Op zaterdag 18 juni a.s. organiseert Stichting Eveno Racing Gramsbergen, wederom de “Classic TT Gramsbergen”.
De afgelopen 2 jaar gooide Corona roet in het eten en kon het evenement niet doorgaan maar we zijn blij dat het in 2022 weer mogelijk is.
Technische keuring deelnemende motoren in Gramsbergen op vrijdagavond.
Voorafgaand wordt op vrijdagavond 17 juni in Gramsbergen, evenals afgelopen jaren, nabij café Bolte, de technische keuring van de motoren gehouden. Net als indertijd in Assen rijden de deelnemende motoren op unieke wijze onder politiebegeleiding van het rennerskwartier in Anerveen naar de plaats van keuring en weer terug. Bij deze keuring tussen 18.45 uur en 19:45 uur zijn een aantal bijzondere racemotoren te zien en te horen: Honda, BMW, Yamaha, Ducati, MV Agusta, etc.
Na de technische keuring zal er op vrijdagavond in de tent op het rennerskwartier nog een gezellige feestavond zijn voor iedereen die zin heeft in een gezellige avond. Een dj zal muziek draaien voor jong en oud. Aanvang 20:45 uur en de entree is gratis.
Zaterdag racedag
De trainingen beginnen op zaterdagmorgen om 10.00 uur en om 12:30 uur is de officiële opening en aansluitend de wedstrijden. Er worden demo-races verreden in de 50cc, 125cc, 250cc, 350cc, 500cc, zijspannen en oldtimerklasse. En er zal een zogenaamde Classic parade worden gereden met bijzondere motoren en bekende namen van weleer.
Classic TT Gramsbergen: gratis toegang
Evenals alle voorgaande edities is dankzij de sponsoren van Eveno Racing de toegang en het parkeren gratis, kom dus allen naar het circuit in Anerveen voor een prachtige dag motorsport in Gramsbergen.
Doelstelling Eveno Racing
Eveno Racing zet zich in om jonge talentvolle wegracecoureurs financieel te ondersteunen en organiseert hiervoor o.a. de Gramsberger Classic TT. In 2022 ondersteunt Eveno Racing meerdere coureurs: Walid Soppe, Dylan Czarkowski, Loris Veneman, Leon Stolte, Maik Duin en Ruben Bijman
Test 2022 Yamaha Ténéré 700 World Raid. Uitblinken in eenvoud. Dat is zowat de perfecte omschrijving voor het succes van Yamaha’s middenklasser adventure. Die eenvoud vinden we ook terug in de nieuwe World Raid. Een machine die naast de gewone Ténéré en de Ténéré Rally in de catalogus komt en nog meer motorrijders moet aanzetten tot avontuurlijk motorrijden. In een waanzinnig mooie rit tussen Murcia en Granada gaven we de nieuwe World Raid de sporen. Wordt ook dit nieuwe model een succesnummer?
Testlocatie
Testlocatie Murcia – Granada Spanje
Testomstandigheden
Droog en zonnig
Temperatuur
32 graden
Testkilometers
332
Fotografie: Yamaha
Het is bewonderenswaardig hoe Yamaha erin geslaagd is om in een haast overbezette markt van adventuremotoren toch net dat commerciële gaatje te ontdekken dat aan de basis lag van het immense succes van de T700 Ténéré. Niet minder dan 30.000 stuks werden er sinds 2019 in Europa van verkocht. Yamaha onderkende als eerste fabrikant dat er bij de gebruikers van adventuremotoren meer en meer vraag was naar eenvoud. Geen bergen elektronica of technologisch vernuft. Gewoon een goed rijdende, niet te dure en eenvoudig te onderhouden machine. En zo geschiedde. Op korte tijd groeide de Yamaha T700 uit tot een van de meest populaire motoren onder de snelgroeiende groep van motoravonturiers. Less is more schijnt ook hier dus te werken. Ondanks dit overweldigende succes bleek de T700 niet voor iedereen perfect. Vooral de te kleine tank (16 liter) en de net iets te eenvoudige vering bleken voor verbetering vatbaar. De aftermarket heeft aan de T700 een echte cash-cow. Want naast grotere tanks en aangepaste vering gaan ook de bagagedragers, tassen, verhoogde windschermpjes en nog veel meer ander spul als zoete broodjes over de toonbank. Op de sociale netwerken kennen de T700-groepen een ongekende aanhang en de foto’s van gemodificeerde T700’s zijn haast niet te tellen. De nieuwe T700 World Raid komt dan ook niet echt als een verrassing. Yamaha staat erom bekend heel goed te luisteren naar de wensen van de klant en dat hebben ze voor de ontwikkeling van deze World Raid ook gedaan. De machine wordt boven de T700 en de T700 Rally gepositioneerd en zal met een prijs van € 14.799,- ( € 13.199,- in België) ook wel een stukje duurder worden.
Ingrijpende wijzigingen
Het fantastische CP2-blok, het frame, de achtervork en de wielen werden (gelukkig) vrijwel zonder wijzigingen overgenomen van de T700. Maar voor het overige veranderde er echt wel veel. Meest opvallend is natuurlijk de nieuwe look. Die wordt in hoofdzaak bepaald door de nieuwe tweedelige 23liter-tank en het verder op de tank doorlopende zadel. De tank bestaat uit twee afzonderlijke delen met elk een eigen tankdop. Een pomp in de linker tank zorgt ervoor dat het vloeistofniveau steeds identiek is in beide tanks. Door de diep naar onder doorlopende tank bleef de ligging van het zwaartepunt vrijwel ongewijzigd ten opzichte van de standaard T700 waardoor de gevolgen van het extra gewicht op de handling beperkt moet blijven. De tanks zelf zijn vervaardigd uit een harde kunststof en zouden behoorlijk crashbestendig zijn. Onderaan de tanks voorzag Yamaha een soort van ingebouwde valbeugel, maar de echte avonturiers zullen allicht toch opteren voor een volledige beschermbeugel van boven tot onder.
