80.000 bezoekers gedurende de drie dagen met deelnemers uit 84 landen en meer dan 6 miljoen impressies op social media tijdens een evenement waarbij fans van over de hele wereld betrokken waren. De recordbrekende parade van motorfietsen kleurde het circuit van Misano en de hele Riviera Romagnola Pecco Bagnaia wint de Lenovo Race of Champions op de Panigale V4 S in speciale kleurstelling, na ook de snelste ronde te hebben gereden in 1m35.886s. Claudio Domenicali, Ducati CEO: “De World Ducati Week viert de diepste ziel van Ducati: wij verkopen geen motorfietsen, maar wij ontwerpen ervaringen voor onze fans“
De elfde editie van de World Ducati Week, die na een afwezigheid van vier jaar terugkeerde om Ducatisti en fans van de wereld op twee wielen samen te brengen voor drie dagen van passie, plezier en onvergetelijke ervaringen op het Misano World Circuit “Marco Simoncelli”, is officieel tot een einde gekomen.
De passie voor het merk en de wens om aanwezig te zijn bij de grote Ducati bijeenkomst trok vele fans naar Misano die, ondanks de moeilijkheden met verplaatsen en reizen die nog steeds kenmerkend zijn voor het scenario van vandaag, evenals de pandemie en de buitengewoon warme temperaturen van deze periode, de paddock overspoelden met 80.000 bezoekers gedurende de drie dagen. De deelnemers kwamen uit 84 landen, wat de wereldwijde dimensie van Ducati aantoont en de aantrekkingskracht die het merk heeft op motorrijders over de hele wereld.
De hoofdrolspelers van de drie dagen waren de 235 Ducati Official Clubs die aanwezig waren op het evenement en die samen met alle Ducati dochterondernemingen de animatie hebben verzorgd in de International Village.
You’re Welcome! Bezoekers van JACK’S Racing Day op het TT Circuit Assen genieten GRATIS van motorracer en regerend World Supersportkampioen Dominique Aegerter op zijn Ten Kate Racing Yamaha. Het grootste gecombineerde auto-, motor- en kartrace-evenement van Europa vindt deze zomer plaats van 5 tot en met 7 augustus.
Dominique Aegerter
De 31-jarige Zwitser Dominique Aegerter debuteerde op 16-jarige leeftijd in het wereldkampioenschap 125cc. Na elf podiumklasseringen, waaronder een overwinning in de Grand Prix van Duitsland in Moto2 en overwinningen in de MotoE World Cup tekende hij eind 2020 bij het Nederlandse Ten Kate Racing team. Met de Yamaha R6 domineren rijder en team sindsdien het wereldkampioenschap Supersport. Vorig jaar pakte Aegerter maar liefst tien overwinningen en wist hij de wereldtitel met nog een race te gaan veilig te stellen. En eerder deze maand won ‘Domi’ in Engeland zijn negende race in successie, waarmee hij het record voor meeste overwinningen op rij in de categorie wist te evenaren en hard op weg lijkt naar het verbreken ervan. De Zwitser is hoe dan ook bezig de motorsportgeschiedenis te herschrijven, want voor het eerst staat één en dezelfde coureur in hetzelfde seizoen aan de leiding van zowel het wereldkampioenschap Supersport als de MotoE World Cup.
Ten Kate Racing uit Nieuwleusen behoort tot de meest succesvolle teams in het wereldkampioenschap Supersport. Tussen 2002 en 2014 behaalde het team maar liefst negen wereldtitels, waarvan zes titels op rij. In 2007 won het team zowel de World Superbike als World Supersport titel, een ongeëvenaarde prestatie in het wereldkampioenschap. Ook Ten Kate en de Racing Day kennen een lange geschiedenis. Vanaf de allereerste editie in het jaar 2000 verscheen het team regelmatig aan de start van de ONK-races tijdens de Racing Day met grote namen als Karl Muggeridge, Fabien Foret, Pere Riba, Chris Vermeulen, om bij latere edities spectaculaire demonstraties te verzorgen met de eerste Nederlandse wereldkampioen Michael van der Mark.
Met het GRATIS toegangsbewijs verkrijgbaar via JACK’s Casino & Sports, Ford, LKQ en jacksracingday.nl kunnen fans op zaterdag 6 of zondag 7 augustus genieten van races en demonstraties, van wereldkampioen Aegerter maar ook van 13-voudig F1 GP-winnaar David Coulthard. Kaarten voor de paddock, waar alle voertuigen en coureurs van dichtbij te bewonderen zijn, zijn te bestellen via jacksracingday.nl.
Je gaat op zwerftocht door het Zeeuwse land. Rijden langs stranden, duinen, wielen en kreken, draaien over binnendijken en toeren over oude zeekleigronden. Je kunt er dijken beklimmen en genieten van vergezichten. Toeren langs de Oosterschelde met al zijn vissers, duikers en kokkelrapers. Mooie dorpen en stille kreken bezoeken. Natuurlijk ontbreken badplaatsen als Zoutelande, Het Kustlicht, Westkapelle en Domburg niet.
Tekst: Tom Boudewijns Fotografie: Tom Boudewijns
1. Welkom in Dordrecht, de stad die op het Eiland van Dordrecht ligt
Het Eiland van Dordrecht is ontstaan door de Sint-Elisabethsvloed in 1421. Buiten het water heeft de stad Dordrecht ook verschillende bezienswaardigheden, zoals de rivierkade, de Grote Kerk, de binnenhavens, het stadhuis en het Scheffersplein. De stad beschikt over 900 rijksmonumenten en meer dan 650 gemeentelijke monumenten.
