Wat zou jij doen wanneer je een winkelcentrum voor je alleen had? Fred Crosset en Christophe Bruand weten het wel…
Terugblik: Met de motor op het ijs
Je denkt bij het lezen van deze kop waarschijnlijk direct aan ijsspeedway, maar het kan duidelijk ook anders. En inderdaad, het is in dit geval ook nog eens de overtreffende trap met een zijspan. Schaatskenners zien waarschijnlijk direct dat deze foto in Dokkum is gemaakt tijdens de Elfstedentocht van 1997, de tot nu toe laatste die werd verreden. Mede dankzij het werk van de cameraman in het span, keken 9,2 miljoen kijkers minstens één minuut naar de editie van 1997 en dat was een absoluut kijkcijferrecord.
Terugblik: Bijzondere band Jarno Janssen en Roelof Waninge
Ook de beroemde valpartij in de kopgroep werd haarfijn vastgelegd, tot grote vreugde van NOS-regisseur Martijn Lindenberg. Het was volgens De Telegraaf van 6 januari 1997 zelfs een van de momenten waarop Lindenberg zijn ervaring wist te gebruiken. ‘Natuurlijk mede dankzij cameramensen en motorrijders, die soms halsbrekende toeren uithalen voor de fraaie plaatjes’, aldus een bescheiden Lindenberg in een reactie daarop. En dat met een gevoelstemperatuur die lag rond de -10 tot -15, en bij windvlagen soms zelfs nog een paar graden lager!
Foto-info
| Fotograaf | Jan Boer |
| Jaar | 1997 |
| Onderwerp | Elfstedentocht |
Wetenswaardigheid
Er is binnen MotorNL nog een link met de Elfstedentocht. Marien Cahuzak en Nick Glättli behoren namelijk tot de ‘rijdende leden’ van de Koninklijke Vereniging De Friesche Elf Steden en zijn daarmee twee van de weinige motorrijders die elk jaar weer hopen op diepe vrieskou. De vader van Marien reed de tocht van ’97 overigens succesvol uit.
Dakar 2021: de KTM-rijders zijn er klaar voor (VIDEO)
Red Bull Media House heeft de eerste aflevering van een miniserie gewijd aan het speciale ras der woestijnrijders. De eerste twee weken – als alles door gaat – zal dit ras ons plezieren met topsport en waanzinnige beelden. De hoofdrolspelers Price, Sunderland, Sanders en Walkner hebben duidelijke ideeën over wat te doen in 2021.
‘Als je denkt aan alle coureurs die de afgelopen 18 jaar geprobeerd hebben een Dakar te winnen, dan zal er vroeg of laat iets misgaan.’ Aan het woord Sam Sunderland, kampioen in 2017. Hij is voor 2021 een van de drie speerpunten van het KTM-squadron. Van de aanloop naar de beroemdste rally ter wereld heeft Red Bull een miniserie gemaakt. De serie is te zien op Red Bull TV en ook op Youtube.
Eén nederlaag is niet genoeg
BMW en Honda slaagden erin een overwinning op hun naam te schrijven in het nieuwe millennium. De Mattighofen waren de afgelopen 20 jaar nagenoeg onverslaanbaar. KTM won met de 660, met de legendarische 950, met de 690 en met de 450. Meoni, Sainct, Roma, Despres, Coma: kies de coureur waarvan jij vindt dat hij bij de mooiste overwinning past. Price, Sunderland en Walkner zien alleen de lange lijst van KTM-kampioenen en voelen de druk. De Australiër heeft echter duidelijke ideeën over het programma voor de nabije toekomst: ‘We willen Dakar terug.’
Een ander jaar
Sunderland benadrukt het vreemde jaar 2020: ‘Het was frustrerend, vooral omdat we er niet in slaagden om het ritme van de wedstrijden, van de trainingen, bij te houden.’ Matthias Walkner zegt: ‘We zijn al zeven, acht maanden weg, maar nu pas heb ik het goede gevoel in het zadel.’
