De FIM is blij te melden dat de Zwitserse smeermiddelenexpert MOTOREX zich heeft verbonden als hoofdsponsor van het FIM International Six Days of Enduro (6DAYS) tot en met 2027. De 99e editie van dit prestigieuze evenement vindt plaats van 24 tot 29 augustus 2025 in Bergamo, Italië.
Als titelsponsor van de vrouwencategorieën van de 6DAYS FIM Enduro of Nations bevordert MOTOREX diversiteit in de sport. Ze richten zich op het onder de aandacht brengen van de prestaties van vrouwelijke deelnemers en het delen van hun inspirerende verhalen, waaronder de 6DAYS MOTOREX Women’s Club Awards en de 6DAYS MOTOREX Women’s Trophy Classification.
MOTOREX biedt haar Racing Service aan teams en rijders met hoogwaardige smeermiddelen en reinigingsproducten. Een speciaal oliepakket is beschikbaar voor voorafgaande bestelling en kan direct op het racepaddock worden afgehaald. In lijn met hun milieudoelstellingen zal MOTOREX ook de effectiviteit en duurzaamheid van zijn reinigingsproducten belichten, met meer details die binnenkort volgen.
Met aanwezigheid in 94 landen en actief in diverse sectoren, zal MOTOREX het 6DAYS platform gebruiken om klanten te verwelkomen en hen de energie van deze legendarische competitie te laten ervaren.
MOTOREX’s betrokkenheid versterkt ook hun inclusiviteitsinspanningen door niet alleen vrouwelijke rijders te vieren, maar ook vrouwelijke bijdragen aan evenementorganisatie en sportmanagement.
Fabio Muner, Marketing- en Digitale Directeur van de FIM, zei: “We heten MOTOREX van harte welkom als hoofdsponsor voor de komende drie edities van de 6DAYS. Het is belangrijk om de rijders te ondersteunen en diversiteit te bevorderen. Het is geweldig dat MOTOREX dit onderkent door als titelsponsor van de vrouwencategorieën op te treden.”
Andreas Vetter, Directeur Powersports bij MOTOREX, voegde daar aan toe: “We zijn trots om samen te werken met de FIM als hoofdsponsor van de 6DAYS. Dit evenement belichaamt offroad competitie en biedt een podium voor onze #RaceProven producten. Als titelsponsor van de vrouwencategorieën zetten we ons in voor gelijkheid en zichtbaarheid van vrouwelijke rijders in de motorsport.”
Voor meer informatie over de FIM 6DAYS Italia 2025, check fim-isde.com.
Ook al is het misschien niet zo bekend als Zuid-Tirol en de Dolomieten in het noorden of de Toscane in het zuiden, de Emilia-Romagna betovert je met alles waar we Italië zo om liefhebben. Het nodigt uit tot een reis door de tijd op kronkelige, verkeersarme wegen door de Apennijnen, met uitstapjes naar middeleeuwse dorpen zoals Dozza en het bruisende Bologna, waar de hightechfirma Ducati gevestigd is.
Zondags naar de kerk? In katholiek Italië geen vraag, ook niet voor de meer seculiere types die in Bologna in de wijk Borgo Panigale naar de Heilige Mis in de heilige hallen van Ducati trekken, naar de goddelijke motoren in het bedrijfsmuseum. Maar wat is dat? In ieder geval geen ‘oecumene’. Want terwijl de portier de 950 Multistrada V2 S van Katrin naar de grote bedrijfsparkeerplaats doorlaat, moeten bezoekers met een merk van een andere fabrikant, ook al heeft deze een klankvolle Italiaanse naam, buiten op straat een parkeerplek zoeken. Misschien een tip voor de volgende keer: grote Ducati-stickers op de tank plakken – en kijken of de portier het herkent. ‘Het is een voorrecht alleen voor Ducati’s,’ lacht Madi, het meisje voor alles bij de portiersloge, als ze ons eindelijk de toegangsbewijzen voor het museum overhandigt. En daar staan ze dan, mooi op een rij in een halve cirkel, de meestal rode of zilveren juweeltjes, van de Cucciolo Racing uit 1949, een bromfiets met een gemodificeerd 48cc-motorblok dat in Monza verschillende snelheidswereldrecords vestigde, tot de legendarische 750 Imola Desmo, in 1972 winnaar van de 200-mijl-race in Imola, met coureur Paul Smart, tot de Desmosedici GP van 2016, die dankzij futuristische winglets zelfs stabiel is bij snelheden boven de 350 km/u. Het is waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd voordat het werkpaard van Jorge ‘Martinator’ Martin hier ook verschijnt. Of is dat slechts voorbehouden aan echte fabrieksracers? Of staat straks de machine van Marc Márquez er, omdat hij voor de tiende keer een wereldkampioenschap op zijn naam heeft geschreven?
1 van 9
Panoramische landschappen
Ongeveer duizend jaar eerder werd de Abbazia di Monteveglio gebouwd, hoog op een heuvel, zo’n twintig kilometer ten zuidwesten van Borgo Panigale. Schimmig, zoals de visioenen van de oprichters van Ducati, die in 1926 begonnen als producent van radiocomponenten, komt de omtrek van het complex uit de middagnevel tevoorschijn. Terwijl het koele kerkgewelf en de schemerige crypte geheel aan de contemplatie zijn gewijd, kun je je buiten aan de zonovergoten tafels van Trattoria del Borgo ook overgeven aan aardse geneugten. Genoeg verwonderd of zelfs gesmuld, tijd om de motoren op een passende manier in beweging te brengen. Eerst op de SP27 van Bersaglino naar Zappolino, van de ene bocht naar de andere zigzaggend. Kijk aan, dat gaat dus. Maar om nu niet als cultuurbarbaren door het golvende wijnbouwgebied van de Emilia-Romagna te razen, willen we in Savigno, niet te verwarren met Sauvignon Blanc, een wijnbouwbedrijf bezoeken, de Azienda Agricola Mastrosasso Torricella in de Via Scardazzo 292. Een adres dat een populair doel van dagjesmensen blijkt te zijn. Een wijnproeverij kun je beter niet doen als de tocht nog moet beginnen, maar weerstand bieden tegen datgene wat de virtuoze grillmeester Alessandro Bartolini boven het open vuur bereidt, is al moeilijk genoeg – tenzij je vegetariër bent. Daarna is er in ieder geval gelegenheid voor een powernap op het gras tussen de wijnranken. En nu echt vrij baan voor de volbuikigen, met volle vaart verder op de SP27 via San Prospero en Bortolani naar de SP69 naar Marzabotto. Alleen de geheugenkaart is nog vrij leeg, er ontbreekt een klassiek motief ‘Panoramische landschappen vanaf de motorfiets’. We vinden het bij Vedegheto: groene, schilderachtige heuvels, vooraan het dorp met natuurstenen huizen en een okergele kerktoren; daarbij een vrouw in zwarte kleren die met haar witte hond aan het wandelen is, en als kleuraccent de rode Multistrada. Cliché? Bellissima!
