vrijdag 9 mei 2025
Home Blog Pagina 656

WorldSBK Aragon/Estoril: Het is niet wat het lijkt voor Van der Mark en BMW

0
WorldSBK

Hoewel het natuurlijk absoluut niet slecht gaat, is duidelijk dat de combinatie Michael van der Mark/BMW nog tijd nodig heeft. Tijd die er volgens de gemiddelde toetsenbordcoureur niet is, maar laat je door deze ‘kenners’ niet gek maken hoor. Er ligt wel degelijk een plan, als kost het even moeite om dat boven water te krijgen.

Ja, oké die wings aan de zijkant – voor extra stabiliteit en voor het tegengaan van ongewilde wheelies – vallen natuurlijk meteen op en anders doet de M in de typeaanduiding dat wel. Maar verder, je moet een echte expert met zelfs helderziende eigenschappen zijn, wil je kunnen opnoemen wat de BMW M1000RR nou echt anders maakt dan z’n voorganger, de BMW S1000RR. In WorldSBK-trim uiteraard, want natuurlijk kun je terugbladeren naar MOTO73 #19 uit 2020 voor de presentatie van de M, maar dat geeft slechts een voorzichtig beeld. Zo heeft het straatmodel 5 pk meer en weegt 5 kilo minder dan de S1000RR. Hartstikke leuk, maar vergis je niet, ook binnen de strikte WorldSBK-regels is er nog volop gelegenheid tot tuning dus heel veel heb je niet aan deze gegevens. De echte veranderingen in het WorldSBK-wapen zitten volgens BMW onderhuids en dat is direct ook zo’n beetje het enige dat ze er over kwijt willen, zelfs na herhaaldelijk vragen van MOTO73 tijdens de online teampresentatie in de week voor Aragon.

Gelukkig wilde Dorna ons wel een beetje helpen tijdens het bekendmaken van de maximale toerentallen in het WorldSBK dit jaar. De nieuwe BMW mag namelijk 15.500 toeren per minuut maken in plaats van 14.950 bij de S1000RR terwijl de nieuwe Kawasaki ZX-10RR hetzelfde aantal toeren per minuut mag maken als z’n voorganger met één R. De reden? ‘Het 2021 BMW M1000RR-blok ontving meerdere nieuwe componenten, het 2021 Kawasaki ZX-10RR-blok ontving slechts een beperkte hoeveelheid nieuwe componenten’, aldus het officiële FIM-document. Dat Kawasaki hier woest over is, zal duidelijk zijn. Dat Kawasaki desondanks nog altijd snel is, trouwens ook…

Stap verder (denken)

Wat BMW precies heeft gedaan heeft, wordt door de uitspraak van de FIM helaas niet duidelijk maar dat ze Michael niet met een dooie mus gelokt hebben, staat vast.

Sterker nog, tijdens de teampresentatie liet de grote man binnen BMW Motorrad Motorsport, Marc Bongers, zelfs weten dat het extra aantal toeren één van de hoofdredenen was voor de ontwikkeling van een nieuwe Superbike, al blijft het verschil met Ducati voorlopig nog altijd 600 toeren, in het nadeel van de Duitsers. Ook Honda heeft er meer, 100 precies om te zijn. Of BMW het hele jaar mag racen met maximaal 15.500 tpm hangt van het succes af, want Dorna kan bij (te) veel dominantie van een bepaald merk altijd via een ingewikkeld algoritme ingrijpen bij het maximale toerental, zoals Ducati en vooral Kawasaki inmiddels hebben gemerkt. Bongers wilde het niet keihard bevestigen, maar zelfs al wordt BMW teruggezet op dit gebied, dan lijkt er niet zoveel aan hand te zijn voor Van der Mark en co. De reden daarvan is dat WorldSBK-fabrikanten altijd een stap verder denken. Ducati hield er bijvoorbeeld bij de ontwikkeling van de Panigale V4R al rekening mee dat ze op deze manier ‘gestraft voor succes’ zou worden, waardoor ze ervoor zorgden dat ze weinig tot zelfs geen last hadden van de 250 toeren minder die ze al te pakken hadden.

Best een indrukwekkend trein, TGV zo jullie willen achter machinist Michael, met Toprak Razgatlioglu, Scott Redding en de Kawasaki’s van Alex Lowes en Jonathan Rea.

Meer topsnelheid

Het grootste nadeel van oude S1000RR was dat ‘ie te langzaam was. Op Aragon 2020 was Sykes in de Superpole, waarin hij altijd meer kan dan de motor, ruim tien kilometer per uur langzamer dan Scott Redding op de Ducati en zelfs 11 kilometer per uur langzamer dan Alvaro Bautista op de Honda. In 2021 hoopt BMW standaard in de top-5 te zitten en kijkend naar Aragon gaat dat wel lukken. In de Superpole gaf Michael slechts één kilometer toe op Bautista en niets op de Ducati waardoor Van der Mark als derde eindigde in dit ‘klassement’. Op Estoril wordt de topsnelheid gemeten rondom het rempunt voor de eerste bocht waardoor deze meetingen amper iets zeggen.

Een ander probleem was de betrouwbaarheid van de ‘oude’ BMW, iets dat tijdens de teampresentatie een paar weken geleden zelfs niet eens ontkend werd door de ‘grote mannen’ van BMW. Het controleproces ging deze winter, tijdens het opbouwen van de M, daarom volledig op de kop onder leiding van Shaun Muir, met zijn Shaun Muir Racing verantwoordelijk voor de dagelijkse uitvoering van het BMW Superbike-project. Samen met de Brexit-problematiek, het team van Muir zit in het noordoosten van Engeland, en vooral de corona-uitdagingen werd het een winter ‘om niet snel te vergeten’. Met de komst van het Italiaanse RC Squadra Corse (Eugene Laverty) en het Duitse Bonovo MGM Racing (Jonas Folger) als officiële satellietteams moesten er bovendien extra motoren opgebouwd worden. Wat met een traditioneel vroege seizoenstart op Phillip Island, zoals gebruikelijk in het pre-corona-tijdperk, voor hele serieuze uitdagingen gezorgd had.

