Kawasaki staat op het punt hun nieuwe modellen voor 2021 te onthullen. Dat zal volgende week gebeuren. Dat heeft het Kawasaki Racing Team er niet van weerhouden om de nieuwe stroomlijn van hun 2021 ZX-10RR-machines te laten zien tijdens de WorldSBK-tests in Jerez.
De WorldSBK-regels schrijven voor dat de voorzijde of het ‘gezicht’ van de racemachines sterk moet lijken op dat van het model waarop ze gebaseerd zijn. Dus waar we zeer waarschijnlijk naar kijken is de nieuwe voorzijde van de productie 2021 Kawasaki ZX-10RR.
Het ontwerp doet aan de Kawasaki MotoGP-machines van het laatste decennium, gemengd met wat styling van de huidige supercharged H2 Kawasaki. Aardig om te weten: tijdens de tests was Jonathan Rea de snelste rijder van allemaal.
Jonathan Rea over de tests:
‘We zijn begonnen te werken met een aantal items voor 2021, een deel van het testplan dat KHI ons stuurde. Zoals altijd waren we informatie aan het verzamelen en probeerden we veel dingen – een andere voorkuip om onze feedback te geven aan Kawasaki, motorgevoel, voorvork, enkele remonderdelen en een voorband van Pirelli. We hebben heel wat werk verricht en ik heb ook heel wat ronden afgelegd met een oude band. Ik ben niet supersnel geweest met de nieuwe band, maar hoe meer ronden ik op een band deed, hoe sneller ik reed. Dat is een goed probleem om te hebben! Er waren plussen en minnen en we hebben veel informatie en zullen alles beoordelen voor we teruggaan naar het circuit. Volgende week testen we in Motorland Aragón.’
Pere Riba, teammanager voor Jonathan Rea:
‘Het was allemaal OK, zoals gewoonlijk. We hebben de nieuwe fiets en we hebben alle items getest, de oude en de nieuwe, alleen maar om de informatie te verzamelen. De motor heeft een nieuw karakter en dat heeft effect. De aerodynamica van de nieuwe kuip lijkt erg goed te werken, het helpt op verschillende vlakken. Het zorgt er ook voor dat de motor een beetje anders werkt in termen van balans en we hebben tijd nodig om te zoeken naar het beste pakket. We hebben het testplan gevolgd, en de items opgeleverd die KHI wilde weten. Johnny was uiteindelijk de snelste rijder, met een Q-band, maar hij deed het heel goed.’
Het afgelopen jaar voerde Kawasaki twee varianten van de Versys 1000. De 1000 SE had elektronische vering en allerlei digitale snufjes. De gewone Versys 1000 had niets van dat alles. De 2021 Kawasaki Versys 1000 S doet het zonder elektronische vering, maar met alle snufjes. Hoe goed is die kruisbestuiving?
Lees hier de complete test van de Kawasaki Versys 1000 S 2021
Op 17 november 2020 werd onze inbox overspoeld met Yamaha-nieuws. Tussen de updates, de raceprogramma’s en de 2021 straatmodellen zat een treurig bericht verborgen. Alsof Yamaha het wilde bergen in een stortvloed aan nieuws.
Onderaan het persbericht dat bevestigt welke modellen terugkomen voor 2021, lazen we dat Yamaha ook enkele iconische modellen uit de line-up haalt. De WR250R, de VMAX, FJR1300 en misschien wel het meest verrassende, de YZF-R6.
1999 Yamaha YZF-R6
Het lijkt erop dat de Yamaha R6, die in 1999 werd geïntroduceerd, is uitgereden. Het model moest het opnemen tegen modellen als de Suzuki 750 Gixxer en de Kawasaki Ninja. Yamaha had met de R6 een belangrijke voet tussen de deur in een segment dat destijds floreerde. De hoogtoerige 599cc-vier-in-lijn kreeg vanaf het begin lovende kritieken. ‘De Yamaha YZF-R6 kicks ass,’ schreef het toonaangevende Motorcycle.com over de motor in zijn First Ride review.
De Yamaha R6 flirtte slim met zowel de straat als het circuit. Op beide werkterreinen was de Yamaha vriendelijker dan de tegenhangers van Suzuki en Kawasaki. De R6 gaf sportieve motorrijders ook een toegankelijker motor dan de R1. In sommige landen deden verzekeringsmaatschappijen moeilijk over de Yamaha.
