De Ducati Diavel V4 wint titel ‘Mooiste Motorfiets’ op EICMA 2022. Het publiek van de Internationale Motorshow van Milaan Bicycle kon gedurende vier dagen de mooiste motorfiets van de show kiezen.
De ‘Vote and win the most beautiful bike of the Show’-wedstrijd, die sinds 2005 wordt georganiseerd door het Italiaanse tijdschrift Motociclismo, ziet dit jaar de elfde overwinning voor Ducati. De Diavel V4 behaalde de eerste plaats met 36,8 procent van de stemmen van de ongeveer 23.000 stemmen die werden uitgebracht door bezoekers van de show en bezoekers van de Motociclismo-website.
De bekendmaking van de overwinning van de Ducati Diavel V4 vond plaats op zondag 13 november, de laatste dag van de show, gevolgd door de officiële prijsuitreiking. Andrea Amato, Chief Motorcycle Designer van het Ducati Centro Stile, nam de prestigieuze prijs voor Ducati in ontvangst. De uitreiking was de laatste handeling van een intense week van shows en evenementen.
MotoGP-coureur Enea Bastianini vond de Diavel V4 ook lekker zitten.
KTM heeft voor 2023 de twee modellen 690 Enduro R en 690 SMC R gepresenteerd. De twee eencilindermotoren krijgen een kleine update en nieuwe graphics.
Motor en vermogen
De vertrouwde LC4-motor, momenteel de krachtigste productie-eencilinder met 75 pk, blijft voor de aandrijving zorgen. De motor heeft inmiddels 30 jaar ontwikkeling achter de rug, wat vrij opmerkelijk is. Hij begon in 1987 met 553 cc en heeft nu 693 cc bereikt.
1 van 6
Wijzigingen voor 2023
De 690 Enduro R en de 690 SMC R krijgen een herzien lcd-display dat niet alleen de snelheid maar ook het toerental weergeeft en waarin de belangrijkste waarschuwingslampjes zijn geïntegreerd.
Nieuwe graphics en een nieuw zadel zullen ook beschikbaar zijn voor de modellen van 2023.
In beide motoren is bochten-ABS geïntegreerd. De Enduro heeft ook een off-road ABS dat het ABS-effect op het voorwiel kan verminderen en zelfs uitschakelt op het achterwiel. In plaats van een off-road ABS krijgt de SMC R het Supermoto ABS, dat in principe precies hetzelfde doet als op het zustermodel – althans de beschrijving van KTM klinkt identiek en je mag aannemen dat het bedachte marketingnamen zijn. In een offroad roept een Supermoto ABS waarschijnlijk een zekere scepsis op, net als een offroad ABS in een Supermoto.
Beide modellen zijn uitgerust met een Euro5-conform uitlaatsysteem van roestvrij staal.
De KTM 690 Enduro R kreeg voor 2023 kleine updates.
Liefhebbers van prestatiegerichte motorfietsen staan ambivalent ten opzichte van een elektrische sportmotor. Elektrische motorfietsen bestaan al dankzij merken als Zero en Energica, maar liggen nog steeds ver buiten het budget dat de gemiddelde rijders te besteden hebben.
Gelukkig werken fabrikanten uit het Verre Oosten ook aan elektrische platforms die gericht zijn op prestaties. We zien ze in de vorm van de elektrische concepten van Kawasaki en verschillende Indiase elektrische tweewielers zoals de Ultraviolette. Chinese fabrikanten doen ook mee. Een van China’s grootste fabrikanten, QJ Motor, onthulde een nieuwe elektrische sportmotor die gericht is op beginnende motorrijders. Het model heet de RX en claimt een elektrische sportmotor te zijn vergelijkbaar met een 125 cc. Zeker, een 125cc machine is niet wat we zouden associëren met prestaties, maar het maakt zeker de weg vrij voor meer prestatiegerichte modellen in de nabije toekomst.