Dakar 2021: de geheimen van de 43e editie
De video toont ook een paar seconden van Fabrizio Meoni, vereeuwigd in zijn eerste zegevierende aankomst aan het Lago Rosa, maar dan verschuift de focus naar de nieuwe aankomst in het fabriekssquadron.
Onweerstaanbare charme
Daniel Sanders, winnaar van de Six Days in 2019, kwam pas in 2020 bij het team. De 26-jarige werd onmiddellijk ‘geadopteerd’ door Jordi Viladoms. De Spanjaard verwelkomde hem later in het jaar al in Spanje waar hij zich vertrouwd kon maken met het team en de specifieke trainingsmethode.
Sanders zal het niet makkelijk hebben gehad met drie coureurs van het kaliber van zijn teamgenoten: ‘De Dakar winnen is zo belangrijk dat je de overwinning weglegt als een goede fles wijn. Af en toe neem je een slokje om hem te onthouden,’ legt Sunderland uit. Walkner was het eens: ‘Je weet niet of zoiets ooit nog eens zal gebeuren. Het is een unieke race, in 9.000 kilometer kun je niet verwachten dat je alles onder controle hebt, het is onmogelijk. Price herinnert zich de 2019 editie: ‘Ik dacht dat ik met die blessure niet meer dan en paar dagen zou kunnen meedoen, maar ik kreeg er een andere titel door.’
Dubbeltest: AJP PR7 vs. Yamaha Ténéré 700
Als offroad net zo zwaar meetelt als weggebruik, is outsider AJP PR7 plotseling wel een concurrent van de Yamaha Ténéré 700. Zeker met iemand in het zadel die ONK cross en op wereldniveau enduro’s reed.
AJP PR7
Als onbekend zelfs bij deze schoonheid onbemind maakt, eet ik mijn hoed op. Deze Portugese avonturier verleidt vanaf grote afstand en laat de fantasie op hol slaan. Deze test is hem op het ranke lijf gesneden. Buit hij het offroadvoordeel uit?
Yamaha Ténéré 700
Hij heeft niet alleen zijn naam mee, maar staat ook wijd verbreid bekend als avontuurlijke motorfiets die elke cent waard is. Alleen moet de Ténéré 700 zich deze test net zo veel bewijzen in het onverharde en daarin treft hij een waardig tegenstander.
| Testlocatie | ActionPlanet Spaarnwoude en de rest van Nederland |
| Omstandigheden | Broeierig heet |
| Temperatuur | Rond de 30 graden |
| Testkilometers | 225 |
| Bijzonderheden | fijn zo’n gastrijder die in het onverharde van wanten weet |
AJP PR7
AJP vervaardigt al sinds 1987 motoren, maar voor de zekerheid stellen we het nogmaals voor. Het merk is het geesteskind van de Portugese broers Antonio en Jorge Pinto. AJP bouwt modellen van 125 tot 650 cc en deze PR7 is de zwaarste motorfiets van de hele range. Het is tegelijk de enige allroad van AJP dat verder nog tien hardcore enduro- en zeven supermoto-motoren bouwt.
Spectaculair meer vermogen
Hiermee is AJP kort voorgesteld. Om het voorstelrondje af te maken introduceren we gastrijder Bas van Hunnik. Op zijn vijftiende reed de eigenaar van de Hilversumse motorzaak Scoots & More al in het ONK motorcross. Daarna stapte hij over op enduro, waarin hij het tot Nederlands kampioen schopte en verschillende malen reed in het Nederlandse Trophy Team. Bas neemt vanzelfsprekend de offroadkilometers voor zijn hoede en ik – zei de gek – die op de weg.
Ongeacht de ondergrond vallen direct een paar dingen in het oog bij het plaatsnemen op de PR7. De motor is extreem smal tussen de knieën, omdat de zestien liter benzine onder het zadel zitten. AJP heeft een heilig geloof in twee zaken: massacentralisatie en zo min mogelijk elektronica.
Zoals het een serieuze allroad betaamt, is het zadel smal en hard. Volgens de specificaties staat het 920 millimeter boven de grond, maar omdat het zo smal is kun je beter met de voeten aan de grond dan op de Yamaha. De afstand tussen buddy en voetsteunen is zo klein dat het eerder als een sportmotor dan een allroad voelt.
