Wedergeboorte lijkt Curtiss Motorcycles goed te passen. Dat is een van de belangrijkste conclusies uit de nieuwe documentaire van de fabrikant van luxe elektrische motorfietsen. De 44 minuten durende video – The Opposite of Death – is nu te zien op YouTube.
In de film kom je meer te weten over het ontwerp en de passie achter de Curtiss One elektrische motorfiets – geëvolueerd van de Hades tot het spectaculaire stukje Amerikaans industrieel ontwerp dat je nu voor je ziet. Je krijgt een kijkje in de keuken van het kleine, maar toegewijde team van Curtiss en hoe ze hebben nagedacht over het ontwerp van deze motorfiets. Van oprichter Matt Chambers tot hoofdontwerper JT Nesbitt, Jordan Cornille, ingenieur Vinay Valleru en Brian Coil, het is duidelijk een teamprestatie.
Zoals Nesbitt het beschrijft, was het idee achter de One niet alleen om de beste elektrische motorfiets te bouwen die ze konden maken. In plaats daarvan wilden ze de beste motorfiets bouwen, punt. Dat zijn gewaagde woorden, maar het is moeilijk om niet geraakt te worden door de ontwerpelementen van de One, die werkelijk met niets anders te vergelijken is.
In tegenstelling tot sommige fabrikanten van elektrische fietsen, heeft Curtiss alles zelf ontworpen, inclusief het accupakket. Dat betekende dat het kon kiezen voor een andere vorm dan rechthoekig of vierkant voor het pakket – en het resultaat zit verpakt in een ronde cilinder met lamellen, optimaal geplaatst in het midden aan de onderkant van het ontwerp van de One. Massacentralisatie is al lang een sleutelelement in het ontwerp van handelbare motorfietsen, maar Curtuss verheft dat idee hier tot een kunstvorm.
Het is een licht elektrisch voertuig – en dat is precies waar het Curtiss-team voor ging. In het ideale geval, zegt Chambers, willen ze dat dit een ‘heirloom motorfiets’ wordt. In tegenstelling tot de heirloomtomaten – een oud ras waarvan de zaden als erfenis werden doorgegeven – waarvan je kort geniet, moet je van The One lang genieten
In plaats daarvan is het een erfstuk dat generaties lang moet worden doorgegeven, omdat de accu volledig modulair is waardoor de motorfiets niet aan de kant kan worden gezet als de huidige accu het niet meer houdt. Bovendien kan zowat elk onderdeel tegen meerprijs worden aangepast.
Natuurlijk, een uber-luxe boutique machine gemaakt met veel koolstofvezel, titanium, en high-end onderdelen als deze is niet bepaald goedkoop. De huidige vanafprijs is in juni 2022 € 80.000,- ($ 83.333). Dat is inclusief een solozadel, tweepersoonszadel en een gereedschapskit waarmee je alle gebruikelijke dingen kunt doen en ook zowel de balhoofdhoek als de naloop kunt aanpassen. De huidige leveringstermijn is juni 2023 en voor verzending en levering komt er nog eens $ 1.500 bovenop de aankoopprijs.
De Chinese fabrikant Jiajue Motor heeft eerder dit jaar twee motorfietsen onthuld, die een kopie zijn van de Honda CB650R & CBR650R. In China heten ze CN800-Zhen en CNR800-Rui voor respectievelijk de naked en gekuipte versie. En nu zijn de Chinezen te ver gegaan! Het is een hele strijd om nog originele, eigen ontwerpdetails te vinden!
Links CNR800-Rui, rechts CN800-Zhen
Toch heeft de CN800-Zhen een paar opmerkelijke verschillen, waaronder een licht gerestyled achterlicht en minutieus verschillende extensies op de brandstoftank. De rest van de motorfiets is bijna identiek, inclusief de uitlaat aan de onderzijde, de goudkleurige USD-voorvork, een ronde LED-koplamp met DRL-verlichtibg rondom et cet. Zelfs de lichtmetalen velgen hebben exact hetzelfde ontwerp als het origineel van Honda.
Wat de CNR800-Rui betreft, zijn er geen noemenswaardige verschillen met de Honda CBR650R, behalve het achterlicht en misschien de lakopties en graphics. Helaas zijn er niet veel foto’s beschikbaar van de aangepaste CNR800-Rui, dus we kunnen het ontwerp niet in detail analyseren. Interessant is dat het duo van Jiajue Motor wel een aantal premium hardware krijgt.
De Jiajue CN800-Zhen en CNR800-Rui krijgen KYB-vering, samen met Nissin-remklauwen. Tweekanaals-ABS is ook aanwezig, wat de rijveiligheid ten goede komt. Het instrumentenpaneel bestaat uit een TFT-display, wat eigenlijk een verbetering is ten opzichte van het relatief gedateerde LCD-scherm van Honda’s 650-modellen. Het meest interessante onderdeel is echter het blok! De Jiajue CN800-Zhen en CNR800-Rui worden beide aangedreven door een 796cc-viercilinder, die respectievelijk 117 pk en 93 Nm aan piekvermogen en -koppel levert. Het vermogen wordt overgebracht via een zesversnellingsbak, waarbij ook een slipperkoppeling beschikbaar is.