Terug naar Bologna. Als in Marzabotto het ‘Museo Nazionale Etrusco Pompeo Aria’ op het culturele lijstje staat. Over de SS64 dan maar, die als een rode hoofdader de zondagavondfile naar de hoofdstad van de Emilia-Romagna moet verhelpen. Als we de kans krijgen schieten we de SP26 op, want daar is het duidelijk minder druk. Hoe dan ook, het navigatiesysteem leidt ons door het stratenlabyrint van de metropool uiteindelijk naar het vooraf gereserveerde hotel Il Guercino in de Via Luigi Serra 7. Twee kruispunten verder staat als een rots in de branding de imposante Chiesa del Sacro Cuore di Gesù. Wie het gebouw met de zestig meter hoge koepel voor de hoofdkerk van Bologna houdt, vergist zich: dat is in de stad die zo rijk is aan religieuze gebouwen de Basilica di San Petronio aan de Piazza Galvani. Maar we dwalen af, want we vallen meteen de naast Il Guercino gelegen Enoteca La Fermé binnen, waar je bij verschillende lekkernijen niet alleen voortreffelijke wijnen kunt krijgen, maar zelfs ook Beach Voyeur, een smakelijk ambachtelijk bier uit Bologna. Maandagochtend. Nog een keer naar Ducati, verwachtingsvol nu voor de officieel aangemelde Factory Tour. Ach, wat was zo’n fabrieksbezoek jaren geleden nog een onverdeeld genoegen. Toen kon de auteur de mensen op hun werkplek portretteren, laten zien hoe zij met charme en toewijding materie tot leven brachten. En vandaag? Bij aanvang, strikt fotoverbod. Hé? Daarvoor zijn we toch gekomen, de geheimen van de raceafdeling Ducati Corse blijven achter gesloten deuren verborgen. Maar ja, niets aan te doen, sinds de overname door Audi waait er een koudere wind, basta. Afgezien daarvan is de tour door de montagehallen best interessant. Ciao Borgo Panigale, avanti avanti op de SP26 naar Montepastore, om ons weer over te geven aan het geslinger terwijl we aan weerszijde worden ingepakt door ingetogen bergpanorama’s. Cereglio en Vergato, Castel d’Aiano en Marano zijn de tussenstations. De wegen zijn soms roestbruin zoals de door de zon vervaagde lak van een Golf II, soms gehavend en uitermate geschikt voor het elektronische, semi-actieve onderstel van de Multistrada. Multicultureel dan op de SP62 tussen Riola en Ponte di Verzuno, als het sprookjesachtige kasteel Rocchetta Mattei opduikt, een mix van Neuschwanstein en Alhambra. We zijn iets te laat, daarom grazie mille gids Diletta, die ons met enthousiasme door het complex leidt dat eigenlijk alleen in het weekend toegankelijk is. Wow, wow, wow! Terwijl je in de traphal met al die verwarrend zwart-wit geblokte pilaren en bogen bijna gelooft dat je in een puzzel van M.C. Escher bent beland, is in de meestal lege ruimtes meer fantasie vereist om je voor te stellen hoe het hier aan het eind van de 19e eeuw toeging. Kasteel- en bouwer Cesare Mattei, een Italiaanse heler én uitvinder van de elektro-homeopathie, hield van feestjes en illustere gasten.
Futa en Raticosa
Jaarlijks komen 20.000 tot 30.000 muziekliefhebbers in juli samen tijdens het Soul-festival in Porretta Terme, de rest van het jaar is het er vooral rustig in deze plaats die beroemd is om zijn thermale baden. Met Hotel Helvetia Thermal Spa als nachtverblijf hebben we het behoorlijk weelderig. En hoewel Katrin en ik ons nauwelijks voor wellness of jacuzzi kunnen opwinden, verheugen we ons de volgende ochtend toch al vroeg over een hoop schaduw – logisch, als de zon zo mooi schuin van boven straalt. Dus turen we in tegenlicht met samengeknepen ogen door de met insectenlijkjes windschermen. Via Lizzo en Badi op de SP40 komen we aan bij het Lago di Suviana, een stuwmeer en recreatieparadijs omringd door groene eikenbossen. Tot 75 kilogram zware karpers zouden er gevangen kunnen worden, waarschijnlijk visserslatijn. Maar goed, als souvenir voor thuis staat in ieder geval een pittige salami Diavola op de boodschappenlijst in plaats van zo’n graterige vis. Een soortgelijke pittige variant is er ook in Castiglione dei Pepoli, in de Bottega della Carne di Fanti e Figli. Vlak naast de slagerij aan de Piazza Libertà is ook het Caffe Centrale gevestigd; twee cappuccino’s kosten daar geen fortuin zoals op het San Marcoplein in Venetië, maar vriendelijke 3,20 euro – samen. Terwijl verderop baby’s in kinderwagens in slaap worden gesoesd, rijden we naar het ‘buitenland’. Immers verlaten we Emilia-Romagna en maken een omweg door Toscane waar we ons, bij lokale motorrijdersscene zo populaire passen Futa en Raticosa, laven aan het kronkelige asfalt. Om het kort te houden: helemaal bovenaan op onze persoonlijke ranglijst staat de SP503 van Firenzuola naar de SS65, de werkelijke route over de beide prominente passen. Pitstop bij Chalet Raticosa, zelfs doordeweeks het trefpunt en het hoogtepunt van de Italiaanse motorcultuur. En dan de laatste sprint, een race tegen de zon op de SP58 en SP21 naar de etappebestemming van vandaag. We verliezen. Het is inmiddels donker als we aankomen in Dozza, wat prachtig en romantisch is. Hosanna! Liefde op het eerste gezicht. Het display van de Ducati schittert net zo mooi als de verlichte middeleeuwse burcht Rocca Sforzesca, als een soort symbool van de alsmaar verder ontwikkelende capaciteiten van homo technicus. En de kunstenaars? Ze komen naar de Biennale del Muro Dipinto in Dozza, maken de muren en gevels van het dorp tot een fantastische openluchtgalerie, 24 uur per dag geopend. De adressen voor een passend après-moto: eerst de Osteria di Dozza, een herberg met originele wand- en plafonddecoraties, daarna de Locanda Dolce Vita, een B&B voor een heerlijke nachtrust. Naast het muurschilderij ‘Cometa’ dat een enorme komeet toont die door de duisternis van de kosmos spoedt, en daaronder, piepklein, een planeet – de aarde? Daarbij past, niet alleen bij het laatste station van onze reis, het enkele kilometers van Dozza verwijderde racecircuit van Imola, de inscriptie ‘Tempus Fugit’, de tijd vliegt, nee: de tijd racet voorbij.
Reisinfo
Onbegrijpelijk mooie motorwegen en historische stadjes maken Emilia-Romagna tot een aantrekkelijke reisbestemming – niet alleen voor Ducatifans, die, net als alle andere motomanen, in Bologna de geboorteplaats van hun favorieten kunnen bezoeken en verkennen.
HEENREIS
Van bijvoorbeeld Rotterdam is het via Keulen, Karlsruhe, Ulm, Bregenz, Vaduz, Thusis, Bellinzona en Milaan ruim 1.400 kilometer naar Bologna.
SLAPEN
Hotel Il Guercino, Via Luigi Serra 7, 40129 Bologna, Telefoon +39/051369883. Stijlvol viersterrenhotel (Garni) met wellnesscentrum ten noorden van het centrum, parkeerplaats op de binnenplaats, tweepersoonskamers vanaf 95 euro. www.guercino.it.
Hotel Helvetia Thermal Spa, Piazza Vittorio Veneto 11, 40046 Porretta Terme BO, Telefoon +39/053422214. Weelderig viersterrenhotel met een grote spa in het centrum van het kuuroord dat beroemd is om zijn Soul-festival, op loopafstand van een parkeergarage, tweepersoonskamers vanaf 160 euro. www.helvetiabenessere.it. Locanda Dolcevita, Via XX Settembre 17, 40060 Dozza BO, Telefoon +39/3497431349. Charmant verblijf in het dorp dat lijkt op een openluchtgalerie, openbare parkeerplaatsen, tweepersoonskamers ca. 80 euro.