Tweede meest ingrijpende wijziging vinden we bij de vering. Die wordt door Kayaba geleverd en is voortaan zowel voor als achter vollledig instelbaar. Bovendien nam de vrije slag van de vork met 20 mm toe waardoor je nu een meer dan acceptabele 230 mm veerweg ter beschikking hebt. De buitenpoten van de vork hebben een nieuwe Kashima-coating waardoor er aan de binnenzijde minder wrijving ontstaat (stick friction) en de buitenzijde beter beschermd is tegen corrosie. Achter een vergelijkbare operatie. De nieuwe en volledig instelbare demper heeft een vrije slag van 220 mm. Ook de linkverhouding werd aangepast aan de nieuwe karakteristiek van de demper. Gelukkig bleef de handige draaiknop waarmee de veervoorspanning hydraulisch kan worden aangepast behouden. Ook helemaal nieuw is het gebruik van een stuurdemper. Die kreeg een plaatsje tussen de tank en het stuur en is daardoor heel eenvoudig in te stellen (18-voudig) tijdens het rijden.
Lastige wetgeving
Meer nieuws vinden we in de cockpit. Het wel heel eenvoudige monochrome scherm van de T700 werd voor de World Raid vervangen door een nieuw 5inch-TFT-kleurenscherm. Mooi en duidelijk afleesbaar, ook wanneer je tijdens het rijden rechtop staat. Bij de standaard T700 vind je op het dashboard een knop waarmee je het ABS kan uitschakelen. Die is bij de World Raid vervangen door een knop waarmee je het ABS kan inschakelen. Beetje vreemd misschien, maar er schuilt wel een logica achter. Telkens wanneer je de motor start heb je ABS voor en achter. Via een nieuw scrollwieltje op de rechter stuurhelft kan je de setting van het ABS in drie modi aanpassen. De eerste is dus de standaardsetting met ABS op voor- en achterwiel. De tweede setting is voor off-roadgebruik en schakelt het ABS op het achterwiel uit. Bij de derde setting wordt het ABS volledig buiten spel geplaatst. Hoewel het een goed en handig te gebruiken systeem is, blijft het lastig dat je moet stilstaan (wettelijk verplicht) en door een menu moet scrollen. Bovendien (en ook dat wordt door de wet bepaald) moet je de setting bij iedere stop van de motor opnieuw instellen.
Verder kan je op het dashboard kiezen uit drie verschillende lay-outs: Explorer, Street en Raid. Die eerste twee verschillen vooral in look, waarbij de ene een wat meer digitale en de andere een wat meer analoge look heeft. De Raid-optie is wel mooi en nuttig omdat je daar dagtellers kan laten aftellen, optellen en bijsturen. Dat is vooral bij rallygebruik erg handig. Laatste nieuwtje vanuit de cockpit is dat het ruitje 15 mm hoger werd en dat de transparante deflectoren nu eenvoudig kunnen worden afgenomen om te poetsen.
Meer bewegingsvrijheid
Tijd om te rijden en dat betekent vandaag vroeg uit de veren. We hebben een rit van 332 km voor de boeg waarvan zo ongeveer de helft offroad. Bovendien is de zon er en het wordt vandaag een dikke 32 graden. Gecombineerd met een stuk of vijf fotostop en wat videowerk weet je dat het een lange dag wordt. Maar we hebben er zin in en de Ténéré duidelijk ook. Zowel in Icon Blue als in Midnight Black ziet de World Raid er schitterend uit. Puur wat het design betreft is dit echt een hele stap vooruit! Het geheel ziet er een stuk meer racy uit en lijkt als twee druppels water op de machine waarmee Allesandro Botturi eind april de Tunesia Desert Rally won.
Aangezien ik privé een T700 had – nu van m’n zoon – moeten de verschillen met de nieuwe World Raid meteen opvallen. En dat is ook het geval. Als eerste vallen de aanzienlijk bredere voetsteunen op. Die geven meer steun en grip en dat is een hele verbetering. Ik reed op mijn T700 steeds met het vier centimeter hogere rallyzadel en daarmee vergeleken zit je bij de World Raid toch wat meer ‘in’ de motor. Dat komt enkel door het zadel, want aan de driehoek stuur-voetsteunen-zadel werd niets veranderd. Wat ook opvalt is het hogere gewicht. We vertrekken met een volle tank en daarmee zet de World Raid 220 kg op de weegschaal. Dat is 16 kilogram meer dan de gewone T700. Op de kronkelende wegen rond Murcia lijkt de World Raid daardoor wat meer de bocht in te vallen. Niet hinderlijk, verre van, maar toch iets minder neutraal dan de gewone T700. De zitpositie zelf mag dan wel ongewijzigd zijn, door de nieuwe tank en het verder doorlopende zadel is het gevoel veel beter. Ondanks de veel grotere tank is Yamaha erin geslaagd om de machine ter hoogte van de knieën smal te houden en je hebt op de World Raid zowaar meer bewegingsvrijheid. Daardoor kan je je lichaamsgewicht beter verplaatsen en dat zal zeker bij het offroad-rijden een pluspunt blijken. Dat de World Raid over andere vering beschikt, voel je ook wel. De machine is sportief afgeveerd en dat zorgt behalve voor een keurig stuurgedrag ook voor net iets minder comfort. Natuurlijk is de vering nu wel volledig instelbaar en kan je de veervoorspanning zowel voor als achter heel eenvoudig aanpassen. Wij rijden met de standaard fabrieksinstellingen en omdat er zwaar terrein op komst is besluit ik de instellingen niet aan te passen.
