vrijdag 11 juli 2025
Home Blog Pagina 322

Bizarre ontknoping WK Endurance: Wayne Tessels ‘even’ wereldkampioen

Door
Asse Klein
-
0
ChromeBurner RAC41 Honda waande zich voor even wereldkampioen. Met in het motorpak links Chris Leesch, rechtsonder Jonathan Hardt en rechtsboven Wayne Tessels.
ChromeBurner RAC41 Honda waande zich voor even wereldkampioen. Met in het motorpak links Chris Leesch, rechtsonder Jonathan Hardt en rechtsboven Wayne Tessels.

Een filmscenario speelde zich af tijdens de Bol d’Or. In het laatste half uur van de 24-uursrace op Paul Ricard draaide de strijd om de Superstock Endurance-wereldtitel om Wayne Tessels en zijn ChromeBurner RAC41 Honda. De Nederlander bracht de motor in zijn laatste stint als tweede over de finish in de Superstock-klasse, wat voldoende was om wereldkampioen te worden. Een aantal uur na de race veranderde alles en was Tessels zijn wereldtitel alweer kwijt.

Foto’s: Florian Meuret, EWC

Wayne Tessels begon met ChromeBurner RAC41 Honda als leider in de Superstock-klasse van het WK Endurance aan de laatste race van dit seizoen. De onderlinge verschillen waren echter heel erg klein. De teams in de top-vijf stonden slechts 20 punten uit elkaar en dan te bedenken dat er nog 85 punten te verdelen waren tijdens de 24-uursrace op Paul Ricard in Frankrijk. ChromeBurner RAC41 Honda kwalificeerde zich slechts als elfde. Geen ideale uitgangspositie zou je denken, maar in het WK Endurance is de kwalificatieplek minder belangrijk en gaat het enkel om het gezamenlijke tempo van de rijders in de race. Tessels vormt een team met Chris Leesch uit Luxemburg en Jonathan Hardt uit Frankrijk. De kracht van dit trio is dat zij allen ongeveer hetzelfde tempo kunnen rijden en dat heel lang kunnen volhouden. Dit lieten zij in de race opnieuw zien, al leken zij in de eerste uren de kans op de wereldtitel te verspelen. ChromeBurner RAC41 Honda kreeg tot twee keer toe problemen met de verlichting. Door de extra pitstops en reparatietijd vielen ze terug naar een vijftiende plaats in de Superstock-klasse.

De sensationeelste transfers in de MotoGP. Wordt Marc Márquez de volgende?

Vooraan liep alles op rolletjes voor National Motos Honda, die als tweede in het kampioenschap aan de race was begonnen. Doordat het na acht en zestien uur racen aan de leiding reed – en daarvoor punten behaalden – had National Motos Honda de koppositie in het WK overgenomen. Daarachter reed ChormeBurner RAC41 Honda een sterke inhaalrace. Gedurende de nacht kwam het team terug naar een derde plaats. In de ochtend en begin middag – in de laatste acht uur – kroop ChromeBurner RAC41 Honda naar nummer twee en leider National Motos Honda toe. In het laatste uur reed de top-drie binnen een minuut van elkaar. Maar er was iets buitengewoons nodig om National Motos Honda met rijders Sébastien Suchet, Valentin Suchet en Guillaume Raymond nog van de wereldtitel af te houden.

ChromeBurner RAC41 Honda waande zich voor even wereldkampioen. Met in het motorpak links Chris Leesch, rechtsonder Jonathan Hardt en rechtsboven Wayne Tessels.
ChromeBurner RAC41 Honda waande zich voor even wereldkampioen. Met in het motorpak links Chris Leesch, rechtsonder Jonathan Hardt en rechtsboven Wayne Tessels.

Vlak voor de finish

Het bleek maar weer eens dat een race – zelfs over 24 uur – pas beslist is wanneer de finishvlag is gevallen. Voor Tessels en ChromeBurner RAC41 Honda gebeurde er een wonder. Met nog 25 minuten op de klok kreeg National Motos Honda een technisch probleem. Het team moest diverse keren de pitbox opzoeken en viel ver terug, nadat het praktisch de hele race had geleid. Coureur Suchet sloeg van verslagenheid en teleurstelling met zijn hoofd op de tank.

Kort daarvoor had ChromeBurner RAC41 Honda net zijn laatste pitstop gedaan en had Tessels de plek op de motor overgenomen van Leesch. ‘Ik zag ineens op het scherm (tijdens het rijden) dat National Motos Honda in de pits stond en later zag ik het ook op mijn pitbord. Ik kon het eerst niet geloven’, vertelde Tessels achteraf. De 29-jarige Nederlander mocht de Honda naar de finish brengen en het werd zijn meest bijzondere rit uit zijn carrière. Achter winnaar Team 33 Louit April Moto kwam Tessels met ChromeBurner RAC41 Honda als tweede Superstock-team (zevende overall) over de finish. Dit was voor ChromeBurner RAC41 Honda voldoende om zich Superstock Endurance-wereldkampioen 2023 te mogen noemen. Voor Tessels een jongensdroom die uitkwam: ‘We hadden een moeizaam begin, maar daarna hebben we ons knap terug geknokt. In de laatste stint viel het onze kant op. Ik race al zo’n twintig jaar, maar dit is toch wel het meeste bijzondere moment uit mijn carrière.’

Wayne Tessels (41) passeert juichend als kersverse wereldkampioen de finishlijn. Helaas was het juichen maar voor even…

Gediskwalificeerd

De vreugde over de wereldtitel sloeg al snel om in grote teleurstelling. Een aantal uur na de race werd ChromeBurner RAC41 Honda gediskwalificeerd, omdat de brandstoftank niet voldeed aan het technisch reglement. Doordat ze geen punten behaalden tijdens de Bol d’Or zakte het team van Tessels naar de vijfde plaats in het kampioenschap. De Superstock-wereldtitel ging naar Team 33 Louit April Moto met Christian Gamarino, Simone Saltarelli en Kevin Calia.