BIJZONDERHEDEN
Een gastronomische tip is de typisch Italiaanse Osteria di Dozza, Via XX Settembre 19, 40060 Dozza BO, Telefoon +39/0542678200, waar het interieur al een lust voor het oog is; www.osteriadozza.it. Dozza biedt talloze fotomomenten met zijn kunstzinnige muurschilderingen. Ook het Ferrari-monument ‘Rampante’, een vijf meter hoge sculptuur van Ferrari F40’s bij de toegang tot het circuit in Imola, is een klik waard. Op het binnenterrein van het autodromo van Imola biedt een schaduwrijke uitzichtheuvel in het vrij toegankelijke Aque Minerali Park een onbelemmerd uitzicht op het circuit (bocht Acque Minerali). Bijzondere bochtig zijn de SP68 van Vergato naar Castel d’Aiano, de SP40 van Porretta Terme naar het Lago di Suviana en via Bargi in de Serra del Zanchetto, evenals de SP21 van Giugnola naar San Martino in Pedriolo. Natuurlijk mag ook het museum niet ontbreken, met of zonder rondleiding door de fabriek van Ducati, Via Antonio Cavalieri Ducati 3, 40132 Bologna – Borgo Panigale; Tickets v.a. 18 euro, fabriekstour (€38) na aanmelding.
Chopperliefhebber John van der Made liep er in 2021 toevallig tegen aan… Het was niet meer dan een berg losse onderdelen, maar dan wel van een van de eerste Nederlandse Easy Rider Choppers, op basis van een ‘47er Knucklehead.
John, 62 jaar jong en Sales Support Medewerker bij DAF Trucks, vertelt; “Ik ben altijd al gek geweest op choppers. Vanaf mijn dertiende rijd ik motor en heb er al heel wat gehad, vooral oude Harley’s.
MTS BREDA
Bij Hudson 115 hoorde ik dat er in Eindhoven een H-D chopper te koop stond.” De verkoper bleek een bekend persoon uit het wereldje te zijn, ‘Fred Freak’. De chopper bleek een Easy Rider model Knucklehead, op basis van een ex-politiemotor van de Belgische Zwaantjes (de bijnaam van de Belgische motorpolitie (red)). De laatste bouwjaar Knuckleheads waren de eerste H-D’s die de Zwaantjes kregen. In 1959 werd de Knucklehead verkocht en de motor kwam via H-D handelaar ‘Madame’ van der Velde vanuit België in Nederland terecht. Uiteindelijk is de motor bij Hans Maas terecht gekomen, die als leraar werktuigbouwkunde aan de MTS in Breda werkzaam was. Hij heeft de motor samen met zijn leerlingen vervolgens omgebouwd tot een van de eerste Nederlandse Easy Rider Choppers.
1 van 8
PRIJZEN
Het achterdeel van het frame is 8 cm verlengd en het frame in totaal 10 cm, doordat het balhoofd iets is verhoogd om de 10” overstock narrow Springer, die ze op de MTS zelf gemaakt hebben te kunnen monteren. Later is de motor dus verkocht aan ‘Fred Freak’ die nog weer andere aanpassingen/veranderingen heeft aangebracht. Zo werd het hoge eigenbouw chopperstuur vervangen door een ‘Fred Freak’ dragbar. De sissybar werd afgezaagd, het zadel ingekort en de ronde aangepaste bromfietstank werd vervangen door een Sportstertank. ‘Fred Freak’ is met de Knucklehead naar diverse motorshows in binnen- en buitenland geweest en heeft daar vele prijzen gewonnen. John laat een poster zien met daarop de chopper; “De Knuckle heeft ook als decor en reclame gediend voor Jeans Boutique ‘Canadian Stocks’. Deze poster was bijvoorbeeld te zien in bushokjes in het zuiden van het land.”
IN ONDERDELEN
Eind jaren ‘80 werd de Knucklehead voor een totale revisie volledig gedemonteerd. Diverse delen werden ook opnieuw verchroomd. De motor is echter nooit meer opgebouwd en John heeft ‘m dus 33 jaar later in onderdelen overgenomen. Bij de bouw bleken diverse delen verdwenen te zijn en bleek ook van de voorgenomen revisie helemaal niets terecht te zijn gekomen. “De motor was dus al omgebouwd en mijn doel was om de motor, zover als mogelijk was, met de originele chopperonderdelen uit 1970 op te bouwen. De opbouw heb ik zelf gedaan. Als iemand nog informatie of foto’s van de ombouw destijds heeft, dan houd ik me daarvoor aanbevolen! Bij het blok ontbraken bijna alle delen waardoor het blok nu zo goed als nieuw is van binnen. Ronnie van Iron Pit uit Helmond heeft de motor en versnellingsbak totaal gereviseerd en alle ontbrekende delen geleverd. Ronnie gaf aan dat hij zelden zo’n mooi en gaaf motorblok gezien had. Géén gescheurde of kapotte carters, cilinders of koppen! Ik heb gekozen voor een 6 Volt elektronische ontsteking met elektronische vervroeging.”
De geveerde Triumph naaf was op de MTS ook aangepast. Er zit namelijk geen steekas in en het achterdeel van een Harley frame is dicht. Dit deel is opengemaakt, maar omdat de as van de Triumph te dun was voor het H-D frame had men bussen op de Triumph-as gelast. Hierdoor kon het wiel met as zo in het frame geschoven worden maar kan men de as bijna niet meer onderhouden. De twee draaiende lagerbussen waren door gebrek aan smering 26-kantig geworden. Vandaar dat we alles opnieuw hebben moeten maken. Het draaien van de nieuwe achteras met spiebaan en bijbehorende bussen heeft René, van Peeters Metaalbewerking, voor zijn rekening genomen. Voor laswerk bij kon ik terecht bij All Metaal in Eindhoven en bij Robin van Schijndel en voor goede raad kon ik terecht bij enkele leden van de H-D Club Eindhoven.” De bedrading was bijna compleet vergaan en werd dan ook compleet vervangen door John. Dat was nog een hele klus met een 7-polig contactslot en 2 koplampen. “Ik heb een omvormer van 6 naar 12V gebruikt en dat maakte de schakeling alleen maar ingewikkelder. Uiteindelijk is ook dat weer tot een goed eind gebracht.”
WAT MOOIS
De steunen van de forward controls, claxon, uitlaten en carburateur waren er niet bij en die heeft John zelf uit RVS gemaakt. “Op een Knucklehead heeft nooit een oliefilter gezeten, maar met een gereviseerd blok wilde ik dat er wel op hebben. Het bijgeleverde filterhuis van een Panhead bleek gedeeltelijk afgezaagd te zijn waardoor ik allerlei aanpassingen moest bedenken om dit weer passend te krijgen met een nieuwe set olieleidingen. Tevens zat de custom uitlaatbocht van de achterste cilinder verder naar buiten als origineel, waardoor ik het filter schuin naar buiten moest zetten om het passend te krijgen. Na de ruwbouw en alle revisie- en constructiewerkzaamheden kon de chopper dan uiteindelijk naar Jacco Reniers van Royal Kustom Works in Dordrecht worden gebracht, met de opdracht; ‘Maak er wat moois van!’ De motor is altijd wit geweest, dus dat moet weer de hoofdkleur worden, met paars spuitwerk en pinstriping erop. Master Painter Jacco overtrof zichzelf en maakte er een meesterwerk van. De chopper was nu na jarenlang hard werken eindelijk klaar!