Ter vergelijking: de Honda CB650R en CBR650R hebben een 648,72cc vier-in-lijn die 87 pk en 57,5 Nm levert. Dit blok is ook gekoppeld aan een zesversnellingsbak, met een slipperkoppeling. Volgens lokale berichten uit China gaan de Jiajue CN800-Zhen en CNR800-Rui tussen € 4.303,54 (CNY30.000) en € 5.738,05 (CNY40.000) kosten wanneer ze op de Chinese markt verschijnen. Hoewel de krachtige motorfietsen en het geavanceerdere instrumentenpaneel de Jiajue 800-tweeling zeker interessant maken, laat het flagrante plagiaat op het Honda-design toch een vieze smaak achter in de mond.
Uit handelsmerkaanvragen blijkt dat de Chinese motorfietsenfabrikant Kove in de toekomst wereldwijd verkrijgbaar wil zijn.
Kove is gevestigd in Lhasa, Tibet. Je kunt je daarom sterk afvragen of je zo’n motor ooit moet kopen gelet op de burgerrechten aldaar. Maar moet je je dat niet voor alles afvragen als je iets koopt van Chinese makelij? Volgens berichten in de media heeft Kove de handelsmerkrechten op de merknaam ‘Kove Hyper’ in Maleisië, de Filippijnen, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Israël, Mongolië en de VS in handen gekregen. Dit is natuurlijk alleen nodig als ze de motorfiets op deze markten willen uitbrengen.
In China is Kove ook bekend onder de naam Colove of Tibet Summit Colove Motorcycle Sales en biedt het verschillende motorfietsen aan die zeer sterk door Japanse of Europese motorfietsen zijn geïnspireerd.
Dat kun je ook beweren van de blokken. Naar verluidt heeft Kove/Colove een blok dat verdacht veel lijkt op dat van de Yamaha R3. Daarnaast gebruiken ze ook een replica van het Honda CB500X-blok. Nu wil het verhaal dat Kove/Colove binnenkort een 400cc-viercilinder wil uitbrengen die een toerental van 16.000 tpm kan halen. Bij 13.500 tpm zou een piekvermogen van 72,4 pk beschikbaar zijn.
Patenttekeningen wijzen ook op een 800cc-parallel-twin die sterke gelijkenis vertoont met KTM’s 790 LC8 parallel-twin.
Morgen zal ik bij de Triumph-dealer BMC in Assenede (Oost-Vlaanderen) mijn nieuwe motor gaan ophalen. Het is de Speed Twin, in de Breitling-uitgave. Dat wil zeggen dat de bedrijven Triumph en Breitling hebben samengewerkt om deze motor zijn eigen identiteit te geven en net zo goed zal een horloge van Breitling passen bij de motor. Dit betekent dat de kleur van de motor (lichtblauw) gelijk is aan de kleur van de wijzerplaat van het horloge. En dat beide hetzelfde nummer hebben. Het is namelijk zo dat van de motor en het horloge wereldwijd 270 exemplaren geproduceerd worden, en die hebben elk een eigen nummer: 1/270, 2/270, 3/270 enzovoort, tot en met 270/270. Het werd dus door beide merken aangeraden om, als je de motor kocht, ook het bijpassende horloge te kopen. Dat heb ik niet gedaan, want ik heb al vijf horloges en bovendien kost het Breitling-horloge rond de achtduizend euro, terwijl ik altijd gezworen heb om nooit meer dan zevenhonderdvijftig euro aan een horloge te besteden. Ik had aan BMC gevraagd of ze er voor konden zorgen dat mijn motor het nummer 77/270 zou dragen, omdat 77 het huisnummer is van mijn geboortehuis in Hamme (Oost-Vlaanderen). En als dat niet zou lukken, dan nummer 19/270, omdat 19 het mythische getal is van mijn verloofde Lena (ze is geboren op de negentiende, ze heeft in haar negentiende levensjaar negentienduizend euro gewonnen met de lotto, ooit had ze een kip die negentien eieren kon leggen, en ze is negentien keer meer verliefd op mij dan op al haar vroegere verloofdes samen). Maar BMC had geen stem in de nummering en daarom is het nummer van mijn Breitling 231/270. Is 231 een bijzonder getal? Nou, de verkoop van mijn laatste boek was zo matig dat er slechts 231 exemplaren van verkocht werden, maar zo bijzonder is dat nu ook weer niet: van het laatste boek van mijn geëerde collega Dimitri Verhulst werden slechts 154 exemplaren verkocht, dus wat zou ik klagen. Hoe dan ook, ik kijk er erg naar uit om morgen de Triumph Street Twin Breitling 231/270 tot de mijne te maken.