Michael van der Mark analyseert BMW-analyse uit 2020

Anders denken

Wat dat betreft kwam de verlate start van 2021 helemaal niet slecht uit voor BMW. Ze grepen die kans ook direct met beide handen aan om anders te denken dan de concurrentie. Ducati, Kawasaki en Yamaha testten allemaal veel voor het eerste raceweekeinde op Aragon. BMW besloot het anders te doen en heeft zelfs nog een aantal testdagen over. Marc Bongers: ‘Die houden we nog even achter de hand om in te kunnen springen op mogelijke kalenderwijzigingen. Mochten er, voor ons, nog onbekende circuits toegevoegd worden, kunnen we daar eventueel nog gaan testen.’ Die andere manier van denken zorgden bij Michael ook voor een aantal uitdagingen. Zo reed hij tijdens de Superpole op Aragon pas voor het eerst met een Pirelli-kwalificatieband en dat bleek de motor ‘best te doen veranderen’. Zet dit af tegen Jonathan Rea en je snapt direct dat er nog veel verbetering mogelijk is (en dat er ook nog een lange weg te gaan is…). Sykes daarentegen moest ook nog ‘even’ het een en ander ontwikkelen tijdens de vrije trainingen op Aragon, zo liet hij na het raceweekeinde weten. O ja, Michael reed op zondagmorgen pas voor het eerst met de M1000RR in de regen. Hij werd in de natte warming-up wel direct vijfde op slechts 0,3 seconde van de snelste rijder. Het gevoel in de regen was dus super. Race 2 op Aragon was de eerste keer op een intermediate en daarmee lag hij gelijk aan kop van de wedstrijd en werd uiteindelijk vijfde, net zoals eerder in de Superpole-race. Aragon was echter met name indrukwekkend doordat hij FP2 (crash) en FP3 (technisch probleem) nagenoeg geheel miste. Voorafgaand aan Estoril was er daardoor maar één vraag: waar staat Michael in het droge? In de eerste vrije training kregen we daar helaas geen antwoord op vanwege… elektronische problemen. Michael reed daardoor slechts een paar ronden en zo’n achterstand inhalen is binnen het WorldSBK, met al op zaterdagmiddag de eerste manche, eigenlijk niet te doen. En al helemaal niet als je op zaterdagmorgen opnieuw wat rijtijd verliest. VDM reed daardoor pas in Race 1 z’n eerste lange run! Dat hij desondanks zevende werd, met bovendien een heel goed gevoel, laat wel zien dat er echt mooie dingen aan zitten te komen. Na een lastige Superpole-race (13e) bevestigde de zesde plaats in Race 2 dit gevoel nogmaals.

Geen Brembo!

De manier van testen is overigens niet het enige waarin de Duitsers eigenzinnig durven te zijn, iets dat je in de wegrace niet al te vaak ziet. Wat te denken van de remmen. Van de 23 motoren die meedoen aan het 2021-seizoen, maken er liefst 17 gebruik van Brembo (in de MotoGP is dit zelfs 100 procent). Bij de niet-Brembo-motoren zitten onder andere de M1000RR’s aangezien die vertrouwen op Nissin/Yutaka. Bijvoorbeeld de vering is dan wel weer heel traditioneel van Öhlins . Met de feedback van de ervaren Laverty (203 WorldSBK-starts) en voormalig MotoGP-coureur Folger moet de ontwikkeling van de M1000RR veel sneller gaan dan de S1000RR dat deed. Deze twee satellietcoureurs hebben daarvoor de beschikking over hetzelfde materiaal als Michael en Sykes en werden in de winter zelfs betrokken bij het ontwikkeling van onder andere de swingarm. Opvallend daarbij is wel dat Bonovo MGM Racing bedankte voor een officiële BMW-engineer terwijl die bij RC Squadra Corse wel aanwezig is. Qua doorontwikkeling lijkt het in ieder geval goed te zitten, want zodra er mogelijkheden zijn is BMW daar klaar voor, aldus Bongers. De timing daarvan is in het WorldSBK wel wat ingewikkeld, omdat je maar beperkt mag updaten. ‘Kies je dan voor een snelle update, of wacht je even kom je met een dubbele update’, stelde Bongers zichzelf de vraag tijdens de teampresentatie. Zonder er vervolgens antwoord op te willen geven… Naar enig doorvragen wilde hij wel aangeven waar volgens hem BMW staat. ‘Kawasaki komt van ander niveau, ze hoeven veel minder details uit te zoeken. Ook een aantal andere fabrikanten hebben dat, maar dat is iets dat we weten. Voorlopig hebben wij één doel en dat is eerst een race zien te winnen. Al kijken we natuurlijk altijd verder en is uiteindelijk de top het doel.’ Woorden waar Michael van der Mark zich prima in kon vinden. En kan vinden. Dat die top bereikt gaat worden, staat voor iedereen binnen het BMW Superbike-project vast. Iets dat zal moeten ook, want de voor BMW magische letter M staat voor snelheid en succes. Nu nog enkel in de autowereld, maar wie weet…

WorldSBK Aragon/Estoril

Altijd weer die Rea!

Het is inmiddels een echte WorldSBK-traditie om aan het begin van het seizoen heel hard te roepen dat Jonathan Rea het dit jaar echt moeilijk gaat krijgen. Maar hoe harder iedereen dat roept, hoe harder Rea lijkt te gaan. Op Aragon pakte de Kawasaki-rijder zijn 100e en 101e zege in het WorldSBK. Slechts op zondagmiddag won hij niet nadat hij bijna onderuit gereden werd door Garrett Gerloff (Yamaha). Enkel dankzij zijn jarenlange crosservaring wist Rea overeind te blijven om vervolgens alsnog tweede te worden. Titeluitdager Scott Redding (Ducati) deed het op Aragon alleen goed in Race 2 – met wel direct een zege na een bandengok – waardoor hij op Estoril al onder druk stond. Door Race 1 te winnen, leek Redding goed met die druk om te kunnen gaan, maar toen het weekeinde afgelopen was had Rea ook zege 102 en 103 binnen. Tot overmaat van ramp ging Redding in de laatste race onderuit, net nadat hij ingehaald was door Rea, en kreeg hij na afloop ook nog een tijdstraf vanwege een valse start en bleef zo puntloos. Rea heeft daardoor nu al 36 punten voorsprong op Redding, die afgezakt is naar de derde plaats, inmiddels drie punten achter Toprak Razgatlioglu (Yamaha).

WK-stand (na 6 manches):

1. Jonathan Rea, 110;
2. Toprak Razgatlioglu, 75;
3. Scott Redding, 72;
4. Alex Lowes, 62;
5. Chaz Davies, 48;
7. Michael van der Mark, 40

MotoGP Italië: donkere schaduw over indrukwekkende zege

0
MotoGP Italië

Een indrukwekkende zege van Fabio Quartararo in de Grote Prijs van Italië werd compleet overschaduwd door de dood van Moto3-coureur Jason Dupasquier. De 19-jarige coureur kwam zaterdag tijdens de tweede kwalificatie op het circuit van Mugello zwaar te val. Het nieuws van het overlijden van de jonge Zwitser werd nog geen twee uur voor de start van de MotoGP-race bekend. Na het houden van één minuut stilte ging die alsnog door.

