BMW bracht eerder dit jaar zijn tweede elektrische scooter uit in de CE 04, en heeft duidelijk gemaakt dat het van plan is om in de nabije toekomst meer elektrische tweewielers te produceren. Oliver Zipse, voorzitter van de raad van bestuur van BMW AG, zei onlangs zelfs dat BMW Motorrad elke 18 tot 24 maanden een nieuwe elektrische tweewieler zal introduceren, met het volgende model in 2023.
Hoewel de eerste modellen scooters of “stedelijke mobiliteitsvoertuigen” zijn, wordt verwacht dat BMW uiteindelijk elektrische motorfietsen aan zijn gamma zal toevoegen. Het bedrijf heeft al meerdere handelsmerken geregistreerd voor de namen DC 01 tot en met DC 09 voor gebruik met motorfietsen, met de verwachting dat ze elektrisch zullen zijn.
En nu, dankzij een recent gepubliceerde patentaanvraag, hebben we bewijs dat BMW werkt aan een elektrische motorfiets die een belangrijk element van zijn erfgoed leent: een Boxermotor.
We hebben al een voorbeeld gezien van een elektrische BMW Boxer toen het Vision DC Roadster concept werd onthuld (zie foto). Het concept, dat werd gepresenteerd als een ontwerpoefening, was niet bedoeld om een productiemodel te worden, maar eerder om te onderzoeken hoe BMW een elektrische motorfiets kon produceren die trouw bleef aan de traditie van het merk.
BMW Vision DC Roadster concept.
Het concept had een grote accu die het grootste deel van het chassis uitmaakte, met twee koelelementen die aan weerszijden uitstaken, waardoor hij dezelfde algemene vorm had als een BMW Boxer motor. In plaats van twee tegenover elkaar geplaatste motorcilinders, bevatte de Vision DC Roadster koelribben en ventilatoren in de zijelementen. De uitstekende elementen waren zelfs beweegbaar, ontworpen om iets uit te steken wanneer de motor wordt gestart.
Hoewel het concept niet voor productie was bedoeld, is het idee om een batterij en de koelelementen de vorm van een Boxermotor te laten aannemen bij BMW gebleven, zoals blijkt uit de nieuwe octrooiaanvraag.
Het patent beschrijft een centrale behuizing met twee uitstekende koelelementen die de vorm hebben van een Boxermotor. In tegenstelling tot de Vision DC Roadster zijn deze elementen vaste koellichamen, gemaakt van aluminium en bedekt met koelribben, die lijken sterk op de cilinders van een luchtgekoelde Boxermotor.
Een onlangs bijgewerkte lijst van FIM-goedgekeurde motoren geeft aan dat er voor modeljaar 2023 een nieuwe Yamaha YZF-R1 op komst is die alleen geschikt is voor het circuit. En als dit waar is, dan mogen we ook een sterk vernieuwde straatlegale 2023 R1 verwachten.
De International Motorcycling Federation houdt een spreadsheet bij met de titel “FIM Recognized Competition Vehicles” waarop goedgekeurde modellen staan die alleen geschikt zijn voor wedstrijden. De lijst bestaat voornamelijk uit motorcross-, enduro-, trial- en crosscountryracemotoren, maar ook ATV’s en side-by-sides. Het document bevat wel enkele sportmotoren die alleen op het circuit mogen rijden, zoals de Honda NSF100 en NSF250R, en een niet-goedgekeurde Yamaha R6 Race die nog steeds wordt aangeboden nadat het straatlegale model werd stopgezet.
De laatste versie van de FIM-spreadsheet voegde nog een model toe dat onze aandacht trok: een nieuwe Yamaha YZF1000W voor 2023. Voor wie het misschien niet weet: de YZF1000 is Yamaha’s interne naam voor de YZF-R1, terwijl de verbeterde YZF-R1M bekend staat als de YZF1000D. De spreadsheet is bijgewerkt op 15 juni, en Yamaha heeft de registratie voor 2023 op 9 juni ingediend.
‘Wanneer mag ik eens mee op de motor?’ Het is een zin die je als motorrijder vast al veel gehoord hebt. Rijden met z’n tweetjes is een ervaring die voor de passagier meestal positief onvergetelijk is, maar ook voor de rijder is het iets speciaal. Sommige motorrijders vinden het leuk, anderen beginnen dan weer liever alleen aan hun rit. Onder de noemer: nuttig voor ALLE motorrijders, hier 10 tips om te rijden met een passagier.
1. Kies een motor die geschikt is om een passagier mee te nemen.
We weten heel goed dat je niet de keuze hebt uit 15 verschillende motoren om je duorit mee aan te vangen, maar denk er wel eens over na of je motor wel geschikt is om een passagier mee te nemen. Op een supersport houden de meeste passagiers het geen uur uit en op een Honda MSX125 wordt het ook nogal krap. Los van de ruimte voor de passagier heeft een supersport misschien wat te veel kracht voor een eerste rit, en een MSX125 dan net weer te weinig om bijvoorbeeld door de bergen te rijden. Een (sportieve) toermotor of adventure scoren in dit onderdeel het beste.
2. Ook je passagier heeft beschermende kledij nodig.
Het is niet verplicht om gekeurde beschermingskledij te dragen, maar raad het je passagier toch aan. Het hoeft geen al te dure kledij zijn als het voor een eenmalig ritje is. Vraag het aan motorrijdende vrienden en ze lenen het met plezier aan je uit. Een oude winterjas en een jeansbroek met daaronder sportschoenen en, oh ja, skihandschoenen kunnen echt niet. Vallen met de motor is nooit aangenaam, maar met dat soort kledij worden het levenslange littekens. Fysiek én mentaal.
Een belangrijk iets dat nogal eens vergeten wordt; de instelling van je vering. Niet iedere motorfiers heeft die luxe, maar de ietwat duurdere machines zijn wel instelbaar. Kijk in je handleiding en ga op zoek naar de beste setting aan de hand van het extra gewicht dat je mee moet nemen. Daarbij is vooral de veervoorspanning van je achtervering belangrijk. Al het extra gewicht komt namelijk achteraan te ‘zitten’. Met een simpele platte schroevendraaier en moersleutel kun je de meeste veringinstellingen finetunen. Of in het geval van elektronische vering, een simpele druk op de knop.
4. Verschillende manieren van vasthouden.
Sommige passagiers nemen meteen de handvatten vast, andere hebben liever hun armen om je middel. Vraag aan je passagier waar die zich het comfortabelst bij voelt en leg de verschillende mogelijkheden uit. Zo kan de passagier ook combineren door hem met één hand vast te houden aan het handvat, en de ander rond je middel te slaan. Bespreek het, probeer het en ga op zoek naar de prettigste samenwerking.
5. Meekijken over de schouder.
‘Wat moet ik eigenlijk doen?’ Het is de eerste vraag die je wellicht krijgt als je passagier eenmaal op het zadel zit. Het simpelste antwoord met het beste effect is om mee te kijken over de schouder van de rijder als die een bocht maakt. In een bocht naar bijvoorbeeld rechts kijkt de passagier over de rechterschouder van de rijder zo ver als die kan dóór de bocht. Op die manier gaat de passagier niet over- of tegenleunen. Het is wellicht wat zoeken in het begin, maar in principe mag je als rijder niets actief achterop voelen bewegen. Pas dan weet je dat je een goede passagier bij je hebt. Voor de passagier is het trouwens ook leuk dat hij of zij actief deel kan uitmaken van het bochten maken.