Vering maakt het verschil
Zodra de wegen ruimer worden, gaat de snelheid omhoog. Dan valt me op dat het zo bejubelde CP2-blok hier toch wel tegen z’n limieten aanloopt. De World Raid is niet alleen zwaarder dan de standaard T700, ook het frontale oppervlak is door de brede tank groter. Daardoor heeft de World Raid het bij gasgeven bij hogere snelheden toch net iets moeilijker dan de gewone T700. Met net geen 75 pk zal dat ook niemand verbazen, maar met een duo en een klein bergje bagage wordt het allicht nog iets krapper …
Doordat je een beetje ‘in’ de machine zit, is de windbescherming van het smalle kuipje opvallend goed. Heel veel T700’s worden uitgerust met een eenvoudig systeempje om het scherm over enkele centimeters in de hoogte te kunnen aanpassen. Yamaha heeft deze oplossing bekeken, maar koos ervoor om het ruitje 15 mm te verhogen. Ik kan ze daarin geen ongelijk geven, want het werkt uitstekend en het ruitje blijft bij hoge snelheden mooi trillingsvrij. Hetzelfde geldt voor het nieuwe dasboard dat aanzienlijk stabieler gemonteerd is dan bij de standaard T700.
Eindelijk is het dan zo ver. De knipperlichten van de voorrijder gaan aan en er wordt haltgehouden bij het begin van een piste. Iedereen gaat aan de gang met het nieuwe scrollwieltje om het ABS achter uit te zetten. De structuur van het kleine menu is logisch en na enkele keren instellen bevalt het systeem me eigenlijk wel. Voor een rabiate elektronicahater zowaar een compliment.
Omdat de pistes er verschrikkelijk stoffig bijliggen en je daardoor amper ziet waar je rijdt is het meteen alle hens aan dek. Rechtop staan en de kraan open om maar zo dicht mogelijk in het wiel van de voorrijder te blijven. De ondergrond is knalhard en ligt bezaaid met kleine keien waardoor er van grip amper sprake is. Hier laat het CP2-blok zich van z’n beste kant zien. De vermogensafgifte is zo soepel dat je zelfs in deze moeilijke omstandigheden kan spelen en de World Raid mooi driftend de bocht kan doorsturen. Heerlijk, verslavend en … link. Want tussen de kleine keien bevinden zich ook grotere exemplaren en die halen je zo gezellige evenwichtsspelletje in een fractie van een seconde onderuit. Dan is het fijn dat je op een behoorlijke vering kan rekenen en wordt duidelijk waarom Yamaha voor deze instellingen gekozen heeft. Zowel voor als achter voldoet de vering uitstekend. Hier maakt de Word Raid écht het verschil en wordt duidelijk dat de extra euro’s die Yamaha ervoor vraagt goed gespendeerd zijn. Ook de rijpositie verrast in aangename zin. Ondanks de bredere tank kan je verder naar voren zitten en heb je gewoon meer bewegingsvrijheid. Ook rechtstaand klopt alles. De hoogte van het stuur is perfect gekozen en door de smalle bouw kan je de machine mooi met je knieën sturen. Heerlijk!
2022 Yamaha Ténéré 700 World Raid: eenvoudig instelbaar
Voor de lunch hebben nog niet eens de helft van het traject afgelegd en voorrijder Pascal laat met een brede smile blijken dat het zwaarste stuk nog voor ons ligt. Ik vul m’n camelbag nog even bij met fris water. Dat bleek achteraf een gouden zet. Het stof en de moeilijkheidsgraad van de pistes die we in de voormiddag reden, blijken niets met wat we in de namiddag voor de wielen krijgen. Het tempo gaat verder de hoogte in en de World Raid wordt nu echt getest waarvoor hij gemaakt is. We krijgen snelle passages afgewisseld met moeilijke technische stukken en telkens weer verbaast me het gemak waarmee deze toch stevige motorfiets te rijden is. Ronduit indrukwekkend. Op mijn T700 heb ik nooit een stuurdemper gemist, maar onder deze zware omstandigheden en vooral op de snelle pistes blijkt de Öhlins-stuurdemper wel een meerwaarde. Ook bevalt het dat hij tijdens het rijden zo eenvoudig instelbaar is.
Hetzelfde geldt voor de instellingen van het ABS. Ik heb de hele namiddag gereden met het ABS achter uitgeschakeld en dat werkte perfect. Geen enkel ogenblik voelde ik de nood om ook voor alles uit te zetten. Maar dat zal allicht ook sterk bepaald worden door de ondergrond. Ik kan me daarbij heel goed voorstellen dat je op een slijkerige ondergrond kiest voor een volledige uitschakeling van het ABS. Ook de standaard gemonteerde Pirelli Scorpion Rally STR’s voldoen uitstekend, zowel op als naast de weg. Allicht zijn de eveneens voor de World Raid gehomologeerde Michelin Anakees een goed alternatief voor als er sprake is van een wat slijkerige ondergrond.
Het laatste stuk van de 332 kilometer lange rit richting Granada stad bestaat uit lange slingerwegen met haast perfect asfalt. Voorrijder Pascal heeft de frisse pils in ons eindhotel eerder geproefd en zet daarom het gashendel vol open richting eindpunt. Ondanks de vermoeidheid pikt iedereen vlot aan en bewijst de World Raid dat hij ook deze discipline goed beheerst. Het frame zorgt voor wat beweging, maar de combinatie van de strakke vering en de goede Brembo-remmen zorgen voor veel vertrouwen. Ondanks het hoge tempo van de dag lees ik op het dasboard een gemiddeld verbruik van slechts 5,4 liter. Zelfs in deze omstandigheden kom je dus heel ver met de World Raid. Precies wat zoveel T700-eigenaars hebben gewenst.