Strijensas is door zijn natuurgebied ‘De Esseplaat’ bekend en ligt aan het Hollands Diep. Sta even stil bij het sas met zijn ingewikkelde ophaalsystemenen het kleine haventje. De rust en ruimte straalt door de Esseplaat en de Hogezandse Polder. Het is natuur en agrarisch gebied aan de rand van het water.
Sta in Strijensas even stil bij het sas met een ouderwets ophaalsysteem.
3. Numansdorp, aan de rand van drukke scheepsvaart
Je toert langs een gebied waar hard wordt gewerkt om het zijn natuurlijk aanzicht terug te geven. Het gaat daarbij om het voorkomen van verdere afslag en het verhogen van de natuurwaarde van het gebied. Dit moet er toe leiden dat de Hoogezandse Gorzen een ‘zalmhotel’ gaat worden.
4. Oude Tonge met zijn toeristenhaventje
Oude Tonge is een mooi dorp met verschillende kleine huisjes rondom een kerk met een restaurant en een gezellig haventje. Op dit eiland werden bij de watersnoodramp in 1953 486 doden geteld. Daarom bezit het plaatsje ook een ‘Rampenbegraafplaats’.
Het gezellige haventje van Oude Tonge met een leuk terras.
5. Philipsdam, dagjesmensen, vissers en sportduikers
De Philipsdam is samen met de Grevelingendam en de Oesterdam onderdeel van de Compartimenteringswerken van het Deltaplan. Op weg naar Bruinisse kom je kokkelrapers tegen. De verzamelde kokkels zijn eigenlijk voor de vogels. Het zijn niet alleen de kokkelrapers die de Oosterschelde bevolken, het is ook een geliefde plek voor de sportduiker.
6. Bruinisse, grootste vissersplaats van Schouwen-Duiveland
Je toert langs de N59 en nadert Bru. Bru, zoals Bruinisse door de plaatselijke bevolking ook wel wordt genoemd, is de grootste vissersplaats van Schouwen-Duiveland. Van oudsher is Bruinisse een vissershaven en nog steeds is het een thuishaven van de mossel- en palingvissers. Half juli worden de jaarlijkse Visserijdagen georganiseerd en is het dorp getooid in een vlaggetjeshulde.
Bruinisse, grootste vissersplaats van Schouwen-Duiveland.
7. Zierikzee, historische Zeeuwse stad
Zierikzee is de laatste plaats die je kunt bezoeken voordat je in de Zeeuwse klei stapt. Het Havenplein van Zierikzee met zijn gezellige visrestaurantjes en terrassen ligt binnen handbereik. Deze stad heeft veel, zoals de Gasthuiskerk, restanten van een middeleeuws klooster en andere bijzondere bezienswaardigheden.
Verrassende doorkijkjes vind je in Zierikzee.
8. Wolphaartsdijk in een mooie polder
Na de brug duik je de polder in. Je bezoekt het stille Wolphaartsdijk en ziet plots Eindewege op een bord staan. Neen, dit is niet het einde van de weg en ook niet van deze tocht. De weggetjes worden lekker smal en het uitzicht weids. Nog enkele kilometers rijden en je ziet in de verte aan de horizon de grote kranen die bij Vlissingen horen.
Parkeer je motor op de Boulevard Evertsen en ga de stad eens wandelend bekijken. Het is de moeite waard. Je vind er onder meer de Gevangentoren en het beeld van Michiel de Ruyter. Loop rustig rond, neem je pauze in één van de gezellige tentjes en bekijk ook de Grote Markt, de Leugenaar, het Stadhuisplein en het Bellamypark. Ook de grote, dicht langs de boulevard varende boten zijn een schouwspel.
Parkeer je motor en ga Vlissingen eens wandelend bekijken.
10. De badplaatsen Zoutelande, Westkapelle en Domburg
Langs de Noorderdoffer kom je Zoutelande binnen, restaurants en veel toeristen bevolken het plaatsje. Dus verder naar Westkapelle, waar de Hoge Vuurtoren één van de blikvangers is. Ook hier hetzelfde beeld als in Zoutelande. Dan maar via de Westkapelse Zeedijk naar het volgende dorp, dat de naam Domburg draagt. Mooi is onderweg het uitzicht over de Noordzee. Denk erom, Domburg is het einde.
Westkapelle is internationaal erg in trek.
Route-informatie
Vertrekpunt
Van der Valk Hotel Dordrecht Laan van Europa 1600, 3317 DB Dordrecht
Ryvid heeft zijn Anthem elektrische motorfiets onthuld, met als doel rijplezier te combineren met gemak en ergonomie. Ryvid is een Amerikaans bedrijf gevestigd in Irvine, Californië, en hun Anthem motorfiets is, volgens hun website, ‘een compleet nieuwe kijk op EV-mobiliteit op twee wielen’.
De accu van de Ryvid Anthem kun je uitwisselen.
De fiets is voorzien van Ryvid’s eigen technologie, waaronder een roestvrijstalen chassis, verstelbare rijhoogte (Ergo-Easy) en een verwisselbare accu.
Het is niet ongewoon in 2022 om motorfietsen te voorzien van met verstelbare onderdelen. Daarmee kun je de ergonomie voor verschillende motorrijders aanpassen in een poging om de toegankelijkheid te vergroten. De veervoorspanning, bijvoorbeeld, is vaak instelbaar op de achterschokdemper. Maar bij de Ryvid Anthem vinden we een verstelbare zadelhoogte, wat betekent dat de fiets comfortabel moet zijn voor mensen met verschillende verticale afmetingen. Ryvid noemt dit ‘Ergo-Easy’ en hiermee kan het zadel van de Anthem worden versteld tussen 762 mm en 863,6 mm.