Had Yamaha niet wat langer moeten stilstaan bij het wegstrepen van modellen die in de ogen van motorrijders belangrijk zijn geweest. Hadden ze niet met een kleine ceremonie uitgezwaaid moeten worden. Of een laatste editie waar verzamelaars later naar gaan speuren. Het zou de V-Max en de R6 recht hebben gedaan. Euro5 was kennelijk onverbiddelijk en de investering te hoog.
‘Yamaha begrijpt de iconische geschiedenis van deze modellen. Wat de toekomst betreft, is Yamaha voortdurend op zoek naar nieuwe ideeën en concepten om de markt te ondersteunen en uit te breiden, maar ook om de ervaringen van onze klanten te verbeteren.’
De uitspraak is belangrijk. Het doet ons geloven dat dit misschien een Hayabusa-achtig scenario is waarin Yamaha de R6 ‘voorlopig’ over emissiebeperkingen heentrekt om later een 2.0-versie te lanceren. Of misschien maakt de R6 plaats voor een MT-07 R7 spin-off, in een poging om de line-up te vervolmaken?
Vaarwel of een afscheid voor nu? We kunnen het niet met zekerheid zeggen. Het enige wat we voorlopig weten is dat er geen 2021 Yamaha R6 in de showroom staat. Als je zat te wachten op het 2021 model, trek je je nu de haren uit het hoofd.
De 2021 Ducati SuperSport 950 heeft een heel nieuw gezicht: de lijnen zijn geïnspireerd op die van de Panigale V4, maar de SuperSport 950 heeft ook een comfortabeler zadel, een verstelbare ruit en een rijkere en completere set elektronica.
De 2021 SuperSport 950 verandert van gezicht en heeft een lijn die meer doet denken aan de Ducati Panigale V4. De ruit is verstelbaar in twee richtingen over een bereik van 50 mm. De luchtinlaten aan de zijkanten van de koplamp (vol led) brengen frisse lucht naar de benen van de rijder, waardoor oververhitting wordt voorkomen.
Het blok is natuurlijk een Ducati Testastretta 11° tweecilinder 937 cc en Euro5. De vermogens- en koppelwaarden zijn onveranderd: 110 pk bij 9.000 tpm en 93 Nm bij 6.500 tpm. De koppeling in het oliebad wordt nu bediend door een nieuwe hydraulische bediening met een zelfreinigende radiaalpomp. De koppelingshendel is instelbaar.
Meer elektronica
Ducati SuperSport 950 is verrijkt met elektronica, dankzij een 6-assig IMU. Die maakt het onder andere mogelijk dat ABS en tractiecontrole ook in de bochten actief zijn. Het pakket omvat drie rijmodi, een quickshifter met blipperfunctie. Ook aan de smartphone en andere devices is gedacht: een USB-aansluiting zit onder het zadel.
De 2021 SuperSport 950 heeft een chassis dat gebaseerd is op de nieuwste onywikkelibgen omtrent het trellisframe met het blok als dragend element, in combinatie met een elegante enkelzijdige aluminium achterbrug. De voorkant is voorzien van een Marzocchi-vork met volledig verstelbare 43 mm diameter vorkpoten. Aan de achterzijde heeft Ducati een Sachs schokdemper gemonteerd, die ook volledig instelbaar is. Het Brembo remsysteem bestaat uit M4-32 monoblok radiaalremklauwen die werken op twee schijven met een diameter van 320 mm. Achter is een 245 mm exemplaar gebruikt.
De SuperSport 950-serie omvat ook de 950 S-versie, uitgerust met volledig verstelbare Öhlins-vering en een cover voor het duo-gedeelte van het zadel.
Prijzen 2021 Ducati SuperSport 950
Alle modellen van de Ducati SuperSport 950-serie zijn leverbaar vanaf maart 2021.
Ducati Supersport 950 Ducati Red € 16.190,- (NL) € 13.990,- (B) Ducati Supersport 950 S Ducati Red € 17.990,- (NL) € 15.690,- (B) Supersport 950 S White € 18.190,- (NL) € 15.890,- (B)
Laten we voor de laatste maal dé dooddoener van 2020 gebruiken: het is een bijzonder jaar. Meer dan ooit vormde de motorfiets een individuele ontsnappingsmogelijkheid voor quarantaine en ander corona-leed. Die drang naar vrijheid komt terug in de keuze voor de Motorfiets van het Jaar 2020. In dit eerste deel de keuze van Ad:
Een auto heeft Ad van de Wiel niet, nooit gehad ook. De ideale motorfiets moet enerzijds alledaagse ritjes tot een feest maken en anderzijds ook zijn geliefde kampeertripjes. Het verklaart de keuze voor de Kawasaki Ninja 1000SX.