Voor wie het niet weet: QJ Motor is een van de grootste fabrikanten uit China, en is verantwoordelijk voor de heropleving van de Italiaanse motorfietsfabrikant Benelli. Het bedrijf toonde zijn nieuwste techniek in Milaan waar het het publiek bedwelmde met meer dan 30 modellen. Een van de motoren die de aandacht trok was de RX elektrische sportmotor, een model waarmee het bedrijf al bijna een jaar aan het plagen was.
Qua styling heeft de RX de kenmerken van moderne sportfietsen met een hoekige carrosserie en een atletische uitstraling. Gezien het feit dat het een sportmotor voor beginners is, lijkt het erop dat de motor een vrij bruikbare ergonomie heeft, ondanks een set laaggeplaatste clip-ons en agressief geplaatste voetsteunen. Verder heeft QJ Motor de RX een premium touch gegeven met led verlichting rondom en een full-color tft display.
QJ Motor heeft nog geen informatie vrijgegeven over prijzen of beschikbaarheid. De verwachting is dat de elektrische sportmotor tegen 2023 op de Europese markt komt.
Een uitgeklede Bimota Tesi H2 zou bij de leek wel eens het betere regenwormgevoel kunnen opwekken: wat is nu eigenlijk de voor- en achterzijde van dit ding? Het mechanische kunstwerkje heeft immers zowel voor als achteraan een swingarm zitten, waarbij de voorste voorzien is van zogenaamde naafbesturing. Maar wat is dat nu eigenlijk, hoe werkt het en wat zijn de voor- en nadelen?
Laat ons bij een standaardvoortrein beginnen: een doorsnee voorvork – conventioneel of UPSD – biedt de motorrijder veel voordelen. Ze zijn vrij goedkoop te bouwen, relatief licht, stijf genoeg en zorgen voor de nodige feedback bij het insturen. Het probleem is dat ze een meervoudig takenpakket hebben: lastwissels bij accelereren en afremmen hebben invloed op de vering en demping, ook bij het insturen moet de hele zaak vol aan de bak teneinde stabiel door de bocht te gaan en dan is er ook nog wat flex in de materialen zelf.
De oplossing lijkt simpel: de hele zaak steviger maken met een zwaarder balhoofd en ditto kroonplaten, dikkere vorkpoten en stijvere veren. Maar dat maakt de boel dan weer zo stijf dat je – je rug indachtig – maar beter over een biljartvlakke ondergrond kunt racen…
Bimota’s voorste swingarm met naafbesturing klinkt als een pasklaar antwoord: het systeem splitst remmen, sturen en demping, zodat elke functie afzonderlijk z’n werk kan doen, zonder elkaar te beïnvloeden. Elke kracht die op de voorzijde werkt – vering/demping, acceleratie/remmen, sturen – is voorzien van een eigen, direct belastingstraject. ‘De meest rechtstreekse verbinding tussen motor en wielen’, noemen ze het concept in Rimini. En daar is niks van gelogen.
Naafbesturing
Op de plaats waar je normaal de monoshock zou aantreffen die de swingarm achteraan bedient, zitten op de Tesi H2 twee Öhlins TTX36-units broederlijk naast elkaar gemonteerd. De ene dempt en veert daadwerkelijk de achterhand, de andere vervangt de ophangingsfunctie van de voorvork, via een link die je aan de linkerzijde van de motor ziet lopen, van de voetsteunen tot het bevestigingspunt op de voorste swingarm. Die bestaat uit twee helften van billet aluminium, die door een tussenstuk van carbon met elkaar zijn verlijmd. De extra rigiditeit van het carbon verzekert dat de stijfheid in de linkerhelft van de swingarm – de kant waarmee de demping is verbonden – ook in de rechterhelft overeind blijft.