Dit is natuurlijk helemaal niet nieuw. Er zijn aftermarket-onderdelen waarmee je de hoogte van je motorfiets ook kunt veranderen als je hem bijvoorbeeld iets hoger of korter wilt. Maar de Anthem heeft deze mogelijkheid al vanuit de fabriek. De instelbaarheid van de Anthem strekt zich ook uit tot de eindaandrijving en de vering. De eindaandrijving is instelbaar, zodat de motor optimaal presteert, zowel bij het van verkeerslicht naar verkeerslicht spurten in de stad, als bij het cruisen op de open weg. De voorvering heeft instelbare demping, net als de achterschokdemper.
Maar erg lang zul je niet rijden. De batterij van de Anthem heeft een capaciteit van slechts 4,3 kWh, wat betekent dat je in de ‘Eco Mode’ niet verder komt dan zo’n 120 km. In de ‘Sport Mode’ – die het regeneratieve remmen van de motor uitschakelt – val je na 80 km stil.
De motor van de Anthem produceert een piekkoppel van 72 Nm, wat betekent dat je de topsnelheid van 160 km/u vrij snel kunt bereiken; de Anthem weegt inclusief accu slechts 109 kg.
Ryvid verkoopt de Anthem voor zo’n € 7.650,- ($7.800) en als je in de VS woont en nu bestelt, krijg je zo’n € 488,- ($500) korting krijgen op de verzendkosten. De levering wordt verwacht in de zomer van 2023.
Hoe bont kun je het maken? Heel erg bont bleek afgelopen zaterdag. De politie heeft die middag een 28-jarige man aangehouden die zonder helm en onder invloed van drank en drugs over de vluchtstrook van de A58 reed.
Fotografie: ANP
De motorrijder, die ook geen rijbewijs had, probeerde nog weg te komen toen de politie eraan kwam, maar werd klemgereden bij het Brabantse Bavel.
De man heeft geen vaste woon- of verblijfplaats, aldus de politie. Agenten gingen poolshoogte nemen nadat ze de melding hadden kregen dat er iemand zonder helm over de vluchtstrook reed.
De verdachte ging onderuit met de gestolen motor toen hij de afslag bij Bavel nam en werd niet veel later aangehouden. De motor waarop hij reed was gestolen in Tilburg.
CCM heeft een nieuwe motorfiets uitgebracht als onderdeel van haar populaire Spitfire serie: de Classic Tracker.
De op flattrack geïnspireerde eencilinder gebruikt dezelfde basis als het Street Tracker-model, maar voegt een paar extra dingetjes toe om hem te laten opvallen.
De Classic Tracker is voorzien van een nieuw slimline uitlaatsysteem met dubbele uitlaat; een paar 19-inch spaakvelgen (die verkrijgbaar zijn in petrol blauw of zwart); een set weglegale Mitas flattracking-banden; J Juan-remmen (met een radiale remklauw en vier zuigers vooraan); een hydraulische Magura-koppeling en een aangepaste ophanging. Verder zijn er een stuur in scrambler-stijl, een gestikt zadel, een radiatorbeschermer als standaard en led-verlichting rondom.
Over de motorfiets zei vijfvoudig British Flat Track-kampioen Aiden Collins het volgende: ‘Deze motor voelt goed aan – alsof hij gebouwd is om te racen!’
Het basismodel van de Classic Tracker begint bij € 12.600,- (£10.695), en loopt op tot € 13.550,- (£11.495) als je de chromen afwerking wilt. Prijzen ex BPM enzo.
1. Brian Bogers, 45 punten; 2. Calvin Vlaanderen, 44 punten; 3. Glenn Coldenhoff, 43 punten. Ook een dag later is het amper te geloven dat dit echt het MXGP-podium was op Lommel. Uitgerekend in het jaar dat er geen Nederlandse cross-GP is en in het jaar dat we het nog steeds moeten doen zonder de geblesseerde Jeffrey Herlings.
Foto: Infront Moto Racing
Net zo bijzonder was dat het tot aan het einde van de tweede manche spannend bleef. Lange tijd leek zelfs Vlaanderen voor een tweede stunt dit jaar te zorgen, al had ook Glenn Coldenhoff zomaar kunnen winnen op het circuit waar hij een paar jaar geleden zo zwaar geblesseerd raakte. Winnen deed Glenn overigens wel, maar dan de tweede manche, want uiteindelijk was het Bogers die als jonge vader zijn eerste MXGP won nadat hij eerder die dag al de eerste heat pakte!
Dit hadden de drie man die in België historie schreven te zeggen over deze voor Nederland waanzinnige dag.
Brian Bogers: ‘Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen! Dit is gewoon geweldig. Het is absoluut ongelooflijk. Het was een heel, heel zware Grand Prix. We hebben echter de top gehaald. Ik had zoveel flow in de eerste manche, maar de tweede manche was een beetje moeilijker. We zijn erin geslaagd om elke ronde te vechten en de klus te klaren. Bedankt aan mijn team voor het geloof in mij.’
Calvin Vlaanderen: ‘Het was zeker een goede dag om als tweede op het podium te eindigen, maar ik wilde echt de overwinning om eerlijk te zijn. Mijn team zette op het pitbord dat als ik Romain (Febvre, MC) zou passeren, ik de overwinning zou hebben, maar toen wist Brian hem ook in te halen. Hoe dan ook, ik ben blij met deze dag. Het was echt zwaar, een van de zwaarste Lommel’s die ik heb gereden. Ik heb alles gegeven en ik ben erg blij en erg trots op mezelf.’