EASY RIDER GEVOEL
Het was een langdurend project dat tot een fantastisch mooi resultaat heeft geleid. Een belangrijk stuk Nederlandse choppergeschiedenis is bewaard gebleven. Daar moet je dan ook wel veel geduld voor kunnen opbrengen. “Ik neem altijd de tijd om uit te pluizen hoe iets werkt en hoe ik het weer kan repareren”, zegt John. “Ik vind het dan ook niet erg om dagen te schuren en te polijsten om iets weer mooi te krijgen. En zoals altijd; ‘met passen en meten wordt de meeste tijd versleten’. Toen de chopper klaar was en gestart kon worden was de afstelling natuurlijk nog knudde en sloegen af en toe de vlammen uit de uitlaten, soms vergezeld van een daverende klap waardoor de ramen in de sponning stonden te trillen!” Het Easy Rider gevoel komt meteen opzetten als John de Knucklehead chopper aantrapt en even later met een diep bulderend geluid uit de korte fishtails over het plattelandsweggetje rijdt. De lange Springervork, het sprankelende chroom en het diepgekleurde en gedetailleerde spuitwerk roepen onmiddellijk de herinneringen op die wij zo’n beetje allemaal hebben van het gevoel wat we kregen toen we de cultfilm Easy Rider voor het eerst zagen…
Tekst & fotografie Onno “Berserk” Wieringa
SPECIIFICATIES EASY RIDER KNUCKLEHEAD
Motor Gegevens – Harley-Davidson Knucklehead
ALGEMEEN
Eigenaar
John van der Made
Bouwer
Hans Maas en leerlingen MTS Breda
Merk
Harley-Davidson
Model
Knucklehead 61”
Bouwtijd
Herbouwtijd 2,5 jaar
MOTORBLOK
Bouwjaar
1947
Bouwer
Harley-Davidson
Cilinderinhoud
61” (1.000 cc)
Type
Knucklehead
Krukas, Cilinders, Cilinderkoppen, Luchtfilterhuis en versnellingsbak
’47 Harley-Davidson
Carter
Origineel ’47 Harley-Davidson (gepolijst)
Zuigers
Dixie J-11224
Kleppen
Kibblewhite
Nokkenas
S&S
Nokvolgers
S&S
Oliepomp
’47 Harley-Davidson met op maat gemaakte tandwielen
Er komen steeds meer comfort- en veiligheidssystemen op motorfietsen. Onlangs introduceerde Bosch maar liefst zes nieuwe systemen. Wat deze systemen gemeen hebben, is dat ze gebruikmaken van radar.
Volgens de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid speelt menselijk gedrag een rol bij meer dan 90% van de ongevallen. Vaak zijn er meerdere factoren die tot de fout leiden, maar had een andere reactie op de omstandigheden tot een andere uitkomst van de situatie kunnen leiden. Cruciaal in al die omstandigheden is de factor afstand, uiteraard in combinatie met de factor snelheid. Wanneer je een botsing wil voorkomen, is het immers belangrijk dat je afstand nooit ‘minder dan nul’ wordt. Hoe hard je rijdt, dat weet je motor al lang, sinds de draaisnelheid van je voorwiel niet meer met een flexibele kabel vanaf het voorwiel naar je kilometerteller wordt overgebracht. De snelheid rekent de ECU van je motorfiets tegenwoordig uit aan de hand van de signalen van de motortoerentalsensor (de krukassensor) en de versnellingssensor, die weet in welke versnelling je rijdt. Het kan ook met een toerentalsensor op de versnellingsbak, die meet hoe snel de uitgaande as draait. Die snelheid kan je ECU vergelijken met de snelheid van je voor- en achterwielsensor. Is daar verschil tussen, dan is er slip en moet het ABS of de tractiecontrole aan het werk.
Voorin de nieuwe KTM 1390 Super Adventure vind je deze kleine black box. Dit is de radarsensor, die de nieuwe assistentiesystemen van gegevens voorziet.
Radar
ABS kan voorkomen dat je wielen slippen als je heel hard moet remmen. Dat is heel nuttig om te voorkomen dat je jezelf in een noodgeval onderuit remt, maar het is natuurlijk beter om te voorkomen dat je in die situatie terechtkomt. Als je stilstaande obstakels of hard remmende auto’s voor je tijdig waarneemt, kun je op tijd snelheid minderen. Kortom, je motor moet de afstand tot voorwerpen voor of achter je kunnen meten en kunnen meten of er een snelheidsverschil is. Dat kan prima met radar. Daarom hebben sommige motoren tegenwoordig een radarsensor. Die is vaak aan de voorzijde onder of boven de koplamp gemonteerd. Die sensor is niet alleen een sensor die signalen ‘voelt’ of opvangt, de sensor zendt zelf ook radiogolven uit. Radiogolven zijn elektromagnetische golven. Die hebben een groot afstandsbereik, groter dan bijvoorbeeld sonar (sound radar). Bovendien zijn de gebruikte frequenties onhoorbaar voor het menselijk oor en is de echo van radar uitstekend te detecteren. Veelgebruikte radarzenders zijn die van Delphi en Continental. Die geven een radarsignaal af met een frequentie van 76 gigahertz (XLR) en 77 GHz (STS). Bosch gebruikt bij auto’s al enige tijd een Long Range Radar Sensor (LLR) met een frequentie van 77 GHz (golflengte 3,8 millimeter). Die kan afstanden tot tweehonderd meter overbruggen, terwijl de conventionele radar tot 130 meter effectief is. Op de KTM 1390 Super Adventure wordt een nieuw ontwikkelde Bosch radar met 77 GHz gebruikt.
Radar gebruikt de echo van het uitgezonden radiosignaal om de afstand tot de voorganger te bepalen. Daarom heet het ook Radar: ‘Radio Detection and Ranging’. De uitgezonden radargolven weerkaatsen tegen het voertuig voor je en de echo van die golven wordt door de sensor opgevangen. Aangezien elektromagnetische golven zich met de snelheid van het licht voortbewegen (ongeveer 300.000 km/s), zorgt de korte tijd tussen het verzenden van het signaal en het opvangen ervan voor betrouwbare informatie over de volgafstand.
Maar voor assistentiesystemen is niet alleen de afstand tot de voorganger belangrijk, maar ook het snelheidsverschil. Dat wordt bepaald door veranderingen in de frequentie van het teruggekaatste signaal. De frequentie van die radargolf verandert namelijk, als de voorligger harder of zachter rijdt dan de auto of motor die het signaal verzendt. Als de auto langzamer rijdt, wordt de afstand tussen de twee voertuigen steeds korter. Wanneer je één radargolf van het uitgezonden signaal bekijkt, zul je zien dat de kop van de golf een langere weg moet afleggen dan de staart van de golf, omdat de auto tussen het arriveren van de voor- en de achterzijde van de golf dichterbij is gekomen. Na terugkaatsing is de golflengte daardoor korter geworden, omdat de staart van de golf verhoudingsgewijs vroeger is teruggekaatst. De frequentie (frequentie = 1/golflengte) is dus groter als de auto nadert, en omgekeerd is de frequentie lager als de afstand tot de te volgen auto groter wordt. Dat effect kun je zelf horen als je langs de weg staat: een voertuig dat naar je toe rijdt maakt een hoger geluid dan een voertuig dat van je af beweegt. Dat verschijnsel heet het dopplereffect. Dankzij dit dopplereffect kan radar dus niet alleen afstand, maar ook snelheidsverschil detecteren.
Adaptive cruisecontrol
De metingen die de radarsensor doet, zijn dus heel nuttig voor het ontwerpen van assistentiesystemen. Bosch heeft er maar liefst zes op stapel staan, waarvan er inmiddels vier op de nieuwe KTM 1390 Super Adventure worden toegepast. De eerste daarvan is adaptieve cruisecontrol met stop en go (ACC S&G), dat filerijden veiliger en minder vermoeiend maakt. ACC probeert de snelheid van de motor op de door de rijder ingestelde waarde te houden, maar past die snelheid wel voortdurend aan op de verkeersstroom en zorgt dat de afstand tot de voorligger altijd op een veilig niveau wordt gehouden. Dat systeem had KTM ook al op de 1290 Adventure van 2020, maar met de toevoeging S&G tilt Bosch de technologie naar een nieuw niveau: de functie kan de motorfiets gecontroleerd tot stilstand brengen en zo de motorrijder in kritieke situaties beschermen. Het beste effect wordt bereikt met een automatische transmissie, zoals de nieuwe KTM die heeft. Als de motor tot stilstand komt, hoeft de rijder de koppeling niet te gebruiken en kan hij het voertuig starten met slechts een druk op de knop of een korte draai aan de gasgreep, zodra de voorligger in beweging komt.
1 van 5
De Riding Distance Assitant kan zelfs remmen als de volgafstand te kort wordt.