Van een sportmotor is echter absoluut geen sprake. Het eencilindertje produceert slechts 28 pk. Een Powerpack (€ 995,-), bestaande uit een andere in- en uitlaat en ECU, schroeft dat spectaculair op naar 54 pk. Een nadeel: de PR7 blaft dan direct als een hardcore endurofiets. AJP werkt aan een tussenoplossing met nog wel flink meer vermogen, maar minder decibellen.
Immens gewichtsverschil
Het mag duidelijk zijn dat de PR7 op straat geen krachtpatser is, maar hij voelt sterker dan de 28 pk doen vermoeden.
De motor komt perfect mee met het verkeer en heeft een serieuze topsnelheid in huis. Op die illegale snelheden bewijzen zowel het windscherm als het rijwielgedeelte zich. De eerste zet je goed uit de wind, de tweede geeft geen krimp.
Enduroman Bas plaatst een paar kanttekeningen bij het blok. ‘Voor mij is de AJP te lang gegeard. Geef mij maar een levendige fiets. Op een smal pad tussen twee rijen bomen, knal je nooit 170 km/u. Vooraan zou ik een kleiner tandwiel monteren. Bij kruip-door-sluip-door rij ik het liefst gedoseerd in de tweede versnelling. Op de PR7 moet het in één, omdat hij anders te bokkerig wordt.’
Hoewel Bas het liefst op koppel rijdt en aangeeft niet van ‘opgefokte dingen’ te houden, mist hij in het terrein toch wat vermogen. ‘Met een paar pk’tjes achter de hand kun je makkelijker spelen dan wanneer je zo’n ding continu op de toppen van zijn pieken rijdt. Overigens is de koppeling werkelijk perfect en prima te doseren.’
In het terrein maakt de vreemde zitpositie met opgetrokken knieën plaats voor een prima staplek op de stepjes. Op de weg slaat de AJP PR7 geen gek figuur, maar in het zand valt alles op zijn plek. Daar buit hij met zijn superieure vering zijn offroadkwaliteiten maximaal uit. Het gewichtsverschil met de Yamaha is immens groot en dat maakt de Portugees absoluut de beste fiets van dit duo in het onverharde. Toch zit er wel gewoon een stuur- en contactslot op om er een echte allroad van te maken. Geinig is de immense tablet voor je neus. Naast het minuscule dashboard geeft het bakken met informatie en verbind je letterlijk met de rest van de wereld. Het is de enige ‘stijlbreuk’ met de verder elektronicaloze AJP die bewust niet over zaken als ABS of een startbeveiliging op de jiffy beschikt. Dat soort zaken kunnen alleen maar stuk gaan op de reis van je leven dwars door Afrika.
Huh? Geen ABS?
Nieuwe motoren in Nederland zijn verplicht uitgerust met ABS, of met een gecombineerd remsysteem. Op de AJP ontbreken deze twee veiligheidsnetten. Is de motor wel legaal? Dat is hij weldegelijk, de motor behoort tot de categorie L3e-A2E. De AJP PR7 is een officiële enduromotor en die hoeven geen ABS te hebben. Voor AJP is dat een prettig gegeven, want ABS vraagt om flink wat elektronica en daaraan hebben ze een broertje dood in Portugal.
Pluspunten AJP PR7
Laag gewicht, opgebouwd uit mooie spulletjes, doordacht ontwerp, waanzinnig avontuurlijk uiterlijk, offroadbeest
Minpunten AJP PR7
Kniehoek bij straatgebruik, geen krachtpatser, duurder dan de Yamaha, lang gegeard bij offroadgebruik
Yamaha Ténéré 700
‘Bammm’, met een flinke klap landt de Yamaha Ténéré 700, nadat Bas hem iets eerder het luchtruim liet kiezen. Zelfs voor een ongeoefend oog is het zichtbaar dat het eenvoudiger offroadrijden is op de zestig kilo lichtere AJP. Hetzelfde ongetrainde oog ziet echter ook dat het plezier er niet onder lijdt en dat er nog verdomd veel mogelijk is met de Yamaha. Al is het soms flink werken op de gladde ondergrond.