Sturen gebeurt dan weer via een door het kuipwerk verborgen constructie van drie verbindingsstangen en twee scharnierpunten (exclusief de bevestiging aan het balhoofd zelf, en het uiteinde van de spoorstang bovenaan de naaf). Op de foto’s is dat de bovenste stang, die net naast de remklauw verbonden is met de naaf. Op deze manier kan het voorwiel zowel links als rechts tot 30° om zijn naaf roteren. We haalden het hierboven al even aan, maar deze opsplitsing zorgt ervoor dat het stuurgedrag niet wordt beïnvloed door remmen of in- en uitveren. Waardoor Bimota ook voor een stuk zachtere veren kon kiezen, die nagenoeg alle oneffenheden wegvreten zonder ook maar een tikkeltje aan comfort of stabiliteit in te boeten. Bij een normale motor veranderen balhoofdhoek en naloop tijdens het induiken van de vorkpoten (insturen en/of remmen) of uitveren (acceleratie). Op de Tesi H2 blijven die waarden identiek, waardoor je een erg constant stuurgevoel overhoudt. Of je nu door de stad tuft of er alles uit perst op circuit.
Een en al voordelen, dus? Wel, niet helemaal. Enerzijds zijn er uiteraard de hogere productiekosten. Voorvorken vind je in alle maten, settings en kleuren, waardoor ze vrij goedkoop te bouwen zijn. Bimota’s naafbesturing is een uniek stukje vakmanschap waarvan er niet zomaar even duizenden stuks voorhanden zijn. Ook de specifieke opbouw uit billet alu en carbon kost aardig wat duiten. Al gokken wij dat de gemiddelde koper van een Tesi H2 daar niet om maalt. En veel verbindingen brengen onvermijdelijk ook wat speling met zich mee, wat dan weer voor een minder precies stuurgevoel kan zorgen. En de complexiteit van het geheel zorgt ervoor dat je niet zomaar even bij je lokale sleutelaar op de koffie gaat om de boel te laten reviseren…
Zwaartepunt verplaatsen
Een ander knap staaltje techniek – en een gevolg van de Tesi-ophanging – is dat je het zwaartepunt op de Tesi H2 makkelijk kan verplaatsen, door de zadelhoogte parallel met de ondergrond te verstellen. Een vijftiental centimeter onder het zadel kan je namelijk een excentrisch stelwiel vinden, waarmee je met een speciale tool de zithoogte kan aanpassen over 20 millimeter (10 mm omhoog en 10 mm omlaag vanaf de standaard zadelhoogte). Dat alles zonder de balhoofdhoek of de naloop ook maar een graad of millimeter te veranderen. Dit is een veel directere ingreep dan enkel de veervoorspanning aanpassen en heeft een instant effect op het rijgedrag op circuit. Logischerwijs stel je na zo’n ingreep ook de Öhlins-ophanging even bij op zo’n moment, om de bijpassende setting te vinden. De voetsteunen laten zich overigens net zo met een excentrisch stelwiel verstellen.
De Verenigde Arabische Emiraten en het aan de Straat van Hormuz gelegen Sultanaat Oman. De magische klank van deze landen roept onmiddellijk beelden op van immense luxe in combinatie met exotische sprookjes van 1001-Nacht.
Maar wat maakt de Emiraten en Oman nu precies de moeite van het reizen waard? In een notendop: het gaat om de onvoorstelbare melange van ons verlangen naar de moderne dingen in het leven en onze liefde voor traditionele dingen. In ons geval vertegenwoordigen de Emiraten het moderne deel, terwijl het Sultanaat Oman, hoewel inmiddels ook geëvolueerd tot een moderne Arabische staat, zijn unieke indruk van een legendarische en exotische bestemming heeft weten te behouden, die je betovert door het onverwacht gevarieerde landschap en nog meer door de gastvrije Omaanse bevolking.
Als we onze rondreis door Oman beginnen vanuit de Verenigde Arabische Emiraten, willen we eerst dit deel van het Arabische schiereiland leren kennen. Het gebied rond de Hatta-dam geeft ons de kans om meer te leren over de watervoorziening van een woestijnland. Als je naar het geluid van de golven luistert, kun je je gemakkelijk voorstellen hoe de Portugese zeevaarders rond 1500 met hun grote zeilschepen op de Omaanse kust landden. Als contrast zullen de fabelachtige, droomachtige luxehotels langs de kust ons de perfecte en harmonieuze overgang naar een moderne wereld laten zien. We rijden over kronkelende wegen naar de adembenemend ruige bergketens, die tot drie kilometer hoog oprijzen en aan de kust grenzen.