De Electronic Brake Assitance verhoogt de remdruk in geval van nood, zodat je maximale remvertraging en minimale stopafstand behaalt
De nieuwe Adaptive Cruise Control kan je motorfiets ook tot stilstand brengen. Dat werkt het beste in combinatie met een automatische transmissie.
De Rear Collasion Warning geeft een waarschuwing via de pechlichten als een achterligger te snel nadert
Rear Distance Warning geeft een signaal in het dashboard als een achterligger te dicht nadert: de rijder kan dan nog ontwijkende actie ondernemen.
Groepsrijhulp (GRA)
Motorrijders die in een groep rijden, rijden vaak baksteensgewijs, omdat ze in die formatie verder naar voren kunnen kijken. Voor adaptive cruisecontrol was zoiets altijd een uitdaging, omdat het algoritme dan moeite heeft om te bepalen wie nu eigenlijk de directe voorligger is en dan vaak wisselt tussen de motor voor je en die schuin ervoor rijdt, met snelheidswisselingen tot gevolg. Maar elektronica wordt slimmer. De software van de nieuwe Group Ride Assistant herkent deze situatie nu en zet de cruisecontrole in een groeps-modus, waarin het systeem rekening houdt met zowel de motor voor je als de motor daarvoor. De groepsrijhulp neemt ze beide in acht en regelt de snelheid zodat de afstand tot de voorliggende motoren toch automatisch kan worden aangehouden. De functie maakt zo natuurlijk rijden in de groepsformatie mogelijk. Buiten een groep werkt de GRA net als de ACC.
Rijafstandassistent (RDA)
De Riding Distance Assistant (RDA) is ontwikkeld om te zorgen dat de motor een veilige afstand aanhoudt tot de voorganger, zodat kop-staartbotsingen worden voorkomen. Wat dat betreft lijkt het op adaptive cruisecontrol, maar er is een belangrijk verschil: bij ACC stel je een snelheid in, die het systeem probeert te handhaven met inachtneming van de veilige volgafstand. Bij RDA heb je in feite geen cruisecontrole: je moet zelf gasgeven om je gewenste snelheid aan te houden. RDA grijpt alleen in als de afstand tot de voorganger te kort wordt: het neemt dan gas terug en kan zelfs de remmen van je motor bedienen. Je kunt de gewenste volgafstand zelf instellen. Je kunt de functie uitschakelen met een schakelaar of opheffen door de gashendel tegen de door de functie gegenereerde vertraging in te bedienen. De functie gaat zo op een natuurlijke manier over op het normale, dynamische rijverloop.
Een gevaarlijke situatie op de weg vereist niet alleen snelle actie, maar in veel gevallen ook een noodstop. Dan is het belangrijk om de maximaal haalbare remvertraging te benutten. Helaas zijn motorrijders daartoe niet altijd in staat, omdat ze de situatie verkeerd beoordelen of omdat ze niet zo hard durven te remmen. Daarvoor heeft Bosch de Emergency Braking Assistant ontworpen. Wanneer het radarsysteem een risico op een aanrijding herkent en de bestuurder niet voldoende remt, wordt EBA geactiveerd. In dat geval verhoogt de functie actief de remdruk in de leidingen naar de remklauwen om de snelheid van de tweewieler zo snel mogelijk te verminderen.
Afstandswaarschuwing achter (RDW)
Niet al het gevaar komt van voren. Ook voertuigen die van achteren naderen, kunnen voor onheil zorgen. Daarom moet je regelmatig in de spiegels kijken. Dat vergeten motorrijders nog wel eens, bovendien is het blikveld naar achteren vaak wat minder goed dan in een auto. Maar ook daar heeft radar een antwoord op in de vorm van Rear Distance Warning. RDW houdt de situatie achter de bestuurder in de gaten en informeert hem via het display als een ander voertuig te dichtbij komt. Op basis van deze informatie kan de bestuurder zich op de situatie aanpassen en zo een kop-staartbotsing voorkomen.
Rear Collision Warning (RCW)
Rear Collision Warning of RCW waarschuwt wanneer er een aanrijding van achteren dreigt. RCW kan bijvoorbeeld de alarmknipperlichten activeren, als een kop-staartbotsing dreigt. De functie kan motorrijders dus beschermen tegen een ongeval doordat ze over het hoofd worden gezien of wanneer ze onverwacht moeten remmen – of dat nu is bij het wachten voor verkeerslichten, in een file of in rijdend verkeer.
1 van 3
Bij de Riding Distance Assitant kun je de volgafstand instellen.
Door het dopler-effect verandert een signaal van frequentie als de bron van het signaal nadert of zich verwijdert. Dat geld zowel voor geluid als radiogolven.
Bosch heeft zes nieuwe assistentiesystemen ontwikkeld op basis van een front- en rear radar.
Indian Motorcycle en de organisatoren van het Indian Riders Fest hebben een vernieuwd format aangekondigd voor de Budweis Custom Show (BCS), gericht op zowel nieuwe bouwers als garageprojecten. Een nieuwe People’s Choice award viert de aantrekkingskracht van custom motoren voor iedereen die design en vakmanschap waardeert. De Budweis Custom Show is een onderdeel van het Indian Riders Fest in Lipno nad Vltavou, Tsjechië, van 19-21 juni.
“Ondanks het hoge niveau van de BCS willen we het toegankelijker maken voor beginnende en garagebouwers,” aldus Ola Stenegärd, Director of Product Design voor Indian Motorcycle. “De custom scene voor Indian Motorcycle groeit enorm en het is geweldig om al die creativiteit te zien,” voegt hij toe. “Veel eigenaren wilden hun gepersonaliseerde motoren meenemen, maar konden niet omdat ze in de tentoonstellingshal stonden.”
Stenegärd heeft regelmatig contact gehad met Jean-Marie Guyon, organisator van de IRF en BCS, om het evenement toegankelijker te maken. “De feedback van Ola was cruciaal voor de verbeteringen dit jaar,” zegt Guyon. “Daarom hebben we de BCS naar één dag samengebracht, met zaterdag volledig gewijd aan custom motoren. Het is ook een gezinsfestival, zodat iedereen deze geweldige creaties kan zien. We benutten de nieuwe locatie om een open platform te bieden voor de custom show, gratis toegankelijk voor iedereen uit de omgeving. Er zal ook een parade van custom motoren zijn.”
“De People’s Choice award moedigt iedereen aan om te stemmen op hun favoriete motor, ongeacht leeftijd of achtergrond,” vervolgt Stenegärd.
De motoren in de Budweis Custom Show worden beoordeeld in vijf klassen, zodat elke deelnemer zijn unieke stijl kan tonen:
Indian Scout
Indian, Non-Fairing
Indian Touring (incl. Baggers)
Indian Clubstyle (incl. Performance & Streetfighter)
Indian Vintage (tot 1953)
De beste motor in de Budweis Custom Show ontvangt de prijs voor de meest opvallende bouw, een erkenning voor creativiteit en vakmanschap.
Registraties zijn nu geopend voor de 2025-editie van de BCS, die plaatsvindt tijdens het Indian Riders Fest (19-22 juni) in Tsjechië.
In de competitieve wereld van de MotoGP zijn contracten niet altijd in steen gebeiteld. Sinds de oprichting van de MotoGP-klasse in 2002 hebben diverse toprijders voortijdig het contract met hun team verbroken. De redenen hiervoor variëren van aanpassingsproblemen met de motorfiets tot blessures, diskwalificaties en interne conflicten. Laten we kijken naar enkele van de meest opvallende gevallen en de omstandigheden die leidden tot deze vroegtijdige scheidingen.
Marco Melandri: tweemaal
De Italiaan Marco Melandri maakt het bijzondere onderscheid te behoren tot het selecte groepje rijders dat twee keer voortijdig een contract verbrak. In 2008 verliet hij Ducati na slechts één seizoen vanwege aanpassingsproblemen met de Desmosedici GP8. Melandri’s rijstijl sloot niet aan bij de agressieve eigenschappen van de Ducati, met zijn V4-motor van 800cc en meer dan 210 pk. Hij verkoos daarna een overstap naar het Hayate Racing Team (Kawasaki).
