Nieuwe Honda Transalp, het gerucht wordt wel heel sterk
Honda heeft de naam XL750 Transalp geregistreerd bij de Japanse homologatie-autoriteit. Het moet slechts een kwestie van tijd zijn, want de geruchten over de terugkeer van de allrounder worden steeds hardnekkiger. Waarschijnlijk is de vertraging te wijten aan het wereldwijde probleem van onvoldoende bevoorrading. Dat heeft in de afgelopen maanden de productietijden van verschillende industrieën internationaal beïnvloed.
Naast de nieuwe Honda Hornet, die al op de laatste Eicma werd aangekondigd, zou er dus ook een nieuwe Transalp komen, uitgerust met dezelfde 750cc-paralleltwin.
Werkt Honda aan nieuwe Transalp 750?
De Japanse allrounder zou dus afstand doen van de oude 700cc V-twin ten gunste van een moderne tweecilinder van ongeveer 80 pk. De Transalp zou worden uitgerust met een 21″ voorwiel met spaakwielen, waardoor hij de concurrentie kan aangaan met de Aprilia Tuareg 660 en de Yamaha Ténéré 700.
Aanwijzingen over het uiterlijk zijn nog niet bekend. Te oordelen naar de silhouetten van de motorfiets op het web, wordt verwacht dat de nieuwe Transalp de sterke lijnen van de Africa Twin 1100 zal volgen. Naast de Hornet en de Transalp kunnen we meer nieuwe Honda’s verwachten; de Hawk 75, een neo-klassieker en de CBR750R, een sportmotor. Het viertal wordt aangedreven door hetzelfde tweecilinderblok, verschillend geconfigureerd natuurlijk
Collin Veijer doet nog volop mee in de titelstrijd – wereldtoppers
| Red Bull MotoGP Rookies Cup |
| Spielberg, 19 t/m 21 augustus |
Tekst en fotografie: Asse Klein, Kees Siroo, Gert Bos, Red Bull Content Pool
Met nog vier races te gaan doet Collin Veijer nog volop mee in de titelstrijd van de Red Bull Rookies Cup. Maar de 17-jarige Nederlander verloor tijdens de negende en tiende race van het seizoen op de Red Bull Ring in Oostenrijk wel negen punten op zijn grootste concurrent José Rueda. Zoals gebruikelijk in de Red Bull Rookies Cup bleef er een grote kopgroep bij elkaar. Veijer – die zich als vierde had weten te kwalificeren – maakte in beide races deel uit van de voorste groep. In de eerste race was Veijer een aantal keer aan kop te zien, maar kwam in de laatste ronde net tekort voor een podiumplaats. Het verschil met winnaar Angel Piqueras was slechts 0.180 seconde. Titelrivaal Rueda werd tweede. In de uitloopronde was er zwaar ongeval toen Soma Gorbe en Amaury Mizera elkaar raakten. Mizera bleef met ernstige verwondingen op de baan liggen. De jonge Fransman werd met een traumahelikopter naar het ziekenhuis afgevoerd. Vanwege dit heftige incident besloot de organisatie geen podiumceremonie na de eerste race te houden.
Eerste IDC-zege voor Louis van Wijhe – wereldtoppers
Een dag later stond de tweede race op het programma. Veijer streed net als in de eerste race voor de podiumplaatsen. Deze keer finishte de coureur uit Staphorst – net achter Rueda – op een vijfde plaats. De winst ging naar Tatchakorn Buasri. In de titelstrijd staat Veijer nog steeds op een tweede plaats met negentien punten achterstand op Rueda. Het kampioenschap wordt beslist tijdens dubbele races in Aragón en Valenia. Mocht Veijer kampioen worden, dan zou hij de tweede Nederlander zijn die dit presteert nadat Bo Bendsneyder in 2015 de titel in deze talentencompetitie pakte.