Maar dan, als verrassing tijdens het volgen van de gemakkelijk begaanbare, uitgedroogde rivierdalen, onthullen deze bergen magische turquoise oases met een onverwachte overvloed aan water en vegetatie.
Lees hier alles over de droomreis Adventure Dubai & Oman.
1 van 3
Over Edelweiss Bike Travel
Sinds 1980 organiseert Edelweiss Bike Travel motorreizen in stijl. De reizen staan synoniem voor kwaliteit, betrouwbaarheid, deskundigheid en know-how. Niet voor niets hanteren ze het motto ‘The best ride there is’. Ruim 46.000 motorrijders zullen dat beamen.
Lees hier alles over de droomreis Adventure Dubai & Oman
Eerder in oktober 2022 kregen we te horen dat de Chinese motorfietsfabrikant Voge een nieuwe middelgrote adventure bike zou uitbrengen, genaamd de 900 DS. Deze motorfiets moest het beste vertegenwoordigen van wat Loncin te bieden heeft. Nu is de tijd eindelijk gekomen om hem in volle glorie te onthullen.
Inderdaad, veel van de gespeculeerde details over de 900 DS zijn bevestigd, met als belangrijkste het feit dat hij veel gemeen heeft met de BMW F 850 GS. Voor wie het niet weet, BMW betrekt zijn blokken voor de 850- en 900-modellen van de Chinese fabrikant Loncin. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Loncin, via zijn premium merk Voge, besloten heeft om met een eigen versie van BMW’s middelgrote ADV te komen.
De Voge 900 DS heeft hetzelfde blok als de BMW F 900 R, een vloeistofgekoelde paralleltwin van 895 cc met brandstofinjectie die 96,5 pk en 64 Nm koppel levert. Het vermogen wordt naar het achterwiel gestuurd via een zesversnellingsbak met standaard een up- en down quickshifter en een slipperkoppeling om slordig terugschakelen te voorkomen. Aan deze indrukwekkende aandrijflijn is een keur aan geavanceerde elektronica gekoppeld die allemaal worden aangestuurd door een ride-by-wire-systeem, waardoor de rijder toegang heeft tot diverse rijmodi.
Alle relevante rij-informatie wordt weergegeven via een groot tft-kleurenscherm dat sterk lijkt op de interfaces van BMW. Andere kenmerken zijn een volledig led-verlichting met mistlampen, een 12V-contact en een USB-poort op het dashboard. Extra voorzieningen zijn cruise control, verwarmde handgrepen en zadel, en een volledige set aluminium bagage bestaande uit zijkoffers en een topkoffer.
De Voge 900 DS maakt gebruik van een eersteklas onderstel. Om te beginnen vinden we volledig verstelbare voorvork met een verstelbare, centraal gemonteerde monoshock achter. De remmen bestaan uit Brembo-hardware en zijn voorzien van dual-channel ABS. Zoals het geval is met de meeste trail-georiënteerde enduro ADV’s, rolt de 900 DS op een 21-inch spaakwiel voor en 17-inch spaakwiel achter, en beschikt hij over een indrukwekkende bodemvrijheid van 825 millimeter. Dankzij het vrij traditionele stalen frame is de motor met 220 kilogram droog echter behoorlijk zwaar.
De ‘toeristenstreek van Nederland’, beter kun je de omgeving van de startplaats niet omschrijven. Amsterdam, Marken, Monnickendam, Ilpendam, Zaandam, Twisk en Den Oever; je komt er allemaal. Mooie gebieden en pittoreske plaatsen met watertjes en veel houten woningen liggen in het Noord-Hollandse land verspreid. Je kunt er authentieke stolpboerderijen bekijken. En er zijn natuurlijk de Zuiderzeewerken.