‘Motorsport can be dangerous’ staat er op de pas die toegang geeft tot het rennerskwartier. Eigenlijk is dit overbodig, want iedereen weet dat motorracen gevaarlijk is. Dat is al zo vanaf het begin dat er snelheidsevenementen op motoren worden gehouden. En dat is zo’n 120 jaar later nog steeds het geval. Toch is motorracen met name de laatste dertig jaar een stuk veiliger geworden. Dat geldt in de eerste plaats voor de circuits, waar veel grotere valruimtes zijn gecreëerd. Bovendien worden gevaarlijke obstakels veelal afgeschermd door airfence. Dan is er de uitrusting van de coureurs die door veel betere helmen en pakken met airbags aanzienlijk meer bescherming bieden. En dan zijn er nog de medische voorzieningen met een mobiel hospitaal en een vast team doctoren, dat deel uitmaakt van de Grand Prix. En voor er geracet wordt, moet er minimaal een helikopter aanwezig zijn om, als de urgentie dat eist, een gewonde coureur naar een ziekenhuis te vliegen.

MotoGP Frankrijk: Jack’s pot in regenroulette

Ondanks al deze voorzieningen en maatregelen kun je ongelukken in de motorsport niet uitbannen. Het grootste gevaar ligt tegenwoordig op het asfalt en niet meer zozeer ernaast. Kijken we naar de afgelopen elf jaar, dan zijn er vier coureurs tijdens een Grand Prix verongelukt. Drie daarvan werden aangereden door een collega coureur. In 2010 overkwam dat Shoya Tomizawa op het circuit van Misano. Marco Simoncelli verongelukte een jaar later op deze wijze in Maleisië. En nu dan Jason Dupasquier op het circuit van Mugello. Alleen Luis Salom vond de dood nadat hij door een remfout op hoge snelheid naast de baan was gekomen. Vervolgens werd de Spanjaard geraakt door zijn van de airfence terug stuiterende machine.

In het geval van Jason Dupasquier wilde het noodlot dat, nadat de Zwitser in bocht negen de macht over zijn machine was verloren, werd geraakt door de motor van de pal achter hem rijdende Ayumi Sasaki en vervolgens ook nog door Jeremy Alcoba. Beide coureurs konden daar niets aan doen en hadden het geluk slechts lichte verwondingen op te lopen. Dupasquier was er slechter aan toe. Na eerst ruim een half uur op de baan te zijn behandeld werd de Zwitser per helikopter naar een ziekenhuis in Florence gebracht. Al snel werd duidelijk dat zijn situatie zeer ernstig was. Zondagmiddag even na twaalf uur kwam het trieste bericht dat Jason Dupasquier aan zijn verwondingen was bezweken.

Fabio Quartararo verwerkt tegenstrijdige emoties na een indrukwekkende zege. Let op de sticker van Jason Dupasquier op zijn helm.

Wat met het hoofdnummer?

Op dat moment was de Moto3-race net ten einde en stond de Moto2 op punt van vertrekken. Toen dat gebeurde waren de deelnemers niet op de hoogte van de dood van hun collega-coureur. Toen ze gefinisht waren, werden ze ingelicht. Dat was op het podium te zien, want de eerste drie gingen op gepaste wijze met hun succes om. Vervolgens was de vraag: Wat gaat er met het hoofdnummer, de MotoGP-race, gebeuren? Die ging gewoon door. Niet helemaal gewoon natuurlijk, want er werd een kwartier voor de start door alle rijders, teammanagers en officials een minuut stilte in acht genomen. Dat Dorna rekening had gehouden met een eventueel overlijden van Jason Dupasquier bleek uit het feit dat het team van de Zwitser samen met zijn machine plaats konden nemen achter een banner met het opschrift ‘Jason always in our hearts’. Op zich een mooie en respectvolle geste. Maar na afloop van de race bleken niet alle coureurs het eens te zijn mrt het doorgaan van de race. Met name Pecco Bagnaia was die mening toegedaan. Danillo Petrucci verklaarde na afloop dat hij geen schoon geweten had door van start te gaan. Bagnaia vond het moeilijk te accepteren dat iemand had besloten vandaag toch te gaan racen. De op dat moment nummer twee in de WK-tussenstand en grote favoriet voor de zege in zijn thuiswedstrijd, had gevraagd om niet van start te gaan. Hij verklaarde verder ook dat niemand de rijders om een mening had gevraagd. De Italiaan zat er zichtbaar mee in zijn maag. Zowel voor als na de race. En waarschijnlijk ook tijdens, want daarin kwam hij al in de tweede ronde aan de leiding liggend ten val. Maar dat interesseerde de duidelijk aangeslagen coureur nog het minst.

Je kunt je natuurlijk afvragen waarom Bagnaia besloot tóch van start te gaan. Door niet te starten, maak je een statement. Als zo vaak in zo’n situatie zijn er zoveel verschillende belangen. In het geval van Bagnaia: Wat te denken van de belangen van Ducati? Ook nog eens omdat Mugello voor dit merk de belangrijkste race van het jaar is. En wat te denken voor Dorna met betrekking tot alle commerciële belangen en verplichtingen? Zeker is dat de coureurs het nooit allemaal met elkaar eens zullen worden. Dat bleek ook nu weer uit de diverse reacties.

Niet genieten

Het verongelukken van één van zijn vrienden zorgde er voor dat Fabio Quartararo geen moment kon genieten van zijn misschien wel meest indrukwekkende zege tot nu toe. Na voor de vierde achtereenvolgende keer van poleposition te zijn vertrokken legde de Yamaha-coureur het hele veld zijn wil op. Dus ook de op dit circuit oppermachtig geachte Ducati-armada. Sterker nog, het werd een offday voor het Italiaanse merk. Want voor het eerst dit seizoen stond er geen enkele Ducati-rijder op het podium. Verrassend goed ging het met KTM. Door een nieuw frame en nieuwe benzine pakte Miguel Oliveira zelfs de tweede plaats en werd Brad Binder vijfde. Terwijl Alex Rins andermaal een podiumplaats verspeelde door een val, werd Joan Mir op de tweede Suzuki na een sterke race derde. De Ducati-coureurs Johann Zarco en Jack Miller (hier niet echt goed op dreef) werden vierde en zesde. Naast Rins ging ook Marc Márquez weer eens onderuit. De Honda-coureur bleek ook in Mugello nog lang niet 100% fit te zijn. Na een mislukte kwalificatie (13e) wist Maverick Viñales (Yamaha) opnieuw geen potten te breken en kwam achter Aleix Espargaró (Aprilia) pas als achtste over de finish. Niet alleen door het verongelukken van Dupasquier was Mugello dit jaar anders dan anders. Dat kwam ook omdat de racegekke tifosi ontbraken. En zeker het gele #46-leger. Dat was misschien maar beter ook. Want ook op zijn favoriete baan wist Valentino Rossi niet de weg omhoog te vinden. Sterker nog ‘The Doctor’ lijkt steeds meer ‘The Patient’ te worden… Hoe graag we dat ook anders zouden zien.