Hopelijk kan deze machine aan mijn verwachtingen tegemoetkomen, want inderdaad, ik reken erop dat hij een geschikte compagnon voor mij zal zijn. Ik heb immers niet voor niks twee van m’n lievelingsmotoren – de Street Triple R en de Street Twin – van de hand gedaan om met het ontvangen geld de Breitling mede te financieren. Ik mis mijn Triple en mijn Twin nog steeds, maar gelukkig wordt dat gemis enigszins verzacht door mijn verbondenheid met de Thruxton R, die ik ook nog steeds in mijn bezit heb en die praktisch iedere dag bewijst wat een schitterende motor hij is. Vanaf morgen krijgt de Thruxton een kameraad, de Breitling. Ik denk dat het mijn laatste twee motoren zullen worden, omdat je niet mag vergeten dat ik binnenkort vijfenzestig jaar oud word, en allicht ten hoogste nog een jaar of tien met de motor zal kunnen rijden, waarna ouderdomskwalen zoals halve blindheid, verkalkte spieren, en opkomende dementie mij het rijden zullen verhinderen. Nochtans volg ik met belangstelling het nieuws over de op stapel staande eerste elektrische motor van Triumph, die verwacht wordt tegen ongeveer 2024. Het zou kunnen dat dié mijn laatste motor wordt, want ik wil heel graag mijn steentje tot de bescherming van het klimaat bijdragen door elektrisch te gaan rijden. Tot het zover is zal de Breitling de new kid in town blijven en ik zal mijn tienduizenden fans op de hoogte houden omtrent de avonturen die ik op deze 231 zal beleven.
De eerste gratis toegangsbewijzen voor JACK’S Racing Day, 5 – 7 augustus aanstaande, werden traditioneel verspreid via het officiële programmaboek van de Dutch TT, maar vanaf morgen, 1 juli, zijn de gratis kaarten ook online verkrijgbaar via jacksracingday.nl. Kaarten voor de paddock, het binnenterrein, zijn tot 15 juli met voorverkoopkorting te bestellen.
Het grootste gecombineerde auto-, motor- en kartrace-evenement van Europa op TT Circuit Assen vindt van 5 tot en met 7 augustus. Met een gratis toegangsbewijs dat in de maand voorafgaand aan het evenement wordt verspreid kun je op zaterdag 6 of zondag 7 augustus genieten van races en demonstraties vanaf de TT-tribunes.
Paddockkaarten met voorverkoopkorting tot 15 juli
Fans die alle alle exclusieve voertuigen, de coureurs en de sleutelende teams van dichtbij willen beleven, doen er goed aan om in de voorverkoop hun paddockkaarten te kopen. De paddock is het binnenterrein van het TT Circuit Assen, letterlijk het hart van JACK’S Racing Day. Paddockkaarten à 25 euro zijn tot 15 juli a.s. met 10 Euro korting te bestellen via jacksracingday.nl. Kinderen tot de leeftijd van 13 jaar mogen het hele weekend gratis mee naar binnen!
Yamaha Motors vervroegt de datum voor koolstofneutraliteit voor alle fabrieken. Een jaar geleden presenteerde ’s werelds op één na grootste motorfietsfabrikant plannen om alle fabrieken in 2050 CO2-neutraal te laten produceren. Nu zegt het in Iwata gevestigde hoofdkantoor van Yamaha Motor dat de datum wordt verkort naar 2035, wat overeenkomt met de pogingen van Europa om de CO2-uitstoot in datzelfde jaar met 78% te verminderen.
Hoe? Hier het overzicht
Minimalisering van het energieverbruik door een betere afstemming van de eisen
Nauwgezette, automatische uitschakeling van apparatuur wanneer die niet nodig is
Minimaal energie verbruikende, maar zeer productieve apparatuur invoeren
Overschakelen op hydro-elektrische energie waar mogelijk
Meer zonnepanelen installeren en streven naar een wereldwijd gebruik van CO2-neutrale elektriciteit tegen 2030
Het verwachte resultaat van deze stappen tegen 2035 is een vermindering van de CO2-uitstoot met 92% (in vergelijking met 2010) van productieactiviteiten in binnenlandse en internationale Yamaha Motor-fabrieken. Bovendien zullen de resterende CO2-emissies worden gecompenseerd door internationaal erkende methoden om het plan van het bedrijf uit te voeren om CO2-neutraliteit te bereiken in al haar fabrieken.”
We weten misschien niet zeker hoe de korte termijn er voor Yamaha uitziet, maar één ding is zeker: het Elektrische Tijdperk is in aantocht.