Stugge doorzetter vol soepelheid – De keuze van Ad
Een oud besje met nieuwe schoenen en een verse laag lippenstift schopt het onmogelijk tot Miss World. Waarom is deze opgepoetste evergreen dan wel mijn kandidaat voor de Motor van het Jaar? Omdat hij zo verdomd goed is. Perfect durf ik zelfs te stellen.
Natuurlijk schreeuwt Kawasaki het van de daken dat de Ninja 1000SX gloednieuw is. Toch is het niets anders dan een opgepoetste Z1000SX met een andere naam. Die laatste kennen we alweer tien jaar en daarom durf ik deze motor met een gerust hart als evergreen te bestempelen. Het voelt onwerkelijk dat zo’n ‘oudje’ mijn persoonlijke favoriet van 2020 is. Toch is het zo.
Te viercilinderig
Het wordt nog gekker. Dit jaar schopt een vier-in-lijn het tot mijn Motor van het Jaar. Ik verkondig nota bene al zeven eeuwen dat twee of drie cilinders genoeg zijn. Doet u mij maar koppel in plaats van een knallend eindschot. Al geniet ik van onboard-opnames van de Isle of Man waarin een viercilinder met 15.000 toeren jankend over een smalle bergweg vliegt. De Ninja 1000SX heeft het allemaal. Die heeft de trekkracht van een twin en strekt zijn benen als een viercilinder.
Liefde op het eerste gezicht is romantisch, maar bij de Z1000SX was er geen sprake van. Die fiets is voor mij te viercilinderig, trilt irritant en stuurt weliswaar onverzettelijk maar niet speels. De Ninja 1000SX verleidt wel. Al waren daar twee afspraakjes voor nodig. De eerste was de introductie in Cordoba toen de wereld nog mooi was en corona iets uit het Verre Oosten. Natuurlijk overtuigde deze sporttoerfiets op een testtraject in Zuid-Spanje. De uitdagende wegen liggen er vlekkeloos bij en Kawasaki weet als geen ander een route uit te zetten dat een kolfje is naar de hand van de SX. Mooi lopende honderd+ bochten volgden elkaar oneindig op, maar de grote verrassing kwam in het korte bochtenwerk. Verrek, door alle vernieuwingen stuurt de Ninja ook daar een stuk frivoler. Kwiek toeren is nog kwieker geworden. Gelukkig is de viercilinder zijn eigen bullige ik gebleven. Het blok blijft de ster van de show.
Oud-Hollandsche eigenwijsheid
Een rondje IJsselmeer verstevigde de liefdesband. Ook in alledaagse omstandigheden is de Ninja 1000SX een feest. Op alle soorten ondergrond en wegen kan hij lichtvoetig uit de voeten. Hij maakt motorrijden niet alleen extreem makkelijk, maar ook ontzettend leuk en tegelijk comfortabel. Sport en toer gaan daadwerkelijk hand in hand op deze sporttoerder. De zithouding is actief en toch ontspannen. Het ene moment jaag je hoogtoerig van bocht naar bocht, het andere tokkel je op cruise control langs de trajectcontrole. U vraagt, de Kawa draait. Bij een sporttoerfiets verwacht je alleen een toer- en een sportgezicht, maar de Ninja heeft nog tien gezichten. Ze zijn allemaal even plezierig en tot in de perfectie gepolijst.
Het enige dat je op de Ninja 1000SX kunt aanmerken is dat er niets op aan te merken is. Dat is een tegenvaller voor Nederlanders die klagen hoog in het vaandel hebben staan. Ter compensatie grossiert de Kawasaki in oud-Hollandsche eigenwijsheid. Waar andere fabrikanten sporttoermotoren massaal de nek omdraaien geloven de Groenen er nog altijd in. Gelukkig maar.
Je ziet niets van het blok, maar je beleeft het des te meer.
Geen slappe hap, maar krachtige en goed doseerbare remmen.
Van zo’n schep neusje kan een allroad alleen maar dromen.
Favoriet 2 – Triumph Street Triple 765RS
Deze Brit staat al sinds mensheugenis op mijn verlanglijst. Al die tijd wint hij met twee vingers in de neus elke vergelijkingstest waaraan hij deelneemt. Het lukt Triumph door de jaren heen om een uitmuntende basis steeds verder te perfectioneren.