Wayne Tessels op weg naar IDC Superbike titel

Maandagmorgen 18 september had Motor.NL nog contact met een teleurgestelde Tessels: “Pff dit is natuurlijk een enorme domper. Het is totaal geen kwade opgezet geweest. Er zijn vier metingen gedaan met de brandstoftank, waarvan twee goed waren en twee keer was de tank 0,1 liter van de in totaal 24 liter te groot. Op basis van het gemiddelde van de metingen zijn we gediskwalificeerd. Natuurlijk baal ik enorm, maar ik ben daarnaast nog steeds trots op onze prestatie dit seizoen.”

Hoe werkt het?

Het WK Endurance-startveld bestaat uit de EWC-klasse en de Superstock-klasse. Tijdens de race rijden alle coureurs met één en dezelfde motor. Een team bestaat tijdens de race uit drie rijders. Tijdens de trainingen is het nog mogelijk om een vierde – veelal reserve – rijder in te zetten. Er worden niet alleen WK-punten aan de finish – na 24 uur racen – verdeeld. Ook worden er punten gegeven op basis van de tussenstand na 8 en 16 uur racen. Daarnaast krijgen de snelste teams na de kwalificaties een aantal punten. Er wordt een apart WK-klassement opgemaakt voor de EWC- en de Superstock-klasse. Bij de Bol d’Or op het Franse Paul Ricard – de slotrace van 2023 – werden de punten voor de einduitslag met de factor anderhalf verdubbeld.

YART Yamaha EWC-kampioen

De winst in de EWC (Superbike)-klasse tijdens de Bol d’Or ging naar Yoshimura SERT Motul. Het Suzuki-team bestond uit Gregg Black, Sylvain Guintoli en Etienne Masson. YART Yamaha, met rijders Niccolo Canepa, Marvin Fritz en Karel Hanika, stelde met een vierde plaats de wereldtitel in de EWC-klasse veilig.

Naast Wayne Tessels kwamen er meer Nederlanders in actie. Allen kwamen ze uit in de Superstock-klasse. Ricardo Brink eindigde met 3ART Best of Bike als zevende. Het Nederlandse team Holland Motorstore Racing, met rijders Xavier van Duffelen, Martin van Ruitenbeek, Jaivy Eikelenboom en reserverijder Tomas de Vries, kwam als twintigste over de finish.

 Het racen in nacht blijft een schitterend gezicht, zoals Wayne Tessels hier laat zien.

Zien: in schuur gevonden Honda CB750 uit 1975 volledig opgeknapt

Door
Jesse Busser
-
0
Honda CB750 uit 1975

De tijd is niet al te aardig geweest voor deze Honda CB750 uit 1975. De motor wordt in een schuur, volledig onder het stof (en met een paar ontbrekende delen) gevonden door YouTuber Brick House Builds. In de video hieronder krijgt de Honda, die al sinds 1978 niet gereden heeft, de nodige liefde. De motor heeft nu de naam ‘Pati’ en wordt voor dagelijks verkeer gebruikt. Bekijk de video om de transformatie van Pati te zien.

Schuurvondst: hoe vijf containers vol Britse motorfietsen naar Groot-Brittannië gingen

2024 Kawasaki Versys 1000: een Versys voor iedereen

Door
Redactie
-
0
2024 Kawasaki Versys 1000
2024 Kawasaki Versys 1000

De Kawasaki Versys 1000 2024 zal beschikbaar zijn in drie uitvoeringen: de standaard Versys 1000, de luxere Versys 1000 S, en de topklasse Versys 1000 SE, elk aangepast aan verschillende rijdersbehoeften en voorkeuren. Deze reeks benadrukt comfort en beheersbaarheid op verharde wegen, een streven gerealiseerd door kenmerken zoals brede veerwegen en 17-inch wielen die een hoge mate van wendbaarheid bieden, samen met een krachtige 1043 cc viercilinder-lijnmotor.

Thierry scoort nieuw record: 15 landen op de motor binnen 24 uur

De standaard Versys 1000 biedt al een rijkelijke set aan voorzieningen, waaronder Cruise Control, Traction Control en Cornering Management. Daarentegen biedt de Versys 1000 S aanvullende luxefuncties zoals een TFT-display met Bluetooth-connectiviteit en handvatverwarming. De Versys 1000 SE staat aan de top met een semi-actieve elektronische Showa Skyhook vering voor een ongeëvenaarde wegligging, zich aanpassend aan continu veranderende wegomstandigheden.

Bovendien zijn deze modellen verkrijgbaar in aantrekkelijke nieuwe kleurenschema’s vanaf december, hoewel de exacte prijzen nog moeten worden aangekondigd. De motor heeft ook een bewezen staat van dienst, met Thierry Sarasyn die een wereldrecord vestigde door meer dan 15 landen in minder dan 24 uur te bezoeken met behulp van dit voertuig.

Het bereik van deze nieuwe lijn illustreert Kawasaki’s toewijding om een Versys 1000 te bieden voor elk type rijder, met een duidelijke focus op comfort, beheersbaarheid en technologische vooruitgang in elk model.

De komende jaren fors meer flitspalen in Nederland

Door
Jesse Busser
-
0

Het Openbaar Ministerie (OM) is van plan om het aantal flexibele flitsers op te schroeven, die elke paar maanden van locatie veranderen. Daarnaast staat een grootschalige vervanging en verplaatsing van de vaste flitspalen op de agenda.

Op dit moment prijken er zo’n 600 vaste flitspalen langs onze wegen, klaar om onverwachtse snelheidsduivels te betrappen. Echter, het merendeel van deze palen is toe aan vernieuwing. Het OM is voornemens om geavanceerde camera’s te installeren, die met de nieuwste technologieën meerdere rijstroken tegelijk kunnen controleren.