Winst voor Tessels, Van Sikkelerus en Hamden
| International Dutch Championship |
| Assen, 19 – 21 augustus |
De IDC-wegracecompetitie is na zes weken pauze aan de tweede helft van het seizoen begonnen. In het International Dutch Championship (IDC) zijn er in de klasse Dutch Superbike twee rijders die met kop en schouders boven de rest uitsteken. Dat is allereerst Kawasaki-rijder Wayne Tessels die in de eerste helft van het seizoen vier overwinningen boekte. De overige twee races kwamen op naam van Toine Gierkink. Maar in de zevende en achtste race die afgelopen week in Assen werd verreden, was een geduchte concurrent aanwezig in de persoon van Australiër Tom Edwards. Hij was weliswaar gastrijder en telde niet mee voor de punten. In de eerste race op zaterdag streed hij tot het laatste om de zege met Tessels, die nipt won. Voor de punten werd Gierkink tweede voor Joris Lentfert, Markus Witte en Kees Boekel. Op zondag werd de race door een rode vlag in twee delen verreden, Edwards won, maar het podium was voor Tessels, Gierkink en Boekel. Witte werd vierde voor Lentfert.
De eerste race in de Supersport werd verrassend gewonnen door de vanaf de laatste startpositie vertrokken Jaimie van Sikkelerus. Hij kwam pas op zaterdagmiddag aan en mocht ongetraind helemaal achteraan starten. Dat weerhield hem er niet van in de zesde ronde de leiding over te nemen van de Duitser Til Belczykowski, die tweede werd voor Eddie de Boer, Selwin Hamden en Louis van Wijhe.
Van Sikkelerus was er op zondag niet bij en nu was het Hamden die een puike race met de overwinning afsloot. Belczykowski kon lang volgen maar moest uiteindelijk met de tweede plaats genoegen nemen. De Boer leek derde te gaan worden, maar kreeg een tijdstraf van 20 sec vanwege overschrijding van de track limits. Nu werd Van Wijhe derde voor Rick Kooistra en Leon Stolte. Eddie de Boer werd zevende maar blijft stevig aan de leiding van het IDC-klassement.
Hummel moet buigen voor Tresarrieu
| WK Langbaan, Eichenring |
| Scheessel (D), 21 augustus |
De derde ronde van het WK gras- en langbaan werd verreden op de 1.000-meter zandbaan van het Duitse Scheessel. Romano Hummel steekt dit momenteel in een bloedvorm en liet dat in de series zien. Hij won zijn vijf races overtuigend. Daarbij kende hij niet telkens de beste starts. Meerdere keren moest hij zich naar voren werken.
In de finale was de start van de regerend wereldkampioen uit het Groningse Hoogkerk weer niet optimaal en moest eerst Mathieu Tresarrieu en Jacob Bukhave voor zich duldden. De Deen Bukhave werd snel te grazen genomen, maar daarna beet Hummel zijn tanden stuk op de Franse klassementsleider Tresarrieu. Een tweede plaats moet een teleurstelling zijn voor Hummel. Hij klom door dit resultaat weliswaar op naar de derde plaats in het tussenklassement, maar zag het gat met leider Tresarrieu wel oplopen naar twintig punten.
Theo Pijper wist niet door te dringen tot de finale, maar wel de troostfinale te winnen. Dit betekende een zesde plaats in het dagklassement. Pijper staat nu op een vijfde plaats in de tussenstand. Mika Meijer mocht net als tijdens de vorige grand prix als invaller zijn opwachting maken. Meijer reed zes punten bijeen en miste nipt de B-finale. Hij werd elfde. Henry van der Steen kwam als reserve naar Scheessel, maar kwam na een fikse valpartij van de Duitser Stephan Katt als snel in het veld. Van der Steen eindigde als dertiende.
Er volgen nog twee GP-ronden in Frankrijk, waarna het kampioenschap op 25 september in Roden wordt beslist.
Op 18 maart 1992 werd het CRT (Circuit Rijvaardigheid Trainingen) opgericht door Hennie en Heidi Lentink. Op donderdag 18 maart werd op het circuit van Assen het 30-jarig bestaan gevierd. Het was een nieuw fenomeen, CRT begon namelijk in overleg met het TT Circuit Assen met het organiseren van circuitdagen voor de gewone motorrijder. Dit werd razend populair en het is niet meer weg te denken in Assen, waar vele ervaren CRT-instructeurs de motorrijder wegwijs maken op het circuit. CRT is ook de organisator van de IDC-races en vele andere events.
Jorn Hamberg heeft een tweede plaats gescoord tijdens de tweede IRRC Supersport race in Horice. Echter verloor de Performance Racing Achterhoek coureur wel dure punten op het stratencircuit in Tsjechië. Hamberg kwam in de openingsronde van de eerste race ten val kwam en zag zijn concurrent voor de titel Marek Cerveny beide races winnen. Joey den Besten werd met een negende plaats de beste Nederlander in de IRRC Superbike.