Glenn Coldenhoff: ‘Het is een zware week geweest. Ik ben ziek geweest en heb de hele week niets gedaan. Normaal gesproken ben je voorbereid, gemotiveerd en vol vertrouwen dat je kunt winnen als je naar een GP in Lommel gaat. Dat gevoel had ik deze keer niet, want mijn energie was laag. Ik wist daarom dat ik mijn energie moest sparen in race 1, anders had ik niets meer over voor race 2. Ik wist toch nog als vierde te eindigen in race 1 en wist dat ik met een beetje geluk nog de eindzege zou kunnen pakken. Maar zo is het niet gelopen. Ik moet blij zijn en het is ook best bijzonder om hier in Lommel de tweede manche te winnen.’
In de MX2 leek Kay de Wolf aan het begin van de GP-middag op weg te zijn naar de zege, maar uiteindelijk bleek alleen thuisrijder en WK-leider Jago Geerts net iets te snel te zijn voor hem. Maar met vier Nederlanders op het GP-podium – twee derde van alle podiumplaatsen! – werd het dankzij Kay een nog specialere dag in Lommel.
Kay de Wolf: ‘Het was een heel goed weekend. Ik pakte pole position en de overwinning in de eerste manche, maar ik had geen energie meer in de tweede manche. We hebben dit jaar moeilijke tijden gehad. Om weer op het podium te komen is gewoon ongelooflijk. Het was niet gemakkelijk, maar ik ben zo blij om terug te zijn waar ik thuishoor.’
Ook landgenoot Rick Elzinga eindigde op het podium, door tweede te worden in de EMX250. De klasse waarin hij koploper is in de tussenstand. Met Cas Valk nog steeds leider in de EMX125 en de fantastische tiende plek van Lotte van Drunen in de tweede manche werd het ook in deze EK-klassen een fantastische dag voor Nederland.
Eind dit jaar wordt het eeuwfeest van de Vereniging Motorclub Assen en Omstreken gevierd, opgericht op 21 juli 1922. Tevens verschijnt er dan een jubileumboek. Een beknopte terugblik op wat deze nog immer actieve motorclub in al die jaren heeft georganiseerd.
Fotografie: Jan Boer, Nationaal Archief
Honderd jaar geleden waren nog slechts weinig mensen in het bezit van een motor. Het rijden ermee was toen geen onverdeeld genoegen, want de betrouwbaarheid liet nog wel eens te wensen over. Bovendien waren de wegen van een aanzienlijk slechtere kwaliteit dan nu. Maar motorrijders waren er wel en een aantal van hen nam het initiatief tot het oprichten van een motorclub. Eén van de doelen was het verbeteren van de verkeersregeling in Drenthe. Maar ook aan de nog in de kinderschoenen staande recreatieve vorm van motorrijden en de sport werd gedacht: het organiseren van gezelligheidsritten, clubritten, behendigheidswedstrijden en snelheidswedstrijden (hoewel die op dat moment wettelijk niet waren toegestaan).
Twee jaar na de oprichting van de MC Assen werd de Motor- en Rijwielwet gewijzigd, waardoor het mogelijk werd een ontheffing van het verbod op snelheidswedstrijden aan te vragen. Dat deed men in het voorjaar van 1925 en een week voor de beoogde wedstrijddatum van 11 juli werd de ontheffing verleend. Het eerste parcours (over klinkerwegen en hier en daar een stukje zandweg) had een lengte van 28,4 kilometer en voerde vanaf Rolde via Borger, Westdorp, Schoonloo en Grolloo weer terug naar Rolde. Van de 27 deelnemers haalden er slechts vijf de finish. Opmerkelijk mag de snelste ronde worden genoemd, want Bertus van Hamersveld kwam daarin tot het voor die tijd zeer hoge gemiddelde van 104 km/u.
Het jaar erna werd er op een nieuw parcours gereden van 16,5 kilometer. De start was in Assen (op precies dezelfde plaats als er nu anno 2022 wordt gestart!). De baan liep van Assen langs bekende punten als De Haar, Barteldsbocht en Oude Tol via Hooghalen, Laaghalen en Laaghalerveen weer naar Assen. Deze baan werd tot en met 1954 gebruikt. Op dat moment was de MC Assen al lang niet meer de organisator, want vanaf 1937 werd de TT georganiseerd door de Stichting Circuit van Drenthe. Hiertoe werd besloten, omdat de financiële risico’s voor de vereniging te groot werden. Bestuurlijk bleven de nieuwe Stichting en de MC Assen nog wel aan elkaar verbonden. Dit duurde tot in de jaren zeventig, in die zin dat de bestuursleden van de Stichting leden van de MC Assen waren. Nog een jaar of twintig langer werden de vrijwilligers voor het circuit geleverd door de MC Assen. Door de sterke toename van de activiteiten ging het circuit later over tot het instellen van een eigen groep vrijwilligers.
De MC Assen nam het initiatief voor de TT. Hier een start in 1948.
Op het circuit is de motorclub lang actief geweest. Zo werd vijftig jaar geleden begonnen met het organiseren van wegracetrainingen. Maar liefst twaalf keer per jaar kon er op zaterdagmorgen worden getraind op het circuit. Tot en met het eerste jaar van de nieuwe eeuw werd hiermee doorgegaan. Daarna was de huur van het circuit niet meer op te brengen.
Er werden vanaf de jaren zeventig ook races georganiseerd, meetellend voor het Nederlands kampioenschap. Toen het aantal deelnemers afnam, was het niet langer mogelijk op een financieel gezonde basis hiermee door te gaan.