Voor de toeristen kwamen was de Veluwe al ontdekt door schilders, schrijvers en schieters. In het ‘Siberië van Nederland’ oefenden militairen met zwaar geschut. Kunstschilders kwamen er live schilderen. Schrijvers zochten er inspiratie en een rustige werkplek. Ook de adel en rijke stedelingen trokken zich graag terug op de Veluwe en verbleven daar in hun landhuizen temidden van tuinen en natuur (’t Loo en Kröller-Müller). Zij stimuleerden de kunsten ook. Alleen lastig dat er zo nu en dan van dat kanonnengebulder te horen was. Dan draaiden ze de grammofoon maar wat harder op. In Nunspeet was Herberg De Roskam een ontmoetingsplek en expositieruimte voor kunstenaars van de Nunspeetse Schilderskring. Tegenwoordig biedt De Roskam een moderne gezellige bistro, met prima gerechten op de kaart en geriefelijke kamers. Zo begin je ’s morgens uitgerust en tevreden aan de Primavera-toer.
Leven van alledag De route begint bij het Noord-Veluws Museum dat onder anderen aan de Nunspeetse kunstschilder Jaap Hiddink is gewijd. Als autodidact waren zijn schilderijen uitbundig, vol van levenslust en een intense beleving van de natuur. Dat staat op een tekstbord zo geschreven en wie dat niet gelooft, moet maar zelf kijken naar Jaaps schilderijen waarvan genoemde elementen afspatten. Het liefst schilderde hij het leven van alledag op de Veluwe, boerderijen, stadsgezichten, landschappen, woonwagens en markten, botters en havens; allemaal onderwerpen die op de kijker van nu wat nostalgisch overkomen. Zoals ook het schilderij Aan de Zoom van Jan van Vuren, ‘de Schilder van de Veluwe’, dat in het museumlogo prijkt.
Nunspeet was de poort naar de Veluwe. Met de spoorwegen kwamen de eerste toeristen uit de steden naar de natuur, later kwamen we per auto en motorfiets. Op weg in de Veluwe van nu. Het stationnetje van Hulsthorst, verscholen in het bos, inspireerde de dichter Roland Holst om zijn kroontjespen in de inktpot te dopen en er een gedicht aan te wijden. Het bos verdwijnt in de spiegels als de route over onwaarschijnlijk smalle weggetjes langs het Veluwemeer scheert.
Ouderwets gezellig Het schilderachtige Hanzestadje Hattem puilt uit van de kunst. Hotel De Blom had er een heuse kunstenaarskolonie. Anno 2022 strijden kunstateliers, galeries en drie musea om de aandacht. Wat te kiezen, waar te kijken? Het Anton Pieck-museum biedt de liefhebbers van die ouderwets gezellige Nederlandse prenten een prachtig inkijkje in de mans werk en leven. Anton: ‘Ik heb de wereld altijd door mooi gekleurd glas getekend.’ Niet alleen zijn tekeningen en schilderingen voor z’n beroemde kalenders zijn er te bewonderen, maar ook Piecks werktafel, schetsboeken en kwasten staan er tentoongesteld.
De sprookjeswereld van Pieck sluit mooi aan bij die van de broers Voerman in het Voermanmuseum, een straatje verderop. Jan Voerman Sr. trouwde met Anna Verkade, van die koekjesfabriek aan de Zaan. Zo’n oer-Hollands bedrijf dat in de tijden van voor televisie en internet albums uitgaf, waarin jong en oud plaatjes plakten die ze bij de Verkade-producten kregen. Jac. P. Thysse schreef de teksten en Jan Voerman Jr. maakte daar plaatjes bij. En voor kalenders. Speciale aandacht voor de prentjes in het album De IJssel, want daar gaan de volgende kilometers van onze toer een eerbetoon aan brengen. Met de beelden van Pieck en Voerman nog op het netvlies krijgt het rivierlandschap een heel speciale uitstraling. Hoge wolkenhemels, spel van zonlicht en schaduw op het water en land aan bak- en stuurboord.
Veel kanonnen De route slingert afwisselend door open weideland en groen bos. Bij de poort van legerplaats ’t Harde moet de bezoeker zich legitimeren en komt een gids in een auto de weg wijzen. De weg slingert omhoog naar de actieve kazerne, waar in vier paviljoens in Rijksbouwmeesterstijl het Artilleriemuseum is gevestigd. Veel kanonnen dus, binnen en buiten. Buiten biedt ook een magnifiek uitzicht vanaf de zestig meter hoge Woldberg over de onderliggende Veluwe. Net als in Hattem loopt de argeloze bezoeker het gevaar te lang te blijven hangen om al het materieel en de diorama’s goed te bekijken, en daardoor aan het einde van de dag de Primavera-toerrit nog te moeten afrijden. IJzeren discipline en een goed werkend horloge zijn hier geboden.