De vierde ronde van het Dutch Open grasbaan in Staphorst kende een voortijdig einde. Een pittige valpartij in de Shorttrack 250, een aantal stevige regenbuien en een matige lichtinstallatie vormden de optelsom om de wedstrijden staken. De wedstrijd in Staphorst kreeg dan ook geen uitslag. Komende vrijdag wordt het kampioenschap beslist in Uithuizen.
Met een overwinning tijdens de halve finale van het EK meldde zijspancoureur Sven Holstein zich weer terug op de grasbanen. Met zijn Engelse bakkenist Natascha Bartlett won Holstein de voorronde in het Duitse Bad Hersfeld. De oud-Europees kampioen plaatste zich met de meeste punten voor de EK-finale op 28 augustus in Eenrum.
Sandra Mollema is in Eenrum titelverdedigster. In 2019 won ze aan de zijde van William Matthijssen de laatste EK-finale voor de corona pandemie. Matthijssen heeft de helm inmiddels aan de wilgen gehangen, maar Mollema heeft in de Duitse routinier Markus Brandhofer een nieuwe stuurman gevonden. In Bad Hersfeld leek het koppel de dagfinale al te kunnen winnen, maar een mechanisch defect in de laatste ronde zorgde er voor dat ze als derde over de streep rolden. De leiders in het NK, Wilfred Detz en Wendy Arling uit Musselkanaal, zijn direct geplaatst voor Eenrum.
Marc Márquez terug op het circuit, maar niet als coureur…
Met een 125cc- en Moto2-wereldtitel op zak debuteerde Marc Márquez in 2013 in de MotoGP. Ook in de koningsklasse straalde het toen net 20-jarige Spaanse supertalent onmiddellijk één en al zekerheid uit. Na direct al zo’n beetje alle records die er te breken waren gebroken te hebben, veroverde hij vervolgens maar liefst zes wereldtitels in een tijdsbestek van slechts zeven jaar. Dat de ongekende reeks van successen gepaard ging met de nodige, veelal spectaculaire, valpartijen deed niets af aan de zelfverzekerheid waarmee Marc zijn Honda de sporen gaf. Maar daar kwam begin 2020 verandering in. Net nadat hij zijn contract met Honda had verlengd tot en met 2024 en zo een nog zekere toekomst tegemoet leek te gaan, nam de racecarrière van Marc Márquez op 19 juli 2020 een onverwachte wending. Bij een val tijdens de Grote Prijs van Spanje brak de achtvoudig wereldkampioen zijn rechterbovenarm. Wat volgde was een lange lijdensweg van operaties en revalideringstrajecten. Dit alles in de hoop om op het oude niveau terug te keren. Hoewel hij in 2021 nog drie races wist te winnen, gebeurde dat niet. Marc kon niet meer rijden zoals hij wel zou willen. En dat deed pijn. Zowel in letterlijke als figuurlijke zin. Met als gevolg dat de Spanjaard besloot zich begin juni voor de vierde keer aan zijn gekwetste arm te laten opereren. In Oostenrijk keerde hij terug op het circuit. Niet als coureur maar als toeschouwer langs de baan. En hoewel het genezingsproces tot nu toe positief verloopt, is de vertwijfeling van het gezicht van de eens zo zekere Marc af te lezen.
Fotografie: MotoGP.com
Te koop: Moto Guzzi 1000SP door Kaffeemaschine
Moto Guzzi heeft onlangs zijn motorengamma vernieuwd met een handvol moderne motorfietsen. Maar zelfs met de nieuwe line-up is er nog steeds een ongeëvenaarde fanbase voor de iconische retromodellen van het bedrijf, zoals de 1000 SP.
Het Duitse Kaffeemaschine speelde daarop in door een Moto Guzzi 1000 SP uit 1981 om te bouwen. De motorfiets is nu te koop aangeboden. De custom build vertoont een aantal opmerkelijke wijzigingen, waarvan het subtiele wit-groen, een op Alfa Romeo geïnspireerde kleurstelling de meest indrukwekkende is.
