koolstofvezel optie biedt dezelfde voordelen.

Kawasaki: hybride met elektrische compressor?

Ga je voor het volledig potentieel van een aftermarket uitlaatsysteem, heeft Akrapovič ook roestvrijstalen uitlaatbuizen waar de slip-on op wordt gemonteerd. Deze aftermarket uitlaatbuizen transformeert de toon van de uitlaat van een ingetogen brul naar regelrecht gekrijs. Met de hulp van wat ECU tuning, verbeteren uitlaatbuizen en slip-on de prestaties enorm. Maar het is belangrijk op te merken dat door de montage van de aftermarket uitlaatbuizen je motor niet meer voldoet aan de emissienormen en ook niet meer een legale motorfiets is op straat.

Akrapovič’s Slip-On lijn voor de 2021 Kawasaki Z900 kun je kopen vanaf zo’n 550 – 600 euro. De roestvrijstalen uitlaatbuizen, die je afzonderlijk kunt kopen, kosten je €650 – 700 euro. Prijzen zijn afhankelijk van de (online)shop.