Superflitspaal nieuwe nachtmerrie voor Belgische motorrijders?

Fors meer flitspalen

In de komende drie jaar zal het aantal vaste flitspalen voor snelheids- en roodlichtcontroles toenemen naar maar liefst 650 stuks. Bovendien stijgt dit jaar het aantal flexflitsers van 28 naar 78. Binnen drie jaar tijd moet dit getal op 125 zitten. Het OM plant ook de plaatsing van 50 camera’s om bestuurders te betrappen, die tijdens het rijden hun telefoon gebruiken.

Jaarlijks worden er ongeveer 3 miljoen boetes uitgeschreven via vaste flitspalen, wat neerkomt op zo’n 38 procent van alle verkeersboetes. Opmerkelijk genoeg flitsen sommige palen, zoals die in Hilversum en Zwolle, in de eerste vier maanden van dit jaar slechts eenmaal, terwijl anderen in Alkmaar en Groningen gemiddeld elke 12 minuten een overtreding vastleggen.

Het CJIB heeft de meest drukke flitspalen van januari t/m april 2023 op een rijtje gezet

  • 15.130 keer in Alkmaar (N242 Provincialeweg t.h.v. Hectometerpaal 41.5
  • 14.445 keer in Groningen (Europaweg t.h.v. Sontplein)
  • 13.465 keer in Kaag en Braassem (N207 Provincialeweg)
  • 12.483 keer in Kaag en Braassem (N207 Provincialeweg)
  • 10.727 keer in Papendrecht (N3 Randweg richting A15)
  • 10.603 keer in Ede (N224 Rijksweg kruising Laarwoud richting Arnhem)
  • 9.366 keer in Westland (N211 Wippolderlaan kruising Veilingroute)
  • 9.245 keer in Gouda (Goudse Poort richting A12)

Classic GP 2023 foto’s: Randy Mamola en Kevin Schwantz waren echt terug op het TT Circuit

Door
Redactie
-
0
Classic GP Assen 2023

Het deed ergens denken aan Buurman en Buurman, want waar je tijdens de TABAC Classic GP keek, overal zag je Randy Mamola en Kevin Schwantz. Samen en altijd met de grootste lol. Volkomen logisch natuurlijk, want bij een feest als de TABAC Classic GP word je vanzelf vrolijk en gelukkig, zoals deze foto’s verduidelijken.

Classic GP 2023: MotoGP Legends, klassieke Le Mans start en een wereldpremière

Foto’s Serge Duursma / LDP International b.v.

Als je het doet, doe het dan goed en dus nam Kevin Schwantz niet een maar twee motoren mee naar Assen. De o zo bekende Suzuki uit 1994 en de o zo bekende Pepsi Suzuki uit eind jaren tachtig. Wij zijn op de redactie nog steeds aan het discussiëren welke we het mooiste vinden, maar weten het nog steeds niet (en gaan er ook nooit uitkomen).
Randy Mamola deed het op één motor, maar als dat dan de Suzuki uit 1981 is waarmee hij tweede werd in het 500cc wereldkampioenschap, dan hoor je bij ons niemand klagen.
De TT Walk of Fame in het centrum van Assen is twee tegels rijker, waarbij prachtig zichtbaar is dat de tijdgeest iets meer vat heeft op Mamola dan op Schwantz. Ach, zolang je er maar om kunt lachen, of niet Randy.
Ken je geschiedenis. Je hoeft het deze jonge fan van Schwantz niets uit te leggen. Ook dikke pluspunten voor de opvoeding, want als je zo jong al zulke mooie kleding aanhebt, komt het later wel goed.
Zelfs wanneer je zoveel succes hebt gehad als deze twee, is het even zoeken naar je naam…
Het maakt niet uit op welk niveau je geracet hebt. Sterker nog: als je niet geracet hebt, ook dan blijft een kneedown iets bijzonders. Let ook even op de ietwat jaloerse blik van Mamola. Coureurs blijven coureurs, zeker als ze tot de beroemdste ter wereld horen.

6 redenen waarom je direct moet toeslaan als je nu een occasion Yamaha MT-07 kunt kopen

Door
Marien Cahuzak
-
0
Roger van de Kuinder (rechts) van Exclusief Yamaha-dealer Van de Kuinder Motoren is de man die ons kan uitleggen waarom de MT-07 zo waardevast is.

Voor een triviant! Wat is de meest gezochte tweedehandsmotor op dit moment? Alvast een kleine tip, het is geen BMW (nee, zelfs niet dat ene type wat je altijd en overal ziet rijden). En nee, ook geen Kawasaki of Honda en ook al geen Ducati. Het is de Yamaha MT-07, misschien wel de meest waardevaste motor ooit! Maar waarom? Yamaha-expert Roger van de Kuinder is de man die het ons kan uitleggen. Precies, de Roger van Exclusief Yamaha-dealer Van de Kuinder Motoren. Al sinds 1928 gevestigd in Hilversum en dat is inderdaad lang voordat de MT-07 alweer zo’n tien jaar geleden op de markt kwam.

Foto’s: Yamaha en Motor.NL

1. Eenvoud is soms ook heel fijn

Tegenstrijdiger kan haast niet, want vooral de motoren in het iets luxere segment hebben tegenwoordig de complexheid van een cockpit, om nog maar te zwijgen over Slide By Brake, radarsystemen en cilinders die automatisch worden uitgeschakeld om het benzineverbruik te verlagen. De MT-07 heeft daarvan precies helemaal niets. Roger: ‘Er zit ABS op, maar voor de rest geen rijmodi, geen ingewikkelde systemen die je allemaal moet instellen en de gasklep wordt nog gewoon met een gaskabel bediend. Dat is die eenvoud die ’m zo leuk maakt.’