Het idee achter de opvallende kleurstelling kwam van de eigenaar van Kaffeemaschine, die net zo dol is op Alfa Romeo als op Moto Guzzi. Dus om zijn twee favorieten te mengen, kreeg de carrosserie het Biancospino, die afkomstig is van de Giulia GTA 1300 Stradale. Dit, in combinatie met de accentuerende groene inzetstukken, maakt de motor echt mooi.
Moto Guzzi Radicale 850, V85 TT omgebouwd tot sexy Scrambler
Over mooi gesproken, al het koetswerk – de bikinikuip, het zadel en de achterzijde – is door Kaffeemaschine gemaakt van koolstofvezel en Kevlar. Het is begrijpelijk dat de lichtere constructies ook helpen om een paar kilo’s te besparen. Net als de carrosserie zijn ook de wielen aftermarket, met roestvrijstalen spaken en dikke trommelremmen om de retro-charme intact te houden.
Vervolgens verleggen we onze aandacht naar de motor. Kaffeemaschine heeft, net als de andere onderdelen, het blok gereviseerd door er een aangepaste nokkenas en carburateur in te plaatsen en het vliegwiel en de krukas lichter te maken. Er is ook een aangepaste roestvrijstalen uitlaat gebouwd door Kaffeemaschine, die de motor helpt 82 pk te produceren, zo’n 10 pk meer dan de standaard 1000SP.
Tenslotte is de motor voorzien van een aangepast, semi-digitaal dashboard en zadel om alles in stijl af te ronden. De verchroomde clip-on met verchroomde schakelmechanismen zijn weer in eigen huis gemaakt.
Waar kun je ‘m kopen?
Hoewel de zaak in Duitsland is gevestigd, heeft Kaffeemaschine samengewerkt met het Amerikaanse Moto Borgotaro (Brooklyn, New York), waar de Moto Guzzi momenteel te koop is. We raden je aan snel te gaan kijken, want schoonheden als deze blijven zelden lang op de markt.
Aprilia viert 30 jaar MotoGP met speciale kleurstelling
Aprilia vierde haar 30-jarig bestaan in de MotoGP met een speciale kleurstelling. Tijdens de Grand Prix van Oostenrijk bracht de RS-GP van Lorenzo Savadori een hommage aan de legendarische 125 uit 1992.
De klassieke zwarte kleurstelling van Maverick Vinales en Aleix Espargarò werd bijgestaan door het paars-wit-rode kleurenschema van de Noale-fabriekstester. Het waren precies die kleuren die kenmerkend waren voor de kuip van de motorfiets van Alessandro Gramigni, die in 1992 met Aprilia zegevierde in de 125-klasse.
In 1992, in de 125cc, won Aprilia de eerste van 54 wereldtitels. Zo begon het merk een van de rijkste palmares in de motorsport op te bouwen.
Van lachertjes naar het beste pakket; de succesformule van Aleix Espargaró en Aprilia ontrafeld
Sinds die triomf zijn er 30 jaar verstreken en 295 overwinningen gevierd in MotoGP. De laatste, waarschijnlijk de meest waardevolle, kwam in 2022, dankzij de eerste plaats van Aleix Espargarò in de GP van Argentinië.
Goud voor Cas Valk en Rick Elzinga in EMX
Met Cas Valk (EMX125) en Rick Elzinga (EMX250) zijn de twee belangrijkste Europese crosstitels door Nederlandse rijders behaald. Valk verzekerde zich van de titel in Finland, Elzinga werd kampioen in Frankrijk.
Fotografie: Infront Media en Yamaha
Het crossjaar 2022 verloopt voor Nederland uitstekend, want ook zonder Jeffrey Herlings worden er prachtige resultaten behaald. De GP van Lommel was een hoogtepunt, maar ook het rijden van Kay de Wolf en Roan van de Moosdijk in de MX2. En over een goede week wordt een Nederlandse wereldkampioen bij de damescross. Kortom: op het hoogste niveau worden uitstekende resultaten behaald.
Maar ook een niveau lager is dit jaar voor Nederland geweldig verlopen. Cas Valk en Rick Elzinga staan vanaf het begin van de competitie hoog in het klassement en al enkele wedstrijden voor het eind was het duidelijk dat hen de titels nauwelijks nog zouden kunnen ontgaan. Goed presteren in het Europees kampioenschap kan leiden tot een mooie carrière in de GP-klassen. Kijk maar naar Roan van de Moosdijk, die in 2019 Europees kampioen in de 250cc-klasse werd en Kay de Wolf, de nummer vier van de EMX in 2020. Beiden rijden nu steevast voorin in de GP’s. Zal dit ook zijn weggelegd voor Cas Valk en Rick Elzinga? Een opmerkelijk feit: beiden komen uit Overijssel, Valk uit Nijverdal, Elzinga uit Zenderen. Een provincie waaruit de laatste jaren geen GP-rijders zijn gekomen.