UPDATE 18 november 2022 – De route die is niet helemaal mogelijk. Na de Schellingwoudebrug gaat de route via Durgerdam en Uitdam naar Marken. Maar de dijk tussen Durgerdam en Uitdam is afgesloten, vanwege werkzaamheden door het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier. Je kunt het best omrijden via Ransdorp, Zunderdorp, Broek in Waterland en Zuiderwoude.
Tekst en Fotografie: Tom Boudewijns
Enkele dagen Amsterdam, een niet te versmaden aanbod
Een rondvaart maken in Amsterdam is zeker een aanrader.
Marken, dorp met smalle straatjes, haventje en alleen wandelaars
Door een lange dijk is Marken sinds 1957 met het vasteland verbonden. Eenmaal op het voormalige eiland, dat een omtrek heeft van ruim negen kilometer, heb je geen motor of auto meer nodig. De 2000 inwoners wandelen of fietsen door de smalle straatjes en langs de huisjes met de harmonicagordijntjes. Een deurbel is er niet, want een klop met de klepel is voldoende. Marken ontstond in de dertiende eeuw, toen de Juliaansvloed een stuk land wegsloeg.
Monnickendam met zijn stadhuis en Speeltoren
Als je Monnickendam wilt gaan bekijken, zijn de aanraders de Kerkstraat, Zarken en het Noordeinde. Aan het Noordeinde staat het Stadhuis uit 1746 met het symbool van het stadje, een monnik. Hier staat ook het oudheidkundig museum de Speeltoren met zijn klokkenspel van achttien klokken. Bekijk ook eens de haven met zijn oude visrokerijen en de oude visafslag.
Volendam, een toeristenplaats waar iedereen gelijk is
Het leven is bruisend in het ‘palingdorp’ Volendam, zo anders dan in Marken en Edam. In het beeld van Holland komen de Volendamse vrouwen nog altijd voor als de draagsters van het mutsje met de omhoogstekende flappen. Het is nog altijd mogelijk om aan de haven een foto te laten maken waarin je bent gehuld in het Volendams kostuum. Er is keus uit 200 kostuums.
De dijk van Volendam even op, het pak uit en een andere broek aan.
De Zaanse Schans, een beschermd stukje cultuur en architectuur
Buitenlandse toeristen bezoeken massaal de Zaanse Schans. Het is van oorsprong een soort reservaat, een beschermd stukje Nederlandse architectuur en cultuur. Er wonen en werken gewoon Nederlanders. Bezoekers kunnen er door een polderlandschap met sloten, wilgen, kippen en schapen lopen. Ook zijn er driehonderd jaar oude molens en huizen te bezichtigen. Klompen maken, Delfts blauw aardewerk beschilderen en kaas maken; alles wordt er dagelijks gedemonstreerd.
Starnmeer en Spijkerboor, voetveer, vogelaars en drassige graslanden
Het Wormer- en Jisperveld, het weidevogelgebied bij uitstek, wacht op je. De smalle weg naar Starnmeer en Spijkerboor geeft je zicht op weilandeilanden en drassige graslanden, waar grutto’s, kieviten, kemphanen en watersnippen hun stekkie hebben gevonden. Bij Starnmeer ligt het voetveer naar Oostknollendam. Je volgt er de Starnmeerdijk, draait over de N244 naar Westgraftdijk en gaat vervolgens de polder De Schermer in.
Het raadhuis, de Dambrug en de Buurtjes in De Rijp zijn ontworpen door Leeghwater
In de Schermer liggen de sierlijke dorpen Driehuizen, Grootschermer en Noordeinde, maar De Rijp steelt de show. Leeghwater heeft er in de zeventiende eeuw het raadhuis, de Dambrug en de Buurtjes nog ontworpen. Na De Rijp toer je De Beemster in en kom je in Middenbeemster, met zijn sappige weilanden en vruchtbare klei. Bijna vierhonderd jaar geleden is De Beemster door Jan Adriaansz Leeghwater drooggelegd.