Marathonmotor: Yamaha MT-07

2. Er kan niets kapot

Wat er opzit, kan kapot. Maar wat er niet opzit, kan dus ook niet kapot en met de wetenschap van punt 1 is de MT-07 dus een ideale motor. Het maakt daarbij niet eens uit of je een 2022-model met 4.000 kilometer of een 2014-versie met al heel wat vlieguren koopt, aldus Roger: ‘Het enige dat belangrijk is, is of-ie altijd netjes z’n onderhoud heeft gehad. Voor de rest is het gewoon rijden en gaan.’ Ofwel: koop je er eentje waarbij het onderhoudsboekje netjes is ingevuld door een vakkundige motorzaak, zit je praktisch altijd goed.

3. Rijden zonder afschrijving

De eerste meters van je motor zijn altijd het duurst. Heb je een beetje pech, kosten die bij een nieuwe motor zomaar 1.000 euro. Of zelfs meer… De MT-07 bewijst dat het ook anders kan. ‘Het prijsverschil tussen een wat nieuwer en wat ouder model is nihil. Dat maakt deze Yamaha dus ook een hele goede investering. Voor een mooie MT-07 uit 2016 wordt gewoon nog 7.000 euro gevraagd en betaald. Dat heeft-ie toen niet nieuw gekost en dat kost-ie nu dus wel! Voor een 2022-model vragen we 8.500 euro, dus dan heb je het over slechts 1.500 euro prijsverschil over al die jaren. Dat is waanzinnig!’ Het is dus echt de staat van de motorfiets die de waarde bepaald, niet de leeftijd en daar heb je mooi zelf invloed op.

Roger van de Kuinder (rechts) van Exclusief Yamaha-dealer Van de Kuinder Motoren is de man die ons kan uitleggen waarom de MT-07 zo waardevast is.

Is er dan helemaal geen nadeel aan de MT-07? Zeker wel. Als je na het lezen van dit verhaal besluit er eentje te kopen, moet je flink zoeken. Roger: ‘Ze zijn zo ongelooflijk gewild dat je snel moet toeslaan als je een nette MT-07 ziet. Bij een nieuwe heb je het over een aantal weken tot maanden, bij gebruikte ben je uiteraard afhankelijk van wat ingeruild wordt. We kopen ze ook in vanuit het buitenland, maar dat wordt ook wel heel moeilijk.’ De reden daarvan laat zich raden…

5. De charme van 1.0 motorrijden

Met bijvoorbeeld een MT-10 SP kun je het zo gek (en duur) maken als je wilt, inclusief semi-actieve elektronische vering en heel veel hightech rijhulpmiddelen. De MT-07 heeft dat juist niet en dat geeft z’n charme. Bij Van de Kuinder Motoren noemen ze dat 1.0 motorrijden. Om misverstanden te voorkomen: dat noemen ze zo met het grootste respect. ‘Het rijden gaat zo gemakkelijk, het motorblok is bijvoorbeeld zo vergevingsgezind.’

6. Het is geen beginnersfiets

‘Een fout die motorrijders nog wel eens maken is om het een beginnersfiets te noemen. Wij zien ook mensen die het hele motorfietsboek al uit hebben, alle opties al hebben gehad, en vanwege de eenvoud uitkomen bij de MT-07. Vanwege de eenvoud. Puur motorrijden dus’, aldus Yamaha-expert Roger van de Kuinder.

Dit zegt Motor.NL-expert Van Sleeuwen over de Yamaha MT-07

‘Deze Yamaha’s zijn de laatste jaren als zoete broodjes over de toonbank gegaan en diverse klanten hebben inmiddels alweer een nieuwe gekocht. In de werkplaats worden we niet rijk van een MT-07, want het is maar zelden dat er buiten het normale onderhoud iets bijzonders met de MT-07 aan de hand is. Afgezien van schadegevallen, die heb je altijd, hoeft er weinig te worden gerepareerd.’

Richtprijzen bij motorzaak

2014circa € 5.800,-
2015circa € 6.300,
2016circa € 6.800,-
2017circa € 6.500,-
2018circa € 7.000,-
2019circa € 7.000,-
2020circa € 7.500,-

97-jarige Leslie Harris is ’s werelds oudste motorracer

Door
Jesse Busser
-
0
Oudste motorracer ter wereld Leslie Harris 2

De Nieuw-Zeelandse Leslie Harris heeft een wereldrecord neergezet. Harris heeft namelijk slechts drie weken voor zijn 98e verjaardag deelgenomen aan een motorrace. Daardoor is hij door Guinness World Records uitgeroepen tot ’s werelds oudste competitieve motorracer.

De organisatie voor het bijhouden van records verklaarde dat Harris, eerder dit jaar deelnam aan het Pukekohe 43e Classic Motorcycle Festival in Auckland. Tijdens de race reden ook zijn oudste zoon, Rod (64 jaar oud) en zijn kleindochter Olivia (21 jaar oud) mee. Het trio nam deel aan de Reguliere race, waarbij van de deelnemers werd gevraagd om de meest consistente rondetijden te behalen. Harris behaalde eerder de eerste plaats in de race in 2019, op 93-jarige leeftijd. Daarentegen kon hij pas dit jaar weer deelnemen, vanwege blessures en het annuleren van races als gevolg van de COVID-19-pandemie. Dit jaar eindigde Harris op de vierde plaats in de race. Rod eindigde op de achtste plaats en Olivia op de eenentwintigste plaats. Harris zei dat hij van plan is om dit jaar aan meer evenementen deel te nemen en volgend jaar terug te keren voor het Pukekohe Classic Motorcycle Festival. Daarmee zal hij dan zijn eigen record verbreken.

15 landen op de motor binnen 24 uur: nieuw wereldrecord!!