Daar gaan we weer, frisse boslucht waait door het vizier op de Vierhouterweg. Het is hier een en al natuur wat de klok slaat. De ruwe, nog onontgonnen natuur van de Veluwe was geliefd bij schrijvers en schilders. Die trokken eropuit, de paden op, de lanen in, met hun kroontjespennen en kwasten. Vierhouten is ook zo’n Veluwedorp dat voor de toeristen al door kunstenaars was ontdekt. In huiskamerhotel Vierhouten hangen schilderijen aan de muur, door schilders die op zolder sliepen bij elkaar gekwast. Ook koningin Wilhelmina stroopte in haar koets met ezel en kwastendoos de Veluwse wegen af op zoek naar pakkende taferelen om te schilderen.
Schrijvershuisje In Elspeet staat een schaapskooi. Plaggenhutten, simpele boerderijtjes, zandverstuivingen, heidelandschappen met boeren en boerinnen, paarden en schapen waren geliefde onderwerpen om te schilderen en over te schrijven. In Hoederloo oefent op een wei een schaapsherder met zijn schaapshond en kudde. Fluiten, roepen, klappen van de zweep. Aan de andere kant van het onverharde weggetje staat het ‘schrijvershuisje’ Kleine Arcke van Ad den Doolaard. Binnen zijn op bepaalde dagen boeken, geschriften, foto’s en andere spullen van de Nederlandse Hemingway te bekijken.
Hield hij ook van motorrijden? We weten wel dat hij graag met zijn Bugatti door Parijs scheurde en met zijn Cadillac door Joegoslavië kriskraste. Den Doolaard was dol op de Balkan, maar hij had ook een speciaal plekje in zijn hart voor Hoenderloo en omgeving. Den Doolaard: ‘Wat nu het nationale park de Hoge Veluwe is, heb ik nog gekend als een woestenij van grillige zandverstuivingen, bossen van somber naaldhout, lappen hei, eindeloze vlakten van buntgras, en hier en daar een stulp, een plaggenhut, een armetierig boerderijtje met halfsteens muren en een dak dat in de zandgrond scheen weg te zakken.’ Na zijn omzwervingen over de wereldbol keerde Den Doolaard terug naar zijn geliefde Hoenderloo, waar hij in 1984 overleed en nu begraven ligt.
Geliefde bestemming Kasteel Doorwerth staat op on-Nederlandse hoogte op een beboste heuvel boven de Rijn. De weg zigzagt erheen door een bos, met maar liefst tien procent stijging. Aan het einde van de weg wachten nog meer verrassingen. Het kasteel, dikke muren, slotgracht, dat werk, biedt onder meer ruimte aan horeca en het museum Veluwezoom. Doorwerth, Oosterbeek, Wolfheze en Renkum waren een geliefde bestemming voor kunstenaars met hun kwasten en schildersezels. In de negentiende eeuw had Oosterbeek de bijnaam ‘Nederlands Barbizon’, een verwijzing naar de beroemde kunstenaarskolonie ten zuiden van Parijs, waar schilders het atelier hadden verruild voor het schilderen in de buitenlucht.
Terwijl op de Veluwe het ene landhuis naast de andere villa werd opgetrokken, domineerden op de doeken van Oosterbeekse schilders nog bossen, heidevelden en uiterwaarden, gestoffeerd met koeien en schapen. Toen de laatste watermolen in het oude dorp werd gesloopt om plaats te maken voor het buitenhuis van een Amsterdamse bankier, waren het vooral de schilders die protesteerden. Het was niet alleen de oprukkende ‘beschaving’ waardoor de kunstenaarskolonie langzaam uiteenviel. ‘Gelderse landschappen’ zouden nog lang populair blijven, maar de makers ervan raakten erop uitgekeken. Het zou nog tot de opkomst, rond 1900, van de ‘Amsterdamse Impressionisten’ duren voor de schier tijdloze landschappen plaatsmaakten voor een weergave van het rauwe stadsleven. Oosterbeek was toen plotseling heel ver weg. Maar niet voor motorrijders uit heel Nederland die eindelijk, na een lange winterstop, het stof uit de uitlaat willen blazen op de Primavera.
Dankzij een nieuwe toevoeging aan het Barracuda assortiment is de populaire sequentiële LED-techniek toegankelijker dan ooit. Gebaseerd op de aluminium SQ-LED B-Lux richtingaanwijzers onderscheidt de SQ Basic variant zich door een hoogwaardige ABS kunststof behuizing, waardoor de SQ Basic wordt aangeboden voor €49,90 voor een set van twee.
Sequential LED-technology
Sequential Led Technology is afkomstig uit de automotive industrie. Deze technologie zorgt ervoor dat de richtingaanwijzer niet enkel knippert, maar dat de 9 individuele LED lampjes in iedere richtingaanwijzer in oplopende volgorde oranje knipperen waarmee een pijl-effect gecreëerd wordt. Naast een unieke look draagt dit ook bij aan de zichtbaarheid in het verkeer wanneer de richtingaanwijzers gebruikt worden.