De resultaten

MotoGP Italië

1. Fabio Quartataro (F)          Yamaha          41.16,344
2. Miguel Oliveira (POR)         KTM    +2,592
3. Joan Mir (E) Suzuki +3,000
4. Johann Zarco (F)     Ducati +3,535
5. Brad Binder (ZAF)   KTM    +4,903
6. Jack Miller (AUS)    Ducati +6,233
7. Aleix Espargaró (E) Aprilia +8,030
8. Maverick Viñales (E)           Yamaha          +17,239
9. Danillo Petrucci (I)  KTM    +23,296
10. Valentino Rossi (I) Yamaha           +25,146
11. Iker Lecuona (E)   KTM    +25,152
12. Pol Espargaró (E)  Honda +26,059
13. Michele Pirro (I)   Ducati +26,182
14. Alex Marquez (E)  Honda +29,400
15. Lorenzo Savadori (I)         Aprilia +32,378

  • 23 Ronden =  120,635 KM
  • Racegemiddelde winnaar: 175,3 km/u
  • Snelste ronde (2e): Zarco, 1.46,810 = 176,7 km/u (record)

WK-stand (na 6 van 19 races)

1. Quartararo, 105 punten;
2. Zarco, 81;
3. Bagnaia, 79;
4. Miller, 74;
5. Mir, 65;
6. Viñales, 64;
7. A. Espargaró, 44;
8. B. Binder, 35;
9. Morbidelli, 33;
10. Nakagami, 29;
10. Oliveira,  29.

Moto2: toch nog Gardner

Remy Gardner (rechts) en Raul Fernandez.

Op zondagochtend besloot Thomas Lüthi om niet in de Grand Prix van Italië van start te gaan. In plaats daarvan spoedde de Zwitser zich naar de Careggi-universiteitskliniek in Florence, waar zijn landgenoot Jason Dupasquier in bijzijn van diens naaste familie vocht om zijn leven. Helaas tevergeefs zoals even voor de start van de Moto2-wedstrijd bekend werd. Lüthi was meer dan een landgenoot van Dupasquier. De twee waren heel goed bevriend. Bovendien gold de 34-jarige GP-routinier als de mentor van het 19-jarige talent, waar Zwitserland wat het racen betrof zijn hoop op had gevestigd. Op het moment van het dramatische ongeluk had Dupasquier in alle vijf races van 2021 punten weten te scoren en stond hij tiende in de WK-tussenstand.

Door de begrijpelijke beslissing van Lüthi moest Bo Bendsneyder alleen de kastanjes uit het vuur halen voor het Pertamina Mandalika SAG-team. Dat lukte niet zo goed als in Le Mans. Mede omdat maar liefst tien van de 29 gestarte coureurs de finish niet haalden, pakte hij als vijftiende toch nog het laatste WK-puntje. Dat was min of meer een bonus, want bij Bendsneyder liep het helemaal niet. En na het horen van het nieuws dat Jason Dupasquier aan zijn verwondingen was bezweken, vond Bo praten over zijn race heel moeilijk omdat het leven belangrijker is. Terecht!

Naast alle treurnis in Mugello was er juist voor NTS RW Racing GP een enorme opsteker. Het enige Nederlandse Grand Prix-team scoorde door een negende plaats van Hafizh Syahrin de verreweg beste prestatie van dit jaar. Aan successen zijn ze bij het team van Red Bull KTM Ajo dit seizoen juist wel gewend. In Italië stonden namelijk voor de vierde keer in zes races beide coureurs op het podium. En net als twee weken eerder in Le Mans, betrof het dit keer opnieuw een één-twee-zege. Alleen was de volgorde andersom. Lange tijd zag het er naar uit, dat Raul Fernandez zijn derde overwinning zou gaan pakken. Maar de Spaanse rookie kreeg zoveel problemen met zijn voorband, dat Remy Gardner (rechts op de foto) hem in de laatste ronde toch nog wist te passeren. Op de streep bedroeg het verschil tussen de twee teamgenoten slechts 0,014 seconde! Daardoor blijft ook de WK-leiding in handen van de Australiër. Joe Roberts raakte na de race zijn derde plaats kwijt aan Marco Bezzecchi, omdat hij in de laatste ronde over de circuitlimiet was geraakt. Door (weer eens) in kansrijke posities onderuit te gaan, werden Sam Lowes en Fabio Di Giannantonio de grootste verliezers

Uitslag Moto2 Italië

1. Remy Gardner (AUS), Kalex;
2. Raul Fernandez (E), Kalex;
3. Marco Bezzecchi (I), Kalex;
4. Joe Roberts (USA), Kalex;
5. Marcel Schrötter (D), Kalex;
15. Bo Bendsneyder (NL), Kalex.

WK-stand (na 6 van 19 races)

1. Gardner, 114;
2. R. Fernandez, 108;
3. Marco Bezzecchi, 88;
4. Sam Lowes (GB), Kalex, 66;
5. Fabio Di Giannantonio (I), Kalex, 60;
12. Bendsneyder, 25.

Moto3: Foggia wint thuisrace

Niemand keek op dat het CarXpert PrüstelGP-team na alle gebeurtenissen in de kwalificatie met Jason Dupasquier en de onzekerheid en ongerustheid over diens toestand, zich terugtrok voor deze race. Dat hield tevens in dat de tweede rijder van het Duitse team, de Japanner Ryusei Yamanaka, niet aan de start verscheen. Dat deed een andere Japanner, Ayumi Sasaki, wel. En dat terwijl hij en de Spanjaard Jeremy Alcoba direct bij het dramatische ongeluk betrokken waren. Beide jonge coureurs toonden daarmee mentaal gezien heel stevig in hun schoenen te staan. Uiteindelijk zouden ze als vierde en vijftiende finishen.

De zege in Mugello ging naar Dennis Foggia. Verleden jaar verruilde de nu 20-jarige Romein het VR46-team en zo ook de academie van Valentino Rossi voor het Leopard Honda-team. Dit omdat Foggia de mening was toegedaan, dat hij in dit team beter tot zijn recht zou komen. Dat de Italiaan een snelle coureur is, was voor heel veel insiders al heel lang duidelijk. Dat onderstreepte hij afgelopen seizoen door in Brno zijn eerste GP-zege te boeken. Maar een probleem voor Foggia was (en is) dat hij veel te onregelmatig scoort. Zo behaalde dit jaar in Portugal de tweede plaats, goed voor twintig punten. Daarom was het voor Foggia heel belangrijk om juist in Mugello heel goed voor de dag te komen. Of nog liever als de beste. Na een meer dan spannende wedstrijd lukte dat. Met name in de slotfase maakte de Leopard-coureur optimaal gebruik van zijn zeer snelle Honda. Dit keer bleef Jaume Masia tot en met het vallen van de finishvlag wel in het zadel van zijn KTM zitten. Op de streep kwam hij echter 0,036 seconde tekort om zijn tweede zege van dit seizoen te boeken. Vlak achter de Spanjaard finishte Gabriel Rodrigo als derde. WK-leider Pedro Costa reed dit keer een zeer onregelmatige wedstrijd en werd slechts achtste. Maar nog steeds staat de rookie stevig op kop in de titelstrijd. Hij heeft 52 punten voorsprong op de nummer twee. Dat is nu weer zijn Red Bull KTM Ajo-teamgenoot Jaume Masia.