Aprilia SR GT Replica: geïnspireerd op MotoGP-motor Espargaró en Viñales

Door
Jesse Busser
-
0
Aprilia SR GT Aleix Espargaró en Maverick Viñales

Aprilia geeft zijn SR GT-scooters nieuwe kleuren mee. De Italiaanse motormaker introduceert een replica versie, geïnspireerd door de RS-GP motoren die meedoen aan de MotoGP. De kleuren doen inspiratie op van de rijders van het merk: Aleix Espargaró en Maverick Viñales.

De replica’s beschikken over zwartgelakte velgen en het kenmerkende Aprilia-logo op zijkant. Daarnaast worden deze SR GT’s, net zoals de normale versies, aangedreven door een 125cc ééncilinder met 15 pk, of een 200cc ééncilinder met 18 pk. Beide motoropties zijn vloeistof-gekoeld. De ‘urban adventure’-scooter van Aprilia, heeft verder banden met een sportiever straatprofiel. De reguliere GT’s moeten het doen met ‘all terrain’-banden.

Jonway Venom X 22 GT: Chinese kruising tussen motor en scooter

De nieuwe Aprilia SR GT Replica zal vanaf de maand oktober verkrijgbaar zijn bij dealers, in de 125 en 200 cc-versies. De prijzen zijn respectievelijk €4.449 en €4.749 Euro. Daar komt nog kosten voor de registratie bovenop.

(Foto: Aprilia)

TET-test Honda XL750 Transalp: stofhappen met de Transalp

Door
Thierry Sarasyn
-
0
TET-test Honda XL750 Transalp

De Honda XL750 Transalp mag dan misschien een buitenbeentje zijn in deze competitie, omdat Honda hem heeft gebouwd met de nadruk op comfortabel toeren. Maar zijn lange veerwegen – 190 mm voor en achter – zijn waarschijnlijk niet alleen gekozen voor comfort op de weg. Hoe bruikbaar is de Transalp op een stoffige TET-etappe?

Foto’s: Deadline en Mike Van Cleven

Honda heeft een uitstekende tweecilinder gebouwd, waar we nog veel van gaan horen. De Hornet was de eerste die gebruik mocht maken van de diensten van de twin, de Transalp de tweede. Tijdens de introductie in Portugal – zie MOTO73 # xx – waren we erg tevreden over de wegprestaties van de Transalp. Helaas viel de allroadproef letterlijk in het water door buitengewoon veel regen. Daardoor waren we erg benieuwd hoe de Transalp het zou doen op een etappe van de Trans Euro Trail (TET).

TET-test Yamaha Ténéré 700 Rally Edition: sterke genen in de prut

Het valt al snel op dat Honda zijn Transalp een hoog niveau van comfort heeft meegegeven. In vergelijking met de Hornet heeft de XL750 een veel breder subframe. De belangrijkste reden daarvoor was het verhogen van het comfort voor zowel de rijder als de passagier. Een breder zadel draagt inderdaad bij aan dit comfort, maar op de TET heb je er niet zoveel aan. Een groot deel van de tijd breng je immers staand op de voetsteunen door. Toch biedt de Transalp daar wel een aantal verrassende voordelen. De over het algemeen lage ruit biedt veel bewegingsvrijheid naar voren, en de relatief laag geplaatste voetsteunen zorgen ervoor dat je rechtop kunt staan zonder te diep voorover te buigen. Het stuur staat daarvoor net hoog genoeg. Wie offroad verkiest boven asfalt, zou willen dat Honda had gekozen voor een smal en vlak zadel in plaats van een breed en getrapt zadel. Maar dat is zeker geen verwijt, maar eerder een bewijs dat Honda duidelijke keuzes heeft gemaakt. Comfort op de weg staat voorop, omdat je de Transalp voornamelijk daar zult vinden. Offroad-prestaties zijn een bijkomend voordeel.

Goede controle

Het grote woord is eruit: ‘hoofdzakelijk’. Dat betekent dus ook dat de Transalp geen modderfiguur hoeft te slaan in het zand. De offroadcapaciteiten bevinden zich op een gebied dat je niet alleen zal verrassen, maar dat ook een beetje het unieke voorrecht van de Transalp is: gebruiksvriendelijkheid. De Honda is zo makkelijk te controleren en te besturen dat je de tekortkomingen van de ophanging en het comfort, die voor offroadgebruik weinig nut heeft, kunt compenseren door een hoge mate van controle en beheersing. We reden op de dag van de test ook nog met een andere motorfiets, die later in deze serie zal terugkeren. Het viel op dat de Honda duidelijk de mindere vork had en ook logger was, maar uiteindelijk toch gelijke tred hield omdat hij zo gemakkelijk te controleren is. Dat zal in de eerste plaats een voordeel zijn voor wie niet op de Hogeschool van het Endurorijden heeft gezeten. Als de eisen van het traject niet te hoog liggen, dan is het gemak waarmee je de Transalp door putten en kuilen stuurt een absoluut voordeel. Maar wie een KNMV-licentie enduro heeft en overweegt deel te nemen aan de Roumaniacs, zal eerder vroeg dan laat op de beperkingen van de Transalp stuiten. Er zijn immers geen wondermiddelen om een zachte en comfortgerichte ophanging opgewassen te maken tegen hoge snelheden en zware pistes. Maar als het om snelheden gaat waarmee de doorsnee sterveling zich gewoonlijk over een bospad begeeft, dan voldoet de ophanging en geniet je niet alleen van een hoge mate van controle, maar ook van de pit van het tweecilinderblok.