Conclusie 2022 Yamaha Ténéré 700 World Raid
Yamaha voorziet dat de nieuwe World Raid 35% van de totale Ténéré-verkopen zal uitmaken. Dat wil zeggen dat de T700 en de T700 Rally er een stevige concurrent binnen de eigen rangen bijkrijgen. Vooral voor de Rally vrees ik dat het erg moeilijk wordt. Het prijsverschil tussen de Rally € 13.899,- en de World Raid bedraagt slechts € 900,- en dat is gelet op de uitrusting van de World Raid eigenlijk een no brainer. Het prijsverschil met de standaard T700 (€ 12.399,-) is wel voldoende groot en zal er allicht voor zorgen dat ook de basic T700 het bijzonder goed blijft doen. De nieuwe World Raid vergelijken met andere motoren is niet zo eenvoudig. Je kan argumenteren dat bijvoorbeeld een Tiger Rally 900 of een KTM 890 Adventure een rijkere uitrusting hebben en meer vermogen leveren. Maar is dat het wat een koper van een T700 World Raid zoekt? De eenvoud en het gebruiksgemak maken van de T700 World Raid een heel bijzondere machine. Bovendien is de techniek van de T700 bewezen betrouwbaar en zijn de gebruikskosten laag. Of de World Raid ook een succes wordt? Daar ben ik zeker van!
Uitrustingpacks
Yamaha voorziet drie verschillende uitrustingspacks voor de World Raid.
Enduro Pack
– Hoog voorspatbord
Radiatorbeschermer
Kettingbeschermer
Rubberen side grip pads
Heavy duty bodembeschermplaat
Kettinggeleider
Adventure Pack
Beschermbeugels zijkant
Beschermbeugels voorzijde
Explorer Soft Bag tassenset
Explorer Soft Bag montageset
Beugels voor zijkoffers
Mistlichten
Montageset voor mistlichten
Jiffy-extender
Explorerkit
Aluminium zijkoffers
Montageset zijkoffers
Middenbok
Heavy duty bodembeschermplaat
– Verhogingsset voor ruit
Uiteraard zijn al deze accessoires ook los verkrijgbaar.
Ducati fanaten opgelet. Van vrijdag 27 tot en met zondag 29 mei kun je je hart ophalen op de gewijde grond van het TT Circuit van Assen tijdens de Ducati Club Race. Georganiseerd door Ducati Club Nederland staat de Ducati Club Race dit jaar weer garant voor drie dagen motorracespektakel. Als lid van de Motor.NL Riders Club betaal je geen €15, maar slechts €7,50 voor een kaartje. Daarmee krijg je toegang krijgt tot alle trainingen, kwalificaties en races. In de open paddock kun je je ogen uitkijken naar alle (klassieke) techniek.
Troy Bayliss is de special guest tijdens de Ducati Club Races 2022.
Special guest
Ook deze editie is er weer een bijzondere gast uit de racehistorie van het Italiaanse merk. Niemand minder dan Troy Bayliss is dit jaar te gast. De Australische motorcoureur won drie keer het World Superbike Championship, telkens op een Ducati. In 2001, 2006 en 2008 werd Troy kampioen op respectievelijk een 998, 999 en een 1098. Op zondag de 29e is Bayliss aanwezig voor de prijsuitreiking, interview, fotomoment en een signeersessie. Heb je een t-shirt, pet, helm of kuipdeel waar je graag de krabbel van Troy Bayliss op zou zien? Sla je slag en kom naar de DCN (Ducati Club Nederland) tent op zondag. Daarna laat Troy ook nog even zien hoe snel hij anno 2022 nog is tijdens een paar demonstratieronden.
Leden van de Motor.nl Riders Club kunnen meedoen aan een winactie voor een VIP arrangement voor de Ducati Clubraces inclusief een meet & greet met Troy Bayliss en toegang tot de Super VIP ruimte in de starttoren vanwaar je het hele circuit kunt overzien. En we geven elke maand een fantastische prijs weg. Klik hier voor meer info over onze winacties.
Met 13 raceklassen voor ieder wat wils
De Ducati Club Race bevat dertien raceklassen. Naast de klassen voor diverse types Ducatis verschijnen ook klassiekers, eencilinders, zijspannen, en snerpende tweetakt-racers aan de start. Die motoren zijn niet allemaal ‘made in Italy’. Zo is er voor ieder wat wils. Het weekend is opgebouwd volgens de oude vertrouwde structuur van trainingen op vrijdag, kwalificaties op zaterdag en de races op zondag.
Kom in de tent!
In de DCN tent kun je tijdens het weekend terecht voor meer vermaak naast het racen. Laverda Club Nederland en Benelli Club Nederland zijn bijvoorbeeld aanwezig met een stand. Ook kun je kijken naar een expositie van bijzondere motoren en is er op zaterdag een gezellige paddockparty vanaf 20.30 uur. En nog veel meer! Kortom, de Ducati Club Race is een prachtig motorevent dat je niet wilt missen.
Wordt lid van de Motor.NL Riders Club en pak 7,50 korting aan de kassa en geniet daarnaast van nog veel meer motorvoordeel en kortingsacties op onder andere events, cursussen en kleding.
De oorlog woedt voort in Oekraïne, en moderne tactieken en machines worden door de soldaten daar gebruikt om elk voordeel te behalen. In de afgelopen maanden hebben de Oekraïense strijdkrachten de Russische strijdkrachten afgeweerd en de invasie tegengehouden. Hoewel er nog steeds traditionele vervoermiddelen worden gebruikt door het leger van Oekraïne, gebruiken ze ook lichte elektrische voertuigen.
Verbrandingsmotoren zijn nogal lawaaierig, het geluid van een benzine-aangedreven motorfiets draagt ver. Detectie zou fataal kunnen zijn voor soldaten. Dat is waar deze ELEEK en Delfast elektrische motorfietsen van pas komen. Ze zijn bijna geluidloos als je ze start en ze zijn moeilijker te detecteren door de stille aandrijving. Afgezien van het geluid van wielen en banden, en een beetje zoemen op hoge snelheid, zijn deze motorfietsen moeilijker te detecteren in vergelijking met traditionele motorfietsen. Ze helpen Oekraïense soldaten op het slagveld dan ook enorm als ze zich verplaatsen.