Blok is een zegen
De combinatie Yamaha en zachte vering is gastrijder Bas niet vreemd. Hij herkent het van de WR’tjes, waarmee hij vroeger enduro’s betwiste. De vering daarvan moest je echt aanpakken en dat geldt eigenlijk ook voor de Ténéré 700. De volledig instelbare ZF-vering van de AJP is zo uit het krat klaar voor het grote werk. Toch verteert de Yamaha ook met standaardvering nog flink wat offroadmartelingen.
Het is puur omdat de AJP er naast staat, dat nadelen meer in het oog springen. Voor Bas zijn dat er twee: het hogere gewicht en het hoge zadel. ‘Iemand met minder offroadervaring dan ik dondert – ondanks een uitgestoken voetje – gewoon om als hij dwars gaat. Dat hou je echt niet tegen. Toch rijdt de Ténéré 700 ontzettend makkelijk in het terrein.’
Op de weg heeft de Yamaha zich al dubbel en dwars bewezen. De licht sturende motorfiets is zo puur als wat en brengt bakken vol plezier aan de man of vrouw aan het stuur. Het is fascinerend dat je, door het vergelijk met de AJP, je zo bewust bent van iets basaals als een benzinetank. Op de PR7 heb je niets tussen de benen, op de Ténéré 700 een echte tank, die bovendien vrij hoog is. Het draagt bij aan het gewichtiger gevoel van de Japanner.
Het blok is zowel op als naast de weg een zegen. Het draait heerlijk soepel en voelt zich op alle ondergronden thuis. Je kunt ermee knallen op een bergweg, maar net zo gemakkelijk tokkelen op een technische passage in een offroadroute. Tandwielfabrikanten hebben een goeie aan Bas. Net als op de AJP zou hij een kleiner voortandwiel monteren om het blok nog gretiger te laten reageren. ‘Door het hogere vermogen kan ik de Ténéré 700 in het terrein wel goed in de tweede versnelling rijden.’
Zuurverdiende centen
Bij het napraten hebben we het vanzelfsprekend over Bas’ favoriet. Dat de Ténéré 700 het duel op de weg wint, spreekt voor zich, maar kiest een offroader als hij toch voor de Portugees? Het verrassende antwoord is nee. ‘Ik neig meer naar de T7 als ik met mijn zuur verdiende geld iets moet kopen. Die motorfiets is breder inzetbaar en nog goedkoper ook.’
De prijs van de AJP is inderdaad wel een ‘dingetje’. Zeker omdat de Ténéré 700 zo’n scherp prijskaartje heeft. Toch vraagt KTM bijvoorbeeld ook zo maar € 13.900,- voor een 690 Enduro R. Natuurlijk heeft die meer vermogen dan een PR7, maar in vergelijking met de Ténéré 700 is het ook geen koopje. Een relatief hoog prijskaartje is het tragische lot van een in kleine aantallen geproduceerde Europese motorfiets. Of noem het voor mijn part avonturen-kunstwerk, want de PR7 ziet er uitermate gelikt uit.
Nu we het toch over rationele zaken als zuurverdiende centen hebben is het tijd voor onderhoudsintervallen. De PR7 heeft om de vijfduizend kilometer aandacht nodig, bij de Yamaha is dat om de tienduizend. Al scheelde het maar een haartje of de Ténéré had al veel eerder – drastisch – onderhoud nodig gehad. Het ABS is uitschakelbaar met een knop op het dashboard. Dat moet iedere keer opnieuw gebeuren als je de motor start. En ja, dat moet ook als je de motor uitzet met de killswitch. Een keer vergat Bas het, waarna hij op een haar na de sloot in dook. Bij de remmen tekenen we een gelijkspel op. De Yamaha presteert beter op de weg, de AJP in het zand. Voor beide motoren geldt dat de remkracht op de weg niet overhoudt. Knijpen is het devies.