Krachtig

Inderdaad, want 92 pk is helemaal niet verkeerd als je offroad gaat. Vermogen is één aspect, maar het gaat ook om de manier waarop het wordt vrijgegeven en de kracht onderin het blok zich ontwikkelt. Dat maakt indruk. Honda’s twin is gewoonweg uitstekend, en qua vermogen behoort de Transalp zelfs tot de top van zijn segment. Bovendien heb je op onverharde ondergrond zelden het volledige vermogen nodig. Zelfs op lange rechte stukken schakelden we meestal rond de 7.000 tpm. Dit toont meteen aan hoe gevoelig onze testrijder is, omdat het maximale koppel van de Transalp wordt bereikt bij 7.250 tpm. En zelfs dan bevind je je nog ver onder de piek van het vermogen, dat pas bij 9.000 tpm zijn hoogtepunt bereikt.

Eenvoudig

De Transalp scoort ook veel punten vanwege de grote mate van gebruiksvriendelijkheid van de bedieningselementen. Op dit gebied laat hij zelfs de Africa Twin ver achter zich. In de User-modus kun je ook het ABS op het achterwiel en de tractiecontrole uitschakelen. Betekent dit niet dat Honda het leven op een onverharde ondergrond wat gemakkelijker heeft willen maken? Naast de User-modus zijn er nog vier vooraf ingestelde rijmodi, die elk zijn aangepast qua gasrespons, motorrem, tractiecontrole, wheeliecontrole en het ABS-interventieniveau. Ook is er in connectiviteit via Bluetooth voorzien en het Emergency Stop Signal (ESS) waarschuwt achterliggers wanneer je abrupt in de remmen knijpt, bijvoorbeeld bij een noodstop. Op een TET-route betekent dit in de praktijk dat de vier richtingaanwijzers voortdurend geactiveerd worden…

TET-test Honda XL750 Transalp

Andere banden?

Zoals vaak het geval is, spelen de banden een grote rol. Met een set noppenbanden op de Transalp durven we te stellen dat meer offroad-gerichte concurrenten niet ver voor zouden liggen. Vooral op vlakke grindpaden, waar glijden belangrijker is dan het overwinnen van diepe kuilen, bewijst de Transalp zich als een goede bondgenoot. Ook handig is de optionele radiatorbescherming die op de testmotor zit. Als je offroad gaat, is dit een noodzakelijke optie om de levensduur van je Transalp te verlengen. Andere opties die de levensduur verlengen, zijn de carterbescherming en valbeugels, hoewel deze de lijnen van de Transalp enigszins verstoren. De TET-Transalp was alleen uitgerust met de bovenste valbeugels, en dat is wellicht een optie die design en functionaliteit het beste combineert. Tot slot is er de quickshifter. Zowel op de weg als in het zand zul je daar veel plezier van hebben.

Conclusie TET-test Honda XL750 Transalp

Al met al biedt de Honda Transalp, met een prijs vanaf 12.599 euro, een sterk pakket. Hoewel het comfort op de weg prioriteit heeft, presteert de Transalp verrassend goed tijdens offroad-ritten, vooral vanwege zijn gebruiksvriendelijkheid en controleerbaarheid. Hoewel hij misschien niet de eindoverwinning behaalt in vergelijking met meer offroad-georiënteerde concurrenten, zal de Transalp positieve beoordelingen ontvangen en hoger eindigen dan verwacht in de competitie.

Score Jelle VerstaenScore Thierry Sarasyn Score Nicky Kenis
Prestaties        15/20
Ophanging      12/20
Afwerking       16/20
Gebruiksgemak          16/20
TET gehalte     13/20		Prestaties        13/20
Ophanging      13/20
Afwerking       17/20
Gebruiksgemak          16/20
TET gehalte     13/20		Prestaties        13/20
Ophanging      13/20
Afwerking       17/20
Gebruiksgemak          15/20
TET gehalte     11/20
Totaal:            72/100Totaal:            72/100Totaal:            69/100

De TET-lijst

Deze motorfietsen willen we graag in de verkiezing van de Beste TET-Motor Ter Wereld droppen. Dit is een voorlopige lijst, die we aanpassen als blijkt dat er dit jaar nog adventure-model wordt gelanceerd. Natuurlijk zijn we ook afhanklijk van de beschikbaarheid van modellen in de motortestparken van importeurs. In elk geval bieden we je (minstens) één TET-test per maand en kiezen we in december de beste TET-Motor Ter Wereld.

Toerisme Frankrijk: dwars door Niemandsland tussen Nancy, Troyes en Dijon

Door
Hans Avontuur
-
0
Toerisme Frankrijk: dwars door Niemandsland tussen Nancy, Troyes en Dijon

Tientallen keren ben ik er haastig aan voorbijgereden. Op weg naar de Franse Alpen of het diepe zuiden. Het is een verloren hoekje dat nergens bij hoort, een buitenbeentje op de landkaart. Tussen Reims en Troyes neem ik de afslag naar nergens. Het wordt alles dat ik zo mooi vind aan reizen met de motor.

Foto’s: Hans Avontuur

De vallei van de Aube brengt me naar het vertrekpunt met een misleidende naam, zeker als je hem alleen uitspreekt: Magnicourt. Nee, het gehucht heeft dus helemáál niets te maken met het legendarische circuit Magny-Cours… Maar de bochten op de oevers van de rivier zijn minstens zo fijn. Het asfalt slingert voor me uit. Links, rechts, links, rechts.

De namen van de dorpen waar ik met de BMW R 1250 GS Ultimate Edition doorheen rijd hebben namen waarvan ik nog nooit heb gehoord: Unienville, Jessains, Puits-et-Nuisement. De meeste bestaan uit een handvol boerderijen, een kerk en een dichtgetimmerd schooltje. Er wonen niet meer genoeg kinderen in deze dorpen.