MXGP Loket, Lommel en Uddevalla: Honda kan champagne klaarzetten voor Tim Gajser
Grote fouten voorkomen
Cas Valk begon het seizoen met een tweede en een eerste plaats in de uitgestelde GP van Engeland in Matterley Basin. Dat bracht hem meteen aan de leiding in de stand. Een iets minder geslaagd optreden in Pietramurata (tweede en achtste) deed hem terugzakken naar de tweede plaats achter zijn Franse Fantic-teamgenoot Alexis Fueri. In Letland toonde Valk zich weer de sterkste (derde en eerste). Vervolgens bleef hij goed presteren in Spanje (tweede en vijfde), het Franse Ernéé (eerste en tweede), Duitsland (vierde en tweede) en het diepe zand van Lommel (zesde en tweede).
Na twee vijfde plaatsen in de voorlaatste wedstrijd in Zweden vertrok Valk naar de slotrace in het Finse Hyvinkää met een voorsprong van 48 punten op de tweede man. Dat hield in dat hij aan eenmaal een achttiende plaats genoeg zou hebben om kampioen te worden. Hij had puur voor die paar puntjes kunnen rijden, maar de 16-jarige Nijverdaller steekt zo niet in elkaar: hij wil optimaal presteren. En daarom werd hij in Finland derde en tweede, goed voor de tweede plaats in het dagklassement. Het werd daar een dubbel Nederlands succes, want Ivano van Erp (17) won beide manches. Met een eerste en een derde plaats was hij een week eerder in het Zweedse Uddevalla ook al de beste.
Van Erp had kopstart in de eerste manche en bleef de hele race aan de leiding. Valk vertrok als zevende, schoof al snel door naar de vierde plaats en wist zich gaandeweg de race nog een plek te verbeteren. De derde plaats was ruim toereikend om de titel binnen te halen. In de tweede manche vertrok Van Erp als tweede, maar in de tweede ronde kwam hij op kop. Valk was wederom zevende, maar wist op te klimmen naar de tweede plaats.
Cas Valk: ‘Ik heb het hele seizoen alles gegeven en geprobeerd grote fouten te voorkomen. Ik heb in elke race goed punten gescoord. Ik ben er in de slotrace zeker fel tegenaan gegaan om te winnen, maar ik kwam iets tekort. Ik ben geweldig blij, mijn dank gaat uit naar mijn team. Zonder hen had ik dit niet kunnen doen. Wat geniet ik van dit moment!’
Tweede titel
De titelstrijd van de EMX250 startte in het Italiaanse Mantova. Daar begon Rick Elzinga (20) uitstekend door dagwinnaar te worden na in de manches eerste en vierde te zijn geworden. Bij de tweede race, in Portugal, ging het zelfs nog iets beter, want daar won Elzinga beide manches. De wedstrijd in het Italiaanse Pietramurata werd een tegenvaller met slechts 14 EK-punten – eenmaal zevende. Daarna volgden vier uitstekende resultaten: eerste en derde op Sardinië, tweede en derde in Ernée, tweede en eerste in Duitsland en derde in beide manches in Lommel. De beide Scandinavische wedstrijden verliepen iets minder goed, met de klasseringen negen en vier in Zweden en vier en zeven in Finland. Na Zweden had Elzinga een gat van 44 punten geslagen met Cornelius Toendel. In Finland maakte de Noor slechts vier punten goed, zodat Elzinga met een gerust hart naar St. Jean d’Angély kon afreizen.
De beslissing viel al in de eerste manche. Toendel kwam ten val en scoorde niet. Elzinga vertrok rond de zesde plaats, nam geen enkel risico en kwam als achtste en kampioen (!) over de finish. In de tweede reeks had hij een iets minder goede start, maar kwam snel naar voren. Op de derde plaats rijdend kreeg hij lichte problemen, die het noodzakelijk maakten een bezoek aan de pits te brengen. Na een snelle reparatie kon hij z’n race vervolgen en hij werd nog twaalfde. Beide manches werden, net als een week eerder in Finland, gewonnen door zuiderbuur Lucas Coenen, die daardoor in de EK-eindstand opklom naar de tweede plaats.