6. Intercomsysteem om te praten.
Met elkaar praten bij stilstand voor een rood licht lukt nog wel met de helm op, maar eenmaal aan het rijden is verbale communicatie vrijwel onmogelijk. Een intercomsysteem is daar een goede oplossing voor. Wellicht zal je het niet gebruiken bij een eenmalige rit, maar als je regelmatig samen rijdt met je partner is het de moeite waard om er een aan te schaffen. Vrij eenvoudige intercomsystemen zijn zeer betaalbaar en doen hun werk prima, zeker als je gewoon wat wilt praten. Saaie stukken snelweg worden op die manier veel leuker. Tenzij het over allerlei tuinklusjes gaat…
Er is niets zo irritant voor een passagier als een agressieve, hoekige of onvoorspelbare rijder. Je weet dan namelijk niet wanneer je je steviger moet vasthouden of klaar moet zetten voor een harde acceleratie of plotselinge remmanoeuvre. Rij daarom zo soepel mogelijk. Trek rustig op, schakel zo soepel mogelijk en rem, als het kan, zacht aan. Ook bochten snij je liefst met een fluwelen finesse aan, zodat je passagier exact weet wat er te gebeuren staat. Let wel: soepel rijden wil daarom niet zeggen dat je met een slakkengang voortbeweegt. Hoe soepeler, hoe sneller je kunt gaan.
8. Schat de limieten van je passagier goed in.
In navolging op voorgaande tip is het heel belangrijk om te weten waar de (angst)limieten van je passagier liggen. Vindt hij/zij het fijn om snel op te trekken? En zo plat door de bocht, voelt hij/zij zich dan wel op zijn/haar gemak? Communiceer duidelijk met elkaar en laat het als passagier gerust weten dat het iets minder mag. Heeft je passagier té veel schrik, leid de concentratie dan af door hem/haar andere motorrijders te laten groeten. Dat is – in een ongeschreven regel – sowieso al de taak van de passagier. Maar op die manier heeft de duo ook een ‘opdracht’.
9. Stop regelmatig.
Het is niet omdat jouw doorgewinterde achterwerk nog 50 km kan hebben, dat je passagier dat ook kan. Al helemaal niet als het de eerste rit is. Stop daarom regelmatiger dan je gewoon bent om even de benen te stretchen en die druk van je achterwerk te halen. Voorzie daardoor ook dat je niet het aantal kilometers kunt maken dat je normaal wel kunt doen als je alleen rijdt.
10. Draag je verantwoordelijkheid als rijder.
Motorrijden is niet zonder gevaar en wordt dat mogelijk nog meer als je met een passagier rijdt. Dat heeft verschillende redenen: Je bent het niet gewoon. Er komt heel wat extra gewicht bij, dus vooral remmen en bochten voelen anders aan. Je gaat misschien technisch anders rijden dan je normaal doet om het je passagier zo aangenaam mogelijk te maken (zie tip 7). Dus maak het je passagier duidelijk dat je geen onnodige risico’s zal nemen en het rustig aan zal doen. Duo blij, jij blij, iedereen blij. En genieten maar!
Bijna 2500 bezoekers uit alle windstreken bezochten in een week tijd de tijdelijke expositie in Assen. Jong en oud genieten van de rijke historie van de Asser TT. Velen staan minutenlang verliefd naar een bepaalde racemotor te kijken, anderen genieten van de historische beelden die op maar liefst negen grote videoschermen te zien zijn.
Dynamisch museum
Iedere dag komen bezoekers nog spullen brengen voor het museum dat mede daardoor een dynamisch karakter heeft. De inrichting kan dagelijks veranderen. Grote trekker is het speciale eerbetoon aan coureur Boet van Dulmen. Ook vanuit zijn vroegere woonplaats Ammerzoden reizen fans dagelijks richting het Noorden.
Het publiek is van alle leeftijden. De jeugd stort zich op de TT racesimulator en voelt zich voor even Valentino Rossi, de ongekroonde koning van Assen. De Italiaan, die goed was voor tien TT-overwinningen, heeft een eigen hoek in het museum gekregen. Topstuk in de museumcollectie is een 250CC Aprilia RS 250 waarmee Rossi in 1999 aan de TT deelnam. Ook de drie winnende TT-motoren van respectievelijk Jack Middelburg, Hans Spaan en Paul Lodewijkx oogsten veel bekijks.
T.g.v. de expositie heeft RTV Drenthe een speciale cd samengesteld met maar liefst negentien nationale en internationale TT-hits. Door de jaren heen zijn er tientallen liedjes over de TT gemaakt. Vaak ging het over sport, razende motoren en snelheid maar het randgebeuren vormde ook regelmatig een dankbare inspiratiebron.
De cd ‘TT Hits’ is vooral de soundtrack van een uniek evenement waar je bij het beluisteren in gedachten niet alleen de motoren hoort, maar ook de geur van verbrand rubber en verschaald bier ruikt. Op het album, dat in een beperkte oplage is uitgebracht, staan o.a. ‘Oerend hard’ van Normaal, Mooi Wark met ‘Op de Asser baan’ en The Cresters met ‘Assen’. De cd ‘TT Hits’ is verkrijgbaar in het TT-Museum of in de RTV Drenthe webshop.
Het TT Museum is gevestigd in het pand van RTV Drenthe, Beilerstraat 30 in Assen. Het is nog t/m zaterdag 25 juni geopend, dagelijks van 10 – 17 uur. De toegang is gratis.
De circuits van Mugello, Barcelona en de Sachsenring zouden in het nadeel van Fabio Quartararo en zijn Yamaha zijn. Echter, de Frans/Japanse combinatie scoorde er tegen de verwachtingen in twee overwinningen plus een tweede plaats en heeft halverwege het seizoen nu een voorsprong van 34 punten in de titelstrijd. Een voorsprong, die in Assen door de TT-winnaar van verleden jaar wel eens verder kan worden uitgebouwd.
Fotografie: MotoGP.com, 2Snap en teams
Tijden veranderen. Dat geldt zelfs voor Honda op de Sachsenring. Wist ’s werelds grootste motorfietsproducent de laatste elf Grands Prix op dit circuit te winnen, drie door Dani Pedrosa en acht door Marc Márquez, bij deze Grote Prijs van Duitsland scoorde Honda geen enkel punt. Sterker nog: van de vier Honda-coureurs, wist alleen Stefan Bradl als vervanger van de geblesseerde Marc ‘King of the Ring’ Marquez de finish te halen. Pol Espargaró stopte in de race vanwege een pijnlijke ribblessure opgelopen bij twee schuivers tijdens de training, Alex Márquez viel uit door een probleem met het rear device systeem van zijn machine en Taakaki Nakagami viel. Voor eigen publiek, dat weer in groten getale naar de Sachsenring was gekomen, wist de Bradl echter slechts als zestiende en laatste te finishen. En dan ook nog eens op ruim 52(!) seconden van de winnaar. Je zou denken dat het voor het derde achtereenvolgende seizoen bepaald niet succesvolle Honda niet verder kan afglijden.
Sinds de aankondiging dat Suzuki aan het einde van dit seizoen stopt met de MotoGP, dat gebeurde op de maandag na de Spaanse Grand Prix, gaat het ook bij dit Japanse merk helemaal fout. Want na Frankrijk en Italië scoorden Alex Rins en Joan Mir in Duitsland andermaal geen punten. Eerstgenoemde moest op de Sachsenring vroegtijdig de handdoek in de ring werpen, omdat hij nog te veel pijn had aan zijn in Barcelona gebroken linkerpols. Met wat extra rust hoopt de Spanjaard in Assen wel in de race van start te kunnen gaan. Door al vroeg in de wedstrijd onderuit te gaan, zorgde Mir ervoor dat het Suzuki-team in Duitsland eerder kon gaan inpakken dan was gepland.
Een voorbeslissing in de titelstrijd. Pecco Bagnaia gaat in zijn duel met Fabio Quartararo onderuit en heft zijn armen ten hemel.