In het hart van West-Friesland ligt Twisk te schitteren
Je komt in het hart van West-Friesland, een open gebied waardoor je naar Twisk toert. Dat is een van Noord-Hollands fraaiste en gaafste boerendorpen. In Twisk zie je verschillende authentieke West-Friese stolpboerderijen uit de achttiende en negentiende eeuw.
Twisk.
Aardappelen rapen aan de rand van de Wieringermeer
Iets verderop, in Opperdoes, ligt het Goud van het Noorden in de grond. De Opperdoezer Ronde is een beschermde aardappel, die alleen zo mag heten als hij ook echt uit deze gemeente komt. Hij schijnt erg lekker te zijn. Lekker is ook de weidse uitgestrektheid van de 21.000 hectare metende Wieringermeer. De Wieringermeer droogleggen was het eerste project in het kader van de Zuiderzeewerken.
Aan het Wieringermeer staat een monument van de onderwater zetting.
Den Oever, met garnalen, Afsluitdijk, buitenhaven en vergezichten
Van verre zie je de imposante Afsluitdijk opdoemen, maar deze laat je rechts liggen, want je gaat naar Den Oever. Dit dorp is in trek voor het uitzicht, de garnalenkotters en een hapje aan de haven. Den Oever is een vissersdorp met 2500 inwoners en de grootste aanvoerhaven van garnalen in Europa.
Waddenzee, met mooie uitzichten
De laatste kilometers kun je genieten van de rust die de Waddenzee uitstraalt. Je bekijkt enkele mooie dorpen en gehuchten, zoals Oosterland, Stroe met het museum Jan Lont en als laatste Hippolytushoef, waar deze tocht stopt aan de Beltstraat onder de rook van de N99.
Route-informatie
Vertrekpunt
McDonald’s, Muntbergweg 16-18, 1101 ED
Eindpunt
Hotel West Inn, Beltstraat 79, 1777 HB Hippolytushoef
Test Moto Morini Seiemmezzo SCR & STR. Herrijzenis, comeback, retour. Hoe je het ook wilt noemen, Moto Morini is helemaal terug. En hoe. We mochten eerder dit jaar al kennismaken met de naar onze mening bijzonder geslaagde X-Cape 650, en nu bouwen de Italo-Chinezen ook een naked en een scrambler rond hetzelfde blok. Wij reisden af naar Frankrijk om de Seiemmezzo-tweeling aan de tandwielen te voelen.
Fijn zo, al had het ook helemaal anders kunnen lopen. Met een bakje troost voor de haard mijmeren over een zoveelste teloor gegaan Italiaans motormerk bijvoorbeeld. Moto Morini lag namelijk na z’n laatste herrijzenis even aan de beademingsmachine van een palliatieve zorginstelling. Zo hadden de Corsaro 1200 en 9 ½ best wat succes, maar dat bleek niet genoeg om een faillissement af te wenden. Anno 2011 verschenen de heren Jannuzzelli en Capotosti ten tonele, die de merknaam voor een spreekwoordelijke habbekrats kochten, de productie terugschroefden en het merk van Bologna naar Milaan verscheepten. Een onenigheid tussen de twee investeerders leidde tot een vervroegde uitkoop door de eerste, en een verkoop aan een Chinese wereldmacht in 2016. Zhongneng Vehicle Group dong met succes naar de hand van Moto Morini en bleef niet bij de pakken neer zitten. Al heel kort na de overname verschenen de eerste plannen voor een volledig nieuwe reeks Moto Morini’s – bekokstoofd in China, ontworpen en gebouwd in Italië – waarvan de X-Cape 650 het eerste resultaat is. Dat het de afgelopen jaren zo’n vaart liep, hoeft niet te verwonderen, want Zhongneng is allerminst een kleine garnaal op de motormarkt. Het verkoopt onder de vlaggen Benneng en Znen miljoenen lichte motoren en motorscooters per jaar. En daar hoopt het binnenkort (tien)duizenden Moto Morini’s aan toe te voegen, zowel op als naast platgetreden wegen.