Triumph Street Triple 765RS
Favoriet 3 – Aprilia RS660
Hij is wonderschoon, sympathiek, niet imponerend en toch krachtig genoeg, licht van gewicht en elektronisch volledig bij de tijd. Moet ik nog meer zeggen? Het is een motor die gewoon is gebleven terwijl hij daardoor juist bijzonder is. Hebzucht maakt zich van mij meester.
Aprilia RS660
Mijn favoriet 1 voor 2021: Harley-Davidson Pan America
Je vindt hem spuuglelijk of waanzinnig gaaf. Ik behoor absoluut tot die tweede categorie. Heb je hem gezien in Utrecht? Krankzinnig gaaf toch? Het is voor mij de stoere fiets die een GS wegzet als muurbloempje.
Harley-Davidson Pan America
Mijn favoriet 2 voor 2021: Triumph Trident
Een Street Triple zat er door het prijskaartje voor mij helaas nooit in. Als de Trident een stukje betaalbaarder is, kunnen andere beginnende motorrijders wel kennis maken met de briljante triple. Ik gun het ze van harte.
Met de 2021 Panigale V4 SP brengt Ducati het historische acroniem terug dat staat voor Sport Production. Het bijzondere karakter van het nieuwe model wordt ook benadrukt door het productienummer dat op de kroonplaat is gegraveerd.
De 2021 Panigale V4 SP levert 214 pk en een koppel van bijna 118 Nm. Het drooggewicht wordt aangegeven met 173 kg. Veel onderdelen zijn afkomstig van de Ducati Superleggera V4, zoals de carbonvelgen, remklauwen, hoofdremcilinder, droge koppeling en de 520-kettingmaat. De Ducati is uitgerust met alle technische voorzieningen om zijn kwaliteiten op het circuit te laten zien.
Alleen al de 5-spaaks carbon velgen besparen 1,4 kg ten opzichte van de gesmede aluminium velgen. Dit maakt de fiets veel wendbaarder. Aan de voorzijde worden Brembo’s MCS radiaalpomp, Stylema R-remklauwen en twee 330 mm remschijven gebruikt. Deze componenten zijn ontworpen om een gelijkmatige remdruk te garanderen, zelfs tijdens lang en hard remmen. De voetsteunen zijn gemaakt door Rizoma, zijn gemaakt van aluminium en zijn verstelbaar om ze aan te passen aan uw eigen ergonomie.
2021 Ducati Panigale V4 SP Racekit
Er wordt een racekit meegeleverd voor gebruik op het circuit, zodat je de achteruitkijkspiegels en de kentekenplaathouder kunt verwijderen en een open koppelingsdeksel kunt gebruiken. De Ducati Data Analyzer inclusief een GPS-module is ook inbegrepen.
Het lakwerk is gebaseerd op het uiterlijk van de MotoGP- en SBK-motoren, zoals die in de winter werden getest. Het kleurenschema is herzien door het Ducati Style Centre. De aluminium tank werd slechts gedeeltelijk met kleur behandeld. De kuip is matzwart en de details zijn rood. Natuurlijk werden ook koolstofcomponenten gebruikt, zoals de spatborden.
Over de prijs van de 2021 Ducati Panigale V4 SP is nog niets bekend, de eerste motoren zouden in maart 2021 bij de dealers moeten staan.
Inmiddels weten we dat Fabio Quartararo deze zege behaalde met een niet-legale Yamaha M1…
Even leek het er op dat de titelstrijd voor Fabio Quartararo, Maverick Viñales en Franco Morbidelli er met nog drie races te gaan al op zat, nadat bleek dat Yamaha de M1-kleppen in het motorblok op niet-legale wijze had gewijzigd. Uiteindelijk ontsnapten de coureurs aan puntverlies, maar het maakt het verhaal er niet minder opzienbarend om.
Er is dit jaar al veel te doen over de Yamaha-motorblokken in de MotoGP. Vaak gaat het daarbij over het gemis aan topsnelheid, maar zeker aan het begin van het seizoen speelde ook de betrouwbaarheid een negatieve rol. Met name tijdens de openingsraces op Jerez. Inmiddels is precies duidelijk waarom, maar daarvoor moeten we wel teruggaan naar de MotoGP-race van Qatar, begin maart 2020. De wedstrijd die nooit verreden werd. Voorafgaand leverden Yamaha netjes ter homologatie een blauwdruk van hun motor aan, aan de technisch directeur van de MotoGP, Danny Aldridge. Maar kort daarna lag de MotoGP ineens een paar maanden stil en veranderden de Yamaha-engineers de kleppen van de M1-motoren. Daarbij verbraken ze geen blokverzegelingen, maar werden aanpassingen gedaan bij later ingevlogen blokken. Normaal is daar nooit tijd voor, wat weer laat zien wat een bijzonder jaar dit is. Met de aangepaste motorblokken reden de Yamaha-rijders Jerez I en dat mag niet, aangezien aanpassingen na homologatie op grond van veiligheid enkel mogen na overeenstemming met de andere fabrikanten.