Ook niet naar wens
Niet alleen bij Honda en Suzuki liep tijdens de race, voorafgaande van de Asser TT, niet alles naar wens. Dat gold ook voor de Italiaanse merken Ducati en Aprilia. Tot de GP van Duitsland was het vijf van de negen keer, dat een Ducati-coureur (drie keer Enea Bastianini en twee keer Pecco Bagnaia) als eerste werd afgevlagd. Het Italiaanse merk voert dan ook met ruime voorsprong de strijd om de constructeurstitel aan. Ducati mag dan acht coureurs in een veld van 24 deelnemers hebben, het probleem voor de Italianen is dat geen van die acht rijders constant genoeg scoort om een serieuze gooi naar het kampioenschap bij de coureurs te kunnen doen. En dat is juist de titel die Ducati en helemaal racebaas Gigi Dall’Igna zo graag wil winnen.
Zeker na drie nul scores was het voor Bagnaia in Duitsland van essentieel belang dat hij de volle buit van 25 punten zou pakken. In eerste instantie verliep alles voor de Moto2-wereldkampioen van 2018 naar wens. Na eerst een nieuw absoluut ronderecord op de Sachsenring te hebben gereden, pakte Bagnaia vervolgens de pole. Maar in de race ging het al snel verkeerd met de Ducati-kopman. In de sprint naar de eerste bocht werd hij afgetroefd door Fabio Quartararo (Yamaha). Er ontspon zich een duel tussen de twee titelkandidaten. Dat kreeg een onverwachte wending toen Bagnaia, die voor de harde achterband had gekozen, in een poging om aan het wiel van Quartararo, die achter een medium had gemonteerd, onderuit schoof. Weg zege en wat nog veel zuurder was en is, is een heel grote puntenachterstand (91) in de titelstrijd halverwege het seizoen. Want Quartararo werd in Duitsland de opvolger van Marc Márquez. In navolging van Pecco Bagnaia haalde ook Enea Bastianini weer niet de kolen voor Ducati uit het vuur. De Gresini-coureur, die het zonder zijn vaste cheftechnicus Alberto Giribuola (covid) moest doen, werd slechts tiende. Zo heeft Bastianini in de eerste tien races van 2022 buiten zijn drie knappe zeges in de andere zeven wedstrijden slecht 25 punten vergaard. En dat zijn er te weinig om op dit moment een rol van betekenis in de titelstrijd te kunnen gaan spelen. Al met al is nu Prima Pramac-coureur Johann Zarco als derde de best geklasseerde Ducati-rijder in het kampioenschap. De Fransman werd in Duitsland knap tweede. Jack Miller zorgde er, ondanks het moeten rijden van een long lap, vervolgens voor dat er toch weer twee rijders van het merk uit Bologna op het podium stonden.
Fabio Quartararo wordt gefeliciteerd door vijftienvoudig wereldkampioen Giacomo Agostini, die onlangs zijn tachtigste verjaardag vierde.
Dat laatste had ook Aleix Espargaró weer graag willen doen. Maar de kopman van Aprilia had de pech dat hij de hele race last had van een trillende voorband. Daarom moest de oudste Espargaró in de slotfase van een verder vrij saaie wedstrijd de laatste podiumplaats aan Miller laten. En dat terwijl hij en zijn team toch wel op een eventuele zege hadden gehoopt. Een lichtpunt voor Aprilia was in eerste instantie dat tweede man Maverick Viñales zich voor het eerst sinds lange tijd in een race kon meten met zijn teamgenoot. Daar kwam een einde aan, toen bij Viñales zijn Aprilia het rear device systeem de geest gaf en de machine onbestuurbaar werd. Achter de Ducati’s van de sterk rijdende Luca Marini en Jorge Martin belandde de eerste KTM, die van Brad Binder, op plaats zeven. Zijn teamgenoot Miguel Oliveira, verleden jaar op de Sachsenring nog tweede achter de ongenaakbare Marc Márquez werd nu slechts negende. Als twaalfde scoorde Raul Fernandez zijn tot nu toe beste MotoGP-resultaat. De tweede rijder van het Tech3 KTM-team, Moto2-wereldkampioen Remy Gardner, finishte in Duitsland als vijftiende en pakte zo het laatste WK-punt.
Al met al kan worden gesteld, dat het in de eerste helft van dit seizoen na een enigszins zwakke start (slechts 44 punten uit de eerste vier races) steeds beter is gaan lopen met de combinatie Fabio Quartararo/Yamaha. De regerend wereldkampioen komt met een voorsprong van 34 punten op Aleix Espargaró naar Assen. Wel is het opvallend dat Quartararo dit seizoen de enige Yamaha-coureur is, die naar behoren presteert. Teamgenoot Franco Morbidelli is na zijn blessures nog steeds niet (en nog lang niet) terug op zijn oude niveau. De Italiaan moest op de Sachsenring maar liefst een kleine dertig seconden, oftewel een seconde per ronde, toegeven op zijn kopman. Die komt dan ook als grote favoriet naar de 91e aflevering van de TT. Ook al omdat hij er zich verleden jaar het sterkste toonde. Maar pas op met voorspellingen doen. Want zoals een oud-TT-gezegde luidt: ‘Assen blijft verrassen!’
minuut. De absoluut snelste ronde ooit op de Sachsenring. Hij werd gereden door Pecco Bagnaia (Ducati) tijdens de derde training.
13,291
seconden deed Fabio Quartararo langer over de dertig ronden op de Sachsenring dan Marc Márquez in 2017. Daarmee is en blijft de afwezige Honda-coureur de snelste winnaar over deze 110,130 kilometer lange race.
0
WK-punten voor Suzuki en Honda in Duitsland. Dat mag uniek worden genoemd.
2
MotoGP-wereldkampioenen komen er dit jaar slechts aan de start bij de TT van Assen. Dat zijn Joan Mir (kampioen in 2020) en Fabio Quartararo (2021).
Quotes
‘Het goede van Ducati is, dat ze altijd eerlijk tegen mij zijn geweest.’ Jack Miller, die na vijf jaren Ducati voor de komende twee seizoenen overstapt naar Red Bull KTM.‘Het was een heel vreemde val. Zowel de data als mijn gevoel geeft mij geen verklaring voor wat er gebeurde. Maar er was zeker een fout van mijn kant.’ Pecco Bagnaia (Ducati), die andermaal onderuit ging en zijn titelinspiraties nagenoeg kan begraven.‘Ik voelde tijdens de formatieronde voor al een hoop trillingen, chattering.’ Aleix Espargaró (Aprilia), nadat hij op de grid zoals gepland een nieuwe harde voorband had gemonteerd. Maar vervolgens daarmee niet zo kon rijden zoals hij wel wilde.’Ik was het hele weekend een beetje ziek. Daarom is het belangrijk, dat we het op deze manier hebben afgesloten.’ Aldus winnaar en WK-koploper Fabio Quartararo (Yamaha) na weer een indrukwekkende prestatie.‘Ik wilde direct proberen Fabio te vangen. Maar dat lukte niet, omdat hij op een medium achterband reed.’ Johann Zarco (Ducati), die als tweede zo weer niet zijn eerste MotoGP-zege boekte. Maar nu wel derde in de titelstrijd staat.
Celestino Vietti komt dan wel als WK-koploper naar de TT van Assen, op de Sachsenring verspeelde de VR46-coureur andermaal kostbare punten door onderuit te gaan. De 20-jarige Italiaan mag dan dit seizoen drie van de tot nu toe tien wedstrijden hebben gewonnen, hij steekt toch niet met kop en schouders boven de rest van het deelnemersveld uit. Want Vietti kwam ook in drie races niet aan de finish. Degene, die tijdens de laatste vijf confrontaties verreweg de meeste punten scoorde (90), is Augusto Fernandez. Na Le Mans boekte de 24-jarige Spanjaard op de Sachsenring zijn tweede overwinning in dit seizoen. Fernandez deed dat op indrukwekkende wijze door maar liefst 7,704 seconde voor de nummer twee te finishen. Na een spannend gevecht met polesetter Sam Lowes (uiteindelijk derde) en thuisrijder Marcel Schrötter (vierde) werd dat Pedro Acosta, de team- en landgenoot van Fernandez. Zo scoorde het duo de eerste dubbelzege van het Red Bull KTM Ajo-team in 2022. Verleden jaar boekte dit team in Assen in de Moto2-race een dubbelzege door huidige Tech KTM MotoGP-coureurs Raul Fernandez en Remy Gardner. Augusto Fernandez werd toen derde. Ook al omdat de Spanjaard in 2019 in Assen zijn eerste GP-overwinning wist te behalen, zorgt dit ervoor dat hij voor de komende TT als de grote favoriet in deze klasse van start gaat.