De vloot motoren is er gekomen dankzij Vadym Ignatov, vice-voorzitter van Ukrainian Association of Electric Vehicle Market Participants. Eerder in mei schreef hij over de ELEEK Atom toen deze werden overhandigd aan de Oekraïense strijdkrachten. Daarbij merkte hij op dat het leger de tweewielers eerder had geëvalueerd en feedback had gegeven over hun prestaties op het slagveld.
Mezha Media, een internet nieuwssite, publiceerde zijn verklaring in een artikel waarin hij als volgt werd geciteerd: ‘We houden rekening met alle wensen van onze strijders. Die kwamen naar boven tijdens eerste gevechtsacties van onze eenheden. Het belangrijkste was door geen extra powerbanken toe te voegen, maar een 220 V-uitgang. Daardoor is het gebruik van elke standaard lader mogelijk. Na testen in echte gevechtsomstandigheden hebben strijders van de speciale strijdkrachten de voordelen van elektrische motorfietsen positief beoordeeld. De behoefte eraan zal toenemen.’
ELEEK is niet het enige merk dat zich in de strijd mengt, want Delfast heeft ook motorfietsen geleverd om de Oekraïense strijdkrachten te helpen. Danylo Tonkopiy, de oprichter en CEO van het merk en geciteerd in hetzelfde in hetzelfde Mezha Media bericht zegt: ‘We hebben in de eerste weken van de oorlog elektrische motorfietsen naar de frontlinie overgebracht, maar we hebben er geen ruchtbaarheid aan gegeven – sommige dingen doe je nou eenmaal in stilte. Nu hebben we toestemming gekregen van het legercommando en publiceren we foto’s waar en waarvoor onze motorfietsen worden gebruikt.’
Deze fietsen zijn het echte werk. Ze zijn niet alleen uitgerust met low-visibility verf, maar er zijn ook Next Generation Light Anti-Armour Weapons (NLAW) toegevoegd die de gevechtscapaciteiten verhoogt. Electrek gaat in detail in op deze wapens en hun vermogen om een voetsoldaat de kracht te geven om een vijandelijke tank te vernietigen.
Vijftien jaar lang organiseerde Motorrijdersactiegroep MAG de fameuze Dierenvoertoer, waarbij motorrijders in actie kwamen om dierenasiels van voer te voorzien. De MAG blaast het initiatief dit jaar nieuw leven in, samen met drie Nederlandse motorcampings.
Het initiatief voor deze bijzondere, noodzakelijke versie van de Dierenvoertoer kwam van buitenaf. Kim Verspui en Nicole van Hilten zagen dat de hulpverlening aan gevluchte Oekraïners goed op gang kwam, maar dat er voor de dieren die ze meenamen nog veel moest gebeuren. Daarbij kwam de MAG al snel in zicht.
Bij deze Dierenvoertoer wordt dierenvoer en kattengrit ingezameld voor Hulp voor Dieren uit Oekraïne. Iedereen kan meedoen. Kom op zondag 12 juni met jouw bijdrage naar een van de hieronder genoemde motorcampings. Neem brokjes of zacht voer voor honden of katten mee. Ook kattenbakvulling is van harte welkom. Vanzelfsprekend kunnen alleen nieuwe, onaangebroken verpakkingen aangenomen worden.
De campings
De actie vindt plaats op zondag 12 juni. Deelnemers zijn van 13:00 tot 17:00 welkom op- Motorcamping De Hei, Gochsedijk 37, 5853 AA Siebengewald (L)- Motorcamping ’t Witveen, Witveensterweg 22, 9261 XW Eastermar (Fr)- Motorcamping bij het Vuur, Grobbenweg 3, 7136 KM Zieuwent (Gld)
Toekomst
Het blijft niet bij een eenmalige actie: doel is om ook op langere termijn hulp te blijven leveren. De organisatie houdt je op de hoogte!
De heldendaden van Pol Tarres op de Yamaha Ténéré 700 kennen geen einde. Ditmaal waren de trialist en zijn tweecilinder de hoofdrolspelers bij de beklimming van de Cerro Mercedario, een van de hoogste bergen van Zuid-Amerika, waar hij een hoogte van 6.157,5 meter bereikte.
Die prestatie en meer wordt in beeld gebracht door een 18 minuten lange video Opvallend is dat het project in slechts drie maanden werd voltooid. De inspanning vergde veel van de motorfiets en berijder. En vergis je niet in de hoogte. Wat dat allemaal met zich meebrengt, is geen grapje.
‘Het doel van de onderneming was om de motorfiets en de rijder in extreme omstandigheden te testen,’ legde Tarres uit. ‘Op 12 maart vertrok ik uit het basiskamp, op drieduizend meter, legde de eerste 10 km af en sliep in het tussenkamp, op 4.500 meter. En op 14 maart aakte ik het hoogste punt ooit bereikt door een tweewieler, op 6.175, 5 meter.’
De volgende stap, zegt Yamaha zelf, is om verder te gaan. In hun woorden: ‘De Ténéré is klaar om te mikken op 7.000 meter.’, Een boodschap die openlijk zegt dat ‘we terug in de bergen zullen zijn’ voor Kerstmis 2022. Dat belooft wat.
Triumph houdt de Tiger-lijn fris door drie nieuwe kleuropties toe te voegen: Caspian Blue en Mat Graphite, Sandstorm, en Graphite en Baja Orange. Deze nieuwe kleuren zullen beschikbaar zijn vanaf juli 2022 voor het modeljaar 2023.