Toch kwam er niet helemaal een eind aan de wegrace-activiteiten, want in 2013 werd, samen met andere clubs, begonnen met de Dutch Classic, een evenement voor klassieke motoren. Daar is BromfieTTs inmiddels aan toegevoegd. Die werd in het eerste weekend van juli gehouden.
Een week eerder werden de TT NightRide en de MotoPort Assen TT Toertocht georganiseerd. Dus weer terug naar de roots van een eeuw eerder toen ‘gezelligheidsritten’ tot de doelstellingen behoorden.
Motorcross in Norg
Twaalf jaar na de oprichting werd in de bossen van Norg een terreinrit georganiseerd. Dat was de eerste aanzet tot een lange reeks van jaren van motorcross op het hoogste niveau in de kop van Drenthe. In de Langeloërduinen werd een parcours van drie kilometer uitgezet. Het startterrein werd in latere jaren gevormd door een voetbalveld van de voetbalclub GOMOS. Er werd rond het voetbalveld gereden, zodat de voetballers er meteen na de wedstrijd weer terecht konden. Vanwege de lengte van de baan werd er gewerkt met twee omroepers, de ene op het startveld, de andere halverwege de baan. Net zoals op het TT Circuit Assen alle bochten een naam hebben, zo hadden ook alle kenmerkende delen van de crossbaan een eigen naam. Zo was er een serie heuvels die de naam Vogezen droeg. Verder waren er bijvoorbeeld de Arlbergpas, Flexenpas en de Simplonpas. Dat het gedeelte dat Sahara heette uit mul zand bestond behoeft geen toelichting.
In latere jaren kwam er nogal wat kritiek op de baan vanwege het grote aantal bomen en het op sommige plaatsen nogal aan de smalle kant zijn van het parcours. Een Belgische rijder was het hier niet mee eens, want hij zei dat zo lang men nog in Namen wilde rijden kritiek op Norg niet nodig was.
Al snel werden er internationale wedstrijden georganiseerd. In 1953 werd er in Norg voor het eerst gestreden om punten voor het Europees kampioenschap 500cc (het WK werd pas in 1957 ingesteld). Winnaar werd de Belg Auguste Mingels voor Frans Baudoin. De cross van september 1955 vormde het sluitstuk van de serie van zeven wedstrijden voor het EK. De winst ging toen naar de Zweed Sten Lundin voor Hennie Rietman. Wel leuk om te vermelden dat tot die zeven wedstrijden onder andere Imola, Hawkstone Park, Namen en Ettelbrück behoorden.
De eerste GP werd in 1959 gehouden en leverde winst op voor Broer Dirkx. Verdere 500cc-GP’s werden verreden in 1964, 1969, 1977, 1982 en 1991. De 250cc-GP deed Norg eenmaal aan in 1967. In 1954 en 1972 werd de Motorcross der Naties in Norg verreden. De eerste keer wonnen de Britten, de tweede keer de Belgen. De GP van 1991 was de laatste cross in Norg georganiseerd door de MC Assen. De publieke belangstelling liep terug, waardoor de Assenaren zich genoodzaakt zagen te stoppen.
Op een baan in de zuidlus van het TT Circuit werd een kleine twintig jaar gecrost, maar wedstrijden van hoog internationaal niveau werden er niet verreden.
In 2015 keerde de cross terug (in samenwerking met Lee van Dam) en wel op de plaats waar de sportieve aspiraties van de MC Assen ooit begonnen, op het TT Circuit Assen. Tonnen zand werden er van een naburig militair oefenterrein aangevoerd. Er werden vier GP’s verreden en de vijfde wedstrijd was de Motorcross der Naties. Een gedenkwaardige wedstrijd vanwege de weersomstandigheden én omdat Nederland voor het eerst winnaar werd van het wereldkampioenschap voor landenteams. Omdat de kosten hoger waren dan de baten, bleef het bij vijf keer.
Norg 1982.
IJsspeedway
In januari 1971 werd in Assen de Kunstijsbaan Drenthe geopend. Assenaren zagen op televisie beelden van ijsraces in Inzell en legden contact met de Duitse organisatie. Een jaar later, in maart 1972, werd de eerste ijsrace (door de MC Assen ijsspeedway genoemd) gehouden. Op een zondagmiddag zou de Nederlandse primeur plaatsvinden. Vanwege de hoge temperatuur werd de start uitgesteld tot de namiddag. De talrijke toeschouwers waren zeer enthousiast en een traditie was geboren. Vanaf 1973 maakte Assen deel uit van de wedstrijden om het wereldkampioenschap. In 1976 werd de eerste wereldfinale in Assen verreden. Later zou de eindstrijd nog zes keer in Assen worden gehouden. In 1994 werd afgestapt van een finale over twee dagen en werd er een GP-systeem ingevoerd. Assen maakt daar elk jaar deel van uit. Roelof Thijs speelde vaak een hoofdrol en groeide uit tot een landelijk bekende sportheld. Net als in het verleden met de TT werd om de financiële risico’s voor de club af te dekken de ijsrace ondergebracht in een stichting.
Nadat de ijsbaan semi-overdekt werd, bleef de ijsrace in Assen. Er leek echter een eind te komen aan deze spectaculaire vorm van motorsport toen bekend werd dat IJsbaan De Smelt zou worden opgedoekt. Contact met IJsstadion Thialf resulteerde erin dat de ijsrace vanaf 2017 in Heerenveen wordt georganiseerd, waarmee de MC Assen nu ook in Friesland actief is.
In de beginjaren werd de ijsrace in Assen in de open lucht verreden.Na het verdwijnen van de ijsbaan in Assen werd er uitgeweken naar Heerenveen.