Zeven jaar later, in 2015, nam Melandri opnieuw voortijdig afscheid, ditmaal van Aprilia. Na slechts acht races en nul punten besloot hij te vertrekken. De Aprilia RS-GP was een compleet nieuwe motor, nog volop in ontwikkeling, met aanzienlijke betrouwbaarheids- en competitiviteitsproblemen. Melandri keerde vervolgens terug naar het Wereldkampioenschap Superbike.
Cal Crutchlow vormt een ander voorbeeld van een rijder die moeite had met de Ducati. In 2014 verbrak hij in onderling overleg zijn tweejarige contract met het Italiaanse merk. Hij worstelde met de Desmosedici GP14, een krachtige maar moeilijk te beheersen motor met meer dan 235 pk. Crutchlow vond snel onderdak bij LCR Honda, waar hij beter uit de verf kwam.
Honda verslond toptalenten
Honda heeft een geschiedenis van veeleisende motorfietsen die zelfs de grootste talenten konden breken. Jorge Lorenzo’s tijd bij Repsol Honda in 2019 was een mislukking te noemen. De vijfvoudig wereldkampioen kon zich niet aanpassen aan de RC213V, mede door een ernstige blessure. De Honda vereiste een agressieve rijstijl die niet paste bij Lorenzo’s soepele, vloeiende stijl. Dit leidde uiteindelijk tot zijn pensioen uit de motorsport.
Marc Márquez, de meest succesvolle Honda-rijder aller tijden, verbrak eveneens zijn langdurige verbintenis. Na een jarenlange dominante samenwerking besloot Marquez in 2023 Honda te verlaten vanwege het gebrek aan competitiviteit van de RC213V. De motor was niet meer in staat om te strijden voor kampioenschappen, wat Marquez deed besluiten over te stappen naar het Gresini Racing Ducati-team voor 2024.
Yamaha’s sterrenrijders
Ook Yamaha heeft enkele pijnlijke contractbreuken meegemaakt. In 2021 werd de relatie tussen Maverick Viñales en het fabrieksteam onder controversiële omstandigheden beëindigd. Viñales werd beschuldigd van het opzettelijk beschadigen van zijn M1-motor, wat leidde tot zijn onmiddellijke ontslag. Relatieproblemen met het team en frustratie over het gebrek aan resultaten speelden hierbij een grote rol.
Andrea Dovizioso beëindigde in 2022 zijn RNF Yamaha-avontuur vervroegd omdat hij zich niet comfortabel voelde op de M1. De motorfiets paste niet bij zijn rijstijl, wat uiteindelijk leidde tot zijn besluit om zich terug te trekken uit de competitie.
Andere opvallende gevallen
Johann Zarco vroeg in 2019 om vrijstelling van zijn KTM-contract, nadat hij moeite had met het vinden van het juiste gevoel op de RC16. De Fransman reed later enkele races voor LCR Honda voordat hij in 2020 overstapte naar Esponsorama Racing (Ducati).
Andrea Iannone’s verhaal is uniek omdat zijn contractbreuk met Aprilia in 2020 werd veroorzaakt door een dopingschorsing van vier jaar, waardoor hij zijn carrière in de MotoGP abrupt moest beëindigen.
Tot slot werd Pol Espargaró in 2023 ‘gedegradeerd’ tot testrijder bij KTM, nadat het team zich geconfronteerd zag met een overschot aan contractrijders. Deze interne beslissing maakte ruimte voor jongere rijders in het GASGAS Tech3-team.
Deze voorbeelden tonen aan dat, ondanks de miljoenencontracten en professionele omgevingen, de relatie tussen rijder en machine cruciaal blijft in de topsport. Wanneer die klik ontbreekt, kunnen zelfs de meest veelbelovende samenwerkingen vroegtijdig eindigen.
Slaat jouw hart groen uit deze zomer?! Ervaar de kracht van groen tijdens RIDERS Festival 2025 op 31 mei en 1 juni bij Autotron Rosmalen. Want Kawasaki is aanwezig! Bereid je voor op een weekend vol adrenaline, passie en pure motorkracht, want Kawasaki neemt een indrukwekkende line-up demomotoren mee die jij zelf kunt testrijden.
Ga eens vreemd met dit merk dat al in 1949 haar eerste 154cc motortje uitbracht. Wie weet was een Kawasaki altijd al jouw guilty pleasure, maar durfde je er nooit helemaal aan toe te geven. Pak dan nu je kans!
Ervaar de Kawasaki spirit
Kawasaki is al decennialang een vaste waarde in de motorwereld – gedreven door innovatie, performance en een diepe passie voor motorrijden. Onder het motto “Let the good times roll” brengt Kawasaki niet alleen technologie van wereldklasse, maar vooral beleving: het gaat om dat gevoel van vrijheid, kracht en controle. Of je nu droomt van sportieve prestaties, tourcomfort of avontuurlijke kilometers, bij Kawasaki draait het allemaal om ervaring en beleving.
Op RIDERS Festival 2025 krijg jij de kans om die visie aan den lijve te ondervinden. Kawasaki’s missie is helder: motorrijders inspireren om verder te gaan – sneller, slimmer, met meer plezier. En waar kan dat beter dan op hét festival voor liefhebbers van alles wat tweewielig is?
Tijdens het festival stelt Kawasaki een breed scala aan modellen beschikbaar voor testritten. Denk aan de scherp gelijnde Ninja’s, de krachtige Z-serie en de veelzijdige Versys. Of je nu een doorgewinterde rijder bent of net je rijbewijs op zak hebt – er staat een Kawasaki klaar die bij jou past.
Maak je keuze, stap op en ontdek zelf waarom zoveel motorrijders zweren bij “Team Green”.
RIDERS Festival 2025 – Meer dan een event
Het RIDERS Festival is dé ontmoetingsplek voor motorrijders, liefhebbers, dromers en doeners. Twee dagen lang draait alles om motorpassie, nieuwe ervaringen, live demo’s, muziek, foodtrucks en vooral: community. Duizenden motorrijders komen samen. Niet alleen om te kijken, maar om te doen, beleven en vooral genieten.
Weet zeker dat je erbij bent
Scoor nu alvast je ticket in de voorverkoop. Dit scheelt je een paar euro, en nog fijner: je loopt op 31 mei en/of 1 juni na het scannen bij de ingang zo naar binnen. Begin direct met genieten.
Oh, en je hoeft niet ver te lopen, want je parkeert je motor op het festivalterrein. Stap af en beleef!
1 van 4
Praktische informatie
Waar
Autotron Rosmalen
Wanneer
31 mei en 1 juni 2025 Zaterdag van 10.00 – 17.00u Zondag van 10.00 – 17.00u
Van 8 tot 11 mei 2025 keerde het Harley-Davidson Euro Festival terug naar de schitterende Franse Rivièra. Het evenement in Saint-Tropez trok meer dan 30.000 bezoekers die zich lieten onderdompelen in een wereld van ronkende motoren, livemuziek en de onmiskenbare Harley-Davidson levensstijl.
Een festival met impact
Het Euro Festival heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een essentieel evenement voor de Europese Harley-Davidson gemeenschap. Wat ooit begon in de vroege jaren ’90 is uitgegroeid tot een volwaardig motorfeest dat door de jaren heen verschillende Europese locaties heeft aangedaan, waaronder Faak am See in Oostenrijk en Portoroz in Slovenië.
De economische impact van het evenement op de lokale economie is aanzienlijk, met een geschatte omzet voor lokale bedrijven van ongeveer 5 miljoen euro. Met meer dan 70 standhouders die varieerden van merchandise en accessoires tot voedings- en drankgelegenheden, was er voor de bezoekers genoeg te beleven. De demografische samenstelling was divers, met een geschatte verdeling van 60% mannelijke en 40% vrouwelijke bezoekers, waarvan het merendeel tussen de 25 en 55 jaar oud was.