We hadden het in de inleiding al even over de nieuwe tweeling. Een term waar we al snel mee jongleren als twee motoren binnen eenzelfde merk op hetzelfde platform worden neergezet. Maar in het geval van de Seiemmezzo is die omschrijving allerminst vergezocht. Aangezien de technische specificaties van de scrambler-versie SCR en de naked STR tot ver na de komma gelijk lopen, zijn we zelfs geneigd ze als eeneiig te duiden. Beide motoren hebben immers exact dezelfde 649cc-tweecilinder lijnmotor (in beide versies goed voor 61 pk/54 Nm), exact dezelfde ophanging, remmen, zadelhoogte, gewicht en tankinhoud. De minieme verschillen zitten ‘m in het kuipwerk, het stuur, de kleur van de voorvorkpoten, de zadelkleur en -stiksels, de spatborden en de wielen/banden.
Op plaats een op de lijst van overeenkomsten: het onverwacht hoge niveau van de afwerking. Zowel de STR als de SCR stralen in hun respectievelijk metallic en matte velletje, waarbij elk kabeltje mooi zit weggewerkt achter kuipwerk of op het frame. Het zwartgelakte blok gaat op in de in een al even duistere tint gedoopt frame en quasi elke lasnaad is netjes, van smeltbad tot eindslakje. Als we heel even mogen zeuren, laat Moto Morini alleen een steekje vallen (nu ja…) met de vol in het zicht gelaste verbindingsmof op de uitlaatbochten. Een minuscuul werkpuntje, in vergelijking met de hoge kwaliteit die je er voor de rest in de plaats krijgt. Van het strak gestikte zadel met ingestanste logo, over het ledstreepje in het waanzinnig mooi vormgegeven subframe (vooral de versie op de STR), tot de visuals op het perfect overzichtelijke tft-scherm. Geen element op deze motorfietsen valt op het eerste zicht te rijmen met de lage prijs waarmee Moto Morini ze in de markt zet. Een welgemikte streep Italiaans design op doorgewinterde Chinese productie-efficiëntie.
We zijn amper een kilometer op weg als ik m’n vizier voor de eerste keer open duw en een blik van bewondering deel met de journalist naast me. ‘Wat een onwaarschijnlijk fijn ding is dit, man?’ Van de manier waarop het gebrul uit de demper aanzwelt als je de kolenkamer oppookt, over de volgzaamheid van de Seiemmezzo SCR bij elke impuls op z’n brede hefboom (70 mm breder dan op de STR), de erg fijn te bedienen axiale Brembo’s en het potente eindschot tussen 6.000 en 10.000 tpm, tot de grip die de nog nagelnieuwe Pirelli MT60RS’en op dit zeiknatte wegdek aan de dag leggen: de grijns op m’n gelaat krijgen ze vandaag niet meer weggepoetst. De ophanging staat in standaardinstelling nagenoeg perfect afgesteld voor m’n 70 rijklare kilo’s, wie lichter of zwaarder is kan de 43mm-Kayaba USPD-vork middels een schroevendraaier helemaal naar wens boetseren, en achteraan met veervoorspanning en uitgaande demping klooien tot de 6 ½ helemaal naar wens presteert. Top voor dit budget, waarmee Moto Morini naar heel wat A-merken een lange neus trekt. De demping absorbeert het gros van de oneffenheden in het wegdek, terwijl de standaardsetting zich leent tot een zeer neutraal en mooi voorspelbaar stuurgedrag. Na enkele kilometers duiken we zonder de minste twijfel elke bocht in, nat wegdek of niet.