Na de openingsrace deed Yamaha dat verzoek alsnog, omdat duidelijk was dat er iets met de kleppen niet goed was en dat zorgde voor kapotte blokken bij Valentino Rossi, Franco Morbidelli en Maverick Viñales. De fabrikanten wilden voor goedkeuring van het verzoek echter meer informatie hebben, zodat ze precies wisten wat er speelde, maar dat kon Yamaha niet op tijd leveren. Of wilde dat niet leveren. Daarnaast liet Yamaha weten het probleem intern op te kunnen lossen. In de praktijk bleek dat gedaan te worden door de motorblokken met andere kleppen amper nog in te zetten.
Daardoor kwamen ze zeer krap in de blokken te zitten en werden er steeds meer vragen gesteld over het opvallende blokverbruik van Yamaha. Uiteindelijk moesten ze zelfs het toerental verlagen met 500 om te zorgen dat de belasting niet te hoog werd. Dat zag Yamaha uiteraard aankomen en daarom werd al eerder gevraagd of ze gebruik mochten maken van een andere leverancier. Of ze zich daarbij hebben gerealiseerd dat ze slapende honden wakker maakte…
Hoe dan ook, wat volgde waren fikse straffen voor Yamaha zelf en de Yamaha-teams, die zeker in Japan zullen voelen als gezichtsverlies en die impact mag niet onderschat worden. De Yamaha Motor Company werd bestraft met 50 punten aftrek in de constructeursstand, het dubbele aantal dat ze wonnen tijdens Jerez I vanwege de zege van Quartararo. Monster Energy Yamaha MotoGP moest 20 punten in de tussenstand voor het MotoGP-team inleveren, de 20 die Viñales behaalde (Rossi viel met technische problemen uit). Ook Petronas Yamaha SRT werd bestraft met 37 punten aftrek in de teamtussenstand. Die 37 lijken welllicht wat bijzonder, omdat Quartararo (25) en Morbidelli (11) dat weekeinde samen 36 punten behaalden… Dat ene punt komt echter van Oostenrijk II waar Morbidelli een vrije training reed met het inmiddels beruchte blok en één punt behaalde.
Opvallend genoeg reed ook Vinales dat weekeinde nog met een niet-legaal motorblok, terwijl de Yamaha-mensen op dat moment al wisten dat het fout zat… In een officiële reactie liet Yamaha weten dat het zou gaan om een ‘verkeerde interpretatie van de huidige regelgeving’ en liet ze weten dat de kleppen dezelfde ontwerpspecificatie hebben, ook al werden ze door twee verschillende fabrikanten gemaakt. Een onderzoek door een universiteit in Italië – op verzoek van de technisch directeur van de MotoGP – weerspreekt dit echter, want de uitkomst is dat de samenstelling van de twee typen kleppen niet hetzelfde zou zijn.
Dat de rijders niet bestraft werden, zal een neutraal, vrij romantisch ingestelde racefan wellicht als goed nieuws interpreteren, maar er is door deze manier van straffen wel een gevaarlijk precedent geschapen. Fabrieken kunnen zo hun rijders een oneerlijk voordeel geven en lopen daarbij de kans klaarblijkelijk enkel punten te verliezen in het kampioenschap voor teams en fabrikanten. Denigrerend doen over die kampioenschappen slaat natuurlijk nergens op, maar het draait uiteindelijk natuurlijk allemaal om de rijderstitel en precies die punten blijven ongemoeid.