Toerisme Bourgogne, Frankrijk: nuchter slingerend door de wijngaarden

Ik rijd in de derde versnelling door leeg golvend land. Soms zie ik enkel graanvelden en een lichtblauwe lucht. Een overweldigend gevoel van vrijheid kruipt onder mijn huid. Dit is onbekend terrein, er zijn geen bezienswaardigheden om af te vinken – althans, niet dat ik weet – en geen wegen die ik niet mag missen. Nee, gewoon rijden en maar zien wat er op mijn pad komt.

Zo word ik verrast door Tonnerre, dat groter is dan de dorpen die ik tot nu toe ben gepasseerd en levendiger ook. Ik schakel terug en rijd een rondje door het oudere deel langs een enorme kerk en een voormalige abdij waar je kunt eten. Daarna schakel ik op en rijd terug de leegte in. Zoeken naar het juiste ritme om de tweecilinder ontspannen door de talrijke bochten te sturen.

Mobylette als grote liefde

Dan is daar de verrassing van de ochtend: Noyers, gelegen in een slinger van de traag stromende Serein. Net als een paar honderd jaar geleden, kom je door een stadspoort het plaatsje binnen. Afremmen op de motor zorgt voor een grommende uitlaat. Het donkere geluid weerkaatst tussen de hoogbejaarde stenen van de huizen. Op de splitsing volg ik de weg met de kasseien. Dat moet de oorspronkelijke route zijn.

Terwijl de vering de oneffenheden in het wegdek probeert te neutraliseren, zie ik gevels van vakwerk. Het hout heeft verschillende kleuren gekregen: bruin, rood, groen. In de Rue de la Madeleine verraden sierbogen rond ramen en deuren hoe welvarend Noyers in de Middeleeuwen geweest moet zijn. Terwijl ik koffiedrink in een bar-tabac lees ik dat er in Noyers meer dan twintig films zijn opgenomen, waaronder kaskraker Chocolat met Juliette Binoche en Johnny Depp en de Franse succesfilm La Grande Vadrouille.

Nadat ik op motorlaarzen een klein rondje door het centrum heb gelopen, rijd ik door de andere stadspoort het stadje uit. De weg volgt de loop van de Serein naar het zuiden en het landschap ademt alweer snel een absolute rust. Het water kabbelt, bomen wiegen in de wind.

In het kleine dorpje Massangis knijp ik de remmen in. Op het trottoir staan twee Mobylettes uit vervlogen tijden voor een bijzonder winkeltje. Ik zet de GS op de standaard en stap af om de klassiekers van dichtbij te bekijken. Eigenaar Robert Betmont komt lachend naar buiten gelopen. ‘Ik zie dat je mijn grote liefde hebt gevonden! Mobylettes zijn fantastisch en snel genoeg. Ze geven me zo’n heerlijk gevoel van vrijheid, lekker zwerven en zwieren. En onderweg gebeurt altijd wel iets.’

Robert vertelt dat hij er lange reizen mee maakt. ‘Ik voer zo’n Mobylette wel een beetje op zodat hij de bergen aankan, maar verder hoeft het van mij niet hard te gaan, nee, juist niet. Je moet voelen dat je onderweg bent. Kijk, die motor van jou daar aan de overkant, die kan alles, maar dat moderne spul is te perfect, dat leeft niet. Geef mij maar zo’n trillende en pruttelende Mobylette. Dan gooi ik een tent en wat bagage achterop en trek ik de wereld in. Ik rij er zo tweeduizend kilometer op weg.’

Zijn winkeltje Motorolex wordt door liefhebbers uit de wijde omtrek bezocht, omdat er volgens zeventiger Robert maar weinig mensen zijn die deze brommers nog kunnen repareren of restaureren. Bovendien is het een soort museum met allerlei brommers, Solexjes en een enkele motor, zoals een 450 FN uit België.

Nostalgie aan de RN6

Nadat ik wat langer in de winkel annex werkplaats ben blijven hangen dan gepland, stap ik op mijn perfecte BMW om de reis voort te zetten. Zonder enige serieuze inspanning rollen de kilometers onder de motor door. Als ik voor mijn gevoel in alle rust met tachtig of negentig kilometer per uur door de landerijen ga, moet ik aan Robert denken die schuddend en trillend amper veertig kilometer per uur uit zo’n Mobylette peurt. Ik weet niet zo goed of ik daar jaloers op ben. Bewonderen doe ik zijn filosofie wel.

Op enige afstand blijf ik de Serein volgen. Onderweg zorgen het dorpje Montréal, het Château de Courterolles en de vallei zelf voor de nodige schoonheid. Tot ik bij Rouvray op een hele andere vorm van mooi stuit: de historische Route Nationale 6, die samen met de RN7 een mythische status heeft. Tot de aanleg van de Autoroute du Soleil, reden de Fransen over deze twee wegen naar de Middellandse Zee. Toen beide trajecten na de aanleg van de snelweg overbodig werden voor het doorgaande vakantieverkeer, raakten ze net als de Amerikaanse Route 66 in verval. Inclusief de aanliggende dorpen die ervan afhankelijk waren.

Wie de RN 6 en 7 nu volgt, vindt op tal van plaatsen nog herinneringen aan de goede jaren, zoals hotels, restaurants, tankstations, garages en reclames die op de muren zijn geschilderd. De meeste monumenten uit die tijd hebben hun beste tijd gehad, maar op sommige plaatsen worden ze nog wel goed geconserveerd.

Beurville, verloren dorp aan Le Ceffondet.

Nabij Molphey passeer ik het tankstation van Pascal Tournier, die door iedereen Johnny wordt genoemd, naar zijn idool Johnny Hallyday. De afbeelding van zijn held staat groot op het kantoortje waar honderdduizenden vakantiegangers hun volle tank benzine ooit hebben afgerekend. De dikke tank van de GS zit nog te vol om aan te leggen, maar even rondkijken kan altijd. Johnny zelf is er helaas niet.