Pluspunten Yamaha Ténéré 700
Breed inzetbaar, fijn blok, goedkoper, uitstraling
Minpunten Yamaha Ténéré 700
Zwaarder, remwerking houdt niet over, vering in offroadwerk
Allroadavontuur in de polder
Iedere tweede zondag van de maand (tussen april en november) kun je voor slechts 25 euro jouw allroad de sporen geven in de speeltuin die ActionPlanet Spaarwoude heet. Noord-Holland heeft geen uitgestrekte woestijnen, gravelwegen of knippenpaden, maar het uitgestrekte terrein van ActionPlanet biedt offroaduitdagingen genoeg. Open uitlaten zijn niet welkom, maar elke andere allroad wel. Zie voor meer informatie: www.actionplanet.nl.
Herman Brusselmans: ‘Ik droom over sneeuwman die rijdt op een Moto Morini Corsaro’
Een droom, die ik al meermaals heb gehad, is die over een sneeuwman die rondrijdt op een Moto Morini Corsaro. Die heeft de uitlaatpijpen redelijk hoog, en hoe verder de sneeuwman vordert, hoe meer hij smelt. Op den duur is er alleen nog z’n hoofd over. Dit wil remmen, maar een hoofd kan niet remmen, daar zijn handen en/of voeten voor nodig. Dus het hoofd van de sneeuwman is veroordeeld om te blijven rijden, tot de benzinetank van de Morini leeg is. Ik schiet dan wakker uit deze droom en heb in m’n halfslaap medelijden met het hoofd van de sneeuwman. Het is volgens mij logisch dat je in de winter vaker over sneeuwmannen droomt dan in de zomer. In de zomer droom je dan weer vaker over een zwembad waarin een naakte operazangeres is verdronken. Overigens mag je niet meer ‘sneeuwman’ zeggen, dat is seksistisch. Je moet zeggen ‘sneeuwpersoon’. Oké, dat zal ik in het vervolg doen.
Zo’n Moto Morini Corsaro, die wilde ik ooit aanschaffen, omdat ik een motor wilde van een merk dat je zelden aantreft in het straatbeeld. In Vlaanderen bleek er echter geen enkele dealer van Moto Morini te vinden. Dus ging ik op zoek naar een machine van een ander bijzonder merk. Dat werd de 1200cc-Buell X1 Lightning. Daar waren wel dealers van, omdat Buell immers verkocht werd in Harley-Davidson-showrooms. Ik had met de X1 veel bekijks. Als ik ’m ergens parkeerde, werd ik al meteen omzwermd door een aantal mensen, meestal mannen, die vroegen: ‘Wat is dat voor een motor?’ ‘Een Buell’, zei ik dan. ‘Dat is een merk uit Finland en in het Fins betekent “buell” “bliksem”.’ Op een keer stond er tussen dat soort omstanders een gozer die van Finse afkomst was en die zei: ‘Buell betekent helemaal niet bliksem in het Fins.’ ‘Nee, wat betekent het dan wel, wijsneus?’, zei ik. ‘Buell is in het Fins een woord dat niet bestaat’, zei hij. ‘En een klap tegen je kanis, bestaat die dan wel in het Fins?’, zei ik pissig, waarop de man, een ongeveer 80-jarige klojo, wegrolde in z’n rolstoel. Het is niet omdat je van Finse afkomst én invalide bent, dat je te veel praatjes moet hebben.
Hoe dan ook, met de Buell heb ik tien jaar lang rondgesjeesd, van 1999 tot 2009. Tien jaar met dezelfde motor, dat is voor iedere normale motorrijder een eeuwigheid en op den duur wil je wel eens wat nieuws. Ik besloot om niet bij Buell te blijven, omdat hun toentertijd nieuwe modellen simpelweg niet mooi genoeg waren. Zodoende ging ik m’n ogen ergens anders de kost geven, bij Honda, Suzuki, Yamaha, Kawasaki, BMW, Ducati; noem maar op. Het scheelde niet veel of ik had een Ducati Monster aangeschaft, maar die was toen zo populair dat ongeveer iedereen een Monster had. Het is niet zo dat ik altijd maar weer origineel wil zijn, maar een Monster bezitten is compleet het tegenovergestelde van origineel, wat me ook niet aan te raden lijkt.