Google Maps is niet alleen een app voor het lokaliseren van een bepaalde positie. Het is ook een navigator die door steeds meer gebruikers wordt gekozen. Een van de belangrijkste kenmerken is de mogelijkheid om routes uit te stippelen afhankelijk van het gebruikte vervoermiddel. Afhankelijk van of we te voet, met de fiets, de auto of het openbaar vervoer reizen, berekent Google Maps de beste route. Nu staat een andere nieuwigheid op het punt zijn debuut te maken: routes speciaal voor elektrische voertuigen. De applicatie zal in feite routes kunnen berekenen die, ook al zijn ze langer, de batterij sparen.
Het vakblad 9to5google meldt dat er in de bètaversie 11.39 van Google Maps onmiskenbaar tekenen van deze dienst zouden zitten. In de applicatiecode werden boodschappen aangetroffen als: ‘krijg brandstofefficiënte routes die zijn afgestemd op het motortype van uw voertuig’; ‘bespaar meer brandstof door uw motortype te kiezen’; ‘deze informatie helpt Maps de route te vinden die u de meeste brandstof of energie zal besparen’.
Het ziet er dus naar uit dat Google Maps niet alleen batterij (of benzine) zal sparen, maar ook steeds gebruiksvriendelijker zal worden, met de mogelijkheid om ook de gegevens van de eigen auto in te voeren. Onder de berichten vinden we opnieuw: kies motortype; verander motortype.
Naast het optimaal beheren van de reisroute zal Google ook de autonomie kunnen berekenen (op basis van het ingevoerde voertuig) en bijgevolg de route aangeven, rekening houdend met de oplaad- (of tank-)stations. Bovendien kan Google, als het type voertuig bekend is, ook bevoorrechte routes aangeven. Denk aan de voordelen die elektrische auto’s hebben in veel LTZ’s (Limited Traffic Zones) bijvoorbeeld.
Kortom, Google doet echt zijn best om de navigatie zo veel mogelijk te personaliseren en van Maps een steeds nuttiger instrument te maken. De vraag rijst echter: waarom is er geen speciale navigatiemodus voor tweewielers? Motorrijders geven vaak de voorkeur aan scenic routes en vermijden bijvoorbeeld snelwegen of trajecten met slecht asfalt. En in het buitenland kun je in veel steden gebruik maken van bus- en taxistroken. Kortom, een motorkaart is hard nodig!
Geen dikke portemonnee en toch heel veel motorplezier, kan dat? Renate Boden bewijst met haar voor 900 euro aangeschafte Kawasaki ZZR600 van wel. Negen jaar is ze de trotse eigenaresse van de bontgekleurde Kawasaki waarmee ze heel Nederland en omliggende landen heeft verkend. Liefkozend noemt ze haar ZZR ‘mijn schatje’, wat onderstreept hoe verknocht ze aan deze tweewieler is.
Foto’s: Peter van der Sanden
Vrouw en motor
Naam
Renate Boden
Woonplaats
Benningbroek
Leeftijd
60 jaar
Beroep
vrijwilliger Stichting Mee & de Wering
Rijdt sinds
1980
Aangeschaft
2013
Nieuwprijs
circa € 9.350,-
Dagwaarde
circa € 500,-
Rijstijl
(vlot)toer
Gebruik
toer/vakantie
Stroomverbruik
1:20
Olieverbruik
ca. 1:10.000
Onderhoud
zelf, vrienden en dealer
Bouwjaar
1996
Kilometerstand
180.489 km
Renate werd 60 jaar geleden geboren in het Duitse Oberbergische Land waar ze als 15-jarige op een snorfiets door de omgeving reed en als 16-jarige op een brommer met versnellingen stapte. Renate: ‘In het heuvellandschap waar ik opgroeide was voor de lol op de fiets ergens naar toe gaan niet de eerste keuze. Vandaar die brommer, wat ik ook veel leuker vond. Ik wist toen al dat ik op mijn 18e mijn motorrijbewijs zou gaan halen. Een motor vond ik immers een logisch vervolg op de brommer. Ik had aan drie lessen voldoende. Schakelen kon ik al en afgezien van een paar bijzondere verrichtingen stelde het motorrijexamen toen niet zo heel veel voor. De motor was voor mij een praktisch en niet al te duur vervoermiddel. Mijn eerste motor, betaald met geld dat ik had verdiend met talloze bijbaantjes, was een Suzuki GS250. Gekocht van een vriend. Fatsoenlijke motorkleding had ik toen nog niet, alleen een helm en handschoenen. Mijn vader was trots dat ik op een motor reed, maar bij mijn moeder lag dat anders. Nadat ik mijn eerste motor had gekocht, heeft mijn moeder wekenlang geen woord tegen mij gezegd. Tot op de dag van vandaag heeft ze zich niet met mijn keuze kunnen verzoenen, terwijl ik toch al meer dan 200.000 km zonder grote ongelukken op twee wielen rij. Het gaat zelfs zo ver dat wanneer ik haar in Duitsland opzoek, ze de deur niet voor mij open maakt als ik met de motor kom. En ja, dat doet pijn, vooral omdat ik zelf zo intens gelukkig word van motorrijden.’
De opvolger van de GS250 werd een GS400. Voor de liefde verhuisde Renate 38 jaar geleden naar Nederland en de Suzuki verhuisde mee. Renate: ‘De motor moest opnieuw worden gekeurd. Het enige dat niet in orde was bleek een reflector onder de nummerplaat. Mijn man ging in het begin wel eens bij me achterop, zo ook tijdens een vakantie op een gehuurde motor in Griekenland. Dat vond hij maar niks en heeft toen zelf de hele vakantie gereden met mij achterop. Later heeft hij zijn motorrijbewijs gehaald en de Suzuki verruild voor een Honda, waar we afwisselend samen op reden. Die motor gebruikte ik amper vanwege de zorg voor drie kinderen en een drukke baan in de kop van Noord-Holland. Het motorrijden kwam op een steeds lager pitje te staan. Tot het op een gegeven moment zelfs helemaal uit mijn leven verdween.’