Elzinga: ‘Het is een geweldig gevoel dat het eindelijk is gelukt. Ik heb een paar moeilijke jaren gehad en voelde me erg bevoorrecht dat ik de kans kreeg opgenomen te worden in het officiële Yamaha EMX250-team. Ik heb zo hard gewerkt als ik kon, wat niet altijd meeviel, omdat ik wat gezondheidsproblemen kreeg in het tweede deel van het seizoen. Gelukkig was ik het seizoen heel sterk begonnen. Op de dagen dat het wat moeilijker ging, ben ik rustig gebleven en heb zoveel punten als mogelijk was gescoord. Ik kan me niet gelukkiger voelen dan nu. Mijn grote dank gaat uit naar Yamaha en het Hutten Metaal Yamaha Official EMX250-team en iedereen in mijn omgeving. Drie jaar geleden moest ik zelf nog mijn motor schoon maken en nu krijg ik de kans om volgend jaar grands prix te rijden!’ Voor zijn team betekent het de tweede titel, want twee jaar geleden ging de titel naar Thibault Benistant, de Fransman die dit weekend na een eerste en een tweede plaats tweede werd in de Franse GP in de MX2-klasse.
EK-eindstanden
EMX125
1. Cas Valk, Fantic, 363;
2. Karlis Reisulis (LV), Yamaha, 314;
3. Janis Reisulis (LV), Yamaha, 301;
5. Ivano van Erp, Yamaha, 291;
45. Lotte van Drunen, KTM, 14.
EMX250
1. Rick Elzinga, Yamaha, 365;
2. Lucas Coenen (B), Husqvarna, 317;
3. Cornelius Toendel (N), Fantic, 317;
12. Dave Kooiker, Yamaha, 123;
32. Cas Valk, Fantic, 29;
33. Raf Meuwissen, KTM, 28;
36. Marcel Conijn, KTM, 26;
40. Jens Walvoort, KTM, 18;
53. Scott Smulders, Husqvarna, 4;
58. Kjeld Stuurman, GasGas, 3.
MXGP Hyvinkää en St. Jean d’Angély: Tim Gajser kampioen
Zoals verwacht greep Tim Gajser in het Finse Hyvinkää de wereldtitel MXGP. In de MX2 is Tom Vialle na de Franse grand prix Jago Geerts tot op twee punten genaderd.
Fotografie: Fabrikanten
Met nog drie grands prix voor de boeg en een voorsprong van 115 punten op Jeremy Seewer wist Tim Gajser dat een vijfde wereldtitel hem niet meer kon ontgaan. De Sloveen was steeds voorin te vinden, verzette zich niet toen hij door de Yamaha-trein – Glenn Coldenhoff, Maxime Renaux en Jeremy Seewer – werd aangevallen. Ook Romain Febvre stak hem nog voorbij. Ruim voor Coldenhoff reed Brian Bogers aan de leiding en naar de winst in de eerste manche.
MXGP Loket, Lommel en Uddevalla: Honda kan champagne klaarzetten voor Tim Gajser
In de tweede race had Gajser een niet al te beste start, maar wist op te klimmen naar de zevende plaats. En dat was toereikend voor de titel, want met Seewer als tweede achter Coldenhoff bedroeg het verschil in punten 104, terwijl er nog 100 te vergeven waren. Bogers leek op weg naar een podiumplaats, maar door een val in de slotfase zakte hij van de vierde naar de zesde plaats en werd vierde totaal. De tweede manche werd een zegetocht voor Yamaha, want achter Coldenhoff en Seewer eindigde Renaux als derde. Dat was ook de totaalstand. Waren het in Lommel drie Nederlanders op het podium, in Hyvinkää stond het volledige fabrieksteam van Yamaha op het podium. Calvin Vlaanderen werd elfde en vijfde.
Van Finland volgde een lange verplaatsing naar het zuidwesten van Frankrijk, naar St. Jean d’Angély. Daar ging de zege naar de nu zonder druk rijdende Gajser, die als tweede en eerste over de finish kwam. Door een tweede en een derde plaats verzekerde Jeremy Seewer zich van het WK-zilver. Glenn Coldenhoff (zesde en achtste), na Finland derde in de stand, werd gepasseerd door Jorge Prado. De Spanjaard heeft met alleen nog de Turkse grand prix te gaan vier punten meer dan Coldenhoff. Ook Renaux kan nog aanspraak maken op het brons.