Niet veel later rijd ik Saulieu binnen, dat al net zo verbonden is met de Nationale 6. Tijdens de hoogtijdagen in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw had het dorp 24 restaurants. Slechts een handvol heeft zich aan de komst van de snelweg kunnen aanpassen, waaronder Relais Bernard Loiseau. Ondanks zijn enorme populariteit stapte de sterrenkok en tv-persoonlijkheid in 2003 uit het leven. Zijn vrouw en dochters hebben het bedrijf echter met succes voortgezet.

De uitnodiging om er te blijven slapen accepteer ik graag. De GS krijgt een plaatsje in een garage aan de overkant van de straat.

Extra feestelijk sturen

In alle vroegte verlaat ik Saulieu en rijd terug naar het noorden. Het is zachtjes gaan regenen en ik verschuil me achter de volledig omhoog gedraaide ruit tot het echt tijd is om het regenpak uit de koffers te vissen. De druppels laten het stoffige landschap van gisteren glanzen. Ik pas mijn snelheid aan de omstandigheden aan en passeer tal van kleine stroompjes. Hoewel ze soms nog geen halve meter breed zijn, dwingen ze de weg en het landschap om mee te plooien. Naar links, rechts, omhoog, omlaag. Ze zorgen voor spannend terrein met hoekige en langgerekte bochten.

Er vallen gaten in de wolken en ik zie al plukjes blauw. Een fijn vooruitzicht, want met een droog wegdek is het hier extra feestelijk sturen. Bij elke korte afdaling is het dorp op de bodem een verrassing. Soms ziet het er afgetakeld en in de steek gelaten uit, soms oogt het fraai en sfeervol. Zo parkeer ik de motor in Essarois voor een prachtig gerenoveerde kasteelhoeve. Tijd om het regenpak uit te trekken. De zon is definitief terug.

Spelen met de liggende cilinders van de GS Ultimate. Laag in de toeren de bocht uit laten komen, langzaam of juist snel opschakelen, de bochten telkens net wat scherper insturen nu het wegdek droog is. Even de ingetogen ochtend goedmaken. Dwars door beboste hellingen, velden, akkers en gehuchten. Ik volg het water van de Aube en steek vervolgens door naar Colombey-les-Deux-Églises. Daar staat een groot herinneringsmonument voor Charles de Gaulle, de generaal die tijdens de Tweede Wereldoorlog het verzet organiseerde en de staatsman die naoorlogs Frankrijk vormgaf.

Zuid-Limburg op de bonnefooi

Wondermiddel

In het iets verderop gelegen Beurville wil ik de schoonheid van het verval vastleggen met een foto van een half dichtgetimmerd huis. Binnen anderhalve minuut heb ik gezelschap van drie oudere mannen. Ze vertellen hoe hun dorp de afgelopen jaren is leeggelopen. ‘Vroeger had je hier winkels, een paar cafés, een eigen school en een station’, vertelt Alain. ‘Nu is er niets meer. Wie wil hier nou nog wonen?’

Het is duidelijk. Voor hen zit er helemaal geen schoonheid in de aftakeling. ‘We worden hier aan ons lot overgelaten’, aldus Alain.

Een tikje aangeslagen neem ik afscheid van mijn nieuwe vrienden. Ik gooi de snelheid wat omhoog om het hoofd even leeg te laten waaien. Rijden, concentreren, niks anders. In een van de eindeloze graanvelden volg ik een gravelweg naar nergens. Staand op de steps door het rauwe golvende terrein. Een beetje Dakar spelen tot het stof me weer uitspuugt op een asfaltweg.

Pas in het stadje Saint-Dizier laat ik de allroad uitdrijven. Op een gezellig plein met een theater, stadhuis en wat terrasjes parkeer ik in de schaduw. Ik bestel een croque monsieur zonder ham en bestudeer op mijn navigatie de kaart. Er gaat een mooi traject door de heuvels richting het noorden, nog meer terrein dat ik niet ken. Ik bestel een tweede kop koffie en verheug me op de toegift door Niemandsland.

Download de route Dwars door Niemandsland

Download de route Dwars door NiemandslandDownloaden

5 x afstappen

  • Koffie in Noyers

Middeleeuws stadje met stadspoorten. Perfecte stop voor koffie of lunch. Verschillende restaurantjes. Onze favoriet: La Vieille Tour, schaduwrijke binnenplaats aan de voet van de stadspoort naar het zuiden. Aan de andere kant van de poort zit een prima pizzeria.

  • Nostalgie in Saulieu

In vervlogen tijden de belangrijkste etappeplaats aan de route naar het zuiden. Voor de Michelinsterren moet je bij Relais Bernard Loiseau zijn (motor in de garage), voor het eenvoudiger werk bij Le Café Parisien in het centrum. Mooi authentiek en perfecte koffie.

  • Mémorial Charles de Gaulle

Museum en herdenkingsplek voor één van de grootste staatshoofden van Frankrijk. Met een expositie wordt een beeld geschetst van zijn leven. Info: memorial-charlesdegaulle.fr.

  • Het pleintje van St. Dizier

Volg het centrum naar de Place Aristide Briand. Tussen het stadhuis en het theater vind je verschillende terrasjes. Van een eenvoudig broodje bij La Mie Câline naar Italiaans bij l’Indus en een wat uitgebreidere kaart bij Brasserie du Commerce.

  • Ossuaire Nationale de La Ferme de Navarin

Iedereen kent Verdun, maar het slagveld was een stuk groter. In dit ossuarium liggen de stoffelijke resten van 10.000 (!) Franse soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog in deze omgeving stierven.

Reisinformatie
Het grootste deel van de route bevindt zich in de Bourgogne-Franche-Comté, een deel in de Champagne/Marne. Informatie kun je vinden op de websites: bourgogne-tourisme.com, tourisme-en-champagne.com
1...321322323...1.865Pagina 322 van 1.865

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company