Herman Brusselmans: ‘Motorrijden is altijd een doekje tegen het bloeden’
Op een keer verzeilde ik bij de dealer van Triumph. Dat was een leuke man, en z’n vrouw, die meedraaide in de zaak, was ook een leuk persoon. Ik had meteen een voorliefde voor de Street Triple 675 R. Die heeft de uitlaatpijpen wel hoog, zodat ik aan de dealer vroeg: ‘Als er een sneeuwman op de Triple rijdt, smelt die dan niet algauw?’ ‘Dat wel’, zei de dealer. ‘Maar ja, zelfs als alleen nog z’n hoofd overblijft, kan dat blijven doorrijden tot de tank leeg is.’ Dat was een reactie die me aanstond en ik kocht de Triple, die ik nu nog steeds in bezit heb, net als de later aangekochte Street Twin 900 en Thruxton 1200. Sinds ik de Triple heb, blijf ik wel geregeld dromen over een sneeuwpersoon op een motor, maar deze droom komt alleen voor in de winter. In de zomer verdrinken er wel steeds naakte operazangeressen in een zwembad, en zo is het in ieder seizoen altijd wat.
Bestel MOTO73 en Promotor nu online en betaal geen verzendkosten
Medio april, nog middenin de coronacrisis, besloten wij tijdelijk geen verzendkosten te berekenen bij het bestellen van losse edities in onze webshop. Zodat iedereen zonder de deur uit te moeten zijn of haar favoriete magazine kon bestellen en gratis thuis geleverd te krijgen.
In juli besloten we deze actie, die eigenlijk eind juni zou verlopen, te verlengen tot nader bericht. Om het makkelijker te maken de 1,5 meter afstand van elkaar bij het bladenrek te houden.
Nu zijn wederom weer veel van de ‘bladenrekken’ door de lockdown gesloten. En is deze promotie nog steeds actief. Wat ons betreft hoef je dus de deur niet meer uit. Kijk snel op www.motor.nl/editie bestellen welke editie je zou willen bestellen.
Wil je iedere editie thuis ontvangen? Word dan abonnee. Kijk op www.motor.nl/abonneren voor de mogelijkheden.
Weet je nog niet precies welk magazine je favoriet is of welke het beste bij je past? Hier kun je er alvast een aantal proeflezen; https://www.motor.nl/promotie/proeflezen/
Nieuw: Ural GEO Limited Edition
Ural GEO Limited Edition. Een speciale serie van de tweewielaangedreven Ural-zijspan, uitgevoerd voor off-road en met de hand geschilderd in geometrische camouflage. Prijs? 22.200 euro.
Driewieler voor bejaarden
Zestig procent van de Oeral-zijspannen die jaarlijks worden geproduceerd, worden verkocht in de Verenigde Staten. Daar is de Russische driewieler een heel interessante motor voor veel niet al te jonge motorrijders.
Al enige tijd wordt in de VS elk jaar een speciale gemaakt. Dit keer was het de beurt aan het model GearUp. dat de basis vormt voor de GEO Limited Edition. De Ural GEO Limited Edition is een zijspan verrijkt met nuttige off-road accessoires.
De luchtgekoelde boxer-twin heeft een cilinderinhoud van 749 cc en levert 41 pk bij 5.500 tpm; hij heeft brandstofinjectie, een vierversnellingsbak plus achteruit- en asaandrijving, tractie op het wiel van het zijspan is ook verzekerd door een verbindingsas in te schakelen. Op de 19-inch wielen passen knobbelige Heidenau K37’s.
De camouflagelak heeft geometrische patronen in vier kleuren. Der Ural is met de hand geschilderd, zodat elk van de twintig geleverde fietsen anders is dan de andere.
Het bijzondere verhaal van Rikus Lubbers, de eerste mondiale kampioen zijspancross ooit
Off-road accessoires
De vering met Nitron stikstof schokdempers is volledig instelbaar, de remmen zijn geleverd door Brembo en de twee-in-een uitlaat is gemaakt door de Italiaanse GPR. Er zijn buisvormige bagagerekken, een extra benzinecontainer van RotopaX, een windscherm, handbeschermers, het onvermijdelijke reservewiel, schijnwerpers en een USB-aansluiting voor het opladen van apparaten en het aansluiten van navigatie. Het gewicht is 331 kg.