Een regelmatige plaag, spijker in de achterband.Aan het afgesleten voetsteunrubber kun je zien dat de ZZR flink is gebruikt.Het linksysteem zit goed in het vet, wat ook kan met ouderwetse maar o zo degelijke smeernippels.Renate vertrouwt op Ride-On in de banden.
900 euro
Pas in 2013 kwam motorrijden bij Renate weer in beeld. ‘Ik was gescheiden en in de relatie die daarna volgde, ging het niet zoals ik had gehoopt. Ik was depressief en zocht een uitlaatklep. Motorrijden had altijd nog mijn interesse en via een neef in Duitsland, die meerdere motoren in zijn schuur heeft staan, kreeg ik de kans om de draad weer op te pakken. En het was meteen weer leuk, heel erg leuk zelfs. Echter een ruim budget om zelf een motor te kopen was er niet. Maar ik ben thuis wel direct op Marktplaats gaan zoeken of er ergens voor weinig geld een fatsoenlijke motor te koop stond. En ik vond er eentje, een Kawasaki ZZR600 van 17 jaar oud met slechts 27.500 km op de teller. En dat voor slechts 750 euro. Precies wat ik zocht, ben meteen naar de verkopende partij gereden, maar daar aangekomen was de vraagprijs al gestegen naar 900 euro omdat hij al een bod van 900 euro had ontvangen. Dat was even slikken, maar de motor was te mooi om te laten staan. Ik was met deze oude motor misschien nog wel blijer dan iemand anders met een nieuwe van 30.000 euro of meer. Eindelijk kon ik weer rijden. In het begin op eigen houtje en nadat ik voldoende vertrouwen had in mijn eigen motorrijkunsten heb ik me via een vriendin aangemeld bij “Motormaatje” en later ook nog bij “De ReigerRijders” en de Enkhuizer Motor Club. Op die manier heb ik heel veel leuke mensen ontmoet en samen met hen duizenden kilometers gereden. Ik had bij aankoop nooit verwacht dat ik met een motor van slechts 900 euro zelf nog meer dan 150.000 km zou kunnen rijden. Maar het is gelukt. De teller staat nu op liefst 180.000 km. Heel veel plezierritjes, soms in het begin met de kinderen achterop. Mijn zoon vond het eng, mijn twee dochters prachtig. De jongste dochter heeft inmiddels ook een motor gekocht, een Yamaha FZR600, net zo bont als de mijne. Een beetje zo moeder zo dochter.’
Oliespoor
De Kawaski ZZR600 heeft zich bewezen als een onderhoudsvriendelijke motor. Renate is geïnteresseerd in techniek, maar voor onderhoud is ze op anderen aangewezen. Renate: ‘Het liefst zou ik de motor altijd naar een dealer brengen, maar daar heb ik simpelweg het geld niet voor. Bij Lemstra Motoren in Alkmaar, waar ik regelmatig kom, begrijpen ze mijn situatie. Ik word er altijd netjes geholpen en ze vinden het denk ik ook wel leuk dat ik met deze lowbudget motor zoveel rij en zoveel plezier heb. Gelukkig heb ik een goede kennis die me helpt bij het reguliere onderhoud zoals olie verversen, ketting, tandwielen en remblokken vervangen. Dat houdt de kosten beperkt. Met 65.000 km op de teller brak de achterveer doormidden. Bij Boonstra vond ik een gebruikte schokdemper. Bij een tankstation heb ik in de stromende regen mijn motor een keer laten omvallen. Jiffy vergeten. De kleppen zijn in al die jaren één keer gesteld (bij Lemstra). Eén keer ben ik onderweg stil komen te staan met wat leek op een kapotte accu, zo werd door de Wegenwacht geconstateerd. De nieuwe accu gaf twee weken later ook de geest. Bleek dat er meer aan de hand was. Een kapotte spanningsregelaar was de veroorzaker. Tijdens een winterbeurt, uitgevoerd door een vriend van me, zijn de carburateurs gereinigd en wat kleine benzinelekkages verholpen. Heel spannend is het allemaal niet. Toen de kilometertellerkabel de geest gaf heb ik een poos moeten wachten op een nieuwe. Mijn Kawasaki heeft daarom nog zo’n 1.000 km meer gereden dan er op de teller staat. Ik probeer mijn motor in topconditie te houden. Daarom vind ik het zo jammer dat ik in 2018 op een rotonde op een dieselspoor onderuit ben gegaan met flink wat optische schade als gevolg. Gelukkig had een achter me rijdende automobilist via een dashcam alles gefilmd. Op die manier kon ik aantonen dat het niet mijn schuld was dat ik onderuitging en kreeg zodoende een deel van de schade via het Waarborgfonds vergoed. Ik word nog steeds verdrietig als ik de krassen op de kuip zie.
Op zoek naar een vervangende uitlaat, de oude was al eens gelast, vond Renate een uitlaat op Marktplaats. Renate: ‘Maar daar zat nog wel een sloopmotor “aan vast”. Die sloopmotor lag buiten in het gras, het zag er allemaal niet uit, maar voor 200 euro kon ik het spul niet laten liggen. Na een uurtje poetsen werd de uitlaat weer als nieuw en alle nog bruikbare onderdelen zijn door een goede vriend van die sloopmotor gehaald. Daar kan ik zeker nog wel eens iets van gebruiken.’