Uitslag Moto3 Italië

1. Dennis Foggia (I), Honda;
2. Jaume Masia (E), KTM;
3. Gabriel Rodrigo (ARG), Honda;
4. Ayumu Sasaki (J), KTM;
5. D. Binder (ZAF), Honda.

WK-stand (na 6 van 19 races)

1. Pedro Acosta (E), KTM, 103 punten;
2. Jaume Masia, 59;
3. Ayumi Sasaki, 57;
4. Sergio Garcia (E), GasGas, 56;
5. Romano Fenati (I), Husqvarna, 56.

GP in cijfers

1976

is het jaar dat er voor het eerst een Grand Prix in Mugello werd verreden. Barry Sheene (Suzuki) won de 500cc-race.

35

keer heeft er nu een Grand Prix in Mugello plaatsgevonden.

362,4

km/uur. Brad Binder (KTM) evenaarde het absolute snelheidsrecord dat Johann Zarco (Ducati) in Qatar had gereden.

17,450

seconden deed Fabio Quartararo (Yamaha) korter over de race dan Danilo Petrucci (Ducati) in 2019.

Quotes

Voorspelling sportredacteur Marien Cahuzak

Als je kijkt naar de winnaar van vorig jaar, kies je voor Fabio Quartararo. Als je kijkt naar de winnaar van Mugello dit jaar, kies je voor Quartararo. Als je kijkt naar de recente kwalificaties, kies je voor Quartararo. En als je kijkt naar wie op dit de moment de beste is, kies je ook voor Quartararo. Na Barcelona heeft hij dus meer dan 25 punten voorsprong en ik vraag mij echt af wie dat nog kan inhalen… Wat een contrast met 2020!

In China gaan ze lekker door: GT Jidijie 750

0
jidijie 750

De Jidijie 750, die voor de Chinese politie wordt geproduceerd, is er ook in een burgerversie: comfortabel en goed gemaakt. De motor ziet eruit als een GT met een sportieve stijl die ‘geïnspireerd’ is op de Europese smaak. Van Pirelli-banden tot Brembo-remklauwen; er zitten dure spullen op.

De Jidijie 750, die door het Chinese Jeddy Locomotive wordt geproduceerd voor de staatspolitie, is er nu ook in een burgerversie. Die is uiteraard alleen voor de binnenlandse markt bestemd. Het is een GT: groot, comfortabel, geschikt voor lange reizen en voorzien van veel comfortverhogende voorzieningen. De motor oogt ‘Europees’ en er behoorlijk wat aandacht besteed aan het uiterlijk. Het design wordt gekenmerkt door gespierde en toch gestroomlijnde vormen.

Landelijke campagne door motorrijders tegen ervaren overlast

De Jidijie 750 wordt aangedreven door een 730,4cc-vloeistofgekoelde-parallel-twin van Chinese makelij, maar met elektronische brandstofinspuiting van Bosch. Het vermogen bedraagt 68 pk (50,5 kW) bij 7.500 tpm en het koppel 67 Nm bij 6500 tpm. Dit alles is goed voor een topsnelheid van 208 km/u.

Bijzondere aandacht voor de volledige led-verlichting, met de dubbele koplamp die over de hele lengte de neus van stroomlijn bepaalt. Het gedeelde zadel is breed en – zou je zeggen – comfortabel, terwijl de kuipdelen goed ontworpen zijn in termen van aerodynamica en bescherming van de rijder.

De Jidijie 750 is ontworpen voor lange ritten (ware het niet dat de tank een kleine inhoud heeft) en heeft ook twee grote harde koffers van Shad, een breed stuur dat goed hoog is geplaatst en een tft-lcd-scherm dat verschillende reisinformatie weergeeft (van kilometerstand tot het aantal ingeschakelde versnellingen).

Chinese Africa Twin 500 heet Hengjian Dahaidao

Er is door Jidijie beslist aandacht besteed aan de kwaliteit van de motor, zoals het kostbare magnesium-aluminium legering van het frame. Daardoor komt het gewicht van deze GT mede op slechts 223 kg. Ook op de banden is niet bezuinigd: ANGEL GT Pirelli 120/70 R17 voor en 160/60 R17 achter, evenals op het remsysteem – Brembo-vierzuigerremklauwen met tweekanaals Bosch ABS.

Onder de ‘pijnlijke’ punten vallen de vrij lage voorruit (niet ideaal voor een echte GT) en de kleine capaciteit van de brandstoftank; slechts 14 liter. Dat zou goed zijn voor een actieradius van ongeveer 200 km.

Moto3-coureur Jason Dupasquier (19) overleden na ongeluk in kwalificatie

0
Jason Dupasquier

De Zwitserse Moto3-coureur Jason Dupasquier is gister op 19-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een val. Tijdens de kwalificatie voor de Moto3-klasse van de Grand Prix van Italië op zaterdag kwam Dupasquier hard ten val, waarna hij werd geraakt door de motoren van de vlak achter hem rijdende Japanner Ayumu Sasaki en de Spanjaard Jeremy Alcoba.

Dupasquier werd ruim een half uur op het asfalt behandeld, omringd door hulpverleners, en daarna per helikopter naar het ziekenhuis van Florence gebracht. ,,Ondanks de beste inspanningen van de medische staf van het circuit en iedereen die de Zwitserse coureur heeft verzorgd, heeft het ziekenhuis bevestigd dat Jason Dupasquier helaas is bezweken aan zijn verwondingen”, aldus de organisatie van de MotoGP.

De jonge Zwitser was namens CarXpert Prüstel bezig aan zijn tweede seizoen in de Moto3 en eindigde de eerste races telkens rond de tiende plek. Vorig jaar eindigde hij op de 28ste plaats, dit seizoen stond hij na vijf races op de tiende plek.

Yamaha TDM 900 – Marathonmotor

0
Yamaha TDM 900

De ene pekelfiets is de andere niet. Neem de Yamaha TDM 900 van Clim Snijder, goed voor 152.000 kilometer inclusief tien pekelwinters. Maar nog steeds ziet de Yamaha eruit om door een ringetje te halen, niet in de laatste plaats vanwege de frisse ‘one of a kind’-kleurstelling. Dat de TDM900 een vrijwel probleemloze motor is, komt ook weer uit het volgende verhaal naar voren.