Een van de hoogtepunten van het festival was ongetwijfeld de indrukwekkende parade, waarbij 2.500 trotse Harley-Davidson-rijders door de schilderachtige straten van Grimaud en Saint-Tropez reden. Een spectaculair gezicht dat de essentie van de Harley-Davidson-gemeenschap belichaamde.
Een centrale gebeurtenis tijdens het festival was de onthulling van de Harley-Davidson Fat Boy Gray Ghost 2025. Dit vijfde model in de Icons Motorcycle Collection viert het 35-jarig jubileum van de iconische Fat Boy en is wereldwijd gelimiteerd tot slechts 1.990 exemplaren.
De Gray Ghost onderscheidt zich door zijn unieke “Reflection” afwerking, die tot stand komt via een geavanceerd Physical Vapor Deposition (PVD) proces. Onder de opvallende buitenkant huist de krachtige Milwaukee-Eight 117 Custom motor van 1923cc, die 101 pk levert bij 4.800 tpm en een indrukwekkend koppel van 166 Nm bij 3.000 tpm.
De motorfiets is uitgerust met moderne technologie, waaronder verschillende rijmodi (Road, Rain, Sport), een 5-inch analoge snelheidsmeter met digitale display, LED-verlichting, cruise control, ABS en een tractiecontrolesysteem. De verbeterde monoshock achtervering zorgt voor een comfortabele rijervaring, terwijl het stijve frame stabiliteit garandeert.
Custom Bike Show en muzikale entertainment
Naast de onthulling van de Gray Ghost bood het festival ook andere attracties. De jaarlijkse Custom Bike Show presenteerde 84 unieke creaties van getalenteerde bouwers uit heel Europa. De felbegeerde “Best in Show” award ging naar Pepe Lazzara uit België voor zijn spectaculaire ombouw van een Softail Springer uit 1991, gekenmerkt door rijke gouden afwerkingen en complexe gravures.
Muziekliefhebbers kwamen eveneens aan hun trekken met optredens van gerenommeerde artiesten zoals Rag’n’Bone Man, Royal Republic en Eagle-Eye Cherry, die zorgden voor een onvergetelijke sfeer gedurende het hele weekend.
Toekomstplannen: MotoGP-samenwerking
Tijdens het festival werd ook een opwindende strategische samenwerking tussen Harley-Davidson en MotoGP aangekondigd. In 2026 zal een nieuw wereldwijd racekampioenschap worden gelanceerd, exclusief voor Harley-Davidson baggers. Dit kampioenschap, dat zal plaatsvinden tijdens geselecteerde MotoGP-weekenden, heeft als doel de wereldwijde naamsbekendheid van Harley-Davidson te vergroten en een nieuw, sportief publiek aan te spreken.
De raceklasse zal bestaan uit gemodificeerde Harley-Davidson baggers, vergelijkbaar met de motorfietsen die deelnemen aan de populaire King of the Baggers race series in de Verenigde Staten. Deze samenwerking markeert een interessante nieuwe richting voor het merk en belooft een spannende toekomst voor Harley-Davidson in de wereld van motorsport.
Amper enkele weken na onze date met de vernieuwde Speed Triple RS, verkasten we alweer richting Portimão. Dit keer geen openbare weg, geen mix van zon en regen, en zeker geen concessies: Triumph had het volledige circuit afgehuurd voor een handjevol journalisten. Eén dag lang mochten we in de weer met het nieuwste en scherpste mes uit Hinckley’s lade. Waar de RS nog een balans zoekt tussen sportiviteit en dagelijks gebruik, moet de Triumph Speed Triple RX van nature apexen aan gort kerven. De zitpositie is radicaler, de uitrusting exclusiever, en de oplage beperkt tot 1.200 stuks wereldwijd.
Terwijl de ondergaande zon een warme deken over de Algarve werpt, schuiven we aan voor een diner met enkele collega’s uit de internationale motorpers. In het midden van het restaurant schuilt een motor onder spandex. Geen podium, geen ellenlange PR-praatjes – enkel dat verleidelijke silhouet en een batterij speculaties. ‘Een Daytona 1200?’, hoor ik een Britse concullega fluisteren. ‘Of nu al een topversie van de Speed Triple?’ Het is immers amper twee weken geleden dat we op exact hetzelfde asfalt de nieuwe RS mochten testen. Zou Triumph nu al nóg een Speed Triple loslaten? Het zal toch niet…?
1 van 8
Speed Triple 1200 RX
Op het moment dat het doek valt, trekt de hele zaal synchroon een grijns van oor tot oor. Want voor onze ogen blikkert de nagelnieuwe Speed Triple 1200 RX in het kaarslicht. De nieuwkomer is gelimiteerd op slechts 1.200 stuks wereldwijd, komt standaard uit het krat met clip-ons, een voorspatbord en trimlijsten in carbon, een dikke Akra en een zithouding die qua racewaardigheid enkel een volle kuip mist. O ja, en een kleurstelling die je onmogelijk negeert: de RX is gedoopt in een lik Triumph Performance Yellow, gecombineerd met grafietgrijze details en een opvallende gele bies op het achterwiel. Ook deze telg uit Hinckley is tot in de kleinste details afgewerkt: van de stickers onder een blanke laklaag, over de afwerkingsgraad van knoppen, tot de verstelbare hendels toe. Het nieuwe gripzadel met ingestanst RX-logo en de sublieme, gefreesde en genummerde kroonplaat maken het plaatje helemaal af. Pfieuw, wat een ding! Dat het woord ‘exclusief’ vervolgens tussen elke hap van onze maaltijd valt, is de marketingafdeling vergeven. Want veel is daar niet van gelogen.
De Akrapovič-uitlaat op de RX is – ondanks het identieke rapport – overigens niet enkel een esthetisch pronkstuk, met z’n titanium mantel, carbon eindkap en gelaserde logo. Hij draagt ook bij aan een optimale massacentralisatie en laat de triple net dat tikkeltje rauwer door z’n keelgat gorgelen. Het rijklaargewicht blijft ondanks de lichtere demper, de lithium-ion accu en de nieuwe wielen steken op 199 kilogram, wat opvallend genoeg identiek is aan de RS.
Voorwaarts
Daags nadien hebben we amper een been over de 830 mm hoge zit gezwaaid of we voelen al dat dit geen RS is. De clip-ons staan maar liefst 69 mm lager en 52 mm verder naar voren. In combinatie met voetsteunen die 14,5 mm hoger en 25,5 mm verder naar achteren gebout zijn, levert dat een superbikewaardige zitpositie op, waarbij de armen ook een stuk meer naar binnen staan dan op de brede hefboom van de RS. Als iets kleinere rijder vind ik ruimschoots plek om te bewegen in het zadel, al vermoed ik dat de komvorm van de zit z’n limieten heeft als je een meer – eh – Nederlands postuur hebt. Maar goed; we zijn amper de pitlane uitgerold als we de voordelen van die vooruit gekantelde setup aan den lijve ondervinden: meer gewicht op de voorzijde zorgt voor meer druk op het voorwiel, met als gevolg veel meer gevoel en een surplus aan vertrouwen bij het insturen op onze favoriete, voor één keer poerdroge, Portugese achtbaan. Gas erop!