Uiteraard zijn de Barracuda SQ Basic richtingaanwijzers voorzien van E-keur, en kunnen deze universeel gebruikt worden voor vrijwel ieder type motorfiets zonder tussenkomst van adapters.
Kijk voor de SQ-Basic richtingaanwijzers en alle andere producten uit het assortiment op www.barracudamoto.nl. Je vindt hier ook je dichtstbijzijnde Barracuda dealer.
Gebben we een elektrische toermotor die het vergelijk met een brandstofverstokende toermotor kan weerstaan? Is de EnergicaExperia Green Tourer het Groen Links antwoord op een ‘boerenmotor’ als de Moto Guzzi V85TT? We trokken de Dolomieten in voor heel voorzichtige conclusies.
TEST 2 & 3
Kawasaki Ninja H2 SX SE
Een motorfiets als de Kawasaki Ninja H2 SX SE mág een typeomschrijving hebben die leest als de toverformule van een alchemist. De van een compressor voorziene Kawasaki is een duivels apparaat dat z’n gelijke niet kent. Maar je kun je met deze krachtpatser ook uit de voeten in de haarspeldbochten van de Ardennen?
TEST 4 & 5
Husqvarna Norden 901 vs. Honda Africa Twin
Op het eerste gezicht lijkt de vergelijking tussen de Husqvarna Norden 901 en de Honda Africa Twin vergezocht. Maar ga je op de prijs af, is de pseudo-Zweed slechts een paar honderd euro goedkoper én is de longinhoud slechts 125 cc kleiner. Dus wat kan de Oostenrijks getinte Norden teweegbrengen tegen de inmiddels gearriveerde Honda?
TEST 5
Slimme trucs vor onderweg
Iedereen kent wel een situatie in het verre en afgelegen buitenland waarop je dacht: ‘Had ik maar…’. De afgelopen weken hebben we motorrijders gevraagd hun trucs en tips voor een zorgeloze vakantietrip naar ons te mailen. Neem je de te harte, ben je verzekerd van een weergaloos comfortabele trip.
TEST 6
Drie generaties op de TT
Sommige motorrijders moeten heel die graven in de familiestamboom om een voorvader te vinden die ook motorreed. Anderen kregen het recreatief rondjes rijden met de paplepel ingegoten. Maar wij hebben een familie gevonden waarvan grootvader, vader en zoon een of meerdere TT’s hebben gereden. Mogen we je de familie Van de Goorbergh voorstellen.
TEST 7
Hoe verliep de TT?
Inmiddels maakt Assen zich alweer op voor de 92e TT en is die van afgelopen weekeinde nog maar een zoete herinnering. Voor Henk Keulemans is de 91e editie van ‘Assen’ meer dan zo maar een wedstrijd. Welke herinneringen heeft hij overgehouden? Welke momenten waren bepalend voor de races? Hij heeft ze op papier gezet, zodat we ze nooit meer vergeten.
Meer is de 2022 Kawasaki Ninja H2 SX SE eigenlijk niet. Een showcase van wat Kawasaki kan maken. Een machine die zo over-the-top is dat het geweldig wordt. Een sneer naar andere motorfabrikanten die het moeten stellen zonder supercharger. Het laten zien wie het mannetje is, het dominante type, de opschepper. En dat is ze gelukt, want de Ninja H2 SX SE is een sensatie op wielen.
Fotografie: Pien Meppelink
Het Sport-Tourer-segment van Kawasaki is flink gevuld. Beginners vinden hun gading op de Ninja 650, gevorderden op de Ninja 1000SX en motorrijders met een dikke portefeuille op de Ninja H2 SX (SE). Meteen beginnen met de prijzen dan maar? De Ninja H2 SX kost € 27.349,- en de door ons geteste H2 SX SE, met elektronische vering en Brembo Stylema’s vooraan, € 31.049,-. En tel daar nog eens 849 euro bij voor de Tourer Edition Kit met zijkoffers en luxe binnentassen. Een behoorlijke som geld dus, met meteen aan het begin van deze test al een kooptip. Ga voor de SE. Altijd. De elektronische vering en Brembo’s werken bijzonder goed, dus het is de flinke meerprijs waard. We verwachten ook dat motorrijders die in dit segment shoppen bijna allemaal kiezen voor de SE, met alle mogelijke opties. Want als je ervoor gaat, doe het dan meteen goed.
Testlocatie
Eifel, Duitsland
Testomstandigheden
Droog en zeer warm
Temperatuur
26 graden
Testkilometers
+500 km
Bijzonderheden
Naast deze ‘Eerste Test’ maakten we ook een adrenalinerit over de Duitse Autobahn én de Nürburgring Nordschleife met deze Ninja H2 SX SE. Die reportage lees je binnenkort op motor.nl.