Ook op de STR komt het blok trouwens geweldig voor de dag. Ondanks de identieke prestatiecijfers met die allroad, hebben wij het gevoel dat deze machine meer profiteert van de 649cc-twin. Onderin is de twin namelijk onderhevig aan relatief veel on/off en wat vrije slag op het gashendel, maar vanaf 3.000 tpm pikt het blok mooi lineair op tot bij de 6.000 omwentelingen. Vanaf dat punt verandert de uitlaatnoot naar een dreigend gehuil, klimt het blok nog gretiger in de toeren en sleurt het door tot voorbij de 10.000 tpm. Waarbij je amper gelooft dat er slechts 60 pk voorhanden is. Een geweldig leuke krachtbron. Leuk voor jonge opstappers: Moto Morini heeft voor zowel de STR als SCR een licht gemuilkorfde, 48 pk sterke A2-versie in de aanbieding. Die komt overigens ook met de axiaal gemonteerde Brembo-tweezuigers, die vandaag ook indruk maakten. Van hun goed te doseren bite tot de doortastendheid waarmee ze de 200 kg wegende motor afgeremd krijgen als het tempo omhoog gaat. Deze setup laat amper te wensen over.
Maagdelijk
Belangrijk om mee te geven is dat de zesenhalf in het vooronder vandaag even maagdelijk aan de start kwam als het rubber om de spaakwielen. 0 kilometer op de teller en dus niet ingereden voor de vuurdoop. Wat enerzijds de verwondering over de prestaties kracht bij zet, maar meteen ook verklaart waarom niet elke versnellingsbak op de testmotoren meteen thuis geeft. We wisselden die dag heel regelmatig van STR naar SCR om met elke kleurvariant de lens van de camera te passeren, waarbij de verschillen in schakelgedrag opvallend waren: van boterzacht naar ronduit stroef. Steeds doeltreffend en zonder valse neutraals weliswaar, maar opvallend. Ook in dat opzicht dringt een herkansing na ettelijke duizenden kilometers (en bij voorkeur in een vergelijkende test) zich op.
Conclusie Moto Morini Seiemmezzo SCR & STR
Voor € 8.199,-/€ 8.599,- haal je respectievelijk een Moto Morini Seiemmezzo STR of SCR in huis, die beide voor de dag komen met een heel knap en makkelijk te bedienen 5-inch dashboard, een volledig instelbare Kayaba UPSD-voorvork, instelbare hendels, Brembo-remmen, verlichte knoppen… Een knap vormgegeven en uitgevoerd pakket waar geen motorrijder z’n neus voor zal ophalen. Maar ook een machine die stuurt, remt, klinkt en presteert zoals je het zou hopen. Als na een hertest ook de versnellingsbak wat uniformer presteert, wordt dit gewoon een hele lastige klant voor de A-merken.
Pluspunten Moto Morini Seiemmezzo SCR & STR
Looks en afwerking staan op een hoog niveau
Dat blok lijkt onvermoeibaar, zeker in hoge toeren
Een pak kwaliteitscomponenten aan boord
Minpunten Moto Morini Seiemmezzo SCR & STR
Verschil qua prestaties versnellingsbakken is opvallend
In deze aflevering van Wat Rij Jij? drie motoren gekocht voor maximaal 3.000 euro. In Alkmaar staat de Honda Helix uit 1995, Johan kocht deze ‘motor’ in 2015 voor 250 euro. De Yamaha XVZ1300 Venture uit 1990 van Sjon uit Avenhorn is gekocht in 2018 voor 1.750 euro. Sven uit Breda heeft een BMW R 1100 GS uit 1997 gekocht in 2022 voor 2.850 euro.
CFMoto presenteerde in Milaan de NK-C22 concept. Er is al aangekondigd dat de motorfiets ook in serieproductie zal gaan. De productieklare versie wordt naar verwachting ergens in 2023 onthuld.
De motor wordt omschreven als een kruising tussen een 800MT en een Moto3-machine. De livery is geïnspireerd op de Moto3-race motor. Ook de ergonomie, banden en andere onderdelen gaan meer in de richting van sportiviteit.
De remmen zijn van J.Juan, de uitlaat van SC Project en er is een enkelzijdige achterbrug met een half open disc-wiel gemonteerd. Wat er in serieproductie komt, is nog open.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