Clim Snijder (57) uit Uitgeest begon op zijn dertigste met motorrijden. ‘Motoren hadden altijd al mijn interesse, maar ik kende mezelf te goed om te weten dat ik er als 18-jarige niet aan moest beginnen. Als kind reed ik op de fiets meer op mijn achterwiel dan op twee wielen. Ik vond mezelf redelijk onbesuisd en was bang mijn eigen grenzen (op de motor althans) niet te kennen. Bovendien werkte ik op zee (sleepvaart) en was daardoor vaak van huis. Rond mijn dertigste was de tijd rijp om mijn motorrijbewijs te gaan halen. Mijn wilde haren was ik inmiddels wel kwijt. Op een Honda Shadow reed ik mijn eerste meters. Met zo’n chopper hoorde je er begin jaren negentig helemaal bij. Veel meer dan wat toerritten werden er in de vier jaar dat ik de Honda in bezit had niet gereden. Ik was er wel achter dat de Shadow niet de geschikte motor was voor langere ritten.’

Man en motor

NaamClim Snijder
WoonplaatsUitgeest
Leeftijd57
Beroeplogistiek manager
Rijdt sinds1993
Aangeschaft2010 (6.000 km)
Nieuwprijs€ 11.000,-
Dagwaardecirca € 2.500,-
Rijstijltoer/sportief
Gebruikwoon-werk en toer
Brandstofverbruik1:20
Olieverbruiknihil
Onderhouddealer
Bouwjaar2009
Kilometerstand152.416 km

Dat was de reden waarom Clim op zoek ging naar een opvolger. Dat werd een Yamaha TDM850. ‘Een fijne motor om mee te rijden, maar de 850 staat erom bekend dat bij een hogere kilometerstand het olieverbruik exorbitant hoog wordt.

Dat was bij deze ook het geval. Omdat het type motor me wel beviel, kocht ik toch weer een andere TDM, nu een 900 die niet bekend staat om een hoog olieverbruik. De motor was een jaar oud en ik heb daar zelf zo’n 80.000 kilometer mee gereden. Door verandering van werk ook veel woon-werkverkeer. Vanwege een lekke voetpakking wachtte me een dure reparatie. Als het moest had ik die reparatie zelf kunnen uitvoeren, maar omdat ik de motor vrijwel dagelijks nodig heb, zag ik het niet zitten om daaraan te beginnen.’

Yamaha TDM 900

Clim ging op zoek naar een opvolger. Die opvolger is de TDM900 met inmiddels anderhalve ton op de teller. ‘Ik kocht de motor particulier en werd daarmee de derde eigenaar van de pas één jaar oude TDM900 met slechts 6.000 kilometer op de teller. Dat was in 2010. De motor was eerder nieuw gekocht bij Gebben in Rogat en had daar voor promotiedoeleinden een speciale kleurstelling gekregen. Voor zover ik weet, is er maar één TDM900 die er zo uitziet. Ik ben later nog eens met de motor bij Gebben langs gereden. Mijn motor werd daar direct herkend.’

Kawasaki VN800 Drifter – Marathonmotor

Nuttig en aangenaam

Het werk dat Clim voorheen op zee deed (bergingswerkzaamheden) speelde zich niet langer op het water af, maar op de vaste wal. ‘Als ik de naam “Wijsmuller” zeg, klinkt dat bij mensen misschien bekend in de oren, omdat de naam van dat bedrijf geregeld werd genoemd na een scheepsramp en er een wrak geborgen moest worden. Het bedrijf bestaat niet meer onder die naam, maar de werkzaamheden zijn er nog wel. Ik ben op de basis in IJmuiden gaan werken waar al het onderhoud wordt gepleegd aan de materialen die gebruikt worden bij een berging of als er gesleept moet worden. Vanuit Uitgeest rij ik met de motor dagelijks naar IJmuiden waar ik verantwoordelijk ben voor materiaalbeheer en logistiek. Het mooie is dat ik voor mijn werk ook geregeld naar leveranciers of naar werkplekken moet. Als het kan, doe ik dat zoveel mogelijk op de motor. Zo reis ik veel tussen, zeg maar, de driehoek Delfzijl, Den Helder en Terneuzen. Maar ook een ritje naar Cuxhaven in Duitsland, Newhaven in Engeland of Anglet bij het Franse Biarritz stonden al eens op het programma. Zo kan ik mooi het nuttige met het aangename combineren.’

Het gebruik van de TDM beperkt zich overigens niet alleen tot woon-werkverkeer. Clim: ‘Met de TDM-TRX-club, waar ik lid van ben, heb ik in de Eifel een keer een bochtentraining gedaan. En op Assen heb ik deelgenomen aan een aantal CRT-dagen. Daar merkte ik de enige tekortkoming van de TDM: beperkt vermogen op de snelle rechte stukken. Maar in de bochten maakte ik dat verlies door het gemakkelijke stuurgedrag weer goed. Voor vakantietochten met duo is de TDM minder geschikt. Mijn vrouw wil graag mee achterop, maar ze wil wel comfortabel kunnen zitten. Voor de gezellige weekendtripjes of langere vakanties heb ik een gebruikte Honda GL1800 gekocht. Daar zitten we allebei heel comfortabel op, maar als het gaat om “lekker motorrijden” gaat mijn voorkeur toch uit naar de veel handelbaardere TDM. Mijn dochter (Yamaha FZ6) en schoonzoon (TDM) rijden ook motor. Je kunt wel stellen dat het virus binnen de familie is overgewaaid.’

Yamaha TDM 900
In 2019 schitterde de TDM900 van Clim Snijder nog op de MOTORbeurs in Utrecht.

Onderhoud

Howel Clim Snijder genoeg technische kennis in huis heeft om het onderhoud aan zijn Yamaha TDM 900 zelf te doen, laat hij het meeste werk toch over aan Yamaha-dealer Ott Motoren in Uitgeest. En soms voor onderdelen naar TDM-specialist Pieter Hessels van HPS Motoren in Hoornsterzwaag. ‘Het onderhoud aan de GoldWing en de motoren van mijn dochter en (soms) mijn schoonzoon doe ik zelf. Dit zijn motoren die niet dagelijks worden gebruikt. Als daar iets aan gedaan moet worden, komt het niet aan op een dag. Dat is het verschil met mijn eigen TDM, die zet ik niet een tijdje aan de kant om op mijn gemak een keer aan onderhoud te doen. Een afspraak met de dealer is dan wel zo handig. Toen ik de motor pas had, ging bij 165 km/u plus het ABS-lampje branden. Als de motor opnieuw werd gestart, was de storing weer weg. Oorzaak bleek een productiefout in de ABS-krans in de naaf van het achterwiel te zijn. Deze fout is bij een beperkt aantal wielen voorgekomen en daarom is het niet een algemene terugroepactie geworden. Het wiel is onder garantie vervangen.’