Waarom er geen protest gekomen is van andere fabrikanten? Op de donderdag voor Valencia I is er een bijeenkomst met de MSMA-leden geweest en daar werd besproken dat Yamaha moest worden gestraft. Welke straf werd overgelaten aan het FIM MotoGP Stewards Panel. De overige vijf fabrikanten gaven daarbij aan dat ze de door genoemd panel uitgesproken straf, hoe die ook uit zou pakken, zouden accepteren. Alsof ze wisten dat Yamaha compleet zou falen tijdens Valencia I…
Uit India komen enkele foto’s die twee elektrische Suzuki Burgman laten zien tijdens een test. Da’s nieuws dat nieuwe en veelbelovende scenario’s voor Suzuki opent. Vooral als je bedenkt dat na het prototype van de Burgman-brandstofcel van 2011 niets ‘groen’ meer is gezien van Suzuki.
Dat Suzuki – net als veel andere merken – worstelde met de ontwikkeling en het ontwerp van nieuwe elektrische voertuigen was eigenlijk wel bekend. Op de in maart opgedoken schetsen leek het elektrisch aangedreven voertuig vooral klein en eenvoudig. Of je ‘m mee kon nemen in je auto. Het beeld dat Suzuki schetst met de foto’s uit India, laat zien dat ‘Hamamatsu’ verder is dan gedacht.
Natuurlijk zijn de foto’s wazig, van veraf genomen. Maar de afwezigheid van de uitlaat en de aanwezigheid van een volumineus element in de buurt van de achterwielnaaf laten weinig ruimte voor interpretatie. Bij nader inzien is ook de schokdemper aan de rechterkant te zien. Da’s in zoverre vreemd als je bedenkt dat de benzinevariant een schokdemper aan de linkerkant heeft Natuurlijk zijn er geen officiële gegevens. Voor India kunnen we ons een scooter voorstellen met een topsnelheid van ongeveer 80 km/u en een pakket lithium-ion batterijen met een bereik van bijna 90 km.
Hoe concreet ook, toch blijft de Suzuki Burgman op de foto voorlopig een eenvoudig testmodel waarmee Suzuki blijkbaar in jaren ontwikkelde techniek op de proef stelt. Daarom is het ook niet te verwachten dat we de elektrische Burgman voor 2022 in India zien. En Europa ligt nog verder weg.
Alberto Bombassei, voorzitter en president van Brembo.
Het Italiaanse Brembo neemt het Deense SBS over. Het bedrijf uit Svendborg produceert remblokken van gesinterd materiaal. Met de aankoop wil Brembo z’n productportfolio in het tweewielersegment versterken.
SBS: Strategische aankoop
Brembo heeft een overeenkomst getekend voor de overname van 100% van het kapitaal van SBS Friction A/S. Dit Deense bedrijf ontwikkelt een produceert remblokken van gesinterde en organische materialen voor motorfietsen. De remblokken zijn bijzonder innovatief en de productiewijze milieuvriendelijk.
De aankoop stelt Brembo in staat om remblokken te integreren in Brembo’s productportfolio voor tweewielers. Met SBS versterkt Brembo z’n marktleiderschap in de motorbranche, met bijzondere aandacht voor het milieu.
De transactie voorziet in een bedrag van 224 miljoen DKK, wat overeenkomt met ongeveer 30 miljoen euro. De overnamesom wordt betaald met behulp van beschikbare liquide middelen. De waarde van de transactie (ondernemingswaarde) bedraagt 300 miljoen DKK, wat overeenkomt met ongeveer 40,3 miljoen euro. De overname zal naar verwachting in het eerste kwartaal van 2021 worden afgerond.
De Royal Enfield Meteor is een 350cc-cuiser. Met het blok heeft Royal Enfield grote plannen. Intussen is de verkoop van de Meteor van start gegaan. India – de thuismarkt – wordt eerst bevoorraad, dan volgt Europa en daarna is de rest van de wereld aan de beurt. Het lijkt erop dat het de Meteor 350 dit moment een grote hit is.
Honda heeft onlangs Royal Enfield uitgedaagd met zijn eigen retro-CB350. Honda meldde trots dat het blij was met zo’n 1.000 voorbestellingen. Royal Enfield heeft die trots ruw weggedrukt. Wat er voor in de plaats kwam, vertelt het verhaal niet. Maar de Meteor 350 is vergeleken met de Honda CB350 ook een hit omdat-ie goedkoper is.
Maar bij Roal Enfield loopt het nog niet lekker. Wanneer de Meteor 350 wordt uitgeleverd, is niet bekend. Royal Enfield heeft te maken met een achterstand door te late levering van onderdelen. De huidige wachttijd voor de nieuwe Meteor is ongeveer een maand. Als straks de vraag naar de andere modellen toeneemt, is het interessant om te zien hoe het bedrijf er in 2021 in slaagt om aan de vraag te voldoen.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