Bo Bendsneyder begint in Assen alweer aan zijn vijfde optreden in de middenklasse. Hoewel de Rotterdammer in acht van de tien races in dit seizoen punten wist te scoren, zijn zijn prestaties zelfs tijdens een GP-weekend zeer wisselend. Zo stond Bendsneyder op de Sachsenring na drie trainingen op een knappe vierde plaats. Maar in Q2 ging het helemaal verkeerd, want hij wist er niet verder te komen dan de zeventiende tijd. Dat werd zelfs een achttiende startplaats, nadat een technische controle aan het licht had gebracht dat hij zijn snelste ronde met een te lage spanning in de achterband had gereden. Toen hij ook nu weer in de eerste ronde nog verder terugviel, werd het wel heel moeilijk om op de bochtige Sachsenring nog in de puntenrangen te eindigen. Als zestiende gebeurde dat dan ook niet. Nu maar hopen dat de ‘Nederlandse wegracehoop in bange dagen’ in Assen van de eerste tot en met de laatste minuut constant weet te presteren. Want in dat geval moet er toch minimaal een top-tien-klassering inzitten. Het uitgangspunt voor Zonta van den Goorbergh is in Assen heel anders. De pas 16-jarige rijder uit Breda begint aan zijn eerste TT als coureur. Dit seizoen is sowieso een leerjaar voor ‘de zoon van’. Van den Goorbergh doet dat tot nu op degelijke en zo hoopvolle wijze. Op de Sachsenring eindige hij als achttiende. Slechts twee plaatsten achter Bendsneyder.
Uitslag Moto2 Duitsland
1. Augusto Fernandez (E), Kalex; 2. Pedro Acosta (E), Kalex; 3. Sam Lowes (GB), Kalex; 4. Marcel Schrötter (D), Kalex; 5. Fermin Aldeguer (E), Boscoscuro; 16. Bo Bendsneyder (NL), Kalex; 18. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex.
Test 2022 GasGas SM 700. Zoals algemeen bekend, trok GasGas onlangs het doek van z’n gloednieuwe ES 700 en SM 700, twee nieuwkomers die definitief de deur opentrappen richting openbare weg. De Spaanse motorbouwer heeft in de loop der jaren een meer dan gedegen reputatie opgebouwd in de offroadwereld, maar onder impuls van z’n nieuwe eigenaar – Pierer Mobility (KTM/Husqvarna) in 2019 – verkennen de rood-witten nu ook voor het eerst in hun 37-jarig bestaan het asfalt. Wij haalden de 2022 GasGas SM 700 alvast op voor een soepele rit.
Fotografie: Manu De Soomer
Testlocatie
Boerenbaantjes tussen Wetteren en Charleroi, België
Testomstandigheden
Overtrokken met een lokale bui, grotendeels droog.
Temperatuur
Een kleine 20 graden.
Testkilometers
Dik 200 kilometer
Bijzonderheden
Een eerste worp voor GasGas onder de vleugels van Pierer Mobility.
Op het eerste zicht vertoont deze nieuwe GasGas alvast geen opvallende verschillen met z’n witte of oranje neefjes. Ze delen dezelfde, Euro5-gekeurde 692,7cc-eencilinder, die 74 pk presteert bij 8.000 omwentelingen en 73 Nm haalt bij 6.500. Verantwoordelijke voor die cijfers is het bekende, aan een zesbak (met Quickshifter+) gekoppelde twinspark LC4-blok, waarop KTM in de afgelopen 35 jaar heel veel motoren heeft geënt. Bij dat blok horen nu ook ride-by-wire en een IMU die zowel de rijmodi (Street en Supermoto) als het Bosch bochten-ABS en de hellingshoekgevoelige tractiecontrole aanstuurt.
Ook voor het ‘skelet’ bogen de rood-witten op de ervaring uit Mattighofen: een combinatie van een identiek stalen buizenframe en een alu-swingarm vormt de basis. Waarna de SM700 een verstelbare, 48 mm WP Apex-voorvork onder de neus krijgt en een volledig instelbare WP-schokdemper achter. Goed voor veerwegen van respectievelijk 215 en 240 mm. Om de 17inch-wielen lagen voor de gelegenheid Dunlop Mutants. Brembo staat dan weer in voor de radiaal gemonteerde Monobloc-vierzuigers en de 320/240mm remschijven. Tot slot kan de 2022 GasGas SM 700 ook rekenen op een identiek, zelfdragend polyamide subframe, dat dubbelt als brandstoftank (net achter het zadel) met een inhoud van 13,5 liter. Aftikken doet de SM 700 op een drooggewicht van 148,5 kg.
2022 GasGas SM 700: troef onderin
Gelukkig staat deze jongen op 17inch-wielen en draag ik endurolaarzen, want met de zadelhoogte van 898 mm wordt het sowieso trippelen op de toppen van m’n tenen. Voor rijders van een meter zeventig of minder, wordt het een klus om op het zadel plaats te nemen. Dankzij de tank achter strekt het vlakke, smalle zadel tot nagenoeg aan het balhoofd, terwijl het relatief lage stuurtje je in een voorwaartse houding duwt. Met de ellebogen breed, voor op het zadel en de voet in de aanslag. Niet dat we hadden verwacht om op een Supermoto royaal te zetelen, maar de afwezige windbescherming en de erg dunne voering van het zadel maakt ‘m alvast niet erg geschikt voor lange dagtrips of week(end)jes weg. Al is dat uiteraard ook niet de bedoeling.
Opstarten en wegwezen dan maar. Daarvoor draaien we voor het eerst in lange tijd nog eens een gewone sleutel om – heerlijk! – en dondert de 2022 GasGas SM 700 tot leven middels een por op de startknop. Op het summiere dashboardje (type enduro) lezen we naast de snelheid enkel de odometer en de gekozen versnelling af. Met wat geklooi aan de knopjes aan de linkerzijde van het dashboard zitten daar onder meer nog tripmeters, een klok en een toerenteller in verborgen. In tijden van tft laat de afleesbaarheid toch wat te wensen over. Al hebben we ook weinig tijd om het schermpje in de gaten te houden. De eerste twist aan het gashendel maakt immers duidelijk dat de troef van deze machine zich onderin schuilhoudt: een nijdig geratel en geplof uit de Akra geeft aan dat de SM honger heeft naar asfalt. Een soepele pick-up van onderin kan in Mode 1 (Street) amper verhullen dat deze Supermoto met z’n neus de lucht in wil, maar in Mode 2 (Supermoto) gaat het ABS achter uit, verandert de tractiecontrole naar Supermoto-modus en zijn drifts en wheelies niet meer te vermijden. Alsof je dat zou willen…
Maar je kunt bijna niet anders. De minste draai aan het gas jaagt het voorwiel omhoog, waarna de bak onder impuls van de quickshifter magistraal door de versnellingen tikt. Geen koppeling nodig voor een weinig subtiele powerwheelie. Heerlijk is ook dat de aanvankelijke koppelstoot niet beperkt is tot onderin: net voorbij halverwege de toerenschaal zit een flinke portie power verscholen, die je in geen tijd richting de volgende knik in het asfalt jaagt. De trillingen in hogere toeren neem je al snel voor lief. Daarbij blijken de ophanging en het lage gewicht perfect toegesneden op het soepele gooi-en-smijtwerk: te allen tijde stabiel, makkelijk rijdend bij te stellen dankzij de vleugelschroeven op de vorkpoten én genieten van de lange veerwegen op ruwer asfalt. Maar die zijn ook onder flinke remdruk van de (enkele) Brembo-vierzuigers – die je overigens met een enkele vinger bedient – niet uit hun lood te slaan. Insturen, been uitzwaaien, motor onder je wegdrukken en schrapzetten voor je volgende draai aan het gas. Heerlijk.