Clim heeft op zijn TDM een Osco Oiler gemonteerd. ‘Met een kettingset doe ik liefst 45.000 kilometer. Een setje banden gaat bij mij ruim 15.000 kilometer mee. Behalve als ik op Assen heb gereden, dat scheelt een paar duizend kilometer. Rond de ton wordt geadviseerd om de nokkenasketting en de spanner te vervangen. Dat is dan ook gebeurd. Net over de ton besloot een automobilist plotseling te keren op de weg op het moment dat ik van de andere kant aan kwam rijden. Het ging niet echt hard, maar wel een dusdanige schade dat de motor nagenoeg economisch total loss werd verklaard. Om dat te voorkomen heb ik de kuip, waar een kras op zat, niet opnieuw laten spuiten. Wel de vorkpoten, stuur, balhoofdlagers, voorvorkkeerringen, T-stuk en remhendel vervangen. Een lekke keerring van de tandwieldrager zorgde voor wat extra werk. De lekkage had ik zelf niet gemerkt. Die kwam aan het licht tijdens een onderhoudsbeurt. Afgelopen jaar begon de motor vrij plotseling rottig te lopen. Stationair liep de motor goed, maar zo gauw het gas open werd gedraaid, begon het gestotter. Ik was bang dat er iets met de injector(en) aan de hand was, maar het viel allemaal mee. Een lekke vacuümleiding bleek de oorzaak.’

Yamaha TDM 900 op de brug

Wanneer er bij MOTO73-expert Van Sleeuwen een Marathonmotor arriveert, is het altijd weer een verrassing in wat voor staat de motor verkeert. Het zijn immers altijd motoren met veel “levenservaring”. De een komt daar beter uit dan de ander. Dat ligt deels aan de motor, maar voor het grootste deel aan de eigenaar of eigenares. Bij de TDM900 van Clim Snijder moeten we twee keer kijken of de kilometerstand wel klopt. Die geeft toch echt 152.416 kilometer aan, hoewel dat aan niets is te zien. De eigenaar glundert bij deze opmerking. Clim: ‘Het mag dan gewoon een gebruiksvoorwerp zijn, ik ben er wel zuinig op. En eerlijk is eerlijk, de motor heeft wel een poetsbeurtje gehad, voordat ik naar Brabant ben afgezakt.’

De lach, na terugkomst van het gebruikelijke proefritje, op het gezicht van Van Sleeuwen zegt genoeg. ‘De motor oogt niet alleen als nieuw, hij rijdt ook als nieuw. Ik denk dat dit er weer zo eentje is waarop niets valt af te dingen.’ Die gedachte wordt nog eens onderstreept als de TDM op de brug staat. Vanuit welke hoek je de TDM ook bekijkt, alles ziet er keurig verzorgd uit. Clim: ‘Ik rij er ook mee in de winter, dus ook in de pekel. Na iedere pekelrit spoel ik de motor af met koud water. Dat is denk ik wel een vereiste voor behoud van een mooi uiterlijk.’

De bij 115.000 kilometer vervangen remschijven vertonen amper slijtage. Op de (wiel)lagers valt niks af te dingen. Het linksysteem vraagt niet om aandacht. Over het onberispelijke uiterlijk kunnen we kort zijn. Alleen een krasje rechts op de kuip, wat herinnert aan de aanrijding met de auto. Verder is alle lak, of het nu blok, frame, kuipwerk of wielen betreft, als nieuw. Een heel klein minpuntje is de buddyseat. Die vertoont vanwege een scherpe rand onderaan lichte gebruikssporen. Maar dat is het dan ook. Opvallend is het kuipruitje van geperforeerd rvs. ‘Ik werd gek van het gebulder en de turbulentie van het originele ruitje. Ik dacht laat ik eens gek doen en een nieuwe van rvs laten maken. Het resultaat bevalt me al jaren prima’, aldus de eigenaar.

De Yamaha TDM 900 heeft nooit problemen gekend met de dynamo of spanningsregelaar. De laadspanning is met iets meer dan 14 volt prima. Pas onlangs is voor de eerste keer de accu vervangen. De originele heeft het 142.000 kilometer volgehouden!

De TDM900 is nog te goed en te mooi om van de hand te doen. Clim: ‘De Yamaha heeft me onderweg nooit laten staan. En zolang dat zo blijft, rij ik met deze motor vrolijk verder.’

Yamaha TDM 900
Waar je ook kijkt, de TDM900 ziet er van alle kanten even goed uit.

Yamaha TDM 900: goed om te weten

Met de TDM was het in 1991 Yamaha’s bedoeling om een motor in de markt te zetten die de zitpositie had van een offroad, de stabiliteit van een sportmotor en het comfort van een toermachine. In die opzet slaagde Yamaha met vlag en wimpel. De eerste lichting TDM’s had een 850cc-motorblok. Zijn eerste update kreeg de TDM 850 in 1996. Qua uiterlijk is dat vooral te zien aan de twee ‘kattenogen’ als koplampen. Het blok onderging een ingrijpende wijziging met een andere krukas. Gingen bij het oude motorblok de twee zuigers gelijktijdig omhoog en omlaag, bij het vernieuwde blok na elkaar. Het nieuwe blok kreeg ook een kortere derde, vierde en vijfde versnelling. De laatste opwaardering voor de TDM850 was in 1999 met andere carburateurs en een elektrische in plaats van vacuümgestuurde benzinepomp. In 2002 werd de cilinderinhoud vergroot van 849 tot 897 cc (het model uit dit verhaal). De 850 TDM’s type ’97/’98 staan bekend om een hoog olieverbruik als er flink wat kilometers op de teller stonden. De carburateurs maakten bij het 900-model plaats voor injectie en de vijfbak werd een zesbak. Het stalen frame werd vervangen door een aluminium exemplaar. In 2005 werd de TDM900 standaard voorzien van ABS. De TDM900 staat bekend als een probleemloze motor, al kan de wat nukkige gasrespons rond de 3.500 toeren voor wat minder rijplezier zorgen. De TDM bleef tot 2012 in productie.

Pluspunten Yamaha TDM 900

Tijdloos model

Minpunten Yamaha TDM 900

Injectie (vooral bij de oudere modellen) staat niet bekend om zijn souplesse (aan/uit-effect)

Richtprijzen Yamaha TDM 900 bij motorzaak

  • 2002 circa € 3.200,-
  • 2003 circa € 3.500,-
  • 2004 circa € 4.000,-
  • 2005 circa € 4.000,-
  • 2006 circa € 4.000,-
  • 2007 circa € 4.500,-
  • 2008 circa € 4.500,-
  • 2009 circa € 4.500,-
  • 2010 circa € 5.000,-
  • 2011 circa € 5.200,-
  • 2012 circa € 6.000,-

Merkenclub

Bezitters van TDM-, TRX- en Tracer-motoren kunnen terecht bij de Yamaha TDM/TRX/Tracer Club (www.tdm-trx-tracer.nl). Voor € 25,- per jaar ben je al lid. In mei bestond de club 25  jaar.