Levering van de Ural GEO Limited Edition
De 20 Ural GearUp’s GEO Limited Edition wordt deze maand afgeleverd bij Amerikaanse dealers. De prijs is vastgesteld op 26.999 dollar, zo’n 22.000 euro.
Marc Márquez z’n MotoGP-uitlaat is te koop
Met de uitlaat van de 2018 en 2019 Honda RC213V van Marc Márquez bezit je een stukje MotoGP-geschiedenis waarin de HRC-coureur de zwaarste motorraceklasse geselde.
Als je met de handen in je haar zit over een kerstcadeau voor een veeleisende MotoGP-fan. Wat zou hij of zij vinden van de uitlaatpijp van Marc Marquez’ Honda RC213V MotoGP-motor?
Het is niet bepaald een volledige systeemuitlaat, hoewel het ongeveer evenveel kost als een volledig titanium uitlaatsysteem van Akrapovič. Het exclusieve stukje uitlaat kost 330.000 yen of een kleine €2.700,-!
Uitlaat van kampioens-Honda RC213V
In totaal liggen zeven van die gewilde bureau-ornamenten voor het grijpen, elk afkomstig van een RC213V- en 2019-edities van de iconische – en recordbrekende – Repsol Honda MotoGP-machines. Dat betekent dat alle onderdelen originele onderdelen zijn die de zesvoudige MotoGP-kampioen hebben geholpen om een andere titel voor zich op te eisen.
Marc Márquez: ‘Ik zou mijn negende titel winnen’
Elke uitlaat wordt verzegeld geleverd in een glazen doos en is gemonteerd op een voetstuk met HRC-platen die het onderdeel bevestigen. Daarnaast wordt elke uitlaat geleverd met een HRC-boek dat betrekking heeft op het jaar dat overeenkomt met de uitlaat. Een certificaat van echtheid ontbreekt natuurlijk nirt.
Dus, als de euro’s branden in je kontzak, check dan snel honda.co.jp. Reken erop dat PostNL vanwege alle drukte pakjes niet op tijd kan bezorgen.
Nieuwe Magni Italia 01/01; eerbetoon aan Arturo
De Magni Italia 01/01 is een sportmotor met retrolijnen aangedreven door het driecilinderblok van de MV Agusta Brutale 800. Talrijke onderdelen zijn gemaakt in Italië: vering, velgen, remmen… allemaal met een look geïnspireerd door het verleden. De Italia 01/01 heeft dat unieke en onderscheidende karakter van de motoren die Arturo Magni ooit bouwde.
Magni had diepe band met MV Agusta
Vijf jaar geleden overleed Arturo Magni, de oprichter van Magni. Hij was ook de man die tot 1976 directeur van MV Agusta Racing Department. Magni droeg bij aan 37 constructeurstitels en 38 wereldkampioenschappen. In zijn eigen bedrijf heeft Arturo altijd zijn motorfietsen gemaakt met een uniek en onderscheidend karakter. In zijn werk liet hij een sterke verwantschap zien met MV Agusta en met de geschiedenis van het Italiaanse motorrijden in z’n geheel.
Zijn belangrijkste projecten werden gekenmerkt door sportieve lijnen en lay-out, met duidelijke verwijzingen naar motoren uit de jaren ’60 en ’70. De kleur rood, het symbool van de overwinningen van Italiaanse motoren en auto’s over de hele wereld, stond centraal. Vijf jaar na zijn dood, wil Magni hulde brengen aan Arturo. Zo ontstond de nieuwe Italia 01/01, een sportmotor met een retrosmaak, voortgedreven door het driecilinder blok van de MV Agusta Brutale 800.