Conclusie 2022 GasGas SM 700
Een schoorvoetende eerste stap op het asfalt, is – dankzij de beproefde Oostenrijkse basis – een absolute voltreffer gebleken voor GasGas. Met een prijs die identiek is aan z’n oranje en witte neefjes, laat Pierer Mobility ook geen twijfel bestaan over de hiërarchie: dezelfde, onmiskenbare kwaliteit voor dezelfde prijs. Maar met een eigen smoelwerk. Door z’n vinnige karakter geen allemansmotor, maar als je lef en zin hebt, de gedroomde compagnon voor de motorische speeltijd.
Door het coronavirus was het een tijdlang moeilijk of onmogelijk om op de motor ver van Nederland te reizen. We herontdekten massaal de mooiste routes in ons eigen landje. Ook de buurlanden kwamen weer in het vizier. Hoeveel motorrijders hebben hun eerste heuvels en bergjes onder de wielen genomen in België, Luxemburg en het nabije deel van Duitsland? Ook voor weekendtripjes waren en zijn deze Gouwe Ouwe Routes populair. Michiel van Dam rijdt weer naar de Eifel om daar een van zijn oude vertrouwde rondjes te rijden.
Fotografie: Michiel van Dam
Eerst het slechte nieuws. Het Ahrdal in de Eifel is vanwege de verwoestende overstromingen van vorig jaar geen aanrader meer. De opruim- en herstelwerkzaamheden zijn er nog niet voltooid. Maar het goede nieuws is dat de Eifel rond het Ahrdal niets van haar charmes heeft verloren. Een Eifelrit is een ritueel dat elke keer dezelfde glans vertoont als was het de eerste keer. Gelukkig zijn de coronamaatregelen ook in Duitsland versoepeld. Dat ga ik vieren in de Eifel, sinds jaar en dag een van mijn favoriete bestemmingen voor machtige motortochten.
Gewoon je neus achterna
De Eifel is een van de bekendste toergebieden over de grens in Duitsland. Toch zijn steeds weer nieuwe stuurweggetjes te ontdekken. Gewoon je neus achterna rijden als je denkt: ‘Hé, dat zijweggetje ziet er leuk uit’. Zo ontdekte ik vorige keer Hotel Hüllen in Barweiler. Koffie en taart smaakten er best, Ralf en Karla Friedrichs zijn vriendelijk en gastvrij, hun keuken is op orde, ze laten me hun raceauto’s en Ducati’s zien, en ze hebben een joekel van een motorgarage. Kortom: Hüllen is het basiskamp voor m’n Eeuwige Eifeltoer 2022.
De weg loopt bovenop de bergkam, met zicht op heuvels en valleien waaruit de ochtendnevels opstijgen. Ik laat de bochten op me afkomen en de frisse ochtendlucht op me inwerken. Op een driesprong van wegen staat de ‘Wennefelder Mühle’. De oude watermolen aan de Armuthsbach was jarenlang een ruïne, maar is nu gerestaureerd. Ik kan de bewoners van Harscheid alleen maar benijden. Voor dit uitzicht moet ik op de motor honderden kilometers uit Nederland rijden. Voor hen ligt het gratis en voor niks tot zelfs de toiletraampjes aan toe. Dag in, dag uit, het hele jaar door. De K25 loopt met een discrete boog rond de dorpskern heen, dus veel last van verkeer hebben ze hier ook al niet. De afslag naar de Effelsberg laat ik voor wat hij is, de grote radiotelescoop daar boven verliest het van de verlokkingen van het asfalt. Zeldzaamheid in mijn Eifelroute: een recht stuk weg.
Gelukkig zijn daar de volgende bochten al. Met een kundige dresseur aan de zweep zwiept het feestbeest alle bochten door. Applaus! Daar is het volgende dal al, waar gezellig een beekje in kabbelt. Hier is de zon nog niet op sterkte doorgedrongen. Nevel stoomt over het wegdek dat nog niet overal op bedrijfstemperatuur is gekomen. Toch vliegen er vogeltjes over de weg en hebben het druk met hun rituelen. Als de greep van de strenge koning Winter losser is geworden, viert de hele natuur feest, ook de mens op zijn motorfiets. Zie: hoe schoon ontwaakt het leven uit koude en duisternis! Hoor: hoe vrolijk tettert de Tiger erop los! Ruik: hoe fris geurt de wereld op deze nieuwe dag! Voel: hoe venijnig slaat daar een insect op mijn trotse reukorgaan te pletter!
Het rijk alleen
Sinds jaar en dag zijn ze aan het klooien om de verkeersdruk op de B257 door het Ahrdal te verminderen. En toen kwam het water. Het is zaak deze verkeersader zo snel mogelijk te verlaten. Gelukkig doet zich luttele kilometers later de mogelijkheid voor om weer snel het binnenland in te piepen, waar de motorbanden het rijk alleen hebben. Ter hoogte van het fameuze motorcafé Fahrtwind (tegenwoordig Ahrwind geheten) pik ik het smalle wegverloop op van de L85, en dan rechtsaf richting Kaltenborn. Om voor mij onbegrijpelijke redenen staan er maar weinig huizen in dit fraaie dal. De natuur is prachtig, het uitzicht overweldigend en er is maar weinig verkeer.
En dat terwijl de L90 toch zo’n mooi alternatief is voor de drukke Bundesstrasse beneden in het dal. Het plaatsje is gelegen onder aan een berg die zo’n prachtige naam heeft: ‘Auf der Wurst’. Zeshonderd en vijftien meter hoog. Wilt u er currysaus bij, mosterd of mayonaise?
De motor wordt niet afgeremd door bebouwde kommen of verkeersdrempels. Alleen in Herschbach moeten de teugels eventjes aangetrokken worden. In Kaltenborn sla ik af richting Jammelshofen, aan de voet van de Hohe Acht, met 747 meter de hoogste berg van de Eifel. Niet dat ik daar veel van merk, want de weg loopt over een plateau van wel zeshonderd meter hoog. In Jammelshofen verrast me een bord dat de weg wijst naar een Oldtimermotorenmuseum. Vlak boven de rook van de Nürburgring is het geen slechte plek daarvoor.
Circuit tussen de vulkaanbulten
De weg gaat pittig naar beneden, tijdens het afremmen op de motor gaat de Triumph loeien. Hij past zich daarmee aan plaatselijke gebruiken aan, zoals ik in Breitscheid kan constateren. Hier brullen motorvoertuigen door een bocht in het circuit van de Nürburgring. Direct nadat ik onder het circuit ben doorgereden heb ik links uitzicht op het voortrazende verkeer. Vanouds is Breitscheid een van de poorten waar je per motor op gezette tijden de oude Nordschleife van de Nürburgring op mag draaien. Tegen betaling van een vuistvol euro’s mag je dan met je motor op de Grüne Hölle, zoals voormalig Formule 1-wereldkampioen Jackie Stewart de Nordschleife noemde in een documentaire over het wereldberoemde racecircuit tussen de vulkaanbulten.
Je kunt er natuurlijk ook gewoon op het terras gaan zitten van de plaatselijke horeca. Een gouden locatie, zo met zicht op een bocht van het beroemde en beruchte circuit. Motorrijders komen al ongeveer sinds de prehistorie bij dit familiebedrijf. Of in ieder geval sinds 1958, toen Papa Imbiss de zaak begon. Die naam zie ik vaker in Duitsland, zal dus wel net zoiets zijn als Van der Valk bij ons. In ieder geval is de oude man nog even fief als toen hij de zaak begon; hij zegt dat het komt door de gezonde uitlaatgassen, voor de fijnproevers opgepept met de geur van racebenzine, smeulende koppelingsplaten en verschroeid rubber.