Reparaties en problemen

  • 12.800 km achterwiel vervangen vanwege ABS-storing (garantie)
  • 45.000 km koppelingshendel vervangen
  • 80.590 km voorvorkkeerringen vervangen
  • 97.000 km nokkenasketting en -spanner preventief vervangen
  • 107.575 km T-stuk, balhoofdlager, binnenvorkpoten, remhendel en stuur vervangen na aanrijding
  • 115.274 km lager en keerring voortandwieldrager en remschijven voor en achter vervangen
  • 129.000 km koppelingshendel vervangen
  • 142.300 km accu vervangen
  • 143.414 km vacuümleiding vervangen
  • 150.880 km koppelingshendel en -kabel vervangen
Yamaha TDM 900

Jeffrey Herlings in beeld

0
Jeffrey Herlings KTM 450 SX-F 2021 Lyng British MX_preview

Zelden heeft een glimlach in de motocross zo’n indrukwekkend verhaal verteld als deze van Jeffrey Herlings. Normaal is het natuurlijk geen nieuws dat hij een wedstrijd voor het Brits kampioenschap wint, maar iedereen weet wat er gebeurde tijdens de Grand Prix van Faenza in september 2020. Herlings crashte zwaar en had een half uur zelfs geen gevoel vanaf zijn nek… Als bij een wonder herstelde hij volledig en zit hij alweer een tijd op de motor. Het was echter wachten tot zondag 23 mei voordat we Nederlands beste crosser ooit terug in een wedstrijd zagen. Het Engelse Lyng had deze fantastische eer. Nadat Herlings met overmacht het snelst was in de kwalificatie, zorgde een vastgeslagen steen aan de achterkant van zijn KTM ervoor dat hij in de eerste manche tweede werd. De tweede heat gaf gelukkig weer dat vertrouwde beeld met het nummer 84 als winnaar. Welkom terug!

Video: De kleine Jeffrey Herlings

Zondagmorgenfilm: Vroeger ging het pas hard!

0
Motor Speedway

Vandaag gaan we letterlijk 100 jaar terug in de tijd. Terug naar de Los Angeles Motor Speedway in 1921. Bizar om te zien hoe hard het toen al ging!

Itchy Boots: Ben ík nou gek?

0
Itchy Boots

Na 7 maanden onderweg te zijn op mijn Royal Enfield, die ik in India had gekocht, kwam Europa weer in zicht. In Turkije zag ik het meest uit naar Cappadocië, in Centraal Anatolië. Een gebied met een fascinerende geschiedenis en unieke landschappen. Vanwege de gunstige wind en thermiek, is dit tegenwoordig ook de meest populair plek ter wereld voor een ballonvaart. Per jaar zien maar liefst een half miljoen mensen Cappadocië vanuit het mandje van een heteluchtballon.

Itchy Boots: Een geoloog op de motor

Zonsopgang verandert hierdoor in een kleurrijk spektakel met wel meer dan 100 ballonnen in de lucht. Dat wilde ik natuurlijk niet missen, dus stond ik om 04:15 uur ’s ochtends op, en reed voorzichtig in het donker naar de rand van een van de vele kliffen in Cappadocië. Al snel stegen er overal om me heen ballonnen op. Het was doodstil en het enige geluid dat ik hoorde, kwam van de gasbranders die de lucht in de ballonnen verhitten om op te stijgen. Meerdere ballonnen scheerden rakelings langs de rotsen en toen er een ballon pal over me heen vloog, riep een man vanuit het mandje: ‘You are crazy!’ Deze man was zeker niet de eerste die me voor gek verklaarde, omdat ik alleen op de motor de wereld over reed. Ondertussen ben ik 2,5 jaar en 75.000 kilometer verder en nog steeds onderweg. Af en toe denk ik terug aan dat moment daar in Cappadocië. Want wie was hier nu gek? Persoonlijk rij ik toch liever op mijn motor de wereld rond dan dat ik in zo’n mandje stap!

Itchy Boots

De eerste TankTasTocht… was kil en koud, maar droog!

0

Toen ik afgelopen zaterdag (22 mei) naar buiten keek, had ik helemaal geen zin om naar buiten te gaan. Laat staan dat ik met mijn camera in de aanslag van 13.00 tot 15.00 uur klaar zou staan. De weer-app liet in de voormiddag een streepje blauw zien. Maar toch vroeg ik mij af welke dwaalgasten de weg naar De Veenhoop zouden vinden. Het kleine dorpje lag voor mijn gevoel geïsoleerd in de Friese Moerassen

TankTasTocht #1 Leeuwarden: Door de weidsheid van het Friese land

Verrassend veel

Met Ziggo Go afgestemd op de F1 van Monaco bleef ik stoïcijns wachten op de eerste TankTasTocht-rijders. Tegen beter weten in misschien, maar ik had beloofd dat ik er zou staan. En verdorie… in de verte doemden dansende koplampen op. Het duo Groot Ganseij uit Vollenhove, altijd van de partij. Als er een schaap over de dam is… Genoeglijke gesprekken met oude kennissen waren mijn deel. Uiteindelijk stopte de teller bij 20 deelnemers. Best wel tevreden reed ik naar huis. En het leek net of de toren van Aldeboarn weer wat schever stond dan een paar uur geleden. Pokkenwind.

De tranen van Danilo Petrucci – Terugblik

0
Danilo Petrucci

Normaal gaan we met De Terugblik altijd minimaal een flink aantal jaren terug in de geschiedenis, maar heel soms maken we heel graag een uitzondering. Zoals nu, met in de hoofdrol de prachtige tranen van Mugello-winnaar Danilo Petrucci. Haast ontredderd probeert hij hier te begrijpen dat hij in 2019 op een Ducati de MotoGP-race in zijn eigen Italië gewonnen heeft. Uiteindelijk blijkt het hem dagen te kosten om zich echt te kunnen realiseren wat er op die fantastische junidag allemaal afspeelde. Maar de mooiste tranen komen pas als de Dorna tijdens het extra lange tv-interview stiekem regelt dat mama Petrucci kan facetimen met haar zoon. ‘Zij geeft mij extra kracht’, klinkt het snikkend na afloop van het mooiste MotoGP-telefoongesprek ooit.

Foto-info

Foto2Snap
Jaar2019
OnderwerpItaliaanse Grand Prix

Wetenswaardigheid

Marc Marquez werd op slechts 0,043 seconde tweede en had daar naar afloop een best bijzondere uitleg voor. ‘Toen ik de laatste ronde zag dat Danilo eerste was, ik tweede en Dovi derde, zei ik oké, ik zal het niet proberen, ik zal gewoon verdedigen. Als ik het zou proberen, konden we beiden wijd gaan en had Dovi wellicht kunnen winnen. Voor het kampioenschap zou dat niet goed zijn geweest. Ik probeerde nog wel uit de slipstream te komen, maar wist vooraf al dat dit erg ingewikkeld zou worden…’ Ditmaal maakte echter geen enkele Italiaan zich druk om deze uitleg.

Ongemakkelijk moment tijdens MotoGP Japan – Terugblik