De Tiger-serie heeft vier modellen om uit te kiezen, als eerste de Tiger 660, dan de Tiger 850, Tiger 900, en tenslotte de Tiger 1200. De extra kleurvarianten betreffen de Tiger 900 de GT-, GT Pro-, Rally- en Rally Pro-versie en de Tiger 850 Sport.
Beginnend met de Tiger 850 Sport, is de nieuwe kleuroptie in de line-up de Graphite en Baja Orange kleurstelling. Het oranje dient als accent op een verder overwegend grijze motorfiets. Triumph heeft ervoor gekozen om de ‘snavel’, de zijkant van het voorspatbord en een deel van de voorkuip te spuiten.
De Tiger 900 GT- en GT Pro-modellen gaan nog een stapje verder en krijgen een prachtige kleur blauw die Triumph Caspian Blue noemt. In plaats van zijn weg te vinden op de motorfiets als accentkleur, wordt de tint op bijna alle carrosseriepanelen van de Tiger aangebracht.
De laatste kleuroptie is voor de off-road Tiger 900 Rally en Rally Pro. De kleur heet Sandstorm en heeft een afwerking die vergelijkbaar is met kaki, maar met een meer beige twist. De afwerking is voorzien van zwarte, witte en zilveren accenten op de tank en op de kuip van de motorfiets, terwijl de tank en de snavel zijn afgewerkt in de zandkleur.
Al deze kleuren voegen zich in de strijd met de andere standaardopties die al beschikbaar zijn, namelijk Pure White, Sapphire Black, Matte Khaki Green, Graphite en Caspian Blue, en Graphite en Diablo Red, verdeeld over de Tiger 900 en Tiger 850-lineups.
Remschijfsloten. Het zorgt altijd voor een pittige discussies onder motorrijders. Voorstanders zien uiteraard enkel voordelen, tegenstanders wijzen je steevast op het risico van wegrijden met een ‘vergeten’ remschijfslot er nog op. Doordat je altijd een beetje vrije slag hebt bij zo’n slot, kan dat vergeten grote gevolgen hebben. Met een beetje geluk gebeurt het je in je schuur op zondagmorgen heel vroeg en kom je er vanaf met probleemloze schade. Heb je pech, ziet een vol terras je op een wat ongebruikelijke manier afstappen, waarbij het altijd maar weer de vraag is of de daadwerkelijke schade groter is dan het gekrente ego… Velen lossen dit ‘gevaar’ op met zo’n gekleurd kabeltje van slot naar stuur, maar het kan ook anders, met de Roadlok. Het remschijfslot wordt geïnstalleerd op de voorrem van je motor, waarna je de motor op slot kunt zetten met een verwijderbare pin. Deze pin gaat door een van de ‘gaten’ in je remschijf en voorkomt zo dat de motor kan rollen, zelfs niet een klein beetje. We hebben uiteraard geprobeerd weg te rijden met dit pinnetje er nog in, maar dat bleek veel minder spannend dan verwacht (en stiekem ook gehoopt). Er gebeurde precies helemaal niets, simpelweg omdat er totaal geen vrije slag is. Het is net alsof je wilt wegrijden met ingeknepen voorrem. Zelfs bij de hufterproef gebeurde er niets, behalve dat onze testmotor afsloeg. Dat is een wat vreemde gewaarwording als je verwacht weg te rijden, maar meer ook niet. Geen schade, geen gekrenkt ego. Niets van dat alles!
Kwijt
En dat is niet het enige voordeel, want waar je een traditioneel remschijfslot in z’n geheel moet opbergen hoef je bij de Roadlok enkel de ‘blokkeerpin’ mee te nemen. Die meet exact 7 centimeter en weegt exact 77 gram. Dat maakt hem zo klein en licht dat wij aanraden er een vaste broek- of jaszak voor aan te wijzen. Wij wisten een paar keer niet meer precies in welke zak ‘ie ook alweer zat. Om misverstanden te voorkomen, da’s een compliment voor de Roadlok. Een los remschijfslot ben je immers nooit kwijt dankzij z’n formaat en vooral z’n gewicht. Ook handig is dat je de Roadlok zo op slot zet en je niet hoeft te klooien op je knieën terwijl je handen steeds viezer worden van de gebruikte remschijf. Doe dat laatste ook nog eens gehaast of iets te lomp, ben je zomaar een kras op schijf of spatbord rijker. Wij hebben tientallen keren achter elkaar de Roadlok op slot gezet en geen een keer ging het mis. Als ultieme test hebben we ook onze videostagiaire, met nul motorervaring en nul kennis van het Roadlok-slot het laten proberen. Ook hij slaagde met griffel.
Onafgeveerd
Iedereen met een beetje kennis van onafgeveerd gewicht zal benieuwd zijn wat de montage van een Roadlok doet. In praktijk hebben wij er niets van gemerkt. Niet zo heel vreemd want met de montage van de Roadlok wordt je motorfiets slechts circa 300 gram zwaarder. We gaan niet roepen dat dit te verwaarlozen is, maar het komt er wel heel dichtbij. Het monteren van het bijzondere slot, wordt gedaan met normale bouten. Dus kan iemand proberen die bouten los te halen, iets dat een beetje slimme dief echt wel voor elkaar krijgt, vermoeden wij. Staat je motor niet op slot, ben je de Roadlok dus kwijt. Staat-ie wel op slot, hangt de Roadlok los aan de remschijf en werkt het als een ’traditioneel’ remschijfslot (inclusief dus het risico op wegrijproblemen).
Is het verder enkel feest en lof? Haast wel. Behalve dat het slot niet voor alle motoren leverbaar is. Via www.roadlok.eu/nl/wizard-stap-1 kom je daar in een paar stappen achter. Een ander nadeel kan zijn dat je de Roadlok ziet zitten. De meeste motorrijders zullen daar wel overheen komen, maar we kunnen ons indenken dat echte puristen er niets van moeten hebben. Met € 249,99 (in rood en goud tien euro duurder) is het verder ook niet een echt goedkoop slot, maar kijkend naar de voordelen vinden wij het de investering waard.