Mooi blauw: 2021 MV Agusta Superveloce Alpine
Zicht op mechanische structuur
Het frame is een open wiegframe en het rijwielgedeelte is gemaakt door Magni met updates in de geometrie. De lijn van de motorfiets kenmerkt zich door een detail dat in veel door Arturo ontworpen modellen aanwezig is geweest. Het zadel en de brandstoftank, die herinneren aan de vormen van historische MV Agusta racemotoren, zijn strak en licht van vorm. Ze zijn speciaal ontworpen voor dit model. De halve kuip is een accessoire dat Arturo op veel van zijn modellen wilde hebben, want ‘de tophalf geeft de motor een sportieve look, maar laat ook al het moois van de mechanische structuur van de motor in het zicht.’
Magni Italia 01/01: unieke Italiaanse onderdelen
Om de Magni Italia 01/01 nog exclusiever te maken, zijn er ook Italiaanse onderdelen gebruikt. Naast het MV Agusta blok is het remsysteem van Brembo. Het heeft het twee 320 mm voorremschijven met vierzuigerremklauwen en een enkele 230 mm lange remschijf achter met een tweezuigerremklauw. Oram heeft de vering verzorgd en heeft de motorfiets uitgerust met een – exclusief gemaakte – vork met klassieke lijnen en 43 mm vorkpoten. Het doet denken aan de historische GP-vorken van de jaren ’70. Voorvork en achterschokbreker zijn volledig instelbaar. Ook de velgen werden gemaakt in Italië, door JoNich Wheels. Het zijn 18″ gespaakte velgen, speciaal ontworpen voor deze Magni en geschikt voor tubeless banden. Ariete leverde de bruine handvatten.
Ducati Roma kalender wordt strip over de stad
Het 2021 Ducati-nieuws is door de beroemde cartoonist Roberto Recchioni geportretteerd in de beeldtaal van Rome. De kalender is beschikbaar in een beperkte serie van 499 stuks, verkrijgbaar bij Ducati Roma.
Sinds 2013 is Ducati Roma de vooruitgeschoven positie van ‘Borgo Panigale’ in de Italiaanse hoofdstad. Dankzij de twee winkels wakkert Ducati Roma de passie van duizenden Romeinse Ducatisti aan.
‘Traditioneel geeft Ducati Roma aan klanten een kalender van het komende motorjaar. Dit jaar hebben we besloten om onze juwelen – de Ducati’s – te vereeuwigen met illustraties die de Ducati-waarden sportiviteit, prestatie en Italiaanse stijl het best kunnen weergeven. Die illustraties zijn gemaakt door de bekende cartoonist en Ducatista Roberto Recchioni,’ zegt Luca Nanni, directeur van Ducati Roma.
Cartoonist Roberto Recchioni
Roberto Recchioni is naast een van de beroemdste cartoonisten van Italië ook motorrijder, een liefhebber van de schoonheid van Ducati. Zozeer zelfs dat hij dat vaak benadrukt op zijn sociale media.
Op de cover van de speciale kalender staat het symbool van de Ducati, vertegenwoordigd door de gloednieuwe Panigale V4 SP. Bladerend door de kalender kom je langs de vele nieuwe producten van Ducati. Ze worden in de context van de seizoenen en de mooiste stad ter wereld vertaald door de fantasierijke verbeelding van Roberto Recchioni.
Suzuki GSX-R1000R Legend Edition: welke kampioen kies jij?
Januari bijvoorbeeld is gewijd aan de nieuwe Multistrada V4. De motor heeft het vermogen om alle wegen te domineren, zelfs de moeilijkste. Het nieuwe Monster is verbeeld in de stad voor de zetel van Gregorio VII, terwijl de nieuwe en duistere Scrambler Nightshift en 1100 Dark PRO de Romeinse nachten uitdagen. De Panigale V4 daarentegen, is afgebeeld leunend in de bochten van het thuiscircuit van Vallelunga. Tot slot stijgt uit een van de winkels van Ducati Roma – de Foro Italico-locatie – de Streetfighter V4 op. De kalender bevat ook de exclusieve Lamborghini Diavel 1260 en de kostbare Superleggera V4, die passeert de finish in december.
De Ducati Roma 2021-kalender wordt geproduceerd in een beperkte serie van 499 stuks, waaronder 50 nominale stukken en nog eens 50 op maat gemaakte voor de meest trouwe leden van de Ducati Club Roma.