De banden roffelen over kinderkopjes Adenau binnen. Het sympathieke Eifelstadje laat zich graag zien met zijn mooie vakwerkhuizen. Bij Müllenbach bewijs ik de pioniers uit 1927 eer op een stukje openbare weg dat ooit als Südschleife bij de Nürburgring hoorde. Het is het kleine broertje van de Nordschleife waarop op 8 juni 1927 de eerste Ring-race ooit werd gereden. Met motorfietsen! Begin jaren tachtig slokte het gloednieuwe Grand Prix-circuit de Südschleife zo goed als helemaal op en verdrongen auto’s motoren.
De banden rollen verder op de B258 naar het oosten. Ter hoogte van de Nitzer Mühle lijkt de snelle wereld van de Nürburgring alweer tot een andere planeet te behoren. Linksaf naar Langenfeld. De doorgaande wegen zijn voor motorrijders al de moeite waard, maar het geheim van de Eifel schuilt in kleine zijwegen als deze. Wat buitelt daar in de ooghoeken voorbij? Slot Bürresheim, op de plek waar de wateren van Nitzbach en Nettebach zich in een vrolijke dans samenvoegen.
Parel van het Enzdal
De zwarte lavastenen van Mayen glijden voorbij, de weg kronkelt door een steeds nauwere vallei. Na de zoveelste bocht kom ik in Monreal. Zo romantisch stellen zich Aziatische en Amerikaanse toeristen Duitsland voor. Ook ik laat me verrassen door de sfeer van weleer in het stadje aan de Elz, die vrolijk tussen de huizen doorklatert die met fraaie vakwerkgevels zijn gestut. Daarboven torenen de riddertorens uit die in de legende opduiken waarmee Monreal zich in de toeristenfolders wurmt. Gebouwd door twee broers, ridders natuurlijk, die elkaar het licht in de ogen niet gunden. En het liep uiteraard slecht met hen af, kijk maar hoe vervallen de ruïnes van hun rivaliteit er bij staan. De middeleeuwse Philippsburg en Löwenburg torenen uit boven de liefdevol gerestaureerde vakwerkhuisjes van de ‘Parel van het Enzdal’. Monreal kan zelfs de meest verstokte bochtenjager verleiden om even uit het zadel te komen, en over de bekinderkopte straten te wandelen.
Monreal ligt aan de rand van een kale, dorre hoogvlakte die het Siberië van het Rijnland wordt genoemd. En waar denken we aan bij Siberië? Precies: aan ijzige koude en sneeuwstormen. Maar dat heeft toch niks met de Eifel te maken? Wie dat denkt, is er nog nooit in het voor- of najaar door de weergoden verrast. Met kuip-ruit en handvatverwarming in de hoogste stand blijft het echter comfortabel aan boord van de Triumph.
De bochten zijn excellent en het uitzicht mag er wezen op de kegels van de vulkanen die de Eifel haar huidige vorm gaven. In Brockscheid wordt het ijzer gesmeed als het heet is. Hier is de Eifeler Glockengiesserei gevestigd, een firma die in Duitsland haar gelijke niet kent. Vroeger werden tijdens de hele walpurgisnacht de klokken geluid om het zaaigoed tegen kwade geesten te beschermen. De klokkengieterij is tegen entreegeld te bezichtigen, inclusief leerzame rondleiding. De familie Mark, die al sinds 1840 in Brockscheid klokken maakt, heeft naast de werkplaats een souvenirwinkel en een cafetaria neergezet. Specialiteit van het huis: klokkengieter toast.
Ogen van de Eifel
De route slingert langs een aantal Ogen van de Eifel. Zo worden de vulkaanmeren genoemd, die tot in de eeuwigheid naar de hemel staren. Alleen te voet kun je langs die Maare, ik hou m’n ogen op de asfaltslierten voor mij gericht.
Bij Daun kom ik voorbij de voormalige Biker-Herbergen Zum Alten Schmiede en Zum Holzschnitzer. Daar heb ik heel wat nachtjes doorgebracht, maar de eigenaren Henry en Eddy bereikten de pensioengerechtigde leeftijd en daarmee sloten hun trefpunten voor motorrijders. Voort naar Barweiler dus. Er is verrassend weinig verkeer. Aan de kwaliteit van het asfalt kan het niet liggen. De uitmuntende kwaliteit daarvan zet zich door na de afslag richting Gelenberg. Ik rij onbekommerd verder over de heuvelkam in de Hohe Eifel. Die doet haar naam eer aan met fijne vergezichten over open land, hier en daar een stukje bos voor versiering. Laat mij maar op de motor mijn Eifelroute rijden. Tot in alle eeuwigheid.
Eeuwenlang trokken door deze streek plunderende krijgsbendes en roofridders, die de tactiek van de verschroeide aarde toepasten. Die slagen kwam de Eifel tot in de twintigste eeuw niet te boven. De Nürburgring werd daarom in de jaren twintig van de vorige eeuw aangelegd om de noodlijdende bevolking aan werk en de hele streek aan een economische impuls te helpen.
De Nummer Eins Eifelbezienswaardigheid is natuurlijk de Nürburgring en het erbij behorende Erlebnisweltmuseum, met onder meer een prachtige collectie motorfietsen.
Nordschleife
Ook een keer rijden op de Nordschleife? Over het uitdagende traject, dat niet voor niets de Groene Hel wordt genoemd, kun je tegen betaling zelf een rondje van 20,8 kilometer rijden. Ook worden er ook trainingen gegeven om je stuurmans/vrouwskunsten te verbeteren.
Voor echte Eifelveteranen is er het Eifel-Diplom. Waren het schooldiploma en het stempeltje in je rijbewijs je laatste examens? Om een Eifeltoer nóg leuker te maken kun je met een gids de mooiste routes rijden en aan het eind je ‘Eifeldiploma‘ in ontvangst nemen. Slagen gegarandeerd.
Assen, zondag 25 juni 2017. De 87e aflevering van de Dutch TT leverde voor ruim 100.000 toeschouwers niet alleen een onvoorstelbaar spectaculaire MotoGP-race op, maar ook de door miljoenen fans gewenste winnaar. Zijn naam: Valentino Rossi!
Fotografie: Henk Keulemans
Niemand, maar dan ook niemand wist op dat moment dat dit de laatste GP-zege van de populairste motorcoureur ooit zou zijn. Daarom gaan we terug in de tijd. Terug in beeld en woord. Terug naar wat nu een meer dan historisch meesterwerk blijkt te zijn geweest.
Op 38-jarige leeftijd is Valentino Rossi als een kind zo blij met zijn 115e GP-zege. Alsof het zijn eerste is. Viereneenhalf jaar later blijkt dat het wel zijn laatste MotoGP-overwinning is geweest.
Valentino Rossi zo blij als een kind met zijn overwinning.
Het seizoen 2017 verloopt niet naar wens als negenvoudig wereldkampioen Valentino Rossi voor de 21e keer naar Assen komt om daar deel te gaan nemen aan de Dutch TT. Zo staat de Italiaan op dat moment niet alleen in de schaduw van zijn nieuwe teamgenoot bij Movistar Yamaha MotoGP, Maverick Viñales, maar is het ook al weer ruim een jaar geleden dat hij zijn laatste GP won. Nee, Viñales doet het tot dan heel wat beter op de 2017-uitvoering van de Yamaha YZR M1. De jonge Spanjaard heeft niet alleen drie van de eerste vijf races gewonnen, met de TT voor de deur is hij ook WK-koploper met 111 punten. Achter Andrea Dovizioso (104), Marc Márquez (88) en Dani Pedrosa (84) staat Valentino Rossi op dat moment vijfde in het tussenklassement met 83 punten.
‘Concentratiemoment’ bij Valentino Rossi.