Roadlok in het kort
ART4-gecertificeerd
In een paar seconde op slot, elke keer
Enkel een BrakeBolt (de blokkeerpin) van 7cm en 77 gram meenemen
Een motortoer langs de Kocher en de Jagst, waar bochten elkaar tussen Aalen, Künzelsau en Bad Friedrichshall oneindig lijken op te volgen en waar de route langs de twee kronkelende rivieren altijd weer een volgende bocht in petto heeft.
Tekst en fotografie: Klaus H. Daams
Een beetje verdwaald dolen Gerd en ik door een wirwar van industrieterreinen en rondwegen, op zoek naar de bron van de rivier de Kocher, ten zuiden van Aalen. We vinden ons doel in Unterkochen, precies tussen Färberstraße en Im Bühl, waar het riviertje ontspringt. Tenminste, dat is waar het fijne blauwe, meanderende lijntje op het display van de mobiele telefoon begint. Ach, had ik maar iets verder gescrold en mijn huiswerk wat beter gedaan. Dan had ik geweten dat er twee bronnen zijn, die van de Zwarte en die van de wat kortere Witte Kocher. Dan is er ook nog de Rode Kocher, die slechts 150 meter lang is en die nogal is vertakt. Dus in plaats van dat we via de Heidenheimer Straße of Bischof-Hefele-Weg ten minste één van de idyllische bronnen vinden – de twee waterlopen komen pas iets later samen om de eigenlijke Kocher te vormen – belanden we tussen volkstuinen, kippengekakel en brandnetelvelden onder een jonge, bruinachtig glinsterende betonnen brug, die de Zwarte Kocher overspant. Op een van de kale pilaren staat een kleurrijke liefdeskreet gespoten: Sandra. Een plek voor hardcore romantici.
Slingerende sinuscurve
Daar, waar we ten onrechte de oorsprong van de Kocher hadden verwacht, gaat het riviertje alleen naar een wisselstation, verdwijnt onder Europa’s grootste dienstverlener op het gebied van textielveredeling en kleurt daar praktisch blauw. Maar dan, als we Aalen net achter ons en onze motoren hebben gelaten, ziet de wereld er vanaf Niederalfingen heel anders uit. In plaats van kruispunten nu bochten, bochten en nog eens bochten. De Kocher slingert als een sinuscurve door het dal, de ene bocht in de rivier volgt de andere, liefdevol begeleid door de kronkelende B19. Of Sandra nog up-to-date is? Als purist kun je in elk geval wel verliefd worden op de Royal Enfield Continental GT. Een klassieke twin zonder franje. Maar met een chromen tank, zo glanzend dat de grijns, die Gerd onder zijn open helm heeft, erin wordt weerspiegeld.
Zelfs ‘slechts’ 48 pk brengt je bij een stukje afsnijden via Hangendenbuch naar boven. Diep onder in het dal jagen sierlijke grijze reigers. Boven krijgen we ‘uit liefde voor het vaderland’ een uitnodiging voor een kruidentoer op de Koiserhof. Oké, dat doen we dan later wel. Misschien. En waaraan denken filmliefhebbers als ze de overdekte houten brug bij Algishofen zien? Aan Clint Eastwood en Meryl Streep in de film The Bridges of Madison County, de tragische romance tussen een losbandige fotograaf en een ongelukkige vrouw. Ja, zo laat de Kocher zelfs je gedachten vrij stromen. Misschien ook wel naar het mechanische wonder beneden je, bij het passeren van een Mahle-filiaal in Gaildorf, producent van kleppen en zuigers. Die laatste suizen bij de Continental overigens maximaal zo’n 7.500 keer per minuut op en neer.
Night fever
‘We zijn er over een half uur.’ ‘Kom je met e-bikes?’ ‘Nee, met motoren.’ ‘O ja, dan gaat het lukken.’ Tsja, als je hier tijdens een fraai weekend met je smartphone-app een kamer zoekt, word je aan de andere kant van de lijn bijna automatisch aangezien voor iemand die het populaire Kocher-Jagst-fietspad rijdt. Nauwelijks zijn we op weg naar de après-moto van Hotel Kronprinz in Schwäbisch Hall, of we zien al dat we een veelvoorkomende misvatting moeten rechtzetten: het vooroordeel dat Schwabische steden saai zouden zijn. Maar of het nu gaat om de gezellige biertuin Unterwöhrd, op een eiland in de Kocher, of een hele serie bars in de romantische steegjes van de oude stad: het is hier Saturday Night Fever op zijn best. Het historische marktplein met het Rococo-stadhuis, de gotische schandpaal en de trap voor St. Michael zijn bijna even indrukwekkend als Siena’s Piazza del Campo. Schwäbisch Hall? Gave stad!
Zondagmorgen. De weerman belooft 28 graden; ideale omstandigheden voor een tochtje met voertuigen die ons door de jaren heen dierbaar zijn geworden, van de schattige NSU Prinz tot de hippe SL 280 Pagoda van Mercedes. Het traject tussen Untermünkheim en Künzelsau, dat de bochten van de Kocher volgt, is hier perfect voor. Daar, net achter de ongelooflijk hoge, 185 meter de hemel in stekende Kochertal-brug, ontmoeten we toevallig Michael Steffen en zijn glimmende oranje-gouden Honda CB450. Meer dan een halve eeuw scheidt deze toen revolutionaire machine van de huidige Royal Enfield. Op het eerste gezicht eigenlijk ongelooflijk, afgezien van de duplex remmen en veerpoten.