Spanning in MX2
Na de Zweedse grand prix leidde Jago Geerts met een voorsprong van 23 punten op voormalig kampioen Tom Vialle. Geerts bouwde het verschil iets uit door in Finland de eerste manche te winnen voor Vialle, maar door een zware val viel hij in de tweede race terug naar de 19e plaats. Ondanks een tweede val wist hij nog zevende te worden. Maar Vialle won.
In eigen land won Thibault Benistant de eerste manche voor Vialle en Geerts. Voor Geerts werd de tweede Franse manche een herhaling van Finland: opnieuw twee keer onderuit en zevende. En zodoende is zijn voorsprong geslonken tot een schamele twee punten. Wie heeft straks in Turkije de sterkste zenuwen? Simon Längenfelder is inmiddels zeker van de derde plaats.
De Nederlanders deden het goed in het Finse zand: Kay de Wolf werd derde en tweede en was tweede totaal, Roan van de Moosdijk eindigde als vierde en derde en kwam één punt tekort voor een podiumplaats. In Frankrijk moesten ze een stapje terugdoen met een negende plaats voor Van de Moosdijk en een elfde voor De Wolf. Kay Karssemakers scoorde in elk van de vier manches, met tweemaal een elfde plaats als beste uitslag. Kjell Verbruggen hield aan de reis naar Finland zeven WK-punten over.
WK-stand MXGP (na 34 manches)
1. Gajser (SLO), Honda, 721;
2. Seewer (CH), Yamaha, 615;
3. Prado (E), GasGas, 557;
4. Coldenhoff, Yamaha, 553;
5. Renaux (F), Yamaha, 540;
6. Bogers, Husqvarna, 406;
8. Vlaanderen, Yamaha, 379;
57. Van der Mierden, GasGas, 1.
MX2 (na 34 manches)
1. Geerts (B), Yamaha, 710;
2. Vialle (F), KTM, 708;
3. Längenfelder (D), GasGas, 564;
4. Horgmo (N), Kawasaki, 503;
7. De Wolf, Husqvarna, 410;
14. Van de Moosdijk, Husqvarna, 176;
15. Karssemakers, KTM, 176;
23. Elzinga, Yamaha, 49;
39. Verbruggen, Kawasaki, 19.
Glenn Coldenhoff wil in de slotrace Jorge Prado de derde plaats afnemen.
Tim Gajser kon als wereldkampioen ontspannen rijden in Frankrijk.
Jago Geerts gaat vol optimisme naar de laatste GP.
Jeremy Seewer is zeker van WK-zilver.
Tom Vialle gaat in de slotrace voor zijn tweede wereldtitel.
Komt CCM echt met deze Dakar-stijl retro?
Het Britse CCM mag dan naam hebben gemaakt met het bouwen van offroads voor de motorsport, maar de laatste jaren heeft het bedrijf zijn aandacht ook gericht op het maken van een selectie zeer stijlvolle retro-stijl scramblers, flat trackers en caféracers voor op de weg. En nu lijkt het erop dat het bedrijf uit Bolton zich opmaakt om de twee periodes van zijn geschiedenis op de meest perfecte manier te combineren – met een Dakar-geïnspireerde motorfiets die is gebouwd op basis van de botten van de Spitfire-roadster.
Het kan allemaal bij CCM. Het nieuws over de pseudo-woestijnracer (die voor het eerst aan het publiek werd onthuld op het Adventure Bike Rider Festival, samen met een ander concept, de Beach Cruiser) komt niet lang na de lancering van de Maverick-scrambler. Nog recenter werden de nog uit te brengen Street Moto en Classic Tracker gespot tijdens de laatste tests voor ze in productie gaan.
Moto Guzzi Radicale 850, V85 TT omgebouwd tot sexy Scrambler
De ‘Retro Trailie’ is weliswaar nog in een vroeg stadium van ontwikkeling en CCM heeft gezegd dat het de respons op de motorfiets zal peilen voordat de productie wordt opgestart. Maar als we mogen afgaan op de eerste reacties van potentiële kopers, hoeven we hopelijk niet al te lang meer te wachten om deze motorfiets in het echt te zien.