Waanzin in maatpak
In het frame van de RX klopt exact hetzelfde hart als in de RS: Triumphs 1160cc-driecilinder, die ook in deze configuratie goed is voor 183 pk en 128 Nm. Die krijgt onder impuls van Euro5+ een opnieuw gebalanceerde krukas voor een nog verfijndere draaicultuur, en een volledig nieuwe uitlaatlijn – die een stuk vrijer ademt dan z’n voorganger. Op papier valt geen enkel verschil te noteren met z’n broer, wat op z’n minst opmerkelijk is voor een motor die zich als de overtreffende trap laat afroepen. Maar tegelijk ook een indicatie van hoe potent dat blok eigenlijk al was: meer had in zeker gekund, maar hóefde niet. De vermogensafgifte is ook op deze telg voorbeeldig: van de verfijnde gasrespons bij lage toeren, over de volle punch vanaf 3.000 tpm, tot de detonatie vanaf 8.000 tpm tot bij de begrenzer. Schakelen we van de aanvankelijke Sport-modus richting Track, dan komt de ware aard volledig bovendrijven: de triple spurt aan een rotvaart door de toeren, reageert vlijmscherp op het gas en stuurt – mede door de aangepaste zithouding – vlijmscherp in. Waanzin in maatpak.
Zeldzame combinatie
Op het rechte stuk van Portimão tikken we diep in z’n zes moeiteloos 270 km/u en meer aan, maar de grote marge ten opzichte van z’n concurrentie lijkt me in het bochtenwerk te liggen. Onder invloed van de zithouding, de subliem reagerende Öhlins Smart EC3 en nieuwe SD EC-stuurdemper mik je ‘m vol vertrouwen op hellingshoek, waarna het gashendel de power perfect gecontroleerd richting achterwiel seint. De elektronica laat lichte uitbraakjes toe, maar grijpt feilloos in waar nodig, de quickshifter veroorzaakt zelfs op hellingshoek amper onrust in het rijwielgedeelte, en om de RX bij te houden bij de exit, ben je maar beter goed wakker. Allemachtig. Het maakt de dikke Britse triple niet alleen razendsnel, maar ook verrassend controleerbaar – een zeldzame combinatie met deze bootlading pk’s aan boord.
Stoïcijns
Exponent van dat vertrouwen: op de RX wordt de Öhlins Smart EC3 semi-actieve vering aangevuld met een elektronisch gestuurde Öhlins SD EC Mechatronic-stuurdemper. Die is tot onze goedkeuring volledig geïntegreerd in de Objective Based Tuning (OBTi)-interface op het TFT-scherm, waardoor je tot in de details kan bijstellen hoe de voorzijde in real-time moet reageren op de rijomstandigheden. In de praktijk vertaalt dat zich in extra stabiliteit bij het accelereren op hellingshoek, lichter insturen en een stoïcijns acterende voorzijde bij het hard aanremmen richting bijvoorbeeld eerste bocht. Waardoor je de RX ronde na ronde perfect mikt waar je dat wilt – ook als je je remzone steeds dichter richting apex verlegt. Heerlijk.
De elektronisch gestuurde ophanging monitort en managet niet alleen de in- en uitgaande demping bij elke rijomstandigheid, dankzij de OBTi kan je als rijder ook zelf met zeven parameters in de weer om de ophanging snel en compleet naar je hand en rijstijl te zetten. Stijfheid vooraan en achteraan, ondersteuning onder remdruk, acceleratie, initiële acceleratie, bij bochten en op kruissnelheid: je verschuift elke knop van neutrale stand richting – of + 5 en terug. Via het TFT-scherm kan je ook met in- en uitgaande demping in de weer (23 clicks) – en dat zowel voor- als achteraan.
Met de hoger geplaatste voetsteunen groeit daarenboven de grondspeling een stuk, wat je ertoe noopt om de erg dociele Speed Triple RX steeds verder op hellingshoek te duwen. De Öhlins Smart EC3-ophanging – die vooraf volledig op ons persoonlijke gewicht werd afgesteld – blijft te allen tijde onverstoorbaar, en daagt uit om je grenzen steevast een tikkeltje te verleggen. Bij die progressie hoort evenwel ook een steeds forser aanzwellende kopwind die ronde na ronde forser inbeukt op helm en nekspieren. ‘t Blijft een naked, natuurlijk, maar een halve of volle kuip had ‘m ook prima gestaan. Het optionele vliegenschermpje dat Triumph voor de gelegenheid had gemonteerd oogt knap, maar tilt enkel wat rijwind over het dashboard en vormt geen noemenswaardige bonus voor de rijder zelf.
Kinderspel
Geen verrassing achter de nacelle: net zoals op de RS kan de RX bogen op een knap TFT-scherm en bijbehorend pakket elektronische hulpmiddelen. Vijf rijmodi – Rain, Road, Sport, Track en een volledig instelbare Rider-modus, instelbare parameters als motorrem, tractiecontrole en ABS, elk met hellingshoekdetectie dankzij de zesassige IMU. De veelzijdigheid is indrukwekkend, maar het kroonjuweel is ook op deze telg de vernieuwde Front Wheel Lift Control. Die regelt niet alleen of het voorwiel van het tarmac loskomt, maar ook hoe hoog. Koppeling los, gas erop, en de RX tilt gecontroleerd het voorwiel op – in de door jou gekozen stand. Ondanks z’n neiging naar het circuit, krijgt ook deze telg standaard cruisecontrole aangemeten. Kwestie van de druk op de polsen op de weg tot een minimum te herleiden, gokken we.
Meer feedback
Ook op vlak van remmerij vertrouwt Triumph op de Brembo Stylema-klauwen van de RS, gecombineerd met een instelbare radiale MCS-rempomp. Die combinatie levert een kraakhelder aangrijppunt, een vlijmscherpe bite en optimale controle – ook na veelvuldig en hard remmen bij compleet onverantwoorde snelheden. Een waanzinnig pakket dat we eerder al bejubelden en dat door de aangepaste zithouding enkel nog meer uitblinkt qua feedback. Om de blits gespoten velgen liggen dit keer gelukkig geen regenbanden, wel de standaard Pirelli Diablo Supercorsa V3’s, die op de droge baan bliksemsnel opwarmen en de hele dag lang tonnen grip bieden.
Dat alles heeft uiteraard zijn prijs: €24.395. Een surplus van amper 1.700 euro dus ten opzichte van de Speed Triple RS. Wat gezien het carbon, de Akrapovič-uitlaat en de unieke stuurdemper een beetje als een koopje voelt – zeker als je weet dat de Akra los al 999 euro moet kosten… In z’n full-option raceplunje moet de 2025 Triumph Speed Triple RX de concurrentie aangaan met de naakte kleppers die net onder de 200 pk kamperen: denk aan de KTM 1390 Super Duke R EVO (27.910 euro) en Aprilia Tuono 1100 V4 Factory (23.249 euro). Waarbij de Britse inzending naar onze mening een geweldige indruk en dito kans maakt, én als absolute troef heeft dat hij in gelimiteerde oplage op de markt komt.
Conclusie test 2025 Triumph Speed Triple 1200 RX
Triumph drukt ons meermaals op het hart dat de RX geen uitdager is voor de RS, maar een aanvullend topmodel voor wie op zoek is naar de ultieme naked voor op circuit. Na een volledige dag op Portimão kunnen we dat enkel beamen: de RX komt zowat het dichtst bij een volbloed superbike wat Triumph als kan presenteren, zij het (helaas) zonder kuip. De RX voelt op elk vlak scherper en exclusiever dan de RS, maar behoudt tegelijk die typische Speed Triple-ziel: een brute krachtbron verpakt in een uiterst elegante jas, voor een minimale meerprijs. Onze enige bedenking: op de RS viel amper iets af te dingen op circuit, én de RS heeft het voordeel dat hij op de weg een stuk comfortabeler is. Rest je enkel even na te denken over je primaire gebruik van je Speed Triple.
Pluspunten 2025 Triumph Speed Triple 1200 RX
Sportieve zithouding maakt een wereld van verschil
Sublieme elektronische vering en stuurdemper
Hoogstaand afgewerkt en exclusief design
Minpunten 2025 Triumph Speed Triple 1200 RX
Enkel voor de snelle beslisser: slechts 1.200 exemplaren wereldwijd
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