De Italiaan heeft voor Assen van Yamaha een gewijzigd frame gekregen. Al snel blijkt hij daarmee beter uit de voeten te kunnen, dan met het vorige model. Een door de weersomstandigheden ontstane ‘tricky’ kwalificatie, die werd verreden op een natte baan, levert Johann Zarco (Monster Yamaha Tech 3) zijn eerste MotoGP-pole op, voor Marc Márquez (Repsol Honda Team) en Danilo Petrucci (OCTO Pramac Racing). Rossi start als vierde. Maar voordat de Italiaan dat doet, is er op de grid altijd het traditionele ‘concentratiemoment’.
De start van de 87e Dutch TT vindt plaats onder typisch ‘Assen weer’. Oftewel: onder een dreigend grijs gekleurd wolkendek waaruit regendruppels naar beneden kunnen gaan komen. Of dat ook gaat gebeuren en in welke hoeveelheid moet worden afgewacht. De luchtvochtigheid bedraagt op het moment van de start 76 procent. Er heerst een buitentemperatuur van slechts 18 graden en een asfalttemperatuur van 25 graden.
Direct na de start pakt MotoGP-debutant Johann Zarco de leiding en duikt met de nieuwe imposante Haarbocht-tribune op de achtergrond als koploper de eerste bocht in. Marc Márquez, Valentino Rossi en Danilo Petrucci volgen de Fransman op de voet. Het is het begin van wat een heel enerverende race gaat worden.
Rossi en Márquez.
De eerste tien van de in totaal te verrijden 26 ronden worden door het leidende kwartet, dat bestaat uit Zarco, Márquez, Rossi en Petrucci, op enigszins saaie wijze afgewerkt. Er vindt namelijk geen enkele inhaalactie plaats! Het belangrijkste gegeven is dat Zarco (Yamaha), die als enige van de kanshebbers op zachte banden is gestart, ondanks die keuze niet weet weg te komen van zijn grootste rivalen. Van hen heeft Márquez (Honda) voor de bandencombinatie medium/medium gekozen. Rossi (Yamaha) voor medium voor en hard achter, en Petrucci (Ducati) eveneens voor medium/medium.
Bij het ingaan van de elfde ronde slaat dan toch de vlam in de pan. Eindelijk! Met een vlijmscherpe inhaalactie verdringt Rossi bij het aanremmen voor de Haarbocht Márquez van de tweede plaats. In tegenstelling tot twee jaar ervoor in Assen verloopt die inhaalactie tussen de twee aartsrivalen nu wel op correcte wijze.
Petrucci, Márquez, Rossi en Zarco.
Even daarna accelereren Zarco, Rossi, Márquez en Petrucci vanuit de Strubben de Veenslang op. De rest van het veld, onder leiding van Maverick Viñales, volgt op ruim drie seconden.
Ronde nummer elf is nog maar net begonnen, of het is weer Rossi die voor het gewenste spektakel zorgt. Door middel van een traditionele uitremactie in de Haarbocht passeert de Italiaan Zarco. Met als gevolg dat de populairste coureur aller tijden weer eens aan de leiding van de TT rijdt! Het circuit ontploft! Het gele #46-leger wordt gek! Wat een sfeer!
Twee bochten erna, in de Ossebroeken, gaat het bijna fout als de agressief rijdende Zarco Rossi, die een ruimere lijn rijdt, binnendoor probeert terug te pakken. De beide Yamaha-coureurs raken elkaar! Heel even is het circuit stil. Maar gelukkig loopt alles goed af. Vervolgens klinkt er vanaf de tribunes en de taluds een algemene zucht van opluchting. Het gevolg voor Zarco is wel dat hij in de Strubben achter Rossi en Márquez naar de derde plaats is verwezen. De rol van de Fransman lijkt, wat de overwinning aangaat, uitgespeeld te zijn. Die van Viñales is dat even later helemaal. Want de teamgenoot van Rossi gaat in de Geert Timmer-bocht onderuit en verliest zo ook de leiding in de wereldtitelstrijd. Terwijl Rossi in deze wedstrijd gedecideerd het heft in handen heeft genomen, verdringt Petrucci Márquez van de tweede plaats om zo in het kielzog van zijn landgenoot te kunnen blijven. Een verschil tussen de twee (bevriende) Italianen is dat Rossi tot nu toe 114 GP’s heeft weten te winnen en Petrucci geen enkele… Is er een verrassing op komst?
De volgende ronden stabiliseren de posities van de top-3 zich. Daarachter weet Andrea Dovizioso niet alleen aansluiting bij Zarco te krijgen, de Ducati-coureur passeert de Fransman zelfs en zet vervolgens de jacht in op een podiumplaats. Assen kan zich weer eens gaan opmaken voor een Hitchcock-finale. Het spektakel wordt nog groter als ook Pluvius zich met de strijd gaat bemoeien. Op het noordelijke deel van het circuit vallen de eerste regendruppels uit het dikgepakte wolkendek. Ach ja, Assen zou Assen niet zijn als dit niet zou gaan gebeuren…
Met nog acht ronden voor de boeg wordt er met witte vlaggen gezwaaid ten teken dat de coureurs van machine mogen gaan wisselen. Dat Valentino Rossi daar tijdens de training op heeft geoefend laat deze foto zien. Nu is de grote vraag of de koploper in deze bloedstollende race dat ook in de wedstrijd gaat doen. Nee dus! Terwijl Zarco als eerste naar binnen gaat, kiest Rossi ervoor om buiten te blijven. Zijn directe achtervolgers doen hetzelfde. ‘The Doctor’ opereert tot nu toe foutloos. En dat terwijl niet alleen de omstandigheden steeds risicovoller worden, maar ook de druk maar toe blijft nemen. Dat gebeurt in de eerste plaats door de tot nu eveneens foutloos rijdende Danilo Petrucci. En ook door de gestaag oprukkende Andrea Dovizioso, die inmiddels Marc Márquez is gepasseerd. De Spanjaard lijkt tegen zijn natuur in minder risico’s te willen nemen dan de drie Italianen. Dit keer lijken de punten voor de Honda-coureur belangrijker te zijn dan de zege.
Maar dan… Gaat het feestje voor Rossi en al zijn fans toch niet door? In een werkelijk zinderende slotfase is het namelijk Petrucci, die met nog slecht vier ronden voor de boeg op fenomenale en gewaagde wijze op het bloedsnelle gedeelte tussen Hoge Heide en de Ramshoek zijn Ducati vanuit de slipstream van Rossi’s Yamaha naar de kop van het veld stuurt. Als aan een touwtje dendert het leidende kwartet vervolgens door de Geert Timmer-bocht. Het wordt stil op de tribunes… Het is de eerste keer dat de sympathieke Danilo Petrucci een MotoGP-race aanvoert. De Rossi-fans gunnen hem die eer zeker. Maar niet aan de finish!
Het duel tussen de twee leidende Italianen staat op het punt om z’n climax te bereiken. Op de droge baan, die op sommige punten nog altijd gevaarlijk nat is (zeker als je op slicks rijdt), slaan Petrucci en Rossi namelijk een gaatje ten opzichte van Dovizioso en Márquez. Laatstgenoemd duo krijgt vervolgens ook nog eens gezelschap van Cal Crutchlow (Honda). Ondertussen is Valentino Rossi niet van plan om zich zo maar neer te leggen bij een tweede plaats. Dat ‘Vale’ voor de winst gaat, wordt vlak voor de 23e passage van de Geert Timmer-bocht duidelijk. Door middel van een gecontroleerde uitremactie (zie foto) herovert hij de leiding ten koste van Petrucci. Opnieuw ontploft het circuit! Vervolgens volgen 105.000 toeschouwers rond de baan en miljoenen tv-kijkers waar ter wereld dan ook nagelbijtend en/of met ingehouden adem de laatste drie ronden van de 87e Dutch TT Assen.