Sappige haarspeldbochten
We verlaten de sightseeing- en bike-seeing-modus in Braunsbach, waar een kleine weg afbuigt naar Arnsdorf. De kaart belooft daar een paar sappige haarspeldbochten. En daar is geen woord van gelogen. Een omweg via Kupferzell en we zijn terug in het Kochertal in Döttingen, waar fietsers als kleurrijke kevers door de natuur trappen. Kleine onderbreking voor de Landlust in Künzelsau, en bij de spaarbank-tempel linksaf richting Ingelfingen. Vervolgens een fotostop in Niedernhall: Een vuurwerk van kleuren op de brug over de Kocher met weelderige bloembakken, daarachter het monumentale ensemble van vakwerk en kerktoren. De kniehoge betonnen muren aan de kust passen niet helemaal in het plaatje van een ansichtkaart; ze beschermen het wijndorp tegen overstromingen als de rivier zijn andere gezicht laat zien. Op dit moment hoeft hij het water niet te keren, tot grote vreugde van kanovaarders die van Möglingen naar Kochertürn peddelen.
Het einde van het terrein en de riviertak vinden we aanvankelijk in Bad Friedrichshall, waar de Kocher na 168 kilometer uitmondt in de Neckar. Niet ver daarvandaan eindigt het eerste deel van de toer voor ons, met de motorfietsen, bijna precies zoals het gisteren begon: onder een met graffiti versierde betonnen brug over de bruingroen glinsterende Kocher. Het uitkijkpunt Kocherspitze is alleen te voet of per fiets te bereiken. Een paar kilometer verderop is de toestand vergelijkbaar. Ditmaal is het de Jagst die, net voordat deze ook in de Neckar uitmondt, uit het zicht verdwijnt; alleen als je een zwaan zou zijn, zou je de rivier majestueus door de begroeiing glijdend kunnen volgen.
Tussen rivier en asfaltstrook
Een bezoek aan het tweewielermuseum in Neckarsulm zou eigenlijk een goed idee zijn, maar gezien de groen-geel-blauwe kronkels die langs de Jagst op de kaart zijn getekend, besluiten we de motorfietsen toch maar direct die richting op te sturen. Heidewitzka, kapitein! Vol gas vooruit. Het gaat weliswaar niet met zang en tromgeroffel en 100 knopen langs de Rijn, maar het symbiotisch geschommel tussen rivier en asfaltstrook naar Jagsthausen is bijna net zo leuk, langs weilanden en velden en door lange bochten, die makkelijk meer dan 100 knopen aankunnen. Dat alles vergezeld door de sociaal aanvaardbare melodie uit de uitlaattrompetten van de Continental. En als je daarheen gaat, waar onze twee geliefde rivieren zeer dicht bij elkaar komen, als je van Neudenau over bergen en dalen naar Stein am Kocher rijdt en meteen weer terugkeert naar Siglingen am Jagst, denk je misschien onwillekeurig ook aan het volksliedje met de tekst: ‘Er waren twee koninklijke kinderen die zoveel van elkaar hielden, ze konden niet samenkomen, het water was veel te diep’. Een paar ontzettend gave bochten rond de Götzenburg in Jagsthausen, ooit de voorouderlijke zetel van de ‘Ridder met de ijzeren hand’, Götz von Berlichingen. Dan wordt het pikkedonker en moeten we op zoek naar een kamer. Zo komen we door de pikzwarte nacht weer onverwacht bij de Kocher, in het sprookjesachtige burchthotel Döttingen bij Braunsbach.
De volgende ochtend is het gas, gas, terug naar de Jagst. Aangezien Gerd en ik vanavond graag de bedden thuis aan de Rijn en het Ruhrgebied weer willen bezetten, schakelen we nu over op de sportmodus. Toch het vermelden en bezoeken waard: de betoverende landherberg Jagstmühle in Heimhausen, het automuseum in de voormalige koninklijke stallen van kasteel Langenburg en het Frankische volksfeest in Crailsheim, medio september. En natuurlijk, ten zuidoosten van het voormalige klooster- en garnizoensstadje Ellwangen en 196 rivierkilometers verwijderd van de monding van de Neckar, de Jagsursprung bij Walxheim. Wat een geweldige (picknick)plek, dit keer niet onder de volgende betonnen brug, maar onder een zacht ritselend bladerdak. Wat maakt het uit dat het door muren omgeven bekken, de officiële bron van Jagst, droog staat als gevolg van de hete zomer. De afgelopen twee dagen was er tenslotte water in overvloed.
Reisinformatie
Het fietspad Kocher-Jagst staat hoog op de populariteitslijst van het trapgilde. Het gaat maar liefst 330 kilometer langs de idyllische tweelingrivieren, die bijna parallel aan elkaar lopen, zodat er een grote ronde wordt aangeboden – ook voor motorrijders.
Aankomst
De Kocherquellen bij Unterkochen en Oberkochen bereik je via de A7, afslag Aalen/Oberkochen.
Accommodatie
– Hotel Kronprinz
In Schwäbisch Hall am Kocher, op loopafstand van een van de mooiste oude steden van Duitsland en met parkeerplaatsen voor motoren op de binnenplaats ligt. Info: www.hotel-kronprinz-schwaebischhall.de.
– Landgasthof Jagstmühle
Buiten de gebaande paden, maar dicht bij de Jagst, in Heimhausen. Info: www.jagstmuehle.de.
Natuurlijk zijn er vele andere onderkomens in deze toeristisch niet onderontwikkelde regio, waar het de moeite waard kan zijn om op tijd een kamer te zoeken, vooral tijdens een mooi weekend.
Literatuur en kaarten
Ook diegene die liever op een gemotoriseerde tweewieler rijdt dan op een fiets, vindt veel interessante en praktische informatie in het handige fietsreisboek Kocher-Jagst-Radweg voor € 14,90. Daarnaast een wegenkaart, indien mogelijk op schaal 1:150.000 of groter.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