Slimme supercharger
Bij Kawasaki hebben de ingenieurs zich in ieder geval niet ingehouden. Werkelijk alles wat er op een motor van dit kaliber kan geplaatst worden, zit er ook op. Schrijf je mee? Bochtverlichting, launch control, motorremcontrole, quickshifter, assist & slipperkoppeling, tractiecontrole in drie standen, verschillende rijmodi, cruisecontrol en… een supercharger. Dat laatste is natuurlijk reden nummer 1 waarom je voor de 2022 Kawasaki Ninja H2 SX SE zou kiezen. Of in ons geval: waarom het een interessante machine is. De unit is namelijk geen alledaagse supercharger, zoals je die kent op bijvoorbeeld auto’s. Op een motorfiets heb je een veel beperktere ruimte om zo’n ding te plaatsen, dus moesten ze bij Kawasaki slim te werk gaan. We kunnen een half magazine vullen met info over de supercharger, maar doen dat niet omdat het systeem, hoewel licht aangepast voor de H2 SX (SE), al bekend is van de H2 en Z H2. Toch enkele leuke feitjes. Een supercharger gaat in de meeste gevallen gepaard met een intercooler om de aangevoerde lucht af te koelen. Koude lucht is namelijk beter voor de verbranding dan warme lucht. In het geval van de Ninja H2 SX is het plaatsen van een intercooler niet interessant door plaatsgebrek, extra gewicht en extra kosten. Dus wordt de supercharger gekoeld door olie en is de inlaatkamer gemaakt van zeer stijf aluminium, dat de lucht beter koel kan houden. Een tweede leuk weetje is dat deze supercharger een afblaasklep heeft om de te hoge druk in de inlaatkamer af te laten. Wanneer de gasklep plotseling wordt gesloten, laat de ECU de overtollige druk uit de kamer ontsnappen om te voorkomen dat de turbineschoepen gaan schommelen. Het resultaat is een luid gesjirp, net zoals een wastegate bij een turbo.
Een wirwar van frame, uitlaten, bodypanelen en een verstopte supercharger.We zien nog plaats voor een extra knopje rechts onder de startknop.Bijna onzichtbaar weggewerkt ‘oog’ voor de adaptieve cruisecontrol.Niet de meest elegante foto van de H2 SX SE. De uitlaatpijp mocht wat extravaganter.De SE-versie in één foto samengevat: elektronische Showa-vering en Brembo Stylema’s.
Sjirp sjirp
In de praktijk krijg je een vermogen van 200 pk en 137 Nm koppel. Dat vermogen is tegenwoordig, hoe vreemd het ook klinkt, niet meer bijzonder. Het koppel is wel een stuk hoger dan bijvoorbeeld een ZX-10R, die (ook) 203 pk levert en 115 Nm bij 11.400 tpm. Bovendien bereikt de 2022 Kawasaki Ninja H2 SX SE, dankzij z’n supercharger, zijn maximumkoppel al bij slechts 8.500 tpm. Daardoor heb je een middengebied dat zijn gelijke niet kent. Vanaf ongeveer 5.000 tpm voel je de extra kick van de supercharger, die zorgt voor een gecontroleerde, maar bijzonder intense trekkracht. Dat alles zo stabiel blijft, heeft te maken met het stijve chassis dat perfect weet om te gaan met dit surplus aan power. Daardoor heb je de boel steeds goed onder controle, zelfs bij volgas in lage versnellingen. De goed werkende tractie- en wheelie controle houden het voorwiel veilig aan de grond zodat je na een haarspeldbocht ongegeneerd in eerste versnelling volgas kunt doortrekken. Sensaties gegarandeerd!
Meestal is de trekkracht een van de belangrijkste eigenschappen die motorrijden zo verslavend maken. Bij de Ninja H2 SX SE is dat niet anders, maar het eerdergenoemde gesjirp van de afblaasklep is nog verslavender dan iedere kronkel perfect aansnijden op de Col de la n’Importe Quoi. Vol aanstormend op een bocht, hard in de remmen en al quickshiftend terugschakelen terwijl het gefluit je rond de oren vliegt. Een auditief genot dat zijn gelijke niet kent. Brutaal, bijzonder en begeesterend.
En dan hebben we het nog niet gehad over de immense powercurve die op je losgelaten wordt als je vol mag gaan op de onbeperkte stukken van de Autobahn. Over snelheden onder de 200 km/u maken we zelfs geen woorden vuil. Het is wat er gebeurt boven die dubbele 100 wat pas écht indrukwekkend is. Van 200 tot 250 km/u in een zucht, om dan zonder ook maar enige moeite door te draven tot 300 km/u. Die tikten we net niet aan, want we moesten door druk verkeer de strijd staken bij 280 km/u. Dan horen we je al denken, ‘dat is wel nog 20 km/u meer.’ Dat klopt, en daar heb je nog heel wat extra afstand voor nodig, maar de 2022 Kawasaki Ninja H2 SX SE klimt zo snel in snelheid dat het een kwestie van seconden was. Een adrenalinerush tot en met. Alsof het nog gekker kan, dit nog. Tijdens al die topsnelheidruns maakte de Kawasaki geen één keer een vreemde beweging of raakte hij in onbalans. Geen één keer. Zelfs niet op slechte asfaltstukken.