Die drie ronden worden alleen nog maar onvoorspelbaarder en zo spectaculairder, omdat de regenval gestaag toeneemt. Het weerhoudt Rossi en Petrucci er niet van om voluit te blijven gaan. Hun manier van racen (nogmaals: op slicks!!!) en durf dwingen heel veel respect af. De een wil zijn 115e GP winnen. De ander wil dat voor het eerst doen. Met al zijn ervaring weet Rossi uiteindelijk zijn twaalf jaar jongere landgenoot achter zich te houden. Wel moet worden opgemerkt dat de uitslag voor hetzelfde geld ook andersom had kunnen zijn als Petrucci halverwege de laatste ronde geen hinder van achterblijver Alex Rins (Suzuki) had ondervonden. Daardoor werd het gat ten opzichte van Rossi voor de Ducati-rijder net te groot om nog een tegenaanval te kunnen plaatsen.
Na een werkelijk zinderende finale bedraagt het verschil tussen de twee Italianen op de finishstreep uiteindelijk zeggen en schrijven 0,063 seconde! Achter hun ruggen pakt Marc Márquez een eveneens zwaar bevochten derde plaats ten koste van Cal Crutchlow en Andrea Dovizioso.
Maar het merendeel van de toeschouwers heeft daar geen oog voor. Die hebben het te druk met het bejubelen van de 115e GP-zege van ‘hun’ #46! Een meesterlijke overwinning die viereneenhalf jaar later nog historischer is geworden dan dat hij op dat moment al was!
De 115e GP-zege van Valentino Rossi heeft gevolgen. Zo trilt door toedoen van het gele #46-legioen de Rossi-tribune op haar grondvesten! Wat een zege van een sportidool bij zijn fans allemaal niet te weeg kan brengen!
Niet alleen de bestuurder van de machine met startnummer 46 juicht en geniet!Deze dirigent dirigeerde zichzelf naar een fenomenale zege.Hoe belangrijk deze zege voor #46 wel is, blijkt uit het feit dat zelfs de hoogste trede van het podium door hem wordt gekust.Danilo en Valentino. Concurrenten op de baan, vrienden daarbuiten. Dus ook op het podium.Valentino Rossi is zo blij met zijn 115e GP-zege, dat hij zelfs de champagneflessen laat klinken met aartsrivaal Marc Márquez.
Zou de persoon in kwestie zich op dit moment, als hij het podium verlaat, realiseren dat dit de laatste keer is dat hij in de MotoGP als winnaar wordt gehuldigd? Nee, dus. Dat kon en wilde Valentino Rossi pas gaan doen, nadat hij op 14 november 2021 zijn laatste race als motorcoureur had gereden.
Na de memorabele zege in Assen en het definitieve einde van zijn motorracecarrière kunnen nu ook Rossi’s recordboeken definitief worden vastgesteld. Op het moment dat ‘Vale’ zijn 115e en laatste GP-zege boekte, was hij 38 jaar en 129 dagen oud/jong. Daarmee is hij de oudste coureur, die in Assen een race in de koningsklasse (500cc/MotoGP) heeft weten te winnen. Bovendien was het zijn tiende GP-overwinning op het TT Circuit. Ook won geen enkele GP-coureur zo vaak de Grote Prijs van Nederland in de koningsklasse (acht keer). Tussen zijn eerste zege in Assen (dat gebeurde op 28 juni 1997) en de laatste zit een tijdsbestek van maar liefst twintig jaar minus drie dagen.
Een algemene conclusie na 24 TT-optredens van het racefenomeen Valentino Rossi mag zijn dat, hoewel de MotoGP-motoren ook in de toekomst op de Drentse heide zullen brullen, het er toch een stuk ‘stiller’ of beter gezegd ‘anders’ zal zijn…
Al twintig jaar is de rug van het boek prominent zichtbaar in mijn boekenkast. Toen ik besloot met de schenker ervan, motormaat E., op reis te gaan naar Egypte, dacht ik: nu ga ik dat pronkstuk van mijn collega-columnist eindelijk ook maar eens lézen.
In een hangmat in Marsa Alam kijk ik naar het omslag. ‘De kus in de nacht’, is de titel. Auteur: Herman Brusselmans. Op de voorzijde een tekening van een man op een motorfiets. Maar gaat het boek ook echt over motorrijden? E. wist het in 2002 ook niet. ‘Ik zag de naam van de auteur en die motor en dacht: die is voor Bou!’
Wat steekwoorden uit de beschrijving op de achterzijde: ‘Vriendschap’, ‘regendansen’, ‘de troost der fantasie’, ‘Louis Armstrong’, ‘seksualiteit’, ‘het toerisme op het water’, ‘ijsberen en neerzitten’, ‘de toekomst van Chiquita en Kawasaki’, ‘onderhuidse beestjes’ en ‘gesloten bloemenwinkels’. Weinig richtinggevend dus. Dat, plus de kloeke omvang van 614 pagina’s, heeft er twee decennia voor gezorgd dat ik het lezen van deze ‘onherroepelijke mijlpaal der letteren’ (aldus nogmaals de achterflap) telkens voor me uitschoof.
Voortaan in één blad staan met Herman Brusselmans, toen ik het jaren geleden hoorde, maakte mijn ego een sprongetje. Dol was ik op dat soepele voor-de-vuist-weg-proza, dat droogkloterige gezwam. Zijn stijl proberen te kopiëren is zinloos; ik zou niet eens bij de langharige Triumph-adept in de buurt komen. Wel denk ik altijd: zou Herman míjn columns ook lezen? Waarna steevast meteen het besef indaalt: natuurlijk niet Geels! Daar heeft zo’n sterauteur het veel te druk voor.
Hoewel, Herman heeft het maatschappelijke tij niet mee. Wie satirische columns over zangeres Shirma Rouse en prinses Amalia schrijft, waarin ook bepaalde lichaamskenmerken van deze Bekende Nederlanders ter sprake komen, kan zomaar zijn Nieuwe Revu-column kwijtraken, ondervond hij in 2020. ‘De onderschatte Vlaamse schrijver Herman Brusselmans beledigt overschatte personen uit de wereldgeschiedenis’, stond er telkens bij, om het satirische gehalte te benadrukken. Maar dat donderde niet. Exit Brusselmans.
In dit prachtblad is hij gelukkig still going strong. Ik hield zelfs rekening met Herman toen ik niet lang geleden een nieuwe tweewieler uitzocht. Het mocht geen Triumph zijn, want, zo vond ik, die zijn Hermans domein. Mede daarom rij ik nu op een Kawasaki Z1000SX. Geen spijt van, prima motor, maar omdat verboden vruchten nu eenmaal het lekkerst smaken, kijk ik bij elk bezoek aan een motorzaak of ik ergens een Triumph ontwaar, waar ik dan een paar minuten gelukzalig op ga zitten contempleren over wat had kunnen zijn.
Maar nu lig ik dus in mijn Egyptische hangmat, met ‘De kus in de nacht’ op mijn nog bleke buik. Als ik de eerste zin van de proloog lees, herinner ik me opeens dat ik tien jaar geleden ook een poging heb gewaagd. Er staat: ‘Ik heb alweer niks te melden, en dat zal ik doen in een pagina of 600 à 650, we zullen zien’.
‘Zou jij een roman zo durven beginnen?’, vraag ik aan E., die in de belendende hangmat bungelt. Hij haalt z’n schouders op. ‘Wat is de volgende zin?‘ Ik: ‘Komt-ie: “Ik liep over straat. Samen met mij geen enkel konijn. Achter de horizon gloorde de kim. De zon scheen als grotendeels onbekende materie die me geen reet interesseert”.’
‘Hm’, bromt E., ‘bijzonder. Nu maar hopen dat het snel over motoren gaat. Heb je daar al enig zicht op?’
Ik sla willekeurig aan het bladeren. ‘Op pagina 25 lees ik iets over een “nieuw Japans motormerk, Yaka”.’
E., grinnikend: ‘Zie je nou wel!’
Maar ik vertrouw het nog niet helemaal. Op plechtige toon: ‘I’ll keep you posted…’
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