Afgezien van een kapotte spanningsregelaar was en is de stroomhuishouding op orde.
Kawasaki ZZR600 op de brug
Flink bepakt, want onderweg voor een weekendje met vrienden, arriveert Renate met haar ‘schatje’ bij MOTO73-expert Van Sleeuwen. Tijdens het gebruikelijke proefritje komt Van Sleeuwen er al na een paar honderd meter achter dat we met een ‘klassieker’ te maken hebben. De balhoofdlagers (inmiddels een redelijk vast item bij Marathonmotor) zijn aan vervanging toe, maar dat kan ook wel na 26 jaar en (denkt hij) 80.000 km. Op dat moment weet Van Sleeuwen nog niet dat de Kawasaki een ton meer heeft gereden. Van Sleeuwen: ‘Aan de rest van de motor is niet te zien dat deze al zoveel kilometers heeft gereden, maar de balhoofdlagers zijn wel totaal versleten. Eigenlijk is er zo niet mee te rijden. Omdat de slijtage heel langzaam gaat heeft de eigenaresse dat totaal niet in de gaten gehad. En er rijdt waarschijnlijk nooit iemand anders op deze motor. Met nieuwe balhoofdlagers rijdt de ZZR600 weer als een nieuwe.’
‘Misschien is dat de reden waarom ik steeds vaker moeite had met het nemen van haarspeldbochten. De motor had de neiging alsmaar rechtuit te willen. Ik hou van lekker verantwoord. Als we in een groepje rijden ga ik het liefst met de snellere mee’, aldus de Benningbroekse.
Dat poetsen een hobby is van Renate is aan de motor te zien. Er is bijna geen plekje te vinden waar de poetsdoek niet is geweest. Door het vele poetsen is op sommige plekken wel de lak van de velgrand verdwenen. De remschijven voor zijn al eens vervangen door gebruikte exemplaren. Deze verdienen nog een dikke voldoende. Afgezien van het rekje met topkoffer, de koplamp en de rvs-uitlaat is alles nog origineel. Renate: ‘Het vervangen van een lampje is een enorme klus, heel het kuipwerk moet er af. Er zit nu een ledlamp in die naar ik hoop niet meer stuk gaat.’
De Kawasaki wordt amper gebruikt in de wintermaanden, wat voor een deel verklaart waarom de motor nog in goede conditie is. Eigenlijk is alleen aan het rubber van de linker voetsteun te zien dat er wel degelijk veel mee is gereden. Dat Renate 50.000 km met een kettingset doet zegt ook wel iets. ‘Goed smeren en niet te hard optrekken’, is haar devies. Lekke banden, meestal veroorzaakt door spijkers, vormen een regelmatig terugkerend probleem. Renate: ‘Maar ik rij met Ride-On anti-lek in de banden. Een wondermiddel, je trekt de spijker eruit en het gat dicht zich vanzelf. Dat heeft bij mij al veel ellende voorkomen.’
Behalve op de balhoofdlagers valt er verder niets af te dingen op de 26 jaar oude Kawasaki. Daar is de eigenaresse uiteraard heel blij mee. ‘Vanwege de hoge brandstofprijzen rij ik de laatste tijd minder dan voorheen, wat ik jammer vind. Het gaat dus iets langer duren voordat ik de twee ton aantik. Zolang er geen grote onverwachte kosten komen blijf ik met deze motor doorrijden. Ik ben er nog lang niet op uitgekeken.’
Kawasaki ZZR600 goed om te weten
De Kawasaki ZZR600 kwam in 1990 op de markt en was meteen een publiekstrekker. De motor was een mix van sportief en toer en met zijn vermogen van liefst 98 pk sprak de ZZR600 vooral die mensen aan die niet van een “luie” motor hielden. Qua vermogen deed de ZZR600 in de begintijd weinig onder voor menig 750cc-motor. De ZZR600 is altijd geroemd voor zijn brede inzetbaarheid. In de beginjaren was de ZZR600 een ware trendsetter in de 600cc-klasse. Er werden nationale kampioenschappen in de Supersport 600-klasse behaald. Maar daarnaast is de ZZR600 ook een motor die geschikt is voor duogebruik, een middenbok heeft en als allrounder overal inzetbaar is.
Pluspunten Kawasaki ZZR600
Comfortabel en zuinige allrounder.
Minpunten Kawasaki ZZR600
Stabiliteit bij hoge snelheid laat te wensen over.
Merkenclub
Er is een heuse Kawasaki ZZR-club waar je dus ook met een ZZR600 terecht kunt (www.zzrclub.nl). Voor slechts 1 euro per jaar kun je lid worden en toegang krijgen tot berichten en het alleen voor leden toegankelijke forum. De ZZR-club is ook te vinden op Facebook.
Met haar ZZR600 heeft Renate heel Nederland doorkruist.
Reparaties en problemen
65.000 km veer schokdemper gebroken, nieuwe schokdemper 95.000 km uitlaat gelast 113.300 km accu vervangen 115.500 km accu en spanningsregelaar vervangen 116.700 km lekke benzinekraan vervangen, reiniging carburateurs, handvatten vervangen 131.000 km km-tellerkabel vervangen 146.000 km remschijven voor vervangen 154.000 km achterwiellagers vervangen 154.800 km voorwiellagers vervangen 178.000 km uitlaat vervangen
Richtprijzen bij motorzaak
Voor een Kawasaki ZZR600 betaal je in een motorzaak rond de 1500 euro. Met uitschieters naar boven en naar beneden.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