Door alle technologie aan boord, legt de Kawasaki wel flink wat kilo’s in de weegschaal. 267 om precies te zijn, en dat voel je als je de machine te voet moet manoeuvreren. Door de lage bouw en het smalle stuur ben je zeer tevreden als je hem weer veilig gestald hebt. Eenmaal aan het rijden, merk je dat je heel wat kilo’s meezeult, maar storen doet het niet. Dat komt door verschillende dingen. Allereerst is de motor sterk genoeg om dat gewicht te verhullen. Ook de remmen zijn op hun taak berekend en zijn gewoonweg supergoed. Veel kracht, goede feedback en een algemeen vertrouwenwekkend gevoel. Tot slot, het bochten nemen, maar daar helpt het sterke chassis om alles in het gareel te houden. Om je een idee te geven, slaagden we er enkele keren in om de voetsteuntjes aan de grond te rijden tijdens de testdag in de Eifel. Dat zeggen we niet om op te scheppen, maar wel om aan te tonen dat de Ninja H2 SX SE graag gepusht wordt en dus niet alleen gemaakt is om snel rechtdoor over de Autobahn te knallen. De elektronische Showa-vering doet ook zijn duit in het zakje, door wegoneffenheden te filteren die je met een conventionele vering allemaal wel voelt. Het recept werkt subliem en kun je trouwens instellen zoals je wilt; hard of comfortabel, met zijkoffers, passagier of solo… Afijn, we kennen het ondertussen wel. De reden waarom een elektronische vering op dit type motor extra interessant is, is omdat de machine zeer waarschijnlijk voor allerlei diverse ritten zal gebruikt worden. Een comfortabele rit met je partner, een snelle rit door Duitsland, een circuitdag, een weekend weg met de koffers… Dankzij het gemak van het instellen van de elektronische vering, weet je gewoon dat je altijd de juiste setting hebt. En het werkt. Zowel voor je rijtechniek als voor je gemoed. Onderschat die laatste factor niet.
Snelle ronde plus en min
Tijd voor een snelle ronde plus- en minpunten. Klaar? Start! Plus: de Ninja H2 SX is uitgerust met een radargestuurde adaptieve cruisecontrol, maar vind je dat geen fijn systeem, dan kun je het systeem ook instellen als normale, niet-adaptieve cruisecontrol. Min: je keuze wordt niet onthouden, dus moet je iedere keer weer de adaptieve afzetten. Plus: een geel driehoekje verschijnt in je zijspiegel als er iemand in je dode hoek zit. Nog een plus: launch control! Min: het design is nogal uitgesproken, wat ook hoort voor zo’n geavanceerde machine, maar hij is slechts beschikbaar in één kleur. En als groen met zwart je ding niet helemaal is, heb je pech. Plus: de zitpositie is sportiever dan comfortabel, maar wel comfortabel genoeg om de hele dag sportief te rijden. Die zin moet je mogelijk opnieuw lezen om hem door te laten dringen. Min: het windscherm houdt voldoende wind van je borst, maar lanceert vliegjes en anders gespuis met een knal op het vizier van je helm. Daardoor moesten we meermaals extra stoppen om het vizier weer zuiver te maken omdat het zicht werd geblokkeerd door uiteengespatte insecten.
In de gewone mensenwereld kunnen haantjes twee typen zijn: bloedirritante lui met een veel te grote mond, of aardige, charmante en charismatische figuren. Trekken we de vergelijking naar de motorwereld, dan behoort de Kawasaki Ninja H2 SX SE puur qua uiterlijk en uitrusting tot de eerste categorie. Een schreeuwend design met groene ‘supercharged’-letters, veel agressie en een uitgesproken voorkomen. Maar ga je ermee rijden, dan merk je al heel snel dat hij ook levert wat hij verkondigt. De Ninja H2 SX SE is een technologisch hoogstandje in het sportieve toersegment. Hij zit volgepropt met bruikbare elektronica en levert ongeziene rijprestaties. Van de nooit afnemende trekkracht tot het ultrastabiele rijwielgedeelte. De Kawasaki Ninja H2 SX SE is met recht en reden een haantje, maar wel eentje die sjirpt.
Pluspunten 2022 Kawasaki Ninja H2 SX SE
Stabiliteit, geluid afblaasklep, trekkracht boven 200 km/u
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