Wat de details betreft, maakt de prototype-motor gebruik van CCM’s beproefde en geteste 600cc-vloeistofgekoelde eencilinder die een gezonde 56 pk en 43 Nm aan koppel levert, keurig gevat in het gebruikelijke, handgemaakte stalen buizenframe.
Zoals je zou hopen, is hij uitgerust met 21-inch voor en 19-inch achter lichtmetalen velgen die zijn voorzien van de juiste noppenbanden; hij heeft een hoog gemonteerd spatbord aan de voorkant; een grote Dakar-stijl tank; een combinatie van kuip en scherm aan de voorkant; nummerborden; en een retro enduro-stijl zadel.
De retro lijkt dezelfde gegolfde remschijven te krijgen als de Spitfire (waarschijnlijk vastgehouden door J.Juan0-remklauwen) aan de voorkant, hoewel hij is uitgerust met een paar LongTravel USD Öhlins-vorken in plaats van CCM’s favoriete Marzocchi-vorken en er is ook een set ouderwetse Öhlins dubbele schokdempers aan de achterkant.
Een van de beste dingen aan de motorfiets is het glorieuze Camel Trophy-lakwerk, dat de motorfiets helemaal afmaakt en ‘m een echt retro Dakar-racergevoel geeft. Er gaan ook geruchten dat CCM in plaats daarvan een Marlboro-kleurstelling overweegt, als eerbetoon aan Gaston Rahiers overwinning in 1985 met een BMW GS.
Elettracker: elektrische bromfiets vermomd als board track-racer
Ontwerper Giacomo Galbiati, de man achter GDesign, deed eerder al projecten met Moto Guzzi. Hij woont in Noord-Italië, dicht bij het Comomeer. Met zijn meest recente creatie verlaat hij de stinkende, luidruchtige en verwerpelijke – sarcasme – wereld van traditionele motorfietsen en stipt binnen in die van de stille, schone en vooral ;ucratieve wereld van de elektrische mobiliteit. Maar natuurlijk doet hij dat met een twist: de Elettracker.
Giacomo ontwierp de Elettracker als een fiets in plaats van een motorfiets. Dat zie je aan het eenvoudige frame, maar vooral aan pedalen. Ook duidelijk zichtbaar: vorm ging boven functie. De Elettracker lijkt niet op een hedendaagse, conventionele elektrische fiets, maar eerder een hipster cruiser-fiets.
Zou deze airbaghelm de toekomst voor motorhelmen kunnen zijn?
Misschien wel het coolste aan de Elettracker is de manier waarop de batterijen zijn gerangschikt om op een V-Twin te lijken. Hoewel dit er zeker cool uitziet, levert het ook een behoorlijke hoeveelheid vermogen: een piekvermogen van 2,5 kilowatt, wat neerkomt op ongeveer 3,4 pk op wat in feite een e-bike is. Het unieke, V-Twin-achtige accupakket heeft een spanning van 72 volt en een actieradius van ongeveer 40 km op een enkele lading. De aandrijflijn is naar verluidt in staat om de Elettracker voort te stuwen tot een topsnelheid van 90 km/u.
Het is het vintage uiterlijk dat de Elettracker een charmante persoonlijkheid geeft. Het hardtail-frame heeft een lederen zadel. Voorop zit een retro-stijl verende voorvork die wat gemak moet bieden op hobbelige wegen. Omdat de Elettracker sneller kan dan wat de meeste (brom)fietsers nog comfortabel vinden, heeft de Elettracker een stuurdemper om de voorkant stabiel te houden op snelheid. De fiets rijdt op 26-inch wielen en heeft schijfremmen voor en achter om verzekerd te zijn van voldoende stopkkracht. In totaal weegt de Elettracker iets minder dan 50 kilo.
Andere accenten zijn het naar beneden gevouwen stuur, bekleed met bruin leer. Een set Kustom Tech scharnierende hendels geven de ‘motorfiets’ een authentieke uitstraling. Alle kabels en draden die betrekking hebben op de elektronische en mechanische onderdelen zijn in het frame weggewerkt, waardoor de constructie zeer strak blijft. Last but not least, de Elettracker mist de moderne technologie niet en krijgt Bluetooth connectiviteit en een speciale mobiele app.
